f jv7 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 404 'f h '*" 'f,. Zij had hem begrepen; de stralenkrans om het hoofd des kun stenaars was ook voor huur zichtbaar geworden, en Gesa behoefde niet meer te vreezen, dat zij zijn beroemden vriend niet genoeg op prijs zou weten te stellen. Hoe kon het ook anders! Men zag zijn naam overal. De nieuwste bonbons, schoenen en zak doeken alles heette »De Sterny" en de kinderen speelden sconcert" en hun poppen waren kunstenaars, zooals zij in het begin onzer eeuw consuls waren geweest en de slag bij Marengo gespeeld hadden. Annelte nam nu zangles, ook een kleine weelde, welke Gesa zich voor haar veroorloofde en de meisjes die met haar les namen, spraken over niets anders dan de Sterny. De oom van een der leerlingen was kapelmeester aan het Théatre de ia Monnaie; De Sterny had hem bezocht en een handschoen bij hem laten liggen. Genoemde leerling bracht de kostbare relequie op de volgende zangles mede; de handschoen werd in stukjes geknipt, onder al de leerlingen van Signor Martini uitgedeeld en nog twintig jaar later droegen enkele der dweepsters het stukje leder in een linnen zakje genaaid op het hart. De Steruy had op dat tijdstip het toppunt van zij n roem bereiktj Zijn laatste reis door Rusland was een ware triomftocht geweest. In Odessu had men hem met kanonschoten begroet, in Moscou was men hem in optocht te gemoet getrokken, juichende studenten hadden de paarden van zijn wagen afgespannen, de schoonste vrouwen hadden uit de vensters der hoofdstraten een bloemenregen op zijn doorluchtig hoofd doen nederdalen, in Petersburg had een grootvorstin er op aangedrongen hem in haar paleis te huisvesten; hermelijnen pelsen, lauwerkransen, juweelen ringen, vaatjes caviaar en een gouden samowar, dit alles had de Russische geestdrift deemoedig aan zijn voeten gelegd. Gesa verhaalde haar alles in bijzonderheden, maar wat hij vergat haar mede te deelen was, dal de aanzienlijkste Russische sclioonen om zijn liefde gesmeekt hadden, en dat een wreed door hem verstooten vorsen zich gedurende zijn laatste concert in Petersburg dood geschoten had. Dit hoorde Annette eerst van hare vrien dinnen in de zangles, en het boezemde haar meer belang in dan alle andere triomfen van de Sterny. Natuurlijk ging Gesa den kunstenaar bij zijn aankomst aan het station begroeten, muar daar behalve hem nog halt Brussel aan de Gare du Nord was om de Sterny te ontvangen, moest hij zich vergenoegen met een harlelijken handdruk van zijn vroegeren be schermer, en de uitnoodiging dezen den volgenden morgen in het hotel de Ilaullies te komen bezoeken. Toen Gesa op het afgesproken uur binnentrad, vond hij De Sterny met het hoofd in de hand geleund, voor zijn schrijftafel gezeten; een stuk dicht beschreven muziekpapier, vol verbeteringen en doorhalingen lag voor hem. Zijn trekken waren veel veranderd. Geheel zijn afgemeten, werktuiglijk beleefd voorkomen, verried dat zeker iets, dat men verkrijgt door den bestendigen omgang met hooger geplaatste personen. Men kon het hem aanzien, dat hij als 't ware gewoon was met open oogen te slapen, zooals hazen en hovelingen. »VVel, hoe gaat het; ik ben waarlijk blij je weer te zien," riep hij, zoodra hij Gesa bemerkte. B liet maant een mensen weer jong wanneer hij je aanziet. Maar wat was ik verbaasd te hooren, dat je nog steeds in Brussel zijt! Wat drommel voer je er toch uit ? Ik dacht dat je al lang met den impressario Marinsky. naar Amerika vertrokken was." B Neen, dat is afgesprongen, of liever ik had geen lust mij voor zoo lang te verbinden," stamelde Gesa verlegen. B Zoo. hm! en ondertusschen voer je niets uit." De Sterny be handelde den jongen musicus nog steeds op zijn ouden harlekjk beschermende wijze. sSapristi, wat zie je er goed uit, veel te goed voor een jongen kunstenaar zie mij eens aan en wat voer je nu eigenlijk uit? Veel plannen?" »0 ik ben heel vlijtig", verzekerde Gesa, sik geef lessen." s Zoo! Lessen.... jij..-, los geven! De hemel beware! Me dunkt dan was het toch amusanter in Amerika met Marinsky goud te verdienen. Les geven !... En bovendien, hoe weinig aardige jonge meisjes loeren viool spelen. Wel, en verder.... wat duo je dan nog meer?" »Ik componeer. Gij schijnt ook...." B Zeker, zeker," antwoordde De Sterny, hot muziekpapier in zijn portefeuille schuivend; B maar ach hemel, hoe kan men compo neeren wanneer men een leven leidt zooals ik! Bah, ik heb er genoeg van, mijn leven in spoorwegwaggons en in concertzalen door te brengen! O had ik maar eens vier weken rust heefsteak aux pommes, buitenlucht bloemen en een vriend...." Er werd geklopt, de knecht trad binnen.... »Ik ben niet te spreken", riep De Slerny. »Het is Graaf « " »Ik ben niet te spreken, domoor, voor niemand, hoor je.n De knecht verdween. »Nu zie je eens hoe het gaat," bromde DO Sterny ~ »cer wij een kwartier verder zijn, zullen er tien menscheii go woest ?iji om mij te spreken. [Iet is een vervelend loven .... ahijd dczelidc kunsten verkoopen, altijd toegejuicht worden ...." »Zoudt ge dan misschien voor do veivindorii^.; e;:;'s uilgcflolcn willen worden?" vroeg Gesa lachend. Bij deze schertsende, maar toch geheel onschuldige vraag verschoot De Stern? van kleur en zag wantrouwend eerst nnar den jongen violist, daarna naar de sein ij (portefeuille waarin zijn com positie lag. Doch Gesa's trouwhartige blik overtuigde hem weldra, dat deze er niets kwaads mee bedoeld had. Als De Sterny ooit een geloovig volgeling had, dan was het Gesa vau Zuylen. stiet is werkelijk jammer", zeide de violist na eene kleine pauze, » dat ge u niet meer tijd gunt voor componeeren. Ik heb nog nooit iets anders dan fantasieën van je gehoord misschien laat je me nu wel eens iets nieuws van je zien !'' De Sterny fronste de wenkbrauwen. »Ilm!" zeide hij, sik houd er niet van mijn werk zoo aan iedereen te laten zien, de eerste fraicheur gaat er af wanneer iedereen het kent, voordat het nog verschenen is." Gesa steeg het blued naar de wangen; » iedereen", herhaalde hij op een beleedigden toon. De Sterny barstte in een hartel ijken lach uit »nog altiid zoo fijngevoelig," riep hij uit sik heb het zoo niet gemeend, het was er uit voor ik er aan dacht. Maar ik weet wel dat jij een uitzondering bent, dat zou ik voor niets ter wereld willen loochenen. Zoodra ik een compositie van eenige beteekenis at heb, zal ik het je laten zien ; dit" met een blik op de portefeuille, ?»dit is niets, niets anders dan een ontwerp voor balletmuziek. Vorstin L .... je herinnert je zeker nog wel heeft er inij om gevraagd, zij heeft rnij zelf naar Weencn er over geschreven, je begrijpt dat ik nu niet Kan weigeren. liet is \crvelend! Balletmuziek ! ____ Och wees zoo goed even te bellen, dat men het ontbijt brengt ; onder het eten kan je me dan eens vertellen wat je hier eigenlijk vasthoudt, want ik geloof nooit dal het alleen is om rustig te kunnen componeeren, dat je hier blijft !" Onder den maaltijd deelde Gesa zijn vriend het groote geheim mede. De Sterny vloog van schrik overeind. B Wat, is dat dus de reden? Nu dat is al het, domste wut je had kunnen beginnen," riep hij uit. Ik had al lont geroken ik vreesde een te langdurige liaison, daarvan had ik je wel weten te bevrijden. Maar een verloving ! Mijn hemel waar denk je aan ! Trouwen, huisvader worden op jou leeftijd ! Dat is een schande, het is je ondergang! De ondergang van je talent natuurlijk --niet van je lichaam. Dat zal bij zulk een gewone, geregelde 'leefwijze gedijen ; je zult zoo dik worden als een burgemeester, je zult de eene doopplechtigheid na de andere vieren, je zult met oiugeslagen broekspijpen en een muziekboek oncte.r den arm door de' straten loopen om les te geven, en je eerzucht zal zich niet verder uilstrekken dan een plaats als eerste viool in een orkest, of als hel heel mooi wordt, een plaats als kapelmeester. Saprisli ! De zweep van een impressario moet je op dcii rug voelen, niet hel donzen kussen van een rustig familieleven onder het hoofd. Maar niet waar, het kan je niet schelen ! Je zoekt slechts een voorwendsel om uit te rusten en zou des noods op een aardappelzak in slaap vallen !" »Je spreekt als een echte ketter, een liefdesatheïst," riep Gesa, die zijn hartstocht voor groote woorden nog niet had afgeleerd. » Wie zegt nu, dat ik van plan ben overmorgen te trouwen. Ik krijg haar hand toch niet, voor dat ik een goede betrekking ge kregen heb." »'Zoo ! Dat is ten minste fén troost. En wie is zij ? Eene van je leerlingen, de blunde dochter van een dikken bakker niet waar ?'J B Zij is de dochler van mijn pleegvader." B O h! De dochter van Gualtieiï! En die wil je trouwen.... trouwen ?" »Je kunt je niet voorstellen hoe bekoorlijk zij is," zeide Gesa zacht. B Dat de dochter van Gualtieri bekoorlijk i?, kan ik mij zeer goed voorstellen," antwoordde de kunstenaar en zijn oogen namen een voor hem buitengewone uitdrukking van droomend verlangen aan »mn;>r dat men de dochter van Gualtieri trouwen wil, begrijp ik niet. Je weet misschien niet vue Qualtieri was T' Gesa beet zich op de lippen. » Zij heeft mijn pleegvader gelukkig gemaakt." B Zoo.... hm! Gelukkig gemaakt! Hij was even dol verliefd als wij allen, en zou al gelukkig zijn geweest, als hij haar laai zcn had mogen poetsen hm ! Ik weet alles van dat huwelijk van Delileo. liet is een geschiedenis die nog in alle kunsleaaarikringen verteld wordt ; alleen vergist men zich wel eens met den naam. Ik heb echter dien naam onthouden .... omdat Delileo mij om uwentwil belang inboezemde en.... en.... omdat Gual tieri.... mijn eerste liefde was!" Gesa deinsde achteruit »Jöeerste liefde!" riep hij ademloos. De Sterny streek met de hand langs 't voorhoofd en glimlachte bitter. B Ja!.... In het salon d'Agoult "neb ik haar learon kennen: ik was toen schuchter als een meisje en nauwelijks achttien jaar oud, en verliefd neen maar verliefd ! . . . . Zij lachte mij sleofits uil al mijn smachten was vcrgeclsch zij heeft nooit ie!s van mij willen welen! Au nogj, na twintig. jaren kan ik haar /::i;uu niet hooren, zonder was zij fi'hooi) schrijfelijk ! Zij >'eii, n at mijn bloed sneller begint Ie vloeien. God wat ! Keu p;e?ul!o . . . . en een p,!iihi;;ch ! onbe had donker haar met era rossen weerschijn aan met goudpoeder hc:?!rooii.l, d.wliij ecu vorstelijk ....?' (Wordt vervolgd).