BE AMSTERDAMMER, WEEKIILAD VOOR NEDERLAND. No. 392 B I W HE W X A H D. S*] De heer Heemskerk liet zich ten aanzien van de motie Keuchenius Lohmann bg de Indische begrooting duchtig gelden. Hfl dreigde rondweg met een Kabinets-crisis. Nu dat was een betoon van moed ..., zonder gevaar. Bij de vurige toosten van den heer Des Amorie van der Hoeven op den gouverneur-generaal en den Minister van Koloniën, was van de zijde der katholieken niets te vreezen. En de liberalen waren buiten gevecht, nu de heer Van Gennep de motie als een senientia decïaratoria had verworpen. Alleen de anti-revolntionairen vuurden. Maar zij allén raken niet. Dat wist de premier, hu kon dus met zwaar geschut optreden. Het scheen wel alsof de heer Lohman niet volkomen gerust was over de beteekenis der motie, die zijn vrome vriend Keuchenius hem als een onschuldig non liquet had laten onderteekenen. Hij zelf verklaarde 't bedenkelijk. Maar waarom dan zich niet teruggetrokken? <Dat ware een désaven aan den heer Keuchenius, een schending van de eenheid der club geweest. Dan nog liever een onoprechtheid begaan en met eere" een echec voor de gansche partij aanvaard! Rust roest De Kanrr moest rusten, zeiden de heeren Schaepman en Lohman Daarom verlangden zij Kredietwetten voor vier in plaats van drie maanden. M -n herinnert zich dat het wachtwoord, vóór eenigen tijd gegeven, luidde: dit jaar zoo weinig mogelijk afdoen; langzaam werken.... Dit kon men intusschen niet erkennen. En toen van de zijde der liberalen op de urgentie der belasting-voorstellen werd gewezen en op de vele andere zaken die afdoening eisenen, was 't eenig antwoord: Wüeischen rust. Opdat de belastingwetten roesten dat zei men niet. On: da Eegeering tot spoedige definitieve voorziening in de behoeften der schatkist te dwingen, werd do gevaarlijke uitgifte van schatkist-bil jetten ; de middelenwet verwijderd. DaarJ «» bewees de Kamer dan toch dat, waven de Kredietwetten al niet voer drie maanden vastgesteld, men in ieder geval de financieele qxiaöStiG wil doen oplossen ? De Kamer ja, maar hoe? De heeren die de viermaandelijksche kredietwetten verlangden waren, op twee na> allen tegen dezen dwang op de Regeering. Wil men duidelijker bewijs hebben, dat- 't doel niet de eisen was: rust? JDe partij die beslist.I,: Bij de laatste belangrijke stemmingen bleek duidelijk dat do conserva tieve parLj beslist. Het amendement-Schaepman-Lohman (vier-maands-kredietwetten) werd met 39 tegen 37 stemmen aangenomen. De heeren Schimmelpenninck en Corver Hooft gaven den doorslag. Het amendement-Van Delden werd met 38 tegen 34 stemmen aange nomen en daardoor den post der schatkistbiljetten uit de middelen verwij derd. En op nieuw beslisten de heeren Sohimmelpenninck en Oorver Hooft door met de liberalen mee te stemmen. Zoo bewees de Conservatieve partij" de groote waarde van haar rol. Maar ook haar verdeeldheid in de eigen gelederen." De heer Wintgens scheidde zich telkens van de meerderheid" zijner partij af. Ook de Conservatieve drie willen nog een gauche en een d;oite hebben! ONZE BLADEN. Uitvoerig betoogde De Standaard in twee artikelen dat de locale positie van den minderen man" voorziening eischt en dat hot reeds jaren geleden door dr. Kuyper ia de Tweede Kamer verdedigde denk beeld, dat eener wetgeving op den arbeid verwezenlijkt moet worden. De Liberale Unie werd met ingenomenheid besproken door Het Vadorland en West-Friesland. Het laatstgenoemde blad meende, dat ook dt kiesvereenigingen buiten de drie groote steden hadden moeten opge roepen zijn, en de Kamper Courant heeft niet veel verwachting van de zaak, op grond van het verschil in meening, nu reeds gebleken. Het Handelsblad waarschuwde in twee artikelen tegen overdreven pessimiemHaangaanda den toestand der suikermarkt en de daaruit gevolgde verwikkelingen. Overigens wees de Maasbode op den vooroitgang van het socialisme en trad de Tijd in de voetstappen van ons Dagblad aangaande eene be paling in een contract der gemeente Amsterdam met de Vrije gemeente. Ook de Tijd vond geene redelijke verklaring voor de herkomst der clausule. Tal van bladen philosopheeren en mijmeren naar aanleiding van het Kerst» feest. Niet volkomen is bij sommigen de heilzame iudrnk van het feest dea vredes. WARME KADETJES. Een Zaterdag-avond Praatje, Lxn. Jan is weer vertrokken; ik heb hem van morgen naar het centraal» station gebracht en in mijne woning is de kalmte van voorheen terug gekeerd. Ik wil daarmee volstrekt niet zeggen dat ik over den jongen te klagen heb gehad, och héneen; integendeel ik ben recht tevreden over hem geweest, want zjjne verregaande pedanterie van vroeger is ver« dweuen en hij heeft mij ook niet met zijne neus-wijzigheid lastig gevallen; uit mijn laatste Kadetje heeft men zelfa kunnen ontwaren dat de jongen naar mij begint te aarden. Om Jan dan ook te beloonen, de jongen moest toch ook een pretje hebben heb ik hem op een schouwburg-partijtje onthaald. Men gaf op het Leidsehe-plein de Brave Hendrik" en die titel lokte mij geweldig aan. Wellicht," dacht ik, leert mijn zoon uit dat stuk iets goeds en wanneer dat al m'et het geval is, zal hij er toch zeer zeker ook niets kwaads uit halen, want een blijspel dat door de vereeniging het Neder. landsch. Tooneel" op de planken wordt gebracht kan niet anders dan uitstekend goed zijn." Bij de opvoering heb ik, tot mijn spijt wel eens het hoofd moeten schudden, want goed beschouwd was het stuk niet bister geschikt voor Jan, maar enfin, ik zat in het schuitje en voer dus maar mee. Wij zaten zeer op ons gemak in de stalles; wellicht vinden mijne lezers dat wel wat overdreven, en ik moet erkennen dat een burgerman als ik het wel met een minder plaatsje kan stellen, (vroeger zat ik altijd in den bak of op het gnldentje) maar Jan zeide terecht: nu ge eenmaal professor geworden bent pa, gaat dat niet meer!" Kortom wij zaten zeer tevreden op onze plaatsen toen het me eens klaps tot mijn schrik, bleek dat er twee verslaggevers achter ons zaten die allerlei aanmerkingen ten beste gaven. Heb je ooit zoo'n lor meer gezien ?" vroeg een dier heeren toen het scherm voor de eerste maal viel. 't Is ergerlijk" aMtwoordde de ander. Ik begrijp nist hoe de vertooners er zich aan onderwerpen om in zoo'n lor mede te werken." Je kunt zien dat het geen gewild beestje ia: zelfs het decoratief van het eerste bedrijf was misselijk, het rammelde letterlijk door de harde groene, roode en gele kleuren." 't Is een schandaal, een verd..'..." Ik draaide mij om. Mijnheer," zeide ik, als ge vloekon wilt, doe dat dan te huis; ik zoude niet gaarne zien dat mijn veelbelovende zoon on gepaste uitdrukkingen te hooren kreeg." Houdt je gemak oude heer," zeide de critikus en toen begon hij met zijn kameraad te fluisteren. Ssst," riep Jan eensklaps toen het scherm voor de tweede maal opging. De heeren zwegen. Het tweede bedrijf was machtig aardig; Jan en ik we genoten en schudden van het lachen. Hoe krijgt iemand hot in zijn hersens om zoo'n prul te vertalen'?" riep een der critici. Ik sta er ook versteld over." Meneer," zoide Jan, rood van kwaadheid, Een brave Hendrik is door eeno dame bewerkt. Ge moest u schamen om luide onhebbelijke praatjes te debiteeren en onbillijke critiek uit te oefenen." De beido snoeshanen schaterden. Een grappenmaker, die jongen!" zeida de een. Precies zijn papa," zeide de ander. Ja, ja, de appel valt niet ver van den boom." Mijn zoon wilde reulioeeren; zwijg toch, Jan," fluisterde ik, je kent toch niet tegen dio kerels op;" gelukkig hiold hij toen zijn mond en zoide enkel: ze vergallen een groot deel van mijn pleizier, pa!" Nu hebben wij enkel groen en geel op het tooneel gezien," zeide een der critici, toen het eerste bedrijf was afgeloopen, het ding wordt hoa langer hoe onuitstaanbaarder." Schultze en De Boer zijn verschrikkelijk flauw en Van Dommelen noem ik bepaald onuitstaanbaar." Dat bewijst dat ze knappe acteurs zijn vriend, hoe zouden talentvolle measchen van zulk een onzin iets dragelijke willen maken?" Ik wilde niet langer naar het Satanisch diskoers luisteren; heb je wel opgelet Jan dat er heel wat dienders in den Schouwburg zijn 'f zeida ik. Jawel pa, maar gaat U nu heusch weer over de politie praten V" Zeker jongen, wanneer ik iots goeds over het corps kan zeggen." O zoo, dus u vindt het dan ook uitstekend dat me» de agenten ia de gelegenheid stelt om wat goeds te zien en te hooren:"' Zeker Jan, want dan beschaven die mannen hun geest." ,.Na kan men meteen «ens zien pa, hoe overdreten de Maeht i» dat m»n nimmer politie-agenten te zien krijgt; er zijn wel acht of tien in de zaal." En nu is het van avond stamp leeg, hoeveel zullen er dan wel niet zijn als de Schouwburg bezet is!" Precies, pa!" Cet scherm rees weder omhoog. Ik zal er den lezer n'et mede ver moeien om ham uitvoerig te vertellen hoe de beide verslaggevers ziebr uitsloofden om al wat zij zagen leelijk te vinden; slechts enkele opmer kingen zal ik nog teruggeven, mij haastende om de opmerking temaken dat ik het schande vindt dat menschen die voor niemendal in den schouwburg' komen zooveel noten op hun zang hebben. Als ik straks den souffleur mocht tegen komen zal ik, gelijk Saphir zeggen: ik heb veol van u gehoord!" Dat is een goede ui," riep Critikus nummer twee , 't ia orerigens'heel juist, want de vent voert voortdurend hst hoogste woord. Hoor je wat men daar een muskus Jaat ze»"en ?" ^ Neen."