JSfo. 593 DE AMSTERDAMMEK, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. 3 bjj gelegenheid" van 'n St Mcolaasfeest de leer lingen van eenige kostelooze scholen op eenige honderde ponden Klaasjes" getrakteerd, eene weldadigheidsreclame" die nog de minste navol ging gevonden heeft. Daar alles door aankondigingen reeds in beslag is genomen zelfs het pontje over het Eokin doet vermoeden dat er een depot van Kindervoedsel" en een filiaal van een Zaansche Waschinrichting op aanwezig moet zijn heeft een vernuftig fabrikant aangeboden alle tegenwoordige en toekomstige politieagenten gratis van nieuwe helmen te voorzien mits deze met het woord Angostura Bitter'1 mochten prijken. Met het oog op de vergunningswet echter zal door den Gemeenteraad waarschijnlijk afwij zend op dit voorstel beschikt worden." Een niet minder ondernemend man wilde op dergelijke wyze de-, brievenbestellers exploiteeren voor een nieuw soort likdoornzalf waarvan de ge xploiteerdén" in de eerste plaats de heilzame uitwer king zouden kunnen ondervinden bij hun uitge strekte wandelingen. .Talrijke aanbiedingen zijn reeds ingekomen om het Paleis voor Volksvlijt waarvan het doel en de strekking sinds lang vergeten en verloren feraakt is, van binnen met advertenties te behangen, e koepel, electrisch verlicht, mot annonces te be schilderen en er dan reclame-concerten" te geven, of het gebeuren zal weet ik nog niet. In n woord we lezen, beminnen en sterven hier, door en te midden van reclame". Zelfs de kunstwereld is er niet vrij van. 'n Paar jeugdige schilders mikken tegenwoordig met taaie verfklodders op hun doek, die zij daarna verbinden door een paar vegen", zoo breed alsRembrandt gebruikt zou nebben om dergelijke jongeheeren van zijn atelier te vegen". Twee of drie letter kundigen van 't nieuwe licht" maken cacographische sonnetten, die niemand ooit kan begrypen of doopen hun pen in de modder. Dan steken geleerde en ongeleerde menschen hun neuzen in de lucht, ze twisten, prijzen of laken, en geven den artisten" hun zin, wier doel ge lukt is ze maken reclame". Tot slot moet je nog even hooren hoe mooi ik zelf er in geloopen ben. Verloden week zat ik in een vrij leegen tram, over een in plechtig zwart gestoken heer, met vroom, bleek gezicht, blanke handen en overigens zeer vleezig. Beroep: dominé; rich ting : heel erg doleerend, zóó dacht ik bij mezelf. Nadat hij me tot een praatje uitgelokt had, begon hij me tamelijk uit te hooren en daar ik Gode zij dank, voor 't oogenblik niets te ver bergen had, stelde ik zijn nieuwsgierigheid vrij wel tevreden. Ik was buitengewoon verkouden en wist wel dat ik er nog al wrak" en afgetakeld" uit moest zien, maar toch schrok ik toen hij me vroeg: Neemt u mij niet kwalijk, hebt u wel eens een bloedspuwiug gehad ?" Ik ontkende met nadruk." Ook tering in de familie, de oude heer mis schien er aan gestorven ? 't Is toch altijd goed niet waar, aan alles te denken. Let op Uw Einde" da's 'n mooie zinspreuk, heel mooi." Ik dacht eigenlijk dat hij vast op 'n legaat voor een "zendingzaak of zoo iets wou speculeeren, maar nadat ik weer had moeten ontkennen ging hij voort: Asthmatiek toch zeker ? Ziet u, 'k zal u zeggen, u woont hier keelemaal alleen, zooals u zegt, als u er zelf niet om denkt om 't netjes te laten doen, dan heeft je familie of je erfgena men er geen geld voor over. Wij begraven in drie klassen weet u, uiterst billijk en fijn hm! hm! Mag ik u maar een prospectus geven ?" en de kerel tastte waarachtig in zijn borstzak. Ik weet niet welke beweging ik maakte of hoe ik hem aankeek maar hij stopte het witte papier zonder verdere aanbeveling weer weg en scheen eensklaps de voor keur te geven aan een plaats buiten bij den koet sier, 't Was winderig weer en ik hoopte van harte dat het hem slecht bekomen mocht. Adieu tt, DANDOLY. Uit het Haagje. De bekende freule Kunst geboren Nijverheid, heeft dan eindelijk op haar landgoed, Huize Koekamp", den laatsten adem uitgeblazen. Erg gezond en sterk was zij niet, maar tot op den dag van haar verscheiden toe, heeft zij er steeds lieftallig eu innemend uitgezien. Het smetteloos roomkleurig kleed, uit n stuk, bedekte tamelijk wel al hare innerlijke onvolmaaktheden. De weinig kostbare, maar elegante broche met frisch geschil derde vakken, de eenvoudige haarnaald en oor hangers van zuiver wit albast, stonden haar snoepig. Eene beschrijving van de inwendige omgeving, waarin de dierbare overledene hare uren van vrees en hoop doorleefd heeft, zal wel overbodig zijn. Belangstellende stadgenooten en vreemdelingen konden het buitenhuis immers tegeu eeu gering drinkgeld zoo dikwijls als zij maar wilden, iu oogeusehouw nemen» Zelfs al was er visite, zooals van die familie uit Hindeloopen, die er geregeld zat, nooit kreeg men belet. Salons, boudoirs, eeten slaapkamers, met al wat er in was, tafels, stoelen, handwerkjes, lieveliugsboeken, photographiën, platen tot de onnoozelste houtskoolkrab bels van de kindertjes toe alles mocht men zien. Zelfs maakte de freule geen geheim van 't geen zij 's middags at. Vreemde oogen mochten vrij rond waren over haar immer gedekte tafel, waarop behalve do noodige leege glazen, soms nog de nederige klieken van grauwe erwten en haring met uien prijkten. Men moge hierover denken zooals men wil, de bewoonster van den ^Koekamp" bleef trouw aan haar ongegeneerd devies : En door 't venster, wijze guit, Lach deez' zotte wereld uit." Dit nu kan de Haagsehe gemeenteraad onmoge lijk doen, om de eenvoudige reden dat in zijne vergaderzaal geen ramen zijn. Al het licht komt daar van boven. Wel te verstaan in letterlijken. zin. iguurlijk gesproken komt het licht juist van onderen, van de banken waarop do raadsleden zetelen. Wil men weten hoe dit zaaltje er uit ziet ? Leverkleurige muren, met vakjes van leverkleurig doek afgezet, en leverkleurige deuren, waaronder eene dubbele, die nooit opengaat. Judels gaf vroe ger in zoo'n kamer eu négligé" zijn vermakelijke vaudevilles, wanneer hij hier met zijne tent op de kermis stond. De gevierde komiek besteedde geen cent aan mooi decoratief, omdat hij wel wist dat de tent toch vol liep. En de Haagsche gemeente raad ? Nu, dat begrijpt men wel. Men zit er zoo recht gezellig en knusjes bijeen. De neaen-en dertig leden passen in hun doosje, als het binnen werk in eene piano. Voor deii burgemeester, die dit klavier bespelen moet, en voor zijn assistent die de bladen omslaat en mee helpt opletten, is maar net plaats om te zitten; precies als op ccn wezenlijk concert. Het instrument is laiia- niet nieuw, maar redelijk onderhouden. Tamelijk ge regeld komt eenmaal 's weeks de burgemeester liet zelf stemmen. Hoogstens wordt dan eene enkele vingeroefening of een klein stukje ten beste ge geven; daarna wordt de kast zorgvuldig gesloten. Het spreekt van zelf dat er bij die gelegenheid weinig luisteraars komen. Iets anders is het wan neer, zooals verleden weck, de jaarlijksche uit voering plaats heeft van de begrootings-symphonie (duur) in verscheidene afdeelingen. Dan vergeet een Hagenaar voor een oogenblik zijn afgcmctcuheid eu gaat hij zelfs tot dringen en duwen over om eene voorplaats te krijgen. Hot is dan ook geen gering genot, te zien hoc een meester in do kunst bijna niet te treffen aecoordeu als 't ware uit zijn mouw schudt en altijd de maat houdt, hoe ver ward het ensemble, hoe snel het tempo ook is. Maar wat is het bovendien niet aardig-, om al die hamertjes om beurt fluks te zien rijzen en dalen als het stuk in vollen gang is: mijnheer de voor zitter hoog, mijnheer de voorzitter laag, mijnheer de voorzitter voix. ocleste, mijnheer de voorzitter in alle tonen eu klanken, 't Is waar, het middenre gister, dat altoos 't meest gebruikt wordt, heeft door vocht, ouderdom enz. geleden. Het valt in 't oog dat sommige liamerkloppen erg dim worden, ja, dat een enkele zelfs opnieuw van leer voorzien is. Maar de toon en daarop komt het toch aan, is zuiver. Het uitgebreid programma liep vlot van stapel. Na een rijk pracludium, geïnspireerd door den grooteu strijd tusschen gas eu electrisch licht, volgde de eigenlijke Symphoiüe. Door het hoofdthema: Inkomsten en Uitgaven, waren de verrassendste bij motieven en variatiëu heengcvlochten. Daar komt de aloude Seheveuiugsche Tol aan cl e orde. Maar eventjes dric-eu-twintig raadsleden her inneren zich plotseling het beroemde historische feit van l April 1572: de inuemiug van den Bricl door de Watergeuzen. In minder dan geen tijd zijn zij het eens; ieder slaat, een handje aan . . Jongens, daar gaat-ie! . . . bom! ... en het hecle tolhek ligt voor goed omver. De geestdrift kende geen palen ja toch: de drie gemetselde palen, die de ijzeren hekken gedragen hebben; tot uu toe het toevluchts oord van de duiven van den tolbaas; op de mid delste zijn bovendien twee leenwtjes ou twee ooie vaartjes op een goud veldje geschilderd; alles in zakformaat. Een raadslid wenschte die drie pilasters daar ten eeuwigen dage te laten staan. Hij stelde voor om ze ter eere van Coustautiju Huygcns, den ontwer per van den Schcveuiugscheii weg, te noemen: Hi/i/j/enspoort. Maar 't is geen poor-rctje," zuchtte een Haagsch kruidenier op de publieke tribune. Misschien had die eenvoudige man gelijk. Men wijdt tegenwoordig zooveel steencn aan de nage dachtenis vau beroemdheden: Mevrouw BosboomToussaint, Spinoza, Bildcrdijk, Thorbccke en wie niet al meer. Zou het daarom niet beter zijn ook Huygens te steeuigen, iu plaats van de passage te belemmeren door drie gemetselde beeren, die even veel gelijken op een poort, als op het beroemde Trio uit de opera Guillauine Teil? De komedie werd iu den Baad ook besproken. Dit debat verhief zich tot iu de wolken wel te verstaan van sigareudamp. De oude koffiekamer, waar eertijds 'n echte Londensche mist van tabaks rook placht te hangen, is al sinds lang iu een tooverpaleis herschapen, met causeuses, poefen, bloemen eu spiegels. Men begrijpt dat in deze omgeving het woord rookeu" op zich zelf reeds een wauklauk, een scheldwoord geworden is. De aanbidders van de heilige sigaar zijn dau ook, zouder vormen van proces, gewoon de deur uit gezet. Zij zijn verbannen naar een hokkerig meidcnkamertje op zolder, waar de bedstee zoowat voor buffet ingericht is. Geen wonder dat, deze brave lieden wel eens nijdig op hunne sigaren bijten, dat zij mopperen, dat zij naar den bcganen grond en naar wat meer ruimte smachten, kwaad zijn zij anders niet. Ondanks de minder prettige behan deling, die zij ondervonden, deuken zij er niet aan om uit wraak den boel in de war te sturen. Meu heeft dit, het best kunnen zien bij het feest vau Moriu. Met vasten stap eu in brecdc gelederen zijn zij op dien Vrijdagavond naar den schouwburg opgerukt, hoewel zij vooruit wisten dat bij zulk ecu eivolle zaal hun dakkamertje veel zou hebben van eene bokkingrookcrij. Mot'in is dan ook uiet iedereen. Moriu heeft in de residentie de harten veroverd van oud cu jong. Hij speelt immers bijna altijd voor zoo'n echt gooien, onaf haiikelijkeu kerel. Hij kan ellendelingen en mispunten zoo on gezouten en van harte uitluehteu. Hij is altijd zoo uiterst correct gekleed; iets wat iu eene hofstad ook gewicht iu de schaal legt. Eu Moriu van zeventig jaar, die nog even zwart, is op het toouecl althans en nog even vlug eu lenig als een Moor, die wel twintig jaren jonger telt, is trouwens op zich zelf reeds een wonder. Zoo ziet men dat hier voor ontspanning van oud en jong, rijk eu arm ter degc gezorgd wordt. Eeinschmecker" van akeligheden hebbeu gesmuld aan de smartkrctcu van Mario m La Tosca. Zwaarmoedigen eu bedrukten hadden slechts naar Willeni vau Zuyleu in Diligentia te gaan, om door zijn enorm komisch talent op eens van hunne kwaal genezen te worden eu tranen met tuiten te lachen. Zelfs cte straatjeugd amuseerde zich met, do Chineezen in hun nationaal costuum, die op het oogeublik uit de stad zijn, maar weldra weer terug gewacht worden. Allen vinden hier hun gading. Z. Kunst en Letteren. HET TOONEEL, TE AMSTERDAM, Deze week onthaalden de Heeren van Lier ons op de Buitengewone Voorstellingen" der AngloAmerican Musical Comedy-Co." Het gezelschap, dat tot firma heeft Mr. J. A. Tressi en Mrs. Emily Kennion, gaf My Sweetheart" een ver haal, voor het tooneel bewerkt door W. S. Baron en gearrangeerd" door het vrouwelijk lid der firma, dat tevens als eerste kokette schijnt op te treden. Hot is merkwaardig, wat de staaltjens van dramaticsch en muzikaal leven, die van over de zee tot 'ons komen, op ons, oude-vastelandors, een naïeven indruk maken. Er is, in al die dingen, iets kinderlijk-speelsch, dat bij den Mikado" nog minder tot eenig meesmuilen stemt, dan bij een performance als van My Sweetheart" om dat men hot charakter van muz;ek en katastroof bij het interessante werk van Sullivan op rekening van de Japansche stof stelt; maar bijv. in deze Comedie-vaudeville" is dat onnoozele weer zeer iu 'toog vallend. My Sweetheart", ofschoon som tijds niet vrij zelfs van melodramatische praitensiën, heeft niets vau een Comédie, terwijl ook het vernuft, de losheid en levendigheid, die tot do vaiidwille plachten te behooren, er aan ontbreken. Hier en daar is er iets idylliesch iu te vinden. Een schaar lieve kinderen, dïo buiten eenig verband tot de geschiedenis staan, dansen en heffen zoetkrijschende licdtjens aan, onder het geleide van een soort eleganten, blonden, blozenden herder, met name Tony Fuust, die, in het stuk, eon naar Pennsylvaniëgeraakte neef van een Duitschen Graaf is en dan ook van ArCM-York" spreekt, en andere germanismen in zijn Engelsen opneemt. Deze vlugge jonge man, die een knap uiterlijk heeft, wordt in het stuk bemind door een meisjen, bijna nog een kind, dat met haar ouders, farmer Hat zeil en zijn bij-do-hante vrouw, op het land woont, er. belaagd door Mrs. Flecter, eene avonturierstcr, die van haar man Joe Sliotwell is af geraakt en nu met haar broeder llaróld Bartlett den eenvoudigen Tony in 't net tracht te krijgen. Tony namelijk verkeert eenigen tijd in het denk beeld, dat. door den gcwaanden dood van zijn neef, den Graaf Rosenbach, bij titel eu goederen van zijn oom geërfd heeft. Gelukkig echter is er eeu huisvriend, Dr. Olwer die als reddende Engel optreedt en de te-rug-komst van den onaptijtelijken Sliotwell, de loving husband" van Mrs. Fleeter als middel gebruikt, om Tony uit haar strikken te verlossen: waarvan het gevolg is, dat 2'ina Hatzell, het lieve meisjen, niet hem trouwt. De partij vau deze laatste werd met veel talent en natuurlijke bevalligheid, vervuld door Meju vrouw Sara Bcryl, rlie, volgonds het uitgereikt pro gramma, meer dan duizend keer de rol in Engeland gespeeld heeft. Sedert G jaar maakt het slecht gebouwde stuk, ook in Amerika, veel opgang. lïct is dan ook eigenlijk geschreven voor Mi unie l'almer, en met deze star hebben tooneelbesturcn liet werk, tot j groote- stijving van bun kas, in verschillende ste den kunnen uitvoeren. De oorspronkelijkheid,waar door zich, bijv. de Mikado" aanbeveelt, ontbreekt hier geheel. Enkele, half melancholische engclsche volksmelodiën zijn op zware kontributie gezet, en het minst beschaafde gedeelte van het publiek verklaart volmondig, dat het zich in My Sweet heart" nijg beter guamuzeord heeft dan in Mathias Sandof" (Historiesch). De reeje direktrice Mrs. Emily Kennion ver vult de rol der avontwierstcr. Zij heeft wel zcg<rhig?kracht; maar hot engclsche gebarcnstclsel is ons wat weinig afgerond. L'e goode, wakkere vrouw is ook zeer belemmerd iu haar gang, en zij moet zich wel herinnerd hebbon, dat de Hertogin de la Vallièrc, schoon aan hot zelfde gebrek lijdende, een machtig Koning heeft kunnen veroveren, om de vcrmeostoring van het hart des boer-Graven (zonder woordspeling) aan te durven Het spel der andere akteurs, die de hetzij nood wendige, hetzij overtollige pcrsonaadjcs ter aan schouwing brachten, kon er mee door. Miss Sara Beryl, wij gaven het reeds te kennen, blonk uit. Zij heeft eeu allerliefst gezicht en is vlug iu haar bewegingen, 't Is jammer, dat er geen poeyertjen is togen het dikworden der aktriccs. Daar zou een schat mee te verdienen wezen. Het KateGrecnaway rlodderkostuum komt aan gebrekkige proporties wel te gemoot; maar kan ze niet gauts verbloemen. Er is, dunkt mij, geen doorslaande reden om de namen der personen, die de verschillende rol len vervuld hebben (buiten die van Miss IJeryl, Mr. Joseph Wilson, en Mrs. Kennion) in ons midden op een godenkzuil te griffelen. A. l Nov. '88. A. TH. MUZIEKAAL OVERZICHT. Rotterdam, 2 Nov. 1888. Toen Scribc het tekstboek Onstate, ou Ie bal masfjuó" schreef, bestemde hij het voor Rossini, door wien het echter niet gebruikt werd; het kwam daarop Auber iu handen en deze componeerde er de muziek voor iu ougeloufelijk korten tijd. Waar schijnlijk is het daaraan te wijten, dat Auber's partituur ver onder zijne andere werken bleef en zoo snel in het vergeetbock is geraakt. Eerst veel later (1S51,)) verscheen VcrJi's // hallo inmiischera op deuzelfileu tekst, cu had nadat de handeling, op last der censuur, vau Zweden naar Amerika verplaatst was, eu iu plaats van koning Oustav ecu Gouverneur llichard, graaf van Wancieh werd gesteld dadelijk groot succes. Voor hier was dit werk eeue noviteit en, waar ceue keuze ouder de nieuwere opera's zoo moeiclijk is, mag het iu studie ucmcu ervan een gelukkige greep van de Directie genoemd worden; liet publiek heeft zich, blijkens liet herhaalde en geestdriftige applaus, goed geamuseerd cu het zou mij niet verwonderen indien dit Maslcenball ecu répertoirestuk bleef. De handeling, zooals het tekstboek die thans aangeeft, verplaatst, ons iu het eerste bedrijf iu eeue zaal der gouverneurswoning; edelen, kunste naars, euz. antiehambreereu en geven iu ceu koor ??de eeuen aan hunne wraakzucht, de anderen aan hunne liefde voor den gouverneur uitdruk king. Richard (de gouverneur) neemt na zijn binnentreden de hulde in ontvangst, verraadt al spoedig aan het publiek zijne ongeoorloofde liefde voor Amelia, de vrouw van zijn bosten vriend Kenó (Minister), verneemt dat het volk de ver banning eener waarzegster wcnscht, eu besluit die waarzegster zelf eens te gaan bezoeken. Dit bedrijf is onbeduidend, ook muziekaal, om er niets ergers van te zeggen. Reeds vóór het opgaan van de gordijn voor het 2e bedrijf bereidt eeu solo op de turksche trom ons op iets bizondcrs voor; en weldra bevinden wij ous dan ook iu het verblijf vau L'lrica de waarzegster; nadat Rlchiird, als matroos verkleed, zich ouder de velen die zich de toekomst willen laten voorspellen gemengd heeft, komt eeu zijner matrozen met hetzelfde doel en verneemt dat hem eer en rijkdom wachten; llichard, die toevallig eene aanstelling tot kapitein en eeuige rolletjes goud bij zich heeft, laat een cu ander onbcmerkt in den zak vau den matroos glijden, zoodat, Vlrica's voorspelling, tot ailer verbazing, onmiddellijk vervuld wordt. Nu echter laat Amelia, belet vragen en allen worden door l'Lica verwijderd; sleclvts/iV/icrtY/jWicn dit bezoek ongemeen interesseert, blijft en verbergt zich achter een gordiju. Hij ver neemt daar dat Amelia hem bemint, doch de hulp der waarzegster inroept om zijn beeld uit, haar hart te verbannen; deze recommandeert daarvoor liet afkooksel vau een tooverkriiid, dat te midder nacht op de plaats waar de misdadigers ter dood gebracht worden door de deliuqueutc zelve moet worden geplukt. Ofcchoon dit geenszins iu Ame lia's smaak valt (en bij wien zou dit wél het ge val zijn'') besluit zij de griezelige onderneming nog denzelfdcn nacht te wagen; Richnril. die alles gehoord heeft, neemt zich voor óók daar i er plaatse te ziju. Nadat, Amelia, vertrokken is en de ande ren allen weder zijn binnengekomen, wenscht 'Riclirtrd zich de toekomst te laten voorspellen, waaraan door L'lrica voldaan word!,: hij zal spoe dig sterven. Op zijn vraag of dit op liet veld van eer ziju zal, antwoordt zij ontkennend; door vrieiideiihaud zal hij vallen eu wel door hem die hem thans het eerst, de liaud zal toesteken. Geeu der aanwezigen, ook niet de hoeren S-/muclc,n Torn (die overigens reeds lang op zijn leven azen), zal daarvan in dit oogenblik gebruik maken; maar juist voert het noodlot Amelia's gemaal, Reni', daarheen eu deze van niets bewust ? drukt Rithard hartelijk do hand. Deze vindt, hierin aan leiding om met de voorspelling te spotten; inmid dels dringt het volk, dat, vau liirh/ird's aanwezig heid bij Vlfica gehoord heeft, binnen en brengt zijn beminden gouverneur hulde. In het, derde bedrijf bevinden wc ons op de ge recht sphiats, alwaar Atnelia- het slaan van het midderiiachtsuür afwacht om het bewuste kruidje te plukken; Ric/ii/ril laat, zich echter niet hing wachten en ontlokt haar na ecuig tegenstreven de beken tenis harer liefde. Het paar wordt, gestoord door geen audcr dan René, die er echter gekomen is rlat, de samenzweerders Richarifa escapade bemerkt hebben en hem thans willen overvallen en ombren gen. Rit'lwr'l vlucht, u a van R<'>ic de belofte ge kregen te hebben dat hij de dame. met, wie hij iu gesprek was, uaar de stad zal teruggeleide)! /.ouder te trachten haar te herkennen. Als llenéaau deze opdracht gaat voldoen, komen de .samenzweerders te voorschijn eu willen zich op hem werpen ; Amelia stelt, zich tussclicn de strijders, ongelukkig echter vult de sluier haar daarbij vau 't gelaat, eu herkent liirnf zijne vrouw. Door zooveel valschheid vau Rithard verdwijnt alle gevoel vau vriendschap voor hem uit, /.iju hart en sluit llcaé, zich bij de samen zweerders aau; h uu plan zal deu volgenden mor gen ten zijnen huize worden vastgesteld. Iu den aanvang van het, vierde bedrijf zien wij Rent ttcreecl zijne eehtgeiioote den eieren door het hart, i': --t.ooteu: hij laat, zieh echter vermurwen om haar zoolang uitstel te geven als ucuxüg is om afscheid vau hun eenig kind te nemen. Sm/nielcii Tom treden uu binnen cu nadat eem; uitnoodiging ter bijwoning van een gemapkcrd bal bij den Gouverneur gekomen is loten zij, wie van hen drieën het moordend staal iu Jlirhur>Ps borst zal stootcu. Amelia, inmiddels teruggekomen, wordt door haar echtgenoot gedwongen den noodlottigcn naam uit de schaal te nemen . . . het, lot, wijst Rent, aau De voltrekking vau het doodvonnis aan Amelia wordt inmiddels uitgesteld tot na liet balmasqué. In het laatste bedrijf ziju wij getuigen van Kiclitird's berouw; alvorens zijn hartstocht hem tot eeu slechte daad tegenover ziju vriend kau breuken, \veuscht hij dit onmogelijk te maken en toekent ecu bevel, hetwelk Rein': opdraagt zich met zijne eehtgeuoot.e naar Engeland te begeven-, zoo worden hare eu zijne eer voor smet behoed. Het, is evenwel te laai; als het bal in vollen gang is stoot Rfnéhem den dolk in het, hart, en eerst uu alle hoop op behoud van ziju leven ver vlogen is, toont Richard aau 'Renéliet bevel tot bovenbedoelde zending en ziet, deze laatste in, dat hij zijn vriend verkeerd beoordeeld en dus onrecht vaardig gedood heeft. Ziedaar de hoofdiuhoud van dezo oude noviteit; men ziet dat, er vele spannende momenten iu voor komen eu Vcrdi heeft daarvuu met meesterhand gebruik gemaakt; bij de bcoordeeliug vau dit werk moet uien zich wél wachten zieh op eeu Duitscli standpunt te plaatsen of naar Duitschen maatstaf te richten, liet is Itnliaansrhc muziek vau de eerste tot, do laatste noot, maar veelal zér goede muziek; l'lrica's bezwering, Richard*$ coupletten en de l'iuale vau het 2e bedrijf men gevoelt, den gloed vau Verdi's inspiratie er bij. De Finale van het 3c bedrijf het spotkoor ccncrzijds cu Rune s eu Aaialia's smartkrctcu anderzijds is het werk vau een meest erhaud eu maakt grooten indruk ; Re»e s verzuchting in het 'Ie bedrijf AW/>, nicht an ihr, die ihr lier- nicht bewaclite" enz. is ecu prachtig stukje, muziek en de balmuzick op den achtergrond iu het laatste bedrijf, waardoorheen het bloedige drama vóór op do Bühne afspeelt, brengt ous geheel in de gewcuschte stemming. Voeg daarbij uog de pikante muziek, voor den Page geschreven (travcsti), zoo kan gerust getuigd wonK-ii dat, Verdi's II bullo in -Minscliera tot, de beste, stellig tot de interessantste werken zijuer eerste periode mag gerekend worden. De opvoering vau het werk gaf veel aanleiding tot prijzen; de heer Walther zong dau Richard uitstekend en speelde hem los, slechts de doodskreet aan het slot zal wel abuis geweest zijn. Een voortreffclijkeu Renégaf de heev Von Bougardt. Mevr. Gross was uog niet geheel thuis in de partij vau A/;ielia, gaf echter toch veel goeds. Mevr. Jaïde'a l.'lrica was zooals men zulk eene partij vau dc/,c kunstenares verwachten kau en Mevr. liely's faff: liet niets te wcnschcn over. De hoeren Stierlin, Mastorff eu Weiss droegen als Matrosc, &ti,/uelen Torn het hunne tot eene vlotte opvoering bij, eu