DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 391 Cortes deze goedkeuren, hetgeen twijfelachtig is; zoodat bij de twee groote twistappels, in de troonrede aangekondigd, een aan tal kleinero quaestiën zullen oprijzen. De Fransche Kamer heelt deze week verschillende begrootingen behandeld; er is echter geen kans, dat vóór l Januari de Senaat en daarna nog eens de Kamer ze zal afgehandeld hebben. Men zal tot eenige voorloopige maatregelen moeten overgaan, waartoe de regeering gemachtigd is, maar die toch steeds verwarring en een scheven toestand veroorzaken. Bij de begrooting van onderwijs werden aan de staats-univers teiten de katholieke faculteiten afgeschaft, de protestantsche daar entegen behouden. De Senaat zal dit niet goedkeuren. De minister Fallières leed eene nederlaag bij de behandeling van de verhooging der onderwijzers-traktementen; hij ontried den maatregel op grond van den toestand der schatkist, de Kamer stond op voorstel der commissie, een krediet van 111/3 millioen daarvoor too. In dit besluit is vooral een verkiezingsmanoeuvre te zien. Van schikking met China is minder sprake dan ooit. China maakt zich tot krachtigen wederstand gereed. * In Belgiëwerd de scheuring in de liberale partij een feit. De Association verloor door het afstemmen der voorstellen vanharen nieuwen president, Van llumbeeck, dezen als president, en da hoofden der gematigden, zoogenoemde doctrinairen, als leden. Weldra volgden meerdere gematigden, en toen het bleek dat de uitgetredenen een nieuwe Association zouden oprichten scheidde zich bijna de eene helft der leden af. De overgeblevenen bestaan nu uit het radicale element. Onder deze zijn echter vele niet-kiezers, tegen welke juist het voorstel-Van Humbeeck gericht was. Zede lijk is de uitgetreden fractie, afschoon in getalssterkte do minste, de sterkste. Aan het hoofd der radicalen of progressistcn staan Paul Janson en zijn zwager Huysmans. Omtrent Italie's plannen op'ecrfkustland van Afrika, hetzij dan Tripoli, een deel van Soedan, een deel van Egypte, of nog iets anders, het in overleg met Engeland toe te wijzen, is nog niets naders bekend. De regeering spreekt olücieel de geruchten tegen, als zou 2$ aan die kusten buiiengewone macht ontwikkelen, maar ds geheele Italiaansche pers is vol van geheimzinnige beloften en opgewonden voorstellingen van Italiö's macht en toekomst. Yoorioopig is Zulla aan de Roode Zee, tegenover Aden, reeds bezet; bet is ia de nabuurschap van Assab, waar Italiësinds lang gevestigd is. ONZE BLADEN. T)c Stündanfd bracht deze weck in een hoofdartikel tal van vroegere uitingen i;, herinnering ten betooge dat zij in een vast spoor" wandelt. Aau het slot van het artikel werd aanpreseven waarheen dat spoor voor het oogenblik leidt. Ons Dagblad btu*yeed, evenals reeds vroeger, de vastheid van dat spoor. Vol waren de couranten van de Ilamevverslagen over de Indische bcprooting en in uitgebreide artikelen werd het onderworp door Handels blad, Ztctph. Ct. ea Vaderland bahandeld, terwijl do N. J Ml. Cl. aan de Koloniale politiek in het algemeen twee artikelen wijdde. Ons I)t<tjiil:id schetste hoe men met den bruinen broeder-Javaan solt cu gal' ecuigo beschouwingen over Koloniale suiker. Minder dau te verwachten waa gaven de pogingen tot opricbKng ccner liberale Unie tot nogtoe aanleiding tot bespreking. U e Midddlniryscln',-, en Asser Courant, het Handelsblad en de ArrJi. Ct. behandelen het pi» a kortelijk. Do hoofdorganuu der anti-iiberale pers aahort'coa hun o-j"^ ui notr op. Lens Socialisten-Vergadering, verleden Zondag alhier gehouden, p-: f den Utrechtsehen hoogleeraar Dr. Auhiis aanleiding m het Uir. JJ;';,.,'. een woord te richten tot den hoer Domehi iUeuwenl.iuys, en in een artikel over de werkeloosheid besprak Bc Vferkmunalot'a de bevcm:^ van dien leider, dat de thans te Amsterdam vers-elud'! e hui(> vtckor uit wees dan uit manschlievendiieid voortsproot. Verder bespraken .De T-ijd iJeurszakeu, de N. EoU. Cf. de Stnatóoforii, het Handelsblad Schoolplannen, in verband tot dr. ScliaepjnaiTd brochure, de At'izJi. Cl. de Caprices der l'arlementi'ii. Eindelijk nog waarschuwde ~De Tijd, dr. Lot:-; tot voorbeeld nümni:;:^, tegen de niet vertrouwbara bondgenooten, die zich ongevraagd L>;j do kerkelijkca aansluiten in den strijd tegen art. I!) 1. WARME KADETJES. Een Zaterdag-a vond P raat j c, LXI. Dag Pa, hoe maakt u het?" Ik schrikte geweldig toen ik die ivoorden hoorde, keek op ca, ,ïa\vd, daar stond Jan, mijn zoon Jan, in levenden lijve. Wat kom je doen Jan ? Den je van school weggejaagd'(" Maar Pa, hoe heb ik het met u V 't Is immers kerst-vacantio!" De jongen had gelijk; met crgerois herinnerde ik mij dat er weder een tijdstip was aangebroken, waarin de heeren onderwijzers, bewerende dat hunne leerlingen eens vrijaf moeten hebben, zich de weelde veroor loven om eene week of veertien dagen, vacnatie te houden. Ik heb nooit vacantie," bromde ik. Maar Pa, is dat nu eene manier orn uw oudsten zoon te verwelko men? Ik had er op gerekend dat u heel blijde zoudt zijn mij te zien." Ik ben akelig in mijn schik"; antwoordde ik. Wees nu eens niet zoo moppnrig Pa" riep Jan, ,,fre1i fo jas aan m set ja hoed op en t at." n v;Jj dan onns een kniertje caar het (Kgc ofTi.! maken." Jan", riep ik onrustig, waarom wil je juist naar dat pad? Je wiltr fe toch niet in de namenquaestie gaan verdiepen die op het oogenblik aan de orde is? Jongen ik hoop niet dat je op je kostschool dingen leert, die ---B Wees maar gerust vader, ik wilde enkel maar eens een kijkje nemen ; de jongens op school hebben brieven nit Amsterdam gekregen, waarin ver teld wordt dat het Oetgenspad er tegenwoordig zoo schilderachtig uitziet." Ik keek mijn zoon eens wantrouwend aan, maar toen ik zag dat er geen spier op zijn gelaat bewoog, begreep ik dat hij ernstig sprak en daarom kleedde ik mij aan en wij togen op weg. Men begrijpt dat ik doodsbenauwd was dat Jan, die de gerestaureerde Hooge sluis nog niet had gezien, allerlei ongepaste satires op de zooge naamde grafnaalden zou tappen, maar bij hield zich, tot mijne groote verbazing, heel kalm, knikte toen hij de obelisken zag, goedkeurend en vroeg bedaard! Babylonisch hépa? of is 't Assvrisch 7" ,,'k Weet het niet Jan," zeide ik. Een beetje stijf pa, maar anders een knap stuk werk) aCUScbj fcecj knap ! Doe je op school soms aan bouwkunde ?" Zeker pa. Het is wel toevallig dat onze onderwijzer een man is die heel veol voelt voor den stijl dien ik hier op de Iloogesluis aantref; ik heb, onder zijne leiding, het ontwerp voor eenige monumentale versie ringen gemaakt die ik, als ge het goed vindt, op SIcerlitst hoop aan te brengen." Gelukkig behoefde ik niets te antwoorden, want de tramwagen, waarin wij plaats hadden genomen, stond juist stil en wij stapten uit. Het was een moeilijke tocht dien wij moesten aanvaarden, %vant de Wccsperzijde was gedeeltelijk opgebroken en lag vol tramrails, terwijl men door slijk en modder moest baggeren; Jan floot heel vergenoegd een deuntje, 't geen mij zeer verbaasde, want ik verwachtte ieder oogen blik critick te hooren, en ik zeida niemendal, maar dacht des te meer. Eindelijk stonden v/ij aan het Oetgenspad. Dat is mooi!" riep Jan eindelijk opgewonden uit. Voor de tweede maal keek ik met wantrouwen naar mijn spruit, want ik dacht dat hij mij voor het lapje hield, maar 't bleek mij dat hij m vollen ernst sprak. let schijnt, mijn zoon," zeide ik, dat je op je kostschool toch veel goeds leert en een oog voor het ware schoon leert krijgen; er zijn verwatenen hier in Amsterdam Jan, die beweren durven dat het Oetgenspad een mesthoop en de toestand ervan onhoudbaar is." .,0, die doinooren!" riep Jan, die botteriken!" Jan", kreet ik, jongen, je begint naar mij te aarden; ik herken mijn bloed in je, omhels mij, mijn zoon !" In de onmiddellijke nabijheid van het vermaarde Oetgenspad vond daarop een fnmilic-tai'ereel plaats dat ik niet nader zal trachten to schetsen. Toen wij van onzo ontroering bekomen waren, kuierden wij het pad op; wij hadden nog slechts weinige schreden gedaan,, toen wij groote klompen graniet ontwaarden die langs den weg verspreid lagen. Y/ert go ook waar die stcenen voor moeten dienen;'" vroeg Jan aan een man, dio in do nabijheid op en neder drentelde. Zo zeggen hier in do huurt dat do burgemeester van Amsterdam van v>l;in ia o ra eenu villa op het p'id te laten bouwen," antwoordde du man. L>a1; '.s een prachtig denkbeeld" riep Jan, zoo'ii man als de burge meester Pa, is toch maar gelukkig lic, dat hij, zoodra, hij maar eea pittoresk plekje sist er dadelijk zijne tenten kan opalaan!" Ja Jan", sprak ik, maar iateu wij niet jaloersch worden jongen; be denk dat wij op IiiCCii-.isi ook reden tot tevredenheid hebben"'. J;in gaf mij volkomen geajk en wij namen het terrein eens nauwkeurig op. Ziet u pa", zeide nu ij n zoon, ik kan vrede met dempen hebbeu wan geschiedt als hier i.s toegepast: men lieert, liet neer het op co water weggegooid, maar er is toch een lieele Eciiop water gebleven". En v.Mtoi1 is het besta1', meende ik. .;(itv:ijk ThrJes van lüylcto zuula". ,Wi3 Jan P i ' '? ' "l'ha'os van I\IyL,;to pa, in du wandeKng gonosvnd do waterman." ; Jan" sprak ik Led crnsüg, ik hoop toch niut dat je aau liet veinzen ; jn huichelen bent ei; jo ouden vader op satirieke toespelingen trakteert '.':' r (Jerust nioi", IjC'.veei'.ïo mijn zoon eu legde do haud op het havt. ; Ik r.'.ts tevreden gesteld; begrijp jij je Jan waar al het water dat hier | -Lint e u i';;1, wel c .'n voet diep is. v.ui da;m koui. 'r" j Dat fci:i;>ou du lueubchea die hier woueu er neer", rie» ccn julïrouvv j uit ceiu' bovenverdieping. j Jan i' n il: doden nlsol' wij de hatci:>liekl niet hoorden: 't zal hemel\ wafel' /';.i:i" inei-ndo mijn zoon. | ,.lk tienk Int ook Jan; ik hoop maar i;^'u dat uu ook daar weder i tegi-i! gejirüteifeerd zal VfOrLloii.1' S Zoon'n protest betnokent toclïniet veel", troostte Jan, ..gewoonlijk | vo!;.;t daarop eeno bcloi'tu ci-.it er veranderLig zal plaats vinden, maar |' "t blijft bij de belofte." S Ja dat ia waar, het gaat er mede als met de aangekondigde voorste!I ling van Napoleon in den Park-schouwburg", daar kumt ook niemendal | van! Jlaar lat e a wij nu eens rustig op dezen drempel gaan zitten jongen, J en stil genieter.." Wij zaten een oojeuulik in sliüo bdwonderiiig verzonken, toen Jan eensklaps uitriep: wat prachtige stillevens!" !Niet waar?" zeide ik m verrukking, eeüig hé, kijk ui e die gebarsten, melkkan eens!" ,,En dio oude bottine pa!" Zo gooien hier maar al de vuiligheid neer die ze kwijt willen zijn," riep de juffrouw. Wij bewaarden weder een verachtelijk stilzwijgen. .,Ala u er niet tegen hebt pa," sprak Jan iia er-u poosje, ga- ik een :-ic'h:tpje maken ; ik heb schetsboek en potlood bij me en kan den kist. i\'zt vtvrj.-i'jiim n m Ir'i'r rr-n ijr,?tjena'(r do natuur te tcekensn : 'f. wemelt,.... i.oc-i wcüiclc» ; KOUU goed uooi'd, tiet,..., .;fc \voord is vulgair,