jk de eer mgne geachte clientèle te berichten dat ik mijne zaak, Vroeger Kal verstraat heden Zaterdagavond 4 October wensch te heropenen airerstraat 3t5, boek Sophiaplein. Mei wél Biet behoeven bij te Voegen, dat ik mij niet m e e r, want zulks is mij niet mogelijk, maar ook volstrekt niet minder als voorheen n het vertrouwen, dat mij gedurende 8 jaren Singel hoek Torensluis, 3 jaren te Rotterdam en slechts 7 maanden in de Kalverstraat ten deel viel, waardig ie tópaén 4p<w alle artikelen tot de billljkat mogelijke prijzen te verkoopen en op elke billijke reclame acht te slaan. HOUT WAt ik hier wel Wil bijvoegen, is, dat het mij hoogst aangenaam is deze Openingsannonce te kunnen plaatsen, want zijn er mij helaas velen bekend die,, niettegenstaande de ramp die mij dezen winter getroffen heeft, alle krachten inspanden om door de allervuigste laster mij den kop in te drukken, den een omdat het misschien (?) zijn behing was om zekere personen op een dwaalspoor te brengen en den ander waarschijnlijk gedreven door jaloezie en broodnijd, het mOCht hlin niet gelukken, want veel grooter was hun aantal, wien ik niet dankbaar genoeg kan zijn voor zooveel betoonde welwillendheid en hulp, en hierbij heb ik" niet het minst het oog op een achtenswaardig en menschlievend stadgenoot, die mij in het voorjaar niet alleen in de gelegenheid stelde mijne zaken voort te zetten, maar mij zelfs de middelen bood om deze nieuwe zaak op zulk een onbekrompen wijze daar te stollen. BÖzooveel ondervonden belangstelling en welwillendheid, open ik dus met vertrouwen deze NIEUWE ZAAK i. J. SCHBAVEMD1JR. GEBRs. MELTZER, ZONEN FETTER i Amsterdam, Gasthuhniolensteeg Ameublements Complets. 15, Plaathandelaars in PIANO'S en ORGELS. WERKPLAATS en MAGAZIJN: Prinsengracht No. 247, te Amsterdam. Tegen vergoeding van 2de klasse reiskosten en 50 Cents per uur verzuim wordt een des kundige afgezonden om te onderzoeken of gebreken aan Piano's en Orgels te herstellen zyn en bestellingen daarvan aan te nemen. Stemmen gewone prijzen, ook naar buiten. AMSTERDAM. BUIGZAME HOUTEN TOCHTSCHERMEN in verschillende houttinten en afme tingen. Onmisbaar voor Hotels, Café's, Bad- en Slaapkamers, Ziekenhuizen enz. Verkrijgbaar by f. H. M. SCHOLTE, Prinsengracht 516, AMSTERDAM. GROOT, «o»» Beelden, Groepen, Vasen en Jardinières, Porseleinen en Granieten Tafelserviezen en Waschstellen. Ruime sorteering. Billgte prijzen. EAU DE COLOGNE-ZEEP is bijzonder verfriaschend. Elk stukje is gestempeld: J. C. BOLDOOT. l rang t HESENBEREND s CiCAO, Fabriek: OETEWALERWEG bfl Amsterdam. Verschenen: LICHT en SCHADUW. Indrukken van het Godsdienstig Leven IK AMERIKA. DOOR P. H. HIMHOLTZ Jr. PrU» f 1.50. Alom voorhanden. Tj. VAN HOLKEMA, Amsterdam, geeft uit: DON QUIOHOT VAN LA MANCHA, bewerkt door J. J. A. GOEVERNEUR. Met 8 gekleurde Platen. ? Prys: Ingenaaid ? 1.50, in Prachtband ? 1.90. NIEUW LEVEN, Ttlbllat wr Stal ei Dorp. Onder Redactie van H. VRENDENBERG Czn. Franco per post f 1.3O per jaar. O. ROMMERTS, Directeur der Coöperatieve Handelsdrukkerij, LEEUWARDEN. (2ANZrEN TrIZrE >^>' **##***»##»» -?-*####*. Prijs ? 2.90, vooz LEESGEZELSCHAPPEN. Uitgave van Tj. VAN HOLKEMA, Amsterdam Ik schelde aan. Een oogenblik stond ik nog in beraad, of ik den opendoenden livreifcediende het kleinood zou terhandstellen, maar welken waarborg had ik voor zijn eer lijkheid? Ik dacht even na. 'k Was toevallig v»gekleed'' en zag er niet al te verwaaid uit... wat verhinderde mij zelf naar boven te loopen . . . ? en zouder verder bedenken trad ik in de vestibule. Alle deuren stonden open ; ik ging de trap ?op, doorliep eenige salons en trad in de schitterend verlichte zaal . . . overal groen -en bloemen, walsende paren, en dicht bij den ingang een gedecolletteerde dame van .zekeren leeftijd, omgeven door een dichten kring deftig in 't zwart gedoste heeren, wier hulde zij zich met blijkbaar behagen liet welgevallen en minzaam glimlachend .aanvaardde. »De dame des huizes," dacht ik .... «Mevrouw . . ." »O, mijnheer, dat's charmant van u, dat -» gekomen zijt . . .'' begon zij, mijn hand ?drukkend. «Mevrouw, ik vraag excuus" . . . wilde ik uitleggen. »Ja, ja, voor uw late komen" viel zij mij weer in de rede: »Jawel, natuurlijk maar kom nu gauw mee, dan zal ik u even j,an een jonge dame voorstellen." »Maar mevrouw . . ." »O! geen maren, als 't u blieft!" ver volgde zij, schalksch met den vinger drei gend. »Laat komen zal ik nog door de vinjjers zien, maar niet willen dansen, dat zou ?onvergeeflijk zijn . . ." Ik poogde nog iets in het midden te bren gen maar zij voerde mij mede en stelde mij aan een jonge dame voor, zoodat ik mij "wel genoodzaakt zag, het gebruikelijke: mejuffrouw, mag ik de eer hebben, u om dezen wals te verzoeken?" uit te spreken *n toen de jonge dame daarop »Met genoegen, mijnheer", had geantwoord, duurde het niet lang, of ik draaide met de anderen mee in het salon rond. »VVat hindert het ook eigenlijk?" dacht ik. »Ik zal op een gegeven oogenblik wel gelegenheid vinden, om de zaak op te hel deren ; laat ik mij tot zoover maar amusee ren, dat is het beste, wat ik voorloopig kan doen . . ." en ik begon met mijn danseres aan het keuvelen te brengen, 't Is waar dat ik mij daarbij somwijlen op glad ijs waagde, maar door mij hoofdzakelijk tot algemeene dingen, het bal zelf, en de toiletten der gasten te bepalen, vlotte ons gesprek tame lijk goed. Ze was bekoorlijk, mijn onbekende danse res, met haar prachtige blonde krullen, haar vlug figuurtje en groote blauwe oogen en ze walste verrukkelijk. Zoodra de wals geëindigd was, leidde ik mijn dame naar hare plaats terug en be proefde de gastvrouw te vinden. Ik zag haar wel aan het eind van het salon staan, maar ze was zoo omringd en had het zoo druk met haar gasten, dat ik haar niet kon naderen. Vervolgens begon ik de zaal eens rond te loopen in de hoop, ergens een bekend ge zicht aan te treffen vergeefs! allemaal onbekenden. Een poosje daarna begon het orkest weer te spelen; ditmaal een polka. Mijn danseres zat nog op hare plaats; ik bood haar mijn arm aan. Zij stond heel eenvoudig op, bedankte mij met een lieven oogopslag voor mijn weder komst, die haar de onaangenaamheid be spaarde als muurbloempje te fungeeren, en weldra zwierden wij weer door de zaal. Wij waren reeds heel vertrouwelijk met elkaar geworden. Zij was mij erkentelijk, dat ik om haar had gedacht, en ik was gelukkig iemand te hebben gevonden, met wie ik kon praten. Na de polka liepen wij samen ge armd de aangrenzende vertrekken door. Ik geleidde haar naar het buffet, ik zag dat zij een goede maag had . . . bijgevolg ook een goed karakter en die ontdekking vermeer derde nog de sympathie die zij mij inboe zemde. Toen wij in het salon terugkeerden, speel de het orkest weer een wals ... Och... Clara's arm (ik wist reeds hoe zij heette).. rustte in den mijne... de muziek ruischte mij zoo opwekkend tegen... was het won der, dat ik alles om mij heen vergat en in een oogwenk met haar tusschen de andere dansende paren zwierde ... Die wals was verrukkelijk... Clara's oogen schitterden ; zij had zich dicht tegen mij aangevlijd en haar hoofdje rustte zacht tegen mijn schouder. Ik voelde de fijne krulletjes van haar voorhoofd langs mijn wang strijken en ik kwam in verzoeking haar te zeggen hoe bekoorlijk ik haar vond ... hoe onweerstaanbaar bekoorlijk ... Op dat oogenblik zag ik een mijnheer van zekeren leeftijd naar mij toekomen, die kortaf zei: »U verliest wat, mijnheer ..." En jawel, de briljant was uit mijn hor logezakje gesprongen en op den vloer ge vallen. Ik raapte hem op: »0, dank u!" borg hem weer weg en begon opnieuw te dansen. Op den wals volgde een mazurka ; daarop weer een wals ... ik had aldoor Clara aan mijn arm, gelukkig dat ik haar bij mij kon houden en trotsch door de overtuiging, dat de indruk, dien ik op haar maakte, verre van ongnustig was. Al walsende en reeds braaf verliefd, had ik er niet op gelet, dat zich gaandeweg een kring om ons had gevormd. Wel had ik om mij heen druk hooren mompelen en fluisteren, maar geheel in mijn eigen gesprek met mijn danseres verdiept, er volstrekt geen acht op geslagen. »Hè! waar zit papa toch ?" vroeg Clara opeens. »Uw papa, juffrouw Clara? Willen wij hem even gaan zoeken ?" stelde ik voor. »Heel graag, mijnheer; u zult hem trou wens gemakkelijk herkennen. Hij heeft u zooeven aangesproken, toen u iets hadt laten vallen." Op datzelfde oogenblik trad er plotseling een mijnheer met een sjerp binnen en wer den alle deuren van het salon als met een tooverslag gesloten. De oude heer, Clara's vader, die tegelijk was binnengekomen, trad op mij wijzend nader en sprak: »Ja, commissaris, hier is de dief. 'k Heb zoo even een briljant uit zijn vestzakje zien glijden. In de meening met een genoodigde, een vriend van den huize te doen te heb ben, is mijn eerste beweging geweest, hem te waarschuwen ... wat ik gedaan heb. Hij heeft zich terstond gebukt en met koorts achtige haast den diamant weer wegge stopt ... doch niet zoo snel, of ik geloofde daarin een oorhanger van mijn vrouw te herkennen. Ik heb niets laten blijken en ben dadelijk mijn vrouw gaan opzoeken. De diamant uit haar linkeroor was ver dwenen. Ik ga inlichtingen inwinnen bij onze gastvrouw... zij kent dien mijnheer niet... Ik vraag de anderen ... Niemand weet mij zijn naam te zeggen ..." De commissaris tikte mij op den schouder. »Volg mij!'' klonk zijn bevel. Ik wilde, spreken. .. .»Onnoodig mijnheer. Op het bureau kunt u je verantwoorden." »Maar . ..'' »Volg mij!" herhaalde hij kortaf, mij bij den schouder grijpend. Eindelijk werd ik kwaad; ik rukte mij los en riep verontwaardigd: »Laat mij gaan! verstaat u ? ik verkies niet zoo behandeld te worden.1' *Wat?! tegen weer? Je verslimmert de zaak, vriendlief! Dan maar kwaadschiks!" De commissaris gaf een teeken en drie pootige kerels agenten in burgerkleeren grepen mij aan en sleurden mij voort, zon der dat ik weerstand kon bieden. Maar vóór ik den drempel der zaal overschreed, Van Veen's THEE, 't fijnst en 'tgoectkoopst ? aanbevolen mélange C. a 195 et. Damrafc 9O, Amsterdam.