DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 630 ~- J. von Klever : Wandeling in het bosch. 1810. L. Knaus: Een dorpsbal, 5055. - B C.'Koekfeoak: Winterlandschap, 2010. C. E. Körner: De standbeelden van Memnon bij opkomende zon, 7010. J. H. Kretschmer : Onder den dienst in een dorpskerk, 5200. G. Khül: Binnenhuis, 1910. A. W. Leu: Op het Gardameer, 2100. Leu: Meer omringd door rotsen, 3000. A. Lier: Groote weg in den herfst bij regenachtig weer, 7200. W. C. Malchen: Winterlandschap, 1750. O. Pilz; De politicus, 1810. C. Saltzmann: Aan de Noordkaap, 1750. G. A. Spangenberg: Zigeuners in een bosch, 2010. enj. Yautier: Een bezoek by de boerin, 9600. F. Vinea: De beslissing, 1800. W. Wider: Pu blieke schrijver te Rome, 3100. F. Ziem: Gezicht op Parijs met den Are de Triomphe op den achtergrond, 1800. , Op de verkooping van het kabinet van den heer Henry Lustig te Weenen, brachten de hierna genoemde schilderyen de volgende sommen (in florijnen) op : Een Aridreas Achenbach (van 1888), 2300.Brascassat: Op de weide (van 1852), 2250. Brillonin: De geldman, 835.?Keelimff en Verboeckhoven: De pachthoeve (van 1857), 1500 Madou: De morgendronk, 1000.?Gustave Ricard: -Studiekop, 805. Ferdinand de Braekeleer: Hoe IMÏ^ g'wklroV, 900, - Ary Sehetfer -. Het forugva« dca E}zas, 700.?P. ran t>mar\t\: ie AttAt&MiMA, IfttO. _ . aeaapcn in'üe Fi, WöfeaHj a«Ê?»^"i, 81»,?1> .Dinsdag, Woensdag sa Donderdag, 10,11 ea 12 December zal de veiling plaats hebken, van cle antiquiteiten, kunstwerken en merkwaardigheden, die aan wijlen prof. Alberdingk Thym behoord hebben. Er bijgevoegd zijn de voorwerpen uit de nalatenschap van mevr. de wed Schiffer van Bleiswjjk, te 's Hage, mevr. de wed. C. H. Breet, te Zaandijk en den heer J. van der Chijs, te Delft. De H.H. Frederik Muller, die in de Brakke Grond" de veiling zullen houden, hebben voor een gedetailleerde!) catalogus gezorgd. De dagen van bezichtiging z\jn 7, 8 en 9 December. Er zijn eenige schilderijen van waarde bij, voorts religieuse kunst, eenige uitstekende beeldwerken, veel antieke menbelen, een gobelin, eenige stoffen en oude kanten, zilver- en koperwerk, wapens, goud en juweelen, Delftscli aardewerk uit verschil lende tijdperken, allerlei porcelein, Chineesch, Japansch, Sèvres, Saksisch, Amstel, Dordrechtsch, Angoulême Battersey, glaswerk, kortom een colleclie die de koopers van antiquiteiten en kost baarheden van alle kanten zal lokken. TOONEEL EN MUZIEK. Nederlandsche Maatschappij van Weldadigheid te Brussel. Uit Brussel wordt het volgende be richt: Zaterdagavond woonden wij een voorstelling bjj> die door de Nederlandsche Maatschappij van Weldadigheid ten voordeele harer armen werd ge geven. Het programma was wel voorzien : Drie stuk ken in l bedrijf, en vervolgens vier monologen door den uitstekenden tooneelspeler Willem van Zuylen van Rotterdam, die ook de hoofdrol vervulde in Manus de Snorder", dat men voor lever de rideau gekozen bad. De heer van Zuylen is een oude en goede kennis van het Vlaamsehe Tooneel en hij werd door de artisten van den Vlaamschen Schouwburg te Brus sel uitnemend ter zijde gestaan. In de eerste plaats dienen onder hen genoemd te worden de heer Frits Bouwmeester, de dames Rans, Dierckx, Cohen, de heeren Potharst, Marcel, enz. Deze voorstelling werd o. a. geheel of gedeel telijk bijgewoond door de hh. Pontua en Devolder, ministers van oorlog en van binnenlandsche zaken, [ Vergote, gouverneur van Brabant, de Lantsheere, president van de kamer, baron Gericke van Herwynen, gevolmachtigd minister van Nederland te Brussel en de voornaamste vertegenwoordigers der Nederlandsche kolonie te Brussel. Het bestuur der Maatschappij van Weldadigheid heeft den heer van Zuylen een krans doen aanbieden. De VolksscJwuicburg te Worms. De 20sten No vember j.l. werd de nieuwe stadsschouwburg te Worms ingewijd Deze nieuwe schouwburg is geen gewone schouwburg; het is een proefneming met een zeer eigenaardig en hoogst belangwekkend genre.Zijn stichter, de heer Friedrich de Schoen, de broeder van den eersten secretaris van het Duitsche ge zantschap te Parijs, is uitgegaan van een der denkbeelden, die Richard Wagner in zijne theo retische werken heeft neergelegd. Wagner, een beslist vijand van het hedendaagsche tooneel, meende dat daarvoor een ander in de plaats moest komen en hij was van oordeel, dat voor dezen schouwburg van de toekomst twee vormen mogelijk ?waren: die, welke hy noemde het ideale tooneel", en het Yolkstooneel" a grand spectacle en met deel neming van het publiek zelf. Dit Volkstooneel" nu is het, dat de heer de Schoen gesticht heeft. Aangemoedigd door het succes, dat hij met zijn feestspel Luther", dat hij gelegenheid van 's her vormers vierde eeuwfeest in den dom van Worms gegeven werd, behaalde, stelde de heer De Schoen, toen de schouwburg te Worms afbrandde, voor, een Volkstheater te stichten. Het gemeentebestuur begreep dan ook, dat het, in plaats van een schouwburg van den tienden rang te hebben, van meer waarde zou zijn, een schouwburg van een geheel nieuw genre te vestigen, waar de voor stellingen slechts gedurende enkele weken van het jaar zouden gegeven worden, doch dan ook een gebeurtenis voor geheel Duitschland zouden zijn, en de groothertog van Hessen aanvaardde het protectoraat over deze onderneming. Dit tooneel is een samensmelting van het Wagneriaansch tooneel te Bayreuth en van het Engelsche tooneel van Shakespeare. Eerst een avantscène, die met het parterre ineenloopt, vervolgens een tooneel, en daarop, hooger, een tweede tooneel. Voor de volksdramas en de stukken van Shakes peare wordt het geheele tooneel gebruikt; de eenige decoratie is dan een scherm van n kleur, op den achtergrond Voor andere stukken kan men het tooneel op de gewone wijze met coulissen enz. inrichten. Achter de toeschouwers, aan het, tegenover het tooneel gelegen uiteinde van de zaal j bevindt zich in de hoogte een soort van loge, van waar God spreekt (bijv. in Faust), waar de schimmen opdoemen enz. Ouk kan zij als plaats voor het orkest gebezigd worden Aan de kanten is gelegenheid om koren te plaatsen. HcJ; gebeurt soms, dat men, zooals bijv. in den Kuisermarsch van Wagner, het geheele publiek wil laten meezingen ; in dat geval sleept men het mede door aan de vier kanten gelijk tijdig koren te doen invallen. Van die ensembienummers stelt men zich een zeer groot effect voor. Het openingsstuk is van Hans Herrig, den schrijver van hut Luther-Fest*piel. Het is een historisch drama a grand spectacle, getiteld Urei Jahrhunderte am Khein" ; het brengt de inne ming en verwoesting van Worms door e Franschen in 1589 ten tooneele. De voorstellingen zullen om de twee of drie dagen plaats hebben en tot Kerstmis duren. Kei zer Wilhelm heeft belooid een daarvan te zullen bijwonen. Het drama van Hans Herrig wordt gespeeld door twee tooneelspelers van beroep en 200 in woners van Worms, die voor deze gelegenheid hunne medewerking verleen en. J.» )>et Lpssxnglheaier" l B Berïjjn hafl eier d&.gè'R d& 6o,ïftte <j&<yr«(eUüv« plaats VM\ ,. Dia Kdn", (OOHCCfSïiC! 'iti l lGitï'üGU Vüiii iimmSm; uüuSiiiuuini <)!o Jen lo> n?l-oo Umoiyk or,i,oW<-,,rion aiil&iiP V.59een plaate onflov 1(0 urn s.!« iKvtóc.lia tüueeU aanwees. IJüna aUc dMcn dor frult-cüe rcrX"<?n<}'ge« cc/ipar/g^ daèD/o Klu'è'^ een der beste stukken is. dat BQtlert lang uit ile pon van een Imnnev landslieden gevloeid is O a. zegt A. L. in het Bsrlinw Tugcbla'.t ; In n woord, wij hebben hier te tloen mot een drama, zoóals het in Duitsehland niet alle dagen geschreven wordt, een drama, vol van dat ware realisme, dat ons door Schiller's Kabale und Liebe", zoo lief en vertrouwd geworden is." Nadat een hevige ziekte hem gedurende een paar maanden van het toonee! verwijderd had ge houden, treedt de heer Louis Bouwmeester heden avond als Narciss Ramcau in Brachvogel's Narciss", voor het eerst weer in den Stadsschouwburgop. Een nieuwe biographie van Ghopin, Een Engelschman, mr. Frederick Niecks. heeft een biographie van Chopin geschreven, die algemeen de aandacht trekt, omdat zij blijk geeft van een buitengewoon gron dige bronnenstudie en daardoor over vele tot nu slechts weinig of onnauwkeurig bekende tijdper ken uit het leven van dezen grooten musicus uit sluitsel geeft. Een Duitsche vertaling van dit in teressante werk van de hand van c'en begaafden muziekkenner en schrijver dr. W. Langhans zal bij Leuckart te Leipzig het licht zien. LETTEREN EN WETENSCHAP. Martin Tapper. Uit Londen wordt d.d. 30 November gemeld: Toen ongeveer twee jaren ge leden Martin Tupper's autobiographie verscheen, vroegen de meeste monschen, die dit van goed moedige ijdelheid en naïeve zelfzucht overvloeiende boek lazen, met oprechte verwondering: Leeft Martin Tupper dan nog?" Bijna nooit is een dichter wanneer tenminste de schrijver van de proverbial philosophy dien naam verdient die nauwelijks vyftig jaren geleden in twee werelddeelen zulk een groot succes behaalde, zoo geheel en al vergeten, als Martin Tupper, die gisteren op 86-jarigen leeftijd overleed. Hij schijnt reeds verzen geschreven te hebben, alvorens hy nog de lessen ontgroeid was. en koning George III moet hem wegens zijn dichterlijken aanleg gecompli menteerd hebben. De man leed aan de voor het ware genie doodende schrijfkoorts; hij kon, zoo als Horatius zeide, stans pede in uno, honderd versregels voor de vuist neerschrijven. Toen Mar tin 29 jaar oud was, werd hij verliefd op een mooi nichtje en zijn gekir nam een dichterlijken vorm aan; aldus ontstond zijn Philosophie in spreekwoorden", een leeks van schrikkelijk huispakken spreuken over liefde, huwelijksleven, vriend schap, opvoeding kortom over alles, wat met het dagelijkse!) leven in eenig verband staat. Voor tijdschriften wilde hij niet schrijven, want dat vond hij ungentlemanly, maar om aan den drang zijner vrienden te voldoen, deed hij zijn proverbial pltilosophy het licht zien. Het succes zijner rijmlooze poëzie was in Engeland in den beginne slechts zeer gering, in Amerika daarentegen terstond buitenge woon groot. In ongelooflijk korten tijd werden anderhalf millioen exemplaren verkocht en wan neer Pupper's geestesarbeid onder de bescher ming der wet gestaan had, dan zou hij zeker meer dan £ 100000 aan auteursrechten ontvan gen hebben. Feitelijk echter ontving hij nooit meer dan 400 dollars van een Amerikaansch uitgever, die nauwgezetter van geweten was, dan dit meestal met zijn collega's het geval is. Daar entegen werd hij door de Yankees met loftnitingen overladen. Duizenden verklaarden hem voor een profeet en nogmaals duizenden stelden hem op n lijn met Salomo en Shakespeare. Milton's, Verloren Paradijs" was niets vergeleken bij de Philosophie in spreekwoorden". Het was een zinnelooze verafgoding van de middelmatigheid, de alledaagschheid. Maar zij bewees Martin Tupper goede diensten. Zijn in Amerika verworven roem deed hem ook in Engeland bekend worden en de waanzin stak ook de Engelschen aan. Een zijner Engelsche be wonderaars leerde heel dien rommel van buiten: een ander liet er zich op voorstaan de Philosophie in spreekwoorden" zestigmaal gelezen te hebben. Een bejaard uitgever legde zijn bevende handen op het hoofd van den dichter en zeide met tranen in de oogen: Gij zult God voor dit boek danken, wanneer uwe haren eenmaal zoo wit zullen zijn als de mijne." Die uitgever had dan ook alle reden tet dankbaarheid, want zijn aandeel in de winst bedroeg /"120.000, en ook Tupper had geen reden om zich te beklageu; in een tijd toch, waarin dichtwerken nog geen vorstelijke inkomsten ver schaften, zooals lord Tennyson die kent, kon de evfiiiccns iw, schrijver van het meest droge alledaagsche maak werk, dat ooit het publiek onder den naam van gedichten" is aangewreven, op een jaarlijksch in komen van OO a 10000 gulden rekenen. Men glimlacht nu, wanneer men. de overdreyen loftiiitingen leest, die Martin Tupper roenmaals wer den toegezwaaid. Zij zijn echter van veel gewicht, om tot een juiste beoordeeliug van bet Britsche volkskarakter te komen. Tupper was een Durchschnittsmensch en schreef voor Durchtclmittsmensclien, die de allereenvoudigste zedelijke voor schriften en levensregels als wijsgeerige openba ringen beschouwen en kreupele, rythmisch ge schreven verzen voor het werk van een echt dich terlijk genie honden. Daarom werd Martin Tupper hun profeet en dichter Maar de ontnuchtering volgde spoedig genoeg. En ofschoon hij later tal- | looze zoogenaamde dichtwerken uitgaf, sonnetten en ander prulwerk in proza en in verzen, wilde riemand zich meer de moeite getroosten, deze te lezen. Prijzen, betaald roor eenige autogrammen. Dezer dagen kwam bij Sothehy te Londen een groote verzameling autogrammen onder den hamer. Een brief' van Lord Byron, gedateerd Kavenna 18^0, waarbij eenige oppervlakkige aanteekeningen over A» «opsta tweo ftinröii van Chililellarokr bracht £ 'i\% r>p. TaracSv^k hoogc pïtjien, van £ 2<J tot £ 3(5, wimiöii eiaiild raor vcncMllcuüc ticiCrcii raa ca !;?i, ,-,.,- KI U t» ? Il Li UIUL1I.UI EUï... T! -_'.' TV,,,,?.,I?-,.~V vnr, Kon>?^ iﻫ>W lilMSWtttt MJtóïli MUUV lii SÏUÜviüV Kuuiya hmveu van itai actatsGtai cticiitcr politieke wereld in spanning hield, is uiterst be langwekkend, als men bedenkt, dat in 1870 de oorlog uitbrak en het graaf Benedetti was, die met Binnarck de oorlogsverklaring wisselde. Op Bismarcks geboortedag, l April, in 1867, verscheen de Fransche gezant, graaf Benedetti, bij graaf Bismarck oin hem met zijn geboortedag ge luk te wenschen en hem eene depêche te over handigen. Graaf Bismarck vermoedde zeker den belangrijken inhoud ervan, want toen Benedetti haar uit den zak wilde halen, hield graaf Bismarck hom teruu, en zeide hem, dat bij op dit oogenblik niet in staat was tot een politiek onderhoud, omdat hij op het punt was, zich naar den Rijks dag te begeven en daar reeds verwacht werd; hij verzocht den gezant dus, hem te vergezellen en het gesprek onder weg voort te zetten. In dien tijd liep er nog een weg uit den tuin van het ministerie van binnerilaridsrhe zaken langs het toenmalig paleis Radziwill.naar de Leipziger Btrasse en kwam juist tegenover den ii gang van het gebouw waar de Noordduitsche Rijksdag zijn zittingen hield, uit. Ofschoon Benedetti ver zacht, eerst zijn dépêche te mogen mededeelen, nam graaf Bismarck hem langs dezen weg mede, en zeide. steeds tusschen de tuinen voortwandelend: ,.lk ga daar juist naar de Rijksdag, waarin een interpellatie zal gehouden worden omtrent de vraajj. in de bladca reeds besproken, van een ken verkoop van bet groolhertogaom Luxemlift VOS) BK lift Slftt" f tóött BTftfthO iabol. door lien schrijver eif' necorrijteertl, werden voor £ 10 verkocht; een brief' uit 1810 van Charlea Dickena aan Leooli, waarin by den kunstenaar condoleert met don (lood van zijn kind, bracht £ 121/2 op; een andere brief van Dickens, geda teerd 1864, £ 9. Het zal musici zeker interessecren te vernemen, dat, terwijl een autogram van Paganiiüvoor l gninje werd toegewezen, de partituur van een suite van Johann Sebastian Bach, door hemzelf geschreven, met £ 31 betaald werd. Stanley, Emin Pacha en de boekhandel. Uit Londen wordt gemeld: Stanley heeft, alvorens bij vertrok, hot recht tot het uitgeven van het werk, dat hij over zijn laatste expeditie zal schrijven, verkocht. De firma Sauipson Low, Marston en Cie., xal hem £ 400UO voor dat boek betalen. Duitsche uitgevers schijnen daarentegen meer moeite te doen eeu contract met Emin Pacha te sluiten, ten einde een wetenschappelijk werk van diens hand te kunnen uitgeven. Een firma te Leipzig moet tot dat doel reeds een harer agenten naar Zanzibar gezonden hebben. Dezer dagen versclieen. met een voorrede van Emile de Laveleye, Le roman des proverbes en actton". De schrijver van dezen roman, de heor Servais Demarteau, heeft het geduld gehad, in het proza van een roman de 6500 spreekwoorden, die do Fransche taal rijk is, in te lasschen. Of deze daardoor aan originaliteit en leesbaarheid gewonnen heeft, mcunen wij te mogen en moeten betwijfelen, luimen kort zal van de hand van denzell'den schrijver een Dictionnaire spécial" verschijnen, waarin al de in genoemden roman gebezigde spreekwoorden in alfabetische orde zullen worden opgenomen. Nadat wij uit do brieven van John Ij. Motley hebben kunnen vernemen, wat deze over vorst Bismarck zegt, zullen wij binnen kort ook te weten komen, hoe Gladstonc over Motley denkt. Gladstone heeft Motley persoonlijk gekend en zal eerlang in de Nineteeutlt Century", een uitvoerig artikel over den Amerikaanschen diplomaat hot licht doen zien. Aanleiding daartoe gat bovengenoemde briefwisseling en meer in het bijzonder de ophel deringen, die de groote oude man", daaruit over Bismarck's karakter moet gekregen hebben. De brief, waarin Bismarck zyn ouden Jack te zijnent noodigde, om over oude tijden te babbelen en de oude liederen te zingen, roerde Gladstone diep ; die had een geheel nieuw licht op Bismarck's karakter geworpen. Terloops opgemerkt, behoort Gladstone tot de best betaalde journalisten, want hij krijgt £ 100 (f 1200. ) voor een artikel van nog geen 1500 woorden, dat is dus ten naaste bij 85 cents per woord. Bij den uitgever II. Pyttersen te Sneek ver scheen Een heroë'riqu'irtet, door Mr. H. Trip. Het zijn een viertal studiën over Schubert, Sehumann, Berlioz en Wagner, biographisch en kunsthis torisch. Het boekje verschijnt ingenaaid en ook, met de bestemming, als geschenk gegeven te wor- j den aan muzikale vrienden, in pracht band. Wij hopen er later op terug te komen. Bij denzelfden uitgever verscheen de tweede druk van Fiorc della Neve's Liana; het papier heeft een rose tint; de bandjes zijn weer anders, maar niet minder fraai, dan van de vorige editie, j Het formaat is hetzelfde als dat van Eene liefde in het Zuiden, Van eene sultane en Mijn Eust. BISMARCK EN BENEDETTI. Een curieuze verzameling, door A. von Unger bijeengebracht, is betiteld Unterredungen mit litsmarck. Het bestaat uit tallooze, alle reeds bekende maar zooveel mogelijk betrouwbare ver halen omtrent den Rijkskanselïer, en door hem gevoerde gesprekken, een verzameling, die met veel geduld uit lang verstrooide krantennummers, uit mémoires en dagboeken is samengegaard. Allo nummers zijn reeds hier of daar gedrukt geweest, maar vele zijn lang vergeten en sommige ontvan gen plotseling door een latere gebeurtenis weer een zonderling relief. Het volgend tooneel bv., in het warme voorjaar van 18ü7 afgespeeld, toen de voorgenomen ver koop van Luxemburg aan Frankrijk de gansche uuniüi» uia.a.1 iiiviutuvü.. iuj {iet iicta aa.ngcli(K!ca sia-iiie-r ao«;ttiaa!s tcr«£ wcea, «ook het antifoon) acggcn, <Ut ik op c)<? interpellatie geven aal. Ili zal <U vfi li!a!%in'»mMi&rtaelen, die graat' FerponcliBi1 in (Jen Haag op ile vraag van den Koning der Nederlanden heeft afge legd, en er bijvoegen, dat de Rcgcering omtrent den stand der quaestie anders niets bokeml is, dat zij dus niet in staat is, omtrent de beschouwingen en besluiten der Pruisische regeering en hare Duitsche bondgenooten eene openlijke verklaring te geven, maar dat zij de overtuiging koestert, dat geen vreemde mogendheid op de ontwijfelbare rechten van Duitsche staten eu Dmtschèbevol kingen inbreuk zal maken, en dat de Regeering hoopt, alle Duitsche rechten langs den weg van vredelievende onderhandelingen te handhaven. Dit zal ik op de interpellatie antwoorden, daar het inderdaad de waarheid is, en deze verklaring zal alle mogelijke gevallen van onderhandeling en vriendschappelijke overeenkomst openlaten ; zulk een antwoord zou ik echter niet kunnen geven, als het mij bekend was, dat er reeds een overeenkomst tot verkoop van het groothertogdom gesloten was. Wanneer ik langs officieel diplomatieken weg van zulk een verkoop kennisgeving ontvangen had, dan zou ik in den Rijksdag moeten zeggen : Ja, zulk een verkoop heeft plaats gevonden, en dan moest ik er zeker wel terstond bijvoegen, dat Pruisen en zonder twijfel ook zijn Duitsche bond genooten, nooit de uitvoering van dat verdrag en het afstaan van Duitsch grondgebied zouden dul den. Gij begrijpt dat na zulk een verklaring een ernstig conflict tusschen Frankrijk en ons zou ontstaan, en bij de aldaar heerschende gevoelig heid nauwelijks anders dan met een vredebreuk kon eindigen, die ik niet minder betreuren zou, dan ik dit van u onderstel." Inderdaad, het is zoo," zeide Benedetti, in verwarring gebracht, na zulk een verklaring zou de oorlog onvermijdelijk zijn." Beiden waren gedurende dit gesprek tot aan den uitgang van de laan tegenover het gebouw in de Leipziger Strasse aangekomen. Nu", zeide graaf Bismarck, terwijl Benedetti geschokt en besluiteloos voor hem stond, onze weg is ten einde, wij moeten scheiden, en nu vraag ik u: hebt ge mij een dépêche te geven, ja of neen V" Benedetti bedacht zich nog een oogenblik. Neen1', antwoordde hij toen, stak de dépêche weer in zijn zak nam afscheid, en spoedde zich door de Leipziger Strasse naar de ambassade, ter wijl graaf Bismarck zich naar den Rijksdag begaf. Militaire Zaken. PERSOONLIJKE DIENSTPLICHT. Het aantal geschriften dat niet alleen de aan beveling van den persoonlijken dienstplicht, maar zelfs het betoog van de noodzakelijkheid dat deze ook in ons vaderland dient te worden ingevoerd, ten doel heeft, is onlangs weder met een vermeerderd. Het dniagt tot titel: »Het lieiitplaeantcn-stelsel :*c,n de, persoonlijke dienstplicht onpartijdig naar ->de werkelijkheid beschouwd in verband met het «verslag der Staats-commissie door een gepensionrieerd hoofdofficier van het Nederlandsche leger " Aan allen bevelen wij de lezing ten zeerste aan Naar aanleiding van dit geschrift, hetwelk, wel is waar, geen nieuwe gezichtspunten omtrent het onderwerp opent, maar waarin met nadruk en overtuiging en meermalen op grond van eigen ondervinding de noodzakelijkheid van den per soonlijken dienstplicht wordt bepleit, meenen wij een goed werk te verrichten door ook in dit blad het hoogst belangrijke militaire vraagstuk van den persoonlijken dienstplicht kortelijk te be spreken. Vaderlandsliefde is als zoovele andere ge voelens den mensch als 't ware van de natuur aangeboren ; het is eene instinctmatige liefde voor de plek, voor het land waar men het eerste levenslicht zag en waar onze naaste bloedver wanten wonen ; het is een hoogachting voor de zeden, gewoonten en gebruiken van dat land; liet is een vereering van het vorstenhuis dat ons regeert en waaraan ieder ingezetene op zich zelf en een geheel volk te zamen zich door sterke en nauwe banden verbonden voelt; het is een waar deering van de bescherming van personen en bezittingen, van de vrijheid en onafhankelijkheid, die men in het vaderland geniet. Wordt het bezit van al die voorrechten, op welke wijze ook, bedreigd, dan is juist vader