?' ?1. DE AMSTERDAMMER A°. 1885. WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. »-'*, r ?' Venehgnt eiken Zaterdagavond. B&LaBifAN, AAÜUB * oo, Kaatóor: Singel 211. : te B»tovi», O. KOUT A «o. Zondag 6 September. Abonnement per Spa. ."?; . . . . .f 1.?. fr. p. p. f 1.15. Afzonderlijke Nummers sta de Kloeken verkrflgbaar 4 . 0.19. Advertentie» van 1?5 regele f 1.10, elke regel meer » . flJO. , tuaechen den tekst per regel ....;. o.40 tWB OUD: ». BDfNENtAND. W»tt»e Kadetjes, fien Zaterdagavondpwatje, fcOtt, *MT JMptrltM. Cil het HMgje, XLVI, door Paiqaino. Kttnit: Hettoo«Ml «a Aa*É*ra»lQ, doo» Alb. Th., I«4iBand Biller als Opera-Componist, ($««.). ?»» XtfWtt «i KgrwiWfft» door >lb, Sb, - Bet Büksmwinn te Amsterdam, L H» yentoofijtejHpg mn Arohit»i;tqr» et Amicitia. Letterkunde: Boasljjn en . BftWtkornd*?, d«»r IL T, 3, ??Vojapük door O. Falkenburg, (Slot.) Gevierde autenre, , & 4oor p, f, d. G. Be Kerk een Staat, 'door Scaramouch»,"1 XXVTL Inbond fin «Öd»ol»riflen. ' kilitsi're Zaken: De verdeeling dé» Militie over de fcörpfce*. door ttttraM. Feuilleton: Onteettende Rotsavontor»» >v&n J. H. tftptaott, 'UI het angftbén, DL 3«hMkipeI. NIEUWS VAN O» WEEK. Brievenbus. Overzicht van de Effeoteamwkt, door 8. Veilingen van Vaste ?* 6 ttnc. *» Advettefttiën. «UITEff & AND. De Zoelfikar-queestia is eene schrede nader tot hare op gekomen. In ons laatste overzicht hebben wij er op gewezea, hoe van Russische zijde wel is waar nieuwe en schijnbaar verzoenende voorstellen waren gedaan, doch waarin deEngelsche regtering verklaard had, niet te kunnen toestemmen, alvorens Lord Dufferin en kolonel Ridgway te hebben geraadpleegd. bomers, het bleef nog de vraag, of de Zoelfikar-pas, die Rusland thans bereid, was af te staan, dezelfde is als die, waarvan Engeland den Emir het bezit heeft gewaarborgd. iBdwdaad gph,yat dit laatste het geval te zijn. Lord Randolph Cfiurahili, rainjwter Voor Indiö, heeft verklaard, dat Lord en koloael Ridgrvay over de nieuwe, door Rusland voor-t Waieïl geraadpleegd, en dat beiden als hunne te kennen gegeven, dat de nieuwe lijn den Emir eone positie zal verschaffen, die hem het vrije bezit van den Zoelflkar-pas waarborgt, en die volkomen voldoet aan de verplich tingen, welke Engeland jegens den Emir op zich heeft genomen. Lord Randolph Churcbill geloofde dus, dat men onverwijld tot de ; afbakening der grens kon overgaan en gaf de hoop te kennen, dat met Rusland eene overeenkomst ZQU kunnen worden gesloten, die in staat tal aijn, een zekere mate van bestendigheid te geven aan den tegenwoordigen toestand kt Centraal-Azie. Gelijk men ziet, heeft het thans allen schijn, dat het Zoelfikarvraagstuk uit den \veg zal worden geruimd. Eene andere vraag ie het echter, of hiermede voor de oplossing van het EngelschRaM»che oonfliat in Midden-Azie veel zal zijn gewonnen. Reeds meertnalcn hebben wij trachten aan te toonen, dat vooral vaa Russische zijde Steeds er naar gestreefd wordt, de onderhandelin. gen slap«y^ te hoqdètt en het conflict een chronisch karaktar '10 dow *i(B£«men».TJö4jgevvonnen, vee' gewonnen, was van het begin af de leute* W» het Peterburgere Kabinet; met dit doel ' bok had het n Esèir de stellige verklaring weten te ontlokken, dat hij op Penjdeh wel is waar geen aanspraak wilde maken, maar daarentegen. groot . gewicht hechtte aan het bezit van den Zdelfikar-pas, Meroeschak en Goelran. Deze drie {rnnten nu zullen, naar bet zich laat aanzien, achtereenvolgens het onderwerp van breedvoerige onderhandelingen uitmaken, en enkel tnoeten dienen, om het conflict zóó lang te rekken, totdat men het óege&blik gekomen' acht om den weg der diplomatie te verlaten, «a 4>en van bet geweld in te slaan. Rusland heeft nu den Zoelfikaretech zoo goed als losgelaten; wy kunnen ons thans voorbereiden op een Meroeschak-quaesiie van wellicht niet minder chronischen aard. Pe biBMütandache politiek vak Engeland hield zich in deafgeloopen w«ek bezig met het manifest van den heer Parnell, den letter der leraeha partij in bet Lagerhuis, en het daarop gevolgde ?Mweocd w* Leid Hartington. Sedert de heer Parnell de leitfo| op «oh genosaen heeft van den strijd, die de Ieren in het Pafe»cnt tegen Engeland voeren, is de fractie der Home-rulers toe -t£gp; boe ^Hi£iQédjger g^rjeiu De teer ^lleenheerscher zijner partij, verklaart op beslisten toon, dat in het eerstvolgende parlement de beslissende slag tusschen Ieren en Angelsaksen, de veldslag tot verkrijging van onafhankelijkheid op wetgevend gebied, zal worden geleverd. Hij is overtuigd dat de aanstaande algemeene verkiezingen hem eene aanzienlijke ver sterking zullen bezorgen, en rekent dat het hoopje zijner getrou wen tot minstens 80 a 90 afgevaardigden zal aangroeien. Aan de spits van deze onverschrokken schaar zal hij dan als een Cer berus voor de poorten van Downingstreet post vatten, en de ver* vulling eischen van zijne aanspraken. Met ongewone eenstemmigheid wijst de gansene Engelsche reis dezen,, eisch af. De Standard noemt het optreden van den heer ParnelJ eene oorlogsverklaring aan Engeland; de Morning Post, het orgaan van Lord SaJisWy, verklaart dat men gaarne aan Ierland eene billijke mate van zelfregeering zal toestaan, doch dat vött een onafhankelijk Ierland geen sprake kan zijn; de Times ziet in het verlangen van den heer Parnell een maatregel, die zou kunnen leiden tot ontbinding van het rijk, tot oplossing van banden, die in den loop van eeuwen zijn geweven, en tot vernietiging van groote geldelijke belangen. In de laatste woorden ligt ongetwijfeld het brandpunt van de geheele quaestie. Wil men aan Ierland geen eigen Parlement geven, terwijl toch menige Engelsche kolonie dit reeds bezit, dan geschiedt dit omdat men weet, dat de lersche wetgever, zoodra zijn arbeid aan de coatróle der Engelsche regeering is onttrokken» ei zijn invloed zal gebruiken om verandering te brengen in een toestand, die op onrecht berust, en volgens hem geen recht is geworden omdat hij twee* eeuwen lang met geweld is gehandhaafd. De rijke Engelsche grondbezitters, die een goed deel van hun inkomen trekken uit hunne in Ierland gelegen landerijen, vragen natuurlijk liefst niet, hoe hunne voorvaderen aan die gronden gekomen zyn, terwijl het lersche volk meent, dat een onderzoek naar\de* rechte» van dit grondbezit volstrekt niet overbodig is. S " i ifn den strijd Ferry-Clémenceau is de kans in de laatste dagen sterk ten gunste van Ferry gekeerd. Men kan het opmaken uit den steeds meer verbitterden toon der anti-Ferrystische bladen. De heer Ferry heeft jl. Zondag te Rordeaux de aangekondigde redevoering gehouden; zij was een variant op eene vorige rede van den begaafden spreker, waarin hij de gevleugelde uitdruk» kirig bezigde; »La Franco ne se sent pas assez gouvernée." Overi gens was de geheele tint der rede meer conservatief dan te Lyon, waar hij trouwens voor een auditorium van radicalen sprak. Het laatste gedeelte strekte om te betoogen dat Frankrijk niet geïsoleerd is in Europa, en hij besloot met de aanmoediging, vooral te trach ten naar bestendigheid van bestuur, zóó dat men zal kunnen zeg gen dat »de republiek eene regeering is." De twee kampen waarin de radicalen van het Seine-departement fhans verdeeld zijn (Glémenceau en kapitein Maujan) hebben thans ieder hun programma openbaar gemaakt. Het programma-Maujan, of dat der »zes-en-zestig'', bevat de meest buitensporige revolutionnair-socialistische leerstellingen; dat van Glémenceau is iets verzacht, het heet »programma van het departementaal radicaalsocialistisch comitéder Seine." Reide willen: bijeenroeping eener constituante, afschaffing van den Senaat en het presidentschap van de republiek; wederinvoering van het plebisciet of referendum voor alle zaken van gewicht; progressieve inkomstenbelasting; af schaffing der begrooting Van eeredienst; beperking van de be voegdheid om te erven tot de afstammelingen in de rechte lijn; verkiezing der magistratuur. Op een aantal andere punten echter gaat het programma-Glémenceau voorloopig niet zoo ver als Maujan c. & Zoo vraagt het b. v. nog niet: voeding en kleeding voor alle kinderen op staatskosten; recht op verzorging door den Staat;