i' -J DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND.' No. 39S i' Welnu, die vergelijking dengt niets. Men kan duiker zijn en toch voltftrekt niet bescheiden zijn. Het bewijs levert het programma der Soirees Ftwewne. Want deze vader der zwèmkunst en zijne dochters betitelen zich zelven in dat hoogdravend document als les champicns du Monde. Jftt vreat ik wel niet juist wat die uitdrukking moet bet eekenen, rfiaar gevoel eeg.t mij dat zij wel wat aanmatigend is. Ihmnlit (nederigen htimtdifé(nattigheid) zijn er twee. ?1)6 hemel beware ons, Jat dit Champiotmat du Monde de hersons on eer mannen van de wereld op hol brenge. Iedereen weet, du* op dit oogenbltk de oefeningen en toeren van liet circus onder het Mgh-life zeer in de mode zijn. Nu ia er geen enkele reden denkbaar, waarom gezegd higli-lifc niet even verzot zon knnnnn worden op het duiker-spel, als het dat nu is op de hoogere rijschool en de gymnastiek. In dat geval zou die onverwachto liefhebberij heel aardige en piquante afwisselingen kunnen brengen in de programma's onzer partijen. Na een rêverie op de piano zou men eensklaps een reusachtïgen bokaal sfien binnendragen, waarin de gravin Trois-Etoiles en de baron Z. . . elkaar bevallig bjj de hand houdend, neei duikelden. ... En waarom niet? Als men eenmaal aan de dolheden begint', waarom zou men er dan niet mee voortgaan? Dat ia immers het wachtwoord van den dag. In zijn soort was hij ook een zonderling, die brave vader Dechuume, die onlangs overleed en van wiens lijkrede de kroniek in 't algemeen to weinig werk heeft gemaakt naar mijn zin. Nadat hij jaren lang buiten den schouwburg gewerkt had als verkooper van affiches, bekroop hem de zucht om ook daar binnen eens wat uit to voeren. En toen hij dus een spaarpotje had gemaakt, trad hij op 'n g"fien dag als impresario op en werd directeur van het theater Saint-Pien e, eea der merkwaardigheden van het snaaksche Parijs. In dat soort van loods speelde men revues, die waarlijk soms vrij wat minder vervelend waren dan heel wat werken van dergeKjken aard, welke Op tooneelen van deftigm huize werd < n opgevoerd. Vader Dechamue's meest eerzuchtige droom was, dat de pers zijne vooi stellingen mtt een bezoek zou vereeren en daarvan notitie nemen. ^ En wanneer men hem dan ouk de komst van een journalist aanzegde, was hij den gi'heelen dag een en al opgewondenheid. Nooit zal ik vergeten, op welke wijze hij Grc-vin ontving, don eersten keer, dat de geestige teekeuaar zich in die buuit wang 'e. I)e schrijver van het op te voeren stuk had aan Dechaume vertt-.ld, dat Grévin dien avond zoo komen. Grévin zelf, do echte Grévin! had Ijij tiit^eroep n, terwijl het tart' hem in de keel klopte. Den ganschen dag daclit hij aan nie;.-i anders. Toen wij 's avonds kwamen, vonden wij den directeur van het Thédtre national Saint-Pierre recht als een kaars bij den ingarg staan. Hy had een zwavten rok aan en om zijn lials een dos, die bijna wit was, Verder en deze bijzonderheid kenmerkte zijn ontroar.'ng in al haar om vang bad hij handschoenen aangetrokken. Maar goen .gs'.xone witte handschoenen, neen, geel buffelleeren handschoenen, die hij uit da tooneelgarderobe had gehaald, met ontzachlijko groote kapoen er aau, dis hom bijna tot aan do ellebogen reikten. En daarop begonnen die buitengewone handschoenen een teleg'v.fiKr.ho pantomime uit te voeren, wier grillige zigzags het oog nninvi-üjks kon volgen, ten einde de dankbaarheid van hun cliepgetrofien drager te ver tolken. Die goeie man! zijn dwaze blijdschap had iets a.imloenlijks. Helaas! De eerzucht brengt den mensch ten veulen-e. I u die vermolmde feast had hij wat geld weten over te sparen, en omdat hij hooger opvikle gebruikte hij dat geld om de zaal Dejuzat te huien. Hot duuruo maar koïfc of hij was bankroet. Het schijnt, dat hij toen naar lager sferen is afgedaald en een klein hótel-garni is gaan honden. Och, wat zal hij in dia betrekkir.r; uograinig keer gedacht hebben aan die gelukkige dagen, dat hij bezoeken ontving van notabele personen en deze met zijn Bmidan-handschoenen opwachtte. Hoe jammer, dat een medaille ook een keerzijde heeft! Eén enkele nrial gebeurt het, dat men met de keerzijde begint, om mot de medaille eelve te eindigen. Zoo b. v. Eugcne Dëlacrolx, wiens werken, met toestemming van den minister voor Schoons Kunsten, in een der ge bouwen van den Staat eerlang zullen worden tentoongesteld door de com missie, welke zich vereenigd heeft om gelden bijeen te brengen voor een standbeeld, dat men voor den grooton schilder wenscht op te richten. Op die expositie zal men een tal van meesterstukken kunnen aanschou wen, waarvoor men indertijd niets dan smaad en afkeuring over had. Had ik mijn zin, dan werden daar in een lijst ook al de dagblad arti kelen opgehangen, waarin de schilder vroeger in de meest krasse bewoor dingen werd gehavend en uitgekleed. Ik verzeker u, dat dit een zeer stichtelijke verzameling, een leerzame bloemlezing zou uitmaken, omdat ze duidelijk zou bew^^en, hoe weinig vaak het oordeel der menschen in het algemeen en dat van de critiek in het bijzonder waard is. De hou iing van Delacroix zelve was altijd zeer energiek tegenover al die onbillijkheden. Al overstelpte men hem ook met hatelijkheden, hij bleef een overtuigd geloovige, die nooit aan zich zelven twijfelde en in weerwil van alle hinderpalen onverschrokken den weg, dien bij zich zelven. had afgebakend, vervolgde. Die algemeene verbittering tegen zijn persoon en zijn kunst scheen 'hem zelfs een zekere fierheid te geven, want hij kende ook het spreekwoord: dat Btten slechts naar vrucht boomen met steenen gooit. Eens, zoo vertelde ons een zijner vrienden, had men hem een artikel toegezonden, Waarin hij op een vreeselijke ma; i T vrord doorgehaald. Dekcroix nam het in handen, IRS het door en zeide ciaarop h< el bedaard : als men dertig jaren Liter dat artikel nanwt mijn sthiiderii tentoonstelt, geloof ik dat ik voldoende gewroken zal zijn. iiieu wenseJi nu van den schilder zouden wii gaarne in 1835 zien vonv< zpüKikt. IvJaar de lieden, die s, een drama zal laten opvoeren, dat ontleend is aan een zijner meest bekende en populaire werken, genaamd : kous les Tillculs. Ook Yéron memoreert het reeds van elders bekend geworden be richt, dat de prima donna l<idès Devrics to Lissabon bij eene ovatie oiet minder dan 40.000 camel ia' s K >u hebben ontvangen V l!at vrij ongelooflijk verhaal doet he:n dmiken aan Arnal, die in een zijner beste rollen uitriep: Wel tien duizend personen stonden door het sleutelgat ta kijken! maar toen hij een der toeschouwers zijn hoofd zag schudden, terstond zijn fout herstelde en sprak: werkelijk; ze waren wol met hun veertieuenl Nu beweer ik niet, zegt Véron, dat. dio veertig duizend camelia's een dergelijke krasse reductie moeten onderg.-ian. Maar ook b%j de waarschijn lijkheid, dat er n of twee nullen moeten pcselirapt worden, is bet voor ons een aangena au werk van zulk een bloem het succes altijd onder bei efice van inventaris mtMing te kunnen maken. '\Ya.t nu nog? Do zeer indrukwekkende en weldoordachte mani festatie der Panische pers ten gunste van onze anneit. liet wei d tijd, dat do weltoegqia-te w. -Idadi.-.-' eid eens in eig-;n kring begon rond te eien. De samenwerking der dagbladen is unaniem en ditmaal tt n minste zullen, wij het genoegen hebbeu ons eens te hooien bedunken... in het Franse':. Verder heb ik nog op mijn libtje een generale repetitie van Den! se, waarbij, volgons een zeer bera^M besluit van Damas, do pers geen tosgang zal hebben. liet g..rucht wil zi-lfs, dut hij ziih al, lus zou hebben uit* gelaten: op dio manier zal il: ten minste do btloedigingcu der meest en ecr.-t ecu d,r;g later liooren, en dit is zooveel gewonnen! Zou hot \viiar zijn, dat Lij dit gezegd heeft? In i, der geval nail zoo'n gezegde niet oveiveiK'Ki moeten worden. I.laar hoe dan ook, ik zou altijd da gee.-tige gcla'eülü-id van DH-PSS 'pure, \\iun die vijandelijkheden steeaa een glimlach afdv/nn^cn, boviUi z'ilk een lileingceüiige prikkplbaarli-id verkiezen. Van limans pcïC, dio na een reeks van nüu of meer boosaar dige aanvallen lachend zeide: Laat ze hnn g.;ng maar g:un.... ik ben als een tamtam ', hoe meer man op mij slaat, hoe moer leven ik maak! A. B. UIT BELGIË. Kcvo. Op den nOsicn Decc-nilicr 1.1. hou ie ? ri'v.crvei: ce eertte uil voering plaats va 'i lïei'O, voor fl.;id-vh.n!i' j ~r to ii.rmhuri; in eene duH-cbo vei-talin;*, en in de maand Februvri ID: i voor de eerste maal to St. Peters burg in :fc ItalJaau-ch opgevoei'.i. Yceiacn ci:!g;n van ta vorru was IJubins.b in rcocls naar Antwerpen gekomen, om L>:j de repiailieii t.'gi'KW'iordi? te zijn, en hal Lel jOi J den eersten avoii'.l zeil te diit!';;-ercn. Tegelijker lijd reisde hij naar Gent, cm .ifiiviig voor to btT.ii'cu, vertoonoc zith intustCüC-n bij aldaar e~no zijner ecre dan, hij dir';{co voord on 2-;.i" le uit'.'ocring-n, to A'itvroipon en te Bru-sel trieu In pi'ru'iliïc \\eril V;,or d»n SOstcn aangekondigd. e; n- wcr.-l niet-3 nnng«p!akt; m^:n sprak van 22, d-vligsta b", a:\ld. isii.'.in:ilein w.-s eveuv.cl niet te v rec LM', en vertrok mat si.ilie trom iia een k(;i-t ai's'.heids'i-.it'ïgr.ijiliia atin den dirccfenr te heóbrn gezonden. 'in;.'1, mar do k>nrhicn dio in Aütwrrpen ;-i h: c'en wi..tcr l;e. l't m r n posiikkeia . ii l;.'i!c:len h t iniu.lo'r^at'gc. Hst pii:>l:tk e!!o] j!; do schuld, dc\vijl i;rt steeds f.iij de debuten ;?.;, (iul ra ?liii/e goode kracht afge\ve::en \v,:s <o uit volJoen;lt>. :i bux do v,-j:,t.cr h,il! v>'-:n!rckon is, met toen zoo or> heui afnaaiden, zijn dan wij. Er is getn sprake van. dut gediend bekead voorÏKincn z dl nie.'-.fe 0')V(j;.ii Eclf is da-r'.an gi ei-ne zoo EC;-erpo wordt, cii men z naara van rui. .dor aiLci cioc-t L(.-'::Mpen. S'iisr r.or i;ako. Kero i;- ec-iic gioote oi-wain -.ioi-bcd: ijvcu.in EO i en vci schillende tafrc.-'-lcn vervallen'lo. L'ef. C3is':e ?;;!«' Ita v.ai het vierde bediijf bleef' echter, met Eubinsiei:is goc.lvinden, ter zych:, ofschoon hot, tüSion oogpuui van kiuntgeheel en drAiüHÜHi'vo ii'.v.ikktliiig, Z3 r ui.-ie/lijk to ir.'ssea is. Dat is een fout in het knnstgoi TO, dat wij opera" noemen: menigmaal schijnt het dat k-paalde st'iklifn kunnen w.:gv::l:cn, zonder aan liet gehe.cl te schaden. 5Jen stilt zich tevivdcn met een? rij van tafreeleu die min of moer aan clkunder geknoopt zijn, gelijk Hcfliiüto van Boiio, waar de' esthetische eeuhelJ gcUeel ontbreekt. Het is niet WK! mogelijk zel's in c?n drnma de Lnprzame, geleidelijke Oiitwiukc"'in;j van een karakter to sckiUloren. Daartoe zijn een paararen ia vijf badrijv;;n niet, toereikend. Tooneelwerken welke miiidor de gebeurtcaisscn cïan Irü.riiktc/or.i-.'.vikk'/iiüg op het oog hebben zulk-ii er daarom weir'icr drainat's.li uitr.ien. Welnu, Xf-ro'a karakterontwikkeling zóó to schilderen d f. t de tooschouwei' eenen indruk van hMorisehe waarheid ontviingt, en zijnen liaristucht leert verstaan, is vooral in mnüiok, naar mijn inzien, een ijdel streven. Do schrijver van het libretto, Jules Barbier, schijnt dit ook ingezien te hebben en schetst den keizer eenvoudig als een barbaar, een wellusteüng, eenen pronker, doch wiens zinnelooze bnrbaarschheid ons geec afschrik, wiens wellust ons geen afschuw inboezemt, wiens praalzucht ons geen spot verwekt. Toch heeft do dichter de treffendste feiten uit Nero's leven bijeenge bracht, zonder zich om. do tijdrekenkunde te bekommeren, alleen oin zijn held met krachtige kleuren af te schilderen. Hij heeft bijvoorbeeld 's keizers spotten met alle huwelyksbauden, in de onhistorische achter volging eener onbekende maagd (Chrysis) en een schijnhuwelijk met de.se, zinnebeeldig wedergegeven, en tot middelpunt der verwikkeling gemaakt. Deze Chrysis ia in 't gtihaim eene Christin. Nu bestaat er een verhaal dat Nero in z?jn jonge jaren met eene jonkvrouw genaamd Akmee leefde, v/elke, nadat hij haar h EK! verstooten, Christin geworden is. Zweelde den dichter wellicht deze gebeurtenis voor den geest'? Hos het zij jonkvrouw Chrysis wordt tegen Nero's plannen beschermd, door ecrien aquitar.iachen koningszoon Vindex, en dnor hare eigene moedei', die een groot hotel bezit peur les Favorlx de Vévus. Deze moeder, Eficharis genaamd,! edt hare dochter door een slaapdrank van de schande. Poppaea Sabma, die hier wordt voorgesteld als Nero's bijzit, werkt uit