DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No.573 die zich met het kind tevreden stelde de~moeder; de moeder die den man duldde Bet kind; het kind dat de goede óf kwade van het contract onderging. Tegenwoprneemt de man de vrouw om de huwelijksgift; vrouw duldt den man om in vrijheid te ko tten; als het kind verschijnt, is. het een lastpost, «eöovertolligheid, een tegenvaller. £?' -?Als de vrouw getrouwd- is, om vrijheid te win,:_; JttBJ, en er zijn kinderen, is die vrijheid nog maar ?fflftTOBtonlen. Zij blijft, in het huis, onderworpen jfcte'het hoofd van het gezin. Alles herinnert het den drempel tot in hare kamer, en Vooral in de kinderkamer. Daarom richt zij de «tób op; zij is er onafhankelijk, als man of kind « den drempel van willen overschrijden, kan zij ten, met het reglement in de band, eruit doen gooien! Wat een genot! " Quatrelles stelt dan een maatregel tot zelfverdediging en schadeloosstelling voor de arme babies VOOr. Als vader en moeder hun sociëteiten hebi -MO, waarom dan de kleine vicomte niet? Quatrel;? IQ» maakt een concept-reglement op. 'f - - Art. 1. De eerde draagt den naam van haby-club. ' Art. 2. Het aantal gewone leaen is onbeperkt. 'M 'Art. 3. Ieder baby, die lid wenscht te worden, '; «wet worden voorgedragen door een speelgoed- icpopman of een banketbakker. i\ Art. .4. De ballotage geschiedt met tabletjes en t. Aocolaadjes, deze laatste gelden als afwijzend. ',-: HIJ' opgegeten chocolaadjes tellen niet mee. :> ij $A. 5. Geen leden worden toegelaten, dan ,' "feftven de 8 dagen en beneden de 7 jaar oud; zij moeten gevaccineerd zijn. ' ' Art! 6. Zonder ballotage zijn leden: 't de Keizerlijke en Koninklijke prinsen, " <te kinderen van generaal Boulanger, de kinderen van graaf de Lesseps. ?? Art 7. enz. ^t *v\ Gelukkig is het, ook in de Fransche maatsehappij, niet zoover gekomen; de ouders houden te van hunne kinderen, en schamen zich daar voor niet; de moecu -s evenmin als de vaders. Dat vele moeders in den winkelstand te Parijs, genoodzaakt om den geheelen dag boek te houden en achter de toonbank te staan, en zoo -mee geld te verdienen, hare kinderen naar buiten ? eenden waar het gezonder en goedkooper is dan te Parijs, is een feit; maar vooral in de hoogere Btanden komt het familieleven en het zich bezig houden met de kinderen, in plaats van uit de Snode te geraken, hoe langer hoe meer in den smaak en de dames-club, indien hij al tot stand 'komt, behoeft niet tot een baby's club te leiden. THEEMS-IDYLLEN. Londen, Juni '88. De schaduwzijden van het Londensche leven zijn legio, geen vreemdeling, die ooit in de wereldstad Vertoefde, heeft verzuimd ze in 't relaas zijner reisavonturen met flinke verfklodders uit te schilderen. Maar wat men wel eens over 't hoofd ziet, dat Z\jn de lichtpuntjes, die zich op 't paneel van het prozaïsche, materieele leven in de grootste handelsstad ter wereld, vertoonen. Daar is vooral het sans gêne" in de samen leving, dat nooit genoeg volprezen kan worden; - niemand vraagt u hier, wat ge verdient, in welke straat ge woont, wat uw papa doet, men beschouwt slechts de persoon ea als die persoon welopgevoed, «en gentleman", een man van eer is, dan vallen aanstonds de muren, die het gulle karakter van den schijnbaar zoo moeielijk toegankelijken Engelschman omringen en ge zijt aanstonds overal welkom hail iellow, well met" zooals de term luidt. Daar is~'t luchtige, gezellige wonen in sierlijke, uiterst practisch -ingerichte villa's op een kwartuurs afstand per spoor van de stoffige City. Daar is de vroege Zaterdag, die den kantoorKerk veroorlooft 's middags tusschen 2 en 4 uur de gulden vrijheid in volle teugen te genieten daar is onder zooveel meer, dat ik nu niet kan opsommen, het onvergelijkelijke leven op de Theems. $& 't leven op de Theems is uniek! Als ge moe, warm en lusteloos de trap van uw City-kantoor zijt afgeklauterd, naar 't spoor?wegstation hebt gedraafd en een half uur in de aiet altoos even mollige derde klasse door elkaar jajt geschud, totdat ge het doel uwer reis, 't fiefehjke Surbiton hebt bereikt; als ge dan schielijk den zwarten jas en hoogen dop, met een fianellen broek, dito hemd en pet hebt verruild, fluks naar 't boothuis zijt gesneld om uw bootje zeewaardig te maken, en eindelijk over de zachtaardige golfjes van den groenen stroom heenglijdt zie, dan bekijkt ge 't leven met geheel andere oogen dan - te voren. Vergeten is dan de City! vergeten de hitte! vergeten (tenzij ge een Croesus zijt) de dagelijksche strijd om 't aardsche slijk! in uw bobt op de ijvier zjjt gij heer en meester, kapitalist en aris tocraat, 't is liberté, fraternitéo veralen 's Zondags is ook galitéheerscheres, want de rijke koopman van Lombardstreet is vaak de watorbuur van (H) Arriet en (H) Arry, die van Whitechapel naar Surbiton zijn gespoord om eens te gaan spelevaren. 't Panorama dat aan beide zijden der Theems is ontrold, wekt geen oogenblik de gedachte, dat ginds in de verte in de reuzenstad met haar 4J4 inillioen inwoners, met haar kolendamp en haar stofwolken ontzachlijk wordt gezwelgd, maar ook «ntzachlijk wordt geleden hier is alles vredig, sappig-groene bosketten. een weelderige keur van geurige veldbloemen omlijsten den waterspiegel, een dunne rookwolk, die zich door 't gebladert heenbaant, verraadt de nabijheid van het lustkasteel Hampton Court, een dier massieve monumenten uit de gulden eeuw der Engelsche historie, waarmee de naam van onzen Stadhouder Willem III zoo innig is verknocht; dan weer verrijst plotseling, als ware het er heengetooverd, ?«en eilandje midden uit het water en ontwaart het zoekende oog een rei van tentjes, zoo primi tief als mogelijk opgetrokken, die aan Robinson Crnsoëdoen denken Toch zijn 't geen nomaden, die hier. de civili satie ten spijt, hun kamp hebben opgeslagen, ook geen armen, die door nood gedreven in de zo mermaanden op de Theemseilandjes hun toevlucht zoeken, integendeel, 't is. een troepje rijke, excen trieke knapen, die op avonturen belust (faute de grives...) het leven in de Wild-West" in mini atuur nabootsen, en zich er schijnbaar wel bij be vinden, want al zit er een het gescheurde zeil doek van zijn tent met een enorme naald en een groven draad te naaien, dat het water hem langs de slapen gudst, en al zaagt een ander brand hout, als gold het een werkhuistaak te verrich ten, de champagneglazen met hun parelenden inhoud, de lustige liederen, die uit de borst galmen, bewijzen, dat de heeren niet alleen met goed humeui en een stalen gestel, maar ook nog met een zware beurs gezegend zijn, zoodat ze hun would-be harde leven wel dragelijk kunnen maken. Niet ver van het kasfeel heeft de PrimroseClub in de St. James'sstraat haar rivier-filiale, een nette villa, waar de leden uitstekend voor den innerlijken mensen kunnen zorgen, met een goede aanlegplaats en een heerlijk zitje aan de rivier. 's Zondags viert men daar hoogtijd, dan komen de leden in dichte drommen opzetten, velen ver gezeld van hunne dames, die er in hun mousse line en kanten japonnetjes allerliefst uitzien en in de zee van groen, die haar omringt, aan de boschgodinnen in de sprookjes van Papa Grimm doen denken. Te zeggen dat enkel verlangen naar natuurschoon, naar koeltjes en roeitochtjes, de reden van dit druk bezoek' is, zou een leugentje om bestwil wezen, er schuilt meer achter. Zon dag in Engeland, is wat wij continentalen noe men een doode dag, men behoort dan naar de kerk, weer naar de kerk, en ten derde male naar de kerk te gaan, en alle aardsche pretjes op een stokje te zetten. Maar ziet ge zelfs met den hemel kan men 't wel op een akkoordje gooien, en al zou 't nu in strijd met wet en geweten zijn, publieke vermakelijkheden op Zondag open te stellen, er is wel een mouw aan te passen zonder te zondigen. Dit doet men aldus: muziek maken, zegt de Codus Moralis Anglicus, is geen pret maken (dat's zoo klaar als een klontje) ook mag men muziek maken als het maar niet onder kerktijd is en het Concert geen officieel karakter draagt; er wordt dus door de club (een privaatonderncming) een muziekkorps besteld, dat zich in den tuin laat hooren (de tuin is ook privaat). De leden, vooral de schoonere helft, vindt dat dol" pleizierig zoo'n concert te hooren en toch den sabbath niet te schenden, en de niet-leden... nu ('t is wel privaat, maar verbiedt muziek eens de grenzen der Club te overschrijden!) die hebben niet minder schrik in 't gratis-tractementje en aanstonds liggen er honderde en honderde booten voor de Club vol met publiek, dat naar 't privaatconcert komt luisteren. Ik moet toegeven, dat 't programma geheel overeenstemt mot de rustige rust van den Zondag, 't begint mot Strauss, eindigt met II reviendra" en in 't midden is er een Rondo van Waldteufol altegaar componisten, die zooal geen volgelingen van Bach en Handel, dan toch het recht hebben zich hun collega's te noemen. Ik voor mij ben met deze moderne kerkmuziek trouwens zeer ingenomen, en voelde me verleden Zondag, toen ik in een luierstoel liggend, in de eene hand een sigaar, in de andere een lemon-squash" den schoonen blauwen hemelbestudeerde,terwijl hot orkest de Blaue Donau" speelde, al bijzonder gesticht. Als no. 12 finis coronat opus is afgespeeld verdwijnen de vrome luisteraars al even vlug als ze kwamen; intusschen is 't gaan schemeren en heeft de gouden lichtbol haar grijze nachtja pon aangeschoten, de bootjes doorklieven 't wa ter, men spoedt zich naar huis, en terwijl de roeiers weer bedrijvig do spaan hanteeren, zit achter in 't bootje de stuurman naast de stuurvrouw, met zijn arm om haar middel om 't roer beter te kunnen regeeren, zegt hij hij zegt misschien nog wel meer, en dat in een taal, die minder moeilijk te loeren is dan Volapuk en door de geheelo wereld wordt gesproken, want van tijd tot tijd wordt het gedruisch der duikende en rijzende riemen begeleid door 't geluid van Amors pijlen, die langs de lippen van het stu rende paar snorren... JACK T. GREIN. VOOR DAMES. Te veel weelde, Toiletten. Diners. Gotiilons. Patti's jmceelen of Putti. Kanten. Damestijdschri/t. Bhdbarlerbladen. Koffie. Zeer opmerkelijk komt er uit Parijs een klacht over het toenemen der weelde. Er wordt beweerd dat de laatste winter in verkwisting alles in de schaduw heeft gesteld wat er sedert den val van het Keizerrijk vertoond was. Ecnige artikelen zijn minder weelderig geworden; oenige equipages zijn afgeschaft en de rijtuigen worden over het geheel eenvoudiger uitgemonsterd; ook in het ameublement zijn de opccnhoopingcn van peluche en brocaat door de toongeefstors als l>ourrjeois aangemerkt geworden en weer verbannen, maar daar tegenover staan allerlei nieuwigheden, die schatten geld kosten, en, omdat zij uit Parijs komen, weldra de wereld zullen overstroomen. Vooreerst heette hot vroeger altoos, dat jonge meisjes eenvoudig moeten gekleed gaan en geen kostbare versierselen dragon. Dit is dezen winter veranderd. De jonge meisjes kleeden zich in zijde, fluweel en kostbare stoffen, evenals jonge vrouwen, en zelfs heeft men op de laatste bals, er zijn in Mei en Juni zooveel partijen in de groote wereld gegeven als anders in een geheel jaar, jonge meisjes gezien met een parelsnoertje om den hals of een paar kleine diamantjcs, water druppels," in de ooren. Er is nu alle kans, dat de rivière weldra de goutle d'eau zal volgen. Dan do baltoilettcn. Dozo kosten niet meer dan vroeger, voor 600 a ICO!) francs is men al behoorlijk gekleed. maar waar men vroe ger met twee of drie japonnen een winter door maakte, zijn er thans voor acht avonden mins tens vier toiletten noodig, vooral nu de dagbla den ze haarfijn beschrijven en alle kennissen dus zwart op wit hebben, wat men op dien en dien datum gedragen^ heeft. Bij de baltoiletten komen daarenboven hoe langer hoe meer acces soires, een bouquet in de kleur, een waaier in de kleur, veeren en bloemen in de kleur; de dames die vroeger 10,000 francs per winter aan haar avondtoiletten besteedden, betalen nu 20,000 francs, of betalen ze niet. Men noemt eene groote faisewse, die voor ruim een millioen pre tenties intevorderen heeft, en plan heeft, zich dezer dagen failliet te geven, tea einde haar geld binnen te krijgen. * * * Maar meer dan de gasten hebben gastheeren en gastvrouwen hun uitgaven zien toenemen. De diners zijn eenvoudiger geworden; een goed eter heeft moeite om aan de weinige en nog zoo lichte schotels van een modern diner zijn honger te stillen. Maar hier ook maakt de bijzaak de hoofd zaak duur. Het dessert kent geen grenzen meer. Do bloemenversiering kost in Frankrijk, evenals wij onlangs uit Londen vermeldden, fabelachtige sommen; het zijn ware bloemperken, liefst van Ja pan ol van de Sandwich-eilanden, die men op het tafellaken ziet. Met de vruchten is het evenzoo; de druiven kennen geen seizoen meer, vruchten uit alle werelddeelen worden per express versch aangevoerd, of in de serres voor de tafel gekweekt. Dan het servies. Een afzonderlijk couvert om visch mee te eten, een ander voor meloen, een ander voor asperges, voor alles. Ieder stuk zilver of verguld zilver door een artist bewerkt; ieder gast een eigen zoutvat, peperbus, suikerpot, boterschaaltje . . . alles van edel metaal en liefst een reeks van kunstwerkjes. * Het ergst van alles is de cotillon. Vóór 1870 werd er wraak geschreeuwd over de Maandag avonden" van Keizerin Eugénie. Er werd gedanst, maar de toiletten waren er niet kostbaarder dan tegenwoordig, er was geen warm souper en vooral er was geen cotillon met cadeaux. De elegante leider van den cotillon, de markies de Caux, ging met vluggen tred een chinaasappel van het buffet halen of een roos uit een bloemenmand plukken, om die aan zijne danseres aantebieden, en iedereen vond dat voldoende. Twaalf' jaar ge leden nog was het bij de beste families gewoonte, dat de accessoires voor den cotillon, do vlagge tjes, maskers, mutsen gehuurd werden; niemand nam dus iets mee naar huis. Als mama voor bébéeens een kapspeld met een vlinder of een papieren bloem met een chocolaadje erin mee bracht, was het al veel. Maar de Fifth Avenue van New-York is te Parijs komen wonen en heeft dat alles veranderd. Een Amorikaansche gastvrouw brak het ijs en gaf in haar cotillon eenige porte-bonheurs, arm banden, van goud. Dat is niet langer dan een jaar of tien geleden. Men vond het wat aan stellerig" en niet kicsch, maar omdat do dame een Amerikaansdie was, liet men het gaan. Een tweede Amerikaansehe wildo niet minder zijn, en langzamerhand is het zoover gekomen, dat men er op rekent, een valies vol buitgemaakte voor werpen mee te nemen. Een woord van een Fransen edelman tot zijn dochter is bewaard gebleven: Hoe, mijn kind, wordt ge als danseuse betaald V" maar nadat men liet elkaar verteld had, is men voortgegaan en een cotillon kost tegenwoordig van 10 tot 25,000 francs. Dames en heeren sleepen buit: sigarenkokers, dasspelden, gazen waaiers niet aquarellen, bloemen, snuisterijen, vergulde manden vol bloemen, zoo mooi dat men er later zijn hoed moe opmaakt, gouden beursjes, misschien bin nenkort wel beurzen met goud erin. Op de Maandagavonden der keizerin werd ook gesoupeerd, maar het was een stukje koud vleesch en een paar kleinigheden, die men staande bij het buffet opat. Nu moet het aan tafeltjes ge diend worden, met een mand bloemen in hot midden en mcnus met aquarellen. En het souper is warm, zoodat het personeel den geheelen nacht kan op blijven. * * * Als men zooveel juwcclen hooft als Adeline Patti. is het gevaarlijk, zicli onbeschermd op reis te begeven. Men herinnert zich, dat er op Patti's kasteel Craig-y-nos in Wales oen inbraak beproefd werd, die mislukte. De inbrekers waren blijkbaar geheel onbekend niet de inrichting van het kasteel en de nabuurschap. De dieven volgden de diva naar Bucnos-Ayres, maar kregen onderweg twist, ten gevolge waarvan een hunner zijn makkers bij de politie aangaf; tien personen zijn nu in hech tenis genomen. liet hoofd der rooverbendc is een Engelschman; hij ging in het Hotel de Paris logeeren. De ander is een Spanjaard, die bij Rosario verblijf houdt. Hij heeft do kosten voor geschoten voor de reis uit Engeland naai' BuenosAyres. Het plan der bende was, indien zij de juweclon niet konden krijgen, do d i ca zelve te schaken en haar verborgen te houder., tot er een reusachtige losprijs betaald zou zijn. Met het oog op deze ontdekkingen werden er detectives in Patti's hotel te Buenos-Ayres geplaatst en zij ging nooit uit, zonder door een of twee hunner vergezeld te zijn. * * * Eon kanten garnituur, zooals er misschien nog geen te zien is geweest, wat fijnheid en kost baarheid betreft, was dezer dagen in het modemagazijn Gerson & Co. te Parijs tentoongesteld. liet is een compleet garnituur in point de Venixe, geheel in antieken stijl getcekeiid en mikroskopisch fijn van werk; aan het vervaardigen ervan waren zeker honderdon kunstige handen weken lang bezig. Fr wurdt beweerd, dat een zoo kostbaar garnituur nog niet bestaan heeft. Het is door een Aziatische prinses besteld. Eigenlijk is het jammer dat een stuk werk dat in een receptie aan hot Engelsche hof', of op het Elyséc, of in het Win terpaleis of' te Wcenen veel beter zon gewaardeerd worden, naar een half barbaarsch Oostersch hof zou gaan. A- * * Te Parijs is het prospectus verschenen van een nieuw damcs-tijdscbrifr, waarmee de bladen een weinig den draak steken. Hot zal hoeten Kante scieiiti/ique dex femmes en alloen door dames i worden geredigeerd en geschreven. De redactrices zijn, naar hare titels te oordeelen, zeer geleerdevrouwen: Mlle Chenne is licenciée in de mathe matische wetenschappen, Mme Simonnet bachelière in de natuurkundige wetenschappen en professeur de physique, de dames Conta, Kraft n> Perrée zijn doctoren in de medicijnen. Zij pre diken echter, gelijk de hoofdredactrice, Mme Renoz, in het propectus zegt, geen emancipatie. Zij zijn tevreden met haar positie. (Daar zij allen pro fessoren of dokters zijn, kan dat ook wel). Zij willen alleen de geleerdheid niet voor zich zelf houden. Zij zijn geen vijanden der sterke sekse, maar zien daarop blijkbaar met eenige welwil lendheid neer. Aan het slot van het prospectus leest men: De mannen zijn, individueel, beter dan men denkt. Moet men van tijd tot tijd ook al hun weerspanheid en onbillijkheid misprijzen, dit is voorname lijk het gevolg daarvan, dat zij hun goede eigen schappen verbergen om geprezen te worden door diegenen die minder waard zijn dan zij. Goed heid, rechtschapenheid, eerbaarheid houden zij voor ondeugden: zij zijn fanfarons de vices." Het wetenschappelijke en grondige van deze redenee ringen, evenaart het oorspronkelijke en nieuwe er van. Op een /zee o'cloclc tea en in een arri reboutique hoort ratn hetzelfde zeggen, maar ge woonlijk geestiger in vorm. * * * De rhabarbersteelen, die hier reeds in vele gezinnen een bekenden schotel leveren, beginnen in Duitschland pas carrière te maken. Als van eene nieuwigheid maken dan ook alle bladen mel ding van de rhabar'aerkompot". Het recept komt, naar wij rneencn, overeen met dat wat hier ook in Holland gevolgd wordt: met een pond rhabar bersteelen neemt men een glas witten wijn, een paar pijpjes kaneel, de schil van een halve citroen, een handvol krenten en heel veel suiker. Men laat deze kruiderijen samen een minuut of wat koken, schudt er dan de in stukken gesneden rhabarbersteelen bij, en laat alles zeer voorzichtig zacht koken, wat al spoedig het geval is ; men bindt het niet een eierdoier en zooveel aardap pelmeel als op de punt van een mes kan liggen. Wat hier nog minder bekend is, is het rhabarberlof als groente, Een dame uit Halle schrijft, dat zij het als surrogaat voor spinazie opdischt, en dat men het lekkerder vindt. De bladeren worden van do dikke nerven ontdaan, goed gewasschen, gekookt en geheel als spinazie gebruikt. De inzendster voegt er bij hetgeen ze vooral voor hare keukenmeid aanbevelenswaardig makon zal dat rhabarber veel gemakkelijker schoon te maken is, dan spinazie. * * * De tentoonstelling te Barcelona is door ko ning Alphonsus X11I in persoon geopend. Het j was," schrijft een correspondent, de eerste we reldtentoonstelling, die de jonge vorst met zijn tegenwoordigheid vereerde. De nu ruim twee jarige levensloop van den koning is bekend ge noeg. Onmiddellijk na zijne geboorte, op een oogenblik waarop hem de vele nieuwe indruk ken in verwarring moesten brengen en hij de volle beteekcnis van zulk een daad zeker nog niet overzien kon, werd hem de koningskroon op het met een licht dons overdekte hoofd ge zet. Het werd hem niet gevraagd, of hij niet liever als particulier zuigeling in oen ander land wilde leven; misschien ware hom dat nog wel, konier geweest. In het land toch der gurbanzos verliezen do koningen al spoedig de aantrekke lijkheid van het nieuwe, eu het wispelturige volk jaagt ze nog wel oens weg, voordat zij liet vor stelijk hermelijn goed aangepast hebben. Men kan het dan ook koning Alphonsus niet zeer kwalijk ne men, als bij de ernstige staatshandelingen met een volkomen onverschill gheid aanziet." Dit dient als inleiding voor een beschrijving der plechtigheid. Zijne Majesteit Alphonsus XIII droeg een wit kanten costuum, dat hem zeer goed kleedde. liet was zeer gedecolleteerd, en liet ook de konink lijke armen, zoowel als Allcrhoogstdeszoiis beenen, van de knie naar beneden onbedekt Achter aan de taille had de Koning een roso strik.... De hofstoet, het corps diplomatique, do ernstige groot-dignitarisscn en rijksgrootcn, waren reeds voltallig bijeen, toen het den Koning behaagde zich op de estrade te laten dragen eu op den troonzetel te laten zetten. Hierbij liet Zijnu Ma jesteit herhaaldelijk een Allergenadigst Hotto" hooren. Aan den tegelijkertijd uitgodrukten wenscb. van Zijne Majesteit, om een weinig paardje te spelen, kon oin politieke redenen niet terstond gevolg gegeven worden. Dit wekte Zijn Aller hoogste ontevredenheid, en de Koning stak tegen den minister-president zoowel als tegen den pre sident van don senaat do tong uit. Gelukkig werd er nu eene fanfare geblazen, hetgeen den Koning weer in eene vroolijke stemming bracht. Hij klapte in do handjes, spartelde met de Allerdoorluchtigste beentjes en kraaide luidkeels. Gedurende de ofiicieele aanspraken, vermaakte Zijne Majesteit zich er mede, de voor hora op een tabouret zittende inl'antcs bij de vlechten te trekken. In hot begin hielden llaro Koninklijke Hooglieden de pijn uit, eindelijk ech ter knepen Iloogstdczclve Zijne Majesteit ge niepig in de kuiten. De Koning begon bitter te huilen en de plechtigheid moest voor korter; tijd gestaakt worden . ..." * * Eeue methode van koffie branden, die zich van de tot nu toe gevolgde onderscheidt, is die van Prof'. Liebig. Zij wordt te Amsterdam toegepast in de stoomkofnebranderij van Alex Meijer & Co., Singel 280. Het eigenaardige der methode bestaat daarin, dat de koffieboon onder het branden met eene dunne huid van caraniel vertrokken wordt, zoodat van het aroma vóór het malen niets ver loren gaat. De firma beveelt daarom do koffie ook bijzonder aan tot het mee naai- buiten nemen; men kan alleen op die wijze de koliie na maan den even geurig hebben, alsof zo dezelfde weck gebrand was. Op de tentoonstelling van voedings middelen, waar zij do hoogste onderscheiding, het diploma voor eene zilveren medaille ontving, werd deze koffie geschonken in de Waag", het res taurant der tirma lleineki.'u, en mcii kon de kotüekcnners bij voorkeur daar hun kopje kofiio zien drinken. E?e. l