DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. 'm den Rijksdag." Eer dan het vaderland in gevaar te doen geraken, zou hij den Keizer en de bondsregeeringen aanraden, zich voorzoover de constilutie dit toelaat, onafhankelijk te maken van de obstrjiclieve politiek van den Rijksdag. Men ziel, dat de ijzeren kanselier zijne bekende neigingen, om door eene vloed van bedreigingen en »Kraftausdrücke" de volks vertegenwoordiging schrik aan Ie jagen, nog niet heeft vaarwel gezegd, en dat hij zich minder dan ooit bereid gevoelt om in aangelegenheden van binnenlandsche politiek rekening te houden met den verklaarden wil der parlementaire meerderheid. In den Pruisischen Landdag is het voorstel van den vrijzinnigen afgevaardigde Uhlendorff, om bij de verkiezingen voor dit lichaam de geheime stemming in te voeren zooals dit bij de verkiezingen voor den Rijksdag reeds lang het geval is inet 241 tegen '148 stemmen verworpen, dank zij de betreurenswaardige taktiek van de nationaal-liberale parlij, die van lieverlede hare beginselen heelt verloochend en van eene aanvankelijk liberale partij langzamerhand ontaardde in hetgeen zij thans is: eene partij-Bismarck sans yhrase. * * * Op het Balkan-schiereiland heerschl nog steeds dezelfde onze kerheid. Den 6en Februari zullen de vredesonderhandelingen tusschen Bulgarije en Servië' een aanvang nemen, en wel te Bucharest, over welke keuze men het eindelijk eens s geworden. Van Turksch-Bulgaarsche zijde zullen deze onderhandelingen worden gevoerd door Djamü-Pacha en den heer Zanoff, terwijl Serviëdoor den heer Mijatovitch en generaal Leschanin zal worden vertegenwoordigd. In de afgeloopen week was de aandacht bijna uitsluitend geves tigd op de houding van Griekenland. De ooilogstoebereidselen, door deze natie op groote schaal ondernomen, hebben terecht de bezorgdheid der mogendheden gaande gemaakt en aanleiding ge geven tot het zenden eener collectieve nota aan de regeering te Altene, met uitnoodiging om tot ontwapening over te gaan. Deze nota werd met eene besliste weigering beantwoord, zoodat zij door eene tweede aanmaning moest worden gevolgd, die aanvankelijk alleen uitging van Engeland, doch waarbij zich onmiddelijk al de overige mogendheden aansloten. Deze tweede nota, ofschoon van dezelfde strekking, verschilt in n belangrijk opzicht van de vorige: zij bevat niets minder dan eene formeele bedreiging met eene internationale vloot-demonstralie in de Grieksche wateren, in dien aan het verlangen der mogendheden geen gevolg wordt gegeven. liet officieele antwoord op deze nota is nog niet ingekomen. Blijkbaar rekenen echter de mogendheden andermaal op eene weigering, want het Engelsche eskader in de Middellandsche zee, waarbij zich eenige oorlogsschepen van Italiëen Duitschland heb ben aangesloten, heeft, reeds bevel ontvangen om naar den Piraeus te vertrekken. Dat de Grieksche regeering zal moeten eindigen met toe te geven, lijdt geen twijfel; het. is echter de vraag, of zij hiermede zoolang zal willen wachten, totdat men haar »uit mon den van metaal'* aan het uitdrukkelijk verlangen der mogendheden zal hebben herinnerd en haar duidelijk zal hebben gemaakt, dat het Europeesche concert niet met zich laat spotten. WARME KADETJES. Een Z a t e r d a g a v o n d- P r a a t j c. CVIII. De ontdekking, die ik in de Warmoesstraat deed, gaf aanleiding toteene tweede ontdekking. Door mijn nieuwen vriend kwam ik tocli te wet.cn dat er in Amsterdam een Club der tevredenen" bestaat; hij was zoo vriendel^jk er mij te introduceeren, en ik hoorde er zooveel belangrijks dat ik my gedrongen voel, het over te vertellen. Ik val maar meteen met de dera- in huis. Nadat de voorzitter de vergadering had geopend gaf hij, met het oog op het feit, dat er een vreemde eend in don bijt was, (die eend was ik natuurlijk) eenige inlichtingen omtrent liet genootschap; het is opgericht om, niet alle wettelijke middelen, de ontevredenheid en rnopperzucht te keer te gaan die in de Amstelstad steeds toenemen, en men wil trachten het zoover te brengen, dat de geheele burgerij tot dankbaarheid gestemd wordt. Om dat doel te bereiken, zal voortaan ieder jaar een boekske verschijnen, waarin verslag wordt gegeven van de handelingen en Iesprekingen van het genootschap, en dat een waardig- pendant zal worden van de Stemmen van gene zijde des Grafs", door de spiritisten uitgegeven, Toen de president zoover gekomen was, verscheen nog c-on lid ter vergadering dat wegens te laat komen tot het betalen van een gulden Lo.to werd veroordeeld; de man was daar zoozeer mee in zijn schik, dat hij permissie vroeg twee gulden te mogen betalen, 't geen op heusche wjjzo werd toegestaan. Het woord werd aan een lid gegeven, dat zijne diepe en innige veront waardiging uitsprak over do handelingen van eene vereenigir^, die paal en perk wil stollen aan knoeiirij in don bottrhandel. Heeft iemand ooit gehoord dat met boter geknoeid wordt?" riep de verontwaardigde man; ik waet wel dat men den prijs voor natuurboter betalende, meestal kunstboter krijgt; maar is kunstbeter dan soms geen boter? Gent men het waarlijk den armen, en op zware lasten zittenüen groothandelaars en winkeliers ook al weer niet, dat zij voor inferieure waar de hoogste prijzen trachten te maken!" De president was het volkomen met den snreker eens en meende dat het publiek veel redenen tot tevredenheid had, 't geen niet van de vorkoopers van boter kon gezegd worden. Hij stelde daarom voor, binnen kort in het Palcis voor Volksvlijt, eene oponbare meeting te houden, waar on vr.'iag zou kunnen worden overwogen: hoc men door t!e quateit van iiet artikel boter nog wat iniutlür te ui.-ikeu, en de oude prij zen te behouden, den winkeliers en groothandelaars een extra voor deeltje kon verschaffen. Dit voorstel werd met levendig gejuich begroet en conform werd besloten. Een ander lid kwam met een klacht voor den dag: ik wandelde Zon dag in het Vondelpark," vertelde hjj, en werd daar bjjna door een at overreden, waarin tot mijn groote verontwaardiging m:gn vleesch-leveran» cier zat. Is het niet ongehoord dat ik het vleesch veel te duur moet be talen, en de slager van de zuur-verdiende duiten der burgerij er een ar op na houdt, terwijl die burgerij zelf moet wandelen en nog risico loopt om overreden te worden ? Het is...." Luid gemor overstemde de woorden van dezen malcontenten man die door den president tot de orde werd geroepen. Ik aarzel geen oogenblik om het schande te noemen" sprak de voorzitter, dat een lid van onzen club op eene wijze durft spreken gelijk de vorige spreker heeft ge daan. Ik voor mij verheug mij zeer in het feit dat onze nijvere vleeschhouwers er rijtuigen en arren op na kunnen houden en betreur enkel maar dat er nog zooveel onder hen zijn die dit genot moeten ontberen. Daarom stel ik voor dat wij ons over en weder verbinden, om voortaan iederen dag in onze huishoudingen een half ons vleesch per hoofd meer dan gewoonlijk te gebruiken." Daverende toejuchingen volgden; de ontevreden spreker trok bakzeil en vertelde dat men hem niet goed begrepen had; ten bewijze hiervoor ver bond hij zich om nog verder te gaan dan de overige heeren, en in zyne huis houding iederen dag esn ons vleesch per persoon meer te doen eten. Deze nobele wijze om ongelijk te bekennen werd zeer geapprecieerd, onderschei den leden hadden tranen in de oogen en de spreker werd op staanden voet tot eere-voorzitter van dq club geproclameerd. Met een gelaat, glinsterend van genot deelde thans een heer mede dat hy in de stedelijke inkomsten-belasting acht klassen hooger was aangesla gen dan in het vorig iaar. Deze mededeeling wekte blijkbaar de jaloezie van vele aanwezigen op, men kwam overeen om een adres van hulde en dank aan den gemeenteraad te richten, naar aanleiding van het feit dat Amsterdam een inkomsten belasting rijk werd, waaraan openbaarheid van kohieren, die niet afgeschreven mogen worden, verbonden is. Twee heeren gaven hunne tevredenheid te kennen, dat men voortaan in onze stad het gas-licht de helft duurder zou moeten betalen dan voorheen; zij meenden dat er iets gedaan moest worden om de extrabaten die de gemeente door de nieuwe gas-fabriék verkrijgt, nog bedui dend aanzienlijker te doen worden. Daartoe stelden zij voor dat ieder burger van Amsterdam iederen dag. gedurende twee uren, de gas-kranen in zijne woning zoude openzetten, en het gas laten wegvliegen. Dit voorstel werd zeer gewaardeerd, maar gaf, met het oog op mogelijk brandgevaar, aanleiding tot uitvoerig debat. De gedachte om aan de ornamenten gutta-perclia buizen vast te hechten, waarvan de uiteinden buiten de ramen konden hangen, werd. terecht hoogst vernuftig maar toch nog niet voldoende gevonden. De quaestie werd eindelijk dooreen lid-ingenieur opgelost; hij beval een stel van compositie-buizen aan, aan de daken der huizen inkomende, waardoor geen kip ter wereld hinder van het ontsnappende gas zou hebban. Onder sterk applaudissement werd een voorstel vau het bestuur aangenomen, om eene circulaire aangaande deze zaak aan de inwoners te verzenden en den steun van de dagblad pers voor het schoone denkbeeld te vragen. De voorzitter deed thans eene aandoenlijke mededaeling; toen hij eenige dagen geleden langs het politie-bureau der Ie sectie kwam, was er een hond uit- en hem naar de boenen gevlogen, welk allerliefst dier niet van een belasting-penning voorzien was. Hij gaf der vergadering in overwe ging een schrijven te richten tot de Sophia-Vereeniging, waarin dit karak teristieke feit in geuren en kleuren moest worden verhaald, aangezien hg de mecning was toegedaan, dat het tot het uitreiken van een gouden medaille aanleiding kon geven. Gaarue vereenigde de vergadering zich met het denkbeeld, nadat nog, op voorstel van een der leden, besloten was een relaas van het feit aan alle bekende binnen- en buitenlandsche vereenigingen, die zich met dierenbescherming bezig houden, te zenden. Thans deed zich een incident voor, want de voorzitter meende een lid te moeten berispen, dat op zijn stoel zat te dutten.' Mijnheer de Voor zitter", sprak de man, ik kan het heusch niet helpen dat ik slaap heb en u zal mij zeker niet vproordeelen, wanneer ge maar eerst hoort wat de oorzaak van mijn slaperigheid is. Gisteren heb ik viermaal een dien der langs mija woning zien komen, en daar dit, bij mijn weten, in geen vijf jaar gebeurd was, tracteerde ik heden mijne familie op water-chocolade met bolussen; wellicht heb ik nu wel wat te veel...." Men liet den edelaardigen man niet uitspreken, want donderend hoezee-geroep weer klonk ; de president maakte, zeer beschaamd, zijne nederige excuses,'alle leden schudden hun wakker-slaperig medelid de hand en, had de verga dering uit Duitschers bestaan, dan zou er wellicht gezoend zjjn. De chocoiademan werd rijkelijk beloond, want hem werd het recht toegekend om voortaan in de vergaderingen een slaapmut*. mee te brengen en nu en dan een oogje dicht te doen. Men wees nog op het feit, dat in de laatste dagen onderscheidene kleine jongens wegens het werpen van sneeuwballen, waren ingerekend, terwijl groote, luie, lamms slungels ongehinderd met dit vermaak hun gang gingen; men meende dat dit zeer juist gezien was. Als men de slungels stilletjes laat begaan," zeide een spreker, zien wij des te dui delijker hoe fatsoenlijk en welopgevoed wij zijn!" Een ander spreker wilde de beurs-quaestie op het tapijt brengen, maar hiertegen had men principieele bez\varen; op dit terrein bestaat toch sooveel reden tot tevredenheid, dat men minstens vier en twintig unr achtereen aan het praten zou moeten blijren, 't geen met het oog op het feit dat niemand een huissleutel bij zich had, daar ieder zich met vol komen tevredenheid aan de voorschriften zijner echtgenoote omtrent uitgaan en thuiskomen onderwierp, eenige eigenaardige bezwaren op leverde. Het was laat geworden en de president meende de vergadering te m oe» ten sluiten, echter niet dau na, gelijk aan 't slot van elke vergadering ge