Historisch Archief 1877-1940
DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND.
No.538
<
Voor het najaar worden veel zwarte hoeden
eboden, die met alle weer en alle costuums
staan, maar voor den winter zullen de
prachcombinatiën van peluche, gebrocheerde
stofchenilk, laken, goud, staal en zilver,
, borduursel, veeren, in overvloed geleverd
* ?worden. Inderdaad is de voorraad stoffen, zoowel
hoeden als voor mantels en robes, dezen
^winter voorbereid, van b\jna ongeëvenaarde pracht
gr1 \**te verscheidenheid. Behalve de kleine capotes
?Wordt ook, voor gekleed toilet, een hoed, geheel
4«H kleine opgeplakte struisveeren,
tentponge«steld, met een rand van veeren, een weinig
uitk-gebogen, vasé. zoodat de veeren rand goed in
?''"?het gezicht komt. Ook maakt men, maar niet
voor de straat, kleine hoedjes van zwarte of roode
f J- tulle, versierd met bosjes pluimen, alles zóó licht,
, (" dat de hoed eer eene versiering van het kapsel,
l * dan een hoofddeksel schijnt.
"' * * *
ir Het moscovitisme, waarvan wij onlangs melding
l""'maakten, is door eenige huizen te Parjjs, vooral
dóór Morin-Bpissier, aangenomen. Zy leveren
|» ? alles in Russischen stijl, met de breede strepen
i - ''van goudborduursel. Madame Laferrière
daaren£?? tegen wil van het Russisch element niets weten
? ,, en huldigt den stijl Empire. Dit neemt niet weg,
S," dat ook Louis XIII, Directoire en andere stijlen
worden, en men ziet zelfs een kraag
op een costuum Empire. De kenteekenen
ri' Van het costuum Empire zijn: dérok aan de
." 'kanten plat, parweoM-plooien, van voren een tablier
i .<Jf een kort opgenomen bovenrok, of ook een naar
\ binnen omgeslagen bovenrok, zoodat men in
verL ? * ^Soeking zou komen, de draagster te helpen en er
'' 4 eens aan te trekken om hem langer te maken.
**, * 'T«n achteren pouf met lange bovenrok of
tuyau' $ ( plooien, dan de versierde mouwen en een smallei
? s of breeder ceintuur. De taille is niet, zooals in
"'- den Empire-tijA, zeer kort; zij blijft ongeveer op
p1J,. dezelfde hoogte als tot heden, maar zij schijnt,
door den vorm van het costuum, korter.
J* De kleuren voor dit saisoen zijn, behalve het
j_* reeds vermelde praline (rose-achtig hyacinth), dat
«v ' met purperrood prachtige combinatiën vormt.
r-t- Vooral bronze-olive en andere groene tinten, en
? - .* de donkerste, vurigste nuances van de kleur
i*K modéré. Een curieus nieuw kleedje voor een jong
meisje, costume paysanne, in Russisch grijs vigogne,
- _ onderscheidt zich door den origineelen vorm der
"^ mouwen. Deze beginnen reeds aan den hals,
loo- pen door in drie kleine platte plooien over den
schouder, blousen daar een weinig en worden dan
l " door een gouden galon geheel sluitend gemaakt.
Het geheele corsage is in strakke plooien, van den
' hals tot in den kleinen metalen gordel; de rok,
in groote plooien, wordt en lavev.se opgenomen
en is rondom met gouden galon versierd.
Eene nieuwigheid, bij het moscovitisme en de
galons van wit met goud behoorend, zyn kleine
- vesten van wit leder, met goudborduursel bedekt.
Deze zitten uitstekend, maar worden tot nog toe
'alleen op bestelling gemaakt.
*
Het kasteelleven, dat hoe langer hoe meer
ge* rekt wordt, geeft behalve voor de jachtcostumen,
waarin het huis Redfern steeds nog bovenaan
staat, ook voor de tooneel- en bal-costumen een
. groot debiet. Er wordt op de kasteelen ontzettend
veel comedie gespeeld en evenveel gedanst.
Onder de dansen hebben de oude pavane en de
gavotte, die men meestal in costuum en gepoederd
f' danste, reeds bijna weer afgedaan; er is te
wei-'< nig afwisseling in. Men wendt zich nu tot den
menuet, ook in costuum, die tallooze figuren heeft
- eP waarvan de repetitie een extra-bezigheid en
tijdpasseering bij die der uitvoering voegt. Ook
voor dé" heeren is eene soort van costuum
uitge; Tonden dat tnsschen het oude en het moderne
instaat; zijden kousen, korte broek met gespen,
T>onte zijden of satijnen frac, staan knappe jonge
lieden even goed als de afschuwelijke roode rok
, " van het vorig jaar, die ook dit jaar nog
gedra* gen wordt.
0 *
Kastignac beweert in de Hlustration, dat erin
-Parijs over nationale" japonnen zou gedacht wor
den. De dames zouden de vlag van haar vaderland
trachten te vertegenwoordigen; Amerikaansche
-dames zouden de sterren en strepen" dragen, de
schoone Russinnen den dubbelen adelaar, en zoo
Terder. Alleen in eene gemengde wereld als de
Parijsche high-life en voor n avond, zou zulk
eene maskerade eenige afwisseling geven; toch
kan men zich niet de parisienne voorstellen, die
tweemaal in het rood, wit en blauw gedost zou
uitgaan, en de Nederlandsche dames zouden
waar? schijnlijk voor de eerste maal tegen zulk een
iansworstcostuum opzien.
' Eene Duitsche "dame, die uit Parijs schrijft,
merkt op, dat, terwijl men in Duitschland meest
het corsage over den rok draagt, te Parijs de rok
dezen winter meest over het corsage zal
vastge. maakt worden, in verband met de meer
veld?winnende mode der ceintures. Alleen balcostumes
zullen zeker het puntlyf behouden, maar dan
wordt aan de kanten de tulle of andere lichte stof
tegen het l\jf opgespeld
In het laatste nummer van Lelie- en
BozenJenoppen, tijdschrift voor meisjes, onder redactie van
Mej. M. A. Pijnappel verschijnend, worden aan de
jeugdige abonnees knippatronen voor
poppenjurken aangeboden, een huistoilet en een gekleed
toilet, dit laatste in twee verschillende grootten,
J)e redactie belooft iedere maand zulk een plaat.
en tot St. Nicolaas zelfs iedere veertien dagen een.
Zy moedigt de jeugdige abonnees aan, eene pop
voor arme kinderen aan te kleeden; op die wijze
wordt oefening, gezellige arbeid en weldadigheid
tegelijk aangekweekt.
* #
Eene nieuwigheid in het parfumerievak zijn de
gecristalliseerje geuren van het huis Legrand te
Parijs, odeurs in vasten vorm. Men draagt het
gtukje reukwerk in een doosje van ivoor, nickel,
oxydéof wat ook, zoo fraai mogelijk versierd, bij
zich, en parfumeert door even bestrijken de han
den, het gezicht, bloemen, zakdoeken, postpapier
en al wat men wil, met de odeur. Het huis Le
grand heeft als specialiteit de JSss-oryga en an
dere orj/^a-odeurs; het brengt dus vooral deze in
Tasten toestand in den handel, en kondigt ook
eene verzameling aardige bijoux aan, van welke
ieder eene pastille odeur in zich sluit. Het adres
is 207 rue Saint-Honoré.
E?e.
EEN KOORSCHOOL?
Mevr. Alting Mees was hier niet gekomen, zon
der behoorhjk ingelicht te zijn omtrent de
qualiteiten harer leerlingen. Vrienden enkennissen,
misschien wel deskundigen ! hadden haar ver
teld, dat de Amsterdamsche dames veel zorg be
steden aan 't toilet, veel visites maken en
wandelen,-dat maar enkelen een beetje Fransch ver
stonden. Ku heeft zy ten slotte ons wel verze
kerd, dat zij alle recht had en 't haar plicht
achtte een ander oordeel bij hare landgenooten
te verdedigen, maar hoe dit zij. mevrouw Mees
heeft de ontvangen wenken ter harte genomen en
de bevattelijkheid harer leerlingen niet overschat.
Hare conférences," indien men de gezellige
praatjes, die zij al sausroerend of
«deegknedend hield, zoo noemen mag, kenmerkten zich
door grooten eenvoud en onovertroffen duidelijk
heid, Zonder de minste inspanning was iedere
opmerking, iedere toelichting te volgen. Er werd
rekening gehouden met een auditorium, meer ge
woon den waaier te hanteeren dan de potlepel,
waarvan de goede dame niet ophield ons de my
steriën te onthullen. Het zal haar steeds tot eer
verstrekken, dat zij niet door vertoon van geleerd
heid ons heeft trachten te imponeeren, dat zij
integendeel hare wetenschappelijke meerderheid
onder een zoo vriendelijken eenvoud heeft weten
te verbergen.
Dat het Mevrouw Alling Mees overigens niet
aan studie en lust tot onderzoek ontbrak, dat zij
die gaarne dienstbaar maakte ook aan onze
belangen, daarvan heeft zij doorslaande bewijzen
gegeven
't Spreekt wel van zelf, dat eene vrouw, die
zoo speciaal haar aandacht wijdt aan de voeding
en wat daarmee samenhangt, ook hier een uitge
breid veld vond voor hare studiën. Spoedig was
zij thuis ook in onze keukens en wist, naast veel
goeds, ook weldra min gunstige toestanden te- ont
dekken, en daar bleef 't niet bij: zij speurde de
oorzaken na en peinsde met belangeloozeii ijver
op middelen tot verbetering. Zoo verbaasde zij
zich, als hartstochtelijke voorstandster van den
gas- oven, dat die hier nog nergens was ingevoerd.
In Londen was hij al vrij algemeen in gebruik,
en vous verrez. en 5 a 10 ans on n'aura plus de
four a charbon."
De dames hoorden die profetie ietwat wantrou
wend aan en beweerden, dat voor onze hoofdstad
daaraan niet te denken viel om den hoogeren
gasprijs.
Dat was onverklaarbaar voor onze leermeeste
res, dat moest zij onderzoeken. Den volgenden
dag verscheen zij dan ook zeer goed ingelicht op
de les. 't Bleek, dat de Imperial" geen schuld
had aan den hoogten gasprijs: La moitiédu
prix, que vous payez, c'est un impöt, c'est
tres dröle cela, il faut tacher d'arranger cela!"
Hoe jammer dat de dames zoo'n prachtige ge
legenheid pour arranger cela"hebben laten voorbij
gaan. Wat had de moedige welbespraaktheid van
deze dame met de ridderlijkheid van een gentle
man als de lieer Bergsma niet kunnen uitwerken!
Men maakte Mevr. Mees er attent op, dat men
hier te lande gewoon is veel meer zout, vooral
bij vleeschspijzen, te voegen, dan in Engeland. Al
weer den volgenden dag kwam zij op dit on
derwerp terug. Zij had over die kwestie nage
dacht zij hield er zoo van dergelijke verschijn
selen na te sporen en jawel, zij had het ge
vonden. In geen land ter wereld werd zulk prach
tig fijn tafolzout gefabriceerd als juist in En
geland, daarom gebruikten hare landgenooten ge
wis meer zout bij, dan in het eten.
Ter loops ontvingen we nog den zeer
praktischen wenk, vooral geen koolbladeren of afval van
groenten enz., in of om ons huis to laten rond
slingeren Wanneer wij er anders geen raad mee
wisten, verdiende het uit een hygiënisch oogpunt
aanbeveling die overblijfselen onder de asch in
de aschbak te stoppen en de meid last te geven
die te verbranden, wanneer de familie 's avonds
ter ruste zou zijn gegaan.
Men kan hieruit zien, hoe niets hare aandacht
ontsnapte, met welk eene angstvallige zorg de
vreemdelinge voor onze gezondheid waakte.
Mevr. Mees schijnt ook al spoedig kennis ge
maakt te hebbon mot 't inconveniont, dat 't ge
brek aan duinwater op bepaalde tijden op bo
venverdiepingen veroorzaakt.
Dat feit heeft do scherpzinnige vrouw veel
hoofdbreken gekost. Zij had zoo iets stellig in haar
land nog niet waargenomen, 't was voor haar
een nieuw verschijnsel. Maar toch smaakte zij
de voldoening, ons 't resultaat van haar inge
wikkeld onderzoek te kunnen mededeelen. Wan
neer ving dat watergebrek aan? 's Middags, om
twaalf uur in den regel, niet waar? En dat is
zeer natuurlijk, want juist op dat moment maakt
men in ieder huisgezin de koffie klaar. Als men
dat nu maar bedenkt, is de zwarigheid aanstonds
uit den weg geruimd: Eh bien, mesdames, vous
prenez l'eau pour votre caféa midi moins un quart,
c'est tout simple!"
't Was jammer, dat bij die gelegenheid het
gehoor niet uit heeren bestond. Een oorverdoovend
applaus zou ongetwijfeld mevr. Mees beloond
hebben voor zoo'n schitterende proeve van haar
vernuft. En de directie van de
Duinwatcrmaatschappij. . . Zij had stellig enn meer stoffelijken
vorm aan hare bewondering gegeven. Wie zou
nu nog zoo'n maatschappij hard kunnen vallen
omdat zij niet kan voorzien in de behoeften van
onze koffiezwelgende natie !
In het Paviljoen van Amsterdam bleef echter
alles rustig ; een enkel lachje verdween spoedig.
Het gela$t*der spreekster teekonde trouwens ook
hoogen 'ernst; mijn lorgnet zocht te vergeefs in de
anders zoo bewegelijke trekken een enkel trillend
spiertje, dat den humor kon verraden, die uit die
woorden sprak.
Wij van onzen kant twijfelen volstrekt niet aan
hare goede bedoelingen en zijn haar zeer erkente
lijk voor haar werken en peinzen ten onzen be
hoeve. De Hollandsche dames wisten wat zij aan
hare nationale eer verplicht waren ; zij hebben
met fijn gevoel de vreemdelinge de waardeering
en achting niet onthouden, waarop zij als hare
leermeesteres aanspraak kon maken.
Het onderwijs in eene zoo bij uitnemendheid
nationale kunst of wetenschap op te dragen aan
eene vreemdelinge, Jjad zijne schaduwzijde; niemand
zal dat ontkennen, allerminst de ontwerpers van
den kook-cursus, die tot zoo'n bedenkelijken maat
regel hun toevlucht moesten nemen. Na de proef
neming zijn o. i. de gevaren daaraan verbonden,
alleen des te helderder aan 't licht gekomen.
De verschillende wijzen, waarop de natiën hunne
spijzen bereiden en hunne maaltijden gebruiken,
zijniet door den een of anderen genialen proiesseur
de cuisine uitgevonden of toevallig ontdekt, maar
danken hun ontstaan, of liever hebben zich ont
wikkeld naar de toestanden, het klimaat, de pro
ducten en hulpmiddelen, die het land aanbood.
Wetenschap, nijverheid, uitbreiding van handel en
verkeer zullen wijzigingen aanbrengen, maar on
danks onze internationale neigingen zal het eigen
aardig verschil zich blijven handhaven met even
veel recht als de taal, die gesproken wordt.
Zal eene kookschool daarom kans van slagen
hebben, dan dient zij in de allereerste plaats echt
nationaal te zijn.
Onze Hollandsche keuken heeft een goeden
naam; ons vleesch, onze groenten, onze zuivelpro
ducten behooren sedert eeuwen tot het beste
wat de markt oplevert. Van daar dat de gepeperde
sausjes, de met allerlei kunst en vliegwerk aan
gebrachte haut gout", die vele buitenlandsche
gerechten kenmerkt en smakelijk moetea maken,
hier niet gemakkelijk inheemsch zullen worden.
Behoef ik de dames-leerlingen nog te herinneren
aan dat heerlijk jong patrijsje dat te loor ging
in een papje kool met uien, wortelen en spece
rijen? Staat het bloedbad van het arme haasje,
waarvan tot tweemaal toe hazepeper gefabriceerd
werd, hun nog niet helder voor den geest?
En dan moest men mevrouw Mees eens hooren
over onze biefstuk, die zij met loffelijke onpar
tijdigheid prees als een gerecht, dat nergens in
het buitenland zijn weerga vindt.
Waar het goede recht van onze methode van
spijsbereiding zoo overtuigend bewezen is, zorge
men angstvallig, dat zij hare reputatie niet
verlieze, wanneer we haar ietwat wenschen te regle
menteeren om haar aan onze meisjes te onder
wijzen.
Die onderwijzeres zij eeno beschaafde Hollandsche
vrouw, practisch bekwaam en doorkneed in de
geheimen van de Hollandsche keuken. Moeten
de vrouwen en meisjes, die zich tot die taak
wenschen voor te bereiden aan buitenlandsche
kookscholen worden opgeleid, dan stel ik mij
weinig heil voor van zulk eene ondernoming. Zij
bezoeken het buitenland, uitnemend, maar slechts
na volbrachte studie en gewapend met een
eritischen blik, die haar noopt, alleen datgene te
kiezen en over do grenzen binnen te smokkelen
wat in onze keuken past, mot onze huiselijke
gewoonten niet in strijd is.
Het onderricht moet practisch zijn on in een
klein-land als het onze, waar groote industriëelo
ondernemingen met veel moeilijkheden te kampen
hebben, zal dat zijn eigenaardig bezwaar op
leveren. - ?
Het inrichten en vestigen van een kookschool
is bovendien eene kwestie, die niet met ne
proefneming, nog veel minder in enkele woorden
wordt opgelost. Dat in Duitschland, waar enkele
scholen zich in de laatste jaren een goeden naam
verwierven, nog velo meisjes van goeden huize in
groote hotels koken gaan loeren, bewijst wel,
dat die inrichtingen nog niet volkomen aan 't doel
beantwoorden.
De kookschool te Ilannover, een van de drie
grootste van dat rijk, die uit eigen middelen ge
dreven wordt door de gezusters Kux en onder
bescherming van het Frauenbildungsverein aldaar
in 1879 werd opgericht, doet zien dat eeno
dergelijke zaak levensvatbaarheid heeft; maar aan
zulk eene grooto inrichting, waaraan een
middagtafel uitsluitend voor dames-abonnécs verbonden
is, waar ook diners worden afgehaald en zelfs
vleesch en groenten in bussen worden gereedge
maakt, kan hier voorloopig niet gedacht worden,
't allerminst nu hot onderwijs nog geen vaster
vorm heeft aangenomen.
Toch kunnen wij woekeren met de middelen
dio ons ten dienste staan.
Er zijn ook in ons klein landje oen groot aantal
dames en weduwen, dio nuttige bezigheid, die een
bestaan zooken. Daar zijn er onder, die ongetwij
feld zeer goed in haar keuken thuis zijn, wie 't
niet aan den moed zou ontbreken, haar nog met
ernst te bestudeorcn on haar to volmaken, die
zeer zeker den lust zoudon hebben, hare kennis
mee te doelen aan jonge dames, die b. v. voor
eenigo maanden hij haar kwamen inwonen en zoo
met haar en onder haar toezicht haar eigen potje
leerden koken. Aan leerlingen zou het zulk een
dame stellig niet ontbreken, wanneer zij tevens
haar een aangenaam thuis", eene beschaafde om
geving wist te verschaffen.
Ik wonsch slechts een wenk te geven in die
richting, aan de dames, die zich daartoe geroo
pen achten het overlatende hot idee naar hare
inzichten en hare speciale omstandigheden uit te
werken.
Bij onze oostelijke naburen, waar de vrouw in
't algemeen met meer ijver zich aan hare Küche"
wijdt, heeft deze huiselijke manier reeds lang bur
gerrecht verkregen, en zeer waarschijnlijk de
grootere kookscholen. voorbereid.
Wij hebben met ingenomenheid gezien, dat de
vcreoniging Tesselschade" eene zeer loffelijke
uitbreiding aan haren werkkring wenscht te geven
en tot de kraamkamer wil doordringen. Zouden
wij haar voor eene volgende gelegenheid niet met
vertrouwen de belangen van onze keuken durven
aan te hevelen?
Allerlei.
IETS OVER DEN SULTAN VAN MAROKKO.
Is do sultan van Marokko dood of leeft hij nog ?
Die vraag, in de laatste dagen zoo menigmaal
herhaald, doet mij denken aan een bekend kin
derspelletje, waarbij het denkbeeldig bericht: de
koning van Marokko is gestorven!" altijd gevolgd
werd door de vraag; waaraan is hij gestorven?"
een vraag, die dan op allerzotste wijze werd be
antwoord.
Uit het rijk der verbeelding is thans die quaestie
tot de naakte werkelijkheid afgedaald. Licht mo
gelijk, dat de welbekende kop koffie" met wat
diamantpoeder er in, zijn rol speelt in dezen nieu
wen Oostersohen roman.
Deze sultan van Marokko zal naar allen schjjn
wel de laatste geweest zijn van deze fantasie
koningen. Onverschillig wie hem 'zal opvolgen^
deze zal rekening hebben te houden met
Europeesche invloeden en wel gedwongen worden af
te zien van sommige wonderbaarlijke vrijheden,
welke Muley-Hassan zich tegenover zijn onder
danen veroorloofde.
Langzaam aan zal men hem dwingen om niet
veel meer dan een werktuig te worden in de han
den der mogendheden en men zal hem, of hij wil
of niet, de weldaden der beschaving doen smaken.
In den laatsten tijd evenwel had ook
MuleyHassan zelf zich moeten buigen voor de noodza
kelijkheid om in hoogst eigen persoon,
nedergehurkt onder het traditioneele zonnescherm, dat
hem sprekend op een prins uit de operette deed
gelijken, de gezanten te ontvangen, die vroeger
slechts door het intermediair van zijn minister
van buitenlandsche zaken met hem konden onder
handelen. Van den nood een deugd makend moest
hij hun wel toegang verleenen tot de groote zaal
van zijn paleis, waarin aan beide zijden van den
troon twee bontgeschilderde rijtuigen stonden,
welker%^»btuik een hartstochtelijk ruiter als hij
met diepe verontwaardiging had van de hand
gewezen en ze daarom de bestemming gegeven
had van salonornamenten.
De meest buitensporige verhalen zijn in omloop
op den naam van dezen monarch, het licht der
geloovigen van Westelijk Afrika. Op zekeren, dag
werd hij eens verzot op de aardrijkskunde en liet
zich voor zijn eigen gebruik een groote
wereldkaart vervaardigen, maar daar hij vond, dat Ma
rokko op die kaart wel wat al te weinig plaats
innam, ging hij op zijn manier aan het veran
deren en weldra had zijn eigen rijk, natuurlijk
ten koste van andere landen, zeer belangrijke
proportiën aangenomen, en die manier van doen
was bij hem niet het gevolg van een zucht naar
avonturen of de begeerte naar veroveringen, maar
louter een toegeven aan zijn buitengewone ijdel
heid. Ofschoon hij natuurlijk niet zooals een ge
woon constitutioneel vorst, aan een bepaald bud
get van de civiele lijst gebonden was, had hij
toch meermalen groot gebrek aan gold om zijn
dwaze grillen te kunnen verwezenlijken. Zoo had
hij eens aan een Europeesch ondernemer het
recht verkocht tot den uitvoer van de beenderen
der dieren, welke tijdens den grooten hongersnood
van 1870 gestorven waren, maar om nu de voor
deze overblijfselen vastgestelde som grooter te
maken, stond hij aan den Europeaan tevens het
recht toe om ook de beenderen zijner onderdanen
uit te voeren.
De handel in allerlei halfsleets goed zou in
zijn persoon zeker een zeer groot verlies lijden.
Allah alleen weet misschien, hoevele miiziekdoozen,
rcpetitiehorloges en mechaniek speelgoed door hem
zijn aangekocht! Nimmer zal men zooveel van
dat goed van de hand kunnen doen. Hij was de
voorzienigheid van alio opkoopors van rommel,
halfslags en versleten goed; heele ladingen liet
hij daarvan overkomen en hij volgde dus in dat
opzicht zeer getrouw de traditie van de vroegere
onderkoningen van Egypte.
Gabriel Charmes vertelt, dat de sultan, toen
hij op zekeren dag te Fez audiëntie verleende
aan den heer Féraud, een en al in actie was
en over niets anders sprak dan over een popje,
dat zoo aardig kon zwemmen en waarvan nu de
mechaniek ongelukkig gebrokkcn was. Daarentegen
toonde hij de meest mogelijke onverschilligheid
voor een prachtige vaas van yèvros, die hem door
den heer Féraud werd aangeboden namens het
Fransche gouvernement, en werd zelfs boos, toen
hij in de vaas het gewone voor het wegloopen
van het water bestemde gaatje opmerkte daarbij
meende, dat men hem een beschadigd ding" had
gegeven.
Muley-Hassan had do meest zekere voorzorgen
getroffen, om steeds buiten alle soesah te blijven:
hij had eenmaal het vaste besluit genomen om
zich doof te houden betreffende alles, wat hem
eenige last of verveling zou kunnen veroorzaken.
Een door en door pliilosofisch besluit, niet waar ?
Men zou eindeloos kunnen voortvertelleh over
de belachelijke zonderlingheden van dezen
Oostorschen monarch. Zoo liet hij don bevelvoerenden
officier van een door hem gereclameerde afdeeling
Fransche troepen, die zijn leger het noodige on
derricht zouden geven, op zekeren dag in alle
haast bij zich ontbieden, om zijn advies in te roe
pen over .... een bezending Eng?lsche confituren,
die hij daar juist ontvangen had. Hij was het, die
eenmaal order gaf, dat een barometer, welks ge
bruik men hem had uitgelegd, mooi weer" moest
aanwijzen. Hij, die, toen hij van koningin Victoria
het rijtuig cadeau had gekregen, dat nu nog de
troonzaal versiert en men dat eens zouprooeeren,
volstrekt niet wilde dat de koetsier op den bok
zou klimmen, daar hij, zelfs waar dit niet anders
kon, het niet duldde, dat iemand, ook maar voor
een oogenblik, hooger geplaatst zou zijn dan hij
zelf.
Als de schilderij niet zulk een donkere schaduw
vertoonde in al de wreedheden, moorden en exe
cuties, welke in dat land aan de orde van den
dag zijn, Marokko zou een echt tooverland kunnen
boeten. Het is zeker wel het eenigste rijk ter
wereld, waar een monopolie gevonden wordt voor
don verkoop van pantoffels. De verbeelding zou
niets vermakelijkere kunnen uitdenken dan wat
hier de werkelijkheid te aanschouwen geeft. En
dat alles gebeurt op enkele dagreizen afstands van
Parijs!
Paardrijden, de bastonade doen toedienen aan
zijne grootwaardigheidsbekleeders, zich opsluiten
in zijn harem met zijn fabelachtig aantal vrouwen
en slaven, belastingen heffen op de meest wille
keurige wijze, daarin zal het leven van
MuleyHassan hebben bestaan. Waarom zou hij zich eenige
moeite hebben gegeven om in de levenswijze zijner
vaderen iets te veranderen? Hij schijnt een mooi
man geweest te zijn. en daar hij wel gevoelde
dat hij in een jas een droevig figuur zou maken,
bleef hij zijn leven lang zijn deftige burnous
dra