Historisch Archief 1877-1940
'iï\ 636
DE AMSTEKDAMMER
A°. 1889
WEEKBLAD VOOK NEDEELAND
Onder Redactie van J. DE KOO en JÜSTÜS VAN MAURIK Jr.
Ieder nommer bevat een Plaat.
Het auteursrecht voor den inhoud van dit Blad wordt verzekerd overeenkomstig de wet van 28 Juni 1881 (Staatsblad No. 124.)
Verschijnt eiken Zaterdagavond.
Uitgever: Tj. VAN H O L K E M A, te Amsterdam,
Keizersgracht 436.
Zondag 1 September.
Abonnement per 3 maanden ? 1.125, fr. p. p. ?1.275
Afzonderlijke Nummers aan de Kiosken verkrijgbaar . . ?. 0.10.
Advertentiën van 1?5 regels ? 1.10, elke regel meer . . . 0.20.
Reclames per regel 0.4(X
INHOUD:
VAN VERRE EN VAN NABIJ. FEUILLE
TON: Jan Starter en zijn wijf, door Dr. Jan ten
Brink. VII. UIT HET HAAGJE, door Z.
KUNST EN LETTEREN: AlberdingkThijmher
dacht. Het tooneel te Amsterdam.
Aanteekeningen Schilderkunst, door V. Een oor
spronkelijke" roman van Marie Boddaert, beoor
deeld door Dr. Jan ten Brink. VARIA.
MILITAIRE ZAKEN : De tegenwoordige
oorlogsmiddelen. III. SCHAAKSPEL. Werkstaking,
Uit het leven der arbeiders, naar het Duitschvan
Max Kretzer. Voor Dames, door E-e. AL
LERLEI. INGEZONDEN. RECLAME.
BEÜRSOVERZICHT. ADVERTENTIËN.
Van verre en van nabij.
Sedert bijna veertien dagen is Londen het
tooneel van eene werkstaking, die dagelijks in
omvang toeneemt en die op alle takken van
handel en bedrijf een verlammenden invloed
uitoefent. De beweging is uitgegaan van de
dokarbeiders, voor het meerendeel zoogenoemde
losse sjouwers, wier werk hoofdzakelijk bestaat
in het laden en lossen van schepen en in het
vervoer van goederen uit en naar de dokken.
Bij de hooge eischen, die onze tijd stelt aan
eene snelle afdoening van zaken en eene vlugge
aflevering van waren, moet die arbeid dikwijls
binnen enkele uren zijn afgedaan, en hieruit
volgt, dat het moeielijk is, een beperkt aantal
arbeiders geregeld aan het werk te houden.
Soms zijn er duizenden noodig, soms honder
den; nu eens vindt een arbeider dagwerk en
overwerk, dan weder wordt hij na een paar
uren weder weggezonden. Daarbij is het aantal
van hen, die m de dokken werk zoeken, zoo
groot, dat de besturen dier inrichtingen den
arbeid steeds voor zeer geringen prijs konden
koopen, en dat zij er niet aan gedacht hebben,
de loonen te verhoogen, toen de verlevendiging
van den handel hunne inkomsten ruimer deed
vloeien. Bij deze voor de dokwerkers zoo on
gunstige omstandigheden kwam nog het feit,
dat de dokbesturen zelden of nooit rechtstreeks
met hen onderhandelden, maar de lossing of
lading overlieten aan tusschenpersonen, natuur
lijk aan de minst biedenden, die van het door
hen bedongen loon weder zoo weinig mogelijk
aan de arbeiders uitkeerden.
De dokwerkers bezitten geenerlei georgani
seerde vereeniging en allerminst reservefondsen,
die hen in staat kunnen stellen, den strijd met
de patroons met goed gevolg vol te houden,
dat wil zeggen zoolang, totdat hunne recht
matige eischen zijn ingewilligd. Dat hunne
werkstaking toch nog steeds voortduurt, dat in
de dokken, langs de kade en op stroom hon
derden van stoomschepen liggen, die niet kunnen
Feuilleton.
7)
Jan Starter en zijn wijf,
DOOR
Dr. JAN TEN BRINK.
El hombre es de lino y la
mujer de fuego."
(Spaansche wijsheid).
VI.
EEN UITGEVER EN EEN DOMINÉ'.
Donderdag morgen, 27 December.
De Kerstdagen zijn te Leeuwarden zeer
kalm voorbijgegaan. De dooi houdt aan, ter
wijl aanhoudende, natte sneeuwvlagen het ver
toef op straten en pleinen minder aangenaam
maken. De burgers hebben geen ander on
derwerp, om met vrouw en kinderen te be
handelen dan de vertooning van de Leeu
warderkamer: »O c h, mocht het r y s e n!"
in de vorige week, en de preeken door de
Leeuwarder predikanten op de beide Kerst
dagen gehouden. Iets merkwaardigs achtte
men het, dat dominéBogerman uit
Dordrecht was overgekomen, om met zijne
gemeente Kerstfeest te vieren. Sommigen
achtten het geen kleine eer voor de Friesche
hoofdstad, dat een harer herders en leeraars
tot voorganger op het geduchte
Synodus-Nationaal te Dordrecht was gekozen. Anderen
fluisterden elkaar in het oor, dat de eerwaarde
Bogerman zich niet bijzonder vriendelijk
over zijne Leeuwarder schapen had uitgelaten,
daar hij op tweeden Kerstdag van de zeer
bijzondere lichtvaardigheid en de
»verdoemelijke" dolingen, die onder hen heerschten, had
gesproken.
Inden Engelschen Bybel vindt men
worden gelost of geladen, is daaraan toe te
schrijven, dat de dokdirecteuren het weerstands
vermogen dier tot nu toe ongeordende schare
hebben onderschat en nog steeds onderschat
ten, maar ook daaraan, dat de werkstakers in
John Burns een uitnemenden leider hebben,
dat zij zich, dank zij die verstandige en ener
gieke'leiding, van alle buitensporigheden hebben
onthouden, dat de sympathie van hunne mede
arbeiders in andere vakken zich heeft getoond
door deelneming aan de werkstaking, en dat
het groote publiek en de groote pers zonder
aarzeling hunne partij hebben opgenomen tegen
die der dokdirecteuren.
Ik heb heden" zoo schreef een paar da
gen geleden de Londensche 'correspondent van
het Berliner Tayeblatt den dag onder en
met de dokarbeiders doorgebracht, en ik ben
in het geloof aan de overwinning van hunne
zaak opnieuw versterkt. Dat eene arbeidersbe
weging, zooals die zich thans te Londen open
baart, een socialistische!! bijsmaak heeft, ligt in
den aard der zaak ; maar het is niets anders
dan beuzelpraat, wanneer de directeuren de
geheele beweging voorstellen als het werk van
socialisten en aan dezen plannen toeschrijven
om de bestaande maatschappelijke toestanden
(thans?) omver te werpen. De omstandigheid,
dat John Burns, het sociaal-democratische lid
van den Countij Council van Londen, zich aan
het hoofd van de werkstakenden heeft gesteld,
komt den directeuren daarbij zeer te pas ; maar
het publiek laat zich hierdoor niet op een dwaal
spoor brengen. Want John Burns is een eerlijk,
achtenswaardig man, die een warm hart heeft
voor de arbeiders, tot wier stand ook hij
behoort, en die een even grooten afkeer heeft
van de uiterste richting zijner partij, die haar
heil slechts ziet in de volkomen omverwerping
van al het bestaande, als de fossielste spies
burger in het Vereenigde Koninkrijk slechts kan
hebben. John Burns is overtuigd, dat de arbeid
in onze dagen niet het hem toekomend aan
deel aan de winst heeft en dat de arbeider op
onvoldoende wijze wordt beloond: hij heeft al
zijne krachten gewijd aan de bestrijding van
dezen volgens hem onhoudbarcn toestand en
aan de verbetering van de stoffelijke en maat
schappelijke positie van den arbeider. Hij is een
man van hervorming, en men erkent hem als
zoodanig. De drie maanden hechtenis, lot welke
de politie-rechtbank van Bow-slreet hem heeft
veroordeeld, toen hij, trots het verbod, eene
meeting hield op Trafalgar-Square, hebben den
leider der arbeiderspartij in zijne reputatie geen
kwaad gedaan. Zij hebben hem integendeel
doen verkiezen tot lid van den Londenschen
gemeenteraad, en de rol, die hij thans speelt,
verzekert hem eene plaats in het parlement. Wel
hoort men in zekere kringen zonder omwegen
zeggen: Die kerel moest worden opgehangen
of doodgeschoten," maar juist in die kringen
heeft men de meeste reden, om John Burns
dankbaar te zijn Want hij houdt bij de geheele
beweging de teugels vast in de liand, en dat
tot nu toe geen ongeregeldheden hebben plaats
gehad, is in de eerste plaats toe te schrijven
dien _ Donderdag morgen den dichter S t a
rter in den winkel bezig met een leerjongen.
De bouten luiken zijn van het hooge ven
ster afgenomen. Het meeste licht valt naar
binnen door de hoogste ruitjes, die boven
de luifel uitkomen. Starter is bezigden
kleinen voorraad boeken, waaronder vele
bijbels, folioos en quartoos, te verplaatsen.
Stapels gedrukte stukken en groote doozen
met platen, portretten en kaarten liggen op
de toonbank. Hij poogt tegen het atioopende
boekjaar zooveel mogelijk de balans pp te
maken een arbeid, die hem verscheidene
dagen zal bezighouden.
Hij doet den leerjongen alles pp nieuw
sorteeren, en maakt eene voorloopige inventaris
in klad, ijverig de ladder op-en af klimmend,
die tegen zijne boekenkast is geplaatst. Hoe
wel het kil is in den donkeren winkel arbeidt
hij ijverig door, zich druk bewegend, zich
niet kreunend om koude of ongemak. In de
laatste maand heeft hij veel tijd verloren met
oefeningen en studiën voor de vertooning
der broeders-rederijkers, hij dient nu met allen
ijver zijne zaken als boekhandelaar en uit
gever te behartigen. Hij beklaagt zich niet
over het geleden verlies aan tijd. Hij heeft
de vorige week zooveel lof van zijne vrien
den geoogst niet de voorstelling van Hooft's
>Granida" en van zijn kluchtig zangspel,
3at hij zich ruimschoots beloond acht. Het
komt er nu alleen maar op aan, den verloren
tijd in te halen, daar allereerst de
winkelin uitgeverszaak zijne geheele oplettendheid
vordert, en hij dan verplicht is voor een rijk
Leeuwarder burger Gualtherus
Henricus Gualtheri een bruiloftsdicht te
maken, dat tegen den 15 Januari van het
nieuwe jaar is besteld.
Een luide slag van den klopper op de
esloten deur doet hem opzien. Hij wenkt
den leerjongen en klimt van de ladder,
erl de knaap het bovenstuk fler deur opent,
snelt Starter op den binnentredende toe
aan den invloed van John Burns en aan zijne
heerschappij over zijne volgelingen."
Het is inderdaad eene ontzaglijk zware taak,
die de leider dezer beweging op zich heeft ge
nomen. Onder de 120,000 werkstakenden zijn
er velen die gebrek lijden. Burns zorgt voor eene
billijke verdeeling der gezonden subsidiën en
bijdragen. Men weet, waar velen het liefst hun
troost in moeielijke tijden gaan zoeken, zonder
daarbij aan vrouw en kinderen te denken: Burns
zorgt, dat aan de mannen geen geld wordt uit
gedeeld, maar geeft hun bons voor levensmid
delen, zoodat de kroegen en drankhuizen tot
nu toe bij de werkstaking weinig of geen
baat hebben gevonden. Men gevoelt behoefte
aan een opwekkend woord, aan eene heldere
uiteenzetting van den toestand: Burns is ge
reed om tien, twintig redevoeringen per
dag te houden, en zijn publiek van duizenden
hangt aan zijne lippen, al versmaadt hij het
gebruik van de opruiende, haat en verdeeld
heid aanwakkerende phrasen, waarmede zoo
vele socialistische reden aars hun publiek trach
ten op te winden. Men zoekt een persoon,
die geheel op de hoogte is van den toestand
der arbeiders, maar die tevens
kanbeoordeelen, wat van de werkgevers kan en mag ge
vorderd worden, een der zake kundig, kloek
en intelligent woordvoerder: het is alweder
Burns, die met evenveel gezag als tact op
treedt als onderhandelaar tusschen de werk
stakers en de werkgevers.
Wrij mogen hopen en vertrouwen, dat deze
groote beweging tot het gewenschte doel zal
leiden. Doch al ware dit niet het geval, toch
zal er veel goeds door zijn bereikt De arbeiders
hebben gezien, hoe grooten invloed zij door so
lidariteit vermogen uit te oefenen, maar tevens
hoe noodig het is, dat zij, waar zij zich veree
nigen, zorgen door geenerlei pngeregcldheid en
uitspatting hun goed recht in onrecht te ver
anderen. Zij hebben, nu de dokdirectiün reeds
twee van de drie gestelde eischen hebben inge
willigd, gezien, dat' kalme vastberadenheid 'en
eendrachtige volharding meer vermogen dan
straattumult, bedreiging, en vergrijp aan eens
anders eigendom. Al zal pok deze werkstaking,
gelijk iedere andere, aanleiding hebben gegeven
tot veel ellende en groot verlies, zij zal ten
slotte, hoe zij ook moge afloopen, eene geze
gende uitwerking hebben.
Uit het Haagje.
De hemel geve dat de optimisten gelijk hebben,
die beweren dat do oorlogen zullen verminderen
en zelfs geheel ophouden, naarmate de strijd
middelen doeltreffender en heviger worden. Dat
de zucht tot reizen en trekken zou afnemen, naar
gelang er meer gelegenheden ontstaan om zich
snel en goedkoop te verplaatsen daarvan valt
echter tot nog toe niets te bespeuren. Ondanks
het groote gevaar, waaraan ieder reiziger zich
bloot stelt, van gewond of gedood te worden, is
het getal vrijwilligers, dat zich dagelijks voor
Parijs aanmeldt, steeds klimmende, terwijl van het
»Sinjeur L a m r i n c k !" roept hij uit.
»Kom binnen ! kom binnen ! Voor vijf mi
nuten schreef' ik uw naam nog in mijn
mcmoriaal! Komt ge huiden nog uit Franeker?"
«Ter contrarie. Voor mijne affaires kom
ik meest met de kerstweek tot Leeuwarden !
Ik ben op het punt naar Franeker terug te
keeren, doch moet u eerst om advies vragen..."
»Maar blijf toch hier niet toeven in dit
donker hol. Gelief mij te volgen !"
»Ik dank u, sinjeur Starter! Ik heb
haast en wij kunnen onze besogne hier al zoo
wel als elders afdoen!"
Jan Lamrinck, meester drukker en uit
gever te Franeker, bleef bij de toonbank staan.
Hij was een zwaargebouwde Fries niet kort
blond haar, en zwarten mantel, een stolpkraag
en een zwarten breedgeranden vilten hoed.
Met zekere beslissende kalmte hield hij
Starter staande en zeide:
»Gij weet, dat wij samen in 1017 het
groot tafereel van Frieslands vorsten, heeren
en bisschoppen hebben uitgegeven. Ik heb
daar, lacy ! geen zijde bij gesponnen. Ik be
zit nog een vijftigtal exemplaren. De edele
Heeren Vroedschappen van Franeker hebben
er mij weleer twintig exemplaren voor twaalf
ponden van afgekocht, maar overigens bied
ik ze te vergeefs aan "
»De mijnen zijn hier en in Den Hage
verkocht... Maar er liggen ^misschien nog
wel een dertig te wachten!" viel Starter in
»Juist als het mij verging! Daarom heb
ik gepeinsd op middelen ter verbetering. Wij
bezitten de vijftig koperen platen, allen ge
graveerd door F e d d e s, waarvan sommigen
naar uwe eigen conterfeitsels! Gij hebt op
raad van den geleerden Dr. W i n s e m i u s
uit de »F r i s i a" van M a r t i n u s H a
mc o n i u s den tekst voor onze prenten getrok
ken. Is het niet jammer, dat we van die zes
vellen in piano geen meerder profijt hebben
genotenV Niets dan disavantagie ... dat was
ons deel! Doch hier helpt geen
murmereestellen van rempla^anten of nommerverwisselaars
geen sprake is. Heeft Parijs in gewone tijden al
veel aanlokkelijks, hoeveel te meer is dit het ge
val op het oogenblik, nu de Eiffel-kolos zijn mag
netische kracht naar alle windstreken uitoefent,
en millioenen stalen locomotieven uit alle stations
van de wereld, louter voor zijn pleizier, naar zich
toetrekt.
Tegenwoordig sporen de echte Haagsche zonen
en dochteren der XIXde eeuw Antwerpen en Brus
sel triomfantelijk voorbij, zonder ze met een blik
te verwaardigen. Die steden declen eenigermate
het lot van het Molentje", het Zwaantje", de
Wijckerbrug", de Zwet\ en andere
«itspanningsoorden rondom 's Gravenhage, uit de oude doos,
die eertijds druk bezocht, thans aan begraafplaat
sen doen denken. Al die inrichtingen hebben
haar reden van bestaan verloren sinds voor groote
afstanden de kruipende dieren der huurkoetsiers
door het vliegende stoompaard, en de dorstige
barouchet-bestuurdors door volkomen drankvrije
machinisten vervangen zijn. Niemand is zoo gek
om zijne reis te onderbreken en zijn kostbaren
tijd moedwillig te verknoeien aan het bezichtigen
van de kolf baan bij het Zwaantje", of de passage
te Brussel. Wij bezitten zelf eene passage, die
wij na lang bidden en smeeken verkregen; maar
eigenlijk hebben wij er nu al tot over de ooren
genoeg van. 's Avonds worden de winkeluitstal
lingen zoo druk en met zooveel geestdrift aange
gaapt on bewonderd, dat soms politie en mili
tairen noodig zijn om de orde te handhaven.
Zonder oponthoud van belang schudt en trilt
men maar voort, net zoo lang totdat men in Parijs
zit, voordat men het zich ten volle bewust is.
Wel is met den tocht bijna een tiental uren ge
moeid, maar door het lezen van couranten, het
nuttigen van hartsterkingen, het kennis maken
met allerlei slag van douanen en vooral door het
doen van ontelbare hazenslaapjes vliegt de tijd
om, en schijnt het sprookje van prins Houssain,
die slechts op zijn tooverkleedje behoefde neer te
hurken om oogenbUkkelijk verplaatst te worden
waarheen, hij wilde, werkelijkheid geworden. Ja,
het laat zich aanzien dat binnen kort de voor
spelling van Robida, de schrijfster van Le
Vingtième Siècle" verwezenlijkt zal worden, namelijk
dat door verbetering der stuurmiddelen van de
luchtballons bijvoorbeeld een Amsterdammer gele
genheid zal hebben om na bcurstijd even te gaan
wandelen in het Bois de Boulogne'', het Prater"
te Weenen of Unter den Linden" te Berlijn,
om zonder missen vóór het middagmaal weer
thuis te zijn.
Hoe dit zij, de overtocht geschiedt nu reeds zoo
snel, dat bij aankomst in de vroolijke Fransche
hoofdstad, het dof gerommel van den trein over
de sombere Moerdijkbrug ons nog in de ooren
ruischt. Onwillekeurig waant men zich eenige
tientallen jaren jonger, wordt men in den geest
naar zijn kindertijd terug gevoerd, en wel op het
oogenblik dat men het stemmige ouderlijke huis
verliet, om plotseling hals over kop in. de volle
kermisvreugde op straat te vallen.
Parijs en niet het minst de tentoonstelling ?
vertoont op het oogenblik het beeld van een groote,
druk bezochte kermis, vol met wonderbaarlijke
ren ! De hand aan den ploeg ! De »F r i s i a"
van Hamconius is nu negen jaar oud. Zij
werd in 1009 te Munster geprint. Ons zou het
nu passen haar ten tweeden male uit te geven
met onze vijftig koperplaten, en wat wij
daarbij meer oorbaar zouden achten !"
Starter stond een oogenblik in ernstig
nadenken zwijgend naast L a m r i n c k. Hij
hief het hoofd op en vroeg:
»Maar de kosten ...."
/Zouden niet in comparatie komen bij
die van ons Tafereel. Mijne becijferingen
zullen het u toonen :"
Lamrinck haalde een vel papier te voor
schijn.
Op dit oogenblik werd de klopper op nieuw
met zekere drift in beweging gebracht. De
leerjongen ontsloot andermaal boven- en on
derdeur en deed een deftig heer binnenstap
pen. Het scheen, of Starter eene opwelling
van schrik onderdrukte, toen hij den nieuwen
bezoeker gewaar werd. Lamrinck nam den
breedgeranden hoed af, en boog zeer eerbie
dig ; Starter volgde oogenblikkelijk zijn
voorbeeld.
Met diepe basstem sprak de binnentredende :
»Sinjeur Starter! Gelieft het u, mij een
oogenblik gehoor te verleenen ?"
»Treed binnen., eerwaarde heer! Ik ben on
middellijk tot uw dienst!"
En terwijl hij Lamrinck een wenk gaf
hem te wachten, voegde hij er aan toe :
«Mag ik u verzoeken mij te volgen!"
De als «eerwaarde heer" aangesprokene
knikte uit de hoogte met het hoofd, en be
steeg naast Starter het trapje, dat naar de
Dpkamer leidde. Lamrinck bleef in eer
biedige houding staan, totdat de bezoeker met
den dichter in de opkamer verdwenen was.
Lang had de Franeker uitgever niet te wachten.
Haastig kwam Starter terug, en fluisterde:
»Een storm vogel! Ik ducht zwaar weer.
Geef mij uwe becijfering! Ik zal u binnenkort
mijn antwoord zenden."