E AM'S T E R D A MMS?, WEEKBLAD YOQR H £ B E K L A let amsterdamsch tooneel en bleef daar ge torende elf jaren, onder direktie van de "Vries, der' lievelingen van het publiek. ; n 1858 werd hij met Duport direkteur van en klein theater in de Nes en bleef het totdat in 59 de gemeenteraad hem met zijn kollega l opriep ten einde het bestuur ovw den dssehouwburg te aanvaarden. Eenigen tijd kter kwam de bekende tooneelspeler A. P eters bede in de direktie. ' ? ' Onder het driemanschap, Kpobol; Tjasink en. peters beleefde het amsterdamsche tooneeleen nd van bloei, maar later door allerlei omstanugheden wér een 'tijd van verval, zoodat eerst 'eters en daarna Rooboluit de direktié. traden. RooboL's dood, die in 1870 kort na zijn i ittreden volgde, .bleef Tjasïnk alleen'aan 't oofd der zaak. Gedurende een paar jaren i epen de zaken, dank zij een paar fraai.gemonserde balletten, iets beter, zoodat hij zich na ' en verlies van ruim ? 9000, kon terugtrekken m in den schoot zijner familie, een welver; iende rust te smaken. , Mocht Tjasink in tragische rollen niet zoo 1 itmunten als m de'-ronde .vroolijke rollen, bij a persoon, uiterlijk en karakter passend, hij leef altijd een behagelijke verschijning, en a immer werden de rollen van de Oude Kor(praal," Ridder de Courcelles, in de Yonde; rtgen van. de Brug Nótre-Dame"', Orgon de l tuichelaar", in de Neven" de Oom, beter verifiild. Een betere Thomasvaer als Tjasink is er na ajofski niet geweest, en juist in die rol len de meesten, zich zijner 't besfc her-, leren. Johannes Tjasink" was een joviaal geSoedelijk man, die het talent in anderen erennende en waardeerende, zich steeds wist te imringen door hen van wie hij te leeren had, n veel deed om zijn stand ia grooter eere te lengen. Hij ruste in vrede. den heer Zola; TJtérèse Maguin, les Héritiers gift speelde, een uit de TJngarische Weisen JRabourdin en Le Buuton de Rose. Zij zijn ge- (Brahms-Joachim) toonde hij veel kracht en zamentbjk uitgegeven en beleefden reeds twee vuur in het voeren ven den strijkstok; in het drukken, hoewel op het topneel zij alle geval- kort, het is een spel waardoor zich de kunstlen zijn. In de voorrede zegt de dichter:?Les vriend met ongestoord genot kan laten medetrois pièces que je réunis dans ee volume n'ont slepen, en wij mogen aan de aanwinst van eu aucun succes," Het eerste, is negen keeren gespeeld, het tweede zeventien, en het derde zeven keer. In de maand September hebben twee Italiaansehe. gezelschappen, te Milaan, en te Rome, de Tkérése Eaguin een beter lot trachten te 'bereiden, maar te yergeefs; Vooral het laatste bedrijf waar de voornaamste persoon een oude dame is, door n aanval van beroerte van het gebruik aller ? zintuigen beroofd, "behalve die van noch de dragen. het gehoorven het gezicht, konden Milanéezen, noch de Romeinen ver Te veel achter de schermen " te willen kij ken is niet' altijd even raadzaam. 'Eens bleek het zelfs noodlottig, toen een bericht Theophile G-autier heeft een hartkwaal " dezen dich ter onder de oogen kwam en hem op die ma nier in kennis bracht met den aard van zijne dekte, tegen den wenscli zyner bloedverwan;en en geneeshèeren. Inderdaad schijnt de schok lierdoor aan het gestel van den lijder toegearaeht, zijn dood Verhaast te hebben . Agar héft nog "niets van baar krachtig en mvangrijk orgaan verloren; haar edel gelaat .eeft nog dezelide klassieke trekken behouden; ,are gebaren en standen, schoon en indruk wekkend als altijd, verraden baar talent ia iet vertoonen dfr heldinneS uit de oudheid. V.oor t het Panjsche publiek de nieuwe aautrekeïijlsheden van Sarah Bernhardtstempe3.de.tot laven van den eersten rang, vinden wij Aga'r Bikwijls genoemd als de eerste tragédienne van Lt Theatre-franc,ais. Dit was na haar wederiptreden in 1869. De kunstreis die Mlle. Agar wederom dit s aar binnen de grenzen van Nederland on'der.eemt, werd gisteravond aangevangen met de ?oor&tellmg van Merope, het filosophische treurI pel van Toltaire. Les Plaideurs, de klucht van - tacine, ging vooraf. Schoon niemand, der 'speBTS hierin uitmuntte, werd zij toch vlug en evendig afgespeeld. Vooral dépleit-scène, dr ;omieke en scherpe satire op de rechtspleging |an Raciiie'& dagen, had het- succes waarop dit koddige tooneel sedert eeuwen roemt. En OCÏL kan alles, wat de dichter, in deze Klucht elegd heeft, voor het tegenwoordige publiek, iet tot zijn recht komen., Oar speelde Merope met al. de talenten : raarover zij beschikt. Soms afwisselend, dan 'elijktijdig werden al de hartstochten der moe, .er en der koningin'weergegeven met jeugdige ; racht en onverzwakt vuur. Geen harer kai leraden ~die waardig is haar bij te staan. De ol van Narba& werd, dunkt, ons, met vee. , ;oeden wil vervuld.' Enkele toegejuichte oogenI dikken vielen den acteur ten "deel. M. Gibeau, Ie la Comédie frangaise, '(die hij.in 1871 veraten heeft) liet de toeschouwers koud. Over eenige dagen wordt dezelfde vooratelag te Amsterdam gegeven. ? l Nov. '79. F. V. D. G. In 1853 verscheen Mme de Girardin's Lady Tartuffe, Iemand .zeide 'tot de schrijfster: wat een levendige verbeeldingskracht moet u geaad hebben, oni in uwe heldin die opeenstape ling van alle mogelijke ondeugden samen te brengen. Och,'antwoordde .Mme de Girardin, mijn fantazie heeft er weinig part aan gehad: ik heb maar eens goed rondgekeken onder mijn beste vriendinnen. De Nederlandsehe Spectator 'van 18 October geeft een uitvoerige beoordeeling der opvoe ring van y,Men sterft niet van blydscha/' Zoo als men weet is dit de vertaling van La.J~oie fait jpeur en het openingsstuk geweest van Het Nederiandseh Tooneel. Van de hand des heeren .A. Weruméus Buning, die het oorspronke lijk 15 a 16 maal" in 'de Comédie frongatse zag spelen', stelt dit opstel den ouden knecht van den heer Louis Bouwmeester, den Romeo van heden, in 'sommige opzichten boven dien van den heer Got. . .De dames Kleine, van Biene en A. Sablairolles worden verder, waar de heer Buning.hen met de Parijschéartisteh vergelijkt, zoo niet met evenveel onderscheiding Fransche kunstzusters. meer, dan toch met genoemd als hun Nu het Nederiandsehe Tooneel een bezit, wiens veelzijdigheid door enkelen wordt beschouwd als de eerste zijner deugden, schijnt het mogelijk te worden De viool van Cremona van Coppée, .naar . de schoone vertaling des heeren van', Hall, behoorlijk ten .tooneele te voeren. Er behoeft . nauwelijks bijgevoegd te worden, dat de hooHrol in dit juweeltje van humor en gevoel, gespeeld zal worde» door den heer Louis Bouwmeester. Een ander gerucht wil dat Les pattes de mouche en Montjoye, eveneens aan bekwame handen ter bewerking .zijn toevertrouwd. 24 October. F. v. D. G. Het gezelschap van de Fransche Komedie onder direktie -van- den heer St. Omer l staat uit; Mme. Eenard, grand premier röle de com die, premier röle marqué, grande coquette. 'Wie. Drège, fortjeune premier róle, premier röle de comédie. - V. In den strijd dien Tiet Nederiandseh Too,eel tegen onverschilligheid, betweterij enkw ae trouw ondernomen heeft,.kan het roemen op nkele schitterende triomfen. Voortaan zal de avond van Woensdag 22 'ctober een eereplaats bekleéden in,de-reeks. er zegepralen. Reeds hebben . het: Amster,rosch publiek -en de Amsterdamsche blaLen hunne belangstellende ingenomenheid met |e eer&te voorstelling van JRomeo en Julia |an den dag gelegd. Met zijn gewonen ijver af de Nieuwe Rotterdammer onmiddelijk Donerdagochtend een beoordeelend telegrafisch Ook verzekeit .men ons, dat in de hofstad Ier verwachting hoog gespannen is. Vel'en oov^et daar als hier verheugen zich in. den op.liskenbaren vooruitgang der Nederlandsche ooneelspeelkunst, waarvan de beteekenis wel ooit zoo duidelijk aan het licht kwam als bij eze welgeslaagde reprise van Eomeo en Julia. , peuple frissonnant, mu comme une femme Heureux de savourer la douleur et l'effroi, *u vins cent fois de suite applaudir notre drame Ou I'S, me de Hugo' pleure et gémit sur tói ! . . ijn de beginregels van een gedicht gewijd aan 'ictor Hugo toen men voor de honderdste maa! i het Parijsche TbéMre-des-Naiïons zijn Nötre de Paris gaf. Men weet dat deze >man voor het tooneel bewerkt is. ;Na afloop der. voorstelling vereenigden:zich e vertooners en andere genoodigden aan den :estdisch. waar ook de grijze dichter aanzat .an het nagerecht droeg een der ar-tieten', Mlle iodi, dit lied voor. De' maker er van, Th. de iauville, werd, even als hij die 'het bezong .et geestdrift toegejuicht. i De dichter van Hernani dankte in weinig 'oorden. Hij eindigde aldus : Je bois ?& la ,ntéde vous tous, c1 est a dire, je bois a la Ittérature ^L'Assommoir hoewel niet door den schrij|ar zelf tot een drama omgewerkt heeft de andacht van eenige tooneeldirecteuren gevesop de andere dramatische werken van Marguerite quettes V Uier s, jeune première des coSlanche Brêbion, fort.e ingenuitéjeune pre mière. Delïste, Soubrette, jjeune cpquette. Mme. Belmas, Duègne entoüs genres, mère nobie. . , Lttty, premier röle de comédie, fortjeüne premier röle. dezen kunstenaar niet alleen voor dan verderen bloei van ons theater-orkest, maar ook voor de koncerten en kamermuziek-soirées, de beste verwachtingen- verbinden. Wij maken onze lezers opmerkzaam op het Groot.'Concert, dat.op Zaterdag 8 November -1879, 's avonds, 71/2 ure in het Park alhier, door de NBDERLANDSCHE TOONKUNSTENAABS-VBEEBNIonder leiding van den beer HEINKIB en met medewerking van de'H.H. .RIGHARD. Hot, PAUL C. OSEMAÏf, H. F. HOBEEÏIÏKANDT.S .BüTJS en de solisten Mej. W. GIPS, uit, Dordrecht .(Sopraan) de heer W. DEOKERS uit's Bosch (Bariton) den Concertmeester HENBI PETBI, uit Sonderhausen (Viool) de H.H. leden' Zangers der Liedertafel: Amstels Mannenkoor .en het Park-orciiest zal gegeven worden. Het programma -r, voorze ker uitlokkend genoeg bevat o. a.: 7 nieuwe. werken als: , . 1. Concert-Ouverture, Opus 19. H. A. Meijroos. 2, In 't Woud, Opus 86l'--:, -Richard Hol. Voor Bariton^ Solo, Koor en Oéchest, 3. Recitatief en Aria uit Sancta Caecilia" G. A. Heinze. Voor Sopraan Solo. 4; Concert-voor Viool, N°. 2, Max Bruch. 5. De stroom, Opus 2. Paul C. Koemaan. Voor Koor,' Solo's ? en Orchest. 6. Die Waisé, pius 29'. Dramatische Con cert-Ouverture. . , .G, A; Heinze. ' ? Naar een gedicht van 'Mevrouw H. HËINZE-BERG-. : '"?-'-, 7. Fantasiestukken voor Viool. HenriPetri. 8. Liederen voor Sopraan: ? ? a. Herbstlied . . W. F. G. NICOLAÏ. &, Zur Ant ? ort c. 'Neue Hoffnüng 9, Een Stem aan 't Strand, Opus 5. ? H. F. Robert Brandts Buijs. Voor Sopraan en Bariton Solo, Koor en Orchest. Elke aanbeveling is hier overbodig. De Engelsehen merken met bitterheid op, dat, geen hunner kun&ten'iiars op de groote tentoonstelling te Munchen een medaille be haald,, heeft. Alleen Herkomer, die van geboorte een Beier,ie, heeft een diploma gekregen.' Te minder waren, zij hierop voorbereid, omdat de laatste tentoonstelling te Parijs de Engelsche schilders zeer begunstigd heeft. Een vierde van de prijzen te Munchen zijn aan Fransche schilders gegeven, hier onder vijf gouden me dailles'eerste klasse, aan Bonnat, Bouguereau, Laurens, Dubois en Msrcié. Onder de talrijke boeken over ,kunst, komt er van tijd'tot tijd wel eens een', waarin de godin zonderling aangekleed wordt. In Enge land b. v. verscheen van den eerwaarden Goldie The Idealism of Art, waarin men leest: , Jezus Christus vereenigt in zijn persoon het ideaal van schoonheid in vorm en teekening, zoowel als hst ideaal van kleur. Evenredigheid, zoowel-in gelaat als in leden, en kleur vormen te samen de schoonheid van'den mensch. Met, betrekking tot de laatste,' vindt men in den mensch de drieëenheid der oorspronkelijke kleuren: rood, blauw, en geel, het rood na tuurlijk alles beheerschende. En wat -wel zeer opmerkelijk is, hét voorkomen van. den Heer na zijne opstanding bewees dat. ook in net verheerlijkte lichaam deze drieëenheid der oor spronkelijke kleuren in. gelijke mate bestaat als in het natuurlijke; dit :blijkt uit het verhaal der Emmausgangers, ' die niets ^uitengewoons aan .zijn verschijning'opmerkten. > Er is nog een andere'reden om.te besluiten dat de kunst eenmaal op de bovenbeschreven wijze werkelijkheid zal worden, het teeken van den regenboog. Het Uitsluitend,verbond tusschen God en den mensch, is -een'verbondvan kleur. Het getal drie-is dat van .'de Godheid, lucht te bedekken. Natuurlijk zijn er aanmer kingen op te maken, maar het r is hoogst ver dienstelijk, en de schilder belooft veel ,voor de toekomst. Ook Hanruth behoort tot de jongere arti&ten en levert in zijne kapitale schilderij, zoowel als in die van kleiner afmeting, bewijs van onmiskenbaar talent. Jan ten Kate's wa terval is een klofk, fraai landschap. John Huik gaf eene schilderachtige bedelaresse,.die niet nalaten-kan de-oogen tot zich te trekken. Eene ? studiekop van Fock en misschien nog anderen getuigen dat onze jonge artisten zich goed houden en veel voor de toekomst belo ven. 'Ze zullen dan de voetstappen van van .de Sande Bakhuijsens, Bilders, de Blommers, Boks, Cunaeus, Destrée, Blombed, W. A. van van Bordelen, Deventer, J. C. Greive, W. Mejufvrouw Haanen, Heems kerk van Beest, Karsen, Hartens, Mauve, Mesdag, Kool, Lingeman, Nakkèn, Neuman, Roelofs, mevrouw Ronner Knip, Schipperus, Springer, de Stortenbekers, Stroebel, van Trigt, Verschuur, mejufvrouw Vos en anderen, die dezen keer zeer goede proeven van hunne niet alledaagsche talenten hebben ingezonden, waardiglijk volgen. Met bijzondere belangstelling zag ik twee (in den goeden zin) realistische voorstellingen uit het Israëlitische volksleven va'n M. de Haan, Hoe karakteristiek, hoe goed van opvatting en toon! lik herinner mij niet ooit iets van zijne hand te hebben ontmoet. Onder, het-beeldhouwwerfc -munten vooral uit de beide, bustes van Henri ,.Teixeira de Mattos. Dergelijke verschijningen geven relief aan de geheele ten toonstelling. . . Hetzelfde kan men getuigen van Greive, den verdienstelijken artist waarvan wij wazige Am sterdamsche grachten en kaden gewoon zijn en die ons in de- laatste jaren, op bijzonder talentvolle wijze, door IJsland voert. plafond-schüderingen en Ha ver man van van der zijn Ook Waaij, Witkamp en geestig. ? Tetar .van Elven's groote opera te Parijs getuigt zeer zeker, al moge men het niet on berispelijk vinden', van zér veel-handigheid in het wedergeven van laat mij zeggen: architek.tonische en stofdetails. EÏligt waarlijk ge noeg talent in om de hoop te mogen koes teren, dat deze artist in zijn panorama iet& goeds 'leveren aal. Mejufvrouw Swartze, die ik huiverig ben onder de ouderen te rekenen, ofschoon, ze reeds op .haar jeugdigen leeftijd eene zeer degelijke' reputatie heeft verworven, komt weder uitmuntend voor den dag. De portret ten gelijken vermoedelijk sprekend, althans gelijkend of niet, sprekend zijn ze zeer zeker. Haar heerlijk .streven, waarin zij yeker nog vele vorderingen maken kan, verdient allen lof. De .impressionist Apol is, dunkt mij, dit maal zeer gelukkig. De winter kan niet met meer waarheid worden wedergegeven. Van David Bles is het aaidig nu eens een land schap met'-een enkel figuurtje te zien. Derge lijke verrassingen zijn op een tentoonstelling zeer aangenaam en zijn almede de oorzaken dat, niettegenstaande' bijna alleen Nederlan ders, inzonden,"wij meer frisscheid dan gewoon lijk opmerken. De slotsom is, dat schoon vele der onzen ontbreken ~?o. a. Israelö, de bekende ten Katew, Bosboom, -de Mans, enz.: ons toch zeer veel geschonken wordt en het geheel ook door doelmatige plaatsing een aangenamen indruk maakt. Een ieder zij aangeraden de tentoon stelling, niet-over te slaan. Ik meen mij in dit blad, althans voor het oogenblik, hiertoe te Vieiw&, jeune premier röle, fort j.eune.pre- dat van den regenboog, en dat van den mensch." mier. 'Ménéhaud, grand premier eömique en toiis genres. ? ? . : ?? val, jeune premier amoureus, de genres. Pouctal, .amoureus, jeune premier. Chambly, eomique. Grime, financier. des róles Men herinnert zich ,den Christus van Ottoni, wiens oogen, naar gelang van den afstand waarop de toeschouwer 'ètond, gesloten of ten hemel geslagen schenen. Gabriël Mas heeft eert Christu's aan het.kruis ouder handen, in wien j men, als, men lang genoeg kjjkt, -een h melV. Léon, jeune premier comique fort second. j vaart kan zien. 't Is jammer dat .door moeten bepalen. B. Derville, "ütilité, Ra>ymond, Souffleur. In den Bremer Courier van. 16 October vin den wij, ter gelegenheid van het eerste abonnementscóncert van dezen winter, het volgende: De vioolsolist van dezen avond mogen wij thans met dankbaarheid als een der onzen be groeten. De heer Skalitsky volbracht zijne studiën te Praag, later bij Joachim, die hem een zijner beste - leerlingen noemde. Na vol tooiing zijner, studiën ging hij als koncertmeester naar Amsterdam, en verwierf zich in Neder land'den naam vanden uitstekend solist. De wensch van de direktiën van het theater en de koncerten alhier, eene jonge werkelijk uitste kende kracht voor onze stad te winnen, .was oprzaak van zijn benoeming te BremeB, en de avond van gisteren heeft bewezen dat die keus een gelukkige was. De heer Skalitsky veree nigt met een meesterlijke techniek een warmen toon, fijn.' gevoel TOOT rythmus en eene zeer edele' voordracht; -net weergeven van Brueh's Concert kan gezegd worden geheel op de hoogte der edelste vioolspeelkunst te staan. De algemeene bijval, reeds ,na het adagio, sprak de vurige instemming van het publiek uit. Bij uit stek, liefelijk en 'van de schoonste zuiverheid in toon en opvatting was in het tweede deel van het koncert de voordracht van de Nocturne lijke kunstjes het succes' van goë'de schilderijen moet verhoogd worden". / D,e heer Albert Roothaan heeft een katalogus zijner fondsartïkelen uitgegeven. Deze merk waardige verzameling, alphabetisch1 'naar de namen der komponistên' gerangschikt, zal voor hen die in muziek belangstellen een aange name verschijning zijn. . . , De tentoonstelling -in de zalen van Arti et Amicitiae' is thans al bijzonder .belangrijk. Vooreerst hebben wij er, meen ik, nooit zoo vele schilderijen bij elkander gezien. Vervol gens vindt men er, meer dan vroeger, doeken van zeer groote afmeting, ten eindelijk, last not least, zijn er werken" van nog weinig bekende artisten, dïe getuigen van te waardeeren ta lent. Voeg garde zich, nu daarbij ofschoon er dat ook enkelen de oudere ontbreken, o\er het algemeen goed houden, en dan zal het niemand, verwonderen, dat de zalen haast alle dagen druk worden bezocht. Ja, ik vind het belangrijk dat dezen keer de tentoonstelling niet uitsluitend bestaat uit zoo genaamde kabinetstukken, maar velen den moed hebfcen gehad ook aan -minder gemakkelijk te verkoopen werken hun talent te wijden. Onder deze rangschik ik de schilderijen van Cunaeus, Greive, Tetar van Elven, Jan ten van Chopin, voorafgegaan door een Polonaise Kate en de Boek, de laatste een jong mensch, i-' OQ __ -i.-ii Tl fi H..!.. ^ van F. Laub. Ook in deze, zoowel als in het stuk dat hij op het algemeen applaus als toe die het gewaagd heeft een doek van meer dan vier meters lengte haast geheel met water en - HANS WACHENKUSEN, Deïeiduk. Roman :naar het Hoogduitsch, door dr. J. A. Stamkart. Twee deelen met twee platen. Ganeskü, de Heiduk, met wien wij eerst op pag. 49 van het tweede deel kennis maken, is niet de hoofdpersoon van het boek, ofschoon wel :een der meest aantrekkelijke figuren. Wan neer hij, de rooverhoofdman van den Balkan. meer op- den voorgrond &toud met zijn dap peren vriend Kara Kotonides, den wapensmid van Gabrowo, den held der Bulgaren, en de schrijver had' zich willen bepalen tot het schet sen van strijd voor de vrijheid, hij zou een schoone' episode hebben geleverd uife eeo grtiwelijken oorlog en zijn boek zou er niet mmder om geweest zijn. , Nu', missen-wij een hoofdpersoon, een figuur waar al de anderen omheen gegroepeerd zijn, en allerlei tafereelen worden voor .ons oog ont rold, die wel op elkander volgen in zekere orde maar niet samen n geheel maken. De auteur heeft kennelijk geworsteld met zijn overvloed van indrukken en verzamelde feiten. n het is hem niet gelukt te concentreeren wat hij te, .zeggen had. Misschien heeft hij wel bedoeld den Heïduk ?Ganeskütot hoofdpersoon te maken van een verbaal, en .alleen bij -wijze van inleiding het begin van den Fransch-Engel&ch-Turkschen oorlog tegen Rusland willen beschrijven. Hij kon toen niet nalaten zijne lezers te verplaat sen in het Parijs van het tweede keizerrijk, wilde even wat schandalen uit de jeugd van keizerin Eugenie ophalen, mocht niet zwijgen van Pion Pion", kwam als van zelf op de intrigues der Poolsche uitgewekenen, zette een roman op touw die eigenlijk met de lotgeval len van den Heiduk ter nauwernood in ver band staat, en de inleiding werd een heel boek deel. Het zou niet moeielijfc zijn den roman terstond in twee romans te splitsen, waarvan de een zou moeten keeten: gravin. Leona, en de ander Ganesküde Heiduk. De laatste zou mij dan het best bevallen. Het is of in -l tweede deel de schrijver eerst goed >op zijn dreef" komt, en de vertaler beter begint te vertalen. Ik kan het niet bewijzen want 'ik heb het oorspronkelijke niet voor mij liggen maar ik heb een sterk" vermoeden, dat dr. J. A. Stamkart niet, zijn best gedaan heeft om het werk van Hans Wachenhusen gunstig te doen uitkomen. Hij schrijft volzinnen waarvoor een Duitscher adem heeft misschien, maar een Hollander niet. Op pag. 205 vind ik ec een van 30 regels, misschien den langsten, maar de duisterste wordt elders gevonden, b. v. pag. 2 regel 1: De weelde schoot liare giftig OM faemende bloesems uit op de macht der soldaten steunende regeering van Orleans. Of pag. 4: VÓÓr alles was hij (Nap. III) be dacht eene gemalin te kiezen, die de Parysche vrouwen Itonde beheerschen, en als kivna-m was, haren plicht s keizerm der schen kende, hem geheel Par$s en dus ook ge heel Frankrijk als een lam aan de voeten honde leggen. Het getal van dergelijke volzinnen is zeer groot en maakt den lezer zeer ongeduldig. Soms kan men niet nalaten zich in gissingen te verdiepen over wat er toch in het Duits&h mag gestaan hebben, b. v. alsmenleest: George behoefde niets van de naak te vernemen, hij was een onnoosele bloed die eenvoudig sou heb ben Jwnnen &jn om alles tebederven^&g. 173. Of: Sy vatte hare hand, hy zuchtte diep in het genot en dnikte hare httnd warmer, pag. 188. En dan, hoe denkt gij over de volgende ge; heel op zich zelf staande beschrijving van een buffetjuffrouw, pag. 186: Een pikzwarte, steeds"" met een vetlaag bedekt Moren gezicht met twee gekruiste sneden, liet herkenningsteelte'n van hare Afrika&nsche of&owsf, op den rug, z&n inboorling van Darfoer, die als slavin by den dood kaars meester s vry gelaten was, een vrouw vtm wellicht vyftlg jaren, had het opzicht over den verkoop van wyn, enz. Wat mag daar toch gestaan hebben? Daarentegen is het soms zeer duidelijk te merken, da^t dr. S.'uit het Duit ch vertaalde; hij vestist namelijk gedurig onze vin*icbt op ^daadzalceri", spreekt van moeieli <>, ?«/ 'wt", en is van begeesterde weerklai ,. v" j.rt afkeerig. Het boek had een betere vertaling verdiend. Al behoorde het, naar mijn oordeel, aanmer kelijk verkort te worden, het zal over het ge heel de meeste lezers zeer boeien; het is roman tisch en vol vreemde avonturen. Het verplaatst u in de salons van Parijs ten tijde van Napo'leon III, in de clubs, waar de mannen van l' naam hun geld verspelen, in de rus&ische veldtenten aan den Donau, en in den harem van een rijken pacha. Hier ziet ge de Bulgaren samenspannen, of het seinvuur ont&teken Op een bergtop; daar zoekt de Heiduk een weg over ongenaakbare hoogten en werpt den boomstam, die hem tot brug heeft gediend, { achter zich in den afgrond, elders dansen de Zigeunermeisjes, en in dat dorp ginds woeden ' Ie ongeregelde troepen der Turken tegen weerooze inwoners. Schoon is de figuur1 van den held der Bul garen, Kara Kotonides, en aantrekkelijk Ga neskü, de dappere, die rijkdom en geluk voor t giijpen heeft, maar gaat sterven in het ge-, >ergte waar hij heeft geleefd. Overigens zijn ir in den roman karakters die den lezer zeer onaangenaam aandoen, ofschoon hun door den schrijver niet de hatelijke rol was toegedacht, maar het is hem minder te doen geweest om sarakters te teekenén, dan om toestanden te schetsen en hierin is hij wel geslaagd. T. H. De Koning 'der* 'Eeuw, door Cd. Bus ken ! E£uet, n'aar Savier de Montépin. We betreuren het dat een man van bekwaamaeid en studie, een criticus, die zijns gelijke zoekt, en een stijlist zooals er weinigen zijn, zich heeft vernederd om een boek als dat van Savier de Montépin in een hollandseh kleed ouder de oogen te brengen van't nederiandseh publiek. vragen ons af, wat er een man als Cd. Bu&ken Huet kan bewogen hebben zijn pen te ieenen om een boek als deüoning der Eeuw" te vertalen, 't Ware te wensehen geweest, dat hij der nederlandscbe letterkunde die beleediing hadde "bespaard, want tot heden verlaagde zich geen nederiandseh auteur het aanzijn te schenken aan een boek, dat in wulpschen vorm de laagste hartstochten op de meest tastbare en cyni&cbe wijze teruggeeft. We hoopten onder 't lezen, in 't een of ander goed of edel karakter, een tegenwicht te vinden voor de Lwe, gemeene en onreine zielen, die elkander in den Koning der Eeuw den loef afsteken maar helaas! we zochten te vergeefs. Eén flauw en mat getèekend persoontje, weegt niet op tegen zo ,veel ellendigs. In Frankrijk moge men een dergelijk boek verbinden, in Holland legt men het waarschijnlijk, na eenige bladzijden gelezen te hebben, met verachting ter zijde. M. j Door de regelingy-kommissie van het SVIIe taal- en letterkundig Congres te Mechelen is een adres verzonden aan de ministers van binnenlandsche zaken in Nederland en België, ten einde Hunne Escellenties te verzoeken krachtdadige maatregelen te nemen om de verdere uitgave -van het Woordenboek Nederlandsehe taal te verzekeren en te spoedigen." der Een prachtig luse-werk; zal zijn: Mariette Voyage dans la haute Egypte, in groot folio, geïllustreerd met photographiën volgenshet beste procédé. Aan den tekst is, evenzeer alrf aan versiering en druk, alle zorg besteed, Marietfce-Bey's aangename stijl is bekend; nog belangrijker zou het boek zijn, wanneer de schrijver meer uit een wetenschappelijk oog punt zijne reis beschouwd Tiad. The Acadewy, sprekende over het nieuwst' vertaald werk van prof. Dozy, te Leiden, Essat, sur V Sistotre de VJslamisme, betreurt het dat de Nederlandsche geleerden voort durend nog een dialect trachten te doen her leven, dat men ab 'letterkundig instrument maar moest laten uitsterven." Toch schijnt het