2 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 595 methode van oordeelen des heeren Keuchenius gewoonlijk .zoo vreemd was. Dit werd door iwreelreiaene voorbeelden uit het parlementfciro leven des ministers toegelicht, _ zooalg xjjne inzichten omtrent koepok-inënting en «onding, en zgne benoeming van den verongejnkten heer Sol tot een hoog staatsambt. Ten slotte deed de heer Van Houten nu reeds een krachtig protest hooren tegen de beginselen van Indisch bestuur, door den heer Levyssohn Norman verkondigd, en ver klaarde, dat die beginselen volstrekt niet aan de liberale partij als haar eigendom mochten /worden aangewreven. Wegens het vergevorderde uur (ongeveer half 5) zou hij thans niet verder spreken, maar dat later aantoonen. Dinsdag-morgen ten 11 ure voortzetting der discussie. GEMEENTEZAKEN. I. Een ter dood veroordeelde kreeg van den vorst ent jaar uitstel van executie om in dien tijd een oüfaat praten te leeren, zooals de galgestrop bevaerde te kunnen doen. Hij wist wel beter, maar zoo becijferde lüj, in dat jaar kon de keizer sterte)», ja, hijzelf kon sterven ? alle drie voor hem meer of min gelukkige kansen om niet aan de galg te komen. Ik was dit overoude verhaaltje al haast vergeten, d*ar kwam het mij Woensdag gedurende de ge«jeenteraadszitting plotseling weer in de kruin. v Ieder zal erkennen dat B. en W. zich in zake (te nieuwe tramlijnen niet veel anders gedragen hebben als een aanstaand hanger". Alle cassatieStti<idelen waren uitgeput, alle instantiën doorioopeu, schoorvoetend beklimmen zij de treden van het schavot om het vonnis eindelijk aan zielizelven ten uitvoer te leggen het snijdend koord en de dolk waren hun dan ook thuis gestuurd daar schijnt nog n straal van hoop voor hunne geUinddoekte oogen doortebreken .... Hadden ze nu ook nog maar zoo'n aannemelijk voorwendsel gehad als die ander zoo'u olifant! . Maar wie geen brood heeft behelpt zich met korstjes vau pasteien, dachten terecht B. en W. en daarara vroegen zij uitstel van behandeling van piaedvies omdat.... het al kwartier voor vieren ?was! Want na was plotseling de ook al zoolang mis kende electrische verlichting onzer stad eene zaak van het hoogste gewicht geworden en die moest dus eerst behandeld worden: Een avondzittiug voor de tram" riepen sommi gen, en er werd gestemd over het voorstel, met Set gevolg, dat de stemmen staakten (17?17) zoodat we nu eigenlijk over veertien dagen nog eens bij stemming moeten uitmaken of we gcpasseerden Woensdag eene avondzittiug moesten hebben. Wat kan er in die veertien dagen uitstel nu al niet gebeuren, waardoor de tramlijnen weer op den achtergrond geschoven worden ?! De Amsterdamsche Omnibus Mij. kan bij het Dag. Bestuur in ongenade vallen dat iséii! De Wethouder van Publieke Werken kan komen te sterven dat is twee! ZEdelachtbare zon zijn ambt ook kunnen neerleggen volgens den heer De Koning zit hij toch al te schuifelen op zijn stoel (misschien nioet hij even de zaal uit) dat is drie! Amsterdam kan vergaan dat is honderd! In 't geval No. l zouden 15. en W. waarschijnlijk ton atnore nieuwe tramlijnen laten aanleggen. In 2 en 3 heeft de nieuwe titularis per kilometer tram minstens een jaar noodig om er zich in te ?werken." En in 't geval No. 100 gaan we allca te voet.... zelfs de Koning! Met al die voordeelige kansen in 't verschiet togen we aan de eiectrische verlichting. Ik weet het zoo net niet, maar als men mij in gemoede vraagt wat ik er van denk, dan moet ik seggen, dat ik de tram voor een stiefzoon en de electriciteit voor een stiefdoehter van de vaderen op het stadhuis houd. Zij tooneii voor haar hunnen afkeer wel niet zoo openlijk als voor haren broer, maar zij houden haar toch achterbaks, zij mag de eigen dochter, de veel geliefde jougejufl'rouw Imperial niet overschaduwen met hare schoonheid. Doch ook hier ontvingen de ontaarde vaders liet de blikken der omstanders, in vollen natuureenvoud, op de hoofden van hun kroost de onderzoekende manieren toepasten, waarmede oude apen de jonge soms onder handen heb ben ! Aangenamer indruk maakten eenige Zweedsche gezinnen: mannen, vrouwen en kinderen die onder alle landverhuizers het meest beschaafd uitzagen; een schoon, slank type met lang ovaal profiel, heldere blauwe eogen, lichtblonde haren en frissche gelaats kleur; een fraai ras van oud-Germanen zonder vreemde bloedmengiug. Eene der vrouwen deelde brood en toespijs rond, die uit het vaderland was meegenomen, en zoo hielden zij in kleinen kring hun middagmaal. Een man van het kombuis, met opgestroopte mouwen en een voorschoot dat er waarschijn lijk eenmaal wit had uitgezien, begon nu bij tien ingang der landverhuizerskajuit met een koperen bel te luiden. Dat was de ken nisgeving dat het middagmaal in aantocht ?was. Eenige oogenblikken later verschenen dan ook twee kerels uit het kombuis, die den hoogen emmer, waarin 's morgens de landverhuizers-koffie was geweest, met zich droe gen. Thans echter was deze met gekookte aardappelen gevuld. Zij waren echter niet geschild. Zoo iets had ik in mijn jeugd wel meer gezien op een boerderij. Als de varkens gevoederd werden, kregen /ij ook gekookte maar ongeschikte kleine aardappelen, en die werden »kriel" genoemd. Daar werd dan nog meel en karnemelk en overgeschoten eten bijgedaan, door elkaar gemengd en gestampt, en zoo werd het in den varkenstrog den reeds van verlangen knorrenden zwijnen voorgezet, die er lustig van smulden. Deze aardappelen waren echter groot, en er werd niets bijge mengd en zij waren voor de landverhuizers bestemd. Voor zij de trap afdaalden, hielden de twee mannen een oogenblik stand. En nu zag ik zijden koord en de dolk en zij beklommen weer het schavot. Maar nu hadden ze een ander middeltje bedacht om aan den strop te ontkomen. De Maatschappij ,Eleetra" had vergunning ge vraagd voor verlichting van een deel der stad, met Krasnapolsky als station. De voordracht om die vergunning te verleenen moest behandeld worden. Maar den dag te voren waar zulke dingen zoo gauw van daan komen mag Onze lieve Heer weten, maar als B. en W. ze noodig hebben, zijn ze altijd present den dag te voren ontvangen de raads leden een tweede voordracht om aan eene andere, de Nederlandsche Electriciteits-Maatschappij, gelijke te verleenen voor een ander deel der stad. Nu, dat beteekent op zich zclvcn niets, Edoch dat andere deel en dat ecue deel liepen zoo merkwanrdig in elkander, de concessionarissen moesten 7,00 noodwendig op eikaars terrein werken, dat het wel vooruit te berekenen was vooral door de lui op 't schavot dat daarover groot verschil van mcening zou ontstaan. En als er maar verschil van meening is, kan er alles gebeuren. Door verschil van meening zijn hier verschillende dingen al voor eeuwig in den doofpot gestopt! Het eerste gevolg was voor de veroordeelden al dadelijk gelukkig te noemen. Men sprak er over of de geleidingen boven of onder den grond zouden liggen; of de retributie aan de stad vau f 0.60 per 65 volt-ampères te hoog was of niet, en of het billijk was om Kras ook voor de in zijn ge bouw brandende lichten die retributie te doen be talen maar men had over dat alles gerust kun nen zwijgen. Toen men ging stemmen over eene motie om alleen de voordracht betreffende Electra te behandelen, staakten de stemmen alweer en ook deze gewichtige zaak wacht nog een veertien da gen op behandeling. Het voorstel van den heer Willeumier betreffende de evenredige schoolgeldheih'ug op middelbare scho len is ook al uitgesteld teneinde vau de Commissie van Toezicht advies daaromtrent te kunnen ver wachten. Bij de behandeling der voordracht tot vermin dering der tractementen van de onderwijzers en onderwijzeressen 3e kl van ?600 op ?500 (ecu maatregel die de kas eene jaarlijksche bate vau ?500 zal schenken) kwam van verschillende zijden verzet. De bedoeling is om aan de titularissen die het 20e jaar hebben bereikt het salaris van ?600 te geven, maar slechts zoo lang zij beneden dien leeftijd zijn, hunne bezoldiging op ?500 te stellen. Die beloouing noemde de burgemeester voor iemand van 18 a 19 jaar voldoende. Anderen dachten er niet zoo over en de lieer De Koning vooral wilde geen enkele schrede op dien weg doen, met name nu wc een regeering hebben, die het openbaar onderwijs toch niet is genegen. Amsterdam mocht zulk ecu slecht voorbeeld aan de andere gemeenten van ons land niet geven. De voordracht werd met 29 stemmen tegen 9 verworpen. In zake de vraag of de Duinwater-Maatschappij voor de te late oplevering der Vechtwaterlcidiiig aansprakelijk is of niet, besliste de Raad zonder stemming, overeenkomstig het rapport der com missie ad hoc, dat die oplevering zes maanden is vertraagd, buiten de schuld dei Maatschappij cu dat zij wat betreft de boete zich met B. en W. heeft in verbinding te stellen. NEITO. UIT DE RESIDENTIE. Den Haag, 10 Nov. '88. Met de Haagsche waterverversching is bet stil, stiller, meest stil. Naar men zegt moet onze oudbnrgemcester, de heer Patijn, zich ergeren dat het onder zijn bestuur ontworpen en aangevangen werk, na maanden van «werkeloosheid" nog maar nu en dan en slechts hij wijze van rariteit dienst doet. De bedoeling was toch dat onze grachten voortdurend door vcrsch wnter zouden worden verfrischt. De studhuispoliück in deze zaak en dat is ook al eene »hooge politiek" zal later wel duidelijk worden, al vinden velen hamuu nog onverklaarbaar. Ik vrees echter dat zij nooit door de burgerij zal worden gewaardeerd, juist omdat er een luchtje aan is. Met bet o:>g op hetgeen wij er nu reeds, of juister HOL'; bij voortduring aan te dankeu hebben, en gedachtig hoe deze en gene, van een blikken bakje of' schotel voorzien, tot hen kwam, en dit op hield. Een der twee bukte, stak beide handen met eenigszins uitgespreide vingers in den emmer en bemachtigde met behulp van deze zijne Adamsvorken in n en greep een zes tot achttal aardappelen, die hij in liet bakje wierp. Op deze wijze werden allen, die dit begeerden, van middagmaal voorzien. Iets later verscheen ook weerde hofmeester, die 's morgens met zijn boter had rondgeloopen Nog voor ik hem zag en hoorde roepen, werd zijne komst mij aangekondigd door een zeer sterk, kwalijk riekenden geur, die dampend uit den houten bak opsieep;, dien hij voor zich uitdroeg. Ieder, dio het begeerde, kon zich nu van een portie vleeseh laten voorzien. De hofmeester had eene stalen ctensyovk in zijne rechterhand en daarmede pikte hij in den dampeiideii hoop, die voor hem lag, zoo dik wijls iemand een blikken bakjo hem voorhield. Maar daar de stukken vleeseh, die op den houten bak lagen, nog al groot waren, kon hij met een enkelen pik in don bak niet tel kens de gewcnschte hoeveelheid bekomen. Zijne band aan de vork daalde dus tot waai de steel in den greep overgaat en op deze wijze meer kracht uitoefenend, on daarbij nu en dan nog de vingers van zijn linkerhand te pas brengend, wist hij een stukje vleeseh van de grootere hoeveelheid los te woelen. Nadat hij op die wijze eenigen voorzien had en onder de menigte landverhuizers op het. dek geen liefhebbers meer aanwezig bleken Ie zijn,ver dween hij in de kajuit, om zijne uitdeeling voort te zetten. De Hollandschc Jood, dien ik 's morgens bij het stervende kind had gezien, naderde mij en maakte, eenige opmerkingen over weer en wind, met het kennelijk doel om een praatje te beginnen. Ik vroeg hem een en ander aan gaande dit vreemdsoortige leven aan boord, aan het spreekwoord: «eere, wien eere toekomt," stel ik al vast voor de riekende uitwasemingen onzer grachten de Roest-geuren te noemen, en de verschillende schakeeringen die het vaal-bruine stadsvochtnog altijd te aanschouwen geeft, met deu. naam van burgemeesters-kleuren te bestempelen. * * De viering op morgen ter herdenking van ons Vöjarig onafhankelijk volksbestaan, belooft hier zeer kalm te zijn. De eenige uitzondering van beteekenis zal zooala gewoonlijk de jodenbuurt wezeu. Daar begon men reeds verleden week de Gedempte Gracht, de hoofdstraat van dat kwartier, in staat van feestelijkheid te brengen. De geplante staken ter weerszijden van den weg waren reeds gisteren door sparregroen omgeven en door slingers vau dennetakjes met elkaar ver bonden. In het midden van de straatlengte is bij de Voltlersgracht een vierkante, hooge eere poort verrezen, door groen, gemaakte bloemen, linten en knipsels versierd. Op papieren schilden houdt een leeuw ter eene en een ooievaar ter andere zijde de wacht. In de hoogte prijkt: »17 November 1813." Op een hoekhuis bij de Voldersgracht was in opstaand schrift het volgende verzoek aange slagen : »De bewoners van Israëls Wijk worden namens het Bestuur der Vereeniging Israël en Oranje beleefd doeh dringend verzocht op morgen Vrijdag haren Driekleur uit haren Woningen te doen Wapperen." Onze kleine neringdoende Israëlitische landgenooten laten zich nooit onbetuigd als warme vaderlanders en Oranjeklanten, maar onwille keurig geven ze den indruk dat hun aangeboren zucht tot opschik en pret mede een groote drijf veer is, die hen bij deze en alle dergelijke gelegen heden leidt. Intusschen zijn ze mij liever dan de feestvierders OH Oranjeklanten van andere achterbuurten, want hun ter eere moet ik ge tuigen dat zij althans niet gewoon zijn zich aan jenever te bedrinken en door onwelluidend schreeu werig gezang aan hunne vaderlandslievende stem ming lucht te geven. De oude beer d'Eugelbronner, lid en secre taris der voormalige Hoofdcommissie ter viering van Nederland's 50-jarige onafhankelijkheid uu 25 jaren geleden herinnert in een schrijven aan zijne «medeburgers" door de Haagsche pers te hunner kennis gebracht, dat bet een kwarteeuw geleden hier heel anders toeging. Waar blijft nu »het plaatselijk bestuur met onze ver tegenwoordigers bij dat bestuur?" vraagt lüj. »W;iar schuilen hunne voornemens? Welke kan de verontschuldiging zijn dat van die zijde geen opwekking tot ons kwam ?" Na een treurtoon over bet verscheiden van Prins Frederik, den pre sident der Hoofdcommissie van weleer, klaagt hij verder: »och! bad 's Gravenhage nog zijn Gevers Deynoot als burgemeester!" Na dit snuif je aan onzen gcachten tegenwoordige!! burger vader te hebben aangeboden, herinnert de heer \ d'Engclbronner verder: »in Burgemeesterskamer daarvoor heeft wijlen Prins Frederik wijselijk gezorgd staat in een gebeeldhouwde kast bet archief der hoofdcommissie ter gedurige herinne ring aan baar bestaan, doel en wél volbrachten arbeid; hoe is bet dan mogelijk, dat wij van \ die zijde (bij bedoelt vau den burgemeester) niet | vernamen, d a t en h o e 's Gravenhage zich gej roepen acht den naderenden nationalen feestdag baar hulde te brengen!" Vijf-cn-twintig jaren geleden was de lust tot feestvieren voorzeker vrij wat grooter dan t hans bier en elders 't geval is. Maar onverdeelde ; sympathie vond die feestviering en de boofdj commissie die bnar op touw zette, toch geenszins. Ik weet nog een ei; ander, dat na des heereu j d'Engclbronner's loftuitingen op wijlen Prins Fre derik en zijne jammerklachten over de weinige geestdrift bij burgerij en vroedschap, in deze dairen ook wel eens in herinnering m:ig worden gebracht. Dat Prins Frederik zich destijds voor ! die zaak spande, werd over het algemeen afge' keurd. Den Prins was bet hoofdzakelijk te doen om een standbeeld voor zijn vader Koning Wilen hij vertelde mij allerlei. =>'t Is hier een'hondenleven en in alle op zichten een beestenboel. Maar de maatschap- j pij maakt er geld mee. Een mooie zaak die liininn-lüir. Van de passagiers eerste _kajuit moeten ze 't niet hebben. Die moeten in alle opzichten te goed behandeld worden en heb ben te veel ruimte noodig. Maar de landver huizers dat is je ware voor een stoomvaartliju om geld te verdienen. Die stoppen ze maar bij elkaar als vee, en met het voer wordt ook niet veel omslag gemaakt Wie zijn passnge betaald heeft, is zijn geld kwijt, en een maal aun boord moet men mee en helpt geen rochimecren dat het zoo tegenvalt. In een j kleine 11 dagen is de ellende doorgestaan, en de laatste herinnering aan Europa is een reden te meer om gcon heimwee te krijgen.'' Te midden van "het veelstemmige gegons j om ons heen en liet zwoegende dreunen der j machines, hoorden wij nu een verward ge- . ! schreeuw in do kajuit der landverhuizers. Na j '. ccnigo oogenblikken kon ik duidelijk onder- i ; scheiden dat een mannenstem uit alle kracht i ! in het Eiiirelseh moord" riep. >(), dat is do gek'', kreeg ik tot inlichting. j Verleden jiacht heeft hij'ons allemaal ook ; zoo verschrikt wakker gemaakt door zijn ge schreeuw. Hij is in eeiTdronken bui te Queen: stowi! aan boord gekomen, en toen hij zijn roes had uitgeslapen en den volgenden dag ' nuchter wakker werd, begreep hij pas dat hij op wcsr was naar Amerika en al midden op den Athuitischeii Oceaan. Hij is daarop gek cu woest geworden, en toen hebben ze hem i gebonden en in boeien gesloten. Nu en dan i laat hij hooren dat hij er nog is, door voor een minuut of wat niets anders dan moord j te roepen. 7e zullen hem nog een prop in den | mond moeten stoppen. ??-'t Is bier aan boord een wereld in het klein, i waar allerlei tooneelen voorvallen," zeide ik. lem I te verkrijgen. Den zoon, die de nage dachtenis van zijn vader vereeren wilde, mocht men dit niet misduiden. Maar niemand had sympathie voor dat denkbeeld, gedachtig aan de regeering van den eersten koning der Neder landen, die ons de afscheiding der Zuidelijke provinciën en eene aanzienlijke vermeerdering der Nationale schuld bezorgde, terwijl zijn par ticulier vermogen aanhoudend aangroeide, en hij ua de rampen die zijn eigenwijs bestuur over het volk bad gebracht, in het bezit van zijne verworven millioenen, kalmpjes te Ber lijn ging wonen. Toen de vlieger van dat stand beeld niet wilde opgaan, zou het een monument worden ter herinnering :iau de mannen vau 1813. Daarbij kon clan gelegenheid zijn plaats te verleeneri aan een beeld van den ouvereineu Vorst van weleer, maar historisch was dit eene onjuist heid, want de Oranjevorst van die dagen heeft niets gedaan ter bevrijding van het Nederland sche volk van Frauscbe heerschappij. Dat deden de inwoners zelven met behulp van Russen en Duitschers die het land binnentrokken. Het beeld is echter als onderdeel vau het monument verrezen, maar om deze en andere redenen ver wierf dat monument ook al niet de algemeene sympathie. Die redenen waren vooral dat menig een uit het oogpunt van kunst aan een der ove rige ontwerpen de voorkeur gaf. Ook de hoofdcommissie, waarvan de heer d'Engelbronner lid en secretaris was, mocht zich niet in de algemeene sympathie verheugen. Als; een aardig staaltje van die stemming moge het volgende dienen: De hoofdcommissie poogde overal sub-commissiën te vormen, /oo ontving ook het Leidsche studentencorps eeue missive met verzoek eene commissie in zijn kring samen te stellen. Het Collegium schreef' eeue verkiezing uit, die ua herhaalde herstemming slechts be dankjes tengevolge had. Bij de volgende vrije verkiezing werden zeveu Ivapeuaars gekozen, die als Britsche onderdanen natuurlijk al heel weinig geschiktheid bezaten om mee te helpen jubelen eu te doeu wat er verder verlangd werd. /ij zonden iiuuue benoemingsbrieven ongeopend teiug. Daarop werd in eene corps-vergaderiug besloten aan de hoofdcommissie te berichten, dat de zaak geen genoegzame sympathie voud ouder de Leidseue studenten, om de wijze vau samen stelling der hoofdcommissie. Ot' deze brief ook in de gebeeldhouwde kast in «Burgemeesters kamer" berust! Met deu heer Witseu Elias is ook de heer du Tour van Bellinchavc tot gemeenteraadslid her kozen, maar bij wijze van protest tegen zijne verkiezing nu geen ander candiduat gesteld was, ontving de heer Vau Kerkwijk nog ongeveer 3U stemmen. Dat was volgens de raad door de llaaysflie. Courant gegeven. Ook het Vaderland had verklaard den oud-minister niet te kunnen aanbevelen, terwijl de Seheveuingsche auti-ruvoluüounaire kiesvereeniging voor ditmaal besloot zich van alle stemming te onthouden, cu zelfs, Dr. Wijtimaleu, den eeuwigen candidaat der autirevolntiounairen, niet in het veld bracht. Die weini ge sympathie voor Baron du Tour, zijn caudidaat bij uitnemendheid, verdroot het Ihtyblad. Daarom liet het verluiden dat de kiezers maar moesten op passen voor liet complot, dat op bet laatste oogeublik wel eens met een ander eaudidaat voor den dag kou komen. Welk een armzalige, ouderwetscnc tactiek voor de honderd eu zooveeiste maal weer eens opgevischt! De waarheid was eenvoudig dat men over het algemeen niets had tegen het vroegere raadslid en den wethouder uu Tour, maar dat de oud-minister vau dieu naam zich niet meer iu de algenieeue achting kan verheugen. Toch was dit niet omdat hij indertijd piaats nam in het Derde ofz. g. »bijeeiige.-cliaiTelde" kabiiietlleemskerk, maar wel ornaat hij tijdens zijn ministerschap met de blinde Theuiis nogal erger lijk aaan het scharrelen" was, zoouat zelfs liet gansche land er vau sprak. Ik heb er echter nooit eenige kwade bedoeling acuter gezocht, maar zijn gedrag dat tot zooveel opspraak aanleiding gaf en velen tegen hem iuuani, uit eene z\vuKUeid van karakter verklaard, waardoor overigens be minnelijke meuseueii dikwijls verkeerd handelen. sja, en meer dan U misschien weet," was liet uiit\voord. «Heeft LI wel opgemerkt, dat, toen we iu de baai van C^ueciistown lagen, om de leren in te nemen, de politie aan boord kwam en twee mannen en twee vrouwen, die niet bij elkaar benoorden, maar teljiverpool samen aan boord «?eiren gekomen om naar Amerika te drossen, zonder veel bewe ging aan land haalde'/ Eu nog een heertje uu ecu dametje ook, die er beiden piepjong uitzagen, eu misschien niet ouder waren dan. 18 ei i 10 juren?" »Neen, daar heb ik niets van gemerkt," zeide ik. *Nu dat is geen wonder, want het ging heel behendig in zijn werk, eu de iereu die aan boord Kwamen, namen alle aaiidaclit iu beslag." -Ja, dat heb ik gexieii, cu al het spektakel dat ze maakten om met pak en zak maar zoo 'uuw mogelijk op 't sclüp Ie komen. 't Was of dei) iiiuiiseiien de duivel op de hielen zat, en of /.e liefst geen minuut langer iu bun vaderland wilden blijven.'' ??Een paar nachten geleden,' vervolgde de mcdcdoclzume landgenoot vau weleer, -is een Düitschw die Jiet iiior te benauwd kreeg, iii zee gesprongen. \\ i^t L dat1'' -Neen," zeide ik. -»En . . .." »\Vcl, die is naar de haaien gegaan.1' ?'Kil werd er dun geen poging gedaan om den man te redden '!'' Ja, dat kunt U begrijpen. Do machine kan, er toch niet voor stoppen als iemand gek ge noeg is om in zee te springen, 't Passagegeld is betaald en dat is er al vast eentje minder. Een van de matrozen heeft me verteld, dut er cikc reis, en meestal in de eerste dagen, zoo_ 't een of ander voorvalt vau gek worden of iu zee springen, /ijn vorige reis waren er nog twee krankzinnig geworden.... (IVordi