Verschijnt federea Zondagochtend, uitgevers: ELLBRMAN, HARMS & C«. Kantoor: Rokin 2. Abonnement per 3'm. ... 60 Cts. fr. p.p. 75 Cts. AfzondpilrjTxe Numnrerg 5 » Adverientiên per regel 15 > «??«?«?BaH«s INHOUD. Gegronde klachten. Teege teekenen, door J. Ai Levy. ' FEUILLETON. BUITENLATïDSCH OVERZICHT GEMEEHTEZAZEN. KUNST LETTERKOTDS.IHet aastt vaarwel, Wolkenloos. De Vreemdeling. Zeevaartktmdig Onderwijs, door Groen. Schetsen van het hof van -'s Crravenhage door Miss Sidney Hyde. STATISTISCHE EK INDUSTIEELE MEpEDEELIBTÖEür. De Arnhemsclie Tentoonstelling door J,R de Kruijff. Overzicht van de Effektenmarkt. Allerlei. Ingezonden. Een averchtsche Verzuchting door v. VI, Handelsoverzicht der T^eek. Te huur zijnde woningen. Advertentiën. Schouwburgen, enz. . Benige kooplieden te Samarang hebben in het einde van Augustus een adres gezonden aan de 2e Kamer der Staten-Generaal, dat inderdaad overweging -verdient. Het betreft de toepassing der inkomsten belasting in In die, bekend onder den naam van PATENTRECHT. . . In de kommissie tot vaststelling van den aanslag daar ter stede, waren eerst ingeEetenen benoemd die niet behoorden tot de ambtenaarswereld. Nadat zij eenigen tijd zitting hadden., gehad, namen zij hun ont-, slag, omdat het hun was gebleken, dat het onmogelijk was, bij .het vaststellen van den aanslag in de belasting, overeenkomstig den door hen afgelegden eed EEBLIJK, NAUWGEZET «L ONPARTIJDIG te % werk'te gaan, »In opvolging der laatste alinea, van art. 16 werden na. door het Hoofd van het G-ewestfljjk Bestuur drie nieuwe leden benoemd, en daarmede was de Kommissie geheel uit ambtenaren, allen meer -of min ondergeschikt aan den Resident-Voorzitter, samengesteld. De leden toch waren: - de Secretaris der Residentie, een Hopfd-Kommies van het- ResidentieKantoor, . een tolk voor de Chineesehe taal, een tolk voor de Javaansche taal, ? de Rooimeester der Stad en voorsteden van Samarang, en een gepensioneerd ambtenaa'r, tevens .tolk voor de Fransche taal." De handelaars,' in vertrouwen op de eer lijkheid der kommissie, »sloegen nauwelijks a*ht op het; gevaar, dat eene niet-aangifte na ,zich sleept." Nagenoeg alle kooplieden te Samarang lieten zich. aanslaan, omdat zij meenden dat de aangifte moeielijk met zooveel nauwkeu righeid en volkomen naar waarheid;geschie den kón, zoodat men die met een gerust geweten zou kunnen bee'edigen. . Adressa'nten achten het noodig dit punt te releveeren, daar nit de later mede te deelen aanslagen in-de patentbelasting bleek, dat de kommissie voor den aanslag het zich onthouden 'van het doen van aangifte van heli bedrag van het inkomen als eene onbe hoorlijke, zoo niet onwetiage handeling heeft beschouwd, die verdiende door e'en hoogen aanslag'- in de belasting te worden gestraft en voor den vervolge te keer gegaan. Adressanten leggen hierbij over een exem plaar van een a,angifte-bi3jet, en durven daarbij in gemoede de -vraag te richten tot Uwe Vergadering, of eene belasting als deze van een zóó inqaisitoriaal karakter, als blijkt uit de vierde vraag voorkomende op het aangiftebiljet, in Nederland ooit. tot wet zoude verheven zijn? Hoe het ook zij, de wet laat -den belastingschuldigen .vrij om geen aangifte te doen, en gelast de commissie om in dat geval den aanslag vast te stellen op zoodanig cijfer als haar .billijk zal voorko men. Te meer meende de handel',op dat billijkheidsg-evoel der commissie te mogen reke nen, omdat kort na .de invoering der be-. lasting, de ; G-o u verneur- Generaal. bij eene circulaire^ die de ronde heefc. gedaan door alle dagbladen en welker echtheid moeilijk in twijfel kan getrokken worden, de aanslag-commissiën had gewaarschuwd, om toch vooral niet toe te geven aan de neiging tot te groote fiskaliteit,. en te zorgen dat de niet-aangevers ten gevolge hunner onthou ding evenmin voordeel genieten als nadeel lijden. Kouden. '" ? En wat was nu te Samarang het resul staat, van het nauwgezet, eerlijk 'en onpar tijdig onderzoek der aanslag-kommissie? Adressanten kunnen niet,op meer afdoende wijze aantoonen hoe grovelijk de Samarangsehe handel, is benadeeld, hoe lichtvaardig men met zijne belangen neeft omgesprongen, dan door de mededeeliitg ..van cijfers. De ondervolgende firma's werden door de Commissie over een inkomen van de.achter hare namen vermelde cijfers .aangeslagen: Zij hadden, geen.van alléaangifte gedaan. ? Dorrepaal $ Co.. .. . . . ? 1000,000. Jacobson vanden'Berg & Co. » 400,000. Van den Broek '& Veeckens . »; 300,000. Herman Salomonson' . . » 240,000 Thooft & Co » 180,000. Jacobüs Hijmans. . , . ' » ?? 180,0.00. Soesman & Go. ..' . . . '> .150,000. Schnitzler' & Co. .-' . .' V 150,000.^. E. Graszhofl & Co. . . . s- 100,0,00. G. A. Wermuth. \ ...» 100,000. C. A. Reijers, V . . . > 60,000. Zorab & Co. . , . . . . » 60,000. L. J. Brandon & Co. , . » 60,000. Schlette & Ohl . . ... » 60,000. Enkele firma's daarentegen, hadden aan gifte gedaan, en haar inkomen was door de Commissie, hetzij overeenkomstig de aan gifte of met wijziging dier aangifte, aange slagen op de navolgende cijfers: Petrus & Co. . ... . . ? 9,000. H.'L. De Lyon & Co. . . > 12,000, F. H.. Bouma & Co. '. . . » 8,000; Bij de overweging dezer cijfers. worde wel in het oog gehouden, dat het niet zijn, en kele sterk' sprekende voorbeelden uit eene groote massa, maar dat de bier genoemde namen, met de firma's of vennootschappen, waarvan de hoofdkantoren te Batavia ge vestigd zijn, den geheelen groothandel van ?Sa marang vertegenwoordigen. Het ligt niet in de. bedoeling van adres santen om de onjuistheid der aanslag-cijfers aan te toonen. > Adressanten wijzen alleen op bet feit, dat teiwijl in de gtheele residentie Sneiabaya, die niet minder dan negentien Saikeifabrie ken werkende op contracten met het Gou vernement telt, de gezamentlijfce opbiengst van patent en ppisnnMe belasting + ?180.000, moet bediagea, de patentbelasting vooi de &tad SamfiAng alleen 4e som vin bijna f 100 000 moet opbxengen; en d ui van alleea een beding vin/"60 800 veitesrenwooidigende een inkomen T^n ? S 040 000 ovei 14 hmdeKhuizen, waaivan de meeste in omvang on veimogen bij df gioote Bataviascht, hindelbhuizen acntei titaan, gehe ven wordt." Zoodia het kohiei publiek werd is doji de handelsvereniging besloten in een telegian^ch leque-^t heizienmg van den aanslag te viagen, of veizocht op andeie wijs aan de lechtmatigp bezwaien"1 van Samdiang'fe handel te gpmoet te komen. Men ontving een d.fwy^end antwooid. paarna bepioelden handelaien lecht te kirjgen dooi t3 doleeien. Alweder ontving'n zr^ een afwijzende beschikking En het gevolg wis, nd,<u de adressanten beweien, dat, >teiwnl de wet de ingezetenen gebiedt jaarlijks 2 pCt van hun inko uen aan de schatkist \P ofleien, Samarang'^ hindel vijf, zesmalen 2 p^t betalen moet,' Ziedaai den inhoud van het adies, dat eindigt met het eeibiedig veizoek, dat de kamei by de regeering aandiinge op hH; nemen van maatiegelen dooi welke aan de in ndie gerezen bezwaien tegen de patent-belasting en hare toepassing woide te gemoet gekomen. De strijd in Indiètegen de ?oogemarnde patentbelasting gevoeid is bekend. Men weet dat het aan hardp wooidén jegens het Moedeiland niet ontbioken heeft, doch ook dat de vaak bitteie taal mets heeft uitgeweikt, tenzij veiwndeimg, wa^ toen ideun^ wensehelgk was. Toch, zoo komt het ona vooi, is ei ge makkelijker een veizachtende omstandigheid voor de halstanigheid dei Nedeilamlerb in Indièaan te wijzen, dan voor de hdidhoorigbeid, die men hiei betoonde. Het wiai, dat de wetgevende macht Indie een belasting heeft opgelegd, die zy m Fedeiland, om zeer bekende ledenen, tot nog toe weigeit m te voeien Wij mogen ons ei over veiheugen, dat de volkwertegenwoordigeis dooi vooi Indie on der den naam van > patentrecht" een inkom sten-bela&tmg vooi te sehnjyen, metteidaad heeft erkend, dat zulk een belasting de meest ritioneele en wenschelnke m, miar aan den andeien kant gebiedt de eeilgkheid te eikennen, dat Indiërecht héft Nederland te verwijten: "Wat gij 'zelf niet wilt dat u ^ge schiedt, doet gij ons. Doch de belasting is er eenmaal, en zij moet toegepast'worden. Dje inkomstenbelasting in Indie is impo pulair. Waarschijnlijk zou. elke andere be lasting dat in meer ' of mindere mate geweest zijn, maar het is zeker: deze belasting was impopulair in hooge mate. ? Wat is nu het wei'k van een verstandige Regeering ? Den wetü-zin te tarten, te prikkelen,'tot het uiterste te drijven, of door rechtvaar digheid en zachtheid de weerspanningen te winnen ? Wij achten den Samarangschen handel niet te piyzen. De dri^ ingezetenen, die geeu deel der kommissie bleven uitmaken, deden verkeerd niet hun mandaat neer te leggen, De veioidenmg, die zij hadden toe te passen, kan gebiekkig zijn, maar het is onmogelijk aan te nemen, wat adressanten beweren, dat'zij. die geioepen zijn, die gebrekkige verordening toeteptesen, niet eerlijk, nauwgezet en onpartydig zouden kunnen te werk gaan. Men doet dat dis men wil, naar zijn beste weten. Wy twyfelen evenzeer aan de jui?theid dei veikldrimg van adressanten, dit de handelaais in vertrouwen op de goede gezind heid dei kommissie »nauwelijks acht gesla gen hebben op het gevaar, dat eene nietu-angifte na zich sleept." Adressanten, wisten' hoe die kommissie was b m« 0Lsteld. Zoo onnoozel en onnaden kend zijn handelaars in den regel niet, Zy hadden als mannen van eer, naar hun geweten, het inkomen kunnen aangeven, waarnaar /y' meenden belast te moeten wolden. Doch dat zij dit niet gedaan hebben mag hun niet als een misdaad worden aange rekend. De wet laat hen vrij. Zoowel de wijze waarop de kommissie werd samengesteld, als de door adressanten opgegeven cyfers, die laatste hebben tei meei waaide daar ook zij, die aangifte heb ben gedaan, onder de ondeiteekenaara behooren, bewijzen duidelijk, dat niet de juiste toepassing der verordening en een kalineeiiDg dei gemoedereu het doel geweest zijn, maar dat men veeleer gedacht hepffc San een tuchtiging der on*willigen. Het schynt dat de inkomstenbelasting bij vooikeoi, waar zij wordt ingevoerd in Ne derland en Indie, moet bedorven worden door de lichtvaaidige wijs waarop zij wordt toe gepast. Het behoeft geen betoog dat deze hetfing gemakkelijk tot onbillijkheid aan leiding kan geven, dat bij haar de mee te zorg en delicatesse worden vereischt, wil men-zich niet voor goed geh'at maken.' lu welk .op zicht wy ons hier te beklagen hebben, is bekend; de wijze waarop het Rijk ze te Sarnuang toepast is zeker nog nieuw. In de Kamer zal de .waarschuwende stem niet ontbieken. Het wordt tijd dat onze afgevaar digden, die gewill hebben dat men in Indiè" met de inkomstenbelasting een proef zou ne men, er voor zorgen, dat de proefneming niet op gewettigde plagerij gelijke en f\e on tevredenheid in Insulinde onnoodig worde vermeerderd. » Recht voor allen" dient de leus ook der liberale partij te blijven. De Rechtstaat volgeus de leer van, Rudolf Gneist. Ie deel. De Rechtstaat, door V, W. van dei- Vlugt, aailem 187.9. "' i Er zijn boeken, die u in verlegenheid bren- \ n of gij van de comische dan weFvan de tragische zijde ze nemen moet. Tot het eerste , \ wordt ge aangespoord door des schrijvers na- f leve overschatting van eigen krachten, zijne' |' kinderlijke aanmatiging, zijn roerend zelfver- V't trouwen. Alleen eene anima camïidtt durft op ',. principieel gebied de wieken zóó breed te ont- ', plooien. De vernederende dunk daareiitegen, ^" dien men van het wetenschappelijk ?'publiek - ^ heeft en door het samenstellen van dergelijke weiken toont, wekt verklaarbare gevoeligheid en dit leidt tot het twee ie'. Ongaarne ' l ?staat ge toe, dat zij, die nauwelijks een mols- v'hoop met verbazend ktachtbetoon beklommen '," hebben, verwijtend op geheel eene weten- ia schappelijke strooming neerzien. In dezen tweestrijd bevindt zich de critiek, nubovenge-.! melde eersteling haie aandacht vergt. Over proefschriften pleegt het oordeel'1 j' zachtmoedig en welwillend te zijn. Met volle'-^v recht. Afkomstig van jongelieden, hebben,',/* zij de waarde van getuigenissen nopens gang- ' lf* en omvang der studiën. Stelselmatige ont- < 'J wikkeling van eigen denkbeelden, zelfstandig' [ wetenschappelijk onderzoek, onafhankelijke %|, keuae van standpunt en betoog wordt op den ',; leeftijd, die de academische loopbaan besluit,' t noch verwacht noch gevergd. Het oogenblik,1 ~\ waai op men de gehoorzalen verlaat, is goen ' betalingstermijn, de dissertatie derhalve niets' "? -r' meer dan een belofte voor de toekomst. In- N "' dien haar ontwerper als waarborg van solva-' , biliteit wat al te volijveiig op zijnejmiddelen l','. boogt, is men_toegeefljk tot zwakheid toe. Der ', jeugd ia het eigen te meenen, dat met haar tV< eigenlijk de wereld eer&t recht een aanhang / // neemt. Die weelderigheid van verbeelding ,!' vergoelijkt men, omdat zij in allen gevalle de "" r tegenstelling is eener dorlieid, die wel is waac ' '^ geen snoeimes behoeft, maar ook geen groeü^"' h vertoonen zal. Een al te stout en te boud r'i1 optreden, 'eene al te gewaagde verzekering, eene, , '*" al te sterk gekleurde verkondiging'der heils- ' >' bood&chap wordt met een glimlach aangehoord \ en ter zijde gelegd. Straks zullen bedacht zamer inlicht, meer gerijpte denkkracht tot ' ' intoomen nopen en van de vroegere vrijmoedig- ' j. neid aal het dichterwoord gelden: j * * Et rose, elle a vécu Ce que vivent les roses, i'i L'espace d'un matin. \ \ Aldus is voor proefschriften de regel...Hier echter staat de zaak Anders, en zeer belang- t * h rijk anders. Ettelijke dagen* of waren het <, l'; uren? nadat op bovengemeld werk de doe-, i'i| torsgraad verworven was, werd de schrijver;',1 *$\ tot hoogleeraar in de wijsbegeeite des recht»'' , 1} aan Leidens hoogeschool aangesteld. - Daar- v l mede erlangde zijn boek een waarmerk van '' !' academische zijde. Wij Jiebbeu daarin te zien \''\ een officieel geijkt programma voor de rich^ !?' ting, die bedoeld onderricht, vooiloopig althans, ^ jf volgen zal. Eenerzijd? toch kan niet worden ' >'' verwacht, dat' de pas benoemde hoogleeraar, ' straks zijn ambt aanvaardende, plotseling de '[<, zoo even verdedigde stellingen verloochenen;^/J1! zal. Aan den anderen kant hebben zij, wie; ^,[1 de benoeming aangaat, daarmede zoo zeer zich "" ^ DOOK TEtEUHIOBT.' i (Slot.) Die gek van een Berloquin heeft domme streken gedaan en mij gekompromitteerd. Zie daar de waarheid. Uit 'een streng wettelijk oog punt, beschouwd, hebben wij misschien ongegelijk, maar in , handelszaken gelden andere regels... Waarschijnlijk zal ik er wel goed afkomen, maar zoo iets is toch heel onaange naam, en ik wil de heele quaestie veel liever gesust' hebben ! Gij begrijpt nu waarom er haast bij. 't werk is. Sourdenal is de oom -van Mlle Boisseguin, en als-gij het meisje trouwt zal hij de schoonvader van zijn nicht niet in moeilijk heid brengen... In die zoogenaamde woekerquaesties hangt débeslissing geheel af van de wijze waarop de rechtbank de zaak beschouwt: men zal den rechter. yan idstruktie zijn les wel voorzeggen, en ik kom blank als sneeuw uit het geval te voorschijn ... Maar dan moet gij nóg dezen avond, door tusschenkoinst van den pastoor van Sint-Nikolaas, de hand van Christjce Boisseguin vragen ... Van u hangt alles af: gij kunt mij redden of dotfd ongelukkig maken. Zijn stem beefde en hij deed zijn best om Etiecne's blik te ontmoeten; maar de jonge man had het hoofd afgewend en keek naar den tuin... In den geest zag hij de velden van Joubardière en bet oprechte gelaat van'Th rèse Desroches. Waarom antwoordt gij niet? hernam de bankier. . Wat gij mij vraagt is onmogelijk. Onmogelijk? Nu- gij alles weet? Nu ik u zooveel gezegd heb ? j Juist daarom. Dus gij .wilt mij liever in het verderf stor ten ? riep hij ten einde raad. Ik kan er voor in de gevangenis feomen, en als gij zijn nichtje niet trouwt, 'zal Sourdenal mij niet sparen... Maar 't kan u niet schelen of uw vader arm. en onteerd achter de tralies gezet wordt!. .. Versta mij wel, vader, ik ben bereid om' alles vóór u te doen, wat met eerlijkheid en goede trouw bestaanbaar is... Mijn geld en mijn handen zijn tot uw dienst Ik wil graag voor u -werken. Kondig nog heden den ver koop van uw goed aan, en laat de opbrengst aan uw schuldeischers. Dat zal' de rechters zachter jegens u stemmen. Gij wilt mij'dus alles afnemen? 't Is beter dat gij vrijwillig afstand, doet van geld en goed, dan dat gij er toe gedwon gen ,wordt door.'een rechterlijk vonnis. Maar ik wil niet veroordeeld worden... Niets, van dat alles zal'gebeuren als gij met Mlle. de Boisseguin trouwt. Kooit!..-. Mijn eergevoel ' en mijn geweten komen, tegen' uw voorstel ,op. Spreken wij daar niet meer over. En dat zegt gij ! riep Maugars, terwijl hij met haastige schreden het vertrek op en ne der stapte. Gij, voor wien ik zooveel, voor wien ik alles gedaan heb! Gij zijt een ontaard kind... Ge hebt nooit iets anders gedaan dan mij tegenwerken, en nu.ik in 't ongeluk ben, laat gij mij aan mijn lot over, ondankbare, die gij zijt.; . " . ^- Ik" denk er. niet aan- om u aan uw lot te laten, integendeel, ik, bied u alles aan wat ik bezit. Verkoop xalles, verlaat Sint-Cl mentin en ga met mij mee. Ik zal voor uwerken, en,ge-,zult':'het goed hebben, vader. . . Dat wil ik niet! begrijpt ge dan niet, dat' die landerijen, die ik in 't zweet Van mijn aan schijn bemachtigd heb, mijn vleeseh en bloed mijn leven zijn! ... Ik moet geld en macht hebben. Mijn leven lang', heb ik .gezwoegd om rijk te worden, en nu zou ik met eigen hand mijn geld wegsmijten ? De heele Stad heeft voor mij gebogen, en nu zou ik als .een bede laar hier van daan gaan... Dat. in der' eeuwig heid niét! Ik zal mijn vijanden net .hoofd bie den en hun toonen dat Simon-Maugars nog van zich af durft, te bijten!... Met vuurrood . gelaat, en van .drift bevende stenig had hij'diewoordeüuitgeschreeuwd bjjna, terwijl Etienne doodsbleek tegen de schrijf tafel geleund stond. Eindelijk', werd hij wat .kalmer.; en zijn,.zoon-".aanaiendè,,sprak hif.op minder hoogen toon :.'"-. Kom, Etienne, gij-zijt te verstandig om het,zelf, niet in.te zien. Ik heb TI-,straks"1 te hard aangesproken;.ik meende:'Het1 aoo erg niet.. Gy zijt geen egoïst; ik weet dat ge een goed hart hebt. Toon het nu. ook. Wees mijn redder. Wat vraag ik eigenlijk van n? Dat ge een mooi jong meisje van goede familie trou wen zult. Is dat nu zoo erg?'Zulk een mariage de rn-ison is volkomen gelijk aan een staat kundig huwelijk: een formaliteit en anders niet. Ge kunt later immers doen wat ge wilt) als uw hart soms spreken mocht. Red nu eerst mijn goeden naam, en den uwe. Dat is toch wel een kleine opoffering waard... Doe het, bid ik u.,. Hij had de handen van zijn zoon gegrépen en vervolgde op smeekenden toon: Kom, wees nu een goede jongen; ik ^ raag het u'. in den naam van uwe moeder.. . Wilt ge d'at ik voor u knielen zal? ... Zijn smeekende, klagende stem klonk door het somber vertrek al& een echo van de beden, vroeger door Etienne op deze zelfde plek uit gesproken .... Red mij voor de gevangenis, red mij voor de- armoede, kreunde M. Maugars; gij hebt toch geen hart van steen in uw borst?.... Als gij mij hetzelfde vroegt, zou ik 't u immers ook niet weigeren? .... Dat heb ik gedaan, gaf Etienne ten ant woord. Ik heb u gebeden en gesmeekt, maar gij hebt mij teruggestootpn.... Toch zou ik -alles -voor u willen opoiferen, als hetgeen gij van mij verlaiigdet geen laaghaitige daad was! Hoe gaarne ik u ook helpen zou, en hoe vreeselijk veel het mij kost, toch kan ik niet an ders dan zeggen: Neen, vader! * ? M. Maugars keek zijn zoon aan en scheen te begrijpen, dat diens besluit onherroepe lijk- was. O, mompelde hij, gij zijt hardvochtiger dan ik ooit geweest ben.... Ga heen, het spijt mij dat ik u geroepen heb.... Gij zijt altijd een struikelblok op mijn weg geweest.... Ga heen! Neen, sprak de jonge man op vasten toon, wat gij ook van mij denken moogt, in zulk een oogenblik laat ik u niet alleen. Ik zal naast u staan tegenover uw rechters, 'en bij u blijven als het vonnis uitgesproken is, ' om met u den storm het hoofd te bieden. Dat hoeft volstrekt niet! Ik heb uwhuïp niet noodig! Hel en duivel! riep de bankier\ woedend, ik zal u toonen wat ik kan ! Ga heen, -1 zult ge, of.... ik? bega een ongeluk.... < , '., Hij duwde hem voort en sloot de deur ach ter hem dicht. Alleen gebleven, liet de oude . man ziek in zijn stoel vallen en uitte eea kreet, die den luisterenden Etienne een rilling door de leden joeg. Het was uit; zijn laatste steunsel was als eea zwak riet in zijn nand gebroken. Hij moest t alleen tegen den stroom oproeien, en het nade-. rend golfgeklots ruischte hem reeds , in de , ooren. Hij, die zoo menige schipbreuk fcalro.had aangezien, en met drooge oogen zooveel, wanhoopskreten gehoord, voelde nu op zijn beurt wat het zegt, de allerlaatste hoop te, moeien opgeven, n zijn somber en naargeestig vertrek wa=f het hem te moede als den armen zwerver, die bij het vallen van den nacht d.e_ huizen een voor een ziet sluiten, 'en ellendig * en verlaten alleen blijft staan ^n nevel en/ duisternis. ^ XVI. In het begin van November zou de zaak , Berloquin en Maugars voorkomen, 't "Was , een koude, mistige morgen, maar ia weerwil' daarvan was het plein voor het gerechtshof, zwart van menschen. Iedereen wilde den*1' man zien, gisteren isog zoo vol /ti ottf en glorie", en nu als een gemeene misdadiger op weg'1" naar zijn rechters. Vrouwen uit het volk, da-' mes zelfs verdrongen elkander, om op de gallerij "?