l ,, DE METJWE MAMA. Eene Kindergesdiiedenis door ELISABETH BAUCK. ; jongelui, hierbinnen!" zeide de oudekindi die nog uit den tijd der overledene mama ?Wrpleegster bij de kleinen was gebleven, en, heer Winter als de verzorgster zijner gerespecteerd, zich met een aangebotot heersenen, sedert dien t^jd tot eene rfdpersoon in het huis had opgewerkt. Zij zag heden zeer feestelijk uit, de goede Babette, haar Zondagspracht, met den gesteven witten lag en de net geplooide muts; maar ook haar tadcht was geplooid, en de anders zoo vriendelijke PMlde oogen keken nu somber en achterdochtig. Heden toch was de dag aangebroken, waarop nieuwe jonge mevrouw Winter het huis zou " ken: de vader zou bij zijne kinderen eene mama binnenbrengen. bette kon slechts met tegenzin eraan denken, t daarmede de tijd van haar onbeperkt bewind einde zou zijn; en dan: was het waarschijn. j» eigenlijk was het zelfs mogelijk, dat de «re vrouw hart zou hebhen voor de moeder kinderen? O, zij zou wel oppassen, dat ad hare lievelingen te na zou komen, niewie het ook was. Bpp en Magdalena, met lief koozende namen ireg Fiffi en Muisje genoemd, een aardig Jingpaar in den leeftijd van vijf jaren, ver"den intusschen volstrekt niets van deze t ^ baftige voornemens hunner oude duenna en ^trippelden onbekommerd in de ieestelijk versierde '"Woonkamer rond. :, «Vandaag komt de nieuwe mama," begon Fiffi ?*»et een deftig gezicht. l Ja, van de groote reis met papa," zette het t kleine meisje het gesprek voort. Zij ziet er heel mooi uit, niet waar, Babette?" Daar komen ze al aan," viel Muisje hem in de wek En inderdaad opende zich bij de woorden van het blondgelokte meisje reeds de deur, en de verwachten, die zooeven aangekomen waren, traden büinen. Mijnheer Winter was een knap man van ruim dertig jaren, met het golvend blonde baar en de diepe blauwe oogen zijner kinderen. Papa, papa!" jubelden de heldere kinderstem men; rose armpjes strekten zich verlangend naar .papa uit en een paar kleine snoe'jes werden oru te kussen tot hem opgeheven. Ja, mijne lievelingen, daar ben ik!" Menheer Winter hief zijne kinderen in de hoogte en drukte met rechtvaardigen vadertrots de aardige wezentjes aan zijn hart. Meer kussen, meer!" klonk het toen vleiend, en de ronde, rooskleurige gezichtjes vleiden zich vertrouwelijk tegen het zijne, de blauwe oogen beken verlangend tot hem op. Maar kust toch eerst eens mama, die heb je nog in 't geheel niet goeden dag gezegd," zeide de vader met zacht verwijt en voerde liet paartje naar zijne nieuwe vrouw. Hier Gretchen," zeide hij vleiend, zijn mijne kleine trawanten, Philipp en Magdalena, genaamd Fiifi en Muisjen; ik hoop, dat ge van hen zult gaan houden." O zeker!'' zeide de jonge vrouw verrukt; met de. uitdrukking harer groote donkere oogen, liet fijne rooskleurig ovaal van haar gezicht, geleek zjj ^zelve nog op een vriendelijk kind. Zij trok hare handschoenen uit en knielde bij de kinderen op den grond neder. Dus jy bent Fiffi," zei zij glimlachend, den aardigen kleinen jongen naar zich toetrekkend en hem diep in de blauwe oogeu kijkend, wat een lieve kleine vent ben je," en zij kuste hem op tya. kersrooden mond Muisje heeft gezegd, dat ik een soldaat ben!" zeido Fiifi gekrenkt; maar toch wendde hij, met de natuurlijke bewondering van alle kindereu voor het schoone en bevallige, geen oog van de nieuwe mama af. Zeker ben je dat," zeide de jonge vrouw lachend en voegde daar, hem over het zachte blonde haar strijkend, bij: En nog wel een heel knap soldaat." Nu jij hier, lief Muisje," wendde zich de jonge vrouw tot het andere kind; nu goeden dag Muii-je, zeg eens, zul je me ook wel een weinig liefhebben?" Wel ja", zeide Muisje, wanneer u altijd goed voor ons zijt!" Dat zal ik zeer zeker altijd zijn!" sprak de jonge moeder crnsfjg. Kom, Gretchen, kom!" zeide hierop mijnheer "Winter, de kinderen kunnen je genoeg zien, laat mij je thans een weinig rondleiden en dan zal je moede van de reis zijn en moet wat uit rusten, lieve". Hij legde den arm zijner jonge vrouw in den zijnen, en voerde haar, trotsch op haar verwor ven bezit, in do gausehe feestelijk versierde wo ning rond. Zie, lievö," zeido mijnheer Winter, terwijl hij eeue deur opende en de jonge vrouw 111 oen be koorlijk ingericht boudoir leidde, waarvan do gla zen veranda onmiddellijk in liet met groene booruen en geurige bloemen bezttte park voorde, dit was Aiice's kamer. Ik heb alles liitun staan, zoo als zij het gelaten heelt; gij kunt daar nu aan ver anderen en verschikken, zoo als u goeddunkt, want van heden at' is dit uw rijk." Do jonge vrouw zag hem dankbaar aan. Ik dank je, Erieh!' zeide zij zacht, en toen op het portret van eene schoone vrouw wijzend, dat de hellt van den eenen muur bijna bedekte, vroeg zij met aandoening: Is dit Alice's portret?" Ja, lieve, ook dit is op zijne oude plaats ge bleven, ge moogt het eene andere plaats geven als ge wilt." lioe kunt ge zoo sproken, Erklf, natuurlijk: blijft het portret waar het is." Hij drukte dankbaar haren arm. Toen daalden zij langs het terras noder in het park^ waar de tafel gedekt stond, waarna de heer Winter van zijne jonge vrouw afscheid nam, om in zijne werk kamer den loop zijner financiëele aangelogenhuden na te gaan. * * * De jonge vrouw had haar reistoilet afgelegd en stond in négligéin haar boudoir. Met een meng sel van weemoed en deelneming beschouwde zij de geheele sierlijke inrichting, het portret met de edelgevormde trekken, de ernstige vriendelijke oo gen, de tengere, slanke gestalte, welke toen wellicht reeds den kiem van een vroegen dood in zich droeg. Hoe schoon was zij geweest en hoe moest Erich haar hebben lief gehad. En zoo vroeg sterven en dat alles te moeten verlaten, die aller liefste kinderen, den geliefden man! De tranen kwamen de jonge vrouw in de oogeti. Het was haar alsof zij de overledene zooveel dank schuldig was, dat /Aj haar hare schatten achtergelaten had, door Alice's vroeg sterven toch wa^ voor haar de liefde van haren Erich mogelijk geworden. Allo familieportretten iu huis waren vandaag omkranst, alleen dat van Alice niet. Maar zij wilde het bekransen, haar aandenken in eere houder, voor hare kinderen de moeder vervangen. Zeker, Erich zou haar daar dankbaar voer zijn. Vlug sprong zij op een stoel, haalde het groote portret naar beneden om het hit-r op den grond beter te kunnen omkransen, en ijlde toen naar den tuin, om de bloemen voor haar vriendelijk werk uit te kiezen. Terwijl de jonge vrouw in de diepe lanen van het park afdwaalde, trippelden twee paar kleine fijne voetjes de trappen dDr veranda op, en Fiffi en Muisje slopen door de opengelaten deur in het nu ledige boudoir. Hier is geen mensch..." zeide Fiffi teleurgesteld, nadat hij het ganscho vertrek rond gekeken had. Neen", antwoordde Muisje het hoofd schuddend; maar kijk eens naar dat groote schilderij; het staat op den grond." Ja,daar kunnen we verstoppertje mee spelen!" Neen, we zullen er ecu teut van maken, zooals Ijabette met de paraplu doet/' Neen, verstoppertje spelen!" Neen, een tent maken!" Beide grepen het groote portret aan: do eene trok het rechts, de ander links, tot het hun uit de handen gleed. Bij het vallen wierp het eene kolom omver, waarop eene coupe van Sèvres porselein, met rozen gevuld, stond, die rinkelend in gruis viel. Verschrikt hieven de kinderen een luid gehuil aan. In hetzelfde oogenblik werJ achter hen een zachte kreet van schrik gehoord; de nieuwe mama verscheen op den drempel, de handen vol bluemen, en staarde geheel buiten zich zelve, en zon der haar blikken te beheertchen, op de aan gerichte verwoesting. O, gij stoute, stoute kinderen, wat hebt gij uitgevoerd !" riep zij, zonder tegenwoordigheid van geest, bijna schreiend uit. Muisje is heel zoet geweest/' riep Muisje zoo hard zij kon ; en Fiifi verzekerde hetzelfde al gillend. Jongen, schreeuw niet zoo !" riep Gretchen zenuwachtig en pakte den kleine bij den behou der om beia do kamer uit te zetten. Maar in het zelfde oogenblik kwam de oude kindermeid, aan welke de kleinen gedurer.de haar kort dutja ont snapt waren, buiten adem de kamer binnenstormen. Lieve zoete hiirljes, wie heeft jelui kwaad gedaan ?" riep zij, met een kwaadaardige1.! blik op de jonge vrouw. Ach, en het mooie portret, het beeld van uw goede moeder!" Die is dood!" snikte Fii'ü, alsof hem hot hart breken zou. ??Ja, eu in den hemel!" bevestigde Muisje even, om daarna haar luid gehuil weer op ie vatten. De jonge vrouw achtte het bent den hare waar digheid, zich tegenover de dlcnttb'jde te recht vaardigen. Zij wenkte alleen met Je liand, dat Babette zich n.et de kinderen zou verwijderen. Ja. natuurlijk, ja, wc gaan. al", nep de oude vrouw vol wrok; /ij r.aui de schreiende kin deren op den arm, tracht te zo mot Jh'fküozingun tot bedaren te brengen, en verliet met hou de kamer. . Nu zal het wel niet lang meer duren ^ dan moet je als As-.chepoetster in d;: ko.-.ken zitten; schreit niet, lievelingen, tcbrcit. niet zoo; ja, stief moeders zijn allen eender, allen tlecbt !...'?' Met deze en dergelijke verstandige woorden trachtte de oude meid do nog steeds snikkende. kleinen tot niLt te brenger., terwijl zij den lan gen corridor met hen dooi' ging, waarin de heer Winter hen tegenkwam. Verbijsterd hoorde hij de, woorden der oude Babetie aan, om in het volgend cogonbhk Laar met de uiterste gest'engbeid toe te spreken. Wanneer go nog eens ;:u:l.e. d'.vazu praatjes houdt, liabeUo, bh.; f je go on uur langer bier in huis, goed veisir.au'i \Yat is er dan, en waarom schreien de kinderen zoo'''1 Oen, mijubccr, de jonge meviouw, als u wist..." süikte ljabet:e. de pui.t van baar boezelaar aan de oi-gt.-u brengend, hetgeen do tweelingen in \cniieu\ul ge;:u>imer deed uit barsten. Maar ik kan zeker heengaan, o zeker. ik zul hoeiieaaii. . . . Ile'. r., allee;; om do arme wurr/icn. .." Daarmede verdween z'j met haar bescliennoli;j;;i'üdoor de' deur der ;ü;;ierka;ae:'. en liet den heer \Yiuter in cc:; a;L:Aa-hatYC iviaigeiiaiiie sicmij.iny- achtte. r-jirxend en verontrust s', o; ;> hij in zijne werk kamer, wa;:de!de daar ce.;:_:e m.-JiMi op en neer en trad toon in do kamer zijner u'nu-.i'. j (Jrttc'-.en vas er niet. l'.; u:ii!-:v!; iets i:i de ; kamer; xy kwam hem virauder.l voi.r; or.derzeeke;u.l keek hij rond: a, b, A l!'-v's portret was er uit verwijderd. Verwonderlijk, bij 'iad ,oc'.i eer: t zelf zijn j.mge vrouw ver/oei;:, veor Let portret een andere plaats uit te kie/.e:i, ingeval h>_t iiaar onaangenaam wr.s, en i.u i-riie.:.. het h uu 01.har telijk, Oükieseü, ilat zij daimued-- i'J o veel luidst gemaakt luid. Up dit oogonUik verschoen u rerehen, /ij .schrikte blijkijivtr, tucn zij Larer man 'n de kamer zag. Zijne vriigsnde.ii blik or;.\vij]:i:j!<l. verzocht zy hem te komen soupeeren, e:i bij volgde, ontstemd en zwijgend. Voor de eerste maal in hun jong buwelyk liep de maaltijd zonder gesprek af. Er was iets tusschen heiden gekomen, waar zij vergeefs tegen worstelden. Vindt ge goed, lieve Erich, dat ik naar mijn kamer ga? Ik ben zoo moede van de reis," zeide de jonge vrouw na den eten, en voor de eerste maal gevoelde hij het ala eene verlichting, haar gezelschap te missen. Zij vertrok, en hij bleef alleen. Hoe anders had bij zich dien eersten avond met zijne jonge vrouw thuis voorgesteld' Hij trad aan bet raam en drukte het voorhoofd tegen de koele ruiten. Het was hem alsof hij in de verte eene zwakke, vermoeide, eenmaal zoo geliefde stem hoorde: Erich. lieve, innig geliefde Erich, als ik er eenmaal niet meer zijn zal, en je er aan denkt, u eene nieuwe levensgezellin te kiezen, o, zog niet neen, alleen om de kinderen moet je dat reeds doen, o dan, laat je niet daor schoonheid verleiden, niet door vriendelijke vleiende manie ren, kies, o kies er eeue. die voor onze kleinen eene moeder wil zijn zal zijn!" Dat waren de laatste woorden van zijn ster vende vrouw geweest, en Erich had gemeend daarnaar zoo goed mogelijk te handelen. De rijke jonge wedawnaar toch was een veelbegeorde per soon in het stadje geweest; hem had echter te midden van al de verleidende gestalten alleen het hartelijke lieve Gretchen aangelokt, het wel arme, maar bekoorlijke meisjo. met het edele voorhoofd en den zielvollen Mik, de bijna kin derlijke vroolijkheid en het teeder hart. Zou hij zich toch vergist hebben ? Maar neen, dat was immers niet mogelijk. En plotseling trok het hem naar zijne jonge vrouw; in haar jong, vriendelijk gezicht wilde hij zien. in haar heldere oogen, die niet konden bedriegen; zoo zou hij den twijfel verbannen, die hem tegen zijn wil benauwde. Zacht trad hij in de slaapkamer. De jonge vrouw was er niet-, maar de deur naar de slaap kamer stond half open. Met kloppend had trad Erich naderbij en keek door de kier. Daar zat zijn jonge vrouw tusschen de bedjes der kinderen en de maan wierp als een stralen krans om do schoone gestalte, waartegen zieh de kleine ?jezichtjfs vertrouwelijk aanvlijden. U vertelt nog mooier dan Babette," zeide Muisje. Nog meer. nog meer," kommandeerde Fiffi, op dictatorsmanier. Van daag niet meer, kinderen," antwoordde Gretchen op vasten, maar zachtcn toon. Nu is het tijd voor kleine kinderen om te gaan slapen. Maar eerst willen we samen bidden, niet waar?" Eu zij vouwde de kleine mollige rooskleurige kinderhand) es: Ik ben klein. Mijn hart is rein. Niemand mug er in wonen Als onze lieve Heer alleen." Zoo klonken de heldere stemmetjes te zamen, tot Mui-je er met nadruk bijvoegde: »En papa,, en de nieuwe mama. or;ze lieve Heer, Amen !" Amen!" kwam Fifli achteraan. En onze lieve j Heer is niet boos, dat v,e het mooie groote por tret hebben omgegooid ? niet waar, lieve mama ? Eu u ook niet meer?" vroeg hij toen nog ernstig. Neen. beste jongen, zeker niet. Ik was er alleen bedroefd oin, omdat ik meende dat het papa verdriet zou doen." l Kan het niet meer gemaakt worden?" l vroeg Muisje. Wc hopen het vel, mijn kind; en gaat nu j slapen, lievelingen." Zij luiste hun gezichtjes, j schikte de beide blonde kopjes in de kussens, dekte j zo toe, en wendde zich langzaam naar do deur. i Op den drempel stond Erich. Zijn gelaat toonde j ontroering; nog nooit had zicb zooveel teederheid i iu zijn oog voor haar vertoorn). j Zwijgend strekte hij de armen uit oia haar te omvatten. Mm-gare tb a, mijn vrouwtje!" fluisterde hij innig eu drukte baar aan liet hart. VOOil DA1MKS. iiicxlt'.kai,. Jit/iiKiiitiscltc lit'file ai i<:i'M<jnlijk<! sc/iuOH/'tcïiL ? Par/uineDe aauzior.lijkc- oi bekende dames, die openbare vtrüonigii.gra-.Uü!', bv. de thans to Tnrijs geopende ; lïlar.c-et-nijh1 ti:!itoc.r,.-t< in;; bezoeker:, dienen wiüci s of on',\i!!e',:s, ai/, lever.de rcciamc-poppeii voer li;ïro kleermakers, met dit vcr.idiil dat zij, ;i de pbats vi'.n «!d ie ontvangen, veel geld foe1 geven. Wanneer eer! frayi toilet do opmerk/aamUeid beeft getrokken, is terstond don volgenden \ du;,' ecu lil.id in i-taaf ;;f;:teld er dei: maker, J e.lfeni, Féx. YYortb, Gr.Hlot, Doucet, c.::x. vau op : te geven. Keu p.iar vu>: deze laatste zijn zeer trottch on humu; vindi;i^ om v.Y-ndel- eu diner toiletten van zeer 'nu uamOL-lakcn in lichto kieuivii (e inakei: : men heeft daarvoor e^n soort laken grlabriceerd, zoo e'asiisr!:. h'cht en Mmp'e, j als de inoaii-'tc 7;;den s: ui'. Prachtig is het, bij ; voorbeeld in lichtgeel c. i' ir.a.!i0.irir:0. zeer e^nvo'.i» ! dig van lij.ici;, niet qche; l ula/Mcn rok en drie, voïuligtr, kv;i!',g. Hierbij gt e! struoii n bood met ; kts di)".!;urder ,';'?'.' l !;i;t, !na--!:e, hand.-rl;r-(!ivn ! 01; ^yiide:: nrmbander. !"cn xeii-ls» harmonie 7^:^ nou Yvaaiviiii i^dir c;'ii kuiv^-tu!; van nietaaHK:: vvc:1'»);';; v>';i-'. ::i.-i.ir ;:??;. der cs'1'.'...o ardne kii'iirva^iaii". Ecu s.i. ?.!?.:!? iu U.'.iidi.ï-l'iü'iW. pi^e::!^!; ceii karde !?!;?. ur. met /.v. ar; p::- -riaei.l (-;i;;' l ?l;.-.è. (jiniiijn', in. >uw: a. eu r;x:;,l van 'JD eei:;;i;;0!i r (Cide.r ('?!;: don ro;-:. 'i'>:i' xijde de rik c'V-p:i ii;e.;e;.oii:i'a op exwart !iuwec:-.:u si u!;: de iaeu.v vuu (ie,: r.clioudcr tui: dea ell'.'boog o;ie; :;e>r,edeii en mét een dof j vi'.n ZV' art lia\veei : e/u'.d. ' l'.iV.ünieuwe; stoi' '.,, het i>:üin-*clint: e/i/y^c;), in j weeikei niet 0!i;;eü.ik aan liet erêve de Chiiie. eu ! even kosibai!!-. Men geï.ruikv liet \u;>raïinvt Ou,! tcrschc ]'a!roi.eii i:i »eüd ofzüvordra-hl geixuvlui!!-;!. ! Dit wi.rdt te (YüsUü-.tinopel ;>e;au!.ii, waar bet J]f:!i(uv('ik iroiu'.kooper is dan U; l'arijs. Ken psar l'urijselie huixen zém'ei! :,ero?-e!d met de rientexj'icss pakkuiivol gck^ipic vohint?, parijers, entredev.x, vesier, waarop do patreüen ^eteekend zijn, naar CoKstautinop.,1! en ontvangen ze een paar dagen later terug, met kleine picots van «rad» draad gefestonneerd. *** Een prachtig costuum werd dezer dagen voor een feest aan het Engelsche hof uit Parijs ge zonden. Koningin Victoria heeft voor dezen winter een loge voor de Italiaansche opera in CovenN Garden doen bespreken; deze uitgaansplannen der vorstin doen een groote levendigheid in dfe. feesten vau dezen winter verwachten en men maakt zijn toebereidselen. Do bewuste japon is goudgeel, banton d'or; de stof, geheel nieuw, is. eem brokaat op zijde en fluweel. Het devant heeft een borduursel van goud en zilver op geel zijden grond, dat Taenbrochéonibr noemt, en dat in de teekening aan pauwenveeren herinnert; de sleep is van fluweel. Hot pnntlijf is yaii fluweel en nioasseline-chiffon, evenals de paniers; de mouwen zijn kort, en voorzien van creviw van fluweel, met het goud- cu zilverpatroon geborduurd. Mcdiciskraag van goud- en zilverkant, « jour; het gebed uiterst kostbaar, maar dan ook werkelijk grand sly'te. Het boek van den AmeVikaan Fink, over ro mantische liefde en persoonlijke schoonheid,""dat wij ecnige maanden geleden bespraken, is nu in het Duitsch vertaald, en wekt natuurlijk in hot land dor romantische liefde bij uitnemendheid; levendige belang-stelling. Een artikel in de Frtmkfitrter is gedeeltelijk aan bestrijding, gedeeltelijk aan waardeering van het boek gewijd. Het valt den Duitscher natuurlijk een beetje tegen, dat Fink niet, zooals Schopenhau?r, Michelet en Mante» gazza der Liebe innigstes Wesen" op wijsgeerigowijs ontleedt, maar, meer dilettant en caüseur dan pbilosoof, een gezellig boek er over schrijft; maar daarentegen waardeert hij het ook, dat het boek, wat minder iiatuur-historisch-ciii, dan die van Mantegazza, voor een grooten kring van lezers geschikt is. Fink's grooto stelling, dat de romantische liefde, de half zinnelijke, half verstandelijke g( negenheid tusschen twee jongelieden, met het huwelijk al doel, een voortbrengsel der beschaving en nauwelijks drie eeuwen oud is, wordt door den schrijver niet geheel toegegeven. Shakespeare toch kent haar zoo goed, en zijn bronnen waren voor een groot deel Italiaansche novellen. Maar daaren boven kon de romantische liefde als gevoel vóór dien tijd wel bestaan; de maatschappelijke toestanden alleen beletten haar, zich te ontwikkelen. Tusschen de liefde in het huweliik en eene eventueele ge negenheid vóór dien tijd werd geen verband gezocbt; het meisje bleef' tot aan het huwelijk op gesloten gehouden; de vrouw die een huwelijk sloot, vertegenwoordigde vermogen, rang, relaties, en do bedoeling, voor dit alles erfgenamen te verkrijgen. Geschiedenis, kerk en liijbel leeren niet andersVdat de zaak op zich zelf vroeger bij de jongelui niet bestond, is dus niet bewezen. Het is den Duitscher ook niet naar den zin, dat Fink het Engelsch-Amerikaantch opvoedings systeem prijst, en op het punt van schoon beid'de Italiaansche en Spaansche typen, vooral het Spaansch-Amerikaansche roemt. De overdreven vrouwenvei sering in Amerika, waardoor het meisje zich veel te veel verbeeldt, zich intellectueel en maatschappelijk geheel de gelijke acht van den man, en soms zijn meerdere, komt den Germaan in 't geheel niet navolgenswaardig voor. Het is hem daarentegen zeer naar den zin, dat Fink de Fransche vrouwen leelijk noemt; alleen had hij do Duit.'cho de mooiste moeten noemen. Inder daad toch bezit de Beneden-Rijn met Westfalen het schoonste vrouwentype; maar dat 2011 met Fink's ingenomenheid tegen blondines niet uitkomc-r," zegt bij een weinig spijtig. Men moet deze-schoonheid aan den UcredenRijn aan Saksische bloedverraeiiging^toeschrijven," ?aat hij voo'-t. Hot is cone blonde schoonheid, met krachtige, maar bij den hoogen lichaamsbouw, de aestbeti;che verhoudingen volLoaicn passende vor men, niet op vütvorming, maar op stcvigen spier bouw berustend." De schrijver gaat voort, de blon dines tfgon Fink te verdedigen; de bloem var, schüoalicid toch is-, naar algcmeene grondstelling-en, eene blanke, bijna melkwitte huidklcur der vrouw, die bier eu daar licht rood gt-klcurd -.i-ordt. en de blauwe aderen laat door.-ehemerer." Men ziet, dat ieder zijn smaak verdedigt en als algemeen gel dend voorstelt, fn het algemeen." besluit de l''ï(tit':f'ii;-ler. is liet Duitsche type het schoonste van Kurep.i." Hij geeft Fink in n opzicht gelijk, dat nareo'ijk de D.utsciirr galanter zou Irur.iic-n zijn. De Duitschers maken het zich, vooral in het hu welijk, een bce-tj." ie gemakkelijk, hebeen echter zijn oorzaak veo:al in de mceiu'p.r.de goedhartig heid der Duif-clio vrouwen vinet. Geheel vergKt liij zic!i, \vii:mcor bij meent, dat in Duilschlard do ouder!:.ko r.nn'ht al te zv,a.r op de inf'.-jo:* drukt, en bij huwelijken bet voni o^en ei, de stand een ie groot r: rol spelen. Men is in Dajisch'and iu dit op.'.ieht i.o.;' veel ruimer vau opvattin;; dan in rj.dere landou, oiVcbooii ook bij ons liet !>mri<;yc »:iTiitti>i.c- een grüoie rol speelt. stadden, eu vooral in den beschaafden hu-*eH;k uit. lit-fdo Xfr-er.s wordt het glimlachende, toein Duits- hlai;d, en ij winnen tf.t ( eu zo.ftiewnxte lady" ; luier t.irier.den gciitle^:i <ia.r.:'eek met iieerbüiueado gOliado 'elt cu bare coiieities optelt', in nlaa's ;-.tr bekende s-pretk met marna!" of zic'.i den niet minder bekenden ie laten rco'.en. Wij geven echter gaarne toe, dat o;:-; Daitseh n.ei>jo me( r dame" worden kou dan bet over 't gelieol is, on dat do bew'.kende moeders en tailles bij ous ceu te groiite rol spelen. Oolv geven v.'ij toe, dat clc zorg voer Let licbna:.], in den zin van opkweeking tot scliooiiiifi.'l, voor do beschaving van «ï.ruolc beteckenis is, en niet iviet zi'.lk eene philosophische of kerkelijli'e verachting vau s.ar;lscho dingen moet beschüinvd worj.cn, u's nog veelal liet geval is.'"