No. 342 BS -F>ER'D A-WM E R,*W EEK BLAD VOOR NEDERLA N D. Bij deze woorden drukte Lorentz hartelijk de hand van den vreemdeling, en verwijderde zich droevig gestemd en geheel ver vuld met de gebeurtenissen die op dezen noodiottigen avond moesten Volgen. Hij kende Desdicado's ridderlijke ziel, en misleidde zich zelf niet aangaande de motieven van het rendez-vous dat hij beloofd had bij te zullen wonen; hoewel het leven van zijn jongen vriend hem een onrust veroorzaakte, die alle andere ovevlrof, overlegde hij toch dat het duel te Rome verboden was, dat de wet die het verwierp, den getuige even goed als de strijdenden veroordeelde; en de jonge kunstenaar die daar eenzaam, somber en nadenkend onder de laurieren van zijn villa op en neer ging, znr; zich reeds uit Rome vluchtend, verbannen uit zijn geliefkoosde stad; maar hij verwierp spoedig weder elke gedachte aan zichzelf om slechts aan Desdicado te denken, en verdiepte zich in het verwelken van dit leven, dat hij zoo benijdenswaardig gekend had, en dat hij na verloop van tien maanden zoo medelijdenswaardig terugvond. Desdicado had intusschen een uur rust genomen en had zich daarop in het eerste het beste huurrijluig geworpen, dat hem naar het paleis Mariani geleidde. Het paleis was prachtig verlicht, de equipages verdrongen elkander op het voorplein, en men kon door de open staande deuren het gaas, de zijde en de bloemen onderscheiden, diélangs de antieke beelden en de Rorneinsche draperieën in de lange gangen heen en weer gleden als zoovee! geesten ia baikleeding tusschen twee hagen van ernstige en stilzwijgende schaduwen. Er werd feest gevierd in het paleis Mariani; de terrassen, geurend van oranje- en granaatboornen, weergalmden van de klanken der instrumenten, de lustres weerkaatsten onder de fresco's van het plafond, een vroolijke wals werd gedanst op de in mozaïek gelogde vloeren. Desdicado mengde zich in de menigte eu verloor zidi onbemerkt ver van het gewoel der feestvreugde in een duistere galerij. Hij dwaalde reeds sinds eenige oogenblikken rond, toon een verward gesprek in zijne ooren weerklonk en vage gedaanten zich aan zijn blikken vertoonden; hij verborg -zich in e krom ming van een vensterbank en twee gestalten gingen rakelings iii de schaduw langs hem heen. Waarom zoo treurig en zoo droomeiïg gestemd? zeidu Ma riani op klagenden en lieikozeuden toon. Koningin van deze p'.aa!?, ziel van dit feest, slechts eens zijl gij verschenen, e;i r;u v.ïlt gij rnija paleis reeds weder ontvluchten? O Ueatrice, urn de melan cholie, waarin de dagen uwer jeugd zich hullen, to verdrijven, heeft mijn liefde alles beproefd, smart en vreugde heeft zij opge roepen, zonder er in te slagen een traan uit u\v oog of ccn g'imlach aan uw lippen te ontlokken; Bealrice, zij t gij d;m zoo koud als die marmeren beelden die ons omringen? vervolgde h ij, terwijl hij de hand op een Dianabecld legde, wier koud eu rein voorhoold door de heldere stralen der maan verlicht, scheen te glim lachen in de bleeke stralen harer oude godheid. Droevig en droomerig gestemd, zeide Ceatrice, die als een klimoprank aan Marioni's arm hing, ja, dat ben ik; deze geuren beklemmen mij en dit geraas vermoeit, mij. Mijn bedroefde ziel voelt zich smartelijk gedrukt onder het vroolijk gedruisch van dit feest, evenals mijn oogleden die door dit verblindende licht lijden. Mariani sta toe dat ik mij verwijder; houd mij niet tegen; ik zag mijn korte jeugd in tranen en verveling ontvlieden; de wereld heeft geen zon om de vlam dier jeugd opnieuw ia mijn hart aan te wakkeren. Zij verwijderden zich en men hoorde verder niets dan het ruisohcn van het zijden kleed der markiezin, gelijk aan het geraas der herfstbla deren, die door den herfstwind her- en derwaarts gezweept worden. In de vestibule aangekomen, \vierp Mariani een satijnen pels met m arderbont gevoerd om de schouders der markiezin en drukte, terwijl hij haar naar haar rijtuig geleidde een lange en tcodere kus op haar hand. Die vrouw is krankzinnig of dom! zeide Mariani, terwijl hij vroolijk de treden der trap weer opging, luchtig en dartel nl^ol het rijtuig van Bealrice de last van zijn leven ca do eüande zijuer ziel had weggevoerd. Guilio Guilioni! riep hij, tci:e;i den schouder van een jongen Fiorentijnschan graal' leunende, die hij ccn hullijt stond dat met wijn, goud en kristallen cvor!:ui:;a w:s; geuf iuij een glas van uw gelief koosden Franschcn wij;;; ik wil mot u klinken op een vroolijke liefde, op een liefde die zich güiaakkoüj'; laat overwinnen !.... Toen hij echter het g!a? mot sciiulnmul druivennat aan zijn lippen zette, werd een hand op zijn schouwt' gelegd en toen Mariani zich driftig omdraaide, stond h;j vlak tegenover Desdicado. Bleek en noodlottig als het beeld van dun Coniminaeur op liet \_ gastmaal van Don Juan, voerde, Desdicado Mariaai modo naar ccn nabijzijnd terras en vroeg, terwijl hij de blonde haren die over zijn oogen gevallen waren naar achteren wierp: Herkent gij mij, Monseigneur? En daar Mariani den jongeling in stomme verbazing aanzag, zeide de vreemdeling koel en een vinger op zijn voorhoofd leg gende : Prins Mariani, ik ben uws gelijke; dit is mijn vorstenkroon en daar gij niet vvcifeldet met uw zweep mij in het gelaat te ireffen, zoo zal uw degen zich zeker niet schamen zich met de mijne te meten. Bij deze woorden stak hij de hand uit ea Mantua liet er de zijac in vallen. Tot, morgen, Monseigneur, hernam Desdicado, wij zullen do politie niet don tijd gunnen ons spoor ie, volgen. Wanneer uw lichten zulten verbleoken Lij het aanbreken van den dag, zult gij mij aan den voet der obelisk vinden, op dezelfde plaats, waar gij gisteren uw fier ros over mij heen hebt gejaagd. Ik reken op u mijnheer; de lomeinsche Campagna zal bescheiden zijn en de vlakten zijn er uitgestrekt genoeg, o na een graf te meer te bergen. Er lag zooveel adel en waardigheid in do uitdrukking dezer woorden, zooveel waarlijk koninklijke majesteit op Desdicado's gelaat, zooveel macht en beloovering vooral in zijn ernstigen buk, dat Mariani slechts met een hoofdbeweging antwoordde. Desdicado verwijderde zich zonder een woord meer te zeggen, en de lo meinsche prins bleef onbewegelijk op het terras staan en volgde hem met de oogen. Toen echter die vage vrees verdwenen was niet de verrassing die hij had teweeggebracht, vroeg Mariani zich beschaamd at' waarom hij die parodie van Baco's geest niet buiten de deur had doen zetten en terwijl hij aan Guilio Guiliani de oorzaken dezer wraakverschiining mededeelde, mengden zich beiden al lachende onder de vroolijke balgasten. (Wordt vKTi'olf/d.) ALLERLEI. Jlaanda-::' werd voor den Ilooiron 1ïaa<] behandeld de zaal: v, e ' Leer A. l;o!:üid loi-t Jr., gercejuiroenh va:i ea.isaik, <,-? :>., .-.? ru:klÜY^ rvoignig deer u< \\ i.uve te Anilie.ii. et (J. 31. werd waargenomen door <J<-u adv.-gta. I.!r. l'oir. AaAat bet Ver.-lag \va.s lik^vbia'-kl door e:i ntack-l;e.er-;-. : ? ? ; e: Kal;!', \verd de pkiired'j uilgeb['ro:veu uo^r Uen hoer Air. J. A. :.? advoea.at to A in teruain. i'c cüiielübio v tui heL O. M. k bepaald op 21 dezer. Ook de Nnd. R!jntpoor>ci>fi-^ftt!i!acli(tpjiij heel't aan hot stationseerf-oneel L';rati!icatk'n uitgereikt, voor do buitengewone werkzaamhedüU gedurende de Amsterdams. -lic tentoonstelling verricht. Door burgemeester en wethouder ; van Leeuwarden zijn aan den raad uier gemeente ingediend outv.'erri-vei'ordoningeii, regelende de brandweer en de poUUo op do openbare vermakelijkheden, plaateen van vertenkdug van per-onen eu verlotingen. I-i Ureda overleed den -leien dozer do heer C. C. Kannemans, leeraar In Ie-'; lianutcokpiifii aan de Kon. lilit. Aeadeinic en directeur aau de Stadsteckeu^L-bool aldaar. .De -?oj-teiitöO'isielïiag te Mlddoluiirg, zal a. s. Maandag in de loka'ea van het Sehulterslior geopend worden. De Kamer van Koophandel te Ahnoloo zal /.ich. in oen adres aan do TiVeeü.: i\'ai;jer verklaren vJer hè', ont\\'ori)-Vau Dcldeii c. s., dat zij Vii'"ie;A boven do voor-!e!leu der Kegeeriug. T o <ioes is <:e:io alueeling van de Ycreeniging lid N Hü'.'vul liet, laugxaaiii gaat, /.al toch nog dit jaar de waterleiding to XraiiiüCütot : land Loincn. [n de Ib Vroesindyar alhier gehouden buitengewone algemeene vergaerinr? der Ucli-Sïn-i'fi'-'/i-iuni!. in het voorstel tot geldelijke ocdersteuruiig va.i een t'epro.ieeleeri'. asyl voor invülicdc werkliedea tu Deli, met alge ', j'e ^laiirid hee^t op den :\1n T)e(:euiber lüeïdo ondertcekciiin.? ]è,::a'..s jc'iad \'an < eu l^mdeLverdrag. al-jiiede van een schoepvaurli verdrc.g, beeie l'??.-? <jhen yudei-iaud en Spanje ge-loren. j Ju do tweede l;e:!'(, drr niannd IVKranri zal er een rcehktreek^che '? S!>e,;vV;, gvt rï.>r,,dir>g i\K '"hen I-i>!gie en Haliëvrorden t>eo]-,cnd, nameliji; Ui-:-.-lic;i Hi'ii.-.-.'ei en .^iilaaii: ni"! be'l en'.;' op cLe welke tü^Seln-n reüige lier vo":"in:i'.]-. ?[?? 'eLimi v,,u N'1 iei'iaii'i in ilrti^el l.,;-:laai, i .s die i;'eu\vo i ju ook \au belang vovi' reüig'.-re uie va.i iiLer iUihe gaan bezoeken.