DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No.511 dat een derde weer heeft tot aangenomen zy'n speech te eindigen zie je!" of weet je l" ofschoon de toehoorder, al geeft hij zy'ne oogen ook l kost oi al spant hy zy'ne hersens ook nog , toch niets hoegenaamd ziet of kan weten "op het discours eenige betrekking zoo zg'n er; en wie kent ze niet! dat zoo'n stopwoord wel eens aanleiding tot eene vermakelijke scène, is iets wat weet, -?wüu derhalve eens eene kleine historie i «topwoord meèdeelen. dan weten, lezer, dat ik er een vriend > kond nog al 'n intiemen die ook aan dergelijk euvel mank gaat en de naar 't M niet af te leeren gewoonte had, steeds bij wat hy hoorde, zag of sprak zy'n eeuwig: ; beteekent niets, als je 't goed beschouwt" , Hu als je 't goed beschouwt, beteekent zoo iets niets, maar 't kan toch gek genoeg worden beteekent 't wel iets. Triend dan Thomas Dun maar neem me niet kwalijk lezer, nu moet -.niet dadelijk gaan lachen omdat de man "" beet, want dat beteekent nu in ernst nog Al» 't n belieft dus de noodige ernst. Dun l evenals uw' onderdanigen dienaar eene inviTOOT een diner ontvangen en ook aangeHet was ter eere der verloving van een ; Jcennissen. gerokt en wit gedast ('t woord staat (?-Biet in van Dale) maakte Thomas zyne entree 4d»mbre bij gastheer en gastvrouw de . lui der bruid in spe. .Meneer Dun" zegt de heer des huizes e wit gehandschoende hand toestekende i ju» een waar genoegen, je hier te zien." >, 't beteekent niets, meneer van Brammen, jW»tblief?" vraagt de verbaasde gastheer met wenkbrauwen. pardon, ik won zeggen.... ik won zeggen, E zeer vereerd ben met uwe vriendelijke voor heden middag en.... en . ..." iw van Brommen lacht allerminzaamst. van Brammen zet zijn pince-nez op zy'n' neus en laat een goedkeurend gehooren, dat zeker zooveel moet beduiden, .. niets! Don draait zich hierop na eene tweede buiging om en zoekt met zyne oogen, mij, Mr «enige minuten vroeger ben gearriveerd. M~* zag spoedig dat er bij hem iets niet in den was. * bóeo amice, ben je d'er al" begint hij op getoon, mijne uitgestokene hand druk kere!" vervolgt hy nog zachter, wat L«aakte ik daareven weer een gek figuur door ? ber gewoonte van me," en hij vertelde fluisterend hetgeen voorgevallen was. had werkelijk met den arme te doen en wilde ik hem moed inspreken toen de gast't teeken voor 't aan tafel gaan, gaf. Tegenover my zat Dun en naast hem de jongste ?Dochter des huizes een wijsneuzig bakvischje t -een vijftiental zomers met 'n niet onaardig bruin en donkere oogen. praatte druk en het scheen wel, dat hij onhebbelijke gewoonte voor goed aan den JÉröetok had gehangen. ]tf Van tijd tot tijd wierp hij my een triomphee"JdWBden blik toe tot ik op eens weer hoorde: 't beteekent niets juffrouw, als u 't goed Haar, o wai mir!" zou mijn negotie-dryvenden hebben uitgeroepen; 't beteekende deze wel degelijk iets! Oroote goden, wat eene consternatie! Wat was 't geval? Be gastheer had een toast geslagen, ja ik weet t precies meer op wie of op wat, maar dat doet ook niets toe; genoeg, er moest geklonken en worden. «Meneer van Brummen!" Mevrouw!" . . . ,ll«neer Zus!" en Meneer Zoo!" klinkt het dooreen; een gil van de jeugdige schoone echter plotseling aller stemmen zwijgen en ffwomi1 hoort hoe Dun een allerdwaast figuur slaat ;-do#r zy'ne ellendige gewoonte. j. Door eene onhandige wending had Thomas, bij ~s pulk opstaan, den inhoud van zijn glas over het **pikgplinternieuwe kleedje van zijn buurvrouw gerïrtort. Nu de rest begrijpt ge, lezer. T En daarop dat ongelukkige: O, 't beteekent j «iets!" Maar meneer, dat beteekent wel degelijk i^iets; u is lomp meneer, u is in hooge mate Jofflp!" brult de overste Storm, die mede aanzit, 'tot mijn' armen vriend, die geheel perplex is. "> Och ja, ziet u, overste, 't beteekent ook wel "*"4ets" stamelt Dun, maar ziet u overste, ik. ... "ik .... ziet u " Neen meneer, ik zie niets, ik zie alleen, ?dat u een stoffel bent, dat zie ik l" schreeuwt de ' -ond-militair rood wordend van woede. ??O, dat beteekent niets, overste!" maar . Neen juist meneer, dat zegt u zeer juist, *-«tet beteekent met recht niets!" Gelukkig ging er na deze explicatie een luid * gelach op onder de aanwezigen; gelukkig, zeg ik, want 't had anders werkelijk nog op een duel tusschen den overste en mijn armen vriend Dun lunnen uitloopen. De kort aangebonden overste werd door den ?* gastheer tot kalmte gebracht; de gastvrouw en «en paar andere dames schoten met naphta en «au de cologne toe om de roodgeverfde japon dor gekrenkte schoone te zuiveren en ik hielp een ' landje om den verbluften bedrijver van dit onge val weer een beetje op streek te helpen. 't Diner liep verder zonder stoornis af en dn * Heer Thomas Dun is in den grond van zijne eigenaardige gewoonte genezen. j," Jk hoop niet lezer, dat ge zijne gewoonte zult ( navolgen en na de lectuur van dit schetsje eveni .eens zult uitroepen: 't beteekent niets als je 't 1 goed beschouwt l" want dat zou mij leed doen " «n dan beteekent 't wel iets. Allerlei. EEN FABRIEK VAN MONSTEES. Het meerendeel der njpnsters", wier geraamten of op sterk water geconserveerde lichamen aan de publieke nieuwsgierigheid worden aangeboden, hebben hun aanzijn aan de kunst, niet aan de natuur te danken. Het vervaardigen ervan vormt een zeer winstgevende industrie, waarvan het mid delpunt te Londen is. Een reporter van de Poll Mail Gazette maakte kennis met den professor" die voornamelijk de reizende musea" ervan voor ziet, professor Sheard. Hy woont te Hoxton, en al is zijn naam onder het algemeen publiek niet welbekend, zQjt. klanten weten hem te vinden. Toen de reporter kwam, deelde de professor hem mede, dat er vier soorten van kunstmatige monstruositeiten zyn: versteende voorwerpen, skeletten en mummies, welke drie allen uit de oudheid heeten af te stammen, en gebalsemde voorwerpen, die uit den tegenwoordigen tijd afkomstig moeten zijn. Vele zy'ner curiositeiten waren copieën van de werkelijk in musea bestaande, en daar de waarde van de origineelen, als unieke voorwerpen, zeer hoog is, brengt ook een goed uitgevoerd namaaksel altoos een goeden prijs op. Wy' zijn tegenwoordig zoo goed op de hoogte" zeide de professor, dat we alles kunnen navol gen wat bestaat niet alleen; maar ook ieder denkbeeld, dat een klant ons aangeeft, kunnen uitvoeren, en iets geheel nieuws produceeren. Hier hebt u een artikel, dat ik juist voltooid heb; het is tot verzending gereed. Vertel me eens of ge ooit iets mooiers en kieschers gezien hebt." De professor schoof toen een tafel naar voren, waarop een glazen kist, met een doek bedekt, stond. De doek werd er afgenomen en men zag een grijsachtig voorwerp, een schijnbaar opgezet negerkind met twee hoofden en vier armen, ove rigens _ goed geconditioneerd. De vitrine was luchtdicht, en op het voetstuk stond vermeld, dat het kind gebalsemd was volgens het dynamietbalsem-stelsel van Dr. Cafferari. De reporter waagde de opmerking, dat dit een eigenaardig balsemstelsel was. Wij plaatsen er altijd zoo iets op" zeide de pro fessor, dat geeft er een wetenschappelijk tintje aan." De professor ging daarna zijne boeken na, en noemde allerlei monsters op, die hij aan de rei zende musea had geleverd, meest allen naar voor werpen uit verzamelingen in Engeland gecopieerd: een vrouwenhoofd met hertshorens, een klein kind met twee gezichten aan n hoofd, een wezen, half kind, half aap, een cyclopenkind"' met n oog midden in het voorhoofd, een kind met twee complete hoofden. Naar het schijnt zijn monsters met twee hoofden en twee lichamen, op de wijze der Siameesche tweelingen gevormd, vrij algemeen, exemplaren echter met twee hoofden op n lichaam zijn zeldzaam. Gelukkig voor hen zelve leven de monsters slechts weinige uren, en de hooge prijzen, door musea voor de echte gegeven, houden ook den prijs van de geïmiteerde vrij hoog. De thans voltooide negerknaap moest 20 pond kosten; men zou hem tentoonstellen met eene levende Zoeloe-vrouw, die voor zijne moeder zou doorgaan. Het publiek," verklaarde de professor, gelooft gemakkelijker aan een moustruositeit bij een neger; men houdt die voor minder onder worpen aan de wetten der natuur dan de blanken, meer geneigd tot misvormingen. Dit is zeer ge lukkig voor ons, want. het is veel gemakkelijker negervel na te maken, dan de huid van een blanke, ofschoon er toch ook nog al handel is in voor werpen die heeten onmiddellijk na den dood ge balsemd te zijn en aldus de natuurlijke kleuren behouden te hebben." De professor kon of wilde misschien niet zeg gen of h\j ook aan Barnum iets verkocht had. Naar Amerika lever ik altoos door agenten", zeide hij. Hij wist echter wel dat hij voor Amerikaansche musea monsters had geleverd, die er naast echte voorwerpen werden tentoongesteld. De eenen leiden het publiek trapsgewijze er toe, aan de andere te gelooven." Hetgeen vooral succes zou hebben, meent hij, zou iets van een schijnbaar wetenschappelijk karakter zijn. Een met zorg vervaardigde Ontbrekende Schakel, in den besten stijl bewerkt, zou vooral in het West-End, als het publiek eerst met wat we tenschappelijke artikelen en aanhalingen uit Darwin was voorbereid, geld maken." Een van professor Sheards beste vindingen was de Burmeensche behaarde familie", wier portret ten hij liet zien. De poses waren levendig en natuurlijk; onder een bepaald licht vertoont de eigenaar ze in de provinciën als levende wezens. De man had eerst een aap-menscb besteld, om dien als de Ontbrekende Schakel ten toon te stellen, maar zag toen de wezenlijke Burmeensche behaarde familie, en begeerde ook deze actualit te bezitten. Hij bestelde dus bij zijn aap-mensch nog een paar exemplaren tot gezelschap, en reist daarmede thans rond. Dikwijls ging de heer Sheard, wanneer bom uit verschillende deelen 'van Engeland misvormde dieren werden aangeboden, vrij verre reizen maken om te zien of zij het aankoopen en opzetten waard waren. Ook werden er veel monsters naar China gezonden en van daar als echte Oostersche mismaakthedon weder aan de liefhebbers verkocht. De reporter vroeg den professor naar de stof waaruit de monsters gemaakt werden. Hij wilde dit niet zeggen, maar zeide: Ze worden ieder afzonderlijk gesneden ; ik kon wel een vorm nemen, maar dat is evenveel moeite als het voor werp zelf te maken, en ieder vertooner wil toch iets anders hebben. Ge hebt gelijk, dat de oogen moeielijk na te maken zijn; maar bij de meeste voorwerpen wordt ondersteld dat zij gedroogd of gebalsemd zijn, en dat de oogleden dan de ingczonken oogkassen bedekken," De professor ver zekerde voorts, dat hij althans in Engeland, de eenige goede fabrikant van monstrusiteiten was. Le Sultan s' amuse" schrijft men aan een Duitsch blad. De Oostersche quaestio baart velen zorg en bekommering; den Khalif wel het minst. Nog steeds kost het serail schatten en worden tijd en geld op ongehoorde wijze verbeuzeld. Drie maantn geleden werd eene Francaise, mad. Mérival, B te Constantinopel woonde, naar Londen ge zonden, om er op kosten van den sultan het photographeeren te leeren. De sultan wilde namelijk portretten hebben van de dames van zijn harem, en wilde deze natuurlijk niet door een mannehjk photograaf laten maken. Veertien dagen' geleden keerde mad. Mérival met eene verzameling der beste toestellen naar Constantinopel terug en het poseeren nam terstond een aanvang. De sultan was verrukt over de proeven; hij liet voor ieder portret een rand van edele steenen maken en vereenigde al de portretten samen in een buiten gemeen kostbaar album met een kunstslot, waar van hij den sleutel steeds bij zich draagt. De platen worden terstond in tegenwoordigheid van den sultan vernietigd, zoodat het onmogelijk is er andere exemplaren van te drukken. Aan een brief uit St. Petersburg ontleent de Wiener Algemeine Zeitung een bericht, dat zoo als niet waar, toch kenschetsend is voor den toe stand der publieke opinie aldaar. Het gerucht loopt hier, dat voortaan het dragen van cy linde rhoeden verboden zal worden, De politie toch heeft vernomen, dat de nihilisten in 't vervolg hun moordwerktuigen, bommen, enz. in dergelijke hoeden willen verbergen. Het toestel zou door een verborgen mechaniek in den hoed worden vastgehouden; en bij het groeten zou men door een sterke geheime veer de bom in de gewenschte richting kunnen wegslingeren." Uit Jever in Oostfriesland worden elk jaar aan Vorst Bismarck voor zijn verjaardag 101 kievitseieren gezonden. Dit jaar echter is het, wegens de aanhoudende koude en de vorst, niet gelukt, er meer dan zeven bijeen te brengen. De rest, van minder lichtzinnige en voorbarige kieviten afkomstig, hoopt men tegen 8 of 10 April te kunnen zenden. Bij de zeven eieren is, volgens De Post, het volgende orgineele gedicht gevoegd: SöWEN KIEWITSEIER! Motto: Man 1) söwen Stückl" o war 2) nut gnad! Elks 3) Ei en Jahrl makt Septennat." T'is Vröjahrstid, t'is Vröjahrsweer! De Kiewit kam in Schaaren! TIn baut sin Nüst und paart sück weer, Un denkt nut an Gefahren. Nu Jungse4) kommt, wel!5) söken will, Kin Tid is tau verlasen! 6) Fürst Bismarck kriggt doch tau April Sin Eier von uns' Fresen! 7) De Jungse gungen ut vuil Lust Un stichten wat se kunnen, Se gunnten sück kin Rast of Rust Un broggen, wat se funnen! Wat helpt! se harren 8) wenig Glück! Trotz alle Meit9) un Plage Stür ick van Dag erst söwen Stück Di tau Din Namensdage! Un wenn't man söwen Eier sünd! Ick glöw' van alle Tallen 10) Hett jüst de Söwentall upstünd 11) Am besten Di gefallon! 1) maar, 2) wordt niet boos, 3) elk, 4) jon gens, 5) wie, 6) te verkiezen, 7) ons Friezen, 8) hadden, 9) moeite, 10 getallen, 11) op dit oogenblik. In n slottuin te Pillnitz bloeit elk jaar een hortensia, die nu ongeveer 90 jaar oud is; zij is 2 J4 meter hoog en hooft een omvang van 9/4 meter. De Elbtalbote bericht omtrent deze plant het volgende: De oude hoftuinier Terscheck was in de vorige eeuw, omstreeks 1790, tninmansjongen in het park Monceau te Parijs. Van een horloge maker, Charlos, kreeg hij stekken van een Japansche plant, die hij in het park opkweekte, en bij zijn vertrek uit Parijs aan zijn vader te Eythra bij Leipzig zond. Hot was een hortensia, die met hare blauwe bloomen do algemoene aandacht trok. In 1830 werd zij naar Berlijn gevoerd, maar door bemiddeling van den minister von Einsiedel, weder voor den Dresdener tuin terugverkregen. Ter scheck was nog steeds haar eigenaar; hij gaf haar in 1868 aan zijn neef te Pillnitz, en toen deze neef gestorven was, werd de Japanscbe plant op verzoek van den ouden hovenier in de planten kassen van den slottuin te Pillnitz opgenomen. Sedert, verscheidene jaren bad zij niet gebloeid. maar toen, in het volgend jaar, de oude Ter scheck stierf, kon de hoftuinier een fraaien ruiker van zijn lievolingsbloemen op de kist leggen. Tegenwoordig bloeit zij ieder jaar even prachtig. Gelijk men algemeen meent, is de plant zoo genoemd naar Hortense de Beauharnais. koningin van Holland. Napoleon's stiefdochter. Terscheck meende dat de horlogemaker Charlos, wiens vrouw toevallig ook Hortense heette, do plant gedoopt had. Inderdaad is zij genoemd naar Hortense Barté, de verloofde van Philibert Commerson. die in 1767 in China de plant ontdekte. Zij word in Europa gebracht door Josef Banks, omstreeks 1790. Een instrumentmaker te Parijs adverteerde on langs in eenige bladen dat HU. musici bij hem do ecbte trompetten van Siikkingen konden krij gen, a contant of'op af betaling. Eenige Duitschers te Parijs begaven zich naar den winkel, en vroe gen zoo onnoozel mogelijk, waardoor zich toch die trompetten van Sakkingon van andere onder scheidden. Weten de heeren dat niet?" vroeg de winke lier. Te Sakkingen is de beroemdste trompetfabriek, en deze heeft zelfs vele jaren geleden een Duitsch dichter een hoop gold gegeven, opdat hij een boek over baar zou schrijven, als reclame". Men ziet vaak, dat prima donna's en bijzonder verleidelijke danseressen op de geestdrift van het publiek zulk een werking uitoefenen, dat de paarden van haar rijtuig gespannen en door menschenhanden vervangen worden. Iets nog fraaiers is mrs. Roze in Amerika overkomen; z\j is door ontslagen gevangenen op de handen op, het tooneel gedragen, niet echter enkel uit reine geestdrift voor het schoone en edele. De prima donna had aan het stadsbestuur van Manchester beloofd, dat zy' een concert zou geven ten voordeele der ontslagen gevangenen. Alle plaatsen werden genomen, de opbrengst was schit terend. Toen nu de avond kwam, verklaarde Mrs. Roze, dat zij ongesteld was en niet zingen kon; men moest het geld maar terug geven. Dit be richt kwam zoo laat, c"at een groot gedeelte van het publiek reeds op weg naar den schouwburg was en luid morde. Maar de hoogste verbittering beerschte onder de ontslagen gevangenen, waarvan er eenige op het voorplein stonden, om te zien, hoe hun" concert financieel slaagde. Toen dezen nu bet oogenblik zagen naderen, dat bet zoo mooi ingezamelde geld weer zou moeten worden terug betaald, begaven zij zich naar het hotel van Mrs. Roze, namen deze op de schouders en droegen haar naar de concertzaal, waar zij hun schoonen last voor het voetlicht neerzetten. De dame maakte bonne mine a mauvais jeu en zong; zij verklaarde echter, dat haar de lust om voor zulke lieden weldadig te zijn, voor goed vergaan was. In het hotel Drouot te Parijs werd dezer dagen een rijke inboedel onder den hamer gebracht, waarvan ieder stuk, gordijnen, portières, servies en spiegels, met de Fransche leliën en de keten van het Gulden Vlies voorzien was. De inboedel moot dus aan een der Spaansche Bourbons be hoord hebben. Onder de aanwezigen was men bet er niet over eens, of het de infante Dona Josepha, de zuster van koning Frans van Assise en weduwe van Don Guell y Rente, of wel Don Carlos was. Het was de eerste maal dat het huis raad van een lid eener koninklijke familie hier op eene openbare verkooping kwam. Het had op de binnenplaats moeten geschieden, maar de commissaire-priseur wist te bewerken, dat het ameublement, waarvan de wapens zeer de nieuws gierigheid wekten, in een der zalen gebracht werd. Ook hield hij zich niet aan het voorschrift, w'aarbij luide en duidelijk moet gevraagd worden of de eigenaar aanwezig is; hij noemde slechts zacht en onduidelijk den naam. De prijzen, die voor de voorwerpen besteed werden, waren al zeer gering; het geheele huis houden bracht niet meer dan 4000 francs op; zelfs werd eene prachtige Chineesche vaas met het wapenschild met de leliën en het Gulden Vlies en eene koningskroon daarboven, voor 21 francs. toegeslagen. Te Brussel is eenige dagen geleden baron Hector Du Mesnil overleden, wiens testament, ofschoon eenvoudig en niet onduidelijk, tot eenige moeielijkheden heeft aanleiding gegeven. I)e baron was een der meest bekende sportsmen bij de wed rennen te Parijs en te Brussel, wiens vermogen zeer op en neer gegaan is. Er werd bij zijn over lijden geen ander testament gevonden dan uit 1867; de baron vermaakte toen 100,000 francs aan een jonge dame zijner kennis, en de rest" word bestemd voor het oprichten van een graf steen op het buiten Godinnein België. Die rest" bedroeg destijds 10,000 francs Intusschen bor stelde zich het fortuin van den baron; hij nam deel in industrieele ondernemingen, on bij zijn dood bedroeg de rest", na aftrek der 100,000 francs voor do dame, nog twee millioen, zelfs wel wat veel voor een vrij beduidend mausoleum. De broeder van den overledene verzette zich dan ook tegen het testament, en voerde aan. dat de bedoeling van den erflater, tijdens het testa ment gemaakt werd, niet meer dan 10,000 francs voor het praalgraf bestemde, en wat er sedert meer bij gekomen was, aan de familie behoorde. De rechtbank te Brussel was bet hiermede eens en bestemde alleen de som van 10,000 francs, die in 1866 er voor aangewezen was, voor bet graf monument. Uit Lissabon komen in de mode-rubrieken van verschillende bladen uitvoerige beschrijvingen van de buitengewoon fraaie luiermand die voor don jongen prins van Bcira door zijn beide groot moeders, de koningin van Portugal en de gravin van Parijs. is samengesteld. De koningin, als grootmoeder van vaderszijde, zorgde voor de gala-costumen, een blauw doopkleed met mantel van Brusselsche kant, die reeds voor den vader van den kleine, den tegenwoordigen kroonprins, hertog van Braganza, gediend heeft; een sluier met het wapen van Braganza in bloemen er in geweven, en de kostbare geborduurde wieggordijnen. De kleine toch hoeft niet minder dan vijf'wiegen; de een, de officieelo, toont de konings kroon; de tweede, stijl Lonis XV, van verguld hout, kost 6000 francs; de derde, van ivoor, is nog in de maak eu zal door de dames van Oporto worden aangeboden. De wandelmantel is met veeren geborduurd; bemdjes, kousjes, etc. zijn zoo veel mogelijk van Portugeesche zijde. De mutsjes hebben don vorm van diademen on zijn met witte struisveeren versierd. Do gravin van Parijs zorgde voor het gewoon linnengoed, alles zoo fijn mogelijk, met kanten en linten voorzien, en door medici voor doelmatig verklaard. Andere meesterstukjes, spreien, kleedjes, kussenovertrekken, zijn door vriendinnen van de jonge hertogin uit Parijs gezonden. Een vernuftig middel om telegramkosten uit te sparen werd door een New-Yorker toegepast .Zijn vriend te Gotha ontving het volgend telegram: Derde brief Johannes vers 13?15." Het was gemakkelijk, den Bijbel na te slaan, en men vond: Vs. 13. Ik had veel te schrijven, maar ik wil u niet schrijven mot pen en inkt. Vs. 14. Maar ik hoop u haast te zien, en wij zullen mond tot mond spreken. Vs. 15. Vrede zij u. De vrienden groeten u. Groet de vrienden met name." Een onzer vrienden ontving onlangs het volgend telegram: 2 Timotheus IV vs. 13. Opzoekende vond hij: Breng don reismantel mede, als gij komt." Hij gaf aan den wenk gehoor, en nam den plaids door zijn correspondent achtergelaten, mede.