DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No.665 en spoedt zich naar school, het ronde panwordt in een hoek op den grond gezet en _T?_ *tair later komt de samenwonende juffrouw "1fc0t-1fialen en blijft dan meteen een half uurtje » Dat was in het begin al de conversatie, had. Na eenigen tijd kwam daarin veran. Hare kiosk lag vlak aan een tramlijn onin het midden van het traject. Honderden reden daar op eenen dag voorbij wat t r dat de juffrouw, als zij haar Vliegend * uit" had, zich van tijd tot tijd met de breiifi de hand, een weinig voorover boog om haar raampje naar de menschen in en op ?W tram te zien. Eens, nadat zij dat al weken, maanden gedaan ' i had, ontdekte haar oog op het achterbalcon van ? *en der rijtuigen, een nieuwen conducteur, een knappe, flinke borst, die daar zijn eersten rit "J naakte. En, 't was zonderling, spoedig wist zij op _',ffy$R minuut af wanneer rijtuig no. 696 daar passee'? ten. moest en dan boog zij altijd het hoofd voor if -tfrer om ongemerkt naar den knappen conducteur 5%J' !to »e.n. Zelfs als zij met haar dochtertje het mid^" . Jbgmaal gebruikte, en die tram kwam voorbij, dan ?**>' rtoni z\j haastig op en gluurde door de reet bo*" yen déplank. En al meer en meer boog zij het ^ hoofd voorover, zoover zelfs ten slotte dat haar '^*. gelaat geheel voor de opening zichtbaar was. .ij *? En eindehjk, daar richtte ook de conducteur *j,r ne dogen op de kiosk en staarde met eenige 'fi fWffbazing in die groote, zwarte oogen, in dat bleek J$ ttaar schoon gelaat, dat licht blozend haastig te«IjÉLJMgetz'akken werd. En toen hij bij den volgenden *T-ifft daar weer voorby kwam, toen keek hij nauw, 'f >. -lettend toe en zag in het halfduister, meer naar l-~ «ehteren in de kiosk, diezelfde groote "oogen met ;t> ' ""belangstelling naar hem staren. En de derde maal 1 Mg hq ze weer, maar meer naar voren en hij knikte en zij glimlachte en de zesde maal knik ten en glimlachten ze allebei. - . > Toen was het ijs gebroken! Bij eiken rit wnif.' v den zjj elkander met de hand toe en zij bloosde dan Tan genoegen. Des morgens bij den eersten lit riep hij zelfs: goeie morgen, juffrouw l en dan * antwoordde zij vroolijk: dag, conducteur! Dat duurde zoo geruimen tijd. Maar eens toen ~i$j een vrijen dag had wat voor haar de on-gelukldgste dagen van haar leven waren stak ^f> Jjj plotseling zijne hand door haar raampje en verschrikte haar door zijne vraag: dag juffrouw, urel hoe gaat het?" Haar hart klopte weer even vroolijk als op den dag toen de kommies haar ten huwelijk vroeg, toen zij den conducteur de hand drukte en antirewdde: dank u, heel wel; hoe vaart uwes?" H^j bleef lang met haar praten onder vroolijk gelach en toen hij ging had hij verlof gekregen «m haar des avonds te tien uur aan de kiosk af te halen. Hij kwam precies op tijd en de samenwonende juffrouw maakte zich zeer - ongerust dat hare contubernale, die altijd zoo Stipt op haar tijd was, nu zoolang wegbleef en eerst om elf uur thuis kwam. En de \ samenwonende juffrouw maakte zich nog zeer dikwijls ongerust op de vrije dagen van dezen conducteur en verbaasde zich zeer dat de juffrouw van de kiosk zoo vroolijk was. Ze zong haar hoogste liedje uit terwijl ze iu de late avonduren haar huiselijk werk verrichte, een blos van gezond heid en levenslust begon langzamerhand hare bleeke wangen te kleuren, en hare vaste klanten aan de kiosk verwonderden zich over de vriendelijke spraakzaamheid van de vroeger zoo in 'jdchzelve gekeerde juffrouw en iedereen ontdekte TCaif wat de conducteur al dadelijk gezien had, dat sjj gehoon, zeer schoon was. _, Eens op een noodlottigen avond een avond om met bliksemstralen op een donkere wolk aan te teekehen toen hij weer zijn vrijen dag had «u haar, als naar gewoonte, kwam halen en zij lang hadden gekoosd en gekust, fluisterde zij hem In het oor. dat als hare eer hem lief was, zij hun huwelijk niet al te lang moest uitstellen. Maar kind," zei hij met een glimlachje heel kalm je ?wilt me toch geen twee jaar in de cel laten stoppen ?" Plotseling stond zij stil aan zijnen arm en hield hem terug terwijl ze hem angstig in zijn koel gelaat staarde. Twee jaar in de cel?"herhaalde zij op een zoo onkenbaren toon, dat haar keel dichtgeschroefd scheen. Wel ja, ik ben verleden jaar pas getrouwd, ik kaA dat nu toch niet alweer doen; dat willen de heeren" niet hebben!" Met een gil liet zij hem los, sloeg de handen Wdeloos boven het hoofd en holde voort in den duisteren nacht. Hij keek haar na, tot ze uit het gezicht ver?; v dwenen was. Malle meid", zeide hij toeu; 't is -waar ook, daar had zo me nog nooit naar ge"Vraagd en ik had ook vergeten het haar te zeggen!" Toen ging hij naar huis, naar zijne vrouw, die haren knappen jongen man met een flinkcn kus ontving. En als hij den volgenden dag zijn eersten rit deed en terslüiks naar de kiosk keek, was deze gesloten. Alle menschen kwamen vergeefs om de ochtendbladen. Eerst na een paar uren werd zij geopend, doch een ander gezicht verscheen achter het raampje. Midden op den dag zag de conducteur een hrancard, gevolgd door eenige jongens, naar het Gasthuis brengen, en een juist opspringend heer vertelde, dat daar het lijk ging van een" juffrouw van "een" kiosk, dat zooeven in het Vondelpark "was opgevischt. De «Conducteur ging den wagen door naar het vóórbiifcon <n bleef daar een poosje zwijgend achter dea koetsier staan. Toen kwam hij terug «n zé*,,ïiog niet geheel op zijn gewonen toon : asjeipeiï,: hoeren l" VOOR DAMES. ;./' Dames-sócieteit. Vrouwen-concilie. Dugnot. Schoenen. Sprekende foppen. Visch. Op 10 April werd te Londen in Oxford-street, Ko. 281, de Somerville Club, een dames-sociëteit, geopend. Een talrijke schare van damss leden was opgekomen, en de presidente, Mrs. Scharlieb, hield eene rede over het nuttige van clubs voor vrouwen". Wat zij over het onderwerp in het midden bracht, de noodzakelijkheid van aaneen sluiting, ook tusschen vrouwen van verschillenden stand, de mogelijkheid op het uitoefenen van in vloed in wetgeving en economische toestanden, het nuttige van eene gelegenheid tot gedachtenwisseling en onderlinge leering was niet nieuw, maar steeds nog nieuw genoeg om aangehoord te worden. De contributie der club is niet hoog, 6 gld. 'sjaars; en men rekent er op, datduizende vrou wen daar 's avonds, na een dag hard werkens, gezelligheid zullen komen zoeken. Vuur, licht, couranten, tijdschriften en kennissen voor 121/2 cent 's weeks is niet duur; daarenboven zouden er lezingen, debatten en misschien andere ver makelijkheden gehouden worden; in allen gevalle is er voor de ambitiei'se onder de jonge vrouwen die haar brood moeten verdienen, de gelegenheid om zich op de hoogte te stellen en vooruit te komen. De vrouwenbeweging in Amerika wint in alle groote steden, New-York, Philadelphia, Boston, zelfs die van het binnenland, Chicago. Cincinnati, Omaha, Milwaukee, veld. Eene stad echter, die in andere opzichten niet met de groote steden meedoet, Washington, wier bevolking geheel uit ambtenaren, officieren en gepensioneerden bestaat, staat aan de spits. De vorige week is daar het Internationaal vrouwen-concilie" gehouden. In ternationaal was een wat pretentieuse naam; want alle leden waren dames uit de Unie behalve n Eiigelsche en twee lersche, en zelfs eene, die als vertegenwoordigster van Oost-Indiëoptrad en in het costuum van eene Indische priesteres ver scheen, was de dochter van een Amerikaansch zendeling. Over het geheel was de indruk van het concilie op de verslaggevers der bladen niet gunstig. De spreeksters waren allen de bekende figuren, die sinds jaar en dag optreden, in de vrouwenquaestie vergrijsd zijn, en er een redelijk levensonderhoud in vinden; iets nieuws vertelden zij niet. Zelfs de knappe vrouwen, die voor twin tig jaren met het Bloomer-costuum sensatie maak ten, dragen nu tournure en cliupeau Toseet, met een lorgnet en kroesjes op het voorhoofd. Na te hebben uiteengezet, wat do vrouwen sinds haar eerste poging tot aaneensluiting in Amerika, in 1848, verkregen hebben, het recht om in al lerlei vakken op te treden, contracten te sluiten en eigendom te bezitten, onafhankelijk van hare vaders of mannen, maakt de Presidente Lady Stanton zich toch nog warm, omdat het algemeen stemrecht haar nog ontbreekt. Als de onrechtvaar digheid jegens ons geslacht niet ophoudt, zullen de vrouwen met de werklieden, met anarchisten en socialisten, gemeene zaak maken, en de tooneelen der Fransche Revolutie zullen in dit schoone land herhaald worden/'' Het concilie teldo tal van zittingen; eene dezor, waarin over de sociale reinheid" zou gesproken worden, was voor heeren niet toegankelijk. De heer Joseph Dugnol, de directeur gastronomirpie, de hervormer van keuken en tafel, do stichter der moderne cuisine op den grondslag van hygiëne en goeden smaak, do uitvinder van tallooze nieuwe schotels, do afgod der Parijsche gourmet», is te New-York aangekomen en er ter stond door de reporters bezocht. Een der voornaamste leden der New-Yorksche pers werd toegelaten. Hij vond den heer Joseph Dug nol (lineerende, maar mocht hem toch met alle vra gen lastig vallen. Hij vernam, dat de hoer Joseph, directeur gastronomique van hot huis Paillard, aan de chaussée d'Antin, aldaar sinds do laatste vijf jaar do keuken gedirigeerd had. Salaris ge noot hij er niet, maar een percentage van do ontvangsten, het laatste jaar bedroeg dat 18,000 francs. De reporter vroog aan Dugnol, hoe hij dien dag zijn menu had samengesteld. Heel eenvoudig. Drie gerechten: soep, pot au feu (gekookt rundvleesch met groente), gebraden kuiken, salade en wat fruit. Voorts een kop caf noir en wat cognac daarna." Daarna?" Zeker, omdat ik van koffie houd, en er don smaak niet van wil boderven. Zijj die kirsch of cognac in hun koffie mengen, doen dat omdat zij niet van den smaak houden, maar alleen den stimulans noodig hebben." Wat is toch het geheim van uw kookkunst, het geheim, waardoor dezelfde gowmcts jaar in jaar uit met uw keuken tevreden zijn, zonder geblaseerd te worden of naar afwisseling te ver langen?" Dat is moeielijk te zeggen, en toch kan ik het u door een voorbeeld duidelijk maken. Als ik een schilderijen-kabinet vol kostbaarheden heb, zal ik u er niet door heen slepen en u alles te gelijk laten zien. Integendeel, nu eens dezen meester moet gij bewonderen, een anderen dag dien. Zoo ook met do schotels. Ik geef nooit meer dan drie fijne schotels op een dag, meestal twee. Wie ze waar deert, zou zo morgen wel weder willen hebben, maar hij krijgt ze niet. Ik laat hem wachten, al vraagt hij er drie-, viermaal om, tot ik mijn geheele lijst heb afgelezen, bij twee of drie scho tels te gelijk. Zoo behoudt hij smaak in al wat ik hom wensch te geven ; zijn eetlust blijft goed, en zijn digestie evenzeer. Zonder gevaar van er genoeg van te krijgen kan hij dan mijn eersten schotel weer eten. Maar kunt ge uw klanten zoo onder appel . houden ?" Zeker; zij weten dat ik een autoriteit ben in de gastronoiaie en doen wat ik hun zeg." Mot vrijgeboren Amerikanen zou u dat lastiger vallen. Wat is het beste middel om ge zond te blijven ?" ,, Heb honger als go aan tafel komt, oot langzaam en iederen dag wat anders. Maar neem niet veel gerechten, en eet aan een gerecht uw bekomst." Waaraan schrijft ge onze nationale kwaal, slechte spijsvertering, toe ?" Ten eerste aan uw cocktails en bitters. Ten tweede aan uw ijswater. Ten derde aan uw snel eten. Een Amerikaan beschouwt eten niet als een genoegen, maar als een lastige taak, die hij doormaken moet, maar hoe gauwer hoe beter." Ten vierde aan het gebak eten ?" Volstrekt niet; gebak, mits goed doorbakken, is gezond, dat zal. niemand kwaad doen." Zoudt ge mij een menu willen schrijven voor déjeüner, diner en souper, als souvenir." Gaarne. Geef mij uw potlood." En Dugnot schreef: Het beste menu van de wereld. Déjeüner. Al wat ge lust en niet te veel er van. Varieer ioderen dag. Diner. Idem. Souper. Idem." Hij schoof hot den reporter toe. Ieder heeft immers zijn eigen smaak," ver volgde hij. Ik verkies voor ontbijt vooreerst visch. oesters, sardines of tong, met een halve flesch witte wijn, dan soep, gevolgd door bouilli of ge braden vleesch, met een halve flesch rooden wijn, ten slotte wat salade, dessert, kaas, met een enkel glas fijneren wijn. En altoos koffie en cognac na." Dugnot gaf den reporter een recept voor hot braden van een korhoen. voor het zetten van thee en van koffie. Dit laatste is misschien in teressant voor onze lezeressen. Giet kokend water op de koffie, laat het filtreeren ; kook dan het water weer en giet het weder door de koffie, en dan nog eens voor de derde maal. Bij dit koffieextract, dat ge koud kunt laten worden en be waren, giet ge voor Caféau luit kokende melk". Met het voorjaar komt eene nouveautévoor schoenen, dio wel bijval zal vinden. Het is een halihoogo schoen van glacé-leder, waarvan het geheele voorgedeelte in een dessin van Spaansche kant is uitgeslagen. Onder dit dessin laat men een stuk van de stof van de japon bevesti gen zoodat de draagster precies in do kleur van haar toilet gechausseerd is. De gemakkelijkste vorm is een soort van passe-partout, waar men telkens bij het werwisselon van toilet een ander lapje kan insteken. De Molière-schoen blijft nog steeds gezocht, men bevestigt er reeds zijden linten aan, die ons tot de ellenlange kruislinten en strikken van den volledigen atyle Empire zullen voeren. Edison heeft, als toepassing van den phonograaf, in associatie met een poppenfabrikant te Boston thans sprekende poppen doen vervaardigen, dio niet enkel papa" en mama" zeggen, maar heele zinnen luid en duidelijk herhalen. Do poppen dragon in haar lichaam een zoogenaamd phonogram, dat door het drukken op een knopje in werking gebracht wordt, en dan de uicnschclijkc stem geheel en veel .sterker dan de gewone pho nograaf teruggeeft. Het mechanieke deel dezer poppen wordt, even als inou mot kleine speeldoozen doet, van tijd tot tijd opgewonden. Het répertoire van de pop is niet onbeperkt, maar toch vrij groot; Mama, lieve mama, ik wil niet gewasscheu worden, het water is zoo koud!" of Beste papaatje! gaan wij wandelen vandaag?" Dat deze woorden op den natuurlijkstcn toon gezegd worden, werkt, naar men verneemt, op de kinderen verrassend en overweldigcml-komisch. Tegen St. Nicolaas en Kerstmis zuilen do poppen zeker wel door do lul. De Gruyter en andere firma's in Amcrikaanscho ar tikelen hier ingevoerd worden. Als nieuws van de week voor do Amstcrdamschc wandelaars kan het openen van den vischwinkel der IHI. Te Mijtelaar, Utrechtschestraat 2, hoek Rembrandtsploin, gelden, met als grcak atlraction voor den voorbijganger de twee aquariums vol Icvendo rivier- en zeevisch, die de winkelkasten innemen. Er ligt misschien iets geraffineerd wreedaardigs in, den visch, dien men denkt to zullen eten, eerst lustig to zien rondzwemmen, hem te zien verdwijnen achter zijn makkers in de donkere diepte van het water, om dan weer te verschijnen en het licht op zijn schubben te laten spelen, hem weer te ontdekken, nategaan hoe forscu en flink on gezond hij is, aan zijn slanke lichaam do plaats uit te zoeken, waar men do tanden denkt in to zetten,.... maar in allen gevalle, ook zonder dien Ncronischen wel lust, is het een aardig en frisch idee, dat de visch dien men koopt,, het daglicht kan zien on niet uit een twaalfmaal ververscht ijsbad komt. De inrichting voor dat zont- en zoetwater-aquarium P vrij gecompliceerd, met reservoirs boneden en boven, met inpomping en toevoeging van zuurstof en eene doorstrooming vau 4000 liters water per dag voor elk bassin. Een drietal salons voor het nuttigen der veler hande lekkernijen, dio de winkel in voorraad beeft. zijn comfortabel en stijlvol ingericht, do winkel zelf, met zijn wit marnier en blinkende tegels, mozaickvloer, blinkend koper en groene planten, maakt een helderen, frisschcn indruk. E?u. AllerleiIn 't Ichtimangebergte, dat ongeveer 50 K.M. van Sofia verwijderd is, had do vorige week een ontzettend voorval plaats. Eene vrouw, uit do omstreken van Philippopcl, begaf zich met hare twee kleine kinderen van 5 en G jaar in een voertuig op weg naar Sofia. In de nabijheid van het dorp Wetren, op 't hoogste punt van den berg Ichtiman aangekomen, werden de reizigers plotseling 's nachts door een hevigcn storm overvallen, zoodat het bijna onmogelijk was den tocht voort te zetten. De vrouw riep den koetsier toe stil to houden, en daar op den top van den berg een oud, vervallen en onbewoond huis stond, besloot men er zoolang te blijven, totdat de storm bedaard zou zijn. De vrouw verliet met hare kinderen het voertuig, terwijl de koetsier nog een en ander te doen had met de paarden. Toen de onjelukkigen het voorplein van het huis waren overgeloopen, dat door een muur omringd was, en in de kamer traden, werden zij door twee wolven aangevallen, die zich daar hadden verborgen en haar en hare twee kinderen letterlijk verscheurden. Door het vreeselijk ge huil der wolven en het ontzettende geschreeuw der ongelukkigen werd de koetsier, die nog buiten wachtte, opmerkzaam gemaakt op hetgeen er voorviel, en zonder zich lang te bedenken, rende hij met paarden en rijtuig, niettegenstaande den nacht en den hevigen storm, naar Ichtingen, waar hij dadelijk de politie kennis gaf van hot voorgeval lene. Deze zond oogenblikkelijk eene afdeeling gendarmen naar de plaats des onheus om do wolven dood te schieten; tot heden echter is er geen nader bericht of dit reeds gebeurd is. Het Journal van Louisville (Kentucky) vertelt in vollen ernst de volgende geschiedenis: Onder de jonge dames in New-York heerscht sinds on geveer een jaar de mode, om zich de tanden met ingezette diamanten te laten versieren, zoodat deze bij elk glimlachje fonkelen en schitteren. Deze mode heeft grooten aanhang gevonden, en werd reeds in verscheidene andere steden van de Vereenigde Staten aangenomen; voor eenige dagen werd zij ook in Louisville ingevoerd. Do dochter van een rijken bankier die juist met haren vader eene reis naar New-York gemaakt had, kwam naar Louisville terug met voortanden, die met diamanten bezet waren." Van de mode, en nog wel van die in Amerika, kan men wel is waar alles verwachten; maar deze alleraardigste uitvin ding kan toch alleen op den Iston April uitgedacht zijn, want het behandelen der voortanden om ze met brillanten te incrusteeren, men kan er moeielijk aan denken zonder kippevel te krijgen. De volgende anecdote wordt door Arélien Schol! verhaald. De eerste maal dat Napoleon III weder naar de opera ging' na den aanslag van Orsini, die, als hij gelukt ware, aan zooveel Fransche soldaten het leven zou hebben gered en zonder twijfel ook Elzas en Lotharingen voor Frankrijk zou bobben behouden, was in het CaféRiche het gewone ge zelschap veroenigd: Oft'enbach, Gustave Claudin, Aubryet, Noriac, enz. enz. Er was toen, op den hoek van de passage Vendóme" een winkel, waarvan de bezitter zich. den wwdscheu titel gaf van natuurkundige" iphysicieu). Hij verkocht namelijk doozou mot dubbelen bodem, kamorvuurwcrk, in 't algemeen goochelaarsgorecdschappen, en ook klapsigaren. Noriac had een dozijn klap.sigaren gekocht, CR toen even na middernacht de schouwburg uit was en BortUelier een glas bier kwam drinken, haastte Noriac zich oui hom een zijner kleine havanna's aan to bieden. Berthelier steekt op. Op hetzelfde oogenblik verneemt men bet getrap pel van paarden en hoort een rijtuig voorbijrijden. Een honderdtal agenten in burgcrkieeding toept: Leve de keizer! Leve de keizer!" het gewone geschreeuw. Berthelier vliegt naar de stoep oin het rijtuig te zien voorbijgaan. Plotseling echter ontploft zijn sigaar, hij wordt door een aantal agenten beet gepakt en r.ien brengt hem naar het. bureau, De grap werd opgehelderd en hij in vrijheid ge steld, maar sedert dien tijd nam Berthelier geen sigaren meer aan. De Iclephoon overbodig. Een nieuw wonder.. Professor Elisha Gray, vanllighland Park, Illinois. heeft een nieuw apparaat uitgevonden, waaraan hij den naam van telautograaf heeft gegeven, en waardoor hij een grooto schrede vooruit heeft gedaan om den tclephoon te vervangen. Door middel van dit instrument kan iemand, die op zijn kantoor zit, een potlood ter hand nemen, cun bericht schrijven en, terwijl het potlood zich beweegt, wordt tegelijkertijd een potlood in het kantoor van zijn correspondent in beweging ge bracht en vormt op gelijke wijze dezelfde letters en dezelfde woorden. Wat op de eene plaats geschreven wordt, wordt onmiddellijk elders ge reproduceerd. Hierbij is het gebruik van elke taal geoorloofd. Al gebruikt de correspondent snelschrift, geheimschrift of cijferschrift, het doet er niets toe, terstond heeft men een facsimile gereed. Als een plaat per draad" moet worden overgebracht gebeurt hetzelfde, oen getrouwe copio verschijnt aan den overkant. Door middel van den telautograaf kan degeen die voor een geïllus treerd blad of tijdschrift werkt, zijn afbeel ding van een spoorwegongeluk of van welke ge beurtenis ook even gemakkelijk en snel over brengen als een verslaggever zijne beschrijving in woorden tclegrapheert. De twee potlooden bewegen zich gelijktijdig, en men heeft geconsta teerd dat dit even gemakkelijk gaat binnen oen omtrek van 500 als van 10 mijlen. De telauto graaf biedt verschillende voordeelou boven den telephoon, en zal dezen in vele opzichten ver vangen. Eerstgenoemd instrument namelijk verwekt geen gedruisch, is minder vatbaar voor invloeden van buiten en geeft geen aanleiding tot misver stand. De manier waarop men mot den telauto graaf werkt is de volgende. Als iemand met een ander wcnscht te corrcspondeeron drukt hij op een knop waarop een schel in beweging gaat op de beurs of' op het kantoor van do persoon waarmede hij in verbinding wil treden. Daarop neemt de eerstgenoemde zijn potlood of zijn pen en schrijft zijn boodschap op oen papieren rol. Terwijl "hij schrijft, schrijft het potlood aan het ander einde vau den draad hetzelfde. Onder het schrijven wordt de pon of het potlood aan twee dunne draden vastgemaakt, en hierdoor worden de stroomen geregeld die aan hot ander eind van den draad het potlood con