DE AMSTERDAMHEB, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. Ne. 39 B lfl*ii » door de struikroovers worden overvallen, die den postwagen willen plunderen, xiohzelf tot mikpunt aan de roovers geeft om Jeff te redden. Hoe toornig was Tuba toen bij hoorde dat de directie vai. den postwagen Jeff bad aangesteld om die groote waarden met de postkoets over te btonire», tcrwyl Yub» 't gevaar voor iiich?elf niot achtte, lloe naïef en tmudoenlyk r.yn de woorden waarmee l>t) vau Jeff als 't ware afscheid nixMut, tl» se beiden den gevaarvollen tocht gaan ondernemen: -Mocht het ergste gebeuren Jeff en mocht je 't leven er bü iuschicten, dan wiet je aan je vad«r zagaeii, alt ik hem ten minste nM rrocyer tv tien ktjtg, dat ik jo dit baantje mot heb bezorgd en dut ik uiyn bost heb gedaan o in jo er vau terug t* houden." En ? miss Mavneld ? Pe schrijver icgt van haar o.a. ?Zü was bleek, 't gevolg van wat oversp.iDiK'ii cuiiuweii, toch bcrat zo als vele brunet ten dio eigenaardige frissehc gelaatskleur,diu xiekta eu uitjmttiug trotseert, flet pnrper van haar k'eiiie mond was donkerder dan hut uwe, zou ik biuiüt durven wedder, en ecnigo iUun-c lijne-n iu de hoeken der üjubesni'ilen neust teugelen verrie den, Jut doxv ouder Kekcraprauicd&fuin'.looningeQ onstuimig koud.'u trillen, ccno uitdrukking waar naar gjj te vergeefs bii eene klamiuke sehoonhejd der oimheid zoudt zoeken." E» hij vervolgt dio boïc'iryviug met een geestige boutade aan het adit-.i ilev beeldhouwkunst. 't Wü» cun tlinke meid, dip miss Mayfivld en re geeft daarvan o.a. blijk in hare hoh<inileliug der juticu met uiea deurwaarder Diuld, dio be-Ing komt leggen op den boedel van Jeff. Met hoe veel echt vrouwelijke tact weet zij JoiTte holpi'u, neemt «ü later afscheid vnn hem en houdt /.o hi'in trouw in 't OOK, nadat hij huur verlaten hed't. Hij dacht ann haar en droomde v;in huar. mant- «yn werken ca sti-evon 111 do wereld hield z|jn uanducht geboeid. Zg daarentegen volgt hem met hans gt'.lachten overal, wee; nltyd nauw keurig waar hij U, informeert nam-ulltM wat ln'm betreft. Hoewel hij haar brusquo verlaten heeft en haar dnardoor iu den waan bracht dit z'j i au t dien indruk pp hom gemankt had dien tij wc l gev-enncht had, blijft zy hem trouw ea staat nis 'twure nik oogcubltk gereed om hem ty stuucen en te helpen waar 't pas kaa geven. Genoemde personen, nlton typen, vermeerderd met ccnigo byiiorsnnon. nis de vader vnn Miss Mayiield, de sciiurknchtigc deurwaarder Dood, ccn deugniet van een sni\J, die Liter strnikroover wordt en de wegen onvuilig maakt, vormen het gering pcMonental, «lat do schryTer voor ons opvoert. Do verhaaltrant is bizandor levendig. Vooral de beschrijving van do overrompeling der post' koets door de roover», het geveeht en de ontkoiuing van Jufl' houden ileu lezer iu &t>aun .'ijj. Do tooneelüu zyii zoo meesterlijk peschililerti, dat het.')} alsof IT.OQ er b j) tegenwoordigia. Bc dialogen xijn natuurlijk en wan r. Vaakwert d* schryvor evenals Charles Ihekens tnet een enkelen truk het karakter van eeu persoon in een helder licht te plaatsen, bnter dan meiugii lasigo beschaving hat verrancj, liet. is opmerkelijk zooveol overeenkomst ala Brct Uarte toont met Dictaat, ook in dobeschs-ijvinj; van het Uvoiïlno-'.n dat ilo »r dier eclu-ijvers krachtige en tiich.erl(jku vei'beoHing leven eü per«o«nlijkhei4 ontvangt. Mei Y«rg«)gke eens» l ot toetsingdt) be>.chrijvin# van s! orm en r*gen by den aanvau£ dos verhaau, wA die van Dickens iu Maarte u t'huz^lewit, huofilstuk I en verder, waar de Fransche criticus lleoriTniue in zijne ve:handeling over Dickcni dcrgolnkn beschrijvingen aanhaalt. De vertaling van Juf Briggs s roman is uitstekend. Wid sim het nu;'. ?verwachten van de hand van onzen In-In: f(V!tf\*feiï Wrrtheim. Het verwonderd» om, dat iemand dia met znnvceltaalgevoel wa«, Op de eerste bladzijde van bet boekje, wcar vau .kruid en heester sprakn is, gchrjïven kon dat ze door regen eu storm werden rtcêrgesnMd in de vlakte. \Vat men neersabelt niaat gewonnlijl niet weder op en dus zoude hier iierrgeg<;es»«U of gezweept juister geweest zijn. Ook lazen wi, ergens het woord ?gemeubileerd" in plaats van ?gemeubeld". JJe uitvoering van hït werkje i« net, de druk duidcUjk eu correct. Eeu en nndor doet den uit gever alle rer aan. \Vy twyfelen er niet aan Of tel werkje zal vele lezeis vinden. C. E. B. ALPHOSSE DAUDET. I. Di»ar 't na penronnl de gewoonte is geworden, wnav men de werken van Alpbonso Dauiiet be spreekt, é«n zij r er romans te vermelden als dengene, dien men da % oorkeur scher.kt bovon do andoren, of tan minste, oppervlakkig weg, de verhouding mee te deelen, tussclion het boek iu V)eliin,(leling eu zün vorige werken be»ta»nde, ? daar ik het werkelijk gowenscht vind, dat de lewii op de hoogte worden gebracht, waartOo dio -gewoonte leidt, dat zij 'namelyk te weten kuuii-n, welke schepping 't'moest eenparig door de kri'.ièk als dw mceatera no«m«nstvani-ilate stuk gestempeld is, 200 sluit ik mij bij die gewoonte aan en, ? »no!?ü ook op het oordeel van D» Poni martin, den royalistischen dry ver, dekoningsgcüiti'lbetd, welke hy' i» Lat nis en exil mceat te zien doorschemeren, xnlk e«n ihvlood hebben geoefend, dat hy, sociale bedoeling en kunst^ruurde in-ó*u-«,mdtende, deze Daudeta Mtire aan het ? adres der ondergaande koningen tot xy'n cciHte schpppiog verheft 1), ?mo^e aldoor don mi-thodiïchen /olu der sark»*tische zoo drot-vo levemschet» JVrmia KottMCótan dn kroon boven lOfdevruchten van Damleta weelderig brein leu toegekend 2), ? ik voeg my, in diepe overnff.bi) het .Oordeel der menigto, dat luide spreekt fromont jeune et Ri&ler olné, het vruoeste romanwerk van den kunstenaar, dat dit de hand ho ven 't hoofd hondt en maar in geen enkelen lateren «rbttid van-den grooten «uiderling datgevoel,die hartstocht, dat leven te-ruRte vindeu vermag, en noi? immer, verwonderd over deze dand der Uas?deko Académie fraxfaise, baar dank wijdt voor de'Opneming in den adcUUud van dit koen reatiatienh gewrocht' . De na verschenen roman, FEvangüitte, kan ia geei>en dcrie onder DandetH beste werken ge rekend worden, hoe zeer ook talloze bladzijden de vingerdrukkeo, 100 vol gemoed en zwier, van de edele band des makers waar to nemen geven. Intnischen, men kent Daudett In hom ontmoeten wü 'niet de vleesohwording vaa een waereldbeheerocheude idee, van een nieuw toegepaste kunstformule, van een moderne wijsbegeerte, in hem niet den held, in wi*ns hart, ia wiens hoofd neb een tijdperk der bescuvinRsgeachiednms koncentieert, tfeiyk m Zola. Zola, dat i* de methode van het positivisme, werkende op het veld der kunst. Daudet niets minder don dat. In Daudet ontmoeten w|j den .fijnen, diepen dichter onzer werkelijkheid van droefenis, in Dandet den machtig begaafden Harenzoon, die een gemoed bezit, zóó rUk en BÓO hoog, «oo een waar nensohelyk gemoed, door d» aether van het Zuiden in vaar gezet, dat wij hem in tranen danken, 100 hfl 't ons slecht* openstelt en igen mogen worden van zijn fiongen wee en van i(Jn hevig venuohten, en wy genood worden onze ooren te spitsen voor de trillende Tiooltoonen van itya hoogea hamor of voor het ?ngitif dtherspel vu ign weenend sarkume. JDaodei \f geheel en al hart Steeds biedt hij OM ijjn binnenste te doorkten. Zolaaegt 'tielf: _U M donne tont entier, ei tfest poaranot ü prend see' Mrtra." Zonder siek af te geven ttet flwawjfataeUeke en4ichtgevo«UJo vMMteMiMeB, levert ttH'wm steed* gloed en leven, ateeds de pofeie. jk wwkel»khA d* wwtaMittèid OfwMfaeaea' van purperende ïpnnestrulen. Zola heeft 't we$r heel mooi uitgedrukt: ,11 a dusoleildanslesang et des chanta d'oUoaux dans la tète."3; Maar de zon van Daudet bestraalt met voorliefde do aardrch» ellende en zyn volgeUaagen *jjn de rouwkluuken van den wielowaal. h t niet, als schemerde, op elk >tjner bladzyden, ook weer van deia hvangéftile, in silveren l«tters, du smartrlyko regelen uit >\jn ?Nature impassible>* 4), van tusichen de woorden der geschie denis, dio er verhaald wordt, ons tegen: ?T*at «'wunwbrit. L*t oisai B'*iu«nt (lus ua« étoll», L» t*rr<> u'oul uhts un* fl»ur, I.» «ojüil ?o Ploltra, I» luns prit la vult*, Et lt fotvt tordit MS brtachM do duntoor"} Alom iu du waereld ontwaart Hamlet te>lenrsUjlÜDgeit, die ganlsohe levens verni. tigun, «mar ton, welke rimpels griften vuor da eeuwigheid. ongelukken, dio «ieleu vermoorden, verdrieten, welke voor altoo* hoop en verwachtingen uit du barton bannen, ouredbare elloudeo «u oube(indwourde klanhteuchoren. liet opuierkou van al dat jecii doet heii treuren om de uieuscbheid, en, of hu schittert uf glimlacht of schreit, 't is al één doorurint'cude kluciit, die het luohti-uim vervalt, uen luisicrru'ke humurtooo, die de latten der aarde veikuiidt. Daudet weet oogonblikkdyk r.g'n l«crs met huid en haar in te palmet), lieui is gautsoh ile wetenauhap vau do pntdouyingdertruueiibronneu eu ra n de ontwarring <)«r iijnere lachkoren iu ue oogeu en o ui de lipp^u vau ull.-n, die in Europa en A uerika nnj{ ' geviel h/ottcn. Uaudet imponeei t xelden, bekoort alty'd. lly' werpt u niet ntder, nucli jiiagt u eeu koorts op hut lijf, maar wanneer gij eenmaal uw blik aau zijn oog hebt golieoht en uw oor uun zijnes stem, dan komt gü niet weJur los, vv'-or hy uiigtipraat i's, of gu moert wel ecu biunetiste van staal lie^itt^o. Daudet is eeu nrkndor; hy vtutgt uiudukieurcupiacht van "ijn paielomlen stijl, uiet het eone eiruktiniddËltjeii lukt hij u tot het audei-e etfekimiddultjen eu zuu tot. ;\an 't einJo vau zijn verhalen. (Op diu vu'uktimtUeltjens kom ik latt-r te rug.) l V-1 u uaïvo xet Kier, een geniale daar, een dait*!e gind», een Injtendü verder, eu gy' muet mee, on Rvi moet nuió L'n «ij hubxt imn do touvermtlodiensteju van uw geloidur. Zirt, hy bochryft meuüuhen, uiet met wor.ilurlijlce avonturen, nuuti' u ie een leven slijten, ecu alk'daagjcU da^ulyksch leven, gelijk oan hut: uwe. en wilt al zoefs eu wat «l nntirtclijk^ heeft ^ hij in il.ir leven niet weten op to mcrkt-n! Wet (lio jonge schoiujo motigd, die by' u hier voor stelt, miiukt gij u nl dra geuieenza.iiu; 7ij wordt uw lieve, beaiiudii vriviidiu, en ala z'ij tuiu plotkfliu^c, up.gruuy.umc Viy'üe, iu 't ongeluk wordt gi'ktort, zult j;g dan niet begaan xyu ui«t. huar lot 'f Immers ja , en Hry' nly'ft bludzijile vour eu bladzijde IIH veivliudeti, om te weMi, ot zij i.og niot WH'T iu pcluk hersteM ssul wofduu, en, war» n het er dui/.cuiie, gij zciuat do bladsijduu doorlcKou tot in het. oneindige. DJH )<oosrt-icht, wnannti' dé schrijver' u op een andere plaats ia aauriikiug ïti-lt, gij kent hem fepucJig, #y' vtrauht. lietu, 't is u, als st(>ti;l by r..vi>t u en a's bep: f; Lij aijne mis,l;i(k-n aan uw x.y. Zul hy niet ziju vontieii.ie Uiou oi'tvang"i'; En pij lenst wederom voort, snel ca met vrnviiito. D..' sulirijnji' toont u wureleven dige incnschen. hij be«ehry'ft iuui leven ink juijileet, hii laat u vet'l to vonuoedeu over, liij ver/.\*ij^t 'hè! VÏBÏB en M'ui'pt Iutro7.cn licht üijni.-ft-iiit.ele iia . over da uud^ivi wol \viil barro wurke !), ? ilnt is ^ijn m.U'li.11. l>r>rhnnl : de 50, Uu vigvii&chnppen van in rJïrnnyftiftem'iK'.lkr to bespeuren, ,VU hut oug' met biiuh '' a.ii-, j 't Dau.lot xiju springen ' ffeu oan om '''c'ai>ht w'eilncn, >IU n zUu overige wélken. ' liocli limr*1,,; u cont eeu ck'uklitold vuu 't ViucSi 'pogea te gevuu. II. Wij bevinden ons in een stille wijk, con doo Jgche striiat van l'ariji, in ecu dier ptratbn, wftar do ciiivcn en kippen verschrikt ter zi|i(e huppelon, als bnrstto er e<n onweer los, zoo een-rtjtui*; hun mnaltijd tusscheit de B'ccni>n eens komt sroren. Mevrouw Lfbscn en haar dochter wonen d:iar op een dcrdo verdieping. Huu e*ui(?« verwan! c, do nióedvr van Mevrouw Lbsen, hebben tij juist verloren: een vreeselijko slag, en ie droeftibid spreken zij, de uioader en haar dochter, voor eeuwig af: ?aimonsCOIH biuii, uo nous guitton» jamais '. . . , Jatoau), tu aais bivn, jumais. Ken verdieping onder hen bewoont mijnlipcr Lorie, ook ril een, diu niet te heat van tijdwlyka rijkdommen i.t voorzien. Hij is weduwnaar tn zijn op zij i EU bien, oni je serni. la mi'ro lie-vos'riifar.ts". /ij ht'iuioiioii clkaAr wedcrkceri^. ? ? watznthuu gclulc nu den do-..:!.il*n toebrcajjeu? iïi?w nen\oudig, en hier /.ij:: wij aan do kern \'an 't ffftrk goiiaderd: Een faimtiuke propo^andtx-rondn. prute«t*ut8chi< vrouw, l'Jtiapgeliate, V.\j.dicann't booid stnat vau tittlooze ouila*vilijstera l>cniten, welke vi.>rmagvrcu en vergelen i» bun ui^is hartstocht tul uitbreidiiiK vaa 't rijk luid* aarde, ta.iakt. 7.ieh alleogakciis vau 'Elii^a U roeiistcr, doet haar verloren gaan voor ')« maat schappij en vour de familie, werft haar aan bq hiwr troupen, romkt huar koud nis ijs en liard ah steen, doof voor de«meekbeden harcr moeder, «toni op da klachtra vau haar aanstaande. La Kline verlaat haar moeder, «scjft alles -vaar wel. wut haar tot nu toe lief en 'dierbaar is po\vot>st om haar h«en, sanfjegreper. als zij is door (U ouwcÊrstaaubire kooit» van haur hnrrodoodend bpk<ierinj<*»mbt Aldus de geschiHtivnis. Xicdaar ou((etwüfeld een der belTORTyhsto psycholo°[i«che (uf fysiologisch») gevallen, w.iarmeé een romanschrijver zich zou kunnen hoeig houi«u, ce-u nkerst merkwaardige, welgcltozcu stof: l£eu jong meisjtn, gelukkig en stil in haar klciuo omgeving levende, met slechts ecu hoop, één Iroom voor de toekomst; de voortdtirrnsf, zij 'tin ilcjne wgiiging, van dat geluk, plotseling door een dwingetnien motor vaa buiten . door een magneet van onberekenbaar aantruklcingsvormoren, uit. haar huiaetqken vrede gerukt enmeógcieept iafcdu kilte vereering van een viifliol^en God, dio zielen ettcht in rijn dienst, altijd meer vielen, eu die de waereld met ^ïingwckUendo rampspoeden teisteren ui «ondnr twijfel, mocht er niet een hcir van strenge bejaarde jon^y jtifrronwen opstaan, om, door het prediken van dor calvinisme, aan zyn toorn te gemoet te komen. 1) Zl« Naliet/lux Samiii», 20« Série, png- IS. 2) Um -fnai/ii/jnt, pi*f. 3S1. 8) Lu raniancitrt HatiirtJintii. p»(f. J5Ö, eti'. t) Lr* aiHOMftMtH, par <LD<iitdtt, I*«fi*, V87P. . 71 (Wordt ttrvolgd.) Kfit toonrd overMtdlottili, door Dr. H. O. Muller. Opgedragen aan de voreeniging De Dageraad. Amsterdam Alloi-t de Lange 1883. Prijs 25 ets. Een woord over Multatuli. Men zou wcnschen lat het eeu woord van hem was. In twee win' era lebbcn wij geen voordrachten van hem «ehoord; wat erger is, sinds 1877 is er geen bundel Idéün van hem verschenen. Tóch zwijgt -lij) niet- Zyn rerken worden telkens herdrukt, ni*t luit minst tfiix Havelaar, en elke nieawe uitgaaf ia een met nide stem uitgesproken besehuldiginff. dat aan en ambtenaar in 1859 onrecht u geschied pndat r.recht niet is hersteld. Een beschuldiging tot eheel Nederiand, 'die blijft bestaan, ook ai hsbbeii nkele Nederlanders bet vorige jaar getoond, dat, Is het in hun mocht was, Havelawlrtcht zou geoan- worden. Dr. Maller hoeft door «tja voordracht in de bare tarmdering T»n.,De Dageraad, en door later ia druk fè«w daacfan,.een,f oed werk Het brochuretje is geen aiteenietting van den omvang van het gepleegd* oureoht, geen betoog voor recht noch een aanwüzitig van den grooten en goeden invloed, dien MulUtuJi onge twijfeld door zyu gcsehriiten op ons volk uitoefent, ntaar, cooals hy het in cijn voorbericht noemt, .slechts een opwekkend woord, als «en hartelijke getuigen!» voor den man, die veel geleden en ge streden heeft". Zulk een opwekking zal uut doen. Dr. Vitui Brninsmo, Een prachtige «n eig«>naardig« nitffave agn de TafffMen uit het oud-joottche fanulitkve*, groote photoffrofien, naar de schilderyen van prof. Oppcnheim, net byschrifton van den rabbijn J. Hoofirn te Utrecht. De schilderijen van Oppenheira «yn ffenoee bekend; zij geven een inzicht in het teaefyk plechtig en .muolyk karakter van dit familiV-Jeven ; zonder dat do typen te sterk geflatteerd t\jn, weaken ly belangstelling, ieder der keurig uitgevoerde pisten geeft een der schakels van den gelieimzinnigen band dio het joodscbe volk tot een groot gezin verbindt. In Engeland worden hier en daar leesbiblio theken voor kindereu opgericht.. Te Nottinghnm w. i d er deze week eene van 2000deolengoop«ud. Zy werden- gesteund door ge«cheukcn, o. a. gaf een Mr. Morfey daar 000 pond. Louis Blano heeft, tijdens hij in Engeland was, eene geschieden»* geschreven der Salons in do 18o eeuw. Hot handschrift word echter onder de commune verbrand; togolyk met do correspon dentie van Louis lilanc met Öeorgo band, 011 nie, ttmchen Louis Dlnnc en Napoleon in do gevangeuij te Ham, gevoerd. Bet congres te Washington weet niet goed raad met f,\jne bibliotheek, ann welke de wet op den letterkundigen eigendom van ieder boek en exemplaar bezorgt. Het aantal deelen, er thans vereenigd, U 48(),000, dio in een ruimte, van 180,000 kunnen geplaatst worden, opgehoopt zqn. V\jf of zes jaar «eloilcn was «r besloten tot den bouw van een bililio'heek voor 12 millioen dollars. was het echter niet eens over do Inging en de koston vaa hot gebouw. Thans is besloten tot een gebouw beneden de 2 millioen dollars. Mrn berekent dat eeu eenvoudig vuurvast gebouw tegen ongeveer 3 dollat» per deel zou kuuuen gebouwd worden. Een zonderlinge kwortie, het eigendomsrecht van ee» pseudoniem, werd dese wenk voor do Piiiyst-ho rechtbank beslist. Catullt) Mt-ndi-« hnd Ctironiqwx geleverd in den MviUViüim onder het pseudoniem CJnude Frollo, en de recht bank bc-listc d:it <! * 'n-m buletto.' tegen den ain der uitgeven v n het eerste blad, in e«n ander blad onder hct/.tiiuv.- pseudoni'rm te sclirijven. D* kwestie wwl nug raOBilijker door hot feit, dat ook Victor Hugo er in betrokken was, die den heer MendJ'S hot uitsluitend recht iieceven hnd, zich den iiaam van her parsoiinasro uit J\ oire ? Du>M de Pnrii toe te eigenen. To-ïh kende de liectitbaok niet den nchrijver, maar het bind den eigundora van hot u:eiul(ii)ii-m toe. Do heer üntulle Moudos hnd diezelfde week nog een proces, dat hij won; het gold /iju pojnilaire, .wrike titel door de gcvevtigdu jmlaire al» een -coucurrence düloyale" bcuchpuw weed; de Ruchtbauk vond gonpeg verschil in du twee om aan de Wc populaire haren cisch te ontzeggen. In het 'Repertorium ftïr Knnst vnd Wi&stntehaft Spemaun Berlyn, komen eenige belangrijke arti kelen vuor, over bijons, waarin men leest dat eeu hylhiinjscuö klokkeutuakerstanjtlie, d» van Wou's te Kampen, in du XVu en XV Ie eeuw honderden klokken overal hc-eu zonden. De groote klok te Ei-furt was het werk van (reravd van Wou. Keue afbrokeode kritiek m hetzelfde tg'dschrUl betrelt Itapliaél Siuizio. Hut blykt dat ongeveer al wat men omtrent do jeugd van den schilder weet, verzonnen is. Varari, heeft volgens de meeniug vau den heer Lermolicft', brieven verdicht osn bouwstutten voor zyn werk te verkrijgen, zoodat de aantrekkelijke geschiedenis vau den jougeu schilder eeu fraaie roman is. De onlangs overleden Galigna n!, cïgcannr van de to I'anjs in de engelsuho taal verschijnende * Mes^eugcr" heeit «ene soui van n-rcuankt uan do ? Assiiituuce pubüquo" de bepaling, dnt daarmede een inricht iuggegd zal wordon, -waarin behoeftige schrijver», liittcrzotters en boekhandelaars, die liun zestigste jaar bereikt liebbtin, gedeeltelijk kosteloos en Kivtccltulnlc tegen geringe vergoeding eeuouderliunu'U Kuilen kuujion vinden, tióuderd plaatsen <h<;eT«er Kution li-schikbaur /.ijn. Venter vermaakte Galujuaiu' ll'O.OOU irs. aan het Weeshuis u» even zooveel wan het Ziekenhuis van Curbeil, «?aar hij di'.i ainueia woonde. Berde inrichtiugen wtrden viugger op K(JUO kosten govcstigd. leemten en wensohelijke veranderingen leeren kennen. Aan deie officieren is, naar ons van vertrouwbare tyde werd medegedeeld, althans in de laatste jaren, nooit in ondei'wüs-xaken een stem in het kapittel verleend «n nimmer werden BU' tot het oevtn van advies of het indienen van voorstellen dien aangaande aiigenoodigd. Nu aal men misschien vragen, waarom die officieren niet op eigen initiatief hanne wonschea kenbaar maken; maar dat zy dit niet doen zal cekor niemand verwonderen, die eeoigszias bekend is met de toestanden iu de militaire wereld en dus weet hoe daarin bet nemen van dergelijk initiatief en het geven van ongevraagde advio?en, ? vooral wanneer die soms niet strooken met den geest en de opvatting der hoogere auto riteiten, ? opgenomen, en hoedanig een en ander den aelimiuont, dio zich daartoe durft veretouton, toegerekend wordt. Het Voorschrift tot rtfftliny ene: in «Ua geheel tut te gaan zouda ons tut te groote vitroorigheid loiden, maar wy willen bier, omdat het een zaak van rechtvaardigheid en onpartijdigheid betreft., een paar opmerkingen in het midden brengen omwont de overgkugs-examons en eunige omstan digheden, die lUarmedo in nauw verband staan. Jaarlyks hebbeu examens pluats voor ovevgang van de Kegemeuts- op de Hoofd- Cursussen. Vour di« examens bedraagt in don reg&l het anutal adupiranten on«ev«;r het dubbole van dat dor opengestelde plaitvsen, eu treedt dus het vtrgalykenJ, het eoiicureeri-itd kenmerk dnarvaa sterk op den vuorgroniL De mededingiDf,' l>ö di-zen wedstrijd, do kans van slagen voor allen rooveel mogelyk gelyk te maken wordt door do billijkheid goeiioht. ?.Vol doet echter d» werkol-jkhc-ul aan dien eisuh? Wy vermeeneu van neon. Wat toch is hfct Kcvals* Die examens wordon Nit-uvre K. R. VAX UHEEMEN. ll«t verüriiaido houCd, in vAn buUrtjl'. üi,n«l''r 'i'uuwanroUon. t' (J.'lü l'. L. i'llKÜ. CHAVANNlia. Alexarid» Vinot cnusid'>fu couinia »(>ol«Kiato ot ioor*ltatu c)iruii«u. Ménruire au cuiicdui'n uuvort p»r U SocióVó de U llityo \* (It-Ieim- ita l» ttuligkm ubrétiunut). fa. ? l)r. J. clivHEil. Moxaudru Vluot U» cltristolyk moralui en ai>okib-c«n «iMoöktjiid ea yewawdeerd, Uukroond eu \titgfgafoa doof hi» Qu^tvtio CeBuotnC)iii|i tot rttdeiiiyiiit; v«n d»u eliyiato J. W. UINKEÖ. J>B Koi Ltnio dtuJlu órur üs> Toirli.dij(iim TIU NuduflinJ tu \ru«i_v en dft 'iiiritiUtiiiK rtur \l,int. l 0.75 I\ U^U'JS i'e lanJeti <*;t J« volken ilnr gcilmulu Annla ia li*i'u' ujitWikkBlii.j; uu Uuu toycuwüut Ji((uQ t< le.utul. pvr tU. l' O.UU Utilltnlre DE .OPLEIDING VAN ONDER- Ol-TIOIIittEN TOT OFFIÜ1EU ItU DB Een voorschrift tot rcpcling der opleiding van ondcr-oflieieren tot don rnnjj yan 2o initenaut der Infanterie en van üe luiteusnt-kwsrti^rmeester, werd bü Kon. besluit van 12 April 1&80 Ko, Ü2 vastgvBii-Ul. Aatigezieu da tofnnjs.'nüf van dit voorschrift eeuigo leemten heeft aan het licht gebracht, wier aanvulling weusehelijk i», werd dit voorschrift op voordracht van den Mm. van Oorlog, van 23 October 1882 Ho Afd. No. 8, lm Ken. besluit van 28 Oct 1882 No. as ingetrokken eu door een ander vervangen, dat op l Nor. 11. in Werking n «etrtden, Uu de vergelijking dief beide voorschriften kwamen wy tot de uloUom, dat in het laaut gcgcvene icciiiiy veranderd, niet veel -verbeterd is eu mÏHien Mydaafiitór.dei'cheideuegewenschte wu'ziitgen betreffende: de v«rdeeling dor leersJof over de studie-jaren, de juiste ornschrijvir'/' -hr gestelde eisc'ien bij toeltitincrs- p:: uvorKangsexamcas, het tijdstip waarop deze gehouden wor den, dn dienstregeling der uflJcieteu-ondeiwy'zers en leerlingen enz. Wy vermeeneu dat de reden biervan voor een groot gedeelte m-jet gezocht worden in de oraBtandightld, dat by de vAstbtoUingof terandeiing van \oorbuhrifton omtrent het militairnoudciwys niet genoeg party wordt getrokken van de voortlichting der daartoe »U van zelf aangewexene pertoneo. En win zouden dat ia deze auders «Qn dan de officieren-leeraren der cursnsaeu, die door hun werkkring dagelrtkM met het oudcrwüf in aanraking komejtteuwjoi»i*evia4inf b«U»n«e gehouden in de maanden Augustus en September, to midden van do (liukke dagen dor grooto uajanrs- oefeningen. ? Kukelt) corpsen nukrüKon daurvau ? out reden van localon aard ? juren achfurcen ten volle hun deel; anderexündaarvan Kenoegzaam geheel vrijse^teld. Trrwul du onder officieren der eerst ïcnoerado ondcrdeelun hniino studiën f ei tul uk af^obroken «ion re«U gerniiton tijd vóór hét Examen, en dit (het schriftelijk g.> deelte) soms in een knnip of loi/orpbats uioutun afiegicon, gaan die iler audoro Categiirio tot het laatste oogenblik ongestoord met hun werk voort. Doch er is meer. ? Dw wijze waarop aan do onder-Officieren dor verschillende llcgciucntvn do gelegenheid tot studie wordt gngevt-n, loopt zeer uiteen Men zal ons mja-ehiftn tcgenweipen, dat danromtrunt voor allen gelü'kluidcnifn ivulemenr ton en ? voorschriften tfijn gegekt n, in (J<i*H de Min. aanschrijving van 8 "Juni 1801 U AtM.Ko.'J »nnar dan dringt zich onwillekeurig b\j ons de vraag op, eenigen tijd gcledeu uaür aanleiding vaj« een «nd.«r onde.rwi-rp door Mars Redaou (?Alff. llnnddsbl. 21 Nov. 11): ,,/üu da reglemonten_ en voorschriften zoo onvoilcdiff, zoo onduidelijk, dat er groot verseliil bestaat bij toepassing do..r verschillende percoiien, of wel bestaat do gewoonte za riet na té leven V1' Onze bedoeling in dtv.o is, (lat bij sommige K<^eaieiitën, om boven aaugmluido redenen toch reeds in zc«r gunstige ou^tatidijheden vcrkeelende, dn ouder-o tleieren yan den Cursn* gedu rende bünn het, geheelu jaar uenoogzwam vnn alle, ? by andere «t«eds mede kaïupeeïendo en niacoeuvreereiidu Reseinwnten van bijua gcene der exercitiën enz. worden vrijgesteld. Niet dat die onder-officieren, ook naar onze meeuing, niet zonder sdiatlo voor de belangen van den dieust (dio militaire raachtspronk) l ui' voor hunne practische vorming, niot zouden kun nen worden vrijgesteld van eenige der esercitiën, theoriën enz., die vooral 'A winters toch dikwijU tot do alsdan onvermy'delykq c&te^orie btsightmdcn behooren, m.-.ar wy' weuachen -ook binbij het: gelijke monniken, gelykc luippcn to zientucpa-een. De beste wqzt, om deze bezwaren niï den \va^ te ruimeu, KOUUB o. i. zyn, om voor bedoelde examéus een ander ty'dstip b.v. de inn:mJ Mei of Juut aan te wüzen en door rviimero bepalingen aan de leerlingen der cursussen van alle rr^ementen, vooral in de winteriuaan en, meer ge legenheid tot studie to govi-ii. "Wat nu do wy'z« beirefr, waarop deze overgangs-examcns plaats hebben, n\ insJonedeeld dat die worden afgelegd voor uetio commi»a:c, door den Minister van Oorlog te benoemen, bestaaude uit zeven luilen, nauiclyk: evu lid dor vaste examen-commies:», drie ouderwijzers van do hoofcl-cuiiius'.cn te te Kampen en te 's-llrrtogcnbosr.h: drie officieren van «ie n\eiige rt*geniAHten in fanterie met dien verstunda eycnwol, dat' {jeim officieren in dezeoomDiissier.ittingknnnnn ucman, die mot hut geven vau uudeivvijs op dfcnrtu-aeii ey'n belast. Met, deze samenstelling kunnen cy ons ee?r icil veie«uigtn; minder echter met ilo wij«o, wsarop het Examen (n, 1. het mtniiJcüug.'ge\tf) door üio Comniiesie wórdt nfgRnonien. Feitelijk toch legt de adüperant dit exame» niet af vour üie Commisaie, maai- wordt voor de ver schillende takken al'tvndr.rlfil door een der Le den daarvan ondervraagd, welk Lid voor dat vak alteen oordcelen en beHliason kan. ? Zelfs de grootste onpavtydiglioVl hi«rbij naniiemendo, wwilt. op deise wijzji td veel vrij spel gelaten nan éénKijdigu opvatting en beoordeling «n nati lint berijden vau stolq'aaidjeii vau den Kant. der Exa minatoren, ? In het lastste December N. van den Militarcn Spectator geeft de Ie Luit. der In fanterie L. A. de DUuw eenmerkwaardig staaltje vuti eeu fragment (aardnjkskunde) vaii zulk een Examen. Juist over het examineeren in dit vak xyn ook ons recdrf een psar jaar klachten, ala in dit. artikel bedoeld, nreae«eieeld. liet geheele mondeling examen moet., nnar onxe meening, voor de volle, .Commissie worden afgelegd. 'y begrypen, dat de.ze tot nn toe wol ver plicht-was het examen op bovcnaangeduidc wijze die tyd maar ruimer te worden genomen, ou mag dit geen k-zwaar zijn waar het de billykhoid eu de belangen van zoo velen geldt. Bataaf. DE INFANTERIÈ-SOHOP. ÏI*t opwerpen van veld- eti van vluchtige ver sterkingen vóór het begin, of tydens den loop van .een gevecht, is volstrekt geen nieuwigheid. Turenne, dip één oroot vooiwtamler der veldwerken was, liet reeds r.\jn dragonders schoppen, louweslen eu Hjlen medotoereu; tcrwy'l ten ,yde van Montecuculli de Duitsche dragonders oveneens schoppen eo houweelen hadden. N«pr<-jh i verKlnarde in een tydperk, toen het nut der vluchtige dekkingen veel minder dan tegenwoordig, dat ieder infanterist zijn pjouiergerecdscbap moest hebhen, en er zich timmer van behoorde te scheiden. Vooral in de laatste jaren is echter de nood zakelijkheid gebleken om door infauUriv, zoowel als door enkele cavnUeristen, pioniergereed&chap Itten medevoeren. Men kan zeggen, dat de «pado een hoofdrol fwpeeld hneft m dan Russisch-Turkschen oorlog, iijdens de jaren 1877 en. 1874. liet eerst* beroemde wapenfeit van dezen otiroa wat.de tocht vau Generaal Gburko ovftr het 3tükan-t{«ber«te; waarbij de bereden piuniors dsr. voorhoede grooto diamtw beween. Nadat WM,V,Ic,l.J?öliecI« wt-rktnig, dut 0.58 M. Tang i», 1,02 KG. weegt, moet zeor proctisch vervaaron . Ko.4. . >n O. (Tf»ag). ?ZWART. b s d t l WIT. «peelt voor en (,'ccfl in 3 tottpa mat. (\VU K, en zwart 4 «tukken mot K K <). plossing van Sehaakprebleem No. 2, W!' u » ? B at P4 ? O S D of II zet m«t. W P S - E ti (t W»( EW. wil. K ? E l ot G Onverschillig. l 2 8 B ? D 3 of O 8 O of B zot uut. W) . . . . . Een du Pd. iul(. BH3 ofRI) l \V»t KW. wil. D of B zet mal. . (Mat winti». IKOEZONDEN OPLOSSIMGEN. V» n No. l oiiUing«n *t) Jui»t« üplf*nins:'i> viai r. EL Op 'fd^*!; R. to Helder l on ij ?Mei" te Ami.Wrdcm. ?|>ltiwodft 110. 'l vu W. r. H. (volladlK) t» Delft] W. d. V. on ,Me1 r.'u vieren l en l, baiJau t« Amstotduu. Het ia:*to legenipol i* <i*«r 't boolit Kuxinu iluor i. W. V. to L. (l iw«t ÏJ 3 nt C 2) bfl lio. 1; Na. 53 doof B.- on H. t» A. geeft zwiut bij d«n Itttu r.rt Xuning nthaalf. mi ntv l spoelt ..KWML l H 3 nt Crï.oa-uira opJo*»;i« fk*lk ? J. ü, on 11. U. te A. wijlen w(J op E*»rt'» e6r*Un ai» b(J l K ? B ? «o by l »^ K ? K*. BE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. Benoemde, even bekwame als vermetele Genoroat door den Uainkioipai getrokken was, wendd» ua aich oostwaarts, nam na een korten st'ÜÜ Kaïanllk ia, en greep vervolgens van het uitden komunde den Schipkapai aan, dien Oenend Skobelew te gekker ^d van het noorden be dreigde. Ka e*ni««* onbeduidende gevechten ont ruimden de Turken overhaast deter pas. De rechter vleugel van het Russisch leger werd ondertaMehen door Osiuan Pacha voor Plewnk ?taande gehouden; dadelijk verschanste toen de bnker vleugel zijue stallingen, gelegen iu bet hoogste gedeelte van den Schipkapuj, en her stelde met schop en houweel de gentvenarliftpawegen naar de achterhoede. Herhaaldelijk viel bnleiuian Paoha deje verschansingen der Kussen met de grootste stoutmoedigheid aan ; doch tel kens werden de Turken met vreedyke verliepen teruggeslagen. Te midden van een mengen win ter hielden de Russen «oh in den Schipkopw staande, werkten steeds door aan bet vcrbotoien hunner verschansingen, en het in orde houden d<?r negen. In Januari 1878 daaldon zj) vanden °P.,V(»» don Soliipkapas uaar benedcu, omsiugelden het Turkscho leger, en noodzaakten dit nchover to geven. OuU tijdens het beleg van Plewna werd ten volle bewezen hoe noodzakelijk het is pioniergereedschap modo t a voeren. Generaal SUbelew zegt o. a. in ssiju rapport omtrent uen amival vau den Uroeaen berg voor l'lowtia, dat züue soldaten, diu niet vooraien rtti"1nu >'an P'ouierKer««lschap, zalreu de noo J w Kd«Jjheid erkenden oia rich, door vluchtig< werken, togen het hevige geweer- eu artillerie vuur t« Uokken. Deae dappei-» mannen groeven ot liever wroetten, don «eer huiden grond nel bajonetten en sabels op, brachten do aarde met limino handen aan, eu ssochtdu door allorlei inid«leien, 7-ieh dekkingen te scheppen. K* de inname van Flcwna verdeelde Skobolew onder xijuo diviwe alle spaden en houweelen, die daar ter pluut«e gevoudfU werden. Deze gereedRcbiip|icii wenleu door zyno manschappen op hun rug uieJegovoerd ficüurende den gchcêlen marcch van l Icwnanaar Constanti&opel; uiottegenstaande cr voj-jpbeidone werktuigen by waren, dio «en gewiRht hsdden van meer dan 2 Kg. De soldaten ht<j.itcn z«lk een waarde aan schoppen eu houwoelCD, dat üy' zonder doüo pioniergereodschappen niet voorwaarts wildon gaan. k* ï ^?* 1S7lS böw*(a de »p»do goedo dienstoa aan do Oostcarijksche infantorte, Redureude d«i veldtocht iu Uosniii en Herzegowina; BÜ voerde modo ven schop per twee man. Iii den onkn«<, afiteloopon Egyptischon voldtocht WBB ieder bataljon van het Engelschc leger van 2t\) spaden voorzic-ii. iegenwoordiff is de infanterie van bünn «Ho lep-ors mot piouiergcrecdsehap uitgerust. De bij onze infaiitciifl ingevoerde sthop is naar deu Uitvinder .Ldiiiiemaanschop" genaamd, en kan ook gebruikt worden als aaag on Uapmes. in Jingeland wwd verlediu jasr do -WalJ«ce schop' ingevoerd. De uitvincfcr vanditwerwsi.ls du1i5l'Rïl»<ih.a m «joor der jagers Willonuby. waicijc». liet blad v«n de schop, gemaakt van _l>est ^weedsch staal, is van boven scholelvormig, urn er zoodoende moer gj-ond modo to hunnen opscheppen. Do linkwrkant van het blail, die. den vorm van een uuoeimes heeft, Itan ala kapraef gcbB7.!gd Vrordon om heggen of andere lichte tarrmD.-bmilernissen op te ruimen. De steelknop, bekleed iaet best plaat«taal, dient voor pikhouffyli ' " ' u. A ? .?wer:e.ni zoodat hel e,ven"handig «U schop ot als pikhouweel gebruikt kan wordon, en stevigbeid guiioog bsziL om niet te brokeu als men er me<3e werkt in harden ffroud. Do afmetingen dor cndonlcülen van de ?Wallace scljop1' zgü zoodwng ontworpen, dat dezo afmetingen een ge< makkelijk hulpiFuddel aanbieden om, by het m»ken van vluühtige dekkingen, de grootte der ingrnviiigen te beoorileeleu. Is tlmua reeds de schop oen stuk pioniergerecdsehup, dat door den mfanterist mst gemat leen worden, boevee! to mcsr ual dit. over eenige jaren .wezen, wanneer aU« legers bewapend zyn met het rcpetow-geween Men kan aannemen, dat, om zich in open terrein, tegen Ue vt-eeslyke Uitvvcrki. g der dan in gtbruik zyudo vuiirwapenen, te dekken, iedere bezette, of genomen stel ling versterkt eu beschermd Kal worden door vluchtige werken. Ue kunst zich spoedigtoleerrn ingraven zal de infanterist voortaan incer moeten beiici'eueu. De hooveclheid pioneargcrcedüchap, Wöike onze infanterie medevocrt, en dio thans reeds veel te gering is. zal Jteor vergroot behooleii te worilen. Naast do vraa^f toet wellc steUel van i fl^êteer-gev.'eren moeten wy onze manschap pen bowapeunn, rijït de quaestie: wat Is liet meest practieohe pioniergercedschrtp, dnt zy behoorcn moiU te \ocren. 7,oo 7.al in de naaste toekomst oe*ic gi-oofe wyniginj} plaals hebben in do bewapening, d« uitruirtiag en du oefening de» iiifunterio l J. B. C. SCHAAKSPEL F fi V IL L E'f ? Jf. BEN GEÏTHL i'it litt l JCAAB VITTOBIO BE«SBZIO. 1. Hij was waarlijk een genie. God had die onsterfelijke vonk in hem gelegd. Hij wilde baur verbergen eti onbekend dil aardsche tranendal doorwandelen. Ik zal u do plaats niet noemen waar mijn keW zich jaar op jaar alie moeite gaf om fist üc-hi van zijn geesi te verbergen. Ik beloofde hem te zwij&en, on bij den Inatsten iMwUruk dien wij wisselden, heb ik hem gelijk gegeven, ten opzichte van rijn mensvlieosfihuwheid en zijn dappere terughou ding. Zijn naam dien hij aflegde, en dien irij ia de diepste geiniiniFioiiding wilde be«ruven, zal niet in dit boek genoemd wor den. Hij verzweeg hem mij zelfs en wan neer ik hem ook had kunnen raden, zoo zal k toch door hem te noemen zjjn aandenken liet meer bedroeven. In een onzer laatste gesprekken, zeidc hy net dien gecdigen vuendeüjkcn glimlach, lic hem altijd eigen was: y> Indien, In plaats van op dit buiienkcrkhef, waarop een vriendelijk grasveld nlle graMH en allo kruisen omwockci't, mijn lichaam begraven zou werden op een sladsbcgraafjtoats te midden van monumenten en iu* SchriUcn, zon ik willen dat men op mijn Qeseheidcn graf slechts de woorden plaatste: ifliei' rust een onbekende". Nadat ik dit heb meegedeeld, zal ik u gaan geven van den Utel dezer ng. II. Ik onlraoctte hem in ccn algctcgcn dorpje. Een mijner vrienden, een edelman, heelt, een groote bezitting, die rrtndom een ï«n antiek huis is gelegen ; de boeren nucmün dil: het kasteel, en sinds lange jnrcn geniet men er volgens overoude tradities een Beleefde gastvrijheid, zonder bluf of excen triciteit. l)e streok is bergachtig; een helling der $fjwi verliest er zich in de vlnklc, en berg m dal wisselen er aangenaam af met boschje en struikgewas; rondom het oude cel loopcn grachten en tuinen, waaraan gevoegelijk den naam van park zou ion geven. Een rijke frissche plantengpwi bedekt er de kruinen der heuvels met ïfihoone boomen; zij werpen er een aangcrtajnen schaduw tegen de stralen der midjszen en suisen liefelijk, door den berg nd bewogen. Aan den "voet van dezen heuvel, waarop l kasteel zijn eeuwenoude muren verheft, t hel dorp ? een armoedige verzameling van hutjes en huisjes, ? het schijnt ur zijn daken, die meest allen van stroo zijn, te willen verbergen, onder de lommerrijke hevan kastanje- en noleboomen, die er groeien en bloeien en vruchten dragen duizendvoud. Het is een verborgen hoekje, waar de hartstochten en de naijver der menschen, cfie in drukko steden zoo hevig aangevuurd woiden, geen weerklank vinden. IKer vindt gij geen spoortrein, geen han of industrie, geen koffiehuizen, geen del dagbladen. Een oud uithangbord slechts wijst u een armzalige herberg aao, die maar één gelagkamer bezit; de geheele week door slaaa de lange hobbelige tafel en de bonken er leeg om des Zondags op cenig avontuur ie wachten. Al ware de geheele wereld ook in rep en roer, zoo xou men er hier nauwelijks een onzekere echo van vernemen. Te midden van den prochtigen plantengroei, toont zicli het msch van liet park'in bijna vollen rijkdom, en daar op den top des heuvels, verheft een ry reusachtige pijnboomen de kruinen ten nemcl; zy hebben menig geslacht op het kasteel zïen geboren worden en sterven, en bedekken de geheele Omgeving met een . ichtigen schaduw. De edelman, dio het slot bewoont, is be leefd, edBlraoedig en vriendelijk jegens de wpsbewoners. Zij hebben hem lief, daorhij bun steeds weldaden bewijst en in de hoop dat hij hun die slccds zal blijven bewijzen. «ai zij er een geheimen trois in siellen, dat M» zoo hoog geplaatst man onder hou woont w hel grootste gedeelte van het jaar daar doorbrengt. De hokken van het park staan dag en nacht open, zoo zelfs dat ijzerwerk en dolen er .verroest zijn en .dus onmogelijk weer ,'esloten zouden kunnen worden. De boeren gaan er in en uit met een vrijheid, die hun «n bezitter des te meer doet eerbiedigen, en wanneer hij cr wandoli, komt hij bijna altijd «n van hen tegen, dien hij dan een genteenaim woord toeroept, en bijna aliyd bij zijn «itiilie- of doopnaam aanspreekt. Onder den schaduw van dit eeuwenoude PUI k gaven alle verliefde paarijes uit den ?«Urek elkander geregeld rendez-vous; zy cr zoo kalm en rustig over hun toe spreken ; dan komen ouden en jongen dngen cr hout sprokkelen, om des avonds huis gekomen, hun armzalig maal er op l« bereiden. Soms nemen zij in vergissing plaat» vnn droog hout, nog levende tak. 01 bloeiende struiken mede, hetgeen den wgenaar niet weinig ergernis veroorzaakt. ? Ik zal daar een eind aan maken ? [%t deze op een beslissenden loon. ? Ben wsien dien ik op heeter daad betrap! ''laar zijn onschuldige quos ogo heeft nog iemand een greintje KWMI* gedaan. Ui. da^r ging CM» dwMiergAkledd man« van een leelijken ouden hond vergezeld, tegen vijf uur in den namiddag, in de groote dennenlaan wandelen. De man ging twee oi drie ntaleu die laan op en neer, mot de han den op den rug, met gebogen hoofd en de oogen voortdurend op het hondje gericht, dnt steeds op en neer liep en dan weer, hijgend van vermoeidheid, tegen de beenen van zijn meester kwam aandrukken. Deze man sprak enkel met den hond, en dat op eens wijze, alsof hij in hem zijns gelijken erkende. l oen mijn gastheer en vriend mij dezen Bonderling de eerste maal aanwees, zat hij op den grond, en de hond, die zich naast hem neergevleid had, lag met zijn snuit op eijn knie. «Goeden avond Ambrosio," zeide de slot heer. »Hoe gaat hel u'f" Do man nam eerbiedig zijn hoed af, maar verroerde üich overigens niét, om den hond niet in zijn rust te storen. Bij het eerste gezicht had het gelaat van dien man mijn opmerkzaamheid gaande gemaakt. Hij was meer dan leclijk, hoewel hij niels terugstootends had. Op een zwak ineengeschrornpeld lichaam, verhief zich slechts met moeite een groot hoold, met woestcn haarbos, waarvan het bovenste 'gedeelte, vooral het sterk vooruitspringende voorhoofd, een ontzacheüjlce ontwikkeling aantoonde, fcijn Relaat was mager en ziju wangen stonden hol; zijn mond was groot en hij had bleeko dunne lippen, diep in da oogknescn straolden o%ren van helder grijs tot tiemelblimw over gaande, die evenwel hun licht schenen te willen verbergen onder zware wenkbrauwen en achter Lmge wimpers, die het oog sier den. Zijn è'elaaukleur was asehvaal; hij tiet een stijven valen baard grocian, die modo grijs begon te wordeu; op zijn lippen zweefde mental eert half toornige, half ironische glimlach, dien men soms idioot, soms bilter had kunnen noemen. Hij het spreken, in zijn houding en bewegingen, in zij» blik had hij iets afvvezigs, icls verslroo'ds. iels onzekors, alsof zijn gedanhicn Iwjnu altijd ergens anders waren. Diurbij droejï'hij altijd dezclfdo donkere afgesleten jis, die juUt om zijn ver magerde leden sloot, en hen» dus nog «wakker en iijdender deed uitzien. Terwijl hij opstond, richtte hij even den blik op hel gelaal vau mijn gastheer ca sloeg dien toen weder op zijn hond. Hij sdicui mijn tegenwoordigheid zelfs niet op te merken. »Ambrosio" zeidiï du baron, »gij schijnt mij geheel (o vergeten. Waarom komt gij mij niet eens .bezoe.kcn ? Ik zal u met een llu,*ch van dien wijn, die u onlangs zoo (:ood smaukle, afwachten." De man lachte wezenloos. >lk dank u," aniwowdde hij *ik dank u zeer." En hij begon zijn hond met de linkerhand te streden. »Denk er derziens l" »Tot wederzien»," herhaalde het mnnnoijo als een echo, terwijl mijn vriend met ulij opwandelde. »Wie is die zonderling?" vroeg ik, toen wij een eind verder wnren. »flet is de dorpsschoolraeester," antwoord de hij; een geheimzinnig wezen, wiens ge schiedenis veel van een roman heeft." »Zoo, zoo, een roman1', riep ik uit,»rara avis waarop wy, schrijvers, altijd jacht maken, zonder er gewoonlijk een Ie vinden .... En gij zijt natuurlijk geheel op de hoogte van dien roman?" »'Slechts een weinig. Ik ken er enkel maar het einde van, dal hier afgespeeld wordt. Hij is de eenige vreemdeling, die, volgens menschenheugenis. zich hier in dit afgelegen plaatsje is komen vestigen, en de eeniga inwoner van wiens vroeger leven wij niets weten. Zijn leven gaat sin'Jd hij hier onder ons woont gelijkmatig voorbij; Zijn, verleden ia ons onbekend; hij iiecft er nooit de geringste verklaring van willen geven en hecfi niet gaarne dat men er hem naar vraagt." . »Ru woont hij hier al lang?" s Nu ongeveer dertig j.iren. Hel heugt mij nog al waru het gisteren" eei-sl gebeurd, hoo hij hhr. kwam. Ik was (oen'nog jong, en mijn goede vader leefde nog" Hij peinsde een oogenblik en vervolgde loan: «Luister.eens ik zal u alles vertellen wat ik van hem weel; gij zult er hel noodige aan toevoegen, zoo. als dit de gewoonto is onder u, romanschrijvers, en als gij de kunst verslaat, de open ruimte aan te vullen, dan zult gij er misschien een verhaal van kun nen maken." »Ik bid u, verhaal mij alles van nem wat gij weet." En mijn gastheer begon z(jn verbaal aldus: aan," zeido mijn vriend, »totwe»0p den top des bergs, juist op die hoogte wnar een weinig begaan pad den weg kruist, ontmoette ik een man, die, terwijl hij zich wider do dichte takken van cao kastanjeboom tegen den regen verschuilde, zijn bewonde rende bukken op het dal aan zyn voeten sloeg. i liet was Ambrosio, dien niemand tot nog toe in dit dorp, noch in deze omstreken, ge zien had. Ik heb nooit geweten tot welken stand hy behoorde en zuu dat nu nog niet kunnen zeggen. HIJ zager juist zoo uit zooals gij hem daareven gezien hebt. maar toen bad hij in plaats van woest, lun« haar, zooals nu, kort glad haar, ook liet hij toen nog geen baard staan, (lij was eren alt, nu donker gekleed, en ik zou bijna zeggen dat hij nog hetzelfde pak draagt, waarin ik hem toen voor IK-I eerst zag. Hij luid een klein pakje onder den arm en een stok in de hand. t De bi/onderheid, dal iemand hier, in zulk een plusrfcgen, bij het vallen van den nacht, zoo rusüg het landschap slond te beschouwen, dal hem daarenboven nog vreemd was, en zoo ver van elke woning verwijderd, deed mij mijne schrede?» inhouden om Ijeiti van na derbij te zicn.^ Hij wns zoo verdiept in zijn gedachten en in zijn beschouwingen, dat hij mij niet eens opmerkte. Hei laloreel dat hij voor zich hsd, schoen mij zooveel opmerk zaamheid niet waard. Het d;il was bijna geheel in nevelen gehuld, die naar dan berir begon nen op Uj Mijiïen. lerwjjl uil den effen doui keren hemel de reRtinxwanucrj wolken van uil den top d:r bergen ^clicncn neer ie val len; hit geleken wel twco verschillende troe pen, die elkander te gcmocl ijl::n om den .«las te beginnen, en in hun midden bleel sledils een streep van hel landschap zicht baar, waar men tl e huisjes van het dorp, lotfcn den heuvel geleund nog cve» kon onder scheiden. ilk had niot naar dien man moalen omzien, djar de n;gen steeds in hevi^iicid toenam, en liet, gelnat vnn dijn vrccrnJuling mij zoo zonderling vooikwam, dat hij veel hud van oun landloopci' ol een wii^zinnige; m;iar mijn hoti'! liep nnar licm too en be^on logen licm te bl;ill'.!ii. Hij schrikte uit /jja gepeins op. wierp <:en Lalmeo tn droêvijieii blik op mijn hond en rna.ikto, met do liand op do knie klappende, een licfkoozcnde bewe^inj». Mijn Fox werd dadelijk kalm; en hij begon to kwispels'.aarten en bij do esislö liefkozing dio de vreemdeling hem gaf, terwijl hij zijn kop ttrccMe, ging liij tegen hem 0,-^tnru, alaoni hem een vriendelijke omlielzing te geven. tik hel) altijd meer geloof ^.-chonken itaa het instinla van ccn hond, dan ano het |iuprnnt der mcnschen en was «Jus ojgenblikMijk overluigd, dal deze man geen boos doener wns, »Loslaten Fox: kom hier Fox! riep ik." >De hond gehoorzaamde en de vreemdeling zag mij aan." »0, ik ben niet bang!" zeide hij op een ruwen en dro«fgeestig«n tuon, die ee'n vreem den indruk op mij maakte. «Met de dieren, vooral met honden ben ik steeds op den vriendschappdijkstcu voet;ik heb nooit eenig dier kwaad gcduan ? nooit ?' evenmin als zij mij." »Ilij sprak dio woorden mol zooveel bitter heid, dat zijn gelaat al meer en meer dien waanzinnigen trek aannam, dien ik eerst al op had gemerkt. Hij sprak ludiannsch maar met een geheel anderen tongval dan in onzen Alpcnslreck. *l!shoqrt die sclirnnd^i-o lioml u toe?'' vransile a armen vreemdeling zonder schuilplaats ia den regen ontmoet liad, cónder hem t>nte gast vrijheid aan ie bieden; zonder my lang te bedenken draaide ik mij daarom om en ging weer op den vreemdeling toe. i Ik vond hem nog op dezelfde plaats en m dezelfde houding daar staan; maar hij sprak vriendelijk met mijn hond, die voor hem op de achterpooten was gaan zitlen en hem trouw aanzag. Toen ik nader kwam, hoorde ik hem het volgende zeggen: >Volg uw rneeslcr, edel dier. Gij behoort mij immers niet? Ik wil zelfs de genegen heid van een hond niet aan een ander onlrooven; ? neen «eker niet t" «Luister eens vriend, ik heb er over nagedacht dal gij het in de herberg van ons dorp toch al te slecht zoudt hebben." >lk zeide u immer*, dat dat er niet op aan kwam", antwoordde hij trotsch. »Eo wie weet, ot er wel eens een bed voor u vry is?" »lk zal uitstekend op stroo slapen." »Het dorp k nog ver van bior en met dien regen zult pij er doornat aankomen. Ik kan u een betere schuilplaats aanbieden." >Hlj zag mij met een verbaasden en ongelooviuten blik aan." »Waar?" vroeg hij. »Daar." En ik wees hem het slot. itlet is het huis van mijn vader." »Hoe vriendelijk van u!" zeide hij beslui teloos. ? Het heeft niets te bet eekenen, ? uernam ik; al* wij langer hier staan praten, zullen wij zeker verkouden worden. Miin vader zal u gnarne ontvangen." t Welnu, het zij zoo," zeide hij na korte aarzeling; maar toen wij ons op weg hadden begeven stond hij eensklaps slil als weifelde hij mg ie volgen. > Woont uw vader hier net geheele jaar door?" vroeg hy. ? Bijna; wij bewonen 's wiatcrs echter au en don de stad." ? Welke stad?" »Turijn." »!lij zuchtte, rijn gelaat werd echter hel derder, en hij zeide, nu vast besloten: »Lnal ons verder gaan." »IK behoef u niet to zeggen, dat mijn vader den vreemdeling die gastvrijheid schonk, die hij aan zijn stand, zijn fortuin en zijn naam meende schuldig te zijn. De onbekende zeide, dat hij Ambrosio Larva heette: hij sprak wei nig en gedwongen en trok zich, na het avondeten, al spoedig naar de kamer terug, die hem was aangewezen. viool «pant heeraclit door do geheela CM! Ma diep rtiUwügen. Na »jifl het goan klagende amiu-telnke tonen meer dia h|j uit zijii instrument te voorschijn roeot, nu*r vreugde en Itut iproken uit i$a geniul md. Een oogenblik nog ? «n hot ipal u gMindJftd; weder dreunt do swJ vandoitonaacnuge VMi dit poüeablik af waaPaganinfs roem gave». ?gd. Spoedig verwierf h« oBmeteI|jkorijkdomnwii. BUar niet alleen over de .jy,r«n »«nor viool vowxle Pagauwi o«n onbeperkte baeneh&buü, ook over de harten d«r vrouwen. Zoo vcitolt men, dat h^j met een üoo<f(replaatste dame een geheiKien mmnehnndB had aaugeknoopt, die ooliter ontdekt werd. D» bloodverwantun ? aoo verhaalt de gwchiedotii» verder ? wijten ziob vaa Oen kun*t*n*ar meester te maken en wierpen bun inreen onderaardscbcn kerker. £gn viool had men kern laten behouden, maar alle tnaren op oen ta vruren geepiongeu en hier ton hU do kuut Kcluerd Iwsbbon uit een 200 oebrelckig initrumeut toch zóó veel schuine meiodinCn te voorichjja to toovcren. raganioi wat ecu üonderllng. Menigmaal ver scheen h|) plotseling in do eene of audore stad °.m, er*,n *po«dig to verdwijnen, zoodcr iet* vau ? iofw « n001'*0' ^°° ontmoette llosdnihem in 1817 te Rome, waar h\j byna driejaren ziek had doorgebracht en geheel ia afzondering had Overal waar bü ktfarn, clcktriseerde UU zijn toe hoorders met alleeu door zijn heerlijk, ja men *ou bun» «eggeo, wjn bovennardsch «psf, maar ook door het ori^n-jcle en geniale van rijn verscJHimng. £en tyd^enoot geeft do volsende bescnt^ving van hem: hy had een slanke gestalte, en een bloeke gelaaUkleur, maar scherpe trekken: zun oog, door donkere wenkbrauwen oversclmdnwd, gloeide van een «orobcr tuur, zijn romemsche neus wcr,l overwelfd doo.- con hooft voorhoofd en het ccheel omlgst door lang, zwart krullend haar. Hen bijzondere, aoratyd* duivel(Wordt vtrvolgd.) IETS UIT ÜET LEVEN VAN PAQANLVI. Over het leven van Paganini ligt tot op den huldigen dag nog steed* een raadselachtig waas. Dit waas omringde hem reeds bij gjjn leveu en maakte hem, voornamelijk In de oogen van. het Mhione Beslacht, tot CCH aaotrekkeluke per«oonlykheid. Unie kunstenaar dankte i\jn grooten roem aan ten toeval. Te Koma woonachtig, gaf hii reedi op zeer jeugdigen leeftjjd onderwys in de IV ?Het was reeds diep in den herfst, ue kastanjes werden iogeoogst, de bladeren be gonnen to vallen «n de weinige die nog aan " boomen vastzaten, begonnen er geel en de dor uit te tien. Ik was toen nog geen twintig jaar ouden \vas reeds oen ondernemend jager en een onvermoeid wandelaar. »0p zekeren morgen, dat ik, zonder hel te bemerken, bij het volgen van eenij? wild, achter de bergen verdwaald was geraakt en mij ver van huis bevond, overviel mij een van die kalme herfetregens, die iemand in een oogenblik doeraat. maken en die, eens begon nen, dagen lang kunnen aanhouden. Er was nergens een schuilplaats te vinden en ik wilde gaarne voor het vallen van den avond tó huis zyn, daar ik zeker was, dat het voor dien tijd niet zon ophouden te regenen. Daarom nam ik goedsmoeds raua besluit en stapte haastig vooruit. Ik had het geweer pp schouder genomen, rjep den hoad en begaf my langs den kortiOr weg van den bergrug nw beneden. ' rangile hij dnarop, inijn blik uitwijkende, !sof lu'j vreesde mij aan te zien," *.lii." antwoordile ik. »llet spreekwoord zegt. dat de hond de vriend van den w.Misch is. Ik Beloof dat spt'üftkwoord.' Hij is eija ceni^c vriend," »Zijt gij een munsclienlüitar?" vroeg ik hem, ten hoogste, verwonderd over de wijze waarop hij zich uitliet. nllij antwoordde mij'op nieuw met dien vreemden- blik. »lk ben een hundenrriund.,. Maar ver oorloof mij één vraag." * Gaarne." »Xijl gij een bewoner van dezen streek ?" »Ik ben, cr peboivn en brarlu er den groolsten tijd mijns levens door." »llos heet dit dorp T' »Ik zeidö hcni dea naam van ons dorpje. Hij herhaalde dien een paar malen en zeide toen, als tot zich zelf sprekend: »Hen onbekende naam voorwaar; men kan «et te vergeefs in alle Reograiiscjio dictionnaires zoeken... In de buitenwereld zal wel niemand weten, dat dit dorpje böslaat?",. Daarop wendde hij zich \vedcr tot mij: »Hoeveel inwoners hoeft hut T' » Achthonderd." »/ljn'er veel ormen?"???' ??» Men steunt er elkander broederlijk." ?»Is het ? mogelijk? Gij verbaasd mij. Ik xou dat dorp wol eens willen bezoeken. Zou ik er een nachtverblijf kunnen vindon, natuurlijk als ik er voor betaalde", haastte hij zich er met zekeren spot hij te voegen. »Glj kunt er een herberg vinden", hernam ik,'» een goed bed, en een goed maal, hoe we' t'een Liicullusmaal, dat echter van ganscher harte zal worden aangeboden." tik ben gewend op den harden weg to slapen en ii«b weinig noodig, om mijn honger te stillen... Welken, weg moet ik volgen om spoedig bet dorp te bereiken T' »lk wees hem dien; daarop groette ik hem en ongeduldig om den regen ie ont vluchten, die al dichter en dichter scheen te vallen, sloeg ik dien afweg langs den berg weer in. Toen ik eenige schreden had afgelegd, bemerkte ik dat de hond niet bij mij WAS; ik floot hem en Fox kwam dade lijk tot aan een hoek, waar hij mij kon zien, blafte hevig en sprong den vreemdeling wéér achterna. i Uit deed mij over m(J wWen blozen. Ik dacht er nu plotseling aan, wat mijn rader wet «m raggen, als hij wiit, dal ik eeo niuzifi, maar werd zoo slecht betaald,'dat dé honger meermalen over den drempel *üner woning kwaui. Op zekeren dag gaf een beroemde zan geres ecu concert. Vele musici van naam hadden hunne metlewarldng toegezegd, doch toen de avond kwam, lieten zü tengevglge van intrignes de zangere* iu den steek. In hare vertwijfeling her innert zy. zich in do buurt harer woning, meer malen uen vreemdsoortig vioolspel to hebben gehoorl en onuii idellyk zendt zij «enige harer viicnden uit, ora den onbekouden musicus op te sp.yrea eu meile ta brengen. Na lang zoeken vmden tij dun jongen man, die niemand anders w.i« dan Pa^anini; juist was h{j van gyne muziek» Ie «nu toruggukuerd en vermoeid zat hij in zijn anuotd.ga woning neder. In gepeiüg verzonken, nep lig zich ziju gchcelon levensloop voor den Ktieat, zoowel hut verle<lon aU het tegenwoor dige: hoo hij ecn« aU knaap speelda aan de mige hiiveu van Gonua en in den avond met kic-inc vingers papieren gukjes plakte in den .. t winkel zijns vaders. Dan weder zag n(j aich bij züuo geliefde leortotesfers Servettu eu Itolla, dio hem de goddeljjkö kunst van het viooUpcl JccrilL-u. O, zaligende, hemelsche dienst der Miiüen! hn toch ? ztf ig eene sirene, die hecrlyke kamt. Schunk zy hem ïelfs wel het allernoodzakelijkste brood? Terwijl hu ïoo nog droomde, wordt er aan de deur van zgu vertrek geklopt; do vreemden, die hem zoeken, komen binnuii, ondel-vragen bem of hii musicus 'u, of hij lederuu nvimd viool speelt en nadat hy al die vragen bevangend beantwoord heeft, kan hjj aan uun «meekeii geeu wederstond bieden: hij moet met hen mede «aan; hy moet de reddende ingel worden van bet door bet bedrog der wegge bleven kunstenaars in govaar gebrachte pro gramma, hy moU dien ftvoud opti-edan! Utóods is bet publiek ongeduldig geworden; daar wordt hut twken gegepen om «au'te vangen; de jeugdige vioolspeler moet in het eerste uoünmer optreden. Een «wakke, tengere gestalte, in «en afgedragen jasje, komt met aarzelende schreden vooruit ? h»t U l'aganiai, Het vaalbladka gezicht, omkrauid door vollo icmtrta lok' keu, wordt verlevendigd door een paar sielvolle oogen, die «a echter verin o ui d vóór zich uit staren. Op ieder gezicht tiet mon büua oen spotachtitf hichjo. D Daar begint de vroemde jonge man zijn spel; langzame smartelijke tonen klinken door de zaal, steedii dieper, stcedJi oangrypendnr wordt zijn spel, roeiende klachten en diepe zuchten,ja ue geheele grooto smart van een ineuschenuut worden door z'y'ne melodieën weder gegeven. Het laehen der toehoorders heeft reeds lang opge houden; diepe erntt lt op aller gelaat te lezen ea 111 menig oos blinkt een traan. Daar eindigt Paitauini niet een sohrillen disso nant. Een ooguiittlik biyft alles stil, dan echter klinkt een doudcrond applaus door de sial, dat niet wil eindigen- Altyd weer wil men dengtraialen kunstenaar tien, hem hooren «pelen ? hii venohjat uogaiasJa, maakt een liuksohe buigüig voor het publiek, lacht dankbaar, maar weemoe dig, met oen satirièken trek om den mond?daar wankelt hu op eens en valt in onmacht. Spoedig echter slaagt men er in hem bg te brengen, hüalaat de oogen op en i^a eerste woord is brood, brood! Snel wordt hem dit gebracht met een krachtigen teug wün. Nu echter breekt de storm ,van bü> valsbetuigiagen op nieuw los ? het publiek wü den kunstenaar op nieuw hooren. Pagamnl heeft aich henteld, h^^versohünt opotettw op het orkest u UrwQl h|» de snaren i^uec vermoeid, maar zoodra a^u strijkstok d"e snaren aanroerde, geleek iiij c*n geheel ander meiwch. Alsof ecu electrischa stroom door /4Jo lichaaot vlooido, spanden zi^h zijn spieren cu met even veel vastheid en snelheid hanteerde hij den strijk stok, ala zijn spelende vingers met saekeiheid da anaren grepen. Op den opgewonden toestand, waarin tuj zun btuoaderenswaardig ep«] ten cehoore bracht, volgde meestal con tijdelijke macbtctoosheid, zoodat hij ua het eerste allegro van een concert gewoonlijk wat moest rustea en aan net einde van een concertavond geheel was uit geput Pagnnim's we<:en ging goheeïop ia do kunst. Ue beschuldiging dat by gierig zou geweest zijn, wordt schitterend weerlegd door het feit dat Leiiioz op zekeren dog 20000 francs van hem all eereprys ontving. Ouze kunstenaar haatte de roenscben. Gekweld door een hevig lyden, won hij nimmer don rtutd in van een docter maar gebruikte ia groote hoe veelheden een door een kwakzalver aangeraden medicijn, dat doh hoo''klinkenden naam had vaa ?löïenatinktuur van Lcroy" Paganini stierf den Si sten Mei 1840 te Xizxa ia zijn zes-en-vUftiasto levensiaar. Ho had e«n afkeer van de kerk en d«ar dit van algeoi^ene bekendheid was, verbood de bisschop van Parina zijne begrafenis in cewiido aitfde. Iu eeu kamer daar ter stede bleef «iin lijlt geruimen tijd ftaau; tortrijl hst te Villafitmca, waarneen het uit Niüza was tietransportoord vier volle jwen boven de narde bleef. Eindelijk ns> zw-er veel moeite en groote geldelijke offers, ge lukte het aan zgu zoon in Mei 1845 den dood» eene hem waardige begrafenis ? te verschaffen. Ptiganmi vond zijn laatst* rustplaats op een kerkhoi van een klein do.-pjo ia de nabühöKi van zijn lievelinKsyerblijf, do hem toebehoorend» Villa bajona bfl Farms. Over z(jn laatste oogenblifcVon leest uen in ecu oudü courant uit Parma het volgende: >adat hy jaren inng met ijzeren wilskracht togen don zyn lichaam ondermijiR*nden vijand. nejtredcn hal, Uxw«ok hg oiadaiyk toch in den langen en woedenden strijd. Op don 27ülcn Mei had hy weder bevigo nnuvalleu van kramp Rehad eu verviel ht) daarr-.a in een rustige sluimering. Verfrischt ontwaaktu hij dn was zeer opgewonden gestemd. Het was een heerlijke nacht. Paganini het het venster opci/en en sloeg dceordfjni-nvaa «ijn bod op. De maan stond in vollo kracht aan den wolkenloozeu, beerlijken Italiaanschen hemel en overgoot de ziekenkamer met brcede tooverachtige stralen. ZAchtkens ruischtun de toppen der boomen door don nachtwind gekust voor zijn venster en het geboimzinnige rnischen der door het maanlicht besch-npu zee bereikte zijn oorr Daar herdacht Paganini liet. verleden, bij droomde en genoot de zoete hcrinnerinReii van de üomornnchten aan den lieüyken -oovci- der Aruo en aan het peëtische strand vaa Gectu doorgebracht, llii droomde lang eu heerlijk. Door zgn aandoenmgrn overweldigd strekte hij zijn haud uit naar ziju trouwe vrindin, do Guiruerivioul, om haar nog eeumual beioovcroudo tonen te ontlokken, maai- zy'ii brekend oog waa reeds verduisterd en (oen hii in de snaren greep, klonken de tonen met meer als vrouger, ejj tveiRerden haren meestor den dioust. Nog een laatste, krachtige gre-p in het insttunent ? daar breekt itiet een sohrillen klank ccn der snaren, en met haar ook het hart van den kuustonasr. AI het vuiir van dien grooten, aan melodieën rykca goost, die de wereld gedwongen hatl tot aanbidding, WM heengegaan met dien éenen, snel wogstcrvendett wanklank van het gabroken snarenspel. Paganini's oog brak, r.ijti hoofd zakte achter over en zyne aan schoonheid gewijde licl ont» vlood net lichaam. Terlod van eiltefyeld in 2'«rJty>. Volgen» den Economist, zul Turkije, te beginnen met 13 Maart a, s. de circnlntia van burtonlaudicU zil vergeld verbieden, op grond dat het invoeren vau bedoeld geld oorxaak is, dat de ui veren mant in Turkse niet gewild is. , Hoe komt bet dnt de enne munt boven a« andere voorgetrokken wordt? Omdat zij beter ia, met andere woorden: dat zij een grooter inuerlyke waarde heeft. Het biu'tenbvntlseh gold is. eigetHük gezegd, niet do 6oraa«Jc, dat het biuuenlaiidsche m waarde vermindert, maar daav het oen werkcluken maatstaf voor de waarde i», toont het 't waaroevericlul van do andero munt aan. Een welgemeende huiotykuianvraap. Men «a zich bet gernchtraakeudu pro«es nog wel herin neren, waarvan d» tooueelNpeeUtor méj. Har» Bière de heldin was. Door haar minnaar verlaten, die beloofd bad haar te huwun, hnd dt» jeugdig», wraakzuchtige actrice tweo rovuUerscuoteii op hem gelost D» Jury, geheel onder den iadnik van hol wel sprekende pleidooi VMI Mr. Lachaud, sprak da . , . E*nige dagen, na haar vrijspraak ontving >li uit Buohorest een xonderliugeu brief, ongeveer van den volgenden inhoud:. ?Mejuffrouw! Ik- kan n niet, ik heb n nooit ge« zien, zelfs niet uw porttfct B« geestkracht ib'e gfi aan den dag hebt g<4egdw uw. moederlijke ieeder:heid, uw ongelakkiui, ftebbeu op mij een dietien indrult gemaakt. Wilt gij tóet my in het huwlijk treden? ? frist CotutAuLUd JPoudwko." , Vencheiden ionderlinganlmdd&n d(rtfel\)k« voor» ?tellen aan de jonge tiamu gedaan; o\j [ügtt* doi djaen bne/ e.ven quverwhiljijt-.tér afidei als ?mfc» brieven, dinil in ' vMthoudeati i i'v '1:i ml \ kw<ua. te 000.