De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1879 23 maart pagina 2

23 maart 1879 – pagina 2

Dit is een ingescande tekst.

D E A M^S TE E D A M M E K, EEK BLAD Y O O J! N E-B E-B L A K D. wanneer zij met haar voorstellen hij denB jksas komt. -De Aziaten en Afrikanen, waarmee Engeland De verMezing voor een. lid. der- Tweede Kamer, ter -vervanging van den Heer O. van Rees, zal in het district Arnhem plaats hebben April. en de Goede te kampen heeft,-gaven deze week weinig stof j op Dinsdag 8 tot bespreking. De Kaffers hebben hun leger'. gedeeltelijk'huiswaarts gezonden oin den oogst " ~~ ~~~ ~~_ biimon te halen, VaiT-grob.e gevechten werd ^ Bladen bevatten: mets vernomen. Wel bracht" ae mail minder Handüisl}iad. et -'Noordzeekanaal gu-stige berichten omtrent de gezindheid der Kanaalmaatschappij. Adam de Wees. inboorlingen mee, en kwamen uit Kaapstad trouw cu loyautei, b^piegelmgen over .de hollandsche boeren Vaderland. De 'nieuwe belastingen. die zich niet genegen betoonen tegen ae liai-- AT «-»-A , , , -, -, -,., . n l JM<tU(bi> fei& te vechten, doch dit is alles. : 7üid-Afrika I,L Afghanistan onderhandelt men, doch de , ^ J; ^ ' ^ Tadej.Iaijdach leg,er of - eijie gezanten, van Jakob Khan zijn te onhandel-. Nieiie,Ulmliscbe Armee? Verdeeldheid of Jwflr dan dat de Emgelschen de hoop mogen memverklll^ ? Een fiegchrift koesteren, zonder verderen 'strijd huiswaarts te indiende, even luchthartig opgemaakt, als gold het slechts het- plaatsen van eeaige lantaarns, n stede stichten eener h'chtfabriek urcers'-m kunnen keeren. Wellicht acht men een tocht sa a- Kaboel ten slotte noodzakelijk. Lord Lyito», de onderkoning van Indië, die de oveïtuigisg koestert dat het "Westertche begrip -. ,, annexatie" zeer goed in Oostersche streken i is toe te passen, denkt er ook aan om Birmah bij de engelsehe koloniën in te "lijven. Be, ki ankzinnigheid van den koning Theebau geeft j hem daartoe aanleiding. .De wijze waarop dit' zal geschieden is nog niet bepaald, een ulti matum waarvan sprake was, werd niet ver- ! zonden. ' j In Oofstenrijk-Hongarije is de politiek op den achtergrond gedrongen door den verschrikke lijke» ramp, die de stad Saegedin getroffen heeft. De gewone gevolgen van zulk een ramp ziji' ook in Hongarije niet uitgebleven. Be schuldigingen (Jozef Jacobson: Ernstig bedreigd). Ar-nli&mscke, Courant. Be belastingen.. Standaard. MivKappeijne en de gemeen te; lijke- autonomie. De Tijd, Rechtspersoonlijkheid van stichtin gen, parochiën eu kloosters, - De dooclehaDd.-;belaetmg. Utrcchtsche Courant. De effecten-belasting. N. lèotterd. Cour&fit. Een woord over de belasting op het inkomen, van mr. M. Mees. UT» L J van liet voor een stad van driemaal honderdduizend zielen. - Een eollegie dat dergelijke plannen heeft te maken, behoort "de zaken van" alle kanten bezren "te habben, het heeft gewikt en gewogen, en komt de meerderheid tot een besluit, waarin de minderheid niet berusten kan, staan twee opinies tegenover elkander, dan aet zij in een memorie van toelichting uiteen, op welke grolden zij zich voor liet een 01 a/nder voor stel heeft verklaard. Aldus deed ons Dag. Besteur niet. Het gaf beteekenis' een sobere memorie van toelichting. Een memorie van toelichting zóó sober,' dat de heer Lacó de Laguaa -verklaarde, clat de voordracht -niet was -toegelicht, noch pr&Misch, -noch oeconC-misch, -noch jtirüUefe, zelfs had men ver zuimd meetedeelen wat in sndere -gemeenten op dit gebied was geschied. Zoo kwam dan nu dit veel omvattend voorttc-i in den Kaad en de minderheid van "het Dagelijksch Eef-tnur verraste de leden met een amendement-, eigentlïjk een tegenvoorstel van even wijde strekking: n.l. om wel de concescié'n op te zeggen, maar dan met de bestaande fabrieken m onderhandeling- te treden, ten einde voorwaarden aan een nieuwe con cessie te verbinden, die. voor di gemeente zoo voordselig zijn, dat het "stichten eener lichtfabiïefc van gemeentewege' niet noodig zou zi;n. Het is Ie begrijpen dat onder deze omatacAmsterdam ziet langzamerhand menige invan nalatigheid, veroordeeling richting tot stand komen, waarvan het bnitenvan het parlementair gekakel, dat allerlei land het voorbeeld heeft gegeven. Waarschijnlijk cligheden de leden van den Gemeenteraad eenzaken behandelt, terwijl het eerst-noodige on- zal het spoedig er weder eene rijker worden, parig .floten vooreerst niet verder (e gaan, gedaan blijft, en een vorstelijk bezoek aan dé' wier nut niet te betwijfelen valt. Webedoelen c]an het Dagelijksch Bestuur te machtigen de onder het, water bedolven ruïnen. Duizende de pogingen die aangewend worden tot het concessie uiterlijk vóór September 1887 op ie lijken liggen, nog onder de puinhoopen ver- . stichten van een openbaren speeltuin. .De zoggen-, in afwachting van nieuwe voorstellen, ben gen. De keizer moet meer dan eens gezegd Yereeniging tot veredeling van het Volksver- &e B. en W. bij den Raad zullen indienen. hebben, dat de- aanblik dier verwoesting hém-maak heeft het voornemen die in het aanzijn zerr ontroerd laad! Het blijkt dat men schau- te roepen en de; Maatschappij van den werdehjk verzuimd heeft de waterkeeringen te kenden Stand toondfe reeds hoezeer zij in het vei beteren, waarop reeds, jaren hn,g te ver- volvoeren van dit plan belang stelde- Immers Vflll een ge fs was aang'edvongeo. . zij zond aan den Oeme&üteraad een adïc ter der bur Kusland trekt de aandacht door de o-ntevre- . ondersteuning van -hei", veroek der eerstgenoemde +0nnen goud* loopt. denheid, die zich onder alle rangen en klassen; yereeniging om afstand in bruikleen^yan geder maatschappij openbaart. Moordaanslagen j meentegrond op de Weteringschans, om daar We mogen var wachten dat de gemeenteraad vaa Arasterdam ten slotte een voordracht be treffende deze zaak zal ontvangen, die getuigt ernstig ' streven om in het "voordeel erij een kwestie te "beslissen, die over zulk een speeltuin interichten. Hoezeer wij ook sympathiseer on met het streven der Yereenigin-g tot Veredeling van op de hoofden der politie, zijn aan de orde van den dag. . Te St. Petersburg zelf heeft men ep dit alles het oog gevestigd, men gaat zee-r gestreng te werk enverdobhelt.de waakzaamVid. tóch. »ijt\ de buitenlarrdsche aangele genheden voor de staatkunde van dit keizer- ( ink van no'a grooter gewicht. In diplomatieke ! een gedeelte van het planteen aan ds Wetoschijnt de vrees te-bestaan, dat er ringschans. Wg gelooven niet dat de OemeenBij onzen Sa-ad is alles wat op «en kiosk of tentje gelijkt voor go^d in ongenade gevallen. M*t 13 tegta 12 stemmen heeft bij ziek tegen een verzoek van de eigenaars der Amsterhet Volksvermaak, tcch hebben wij een beden- j damfchfi MeUdDrichtin*, tot het oprichten van king tegen, haar wensen. Het 13 de-plaats1 waarvan zij afstand in bruikleen vragen, nl.-: : gebouwtjes uitsluitend bestemd tot verkoop \ van melk hij Het glas", -verklaard. Waarom hevig tegen het plaatsen van deze boufft ^ afL^ai is ons niet recht duidelijk. weer iets gebrol;wen wordt, ditmaal in overleg teraad er spoedig toe za, ovei-gaan een stukje o den Dam) het Jonag ^^^ Meijei.pleinj met- Engeland. De mededeelïng dat het op- van dien. grond voor eems ander doel .te hè- het T_harbecke_( het Frederifc^lein .en andere tiekken van russische troepen uaar Merv, het stemmen, dan het reeds heeft. "Weliebben in onze puime laatseil 2nüe;i zij niemaiui ^ den w gonderwerp .van een vriendschappelijke hriefwis- stad. met moeite hier en daar een plekje grond ^^ e]> he(. kon. tocil bïjkeil datdeAmsterseling tusschen de engelsche en russische re- voor planteoen behouden, waaraan we gaarne dammers meei, v^.^lk, wel te \svstaan van zonder geeringen, bewijst in ieder geval dat er iets aan iets zouden zien toegevoegd, doch waarvan in de Siand is, waarvan men het rechte nog nut geengevalietsmagwordenafgtn.omen.'tlswaar, te weten kan komen. het zal slcclits een klein gedeelte zijn, en dan een De 'grieksche en turksclie commissie, die te stukje waar men niet druk wandelt. Maar 't Pievesa over de nieuwe grensscheiding rede- spreekt wel van zelf, dat als men -van een neerde, heeft liaarbesprekingen gestaakt, daar plantsoen een gedeelte, -waarvtm niet veel gedd Turken de op het congres van Berlijn aan- bruikt gemaakt wordt, afsnijdt, het overbevolen regeling niet iüKun voordeel achten, blijvende stuk er mot op verbetert; en dat De ItaHaausche.ministerraad heeft een nieuwe als heden aan deze corporatie iets wordt afkieswet behandeld. Men wil het stemrecht gestaan, morgen er een tweede kan komen doen ingaan met het 21ste jaar en de'provin- met een even dringend verzoek voor een iiog cies als kiesdistricten aannemen. De minis- prijzenswaardiger doel. Mij dunkt, met het ter Depretis heeft in de Kamers verklaard dat oog op do- behoefte die een gi-oote'ttad nan de veitoogen, welke Italiëtot de Porte had schaduwrijke en- poëtische plekjes heeft, mochgericht om een aannemelijke schiking te ten wij in onsen armoe ons wel voornemen verkrijgen ten opzichte van de urksche schuld elke aanranding van die volkstuinen als heiliggeeu ingang hebben gevonden. .Thans tracht"'bchemas te beschouwen. Be speeltuinen zijn uilde minister het daar heen te leiden, dat de muntend, ze zullen er komen, hopen wij, Ittlïaansche schuldeischers niet in een ongun- maar op een andere plaats dan de .gevraagde, j J£ ^^ ver]ie2eöte s'iger toestand worden gebracht dan die "van _ andere landen. Hiervoor zullen de Itaïiaansche schuldeischers hun regeering, al even dankbaar De redeneeringen in den gemeenteraad, naar zijn-als hun lotgenooten hun respectieve gou- aanleiding van het voorstel tot het opzeggen veriiementen. . der concessie aan de gasfabrieken, en het stichSpanjo ontbindt de Cortes. ten, eener gemeentelijke lichtfabriek, gehouden, lelgiëheeft de legatie bij hetVatikaan voor hebben voorloopig tot geen andere slotsom gedit jaar behouden. - leid, dan dat de concessies ter gelegener- tijd j - ? _ . zullen worden ingetrokken. j ? ? j Verwonderen mag ons dat met daar de ' In de Tweede Kamer is, na aanneming' voordracht omtrent een zoo gewichtige zaak higldeil) dan SOEnmiK.en Tot. nog t-oe .heeft ni&n aïtjjd in de overtui ging -verkeerd, dat het verschaffen van -een goedkoopen verii-%ellenden drank de b. strijding van het^enevecmis.biuik-ten goede zou kooien, dat deze stelling gevallen ia hebben wij thans voo/r het eerst veraomfön. . In. liet geheel geen kiosken op den open baren weg te willen zien. omdat men bij Kaad^beslüit eea gekeel andee soort van, op stallen, heeft doen Verwijderen, komt ons weiBig logisch voor. De eenige vraag is of de toestemming van .den Kaad voor iets wordt verlangd, dat ten nutte van ket publiek is. Een algemeene regel weert bet misbruik wel, doch maakt tevens hi t goede onmogelijk. ~^ Komen er nieuwe aanvragen, waarom zou men gerea, indien er door vergunning te vei;leenen misstand of hinder zou kunnen ontstaan. der ontwerpen tot na verhooging' van l-ff en- stol.) De Amsleretamsch.e Courant''13 verontrustend toornig. * &tuk 2 en wijziging van 7B der Staatsbegrootrtu yQo'r 1878, de discussie aangevangen over het ontwerp tot herziening der belastbare opbrengst ?san ongebouwde eigendommen. Hoofd-j blijkbaar niet was voorbereid, wat evenwel J -,Ze geeft een antwoord op het artikeltje van niet uitsluit, dat wij ons ten hoogste verwon- (. ons blad van 1.1.,Zondag, dat wij bijna onsen deren mogen over het feit, dat het Dagelijksch i lezers niet durven navertellen, omdat zij dade.Bestuur van de hoofdstad des lands een voor-, lijk zullen zien welk een diabolisch blad hun dracht, omtrent zulk een gewichtig onderwerp ! eiken zondag in handen wordt gespeeld, 't Kan center zijn nut hebbeu dat. het in uitgebreider kring \vordt opgemerkt, men kan eruitleeren welke manieren" hiel' en daar in de pers neg gehuldigd worden.?da.trom deelen wij het m zijn geheel mee: Verleden Maandag ontvingen wij het bezoek." van den heer Adrinn, eigenaar van 'ïict nieuwe hotel in- de Kalver.itraat, dat zijn naam draogt. Die heer deelde - ons 111 ede. dat fot sijn leedwezen de voor ons bestemde uifnooch"gir;g om zijn hotel te komen bf-zigtigcn, verdwaald geraakt en in Handen gevallen was van een blad. waarvan hij zelfs het bestaan niet kende. Het adres was geweest, gelijk 'mj altijd tot dusver aan ons geadresseerd had: Aan de Amsterdammer". Het weekblad, dat. kruipend door de mazen van een ge brekkige wet j dezen naam heeft aau ge nomen, met het doel, gelijk.ieder begrijpen zat, om dergelijke vergissingen wij hebben nog bewijzen ? van andere te zijnen bate ie exploiteeren. beeft natnur- zoozeer i)003 lijk van de uiinoodiging gebruik gemaakt, en zoo heeft de heer Adrian iemand in zijn huis sien komen, dien hij niet belosld had, maar die er dit schijnt den gast bijzonder getroffen te hebben, want deze l deur van . het gastvrije hotel - te inderdaad ze vertelt het zelf met veel ophef?ter «leeg "om niet gegeten en gedronken heeft. Wij gunnen den man.dït hapje ea teusrje gaarne. _ maar wat wij al ie brutaal vinden is, dat stelstftd tellen buiten de hontlen! De zaak wordt er niet beter op, als men weet dat de heer Adrian, dien wij dezer dagen spralcen, ous verzekerd heeft, dat cle verslag gever van de Ainsterdamsche Go.urant wel degelijk uitgenoodigd waf, maar iu een vriendelijk schrijven bedankt had, omdat zijn tegenwoordigheid elders werd vereischt. ? 't Bedoelde briefje ligt" de&aoo'ds bij den. heer Adr'an Ier inzage. Dit neemt niet. weg, dat dezelfde redactie YOï-ledeï\veek haar kaers mededeel d?, dat zij bet hotel Adrian niet had kunnen bezich tigen, dewijl de uilnoodiging in onze handen was gevallen. Nu wordt liet duidelijk, ? dat slechts n der uitüoodïgïngen huar adres ge mist had... Waaraan hebben wij hier te den ken ? Aan zwakte van geheugen of aan oen heel klein jokkende?'? De woede 'vaa de Amslerdmische Gourcmt verkrijgt alzoo een zeer potsierlijk karakter. Onze eerbiedwaardige zmte-r is blijkbaar niet 'ijl zij meende, dat- wij haar afgesnoept .hadden, maar omdat- wij ons daar bevonden, waar zij, ak haar verslaggever niet verhinderd was geweest; ook had kunnen zïjn. Ons te kunnen ontmoeten schijnt haar een reden tot ergernis te" iets zijn. Dat is mcierctaaüzeer treurig. Minder voor ons, dan voor de Amstcrdamsche Courant; want wij eenmaal duiseado a-bonné's in de Am, . , . ... ... .___, zal zij on?! schier overal v-inden, hij, a zich te hebben ingedrongen op de eil alt;jd zich te bewegen in de nabijheid van wijze welke men kent, nog durft zeggen, iemand, dien men niet kan uitstaan" is een wij onzen ergsten vijand met toestraf, die wen reben. "Wat zij voorts zegt omtrent den ongenooden gast, dien de heer Adrian de deur zou j gewezen hebben, had deze hem niet persooni lijk gekend, zooda-t hij het onbeleefd vond hem dat hij wel genoodigcl wa^, tegen de per tinente verzekering van den heer Adrian B, die hem alleen daavotn niet naar de deur heeft gewezen, wijl hij hem persoon lijk kende en het onbeleefd vond hem te vragen: Mijnheer, wat komt gij hier doen ?" - O ver flauwiteiten op den ouder- j f'e vragen: ,Mijuheer wat komt gij hier doen?" dom onzer courant ene. antwoorden wij ! wij baTltien mededeelt, dat onze met aan hem, dip, bij zijn geboorte reeds verj ^ den mond yan den heer zijn dood voelende naderen, geen ander; zelf Iater de Tcrzekermff heeft ontvangen dat rednnddel heeft gevonden om althans eem- , lïet jnisVj eejl ver:ïQim Tfln K;jne 2tjde esfc gen tijd m t leven te blijven, dan den' wïtf| de redactie van De Amsterdammer niet naam dier oude courant op zWn jeugdig uit ts n0gdïgen, maar hij zich gelukkig achtte en onbeschaamd voorhoofd te zetten, m dat zy vertegenwoordigd was geweest. Doch daar is n misdaad, die wij op het titel zou laten misleiden.- Wij: yoorhoafd drageD. -yVe lieeten De Amster dammer.''' We zijn gekropen door de mazen van een de hoep, dat het argeloos publiek jsich door den geven verder aan fatsoenlijke lieden de beoordecling van die daad over en hopen geestighciden van 200 verdacht allooi, als; gebrekkige wefc - met het doel om dergelijke die van den ongenoocbgden gast van den j Tergissjngen ten onzen i>ate te exploiteerenzullen- ngetij-k ieder zal begrijpen. . . .'! Eigenlijk behoorden wij bebost te "worden omdat liet meerendeel der Amsterdammers, zelfe zij,- die aan tïe Amsferdamsche Courant schrijven, niet wns goed weten -hoe dat blad heet. rtls curieus! En dst blad, waarvan ras», na het langer dan een eeuw besfaan heeft, zelfs den naam heer Adrian, voortaan alleen te aantreffen in keukenmeiden- on barbierskluchten. Coorahert heeft eens beschreven hoe een mensen ia drift er wel uttzief, en de At tsterdamsche Courant heeft in bovenstaande rege len getoond hoe een toornig uiensch in een oogenblik van woede schrijft.; beide, dunkt ons, is zóó afschuwwekkend, dat ieder, die de]niet goed meer kent, is ome opkomst! bestUiijving van den eersten ea het schrift van j Immers van De Amsterdammer heet het: hij, de laatste onder de oogen. gehad heeft, zich! die bij zijn geboorte "reeds zijndeori voelt-nd TWEEmaal bedenken zal. eer hij aich op aiilke' naderen, geen ander redmiddel heeft ifevonrlen, om. allhans eenigen tiid in 't leven, te blijven, dan den na»im (Hoe is het nu! kent de Amsterdamsche Courant haar eigen ^naam" gepast j niet meer?) dier oude courant op zijn jeugdig en onbeschaamd voorhoofd te zetten, in de hoop dat het argeloos publiek zieh d(;or den titel zoti laten mwleid&n.''* O Goden waai' is hier het verstand? Wie zal au een doodgeboren kindje een kor net opzetten ia de hoop dat men het voor Groetje'1 zal aanzien? MISÏ-IIMS?! De Aintentoonstelt, en HOSDERï>maal vóór woorden aa-n de pers zal toevertrouwen welke van aelfaan zekere gesticulaties doen denken, die op een redactiebnreau minder schijnen. In de per?, zoo meenden wij tot heden ste-rda'msc'he Courant is Be Amsterdammer een ook onbeschaamd, wiraKblad. Dat zijn is toch zeker niet onze schuld, maar schamen, 't s waar, wij doen het niet. Tot dus ver~hebben we, voor zoover we weten, ong een oud 3>M}blad en zij 't dan wij jtfng spreekt men o ver zaken van. publiek belang, wystmen elkander op betameïijken toou terecht, overtuigt men elkaar met klem van redenen. van dwaling, ruen "zij ironisch of sarcastisch, men strydt maar men vecht niet, men. scheldt niet uit, men balt allerminst de vuist met op gestroopte mouwen. Arme zondaren, die wij zijn ? in de oogen der Amsterdamsche Courant! 1°. liebben wij gevolg gegeven aan. een uitnoadiging, die volgens de redactie der-/twsferdatnsclièCourant en den heer Adrian zelf tot i nog niet schuldig gemaakt aan grof heden, ons was gekomen, onder het adres: Aan Dé\personaliteiten, insinuaties, allerminst iemands .A-msfer^omiïner". - :. moraliteit in verdenking zoeken te brengen. Het adres waa verkeerd gesteld dit was! Zoodra toorn ons daaitoe verleidt zullen we natuurlijk de fout van den afzender. -Welke r ons schamen, daar kan men seker van zij r. was onze misdaad? .Eït wanneer wij vermoedden dat het publiek Dat wij een brief openden die aan ons ge-. meende, dat het artikeltje uit de Amsterdamadresseerd wasf en gelijk elk blad zou gedaan j scJie Courant oorspronkelijk- in de Amsterhebben, onzen, plicht hebben vervuld. | dammer gestaan had, zouden wij ons zeker De toornige dame zegt ondertusschen in haar j dermate schamen, dat wij morgen van naam drift: dat wij ons hebben ingediongen op de j veranderden. wijze welke men k.eat" Ingedrongen", j Maar begrijpen is vergeven. Daar isijn omnatuurlijk om de Amsterdamsche Courant! stondigheden die invloed op iemands humeur Zwijg, mijnheer!" riep de gendarme hem m 'de rede valend. Hij begon «een flauw ver moeden te krijgen, -dat de vreemdeling hem i oor den gek hield, hoewel hij zich daar eigen lijk hoog boven verheven achtte. Zwijg!"'herhaaide hij nog eens op barschen toon, ten einde aan zijn bevel meer nadruk 'te geven. . .Kameraad, gij, hebt mij even weinig te bevelen als ik u," antwoordde de vreemdeling lachend. Gij moogt lj op mijn -woord gelooven; ik ben gedoopt, en-heb vier peeten gehad; drie mannen en ne vrouw. Mijn iloopmaal is heel feestelijk en vxool^k geweest, maar 'ik z&u jokken als ik u vertelde dat ik er mij veel, van herinner. " " Mijnheer 'ik bén gendarme!!! riep ds be ambte toornig. -jat- zia ik, want een eerzaam burger of boer pleegt geen uniform te dragen." En ik .verlang respekt van u," vervolgde de gendarme. Ik zeg n dat gij niet Er-k, maaT Ferdinand Wilisch heet! Heb ik hetsoms mis? j a, kijk Big maar verbaasd aan! Ik heb uw pas in mijn zak, en kan n precies zeggen, waar gij heen "gaat: een paar jaren naar de vesting daar ginds op water en brood!'' I>e jonge man had den gendarme inderdaad vol verbazing aangehoord. Uw bier-schijnt krachtig te zijn,'*, sprak hij daarop tot den waard. Mijnheer,, geen beleedigingea!0' riep-de.gendarme. "Wij hebben wel asdere vogels gevan gen en tam gemaakt! Waar wMet gij heen gaan?" . ,,^aar do stad naar H. ?" .?En wat had gij daar. te doen?" De vreem deling zweeg een oogenblifc. - . Mij amuseeren, kameraad. Ik maak een pleaie'rreisje, en ik moet zeggen het begin be- 1 looft veel! Als 't nn maar zoo lustig voortgaat !"' ' Gij zijt mijn arrestant!" bulderde de gen darme. Met genoegen," antwoordde de jonge man lachend. Dat genoegen zal 200 lang niet duren," bromde de beambte. Ik ken die brutale heer tje?, die aich overal dcor heen willen slaan met hurs groeten, mond, maar zoodra zij wat ijzer aan handen en voeten krijgen, worden zij tam, en laten liefc hoofd hangen. Ik aal u. wel klein krijsen!" Met zichtbaar welgevallen draaide hij aan zijn snorbaard. De" waard wilde hem ter zijde nemen en fluisterde hem een paar woorden in 't oor. Praatjes! praatjes f' riep de gendarme afweerend. Gij denkt dat ge iedereen aan zijn neus kunt zieri, wie en wat hij is; maar dit maal heeft u.w wijsheid u. in densteek gelaten, Bender! Eerst moet gij leeren onderscheid te zien tusschen eerlijke en oneerlijke menschen, Dat kunt gij niet al zet gij ook twee feillen op Onthoud dat goed! En gij volgt mij .o ogenblikkelijk naar de stad," sprak hij op bevelendeni toon tot den jongen man. De vreemdeling was dood kalm blijven zitten. Ik mag uw geleide niet afwijzen, omdat gij een dienaar der politie 'zijt," gaf hij ten antwoord. Ik verheug er my zelfs over van wege de gezelligheid ? maar eerst moet ik mijn flesch- leeg drinken; ik heb den- wijn eer lijk betaald, en hij is werkelijk lekker, kame raad, koel en goed versneden S" j, Zwijg Keg ik!" lisp de gendarme, woedend met zijn voet op den grond stampend. Gij zyt mijn arrestant, on als gij niet .oogenbiikkelijk gewillig meegaat, zal ik geweld gebrui ken l" De vreemdeling lachte. Bedaar, kameraad, bedaar," sprak hij. Ik ga gewillig mee, en zal 't u niet lastig maken. Ik houd niet van geweld, hoewel ik het in geval van nood nog wel tegen u zou durven opnemen; mijn beenen zijn ook langer en vlug ger dan ,de uwen F' HProb,eer het maar!" riep de gendarme, op zijn hertsvanger en korte "buks kloppend, die hij op de-B schouder droeg. De jjonge man droak zijn glas leeg en stond op. Laat dat geweer maar mot rust," sprak hij; wij zullen heel gezellig samen naar de stad wandelen! Goede vriend" sprak liij, zich tot dets waard keerend, uw wijn is over heerlijk; bewaar er een paar flesschen van, dan kom ik ze over eenige dagen by u opdrinken!" Dat zal lang duren!" murmelde de gendarme tuaschen 2.1311 tanden. "Waarachtig, Walter, ge vergist u," sprak de waard zacht tot den gendarme. Die heer ziet er niet naar nit, alsof Mj -" Kom, zwijg met uw oudewijvenpraatjes!" gaf deze ten antwoord. Ik weet best wat ik doe, en ik weet ook hoe een man er uit ziet, die met dertig' duizend gulden?" Hij eindigde zijn volzin niet, maar voegde er vergenoegd glimlachend hij: "Nu, die vangst heeft mij weinig moeite gcko&tl" '? De vreemdeling groette do omstanders, en stapte welgemoed voort naasb zijn geleider, op weg naar de stad. Een oogenblik staarden de achterblijvend&n het tweetal zwijgend r;a. Ik geloof zeker dat Walter uu toch. den verkeerde beet heeft," sprak de waard hoofd schuddend tut den jager. Mij dunkt dat iemand, die wat op zijn geweten beef r, niet met zooveel smaak zijn glas wijn drinken en hartelijk lachen kan." Hij schijnt toch zeker te zijn van zijn naak," zei de jage'r; de vreemde mijnheer was nau welijks aan zijn tafeltje gaan zïten, of hij be gon op hem te letten en verloor geen enkel woord van ziju gesprek met u. Daarop haalde hij een porti'et en een signalement uit den zak, en vergeleek hem daar nauwkeurig mede." Twee menscUeii kunne ? even goed op el kaar gelijken als twee eieren," beweerde de herbergier. En ik zeg dat die heer er niet uitziet als een misdadiger, 't Zou mij plezier doen als "Walter zich vergist had, en uitlaclien zal ik hem! Hjj verbeeldt zich dat het hem vrijstaat om brutaal te zij u tegen iedereen, die meent even knap te zijn. als h^j. En ik vind dat daartoe ' niet zoo heel veel bijzonders noo dig is!" Laat hij dat maar :< iet. hooren," zei de jager. Waarom niet? Wij zullen eens zieiiwie deze keer geÜjk heeft gehad. Heeft hij u niet ge zegd voor wien hij den vreemdeling hield? Hij sprak van dertig duizend gulden. De man zag er, waarachtig niet naar uit alsof hij zoo veel geld op zak had. En mij dunkt dat iemand, die niet zulk een sommetje op den loop_wil gaan, wel zorgen zal dat hij een pas bij zich heeft. - De jager trok de schouders op. Hij heeft mij isk-ts verleid; maar alsMj den rechten gepakt hieft, zal het niet lang et n geheim blijven. Mij dunkt echter dat een ver gissing haast onmogelijk is, a^s men een por tret en een signalement in aijn gak heeft." Kom, kom!" -De poliüe -vergist aic'.i zoo dikwijls !!' lachte de herbergier. ledere politie agent denkt dat onze Lieve Heer hem een extra portie wijsheid toegediend heeft, en daar zij voor hun rok respekt kunnen, eisenen, blijf ik hen maar liever uit den weg. Maar wij' «uilen het afwachten ; wie weet of ik per -.slot van rekening; geen" gelijk-heb, en als liet zoo is, dan trakteer ik'op eea lekkere fle^cli 'hoor!" De. avond was 'reeds gevallen, toen de gen darme met zijn gevangene de stad bereikte. De jonge man was hem zonder den. minsten. tegenstand gevolgd en had, tot grootéerger nis van den beambte, onderweg onophoude lijke gekheid gemaakt. De gendarme bracht hem eerst naar de gevangenis in verzekerde 'bewaring, en begaf zieh toen in de. prettigste stemming ter wereld naar het bureau van den commissaris van politie. Zacht trad hij binnen en bleef in militaire houding stokstijf bij de deur staan, tot zijn chef het hoofd omwendde. Mijïjb-eöY de commissaris ik lieb hem!'1 sprak hij op afgepast en, onderdanigen dieBSttoon. Wien, Walter, wien hebt gij ?' riep de "com missaris. Den knaap, wiens portret en signalement gij mij van morgen gegeven hebt." Waarachtig ?" riep de commissaris verheugd, en sprong van zijn stoel op. ,,ïlebt ge hém werkelijk gesnapt? En waar is hij?" Tic"heb hem reeds afgeleverd op N". 6." En. zijfc gij zeker vaii uw 28ak Walter?' Zeker, mijnheer! zoo zeker als twee "maal twee vier is." - -- (Wordt ven.olgf.)

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl