DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No.i67 in de handen van alle groote dames uit de «EÜtokratische wijken, die het 's avonds in bed lazen en er nog van droomden waaneer ze gin=~i slapen! * * * Door mijn eerste succes aangemoedigd, was ik *WÉgeestdrift aan 't werk getogen. Ik schreef in\jn eerste stuk-,De Grootmoeder", dat zoo*» S& ireet in het Odéon met mjval werd «^gevoerd; daarop volgden De slachtoffers fan tawëlijk" in het Gymnase, en De twee broein fle comëdie Francaise. Andere stukken n. -werd een schrijver van naam, jaren gingen er Voorbij en ik dacht bijna nooit meer ftan mijne Zwaluwen", mij» jongelingswerk, het .Itëscheiden bundeltje dat ik zoo lang geleden had tSgegeven. Toen ondervond ik een der grootste smarten . mijas levens; ik verloor mijn beminden grootvader. Bftj ontsliep kalm, tot zijn laatste oogenbik goed " door. ons opgepast. H\j was een van die zeldzame Mttttren waarop het egoïsme nooit vat heeft ge._ Iwd, en wier, goedheid voor geene inspan" Hing ? terugdeinst om vreugde te verschaffen fcan h«n die zij liefhebben. Teedere, fijngevoelige welen, die zichzelf voortdurend vergeten om slechts MR andereu te denken, die zich door een glim lach -voldoende beloond achten en wier geluk .iMMtftat in het geluk dat zij anderen doen smaken ! Nooit zal ik den indruk van smart vergeten ?ijlen wij ondervonden toen wij, een maand na zijn «Jood, 'zgn kamer binnentraden. Zij was precies *oo gebleven, met de oude meubels, alle familiefitskken, die ons aan hem herinnerden. F^jne zonnestralen gleden langs de blinden, en «eten schuin neer op het gebloemde kleed van de kamer; ze vormden als het ware een verguld traliewerk, waardoor'stofdeeltjes rondvlogen. Wij Kepen op de teenen, w\j spraken niet anders dan Met- gedempte stem. Het scheen ons alsof hij er »og was, in dat groote bed met gesloten gordijnen, «f in zijn gelief koosden leuningstoel, of bij die tafel, waarop hij zijn krant placht te leggen en Daarop bij gewoon was zijne rekeningen na te zien, met die gezonde nauwkeurigheid, die hem ook'in de kleinste zaken kenmerkte. Een bediende, die pas in ons huis was gekomen, «pende plotseling de blinden, onverschillig voor een .aandoening, die hij niet in staat was te begrijpen. Op eens werd de kamer door het licht TOn bniten geheel verlicht, en tegelijkertijd kwam een stroom frissche lucht binnen, en werd het lawaai op straat duidelijk hoorbaar. De dood liet het leven binnenkomen. En met het leven al zijn wreede noodzakelijk heden. De woning van den dierbaren overledene moest verhuurd worden. De meubels moesten ?weg, de kasten geleegd; er moest plaats worden gemaakt voor den onbekende, die hem kwam TOrvangen. De dooden zijn spoedig vergeten, ?TOoral in de groote steden, die onmetelijke bijen ? torven, die altijd ? in beweging zijn. Nauwelijks is n celletje, met al het gegons er in, leeg ge worden, of een ander leven komt er zich in ves tigen, geheel onbekend met het voorafgaande en met wat daarna weer volgen zal. De verhuizing begon, en ik was geheel onder den treurigen indruk.. Al wat nog van mijn groot vader overbleef scheen langzamerhand verspreid,. in kleine stukjes verbrokkeld te worden. Het regelmatige leven, dat gedurende meer dan 36 jaren in deze kleine ruimte geheerscht had, had overal zijn sporen achtergelaten. Elk weg gehaald meubelstuk, elke leeggemaakte lade be vatte een herinnering, die men als met geweld ? deed verdwijnen. Nooit heb ik zoo goed het sunt lacrimae" van den dichter begrepen. Ja, die duizenderlei onbeduidende zaken, gedurende -zoo langen tijd verzameld, ondervonden leed, ik ben er zeker van, onverbiddelijk weggehaald als jq( werden van hare gewone plaats, van de duistere stilte waar zij sliepen !...?. Plotseling slaakte een van ons een kreet, en toonde mij verwonderd de benedenste lade van * een kast die. hij pas geopend had: Henri! kjjk toch eens!" Ik keek terstond, en wat zag ik? O, mijn beste grootpapa, dierbare, uitstekende man ! Ik zag de onderste vakjes van de kast geheel gevuld met precies gelijke boekdeeltjes, niet opengesneden, gehuld in een blauwen omslag die mij zeer be kend voorkwam.... De Zwaluwen! De Zwaluwen! . Daar was zij, compleet, de eerste uitgave van mijn bundeltje die oplaag die zoo snel was uit verkocht die men kocht maar waarover mon niet M>rak", zooals de heer Massol mij gezegd had|.... .JUc begrip nu heel goed dat men er niet over sprak! Grootpapa had haar gekocht, hij was dat onzichtbare publiek geweest! Hij had gespeeld voor die schoone aristokratische dames, die ik mij .had voorgesteld dat mijne verzen verslonden, ge doken in hare met kant versierde kussens Ik knielde neer, en greep met bevende hand naar die boekdeeltjes, ongeschonden en oud. Sommige droegen den stempel van veraf wonende boekhandelaars, het eene kwam van den Boule.vaxd du Temple, het andere van den kant van let Odóon.... Terwijl ik ze vasthield stelde ik mij dien goeden ouden man weer voor, die, zooals hij placht te zeggen, met lichten tred uitging en door de vier hoeken van Parijs draafde om het boekje van zijn kleinzoon te koopen! Ik zag hem de winkels binnengaan, en op een trotscho manier vragen naar de Zwaluwen" van Henri Didier, twee of drie exemplaren meenemen zooveel als hij kon zonder vermoedens bij den boekhande laar op te wekken en ze dan onder zijn arm thuis brengen, bij zich zelf lachende over zijn treffende list. Nauwelijks was hij thuis of hij liep ?snel naar de kast, verstopte zijn buit, en was ge lukkig wanneer hij zag dat de reoks altijd toenam... Gedurende meer dan vijftien jaar had hij zijn geheim "bewaard! Zijne fijngevoeligheid had geen dank willen inoogsten, en toch had hij alle recht .op jnijn dank gehad. Toen herinnerde ik mij w#t hij tegen mij ge zegd had, glimlachende achter zijn bril op den dag dat ik den brief van Massol ontving: Gij gevoelt u dus gelukkig, beste jongen ? "Welnu, meer is niet noodig!;' Ja, ik was gelukkig, dierbare grootvader! Al iet succes dat ik later had woog niet op tegen iet geluk, dat ik ondervond bij het hooren dat de eerste uitgave van mijn eersten bundel uit verkocht was. Nu weet ik hoe zij werd uitver kocht nu ken ik uwe onschuldige list en aan de vreugde van vroeger paart zich mijne tegenwoordige dankbaarheid, en een onuitspreke lijk groote dankbaarheid, voor hem die mij die vreugde bezorgd heeft U nog meer be minnen? Neen, dat zou ik niet hebben kunnen doen. Maar uwe fijngevoelige attentie heeft mij doen inzien dat er in de wereld niets is waar aan men zich meer hecht, niets dat schooner ja in waarheid verhevener is, dan het goed-zijn! Henri Didier hield op met zijn verhaal, en een traan liep langs zijn wangen. En wij allen ble ven stilzwijgend om hem heen zitten, geroerd door zijne vertelling. VOOR DAMES. Modekkuren. Nieuwe Modellen. Accessoires. Kleine-kinderbeicaarplaatsen. De zon duldt geen wit" schrijft eene Parijsche correspondente aan een buitcnlandsch blad. Zij verdrijft de sneeuw, zij heeft ook al het wit van de 'winterstoffen verdreven." Daarentegen heeft de mode, evenals de zon, zich het lentegroen tot lievelingskleur gekozen. Vert printemps, vert jeune pousse, wordt als modekleur genoemd; men ziet er hoeden moe garneeren, en zoowel wandelals soiree-toiletten van dragen. De kleur staat meer menschen goed, dan men denken zou; zij laat zich uitmuntend versieren met goudborduur sel, met randen in gekleurde zijde genre moscorite, met satijnranden in lichtere nuance. Gebrocheerd en in de steeds meer opkomende foulardzijde is zij ook aan te bevelen. Behalve dit groen ziet men het grijs nog in tallooze variëteiten. Russisch grijs, aschgrauw, zilvergrijs, blauwgrijs, alles met zilverdraad, zil veren kralen of zilversoutachc. Voorts Weu dra gon, naar de uniform dei- Fransche dragonders. eene kleur die ook naar hot grijze zweemt. Korte jacquetten van laken in die kleur, of ook lange mantels, met zwart passementwerk en zwarte randebomys, komen in gunst. Een andere modekleur, zeker ter eere der sportsmen ingevoerd, is geelachtig groen, on heet dan ook crottin, eene realistische benaming, die Zola genoegen zou doen. Men zal costumes in die kleur wol hot meest bij de wedrennon zien. Ondanks hot ongunstige weder was Longchamps reeds druk bezocht en een ware uitstalling van voorjaarstoiletten. Er wordt voorspeld, dat weldra het Engelsch model, door de Fransche modistes fctfon tuilleur genoemd, geheel in ongenade zal zijn. Wel ziet men nog een aantal der attributen ervan, het vest, de hooge kraag, de lange sluitemiS" mouw, de groote knoopon en gespen, de ledeion ceinturen, de opslagen, maar eenige ervan zijn reeds bezig te verdwijnen. Hot cnrsatje wordt korter, gerimpeld en geplooid; voor den zomer maakt men ronde, lage halzon, de mouw wordt versierd en bij gedeelten wijd. Directoire en Empire maken steeds moer vorderingen. Het corsage wordt nog op verre na niet zoo kort ge nomen als bij den stijl zou passen, maar de nei ging bestaat; de taille vindt reeds weer haar natuurlijke grens aan de henpen die zij vroeger overschreed. Een der karakteristieke versierin gen van dit genre, de charpe en de garneering in de vorm van sjerpen en sjaaltjes", houdt weer triomfeerend haar intocht. Wat van het afschaffen der tournure voorspeld werd, is nog niet in vervulling gekomen; toch kan het, met de omwenteling van den stijl, niet uitblijven; de richting toch is daarheen, dat alle fraaie lijnen van het vrouwenbeeld, die langs hals en schouder, die langs benoilenarm, pols en hand, die langs hals, rug en heup, d ie langs voet, enkel en been, weer tot waarde gebracht wor den; alleen die langs schouder en bovenarm wordt door de dofmouw gemaskeerd. Een bijzonderheid van do mode dit jaar, is de grooto zorg die besteed wordt aan allerlei bijzaken van het toilet. Mot het .Directoire en Emi>irecostuum herinnert men zich, dat de 3Iervc.il/euseft uit het begin der eeuw zich mot allerlei acces soires belaadden. Men heeft dan de reticule, den waaier, een groot lorgnet, face a muin genoemd, met vierkante glazen, langen schildpadden steel en gouden ketting, die om den pols geslingerd wordt, groote parasol met zeer lange steel, dien men deftig op de wijze der si'.ws'e.s in de ker ken hun stok, voor zich uit op den grond plant, en ten slotte de bovengemelde charpe. De waaier wordt veel van v,ruersc!iijnzijde geno men; voor den parasol heeft men verschillende nieuwe modellen. De omhrellc Lonits XIV is van grenadine lint, rayéinoire, in crf-me kleur, afge wisseld met lint van gekleurde faille. De parasol wordt geheel uit de afzonderlijk aan elkaar ge zette linten gemaakt. De ont'orettc Fanchette is van gazen plissés, die naar beneden toe broeder worden. De charpe zal weldra geheel onmisbaar worden; men maakt ze uit een breed stuk stof aan beide kanten met metaal borduursel «M passé, in zachte tinten, versierd, en hier en daar mot gebrocheerde bouquetjes bestrooid. Deze ccliarpe wordt om de schouders geworpen, zoo dat de hals vrij blijft:inon houdt haar van vorcn,cvenals de dames op oude portretten doen, met do armen vast. Daar er prachtige exemplaren bij zijn, vindt men 70 tot zeer hooge prijzen; er worden er van 200 francs verkocht. Eone mode, die wellicht niet lang duren zal. is die van zwart zijden onderkleeren. Mlle Granicr heeft dit bij het weer monteeron van Lu fillc de Marl. Angot in het Eden-Theater in do mode gebracht, en menigeen wil nu zwart zijden kou sen, cliemiaes, corsettcn, enz. hebben, of men laat, althans datgene waf, ervan te zien komt. van zwarte kant of zwarte zijde maken. Het bestuur der Vereeniging tot verbetering der kleine-kinderbewaarplaatsen heeft weder een verslag van zijne werkzaamheden aan de leden doen rondzenden. Het vorige verslag is reeds twee jaar oud, maar daar de vereeniging rustig en vrij voorspoedig voortgaat, haar doel volko men omschreven heeft en het haar niet aan me dewerking ontbreekt, was een herhaald verslag minder noodig. Toch beveelt zij zich aan voor bijdragen, voor persoonlijk bezoek en voor bespreking van hetgeen zij tot stand bracht. In de bewaarplaatsen Vinkenstraat 39 en Warmoesstraat 71 bleef het aan tal kinderen nagenoeg gelijk aan dat van vorige jaren. In de eerste werden 12788, in de laatste 17846 kinderen opgenomen. De langdurige win ters, waarin velen, ook vrouwen, zonder werk zijn, oefenden natuurlijk veel invloed uit op het aantal kinderen; in de koude dagen is dat aantal klein, maar zoodra de dooi invalt en er weer wat te verdienen is, hebben directrices en helpsters door vermeerderden toeloop de handen vol. De derde bewaarplaats der Vereeniging, in de Commelinstraat 85, wordt te klein. Zij is aan vankelijk voor 30 kinderen ingericht; de stede lijke vergunning geeft echter recht 43 kinderen aan te nemen en menigmaal werden meer dan 43 gebracht, zoodat de directrice, tot groote te leurstelling der moeders, eenigen moest afwijzen. Het aantal kinderen klom dan ook in 1887 tot 8356, en het is te verwachten dat in dit voorjaar weder velen geweigerd moeten worden. Zoodra de huur van het tegenwoordige locaal is afgeloopen, zal het bestuur in dezelfde buurt naar meer dere ruimte uitzien. De toestand der financiën is niet zeer gun stig, daar de uitgaven in 1887 de inkomsten met ? 450.?overtroffen; de opzegging der huur tegen l Mei 1888 van twee perceelen in de Vinkenstraat en in de Warmoesstraat, die tot nu toe f 800.?'s jaars opbrachten (en die nog onverhuurd zijn.) maakte het bestuur met reden be zorgd. Daarbrj kwam dat eene zeer gewenschte verbouwing van het huis in de Vinkenstraat, eene uitgave van bijna / 6000.?noodig maakte. De kas liet deze uitgave niet toe. Het bestuur nam dan ook aan het einde van 1887 het besluit nog eens bij velen aan te kloppen, en hen over te halen de Vereeniging door giften in geld uit den nood te belpen. _Met groote dankbaarheid aan allen die hunne milde hand daartoe open deden, vermeldt het dat de soin van ? 10615.50 ontvangen is, waarvan ? 6000.?voor de verbouwing van het lokaal in de Vinkenstraat zal worden besteed. Het brengt voorts een woord van warmen dank aan do II.H. Doctoren A. Voüte Jr., A. E. de Pcrrot en J. Moijers, die bij hunne trouwe bezoeken in do inrichtingen het oog houden op alles wat voor de gezondheid der kinderen noodig is. Het bestuur bestaat uit de dames: Mej. F. G. II. Muller, presidente, (P. C. Ilooftstraat 112), Mevr. Van bosse-Fock, penningmecstercsso, (Heerengracht 524), Mej. E. S. Cool, secretaresse, (Leliegracht 52). Mevr. Arntzeniusvan West. Mevr. Baar-Lehmann. Mej. A. M. Bienfait, Mevr. Boissevain-Bnigraans, Mej. M. P. Cool, Mej. C. J. Druyvesteijn, Mevr. F rbtingerUasserruann, Mej. H. Ileinekcn, Mej. J. van Heukelom, Mevr. Hortz-Picht, Mej. J. van Kam pen, Mej. E. van Kempen, Mevr. C. Kolf'f, Mej. M. Koning, Mej. J. Amlerson Miltner, Mevr. I)ainalvy Molière-Gouda, Mej. C. Noyon, Mej. C. C. E. lieynvaan. Mevr. BaronnesseIloëll-Dedel. Mevr. Scholten-Commelin, Mevr. Van der Valk-Van den Bergh, Mevr. Zegers Veeckens-IIuygens, Mej. M. II. van der Vies, Mevr. Vos-Stricker, Mevr. VoiiteLamaison, Mevr. Weber-Van Bosse en Mevr. Wertheim-Van Heukelom. Ten allen tijde zijn bons a 0.07 cent per stuk bij do ponningmeesteresse te verkrijgen voor de genen die kinderen in do bewaarplaatsen willen laten verzorgen. E-e. Allerlei. De kamerzanger in den Spiritimring. In Beieren is het algemeen bekend dat do beroemde tenor, de kaïnerzanger Heinrich Vogl, het geld dat hij met zingen verdient, in den landbouw steekt, dat hij zijn kool zelf bouwt en bet beste vee in het Beierschc Hoogland fokt. Maar het is zeker min der bekend dat Vogl zijne bewonderenswaardige stemmiddelen in den laatsten tijd met alle energie gebruikt om een uitsch Spiritusgenootschap op te richten. In een groot hotel bij bet station te Miinchen werd onlangs een vergadering gehouden van allen, die in Beieren spiritus produceeren. Kort voordat de vergadering geopend zou worden kwam do Kon. Beiersche kaïncrzanger Vogl neu riënde binnen, en luisterde niet alleen zeer oplet tend naar de discussiën, maar nam ook zelf het woord, en schilderde met zijno verrukkend schoone tenorstem de offers, die Beieren bad gebracht door toe to treden tot do Uoichsbranntivoinstenergenossenscliaft." Toen de heer Vogl zijne rede zegevierend ten einde had gebracht, werd de spiritusbramlendo tenor naar gewoonte met daverend applaus beloond. Ook was hetgeen bij gezegd bad, zoo goed bevallen aan de collega's" van den heer Vogl, dat men op zijn voorstel be sloot toe te treden tot den zoogenaamdcn Duitschen Spiritusring", om betere prijzen to maken. Ileinrich Vogl is dus thans in twee rin gen, in den Ring der Nibelnngen en in den Spiritusring; in beide kan hij zijn stem doen gelden. Pauselijke censuur. De pauselijke censuur on derscheidt zich in geen opzicht gunstig van elke andere censuur, integendeel, zij heeft nog wel meer dwaasheden begaan dan soortgelijke verminkings-instellingen in andere landen. Zoo leverde eens een dramatisch, dichter een nieuw blijspel in. Het eerste bedrijf speelt in een restauratie. Een mijn heer treedt op, gaat aan een tafeltje zitten en bestelt oen biefstuk. Bij deze plaats in het handschrift was met roodo letters een noot ge voegd van den volgenden inhoud: Als het stuk op een Vrijdag wordt opgevoerd, mag de acteur geen biefstuk bestellen, maar hij moet roepent. Kellner, breng mij een ommelett" Hertog Ernst van Kdbwrg is niet alleen een vriend van de schoone kunsten, maar placht ook. vroeger met voorliefde en smaak aan tooneeluit~ voeringen deel te nemen. Eens op een voormiddag was er repetitie van zulk een uitvoering, waarbij naast den Hertog ook Devrient en Ifcase mee zouden spelen. Men zou Een glas water" opvoeren, en Haase was. regisseur. Hertog Ernst, wien de rol van Bolingbroke" was toebedeeld, scheen echter niet in de smaak van den regisseur te vallen. Deze ver beterde onophoudelijk de gebaren en bewegingen van den vorstelijken tooneelspeler, totdat hij eindelijk ontevreden uitriep: Maar ik bid u, zoo. zal zich toch een cavalier als Bolingbroke niet gedragen!" De Hertog lachte. Trouwens, Haase moest toch beter weten, hoe men zich aan het hof' behoort te gedragen. De Petter Lloyd vertelt van eene geheimzinnige executie: »0p de hooggaaude golven der Th eis» bij Szegedin vaart zonder gedruisch eene boot,. waarin zich twee personen bevinden. Met strakken blik .zien zij onafgewend voor zich uit, en alleen van tijd tot tijd wenden zij zich naar den kant van het roer, waar, met een zwart kleed bedekt, eene geheimzinnige massa rust. Bij het hekseneiland klinkt een dof: Halt!" De beide varenden lichten liet dekkleed op, en brengen, hijgend van inspanning, een z v aren zak te voorschijn . . . Waar ziju wij ? Op den Bosporus ? Heeft Fatime, de favorite van den vizier,een Giaour vriendelijkheid betoond, ea is zij tot straf in een zak genaaid en moet thans den dood in de golven ondergaan? . .. Een val, een plomp iu het water... het is geschied! In wijde kringen teekcnt de val zich op de watervlakte, de afgrond geeft zijn offer niet weer. De oppervlakts is bloedrood geverfd .... Dit is echter niet ver wonderlijk, want er zijn juist op bevel van het gemeentebestuur dertien ccutenaars met fuclisine geverfde paprika, in de Theiss verdronken. De eerstvolgende dagen kregen de dorpelingen bij Martouos visch te eten, die reeds vooruit gekruid was, en hun lekkerder smaakte dau de gebraden duiven, die iemand in Luilekkerland in den mond vliegen." De paprika, een soort van Spaansche peper, dient den Hongaren om hun lievelingsgerecht, eeue haché.. gulash genaamd, to kruiden. Reclames 40 cents per regel. Speciale inrichting voor Schoenen naar maat, in gips afdruksel voor gevoelige, pijn lijke, gebrekkige vosten, knobbels etc. otc. ANTON HUF Jr., Kalrerstraat 200. Koopt Uw Bdwnqftelpapicr, schoone dessins, bij H. W. RUSSK, Prinsengracht 172, hoek Bloemstraat, vlak o;d Westertoren. Arast. Stalen franco. Het snel variëeron der Morio in aanmerking genomen, en het daaraan gepaard gaan van meer afwisseling in het Toilet, hebben wij tevens in het midelen-genre een zeur ruime en gevarieerde keus. Ons assortiment in Mantels, Zijden, Wollen en,Katooncn Stoffen, enz., enz. is zeer groot, de Prijzen zeer billijk. SIGTEN1IORST & Co., Koningxplein S. Ingezonden. _ Rotterdam, l Mei 1888. Den WelEd. Heer JUSTCS VAN MAUBIK Jr. Amsterdam. WelEd Heer! Het was niet inooiclijk in de initialen onderhet stuk Bertus Pendule in de Amsterdam mer uwen naam te herkennen on daarom ver oorloof ik mij eene kleine opmerking omtrent dit stuk direct aan UEd. te adressecrcn. Als oud Arasterdammer en oud bunrtgenoot en ook uit meer intiemen kring is mij de door u geschilderde persoon zeer goed bekend, overigens. is hij voor veleAmstcrdammers reeds in optima forma tentoongesteld in een tooncelstukje, dat een aantal jaren geleden werd opgevoerd naar aanleiding van liet interessante opschrift aan het door hora to huur aangeboden huis: Eigenaars van kinderen, houders van honden en liefhebbers van zingen," enz. Ik betwist niet dat hij een zonderling mag genoemd worden en erken ten volle uw talent in bet teckenen van zijn faits et gestes, maar waar ten slotte toch 7.00 weinig goeds van hem gezegd wordt, vind ik het billijk dat tegenover deze scha duwzijde, die de kracht zijner originaliteit uit maakt, ook iets goeds gezegd wordt; allén het feit dat, wel veel dwaasheden en onhebbelijkheden. van hem, publiek domein zijn. maar het goede onbekend is, bewijst dat hij der wereld slecht» zijne slechtste zijde toont. In de eerste plaats meen ik sterk de waarheid te moeten betwijfelen van uwen zegsman, waar deze een blauw oog zijner (Bertus',) vrouw op rekening van haren man stelt. Op n contrast werd reeds door u gewezen waar u het verdrijven van rustende menschen van do stoep in vergelijking bracht met het voederen van musschen op diezelfde stoep, maar u vergetc nu niet, hoeveel plaaglust er dikwijls onder dergelij ke, voor een" oningewijde niets beteekcnde bewe gingen verborgen is, vooral u, die de Amsterdamsche Jordaanbewoners zoo goed bestudeerd heeft en ons zoo menige vermakelijke beschrijving van hen heeft gegeven, zal het niet vreemd zijn dat een voorbijganger den bewoner van een huis, liefst een winkelier in bet ongelijk stelt, wanneer hij de eene buurvrouw do andere boort toeroepen: Heero jee Bet ga toch op zij meneer