' * t ' DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 418 fe instellingen in het algemeen en den oud-minister Ferry met zijnen aanhang in het bijzonder, bij de kiezers in discrediei te brengen. ? ' » De Duitsch-liberale partij "in Oostenrijk heeft deze week eene vrachtelooze poging gedaan om de vereenigde linkerzijde in den Rijksraad op nieuw en krachtiger te organiseeren. De zoogenaamde partijdag, die verleden Zondag te Weenen plaats had en waaraan door 87 leden werd deelgenomen, had voorloopig geenerier resultaat. Dr. Ilerbst en zijne geestverwanten trachtten te vergeefs de voordeelën eener partijformatie op breijden grondslag uiteen te zetten; de leden der zoogenaamde Duilsche club (»die Manner der scharferen Tonart") weigerden tot zulk eene partijvorming mede te werken. Vermoedelijk zal nu de splitsing, die op deze vergadering niet tot stand kwam, binnen kort en in elk geval vóór de opening van den nieuwen Rijksraad officieel worden uitgesproken. De ininisterieele crisis in Italiëis op dit oogcnblik nog steeds onopgelost. Zooveel is echter zeker, dat het bekende votum, waarin het ministerie-Depretis aanleiding vond om af te treden, in hoofdzaak gericht was tegen den minister vau bnitenl. zaken Mancini, wiens avontuurlijke staatkunde aan de oevers van de Roode zee eene klimmende ontevredenheid in den lande had ver wekt. Het beste bewijs hiervoor is gelegen in het feit, dat aan den attredenden minister-president Deprelis de vorming van een nieuw kabinet is opgedragen, en dat deze taak door hem is aan vaard. De oplossing der crisis kan nu eiken dag worden verwacht. Spanje is ter nauwernood aan eer^e ministerieele crisis ontkomen. Koning Alphonsus had zijn verlangen te kennen gegeven, om de door de cholera het zwaarst geteisterde gedeelten van zijn koninkrijk persoonlijk te bezoeken. Het ministerie achtte zich verplicht, daartegen op te komen en den koning te wijzen op de toekomst der monarchie, die hij op deze wijze, tegelijk met zijn eigen leven, noodeloos in gevaar bracht. De koning 'scheen echter bij zijn eens genomen besluit, dat overigens wel geschikt was om hem eene zekere mate van populariteit te bezorgen, te willen vol harden, waarop de ministers hunne portefeuilles in de weegschaal wierpen. Dit middel had de gewenschte uitwerking: na rijpe overweging besloot de vorst, den road zijner ministers op te volgen en van den'gevaarvollen tocht af te zien. BINNENLAND. Een allerdroevigst licht is inderdaad bij de discuasiën, deze week in de Kamer gevoerd, opgegaan over de wijze, waarop veelal, door do Regeering contracten worden gesloten. Niet onduidelijk bleek 't dat het contract voor den dagdienet van de Maatschappij Zeeland,' het middel was.om het in 1889 alioopend con tract voor den nachtdienst te verlengen, onder bezwarende voorwaarden, voor den staat. Wel telde de Regeering dat zeer licht, op grond van de gevoerde on derhandelingen, maar even te voren was gebleken dat daaraan met te veel waarde moet worden gehecht. Immers ook de Maatschappij de Schelde" beriep zich op de onder handelingen, door haar gevoerd voor 't sluiten van het erfpaclits-contract ter exploitatie van de Vlissingsche mariuewerf. En de Regeering maakt zich daaivau los en verwijst eenvoudig naav de letter van de overeenkomst. Dat kan de Zeeland" straks ook doen. Of -r- mag men van een particuliere onderneming zulk «unlair play" niet verwachten. * Ons dunkt, als de Regeering het voorbeeld, geeft wordt het een geoor loofd middel om succes te behalen. Half werk. De heer Tb. Mackay deed een poging om bij den nieuwen stoomvaartdienst tusschen Vlissingen en Queensborough bij dag geen Zoudagsche 'vaart te doeu plaats hebben. En oischoon die poging niets anders kon zijn dan een ijdel vertoon, de heer van Dedem steunde haar. Waartoe dat schijngevecht voor heilige beginselen. Willen de christelijke heeren werkelyk algeheele zondagsrust zij hebben dan den moed het flink, rondweg, voor te stellen in een nieuwe op Engelscbe leest geschoei de zondagswet. Durven z\j dat niet, dat zij dan met half werk en schijn vertroningen voor de geloovige kiezers ophouden! Men ontheiligt het heilige door huichelarij! Katholieke kiezers van Amersfoort, hoort! Een der redenen waarom de lieer van Asch van Wijk het visschen met de wonderkuil op de Zuiderzea bestreed was het gevaar voor ach teruitgang in de vischvangst, waarvan hij, in een gemeente wonende met - een bevolking die voor de helft Katholiek is, vooral voor de Roomschen groot ongerief vreesde! En dan gelooft men nog dat de verhouding van anti-revolutionairen en katholieken soms te wenschen overlaat? Waar de christelijk-historische afgevaardigden zóó voor de behoeften der Katholieken opkomen bestaat er geen enkele reden meer om aan de stembus met samen te gaan. Wg hebben hier geen werking majority», - merkte de heer Blussé, den Minister vau Financiën, op. En waar die ontbot Ir-eCt de Rede ring rekening te bonden met vooropgestelde opiniën ' " Volkbman juist en niemand meer dan de heer Blusséheeft het recht daarop te wijzen. Tooh ligt er een hard verwijt in aan de liberalen, die, telkens wanneer de Regeering bij vorige gelegenheden hun vooropgestelde opiniën volgde, moest ondervinden, dat er nog eene andere opinie bestond, die bij beslis sende stemmingen werd vooropgezet; n.l. die van bij gemis aan een »working majority" ook niet te werken. De heer Schaepman voerde Donderdag de Noordzee sprekend in de Kamer binnen. Het b'.eek daarbij dat zelfs da dichter de murmelende taal der golven niet altijd juist verstaat. Volgens den heer Schaepman had hem de Zee gezegd: blijf mij met uw staatsbladen en wetten van 't lijf, want i7c ben de Oceaan!" Dat was een verzoek Woensdagavond geuit. Niets ware dus natuurlijker geweest dan dat de heer Schaepman der zes Donderdag geen nieuwe wet had opgedrongen. Maar het kan ook zijn dat wij de woorden van den onmetelijken oce aan niet begrijpen en dat deze juist den tegenovergestelden zin hebben van hetgeen een landmensch er mee bedoelt. ONZE*: BLADEN. Het beroep van den leider der anti-revolutionnaire partij, voorzitter van het Gentraal-Comité, op de Deputaten, die spoedig bijeen zullen komen, gaf eenigen bladen stof tot echrijven. Het Handdsblad stak deo draak met Dr. Kuypers eigenliefde, De Ti/d trok een parallel tussehen Bismarck en Kuyper, iu wiens democratische neigingen het blad iets onaan genaam rumoerigs vond. De Standaard bleef het antwoord met schuldig. Da dertiende brief van Mr. Van Houten gaf der Arnli: Ut. aanleiding, den schrijver bij den man in het huisje" te vergelijken, wiens linker- of rechterbeen door grooter zwaarte over 's lands heil beslist. Het Niemos hield zich bezig met de drankwet en hare werking. Het Vaderland met de regeling van den kinderarbeid. Merkwaardig was een trits artikelen van De Standaard, waarin de scheiding van kerk en staat begeerliik weid gemaakt. Iu OBS Dagblad zette Mr. J. A. Levy zijne denkbeelden nader uiteen over het stemrecht, zulks tot beantwoording van De Standaard, van Mr. Lotsy en van onze redactie. De laatste antwoordde. WARME KADETJES. Een Zaterdag-avondPraatje) LXXXII. MfinJtesr de Redacteur! Dezer dagen bracht ik eene visite bij een oud vriend van Pa, wien ik een boodschap van mijn vader had over te brengen, en ik maakte van die gelegenheid gebruik om hem eeus te vragen hoe hij over mijue schrijverij dacht. Wat zal ik je zeggen, Jan", was zijn antwoord, ik wil volstrekt niet ontkennen dat-je stijl wij wat beter is dan die van je Pa, maar ik heb tocb, een groote grief tegen je letterkundige producten: je bent niet serieus genoeg. Jaa, je maakt te veel malligheid, je moet je op nieer degelijkheid toeleggen." Maar mijnheer!'' stotterde ik. Heusch 'ongelief, ik spreek de waarheid; schreiben Sie gewichtig, Schmcck", zegt de redacteur Bluuienberg ia Freytag's Journalisten''', schreiben Sie tief, man verlangt das heut zu Tage von eiuer Zeitung, dass Sie tief ist." En deed die medewerker dat toen ?" Neen, want toen hij in de gewenschte richting schreef, moest de re dacteur uitroepen: Das ist dass? Das ist schwarfallig, das ist pedantisch Sie mussen schreiben genial, biillant mussen sie sein, Schmock, es ist jotzt Mode, dags alles augenehm sein soll iür die Leser." Houdt je aan die gulden woorden mannetje, dan kan er een knap jourcalistje uit je groeien." Dank u voor het advies, mijnheer!" zeide ik en ging naar huis, met het stellig voornemen een serieus, geniaal en brillant Kadetje te schrijven. Hieronder volgt het, ik heb het, om het ook diep te doen schijnen een titel gegeven en wel: De Weldoeners der Menschlieid. Men kan de weldoeners der mensohheid gevoeglijk in vier soorten verdeden en wel in: a. Second-hand-Boekhandelaars, die boeken cadeau geven. &. Handelaars in zoogenaamde geheime geneesmiddelen. C. Winkeliers die met bons handelen. d. Dcbitanten van loten, die zich ook wel bankiers of commissionair» in effecten noemen. Wanneer deze merischen niet bestonden zou het er in de wereld naar en duf uitzien en men zoude nimmer de kostelijke ervaring opdoen dat men de kat in den zak had gekocht. Hoe genoeglijk is het niet als men een pakje postpapier met honderd couverts heeft gekocht, daarbij een roman in vijf deelen, plus een gros pennen, een penhouder, een potlood en een pijp lak cadeau te krijgen. Men kan een geheelen regenachtigen Zondag gebruiken om zich te overtui gen dat de pennen hooivorken zijn, het papier niet tegen drukking be stand is, de couverts uit elkander vallen, aan het potlood met geen mo gelijkheid een punt is te krijgen en de roman totaal ongenietbaar is. Heeitmenal dat vermaak, voor weinig geld gesmaakt, dan kan men de vijf deelen aan iemand dien men niet lijden mag, als verjaardag-present sturen, en de overige voorwerpen kan men ten bate eeuer loterij, voor een liefdadig doel, afstaan, dan heeft een ander er ook wat aan. Men zorge in dit geval slechts dat men geen loten neemt, want dan kon men het; op zoo onbaatzuchtige wijze gegeven geschenk wel eens terug krijger, of eetng ander voorwerp, dat een ander menschenvriead schonk zoud« eene aapgename verrassing kunnen bereiden. r