De peilingen in den Nieuwen rotterdamschen "Waterweg, door de beambten van den "Water staat en het Loodswezen gaven de volgende dieptecijfers: Op 2 December 1879. DM. Aan de zwarte toiracnzij de b in uenhfctWoorderiioofd 40.0 Aan dfi zwarte toBnen zijdeTraitenhetNoorderhbofil 35^5 Op de lijn der geleidelithten tinnen ? het Noor der hoofd . . . 41.5 . Op de lijn di-r (>e!eidelicMen builen het Noorderhoofd . . . 32.0 '?50 meter bezuiden die ?? liju binnen het Noor- derhoofd 39.0 50 meter bezuiden die lijn buiten dat hoofd 28.0 en aan de witte tonnenzijde 28.0 Op 11 Januari 1880. DM. Aan de zwarte tonBenzijde binnen het Noorderhoofd ... 39.5 Aan de zwarte tonnenzijde biiitea het Noor tl er hoof d . . . 35.5 Op de lijn der geleidelichten binnen het Noorderhoofd . . . 40.0 Op de lijn der geleideKcJa-ten buiten het Noordêi-hoofd . . . 31.0 O meter bezuiden die lijn binnen het Noorderhoofd 38.5 50 nieter bezuiden die lijn buiten dat hoofd 28.0 en aan de witte tounenzijde 28.0 De zeven onjuistheden, die De Amsterdammer, volgens een schrijven van den heer de Stuers, reeds op zijne rekening had (zie No. 124), is met een achtste vermeerderd. De Kunstoode van 10 Januari gaf het on derstaande te lezen: ?7>e Amsterdammer van 4 Januari bevat bet volgende bericht: ??In de k-mmissie ter inspectie van Rijks gebouwen, wier herstelling door het Rijk geheel of gedeeltelijk bekostigd wordt, ^is voor dit jaar, in de plaats van Jhr. Mr. Yic tor de Stuers, prof. Gugel benoemd.5"' ?Wij vernemen uit vertrouwbare bron dat dit bericht onjuist is." Inmiddels heeft de Delftsche Goitrant ?mt volkomen vsrtrcMivbare bron" verzekerd, dat ons bericht in hoofdzaak volkomen juist is. Wij zijn niet zoo verstokt van gemoed om te willen 'beweren, dat het onmogelijk is ons bericht onjuist te noemen. De heeren Cuypers, Gosschalk en Gugel kunnen b. v. wel inspekteeren, maar misschien geen 'kommissie heeten. ling der moord-en .spectakelstukken, een goed een huiselijk stuk te geven. Of Half Eerndt waarlijk een goed stuk te noemen is? We ge looven het niet. want de fouten die het aan kleven zijn legio, maar di@ daargelaten, is het een zedelijk, ja, men zou haast kunnen zeggen een braaf, stuk, in vrij middelmatig hollandsch vertaald, uitdrakkingen toch als gehoorzame dienaar meneer! ?heimmchf** enz. enz. zijn onhollandsch. Het stuk ïs vrij goed geboawd, want het klimt voortdurend in handeling en de laatste bedrijven vergoeden daarom het eerste, dat erg saai en .vervelend is. Het tweede bedrijf is een getrouwe copie van Caraguels ?Bougeoir," ? bij 't Nederlandsen, tooneel opgevoerd onder den titel van ?een blakertje." Zóó getrouw is de copie, dat zelfs ^de dialoog bijna woordelijk is. Hebben we hier te doen met een klein boeverijtje van Mr. zu Putlitz, of is het ?les beaux esprits se rencontrent" op treffende wijze be waarheid. We willen het laatste gelooven, en er bijvoegen, dat 't dan een toeval is, dat ?'t blakertje" zóó goed in het kader van Itolf Berndt past, dat het den schijn heeft, als had zn Putlitz om de intrige van ?Ie Bougeoir" zijn stuk heen gebouwd. Wat de dialoog betreft, die is mat en mist geestigheid, ze is niet opwekkend, of levendig maar meestal didaktisch en daar door gerekt. Het geheele stuk ademt een goe den maar geen frisschen geest. De held der historie, Rolf Berndt, die sympathie moest in boezemen, wekt slechts deernis. De schrijver heeft een énergieken maar zwaar beproefden man willen scheppen, hij heeft een slaperigen droomer, van wien men wonderen van energie verteld, te voorschijn gebracht. Misschien ligt in de rolverdeeling een ge deelte der schuld van dit laatste. We gelooven niet, dat de heer van Ollefen, in de rol van Berndt, op zijn plaats was, hoezeer hij ook trachtte die naar eisch te vervullen. Wie of haar dan had moeten spelen ? We weten 't niet. Moor, wellicht? Maar wie dan de rol van Moor ? Zoo blijven wij aan 't vragen, en daardoor komen de leemten van het gezelschap des te meer uit. De opvoering was, de beschikbare krachten in aanmerking genomen, goed. Als Geertruida, was Mev. EHenberger volkomen de fijn opge voede, gevoelige, liefhebbende vrouw, en Mev. v. Westerboven een aardige mevrouw v. Freiling. Eveline Kapper, als Marianne, overtrof i zich zelve. Zij was door den invloed van haar Het is denkbaar, dat zij inspektie houden, j allerliefste' rol en Daïf spel) als een doch. bovendien nog iets anders verrichten. Het is mogelijk, dat zij-rijksgebouwen in spekteeren, maar niet alleen rijksgebouwen, of niet alle rijksgebouwen, die geheel of gedeelte lijk op rijkskosten worden hersteld. Het zou kunnen gebeuren, dat de beer Gu gel niet voor 12 maanden, maar voor voor 13 was benoemd. Het kan een vraag zijn of de heer 11 of dartel wervelwindje, tusschen al de statige wol ken die zich in ?RolfBerndf" samenpakken. Dat Mev. Albregt de moederrol uitstekend vervulde, behoeft niet te worden gezegd. De heer Moor speelde de rol van ?Evrard" met veel entrain, even als de heer Yeltman de rol van den advokaat Stampfenberg vervulde, al was die niet aan zijn leeftijd of emplooi geëvenredigd. We ,_. - , , kunnen niet nalaten op te merken dat de heer de plaats van Jh.. Yictor de Stners w getreden f ^ overigens juist eu beschaafd sprak, «T, ^ ^. nipt inde plaats van den heer t/uypers, ö - ,. ,. . en b. v. niet inde plaats van den heer Cuypers die den eerste of den heer Gosschalk verving enz. enz. Zoo zijn er, als men maar zoeken wil, heel wat gevallen mogelijk, die maken dat De Kunstlode kan zeggen: dit bericht is ?onjuist." Bevonden wij ons in de hoogere politiek, was de benoeming van den beer Gugel een staats geheim, welks puhlikatie gevaarlijk voor de openbare orde kon zijn, dan zouden wij ons over de diplomatische spreekwijze van De Kunstlodem het minst niet verwonderen, doch voor in maneven, houding en Meeding niets van een ?Deutsche Excellenz" had. Vooral zijn rok van 't jaar (?) gaf aanleiding tot de vraag: is die heer de Excellenz zelf of de kamerdienaar ? De opkomst der gasten in het 3e bedrijf had iets van het uitpakken van een doos Neurenburger speelgoed. Één voor één kwamen de mannetjes, die heeren moesten voorstellen, uit het doosje, respektievelijk de achterkamer. Waarom waren er geen dames bij, of zou men In Duitsche salons alleen beeren-priés houden, waarbij de dame des huizes de honaeurs waarzoover wij weten is dat geenszins het geval en! neemt? £>ie geheele scène is dwaas en wordt men zal terecht vragen, waarom de gunstbode, < alieen gered door >t aardige spel van den heer die over een vertrouwbare bron, gelijk den heer , yan Beem (Commerzienrath). de Stuers, beschikken kan, ons niet gezegd heeft, wat dan wél juist is. De gretigheid, waarmee de bladen ons be richt, met of zonder vermelding van de bron waaraan zij het ontleenden, overnamen, mocht hem er van overtuigen, dat de mededeeling zelf door het publiek als belangrijk genoeg beschouwd werd. En te recht. Nadat men in ons land ge klaagd had over de eenzijdigheid, die bij het stichten en onderhouden van rijksgebouwen werd waargenomen, scheen het zeker de moeite der mededeeling wel waard, dat de minister Sis nied aan den hoogleeraar Gugel, wiens verhou- De TOOrflteUhjg in den stadsschouwburg door ding tot de opgeheven kommissie van adviseurs de Maatschappij Apollo gegeven is bijzonder bekend was, deze inspektie bad opgedragen. | gogd ges]aagd- De Heer Louis Bouwmeester Immers, het is-een feit, dat Z. E. den hoog- ? trad ais de Qebocbelde op. Leden van verleeraar heeft uitgenoodigd met den heer Cuijpers j SGÏieidene nederlandsche tooneelgezekehappeu de ïlooglandsche kerk te Leiden, de St. Jans- werkten mede, kerk te 's Bosch, de Domkerk te Utrecht, de St, Eavo te Haarlem, de kerk te .Brouwershaven en bet raadhuis te Heusden te inspekteeren, en niet den heer Gosschalk den toren te Hulst. Waarom droeg de duitsche luitenant een schuttersuniform'? Deze vraag houde de costumïer ons ten goede. Het Weener Burgtheater aal nog een paar weken Rolf Berndt spelen, van zu Putlitz, daarna verwacht men er een blijspel van Ernst \Yichert, De vriend van den vorst. De heer Coppée zal den 24en in Felix Meritis een voordracht houden. Het Bulgaarsch theater te Sophiaisgeopenc met de voorstelling, door een dilettanten-geHet is evenzeer een feit, 7aT de h7e7de j ^Ischap, van Schiller's Roovers. Stuers ? misschien voor zijn pleizier ? ? vroeger deze gebouwen inapekteerde, gelijk b. v. verleden jaar nog den utrechtschen dom met den Den 20sten Januari zal in het theatre du Yaudeville te Parijs de eerste opvoering plaats beer Cuijpers. j hebben van ie Nabab, een drama door Elzéai In welken vorm nu De Kunstbede, deze fei- j uit den roman van Alphonse Daudet getrokken. ten tot een bericht wil verwerken, weten | ? wij niet. De' formule kan verschillen, maar de] pe opera jyero van Rubenstein zal in de vraag aan prof. Gugel om gebouwen te inspek- Keizerhjke opera te Berlijn niet kunnen opgeteeren, wat zeer zeker de hoofdzaak mag hee- ; Yoerd W0rden, omdat de eerste tenor zijn ten, is j-uist. j baard niet wil opofferen. De kroniekschrijver Wij kunnen moeilijk nagaan welk belang De }iaa}t een gezegde aan van Bogumil Dawison Kunstbode er bij heeft aan het publiek de die bewee-de dat een acteur die een baarc mededeeling te onthouden van hetgeen hij droeg, geen echt acteur kon zijn, daar bij hem ? steeds in staat uit een vertrouwbare " bron de kunst minder gold dan de ijdelheid. te putten ? weet. Zooveel is zeker, de uitnoodiging door den minister aan den heer Gugel gericht, is, als een -hoogewaardeerd bewijs van 's ministers onpartijdigheid, merkwaardig genoeg om haar ter algemeene kennis te brengen. , Wellicht bevat het volgende No. van De de reeds vroeger verwacnte vernaken. Het koor der vereenïging Excelsior was Jeze week uit ongeveer 130 zangers en zangeressen amengesield; talrijker kou men het, niet het og op de -beschikbare ruimte, niet maken. Kunefbode hete -"'ng. -'-'?_ i VON G. zü' PUTLITZ. ^ Ameritaan8che kunstverzamelaars zullen feld den j Maart en ,ol de d besteden. A1 de kunstwerken het ^^ gan ^^ ^ ^oreBce aullen worden. Zeer kostbare schilderijen beddhouwwei.t bronzen ^ n en andere ^^ Iamstwerkei]) tapijten en borduursels £je catalogus, geïllustreerd, aal verkocht wor den gedeeltelijk ten voordeele der armen, ge deeltelijk ten voordeele van den Dom van Flo rence waarvan de voorgevel nog op voltooiing wacht. De catalogus heeft als boekwerk zijn eigene waarde, en wordt ook in luse-editi Met genoegen ontwaren wij, dat de direktie ' en tot een zeker aantal genummerde esempla van den Stadsschouwburg en. naar streeft, de ren óp papier de Hollande gedrukt, draken-baan te verlaten en tot afwisseliefde, en mannen, beschermers der kunst, als de woelige wereldstad zijt: eem plc-kje nifc _ ^- Victor Lynen worden er in getalle aange- duidende, een plekje-uitgezocht voor een dichter, Deze gunstig bekende zangvereeniging gaf'troffen, die in hunne salons meesterwerken met uitgezocht vooral .voor een stille, ietwat melanMaandag jl. in de kerk der Luthersche ge meente alhier een welgeslaagde uitvoering van hetoratorium Der Messias van Handel. Niemand zal ontkennen, dat genoemde compositie, in de kerk uitgevoerd, the right music on tlie, rigkt olace ïs. In de kerk behooren de'oratoria te iuis, en het is, mijns inziens, verkeerd, die ge wrochten der kerkelijke toonkunst naar de concertzaal te'verplaatsen, evenals het afkeu ring verdient, dat men de kamermuziek in de terk of de dramatische muziek in den salon uitvoert. Reeds in dit opzicht verdient de zangvolle erlceat en kooren doen uitvoeren! kolieke natuur als die van Frangois Coppée. _Hïer in Brussel, bepaalt de aristocratie zich Wanneer van de individuen geldt, wat men, bij het eenvoudig klavier, du^i&no a 20francs ten onrechte, van de volken beweerd heeft: l'heure ei des chans&nnettes a un louis Ie mar- heweux ceux qui n'oni pas d'histmre, dan mag ceau, ziedaar het hoogste tarief onzer gebla- Coppée'a leven eem gelukkig leven genoemd zoende rijken! v " word«n.' Wat er ons. .ran bekend is, biedt O! wij overdrijven geenszins, want we zou- weinig merkwaardigs. den honderde voorbeelden kunnen aanhalen, Zijne familie,. oorspronkelijk uit België afdie nog beter den fijnen smaak der -capit&le komstig, (Coppée's grootvader woonde te Antzouden doen leeren kennen. werpen) was .geheel onbemiddeld. Zijn vader Gelukkig voor het vlaamsche iand, ge- had te Parijs een postje aan het Ministerie schiedt een gansche ommekeer op dat gebied, v;in Oorlog en hij gelf trad in 1861, .op zijn vereemging Excelsior, wier programma's in [ en gaat de algeheele kunst, in de vlaamsche 19e jaar, na zijne st a-dien aan het lycée 3:>-;-i'den rege] met zorg samengesteld zijn, gröoten i streken, een heel anderen weg in, dank zij de Louis voltooid te hebben, als ambter^-u- ; j of. Ook ditmaal was de keuze gelukkig; al- ? vlaamsche dichters, dank zij de componisten datzelfde Ministerie in .dienst. lu zijn vrlj-u '1,0. een. zon men de aanmerking kunnen maken, ! die de nederlandsche toonkunst eene schitte vervaardigde hij kleine gedicbteo, die uitgedat Handel's werk grooter koorkrachten ver- rende plaats in de Europeesche niuziekale we- geven werden door- Lemerre, (een man die ischt, dan bij di-ze gelegenheid medewerkten. ;rejd voorbereiden. . eich door den steun, dien hij den jongeren Voor wie niet met Handel's Kiographie be- j Alles slaaft, werkt en schept, Benoit geeft dichters verschafte, een naam en geld heeft kend zijn, moge bier de mededeeling eene plaats net voorbeeld in zijn grootschea strijd en alwie gemaakt), en' zoowel door bet publiek als door vinden, dat de meester zijn oratorium Der , -twee noten schrijven kan, schaart zich tegen- de critiek gnnstig werden opgenomen. AcbterMessias ia den ongeloofelijken korten tijd van .j woordig onder zijn vaandel. een volgens verschenen nu verschillende bundels 24 dagen schreef; althans zoo berichten de ge- ; Zij volharden ondanks de tegenkantingen van lyrische gedichten: Le reliquaire, Les ïntijehiedschrijvera en voeren als bewijs van de ' eenige franschgezinde dwergen ---- maar olie mités, Poësies modernes,. later nog: Les uistheid dezer mededeeling bet feit aan, dat komt boven, goede werken, knappe scheppin- htmbles. In '69 trad de .27 jarige met zijn iet manuscript van der Messias op de eerste gen moeten en zullen den zegepraal der vlaam- eersten dramatischen arbeid, een comedie in bladzijde de woorden: ?Angefangen (Un 22 sche school op muziekaal gebied bewerken. August 1741", op de laatste de woorden: Fine -lel oratio. G-. F. Handel. September 14, 1741" Den beeldhouwer Chapu is een ongeluk overaevat. Hieruit volgt echter alleen, dat Handel komen, dat veel deelneming wekt. Op eensoi4 dagen gebruikt heeft, om zijn werk in par- r.ée bij mad. Adam stond hij te praten, met de een bedrijf: Le Passant te voorschijn, die een onbetwist succes had, en den dichter in ruimer kring bekend en geliefd maakte. Yan nu af aan kon Coppée de toekomst met vertrouwen ' te genioet gaan. Hij verliet het Ministerie on ituur te brengen ; in hoeveel tijd hij bet ge- hand tegen een deurpost geleund, toen plot- verd, dank ij den steun van Prinses Mathildej idncipieërd heeft, wordt niet vernield. In den seling de deur openging, en de middelste vin- in 1870 tot Conservator der bibliotheek . in het Beginne had zijn oratorium weinig succes; en ger van de rechterhand afgeklemd werd. Naar Palais du Luxembourg -benoemd, eene bede tweede uitvoering moeten de koning van aanleiding hiervan wordt de daad van een trekking, die hij sedert heeft verlaten. In den Ingelanden Lord Chesterfieldde eenige toehoor- heldhaftig minnaar uit de vorige eeuw, derid- loep van het vorig jaar werd hem aan het .ers geweest zijn, tengevolge waarvan Handel der de Kaucourt, in herinnering gebracht, die, Theatre, Francais de betrekking van bibliotheou uitgeroepen hebben: ?Des te beter zal het plotseling uit de kamer der geliefde verjaagd caris opgedragen. dinkenl" Eerst in Ierland bemerk- e men, welk door de aankomst van de rechthebbende, ver- Coppée is ongehuwd en woont met zijn en meesterstuk der Messias was, en nadat het seheidene nren zonder een klacht te uiten met zuster. en paar malen te Dublin ten gehoore was ge- de hand tusschen de deur geklemd bleef, .om Men ziet het, voor ons, die van .verre staan, tracht, be$on het ook te. Londen opgang te de dame niet te verraden. is het wat Irma in Auerbach'a ?Au'f der Höhe" noemt: ein Leliën in dem nichts vorgeM. Maar De vaas waarmede de heer Chér.et den Prix om verzen te schrijven, zoo vol fijn en diep de Sèvres behaald heeft, moet verwonderlijk gevoel, zoo vol hartstocht, zoo innig en zóó eehoon 2ijn. Hrj zal geplaatst worden in de bezield als wij in Copp'ée's werken genieten, Galerie Mazarine in de Bibliothèque nationale, moet er toch iets zijn ?vorgegangen" in dat let kweet zich, onder leiding van den ijveri- "Zöoals men zien herinnert was liet opgegeven leven, iefcs zijn ?vorgegangen" in dat hart, dat, directeur, den heer G. A. Heinze, loffelijk onderwerp, Le passage, de 'Vénus devant Ie ü'et alleen de redenaars, maar ook de dich?an zijn taak en voldeed het meest in de vol- SoleiL De vaas van den heer Chéret heeft den ters maakt, ' .- ' nummers :?,, O, du, die Wonrie verMndet\ eiroiiden vorm der antieke vazen; de zeer Yestigen wij het oog op'des dichters dramaWunderbar; Sieh das ist Gottes Lamm en hooggeplaatste handvatten rollen zich in den tischen arbeid, dan treft ons het eer- :? Le PasDe solo's werden gezongen door vorm van voluten omhoog en vallen op dan, sant, de comecüe die ik reeds' noemdu. ,^e?pt;eld Ie dames v. W., K, S. en H. en de beeren hals terug; zij zijn ondersteund door twee ca- te Parijs in hè*- Odéon door niemacd minder d. L. en S., die zich over hot algemeen ïoffe- ryatiden van zeer edelen vorm, welke in hunne dart Agar en Sarah Bernhardt, en .waarvan de ijk van hun niet gemakkelijke laak kweten, golvende lijnen die 'der voluten vervolgen. opvoering ons, bij gelegenheid van Coppée's De begeleiding bestond uit dubbel strijkqmntet, De kleur ,van den buik der vaas is effen grijs, aanstaand bezoek, wordt toegezegd. loorns en orgel, het instrument dat Handel In een stralenkrans zit Apollo ten troon, terij de uitvoering zijner werken zelf placht te wijl cp'den voorgrond Yenus voor hem voorespelen. Een zeer talrijk publiek woonde bijtrekt, .met de hand hare oogen overschaduieze uitvoering bij, en onder een godsdienstige wend, daar zij den glans van den zonnegod van den gröoten niet kan verdragen. Aan de andere zijde van Silvia verveelt zich. Geleund op het terras van de vaas beschouwt de godin der sterrekunde, naar vuïa beschouwt zij droomend het landin zeer fraaien stijl geteekend, de schijf der schap. Daar nadert, een lentezang zingend, zon, waar langs eene ster trekt. De hals be- een jong man, bijna nog een kind, een bezich- Vat op zijne beide zijden cartouches met zinne- trowère dier dagen, Zanetio. Hij legt zich drukte beelden en opschriften, en medaillons met de °P een bank te slapen neer, maar Silvia treedt portretten . der geleerden, die het verschijnsel nader en maakt hem zachtkens wakker. Zain 1874 hebben waargenomen; de versiering netto is verrast en ontroerd door die vertilte werd het oratorium meester aangehoord. Het panorama der parijsche tentoonstelling, n den wintertuin, van het Park te igen, schijnt ons niet geheel de vaard, die er van gemaakt is. Eene vergroote illustraties uit de tijdschriften Zie hier de korte inhoud. Silvia, een gevierde ïlorentijnsche schoone', uit het tijdperk der Renaissance, die honderd aanMdders heeft, maar geen liefde kent, ? /an den zomer van 1878. en tot slat het tra- i Van den hals, van den voet en van de hand- scfcijning: ?Une fee!" is zijn eerste woord;, en ütioneele doek met gaatjes, Pargs geïllumineerd, vatsels is van het bekende Ueu de Sèvres', rijk nu gaat hij haar, die hij zegt reeds in-den gedurende een paar uur afge- met g0ud versierd, en doet door zijn weelde-. droom gezien te hebben, zijn zwervend leven rigen eenvoud, nog beter de fijnheid der tee- verhalen, het leven van den vordt kalm gedurende een paar uur old. Slechts aan enkele tableaus van de einielooze rol gelukte het, eenig applaudissement e verwerven. kening uitkomen. Van de vier plannen die. de commissie in pleister had laten uitvoeren om ze verder uit de hand door de teekenaars te laten opwer ken, waren er twee van den heer Avisse, de derde van den heer Mayeux; dat van den heer Chéret wordt nu te Sèvres verder afgewerkt, en hij ontvangt eene premie van 2000 francs. kil Aan een artikel van den heer J. Hoste orer ie Ylaarnsche muziekale beweging, ontleenen wij het volgende: De Sclieldestad is en blijft het middenpunt der muziekale beweging in België. Sedert de oprichting der vlaamsche muziek school onder leiding 'van Peter Benoit, is Ant werpen het centrum geworden der vlaamsche x>ondichters, want nevens- Benoït, treffen wij daar Mertens, Wselput. Huberti, Blockx en andere talentvolle componisten aan, ae eenigen die in België van zich doen spreken. Het muziekale leven heeft zich in de han~ delsmetropool op weinige jaren zeer ontwik keld, muziek- en zangkringen zagen het getal Wanneer wij van Parijs spreken, hetzij wij hunner leden zeer toenemen, en de muziek- er zelf geweest zijn of de Franschs hoofdstad chool is'veel te klein geworden, om de bon- enkel uit beschrijving en afbeeldingen kennen, derden leerlingen te bevatten, die de muziek- dan denken 'wij in de eerste plaats. aan de kunst beoefenen. groote centrums van verkeer, aan de bouleYóór (lat maïstro Benoit de muziekschool vards van Madeleine tot Bastille, aan de bestuurde, was er maar weinig toonkundig voyageur bizarre Que tou9 ont rencontre, léger de ses seize ans, Dans Ie sentier nocturne oü sont les vers De veer op zijn muts, de guitaar o.p den rug, is al zijn last, want Un Amour dans Ie eccur est '«a si lourd bagage! Dus, vraagt Silvia:, Vöus êtes im oiseao qu'on ne pent mettre en dage? en het antwoord is: ?Jamais". En toch, zoo groot is de betoovering, die van Sïlvia uitgaat, dat bij al spoedig van gedachten verandert, en het waagt haar te vragen: ? . Voulez-voua essay er, madame, s'il vous plaït, De garder pres de vous Ie petit .roitelet Et de Ie transformer en oiseaa de vollere? van Champs Elysées, En Silvia? Een gevoel doortintelt haar, dat haar to,t nu toe vreemd was. Konde zij hem bij haar houden, ?cö passant, %ui- s'appclle AMOUR", dan had zij het geluk misschien, dat Louvre en Rue Rivoli, 2ïj tot beden niet kende... Maar neen, zij mag leven in de Kubens-Stad, alles sprong zoowat aan die prettige, woelige wegen pleinen, waar dat onbedorven hart niet met haar adem beop krukken, men componeerde zonder doel, inhetfraaie seizoenhalf Europa zichrendeg-vous zoedelen; en wanneer Zanetto, die haar nog sn zong voor te ziiigon, doch. niets werd er schijnt te geven. Toch zijn er, behalve dat Parij s niet kent, door haar teruggewezen, zegt, dat ernstig aangewend ter veredeling en verheffing van den tourist en van den beau: monde, nog vier hij dan zijn troost zal zoeken bij Silvia, ?une der Nederlandsche toonkunst. . of vijf gedeelten niet minder belangrijk dan het femme a laquelle aucun coeur ne résiste:' ? De inrichting der vlaamsche muziekschool Parijs dat de meesten onzer kennen. Ik noem al- dan schildert zij hem, met somberen liartsvan Antwerpen kwam het werk bekronen van leen het Parijs van den kleinhandel (Faubonrg tocht, die Silvia, van wie hij "spreekt, en zij be de moedige grondleggers der muziekale bewe- St. Antoïne), het Parijs van den werkman zweert hem niet binnen te treden in hare wo ging, en ten huidige dage is al wat schrijft en (Bellevüle), het geleerde Parijs aan de over- mng, die verderf brengt, zijne lippen niet te denkt, van de nationale school. zijde van de Seine met zijn beroemd Qtiartier zetten aan den beker, waaruit hij den dood Die inleiding achtten wij bier noodig, om Latin, dat ongelukkig al meer en meer zijn Zou drinken. Zanetto luistert naar haar. Hij zal van een onzer vlaamsche toondiehters te spre- eigenaardige kleur verliest. Behalve deze is er niet naar Silvia gaan, omdat zijn onbekende ken die op muziekaal gebied reeds menige nog een gedeelte van de Seinestad, dat de schoone het niet wil; raaar zij geve hem dan schoone schepping leverde. j vreemdeling niet kent: het stille Parijs, dat u ajs herinnering op zijn verderen zwerftocht Wij bedoelen M. Gustaaf Huberti, thans den indruk geeft van een provinciestadje met de bloem die m haar lokken verwelkt, en zij leeraar aan de Antwerpscbe muziekschool, die nette, vriendelijke- buizen, maar met leege wijze hem den weg, dien hij hét veiligst een nieuw werk toondichtte getitel: ^Oranje's straten, waar het gras tnsschen de steenen dood.1" gedicht van Em. Hiel. ; groeit, waar alleen nu en dan een- zware omDeze cantate werd Zaterdag 11. .voor de eer-:nibus de stilte verbreekt en u herinnert dat de ste maal uitgevoerd in de prachtige salons van het Antwerpsen, gemeenteraadslid M. Yictor ?wereld nog verder reikt dan uw oog kan zien. In een van die buurten, niet ver van den des lavalides, woont de 'wenseMo voor te stellen: gaan kan. . Silvia strekt 3e hand uït naar de kant-, dievaa de stad afleidt, en zegt-: Lynen, den beschermer v&n al wat maar kunst; bekenden ? Dome is. i dichter, dien'ik n Dames en heeren uitvoerders behoorden tot FEASCOIS COPKÉE. de Antwerpsche aristocratie en den hooger, Wij schellen aan rue Ö-ndinoifc 12, gaan. door handel en naar men .ons uit de Schelde-stad schrijft, heeft de jonge toondichter met zijn vlaanisch werk veel bijval mogen inoogsten. Het was de talentvolle zanger BlauwEert die als solist optrad. Breed van opvatting en rijk van kleur is deze cantate en naar allen schijn zal eerlang dit nieuwe werk in voerd. een porte cochère 'een open'plaats over vinden aan het eind rechts- -een kleine- woning van een enkele verdieping. Hefc is hethnisva-n A'Ilez döüc du cote -de l'anrore,' Zij .staart den .zwerver .nog. een wijle -na en 'barst dan in tranen oti£. den dichter. Gaat ge het eenvoudig eetvertrek 70 door, dan .vmdt ge .daarachter een klem salon ' en des dichters werkkamer, die tevens, zijn . ?slaapkamer is, beide vertrekken met uitslaande ZOQals Ie Passant. Op dit meesterstukje volgden* met meer of minder succes, de kleine drama's Deux douleur$,.3?ais ee que dois (eene episode ingegeven door de gebeurtenissen van publiek worden uitge- ramen uitziende op een gröoten tuin. Haast zoover bet oog'reikt, groen en bloemen. Geen In Antwerpen heèrschtkunstsmaak en kunstrumoer, geen kreet, die u herinnert, dat ge in 71), VAbandonnée, U ? Rendes-vous en Ie Luthier de.Crémone, waarmede de dichter den 23en Mei 1876 een bijval vond, hem sinds Ie P(6SS&né niet was ten deel gevallen 1).. Intussehen, de thans 38jarige dichter heeft zeker zijn laatste woord nog niet gesproken.