DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 403 t'. ?Daar, lach mij nu maar eens flink uit over mijn grootspreken]," riep hij, D zie eens, dat is mijn geheele rijkdom, doch wacht maar.... wacht maar..., mijn hoofd en handen zijn vol goud! 'Als de rechte lust tot werken maar eens bij tui] kwam. De inspiratie! -- Weet u ook misschien, waar ik het tekstboekje voor mijn opera gelegd heb?" Tegen bet einde van Augustus verliet Madlle Brussel. Gesawas verdrietig, en dit werkte zeer gunstig op zijn ijver. Eens op een morgen voelde hij »de inspiratie"... Hij legde muziekpapier voor zich, streek het met de hand glad, nam zijn pen op, leunde met de ellebogen op het waggelende tafeltje van zijn zolderkamertje, schreef een regel, schrapte hem weder uit... geeuwde eens, rekte zich uit een zekere onrust kwelde hem. Hij besloot eerst eens even in de lucht te gaan, wandelde naar het park, bleef nu en dan, als luisterend naar een inwendige stem, stilstaan, zag verstrooid naar de voorbijgangers en zette zich toen peinzend op een bank neder. Plotseling ruischte een windvlaag, eerst zachtkens, daarna sterker door de toppen der boomen. Gesa overviel ein huivering beide handen drukte hij tegen de gloeiende slapen, een stroom van muziek weerklonk in zijn ziel. Hij snelde naar zijn zolderkamertje en begon te schrijven?. Het uur, waarop hij gewoonlijk bij Annette kwam koffiedrinken Delileo was zelden op dien tijd thuis was lang verstreken, het uur voor 't middagmaal was gekomen, maar Gesa zat nog steeds gebogen over zijn muziekpapier, waarvan enkele bladen op den grond gevallen waren. Er werd aan zijn deur geklopt hij hoorde het niet. Delileo trad binnen. »Wut voer je toch uit, mijn jongen, dat ge dea gehecien dog niet te voorschijn komt? Zijt ge ziek?" Gesa zag hem aan alsof hij uit een diepen slaap ontwaakte. »Neen," antwoordde hij eenvoudig; »ik werk."; Hij was doodsbleek en zijn handen beefden, zoodat Delileo er op aandrong, dat hij ten minste een uur rust zou nemen en eenig voedsel gebruiken. Gesa volgde hem half onwillig. Hij zette zich aan tafel maar zonder iets te gebruiken, sprak geen woord en staarde onafgebroken op hetzelfde punt. Na den maaltijd begon hij langzaam het vertrek op en neder te wandelen, terwijl hij onsamenhangende melodieën neuriede, nu en dan een paar akkoorden op het oude klavier aansloeg, dan weder een denkbeeldig orkest dirigeerde en eindelijk met dca voet op den grond stampend luide »bravo!" riep. Delileo die in zijn tijd veel met dichters en componisten had verkeerd, liet hem ongehinderd zijn gang gaan en behandelde hem met de inschikkelijkheid, die men aan bedroefden, aan krankzinnigen en aan genieën baioont. Annette echter kon dit wonderlijk gedrag niet begrijpen en hoe eerbiedig zij hem anders ook behan delde zij barstte eindelijk in een luid gelach uit. Buiten zijn gewoonte nara Gesa haar deze kinderachtigheid zeer kwalijk en vciliet met een haastig »gocdennacht" hei, vertrek. Tot aan de morgensoheraering werkte hij aan zijn opera. Verscheidene dagen verliepen dagen waarop Gesa at noch sliep, er bleek en ontdaan uitzag, maar waarin hij toch een onbe schrijfelijk pijnlijke zaligheid, een gevoel van hemelsche geestver voering genoot. Tevergeefs waarschuwde Delileo hem, «overspan je niet; men kan ook te veel van zijn geest vergen, even goed als men zijn stem kan verliezen door te veel zingen; werk niet te veel!" Gesa schudde slechts het donkere hoofd en staarde glimlachend voor zich heen. Hij hoorde nauwelijks wat zijn pleeg' vader zeide! Maar plotseling nadat hij met een luid jubelend »eureka" do finale van de vijfde acte had geëindigd ds derde en vierdo had hij nog niet eens begonnen was de stroom van melodieën in zijn binnenste uil geput. Zijn Pegasus wierp hem af, anno afgetobte Pegasus hij wierp hsm uit de hemelsche sferen neder in het aardsche jammerdal. Zware hoofdpijn en diepe zwaarmoedigheid kwelden hem, zijn compositie had plotseling alle aantrekkelijkheid voor hem veiloren. Waar hij er vroeger slechts de schoonheden van zag, bemerkte hij nu alleen de gebreken, hij vergeleek het met de v/erkcn vsn andere meesters, knarste op de tanden, slo;^ zich voor het voorhoofd en veroordeelde het onbarmhartig fils: ovcr?p,innon en belachelijk romantisch. Hij verdroog slechts den zwaarden rne^l ongevoeliger! miuikalcn kost. Een nocturne van (Ihcr-in rn:;;>'.ie hem zenuwachtig ea prikkelbaar; hij speelde onophoudelijk do Chaconne van Bach. Zijn voorkomen w;-s dot, van oen uit ecu zware ziekte herstellende; met-slependen tred Ikp hij doelloos rund of zat peinzend in een hoek van het vertrek, het hoofd in de handen gesteund. Eens nadat hij onvoorzichtig genoeg was geweest een zijner laatste composities op de viool te probeeren legde hij met zenuw achtige haast zijn instrument weg, wierp zich in den grooten lederen leunstoel, dien men als Gesa's stoel beschouwde, en brak in kramp achtig snikken uit. Toen trad Annette schuchter nader, streek hem liefkoczend over de donkere lokken en fluisterde: »Arme Gesa, is het dan zoo hard, genie te hebben?" Hij trok haar op zijn knie, kuste haar lang en innig op haar oogen en mond en hoewel zij zich eerst half angstig, half bevre digd aan zijn omhelzing over gat, maakte zij zich eindelijk ver legen uit zijn armen los. Toen nam hij haar beide handen in de zijnen, en terwijl hij haar vol Helde aanzag, zeide hij zacht: «Annette, mijn lieve kleine Annette, heb je me lief? Wil je mijn vrouw worden? Niet nu, maar wanneer ik een groot kunstenaar ben geworden, ik zal het misschien worden om uwentwil." Zij bloosde en stamelde: »hoe kunt ge zulk een dwaas onwetend schepseltje als ik ben, liefhebben? " s Maar ik heb haar nu eenmaal lief!" zeide hij half lachend, half geroerd. Toen boog zij haar hoofdje over zijn hand, die zij kuste en vleide zich op een voetbankje aan zijn voeten. In deze houding vond Gaston hen bij zijn terugkeer. Hij gaf zijn toestemming tot hunne verloving. Gesa's liefde voor zijn verloofde werd sleeds inniger en teoJcrdcr; haar gedrag tegenover hom veranderde slechts in zooverre, dat zij haar schuchterheid aflegde en een toon van schertsende plagerij o a'---o r'~ t, U-- .- .'- i > D;'ar Da'üeo hen voortaan oiv.nogelijl: meer nis broeder en zuster kon beschouwen, besloot hij, Gesa te verzoeken zijn omgang mal Annctto tot de avonduren ea een dageiijksche wandeling te beperken. O het, genot van deze wandeling! Annette hield van drukke sti';>tni ea Meel gaarne voor de fraai uitgestalde v.iukels sinan, (cruij! zij dan haar minnaar vroeg of hij hnar, wanneer liij eenmaal een yroot lunsiunaar zou zijn, 't een of auJer kost baar geschenk zou toeslaan. Gewoonlijk waren haar liefhebberijen niet zeer kostbaar en strekten zich zelden verder uit dan een fraai lint of een paar kokette gouilleeren schosnijes. Hij laclito om luar vragen en gewoonlijk zond hij haar den volgenden morden het verlangde voonverp niet , een hartelijk lief, eenvoudig bri-J'je. Een paar lessen, die hij thans gaf, stelde hem in staat deze wenschen zijner bruid te vervuilen. In tegenstelling met Annette had hij een afkeer van drukke straten en wandelde het liefste met haar in het, op dit uur een zame en verlaten park. Droomend en peinzend liep hij naast haar voort onder de door den hcrfstwind bewogen bocmea; nu en dan werd hem de weg versperd door groote plussen en wanneer er toevallig niemand in de nabijheid was, droeg hij zijn klein brullje er over heen. Annetle liet zich gaarne steunen en hing steeds zwaar aan zijn arm en wanneer hij soms zoo stil en in zich zeil verzonken naast haar voortliep, schudde zij hem bij den arm om hem uit zijn gepeins op te wekken. »\\ord toch wakker, veitel mij eens iets!" riep zij daa. Dan zag hij met vochtige oogen op haar neder en fluisterde: »5k heb je liei:', dat was alles, wat hij wist te zeggen. Hij was een hartstochtelijk verliefd en daardoor buitengewoon vervelend minnaar. Uij componeerde in dezen tijd veel, met meer kalmte en minder overdrijving dim vroeger; zijn opera had hij voorloop!,' terzijde gelegd, maar daaren tegen een dramatische bewerking van Danlo's Hol bijna geëindigd. (Wuïdi, vervolge!). KIEUWS VAIff BS WEEK. Omtrent de reisplannen van HII. BI3I. den Koning en do Koningin wordt hat volgo'iJo meclegedeo'd: Ilu.uie Ifnje.ïtuitoa zuilen, na hot gewoon bezoek aan Amsterdam gebracht te Iiebbc>n, niet w.io als liet plan v/as, corsf n n. ar liet kast : ui Berg in Luxemburg vt-rtrcV.iicn, d.->"!i <!oü13 A^ril to 's-Hayo tr-rngkceren. Van daar vertrekt Z. BI. 15 JIci us. naai- C'.trl bad eu ii. -1. iiaur IVjil iz. Na s Joep va:i '>',?. LI;. baukuur, op 13 Jiini a. 3.. zulle'» Ka. H'ó.. zich rcciiStrcoKs un.-'.r OMEJU-^KMIÜOord b»guven, e:i ('aai' Wij ei', tot in do ceriiu dagen van tiii lü:i;ber a. e., om togen uc opciiicïder H.rnon ii-:-- 'r-'I-go toni,' t< Ui Jix-n. I-i bot kr.vt van Kepu'nib -r n s. voitiekt het K.'jji>.i '.'.'?'?: : ,-.:i;i na;-r '? L o tr>t r, a, Kft£\ i.i-i. ilot v.:i'b!..:i u.) 0..-njo Xa--. auOord v-.-r/,. h /..?! b; r;.'!:j'd v.;.r<, u 'ut, m;V.'.i' n'o! dut iuLï'ior.ï'-:!: .,'. >n /-'ill-:f i'O(-g?!« v,'::"ii'.'< ' [j>; i , r: v. ,->:., -:d ;:-c: f!o ali^ür IJ:I'E;?<;-J p nr.id g'-Lad licll C:n'!e aii:i?ien;c-!c de/, o . mca nng, wütic.-it lic. ;ui;;5ta::jia veïVïjf to C.a''s.'jaJ Vtin Z, lï.,