DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No.562 '?k ?BOwden aannemen, zelfs al stelde de premier 5 zich beschikbaar. Mr. Heemskerk Kan niet anders dan de eerste viool uitgezonderd in penthnenteele buien, wanneer hij de mando line hanteert bespelen en de kerkelijken zouden dus nog iets minder dan niets aan hun TÏctorie' hebben, indien zij dezen virtuoos in kun gezelschap opnamen. Hij zou hen altoos in figuurlijken zin verraden en verkoopen; terwijl zij er bij waren. Itamers zijn hart hangt aan. die ne! En nu hij door '<ijjn Grondwetsherziening, haar in het ver. derf heeft gestort, zou hij niet kunnen rusten yoor hij haar weer gered had. Als minister in een kerkelijk kabinet zou hij moeielijk iets anders kunnen' beoogen, dan voor de liberale partij de Tweede Kamer te herwinnen, indien noodigmet dezelfde ongegeneerdheid waarmede 'hij de Eerste Kamer voor haar behouden heeft. Van ker/celijken mag men allerminst verwachten dat zij bij »den duivel te biecht" zullen gaan! Kunst en Letteren. HET TOONEEL TE AMSTERDAM. Schouwburg Frascati": De M-ikado. ' Op Vrijdag, 23 dezer, hebben de HH. G. Prot «n Zoon de première gevierd hunner Mikado"yoprstellïngen; ik zeg gevierd: wAnt de voorstelling bejindwoordde geheel aan de inspanning en offers, die de Direktie zich voor de monteering dezer operette getroost heeft, en aan de billijke veriwchting van het publiek. " Hot is niet de eerste Japansch getinte vertooning, die de Heeren Prot ten tooueele brengen. Bat ze te rade gingen m«t de ethnografische noties, die het Koninklijk Zoölogisch Genootschap" heeft *an te bieden, is niet te verwonderen van eene Direktie, die de banier der Kostuumkunde «n in 't algemeen der vereering van kleuren en lijnen fteeds met getrouwheid ontplooid heeft en jfae den Beeldenden Kunsten een nadrukkelijke stem verleent, bij de mist en scène harer werken. Men weet trouwens, dat men bij den Direkteur wn Artis", Dr. Westerman, nooit te vergeefs in ?naam der kunst aanklopt. De Heeren Serriéen Zoon verdienen lof voor de aanwending der mo dellen, en de Heer Prot Jr. zal te-vrede zijn ge weest over den harmoniëuzen aanblik, dien de groepen aanboden in verband met de bizonder fraaye dekoraties, vooral van den tuin en het vergezicht achter Ko-koos paleis. Den Heer I. M. S. Heuckeroth moet het instudeeren van deze reeks eigenaardige nielodiën een ?? ?kolfjen naar zijn .hand zijn geweest en zoo wel de uitvoering der obligaatpartijen als der choren, met hun trissche krachten", zal niet nagelaten hebben den bekwamen orchestmeester ecnige vol doening te geven. Wat nu de uitvoering der hoofdpartijen betreft, wij onthouden ons van eene bcoordceling dor muzikale zijdo : de eigenaardige talenten van liet gezelschap zijn bekend genoeg: maar de drama tische was bizonder te prijzen. De Heer Kelly, als opperhofseherprechter", was onverbeterlijk. In de variatiën van Kokoos aftreden, na den vermaarden trio in het 2e Bedrijf, nam hij zelfs een »noM?inei-buiteling op over handen en yoeten. De Heer Kreeft speelde den Mikndo met .al den koraischen ernst, dien men met den neo logisme leukheid aanduidt, en had hut middel der sterke barbouillage van zijn gelaatstrekken te-recht Tersmaad. De Heer Kiehl was een kalme Lori High-every-thing-else. Een weinig meer stem zou onzen trial niet te onpas gekomen zijn. Hun 'fraaye, respektievelijk hoogere en diepere, organen deden de Heieren De Keukelaere en Willemsen plaatsnemen in de rij der goedo Nar-Tii-Foos en Ksfa-TusUen. Insgelijks een Zuid-Nederlandscho is Mej. Angélique Parsoons. die, als gast, optrad voor Yum-Yum. 't Is jammer, dat de tooneel-roetino 'bij Mej. Parsoons niet wat grooter ia. Vooral -'^an 't slot der strofen van het lieve Lied over zon en maan, in het Tweede Bedrijf, doet zij Tennoeden, dat lïeftalligheid van uitdrukking goene ?exceptie bij haar behoeft te zijn. het voorhoofd en de haren van den kleine. . Hij verweerde zich, een weinig ontsteld over die hevigheid; vervolgens zag hij haar nog maals aan, en dat droevige, schooue gelaat, ?dat de smart gelijk gemaakt had aan die pijnlijke hoofden, die in steen gebeeldhouwd .zijn, wekte in dat jonge, zachte zieltje eene onbewuste teederheid op; hij boog zich naar haar toe en gaf haar een kus terug. Toen scheen het haar, alsof een nieuwe doop haar van iedere vlek gereinigd had. Toen glimlachte zij weer na zoovele jaren. En van dat oogenblik af geen gevoelloosheid, geen verveling meer. Het was een terugkeeren in het leven na eene lange slaapziekte. Alle vergeten of geminachte zaken : de zon, het bloeien der boomen, het gezang der vo gelen, alles wat voor haar noch stem, noch licht, noch liefelijks had, daagde met vernieuwden luister voor haar op. Het leven in het algemeen bloeide in dat onschuldige kind weer op; goed_, gezond en begeerlijk. Zij vergat, dat men in deze wereld haat, liegt, zichzelven en anderen misleidt, zij vergat dat men er alle bloemen met voeten vertreedt, ook die welke met bloed en tranen besproeid zijn. In hem werd haar geloof herboren ; dank zij hem, keerde zij weder tot die kleine nede rige genoegens terug, keerde zij terug tot die reine gedachteloosheid, die het leven aanneemt Toor hetgeen het is, zonder in de donkere geheimen te willen doordringen, zonder die rekening te vorderen, die in een smartelijk miet eindigt. Het jongske en zij voelden en speelden te ?amen, zij was even als hij weer een kind. Meestal was hij het, die de zaken en feiten beoordeelde, en zij berustte in zijn oordeel met gesloten oogen en bewonderde slechts. ?ok was hij het die heerschte, het was zijn veranderlijke wil, die hunne levenswijze regel»; maar hij heerschte zachtzinnig. Zij had In 't algemeen is het kenmerkende waayerspel en het beminnelijk schoolkleuters-geginnegap der Engelsche meisjens nog niet het eigendom der Nederlandsche, al geven wij gaarne aan Mevr. Nagtegaal en Mej De Boer den lof, waarop zij aanspraak hebben. Mevr. Bouwmeester heeft zich, als Katiiha, flink gekweten; maar het onderscheid tusschen mooi en leelijk is in iets anders gelegen dan blond of bruin en. grijzend haar; en zoo als deze Katisha er uitzag motiveerde haar uiterlijk niet genoegzaam den komischen afkeer van Ko-ko. Wat niet weinig tot den goeden uitslag bijdraagt, die de voorstellingen van den Mikado" kroont, in den schouwburg Frascati", is de bizonder goede en gelukkige, tastbaar naar het Engelsen, bewerkte vertaling, van een onzer beste dichters. 25 Mt. '88. A. TH. MUZIEK IN DE HOOFDSTAD. Wie zich den tijd herinneren, dat het inder daad moeite kostte eene plaats te bekomen op een der Caecilia-concerten, zoeken vaak naar redenen om hot afnemen der belangstelling bij het kunstlievend publiek te verklaren en. meenen in de samenstelling der programma's, de leiding of uitvoering der verschillende orkestwerken ver klaring te vinden van een feit, dat voor de Maatschappij Caecilia zelve bedenkelijke gevolgen kan hebben. In de laatste jaren van Verhulst's directie fluisterde men hier en daar van onge wettigd exclusivisme, van hardnekkig vasthouden aan aloude traditiën en de Hemel moge weten van wat al niet meer, en thans maakt men weer variaties op andere themas. Ons dunkt dat als oorzaak voor de mindere opkomst bij de Caeciliaconcerten alleen kan opgegeven worden de groote uitbreiding, die in do hoofdstad de symphonische uitvoeringen hebben verkregen. Het Paleis-Orkest en de Orkestvereeniging geven eene zoo groote reeks van concerten, dat een goed deel van het kunstlievend publiek zich daarmede volkomen, meent te kunnen tevreden stellen. Wij zullen de laatsten zijn om te beweren, dat dit in den haak is; wij trachten een feit te verkla ren, dat niet meer te loochenen valt en tegelij kertijd beweringen of stellingen te bestrijden die voor den ijver en het talent van instrumentalis ten en directiën minder vleiend zijn. Tegen den gewonen regel was hot tweede Caeciliaconcert beter bezet dan het eerste. Kwam het omdat van verschillende zijc'en de aandacht op deze uitvoering was gevestigd of wel omdat aan een soort van feestconcert werd gedacht? Wij weten het niet, doch verblijden ons hartelijk over de goede opkomst van het publiek, te meer wijl de maatschappij Caecilia den steun verdient van allen, wier hart nog door wat anders dan door genietingen der kunst wordt bewogen. Het programma van het honderdste groot in strumentaal concert was op de volgende wijz samengesteld. 1. Ouverture voor de opera Genoveva. R. Schumann. 2. Allegro voor vier strijkkwartetten. J. B. van Breo. Muziekdirecteur van 1841 tot 1850 3. Gruss aus der Ferne, Intermezzo voor Orkest bezorgd, en tevens het bewijs geleverd, dat een kunstenaar ook in zelf-kritiek te kort kan komen. Ofschoon Schumann, naar men beweert, oprechtelijk meende, dat elke noot zijner Genoveva dra matisch was, heeft de Leipziger kritikus Lobe terecht opgemerkt, dat zij niets anders dan ein grosses durchcomponirtes Lied" moest heeten. Dat de ouverture Tannhauser door het Caeciliaorkest weder mocht worden uitgevoerd, deed ons recht veel genoegen. Over de keuze der symphonie Antar" zalmen niet eenstemmig denken. Verleden jaar werd zij door de Orkestvereeniging uitgevoerd. Deze com positie verbindt zich met een tekst, welks illus tratie zij heet te wezen, laten wij Kever zeggen, waarvan zij de stemming, door de lectuur teweeg gebracht, in tonen tracht weder te geven. Men kent onze meening over zoogenaamde pro grammamuziek. Instrumentale muziek leeft haar eigen leven; en door tonen is het nu eenmaal niet mogelijk scherp omschreven gedachten of gevoelens uit te drukken. Is de muzikale compo sitie zonder de tusschenkomst van het program. niet te vatten, dan spreekt het van zelf dat haar beteekenis al bijster gering zal wezen. Daaren boven dient verzet te worden aangeteekend tegen elke poging om te 'Schilderen, wat nu eenmaal door den componist niet voor te stellen is. En men bewere niet, dat het gezond verstand den toondichter dat wel zal verbieden. Froberger wil in eone claviersm'te door tonen o. a. uitdrukken: wie Einer dem Schiffer seinen Degen reicht und darüber in 's Wasser fallt", Kuhnau niet meer of minder dan Den Betrug Laban's durch Jacob" tot zelfs Seb. Bach Doch, keeren we tot Antar" terug. De vertelling, welke den komponist tot leiddraad diende, stond op het programma afgedrukt, terwijl ook de hoofdmotieven in noten schrift te lezen waren. Dit laatste vinden wij uit stekend. Vooral wanneer het werken geldt, die aan het meerendeel der toehoorders slechts onvolko men bekend zijn. De jong-Russische school heeft in Rimsky-Korsakow, Dargomyzski en Cui talent volle vertegenwoordigers, met wier streven men dient bekend te worden. Ook op dien grond kon men verzoend worden met de keuze van het werk, welks laatste deel ons het meest heett getroffen. De instrumentatie is op vele plaatsen verrassend; de componist verkrijgt, dooïcombinatie van ver schillende timbres, effecten, die men meent voor de eerste maal op te merken. Dat do uitvoering van het moeilijke werk geestdrift wekte, mogen wij niet verklaren; hot publiek bleef erg koel; als de tekst vermeldt, dat Antar" in do armen der toovergodin sterft on ook do muziek langzaam schijnt weg to sterven waren de meeste toehoorders, toen de laatste toon verstomd was, nog aandachtig luisterend en vergaten wellicht daardoor te gelegener tijd het applaus to doen hooren, waarop dan toch de orkestleden en hun directeur aanspraak konden maken. Over do uitvoering der andere nummers kon men ook tevreden wezen; de tempi zoowel in de Tarmhiiuscr-ouvcrturc als in Gruss aus der Ferno" werden wat langzamer genomen, dan wij hot zouden wenschcn; doch do heer de Lange heeft aan het orkest zijne opvatting voor to schrijven, dio naar zijn inzicht elk werk hot beste vertolkt. Traditie is niet altijd een be trouwbare gids, oi althans wat men -traditie ge lieft te noemen. De Tannhiiuser-ouvcrture, aan hot einde van het concert, bracht do meeste warmte in de zaal; het. Triple-concert schonk een drietal solisten van onbetwistbaar talent do II. II. Cramor, Bosmans en Röntgen de gelegenheid om hunne gaven in het beste licht te stellen. Aan den lieer do Lange werd veel waardeering betuigd; men was blijkbaar verheugd hem weder in staat te zien den dirigccrstok te voeren. * * * Reeds in de elfde eeuw bestond do gewoonte om gedurende de weck voor Paschen het verhaal van het lijden van Christus naar de Evangelisten in dramatischer! vorm te doen zingen. In Duitschland werden in de 10e eeuw de Matthaeus Pas sion en de Johannes-Passion voor de hervormde gemeenten in do volkstaal bewerkt; op Palmzondag en op Goeden Vrijdag werden zij gezongen. Men weet, dat J. S. Bach vijf Passionon bewerkt heeft; doch de Matthacus-Passion en de Johan nes-Passion zijn alleen bekend; men schrijft eveneens aan J. S. Bach eene Lucas-Passion" toe, de beide andere zijn verloren geraakt. In de hoofdstad is de Matthacus-Passion her haaldelijk uitgevoerd; zij staat hooger dan de Johannes-Passion. ofschoon deze laatste vele schoonheden bevat. De laatste is waarschijnlijk het eerst op Goeden Vrijdag van het jaar 1724 te Loipzig ten gehoore gebracht. Bach compo zijne gouden krullen, zijne sterke beeuen, door ne£ll.°haaF toel,1.lliJ no« to Cöthc? verbluf Meld. ' - ' en verhaalde alle bij- , *'ot ?r]oworking van een gedeelte der Orkostvereeiuirin Eerste uitvoering. j Joh. J. II. Verhulst, Muziekdirecteur van 18(34 tot 1886. 4. Concert voor Piano, Viool en Violoucel, met Orkestbegeleiding (op. 5G) Eerste uitvoering. Ij. van Beethoven. 5. Antar" Symphonie voor groot orkest. Eerste uitvoering. Nicolas Rimsky-Korsakow. 6. Ouverture Tannhauser". Richard Wagner. Algemeene goedkeuring heeft het gevonden, dat de namen van Verhulst en Van Breo op het pro gramma van het honderdste" concert voorkwa men. De ouverture Genoveva van Schumann wordt door onze orkestvereciügingen herhaaldelijk uit gevoerd ; de opera zelve, onze lezers weten het, heeft den componist eene bittere teleurstelling dertig jaar geleefd, slechts met donker uit gaande, met een gebogen gelaat, waarop zij meende, dat iedereen eene geschiedenis vol schande las, en nu ging zij met opgericht hoofd bij vollen daglicht, het jongske aan de hand. Gedurende dertig lange jaren had zij geen vriendschap aangeknoopt met hare buren, elke familiariteit vermeden; nu sprak zij ge meenzaam met iedereen, en liet het kind met Het programma van Zaterdagavond bevatte de volgende nummers: 1. Pbantasie fis moll, op 28, Mendelssohn Bartholdy. 2. a. Nachtlied; b. Winterlied, Mendels sohn Bartholdy. 3. Symphonische Etuden. Schu mann; 4. a. Schone Wiegèmeiner Leden; b. Die Löwenbraut. 5. 2 Rhapsodieën, Brahms. 6. Lieder, op. 9ö, Brahms: a. Dor Tod das ist die kühle Nacht; b. Wir wandelten, wir zwei zusamvnen; c. Er schauen die Blumen; d. Meerfahrt. 7. Variatiën over eene Hongaarsche Csardas, J. Röntgen. 8. Liederen: a. Einst wohnte süsse Ruh, Cath. van Hennes, b. Es war ein alter König, Coster. c. Ein einsames Grab, Frans Coenen. d. Der zürnende Barde. e. Gloeiend gesmeed, E. D. Pijzel. De beide solisten brachten het programma met veel talent ten gehoore. De pianist is niet al leen technisch zeer ontwikkeld, hij is van top tot teen musicus en speelt zijne nummers met ziel en lichaam beide, zonder er zich over te bekom meren of zijn houding en gebaren den hoorder kunnen afleiden. Wanneer hij een componist vol komen begrijpt, is hij in de vertolking van groote duidelijkheid; hij weet zich zelfs niet altijd in uitdrukking te matigen. De heer Messchaert was zeker somber gestemd toen hij zijn programma samenstelde. Gelukkig dat aan het einde de twee liederen van Dr. E. D. Pijzel, met een schalkschen tekst en zonnige muziek de stemming wat kwamen verhelderen; zonder dat hadden de meeste hoorders naargees tige droomen gehad. Doch met Gloeiend ge smeed" en Bekeerd" trad men weder het wer kelijke leven in, waar ook het zonnetje wel eens van achter de wolken te voorschijn treedt, als men ten minste den dichter van Le Renouveau wil gelooven. Le temps a laissiéson manteau De vent, de froiduro et de pluye; Et s'est vêtu de broderye, De soleil riant clair et beau." Dat de lente spoedig hare joyeuse entree" kome doen nu de zonnestralen vroolijk langs Amstel en grachten spelen en in aller harten de heerlijkste gevoelens wekken! * * * Het heeft ons voor Fraulein Kathi Bettaque en don Heer Ernst Skalitzky uit Breinen leed gedaan, dat de zaal van het gebouw der Maatschappij voor den Werkenden Stand bij het concert door deze kunstenaars gegeven, wier naam zoo'n goeden klank heeft, zoo slecht bezet was. De violist kon zijn wrevel slechts met moeite verbergen, en ver gat, dat de toehoorders, die in de zaal waren, eigenlijk een prijsje verdiend hadden. Dit is alleen een gemis aan zelfbeheersching geweest, dat aan kalmer lieden, dan artisten plegen te wezen, wel eens moet vergeven worden. Het spel van den vrocgeren concertmeester van het Parkorkest, was in vele opzichten voortreffelijk. Zijne techniek is zeer fraai ontwikkeld. Hij maakt zich nimmer schuldig aan effectbejag en speelt met waardigheid en distinctie. Wat hem eeniïszins ontbreekt, is innigheid in de voordracht Hij hooft een bepaalde voorkeur voor eenige concertnummers; en in dat opzicht is hij, na lango afwezigheid, zelfs niet het minste gewijzigd. Behoeven wij nu te vermelden, dat het adagio uit het !)e concert van Spohr, de Polonaise van Laub en de Ungarische Tanze van Brahms op het programma voorkwamen V Het publiek was met zijn spel zeer ingenomen. Mej. Bottaque zong met veel opge wektheid en in het algemeen met goede voor dracht. Hare stemmiddclen klonken in het bovenregister wat schel, de aria uit Lorelcy van Max Bruch deed het vooral uitkomen. De beide liede ren van Schumann Der Nussbaura en Mondnacht schonken veel genot, vooral het eerste; terwijl het Madchcnlied van E. Meyer-Helmund met. do haur aangeboren schalkschheid werd .ten gehoore gebracht en hartelijke toejuichingen ver schaften aan eene kunstenares, op wie het bittere woord Loin des yeux, loin du coeur" niet licht van toepassing zal blijken. * * * Ten slotte eene kleine mededecling, die onzen knnstlievendon aangenaam kan wezen. Onder do leiding van den lieer Samuel de Lange, zal door de Afdeeling 'sllago van de Maatschappij tot Bevordering der Toonkunst, op 8, i) en 10 Juni een muziekfeest gegeven worden, waarbij o. a. Israël in Egypten van Handel.Ein feste Burg van J.S. Bacb, Psalm 114 van Mendelssohn Bartholdy en de 9e symphonie van L. >an Beethoven zullen wor den uitgevoerd. Wij vertrouwen dat de leden van dn Amsterdamscho Afdeeling van hunne belangstelling ter gelegener tijd blijk zullen geven. H. C. P. D. iedereen bewonderen en verhaalde alle bij zonderheden van zijn leven. De uren overdag waren mijnheer niet vol doende, nauwelijks opgestaan moest men zich met hem bemoeien, sjoelen, historietjcs vertel len ; en wat wist hij ze goed te onthouden. Wee als men zich in een woord vergiste, da delijk wist hij het te verbeteren. »Necn de weerwolf zei zoo, de wolf stak den poot uit, niet den kop." y^il\ ccl1 geheugen. En dan moest zij zijn jurkje strijken en opmaken, en zoo moest zij tot twaalf, ja soms tot twee drie ure waken. Maar dat vond zij niet onaangenaam.Van tijd tot tijd was er wel een beetje ruzie, dan stampte hij met zijne voetjes en dan was Grootma uit haar humeur, maar dat duurde niet lang. Het eindigde daarmee, dat zij beiden berouw hadden, zichzelven beschuldigden el kander weer omhelsden, belovende dat het nooit weer zou gebeuren, en dat zij altijd goed op elkander zouden blijven. O, goede God! /ij hadden gezegd altijd, en nu was hij op het punt van te vertrekken. Met haar geluk was liet uit, alles verloren, alles verwoest. Nog was /.ij de mama, de voorzienigheid, de eenige liefde van dat aanminnige kind: om hem was zij goed geworden, met de heiligheid van een achtenswaardigen ouderdom bekleed. (Wordt vervoldg). de dames Fillungcr on Esser, de IHI. Hogmaus en Messchaert werd do JohannesPassion in de Nieuwe Luthersche Kerk voor een talrijk publiek door do vercenigde Remonstrantsche on Luthersche Koren onder leiding van Daniel de Lange uitgevoerd. Vooral do Koralen klonken voortreifolijk en maakten veel indruk. De andere Koren waren niet even gelukkig. De solit-ten kweten zich met talent van hunne taak; de Hr. Rogmans o. a. zong zijn vermoeiende partij tot het einde met een f'rischheid van orgaan, die bewondering wekte en met zeer goedo voor dracht. De begeleiding-strijkorkest met houten blaasinstrumenten sloot zich over het alge meen goed bij den za,ng aan; kortom, do totaal indruk was zeer gunstig en do belangstelling van het publiek bleef den geheelon namiddag de uitvoering duurde tot na 4 uur onverzwakt. * * * In Fel is Mcritis sloten de IIII. Röntgen en Messchacrt de reeks hunner muziekavonden, die aan zoovelen werkelijk kunstgenot hebben verschaft. Wij weten dat de Kamermuzieksoirécs een gedeelte van hun gewone publiek hebben moeten missen, waarschijnlijk ten gevolge van deze muziekavonden; misschien kan het bestuur met de ervaring, dezen winter opgedaan, zijn voordeel doen en zooals wij het reeds vroeger hebben aangeraden, meer afwisseling in de pro gramma's brengen. l GescJiieilenia der Noord-Nederlaiwhclie Let teren in de XlXe Eeuw. In Buyrapliieën. en Bibliographieëii. 1330?1880. Door Dr. Jan ton' Brink. Iloogl. aan do Rijks universiteit te Leiden. Amsterdam. Tj. van. Ilolkema. Gent, J. Vuylsteko. 1887. Tot de voortreflijke Regeeringsdadcn, die onder het bereik van mijn oordeel vallen en. naar ik vertrouw, ook binnen den kring mijner tocjuichingsbevoogdheid, behoort do benoeming van Dr. Jan ten Brink tot lloogleeraar aan de Lcidsche Uni versiteit. Ik ben, wel is waar, niet bekend met zijn auditorium, maar ik ken den Leeraar dos to beter on bet optreden van Jan ton Brink in de kollogiekamcr onzer letterkunde, kan niet nalaten een gezegend lan aan de artistische weten schap to geven. De Heer ten Brink voelt diep, dat de plechtige nadruk, waarmee sommigen van de Wetenschap" spreken, uit niets anders voortkomt dan uit een soort van fctisch-dienst, welke men der theorie, ten koste van de kunst, het geraamte, met ver onachtzaming van het levende lichaam, gewijd heeft. Hij betreurt als ik, dat wij geen beteren naam voor ons bedrijf en het voorwerp onzer liefde en onzer bespiegelingen hebben dan dien vaa Letterkunde, dien we trachten zin on redelijkheid bij te zotten, door hem tot den term letter kundige kunst" uit to breiden.