No. 406 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. voor het stichten van een nieuw beursgebouw, ik vermoed ten minste dat er dan genoeg ruimte zoude wezen; voor het vervoer der beursbegoekers van zee naar den Merkuur's-tempel en terug zoude de bekende firma .Gebrs. Goedkoop vermoedelijk door het inrichten eener speciale itoom-bargedienst wel willen zorgdragen." Jaren geleden heeft een geniaal man het denkbeeld geopperd om pijpen met warm, water op den bodem van het Noordzee-kanaal te leggen, ten einde het bevriezen er van te voorkomen; dit denkbeeld brengt mij op de nog kloeker gedachte om het kanaal te overkappen (met glas en ijzer natuurlijk) en een bonten vloer over het water te slaan; men zoude dan een ekating-rink verkrijgen, waarvan de weergade niet in de wereld te vinden is en waarvan de verpachting zóó reusachtige voordeelen zonde -afwerpen, dat de schuld van Amsterdam (die geen klein beetje bedraagt) er vermoedelijk geheel door zouJe kunnen worden gedelgd. Wanneer men nu ten overvloede nog dwars door het land een kanaal groef, dat Amsterdam-aan-Zee rechtstreeks met den Rijn verbond, dan zoude onze herboren stad in een minimum van tijd al de gezamenlijke hoofdsteden van Europa overvleugelen. Ik wil er nog eens ampel over nadenken wat mon, behalve een beurs gebouw, op het verlaten terrein zoude kunnen stichten; wat het ons beiden zoo dierbaar monument betreft, daar heb ik reeds wat op ver zonnen; aanvankelijk zat het mij, evenals mijnheer Sagittarius en U, een beetje in de maag, maar ik kwam tot de conclusie dat men in deze dagen nn het tussehen ons en de Belgische broeders botertje aan den boom is, niet beter zoude kunnen doen dan door het naar de expositie te Ant werpen te sturen; is het daar door geheel Europa met bewondering aan gestaard, dan geve men het der Belgische regeering ten geschenke." Ik ben-met Jan's schrijven naar Sagittarius gesneld: Wat zeg jo daarvan?" riep ik opgewonden. ' Wat zal je in vredes raam eenmaal met Jan moeten beginnen?" sprak mijn vriend na de lezing van het merkwaardig schrijven. Hoe meen je dat?" Nederland is te klein voor een genie gelijk je jongen belooft te wor den, zijn ongeëvenaarde talenten zouden hier te gronde gaan." Meen je dat heusch ?" zeide ik bezorgd. Waarachtig! Wanneer ik in jou plaats was, stuurde ik hem naar Amerika; daar zoude hij eea ruim veld voor zijn ingrijpende denkbeelden vinden. Verbeeld je dat Jan bijv. de Canada'sche nieren leegschept en in vruchtbaar bouwland verandert, dat hij de Xiagara naar bet binnen land van Afrika overbrengt of spoorweglijncn naar de maan en de pla neten weet te fabriceeren." Dan zouden wij beiden die sporen hier aau de markt kunnen brengen." merkte ik nadenkend op. Zeker! Waarom niet? Voor dergelijke ondernemingen, mits zij maar in den vreemde worden uitgevoerd, is tt=n onzent altijd geld te vinden ea als ons publiek eenmaal weet dat wij de mannen zijn die de zaak drijven, zal het goud natuurlijk toestrooraeu."' Zou je dat heusch denken'?'1 Wis en zeker; maar ft, propos, voor ik het vergoot, ik hel) nog een. ander plannetje, waar Jan ook eens over gehoord dier,t te worden. Je hebt vermoedelijk vernomen dat in het Püjks-Entrepütdok een paar pak huizen zyn ingezakt." Ja en dat is heel treurig: liet artikel suiker heeft tegenwoordig heel wat op zijn geweten." Wat heeft de suiker met het ongeval te maken?" vroeg Sagittarius verwonderd. Er lag toch bietsuiker op do zolders van de ingezakte panden." .,0 ja, maar die suiker kon het toch waarlijk niet helpen dat do ge bouwen ondersteboven vielen; foei, Aquaritis, js verhoopt veel te vaak aardigheden die niets om het lijf hebben." -,Maar je plan," riep ik. Ik wensch eene verzekering-maatscbappij tegen liet inzakken van hui zen op te richten; de nieuwe wijken onzer stnd bestaan nu reeds zóó lang, dat het niet lang kan duren of je zult van allerlei duikelingen hooren." Maar wanneer wij Amsterdam naar zee transportoeren ?" Dan wordt dergelijke maatschappij nog noodigcr; je begrijpt toch wel dat men in dat geval geen gebouwen van steen zal oprichten, manr dat carton-pierre en dergelijke zaken als bouwstoffen dienst zullen doen. Dat zal goed ook wezen, want in eene wereldstad moeten nu en dan eens een paar wijken inzakken, dat geeft variatie en arbeid." Heb ik niet wel eens over eene lucht-verdikking-compagnie hooien praten?" opperde ik peinzende. Dat is een oud maar goed denkbeeld uit het begin dezer eeuw" ant woordde Sagittarius; de uitvinder van de lucht-verdikking had het zoo ver gebracht dat hij gewone dampkrings-lucht door eene eigenaardige bewerking in metselsteenen veranderde." En is dit denkbeeld nimmer in het groot toegepast?" De zaak was goed", - zeide Sagittarius de schouders ophalende, ;)en voor goede zaken is moeijlijk geld te vinden." Zouden wij niet eene ISederlandsche lueht-verdikking-fabriek kunnen opzetten?" Jongens, Aquarius, laten wij niet te veel hooi op de vork nemen, wij hebben voor het moment al genoeg. Later als Amsterdam ver plaatst en Jan goed en wel in Amerika, is, v/il ik de zaak wel eens nader met je bepraten." Best," antwoordde ik, oonsoir!" ,Ga je al heen ?" Ik moet even naar het gedempte Damrak." Wat is daar te zien?" Men bouwt er achter de korenbeurs een fraai, houten lokaal, waarvan ik de bestemming maar niet te weten kan komen; volgens sommigen ?wordt het een vergaderzaal voor onzen gemeenteraad, die.,.." Bfl voortduring het heerlijk schouwspel van de demperij wil genieten, tié?" vulde Sagittarius aan, een kranig, een lumineus idee! Ik wou gemeenteraads-lid Wie weet waar je het nog toe brengt, en.... Eensklaps zweeg ik stil; een allerliefelijkst gezang weerklonk in de na bijheid van de villa van mijn vriend; een aantal mannen jodeMeu eeu dubbel kwartet. Zijn dat Tyrolers?" Neen 't zijn mannen uifc de buurt! Keurig liè? Meestal komen zij des avonds tegen het vallen der duisternis hier staan en dan zingen zij tot laat in den nacht; DU en dan hoor ik ook solo-zang en een bariton, die voor geen zijner confrères onderdoet, heft eenige liederen aan als: O God verlaat mijn Neêrland niet" en Laura, Laura mijn schoone, zonder n kan ik niet zijn!" Hoeveel betaal je er voor?" Niemendal; de menschen doen liet gratis." Dan zal ik ze vragen of ze ook eens voor Meerhïsfc komen eeide ik het raam openende. Een vreeselijk geschreeuw weerklonk; iemand die in de buurt woonde hield tot mijne groote ergernis, eene geweldige boetpredikatio tegen de zangers; hij sprak over straatschandaal, schold op de politie die toeliet dat nien uren lang door gebalk uit den slaap werd gehouden en ging te keer als eea razende. Val dood!" repliceerde een der zangers den opgewonden man, Tk zal niet beweren dat ik die uitdrukking heel netjas vind," sprak Sagittarins, maar ik kan mij begrijpen dat een talentvol zanger zich belesdigd gevoelt, wanneer zijn kunst wordt gehoond en die buurman van mij doet nooit iets anders dan de gratis -concertgevevs in het vaar water zitten." Tot laat in den nacht hebben Sagittarius ou ik aan hei open raam ge zeten en naar hot betooverend gezang geluisterd; de maan goot heldere stralen over het aardrijk uit, de lucht was onbewolkt en wij dachten aan Italië, het land van zonneschijn en troubadours. Aqnafius. UIT HET HAAGJE. XXVII. '?De Tweede Kamer heeffc veel op haar geweten," zoo sprak onlangs mijn vriend Paradoxus. Wat ze er tocli eigenlijk voor heil in kon zien, die onschuldige cnnfiseurs een kluif, en geen kleintje, tiit hun schotel te halen, dat begrijp ik niot. Ik heb al eens gedacht: zouden do banketwinkeis niet luin zijkamertje, speciaal ingericht voor borrelende" liceren, wellicht vergaderplaatsen zijn voor samenzweerders en heeft de regeuring het daarom dienstig geacht door bepalingen in de drankwot die gevaarlijke plaateen onschadelijk te maken? In dat geval acht ik de welsprekendheid waarmede de zaak ia 's lands Tweede raadzaal werd bepleit, uitmuntend besteed. Zoo niet, dan spijt het me inderdaad te moeten verklaren, dat ik die eloquentie een betere zaak waai'dig keur." Ik meende tegen deze... paradox, had ik bijna gezegd tegen deze uitspraak te mooten inbrengen, dat de wet geen uitzonderingen kan maken en dat ze aan geen confiseur mag toestaan wat ze aan een kruidenier verbiedt. Mevrouw Faradoxus was 't natuurlijk geheel met haar echtgenoot eens. Ze vond het, eenvoudig ongehoord," dat ze, bij Sprecher een ijsje gebruikende, geen glaasje marasquin mocht toenemen. En verbeeld je," voosde 7.0 er verontwaardigd bij, het is me door den dokter streng ver boden Iets vevkoelends te nemen zonder het door iets venvarmends te Dcutraliseeren, zooals hij 't noemt." Ik vond dit argument nog al klemmend en antwoordde daarom hoojjernstig: Dit is een zeer speciaal geval, mevrouw. Jammer, dat u niet vóór da behandeling der wet op deze bijzonderheid hebt gewezen: er ware dan wellicht een amendement uit voortgevloeid, strekkende om ilameó', die. om redenen van gezondheid, geen ijs zonder likeur mogen gebruiken, dispensatie van de wetsbepaling te verkenen." ,. Ja, ik merk 't we)," zoi mevrouw pruilend; u wilt me voor 't lapjo bonden; maar ik vind het meer daa kinderachtig, dat een rcgeeric^ en een volksvertegenwoordiging zicli bezig houden met het maken van zulke wetten/' Mevrouw," zei ik, ge hebt, er toch iets bij gewonnen, al moet ik erkennen dat het, hard is, op boog gezag geen glaa?je cmne-de-vanille bij esii gebak jo te mogen nemen, tic zult, nu tenminste gerust's middags tusschcu drieën en vieren voorbij Zalm ci-devant De Blauw, in de Hoog straat, kunnen wandelen. Ik heb u immers laatst hooren klagen hoe hinderlijk 't voor dames is om daar do revue te moeten passceren voor conige vaste hoeren klanten, dia er hun kostelijken tijd doorbrengen met onder een glaüsjc morgendrank, in ue gedaante van ,.canaille-likeur," alles wat voorbij komt een veer te trekken." Ja, dat is ook vecht hinderlijk," bevestigde mevr. Paradoxus. :,en 't doet m o werkelijk genoegen dat het den hun-en voortaan niet meer vrij zal staan, hun sociëteit te maken van een banketwinkel, enkel met het doel om op hun geraak ons dames te kunnen ciïtiseeren. Hebben ze dan aan hun eigen sociëteiten en café's niet genoeg en moeten zo de banketwinkeis voor ons op de waudc-luren letterlijk ontoegankelijk maken V Foei, 't is schande! En daarom vind ik het zeer goed dat er aan die borrelpartijijcs ecu einde wordt gemaakt. Maar ik vraag u, mijnheer Pasquiuo, is dat niet heel iets anders dan dat, wij heel ousclirJclip: een gebakje mei: een likeurtje gaan gebruiken ? Kcj'oben de vrecvnüoiiDgcii niet volmaakt gelijk als ze'ons Holkmdscho (Jhincezeu noemen? Ik moet u. eerlijk zeggen dat ik ma voor mijn natie zou schamen ah ik bJjvcorfoeeld aan een Franschman moest bekennen dat hut mij van refeerlngstrego is verboden eeii glaasje curarao bij mijn taartje te gebruiker;." Ja, dat klinkt nogal gek", zei ik en ik dacht tegelijk, terwijl ik m s cenigszins verlegen achter liet oor krabde: ..zo is waarlijk ren sliraniH vrouw uia mevr. Paradoxus. Het, cenige wat ik dan ook tea antwoord wist te geven, was: Niemand belet u dat, mevrouw. Alleen verbiocit de wet den confiseur u tien glaasje likeur te schenken. Thuis kunt, ga gebruiken wat eu hoeveel ge verkiest. Zelfs verbiedt de draukivet volstrekt niet