DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 712 Sr. & Is > f Kort daarop echter verschenen de beide kooJeni toph, betaalden het geld uit, vroegen quitantie en namen het stuk mee. De kolendrager was in de wolken, verkocht z\jn stand te Parijs «n ging met zijn vrouw naar zyn geboorteland terug, waar h\j een huisje onder de kastanjeboomen en een lapje grond kocht, een kudde ganzen m een muilezel, en als een rgk man ging wonen. Charles Meissonier intusschen had van den koop gehoord en snelde naar de Amerikanen. Hij be greep heel goed, dat een schilderij van hem geen 30,000 francs waard was, en dat men op den naam itai z^'n vader wilde speculeeren. Met heel veel moeite slechts slaagde hij erin, hun het geld weer te doen aannemen en het stuk terug te krijgen; hq nam het mee naar huis en gaf het niet meer uit handen. Zyn vader heeft van de historie nooit iets vernomen. VOOR DAMES. Vier presidentes. Mad. Gemuit. Handwerken. Vrouwenarbeid. KooTctenloonstellivg. Objectif" geeit in Figaro een interessante be schouwing over mad. Carnot als presidente der Fransche Republiek. Hij laat eene kleine karak teristiek voorafgaan van de drie vorige presidentes, mad. Thiers, de maréchale Mac-Mahon en mad. Grévy. Mad. Thiers was een bourgeoise, mad. Maci Mahon een aristocrate, mad. Grévy een roturière; de eerste kwam uit de financieele wereld, de tweede uit een groote oude familie (zij heette Castries ?an zichzelve), de derde nergens vandaan." Mad. Thiers was iong getrouwd, spoedig ont moedigd, gemakkelijk berustend, intelligent maar niet levendig, week, zacht, in het geheel niet coquer. Ofschoon zij er lief had uitgezien, paste z\j geheel bij den weeken naam Elise, dien zij droeg. In dsn tjjd harer grootheid droeg zij haar blundbruine haren in platte bandeaux, bij zwart wollen japonnen en scheefgeloopen schoenen, zonder eenige pretentie, en had er niets tegen, vóór haar diner zelf bij den banketbakker een amandeltaartje of een soes met geslagen room te koopen ; maar zij was vriendelijk en goed. Op haar geniaal duiveltje van een mannetje had zij niet den minsten in vloed ; als presidente sluimerde zij eigenlijk reeds, gelijk zij het tegen het einde van haar leven iederen dag den gansenen avond deed. De maréchale was een heel andere vrouw. Zér bekwaam, zeer ijverig, handig, buigzaam, gaarne in alles de hand hebbend, een beetje trotsch, al toos grande dame, kon men van de hertogin de Mac-Mahon zeggen, dat haar man den degen droeg en zij wat anders." Maar zij gebruikte haar invloed met ta'ct en bescheidenheid; was er iets nieuws of bijzonders te doen, dan zeiden degenen, die op de hoogte waren: Wij moeten er met de maréchale over spreken," en de maréchale zeide: Ik zal er den maarschalk naar vragen"; zij vermeed zorgvuldig haren invloed te toonen. liaar huis houding was op zeer voornamen voet ingericht, en jj zelve zeer elegant, maar toch droeg zij haar toiletten eenvoudig en zonder veel zwier. Op soirees was de politiek haar grootste zorg, en degene, wiens arm zij nam, was meestal degene die kans had om president van den ministerraad te worden. Lof verdiende zij over de pracht van haar bals, den luister van haar livreien en equipages, de verkwisting, waarmede altoos het inkomen van den president en veel meer dan dat besteed werd, het onberispelijke van haar recepties. Toch zijn er in dit laatste opzicht een paar onhandigheden begaan, bv. deze: aartshertog Albrecht, de over winnaar van Custozza, kwam eens een week te Parijs, en er was een prachtig diner te zijner eere in het Elysée. Maar men merkte zijne koelheid aan tafel op. Wat was er gebeurd ? Op het menu kwam voor: bombe a la Magenta." Van mad. Grévy heeft de chroniqueur niets goeds te zeggen. Geen diners, geen livreien, geen aal moezen; de armen, die aan het Elysée kwamen, werden naar den pastoor der parochie SaintPhilippe-du-Roule gezonden Oppotten en schra pen, alles overleggen: tractement, representatie kosten en extra's, was het devies van de beide oude lui. Ten vierde: mad. Carnot. Eigenlijk bourgeoise van geboorte, maar door correctheid, tact, gema tigdheid geheel de aangeboren aristocratie der maréchale evenarend, verwezenlijkt zij in de demo cratische republiek geheel het type der presidente. die noch te hoog wil stijgen, noch te laag wil afdalen. Het tractement wordt royaal besteed, op alle wijzen: prachtig ingericht huishouden, voort durend diners, talrijke recepties en bals, steeds nieuwe en uiterst elegante toiletten, en vooral een enorme weldadigheid, zoo zelfs, dat men in de aristocratie wel vindt, dat mad. Carnot daar mede wat al te veel de prinses speelt. Maar mad. Carnot gaat haar gang: als men haar ziet, kalm, donker, maar vriendelijk, ernstig, met een elegant kapsel om haar verstandig voorhoofd, gevoelt ieder, dat zij eene vrouw is, die weet wat zij wil, goed wil zijn en goed doen. Zij blijft van alles op de hoogte en is overal, evenals haar man. Concerten, theater, tentoonstellingen , feesten. ambassades, overal vindt men haar en overal handelt en spreekt zij juist hetgeen noodig en nuttig is. Mad. Carnot is zeer beschaafd en heeft een zeer ernstige opvoeding ontvangen. Haar vader, de heer Dupont-White. was een geleerde en den ker en een oud-liberaal naar Engelsc'uen trant ; mad. Carnot spreekt verscheidene talen, de eerste vertalirg van Staart Mill. die in Frankrijk ver scheen, was door haar bewerkt. De liefdadigheid der presidente is spreekwoor delijk. Op l Januari van dit jaar gat'zij aan drie honderd weduwen met gezinnen winterkleederen, e,n deze wintorkleederen had zij eerst laten ma ken door andere ondersteunde gezinnen, zoodat zij met de 25,000 francs, die zij er aan besteedde, tweemaal wehleeil. Met het Kerstfeest was er op het Elyée een feest met cadeaux voor vele hon derden arme kinderen. Voor haar eisen huishouden had zij vroeger meer tijd dan thans; hare moeder bezoekt zij ge regeld. De oude mevrouw Dupont-White woont te Amboise, op een aardig buiten aan de Loire, bij het bosch; mad. Carnot gaat er dikwijls heen, maar deze kleine perioden van rust schijnen haar voldoende te zijn om weer met nieuwen moed de gulden slavernij van het presidentschap op te nemen. Geen kous te kunnen breien" geldt in Neder land, evenals in Duitschland en Oostenrijk, voor een meisje als iets heel ergs. In Engeland of Amerika is dat zoo verschrikkelijk niet, en in Parijs ook niet; van de twintig vrouwen is er daar nauwelijks n behalve de behoeftige die het geheel uit de mode geraakte breien eenigszins redelijk verstaat. Over 't geheel wordt er aan handwerken van nut", en zelfs aan de meeste officieele handwerken van smaak" weinig ge daan. De parisienne femme du monde" heeft een tapisserie-werk, dat behoort zoo, maar zij zou het getroost na tien of vijftien jaar werkens in den handwerkwinkel laten afmaken, als het niet intusschen uit de mode geraakt was. Al de an dere handwerken, waaraan bijvoorbeeld in Oosten rijk zoo verbazend veel in de gezinnen gedaan wordt, koopt zij in de magazijnen, waarvoor de ouvrières werken. Gedecoreerd tafelgoed, gewerkte spreien, bontversierde handdoeken, (Ut alles koopt men; voor een deel wordt het ook in dekloosters gewerkt, netter en goedkooper dan men het zelf maken kan. In de provincie wordt mooie kant gemaakt, en op de kasteelen houdt men zich in October en November veel bezig met het bor duren van mooie misgewaden en kostbare altaarkleeden, of het namaken van oude verbleekte gobelins, als stoelbeklecding of schoorsteendraperie; maar dat is ook alles. De parisienne houct niet van dat geduld-werk, steekje voor steekje. Daar entegen doet zij in een oogwenk, wat niet alle andere met geduld kunnen; zij maakt, zonder er naar gezocht te hebhen, al spelende, een origineele lampenkap of papiermand, d un dessin absolument inédit"; zij siert een tagère, een sa lontafeltje, een bonbonzak, met hetgeen men er nooit voor bestemd zou hebben en dat toch allerliefbt staat; zij fantaseert de mille petits riens", die in een Parijsche woning behooren, met vaar dige hand, maar alleen voor zooverre ze in weinige uren gereed kunnen komen. Zij houdt veel van borduurwerk, maar kiest het liever ge maakt, zij apprecieert wel den smaak die in lersche guipures, Russische kant, point de Venise te waardeeren is, maar niet het werk. Vandaar ook, dat men in de zeer dun ge zaaide handwerkwinkels te Parijs heel weinig nieuws ziet, Er is nu in den laatsten tijd een kleine verlevendiging gekomen; men werkt reus achtige exotische planton, palmen, orchideeën, varens, in fluweel en goud op laken; dit dient voor kussens, stoelen, canapé's, tafeltjes en hoekschermen. Iets anders nog zijn oud-Italiaan- j sche juweelkistjes, ot' beter kisten, want het mo- i del is zeer groot, met gouden ornamenten of ge- { borduurde tulle overdekt; ook gaas wordt veel ge bruikt, voor schoorsteer.klceden, lampenkappen, taraboerijns, maar men schildert er nog liever vlug een aquarel op, dan dat men er op borduurt. Ook de variatie van alle mogelijke vernuftige steken" kent men er bijna niet; de gewone kruissteek is meestal de grens van de vaardigheid der wei k--ter. Voor een deel ligt de schuld ook een weinig aan de heeren, die zelfs door eene feminc de tover'' liever hun ganscue leven niet met een handwerk zouden verrast worden, dan dat de huisvrouw ruwe vingers kreeg van naald en draad. De Fransche Kamer heeft eene regeling van den vrouwenarbeid aangenomen, waardoor aan vrouj wen van lederen leeftijd verboden wordt, langer dan tien uur per dag te werken. Dit is een groote slag voor de modistes, naaisters, bloemenmaaksters, borduursters. itlainuKsicrei! en al wat met de mode in verband staat. Deze vrouwen toch heb- i ben elk jaar drie of vier maanden zoo goed als [ geen verdiensten, en moeten dit goed maken door in de drie of vier drukke maanden van het saixoun, als er overvloed van werk is. zco?cel te verdienen als hun geboden wordt. liet gebeurt dan heel dikwijls dat zij een halven nacht, en soms een heelen nacht eraanknoopen, en zij zouden er niiit aan denken, zich daarover te beklagen. In het drukste van het ;azoen, wanneer de nieuwe modes door den dames-kleermaker en de elegante klanten zelve in verecniging worden uitgevonden, met het oog op een feest dat binnen | weinige dagen zal plaats hebben, zal men zich aan deze beperking van de arbeids-vrijheid toch in de praktijk niet kunnen houden. Men zal er dan dit op vinden, dat de arbeidsters tien uren in het atelier arbeiden en daarna het werk mee naar huis nemen, waar niemand controleert of zij slapen ot' werken. Hel eenige resultaat is dan, dat de naaister, in plaats van liet goede licht.de orde en al de hulpmiddelen van het atelier, haar i eigen koude kamer, haar kleine lamp en de zor| gen van een min of meer armoedig huishouden l om zich heen zal hebben, en dus minder gooi zal werken. De ijverige arbeidsters zullen er den staat niet dankbaar om zijn, dat hij haar het leven zoo mncielijk maakt. Toch is er, zeli's tegen dit thuis afmaken van het noodzakelijk werk, nog een bezwaar. Hetgüfn waaraan de groote huizon bei.mee.il. hechten, zijn hun mudellen, vindingen e:i eigun snit. De/e uu loopon gevaar, verraden to worden, wanneer men ze uit het atelier geelt : <ie Fransche wetgevers hebben dus, met huniu! proeve vau arbeidersbescherming, aan de in<lu-.triu vau hun land eene grootu belemmering ir. den \u'g gelegd. Te Berlijn is. onder het p'Mtectoraat va ses Fiiedrich Karl. de vijlilo te'ituun.-.tel!i kookkunst geopend. Do vi.':\v]hgi;>g der l restaurateurs schittert er r::cl c; u bruiil i door den moüdkok eu !nkm:.'<:sKT'' \ keizer vervaardigd. Kerst /iet men een gr nument van suiker, ecu r'jii'ariitig vo waarop een gebouw m>'t tv.ee küi-.Miia-.U.s elkaar en een gevleugelde Victoria daar n I ven op, maar geen tuurt. .M'.-n i.ioct de b helft van dit gebouw van suiker oplichten, om tot de eigenlijke taart te komen; deze bestaat uit Baumkuchen'' en behoudt, naar de vakman nen zeggen, vijftien jaar lang zijn smaak. De wittebroodsweken" zijn daar niets bij. Voorts zijn er, gelijk op al deze tentoonstellin gen, allerlei combinaties van gebak en suiker goed; tallooze pyramiden van chocolade, eene obelisk van citronat", orangeat" en fruits candis, Baumkuchen" en andere kuchen" als torens van Babel, (een der grootste kost 150 mark), een geheele wedren in de Berliner Hoppegarten, van gekleurde suiker, en dergelijke fantazieën, die meer voor het oog dan voor den smaak bestemd zijn. E?e. Allerlei. BRONZEN JiC.YIMIKS. Tot voor eenige weken was er eigenlijk geen goed middel hekend om lijken te eonserveeren, f zelfs om eene beeltenis volkomen te bewaren. Het balsemen is kostbaar en onvoldoende, en ver traagt alleen de ontbinding, zonder haar te ver hinderen ; het moulceren in pleister is gebrekkig in zijn uitkomsten. De kunstvaardigheid der Egyptenaren is nog niet overtroffen, en toch: een mum mie is ook nog niet al wat tnen wenschen kan. Dr. Variot, een jong I'arijsch dokter, heeft er iets anders op verzonnen. Hij zal de lijken bron zen ; dour eene soort procédéRuolz. Hij heeft proe ven gedaan met eenige overblijfeelen. hem door den dienst der hospitalen geschonken, en is reeds in het bezit van eenige koppen, kinderlijkjes, han den, enz., allen in brons gegotin. De koppen hebben niets afstootends: ofechcon zij van treffend realisme zijn. Zij geven met de grootste nauwkeurigheid de geringste kleinighe den ; het gladde en het behaarde, de hoogliggende spieren of aderen, rimpels, plooien, den glans der nagels, het korrelige der huid. de Httcekenen, vlekken, bijna de schaduwen, liet procédéis galvanoplastiek ; het lijk wordt in een chemisch had gedompeld, uit een oplosbaar zout bestaande, ko per, nickel, zilver of goud, naar den staat van ! ieders beurs en men laat er een electrischen j stroom doorgaan. Het zout wordt ontleed en het \ metaal legt zich, in dunnere of dikkere, maar ge heel gelijke, laag, om do geheide oppervlakte van het voorwerp. Het vol^t er a! de omtrekken van en omsluit het ten slotte vuil het hoofd tot de voeten in een stevig, hermetisch gesloten, metalliek omhulsel. ' Dit is het beginsel der anthropoplastie'1 in het i groot. De dettils, door dr Variot en den heer Charpcntier, assistent bij het histologisch labora torium der medische faculteit te Parij-', verzorgd, ; zijn natuurlijk zoo eenvoudig niet, en het zal den uitvinders moeite kosten, er het afschuwelijke en het oneerbiedige voor den doode, dat irouwens ook bij het balsemen even erg is. van te bemantelen. Te regelen is de toevoer der vloeistof, het metaiiiek afzetsel, zijn dikte, zijn aanhechting. ; zijn vastheid en gelijkheid. Te zorgen is voor de i elasticiteit en onbederf baarheid der huid gedu- i rende de bewerking, voor de vastheid der hou ding, de buigzaamheid der leder, de sluiting van alle, openingen, het ontsnappen van do gassen en : vochten uit de ingewanden. Te verhoeden is het inkrimpen of vergrooten der holten, het misuirmen. barsten, ontploffen, gisten, ineeuvallen. weg zinken van allerlei deeien gedurende liet proi ié. Do heeren Variot en Charpon! e.' liehben al deze dingen bestudeerd, en nemen aan, de voor werpen, die men hun toevertrouwt, tot bronzen heelden te mak^n. in de prijzen tot ,'iOOO frai.cs. /ij raden aan, het brons, na de vorming, in den oven te brengen, om alle nog voor verrotting vat bare kiemen te laten indragen, of :iog beter, brons te nemen, dat soliede gei o''g is om eene volko men crematie ioo te iaten. Toch zal de ar.thropoplastie wel geen toekomst h.T'lien. Dr. Variot heeft een klein meisje ge bronsd, dat al de kalmce en schoonheid vau het leven behouden heeft; maar de meeste lijken zijn. zoca! niet in het gelaat, dan toch op het lichaam, docr vc-rmagcring, zwelling, misvorming, stuiptrek king, zeer ongeschikt om iot standbeelden ge maakt te worden. .Met hen te behouden zou men noch aan hunne nagelaten betrekkingen, noch aan hunne r.agedachtcnis een dienst bewijzen. Ken iimi:tisc't iiiiil-iil. Er wordt uit Moskou geschreven: Op het spoorwegstation T., onmiddel lijk achter liichincir', is aan het .station een goed restaurant, zoodat de reizigers gaarne de weinige minuten van oponthoud bestedin, om eenige verversching te nemen. Daar maakten de kelniers altoos misbruik van en zetten de reizigers duch tig at', iietaulde bijvoorbeeld de reiziger met een l, .'! of 5 roobelnoot. dan kon de kcllner. naar hij beweerde, niet wisselen en liep wrg. om, zoo als hij zeide. kleingeld te halen. Voordat de kelliHT terugkwam, tloot echter reeds de locomo tief en de reiziger moest hals over kop in den coupéklimmen, om het vertrek niet te missen. Men reiziger, die reeds tweemaal afgezet was, be sloot eeliier den keilners en den waard een ic^je ie geven. Hij at een broodje i:iet vlee-rh, dronk een glas wijn en betaalde met een .'! roebelnoot. Nittuurlijk had de kellner weder geen klein geld en ging \\i-seleu". Daar het echter hoog tijd tot vertrek was, en de kellner niet: teruükv.am, nam de reiziger vlug besloten een aantal me>snn. lepels, vorken en een zilver tafelblad \;in de ta fel als pand" en stormde daarmede den coup binnen. Nauwelijks zat bij daarin o!' ii-iar versrl'.een de keihitr met de woorden : Al-jeb'.H-tt, mijnheer, hier is geld terug." Sedert dien tijd hc-blien de kellners op het station T. altijd kleingeld. J-'.'il ;«?,.. jX'/u'ü't/. Ameiikaan.M-he bladen verme;iien : De neger Abo Parsons U; V\ illiam-town, .V-'.ssachuseUs, reeds ovor de honderd jaren oud, heeft coühar.leu schedel. Hij wer i in Zuid Caroli'ia al.i shuil geboren, ontvluchtte ai-, i.ingeiing zijn mce.-ter en k'.vd'.n op zijn tocht door moerassen en woC'-tenjei:, waarbij hem do Nocrd.Mer als küipab uieudi', te New-Orieuns terecht, waar hij weder tot slaaf werd gemaakt. Abe heeft op, den schedel een beenachtige bult, waarmede h\i nu nog deuren kan inslaan. Hij bezit ook eene buitengewone vaardigheid, om met zijn schedel paarden en ossen te dooden en hij moet op die manier binnen eenige jaren niet minder dan twin tig oude paarden,telkens met n slag van zijn hoofd, dat hij als bijl gebruikt, gedood hebben. Ondanks zijn hoogen ouderdom verricht de oude man nog zwaren veldarbeid, en hij zou niet aarzelen, nog eens te trouwen, als er zich een vrouwelijk wezen voordeed, die hem tot man zou willen hebbeu. Daar hij echter den naam heeft slecht gehumeurd en driftig te zijn, durven de negerinnen, die voor haar eigen schedel beducht zijn, hem niet aan. De firma Steenmeijer & Cie., HandelsInformatiebureau Mercurius", die haar zetel te Amsterdam, N. Z. Voorburgwal '2% en te Ant werpen, en hare filialen te Parijs, Madrid, Milaan, Zürich, Londen, Hamburg, Kopenhagen en Christiania heeft, geeit aan de reizigers die zich bij haar abonneeren. infroductiekaarten, ten doel hebbende de houders op hunne handelsreizen bij hare correspondenten te introduceeren en hen daardoor in de gelegenheid te stellen direkt ter plaatse zelve de door hen benoodigde handelsinformatiën in te winnen. Bij elke- introductiekaart wordt verschaft een répertoire des correspondants", vermeldende de namen en adressen der correspondenten. De houders der introductiekaarten verbinden zich, de namen der correspondenten, alsmede de te verstrekken inlichtingen, tegenover derden streng geheim te houden. De introductiekaarten zijn in drie seriën verdeeld : Nederland, Belgiëen Buitenland. Bij de Nederlandsche introductiekaart behoort een répertoire, bevattende de adressen der cor respondenten in ruim 180 verschillende plaatsen van ons land. welke den houders dier kaarter. mondelinge informatiën verstrekken tegen een zeker tarief; bij de Belgische een répertoire van 70, eu voor verschillende andere landen van ongeveer 50 namen. Ingezonden. EEN LAATSTE ZANG VOOR VLAANDREN'S GROOTEN ZANGER EMIEL BLAUWAERT. (Hij zijn graf.) De dood heef'. \\eer <:e/et:epra;ild: Ken >te,' van eer-ten rani:. l)ir Vlaandren heerlijk heel'i bestraald, Ken koir.ni: van 't ge/an.u'; Km Vlamini:, vol vau kraeht en \iuir. F- hier in 't graf gedaald. ('lelijk de Nachtegaal 7,0 n hij in vreemde at reken Hei bul vau zijn ucboortefii'ond. AVaar Bi \ i w \r,i;T zuni: wis! men van Neèrlamls (rueni te sprekei Hij vo, rde dien Knropa rond. En als /ijn liere stem, bij verre \reemde volken. De schooiie /aiigen van /ijn \laundreu modi! vcrtolke! Dan deelden \\e in /.ijn zegepraal, Kn voelden 't Kart van L'ee-lilrii't "eer uutvimken. ha'k f AI 11 ij k ilat mis /nik een zander uus vsehunkcn Vuor /ulk een heil en x'ilke laai. Kn ininier krachtiger. Lij 't klimmen vim de jaren, Klonk ou/e liedei>elmt, /ijn kloeke hors', ont.varen, Knropa's groote steden door. Helnisterd eu verslaan lot in de hoogste ranu'en Des volks; /ell's \ iir.-l,eu kwamen luieren nuyr xijn zaniri Met open liarl en ooi-. En nn. die selinnne droom vi l\h\ een : De dn,ui heelt Vlaandren's naeliteu-aal Den u'oi'4\ l toegewronii'en. Kn bij zijn !aa!sten /ei;e|iraa! Ileel't bij /ijn zuanen/ani: i:e/.<ni!:en. l );m gin:;1 bij heen ! Dan i:ii'^ hij heen in 's levtois \nl.-ste kraellt. X'io /ie;i «ij. een voor een. de sier.'en zinken Aan 't lirmnment der V!;i;mnclie Knus;. De nae! Daail dieper: s.nnbre i;'rafii'i/linden kliniveu Sehie\- el!;en da.: in \\ild'1 j:i;nn]<'i'i<laidit. Hij ging. in 's levens bloeien, haar l lei onbekende \\ ondei'oni'd. De vriend, de groote K nnslei.a:;]': .Maar in ons harte leei'i hij vom-l XoulaüL: ei' nn^- n .Neêrlalni-^ell «onr.i In Vlaandren \\oi\l; geliooi'.!. No^- heer.-eh' di' \\inN-r. \aal en t:.'a'.i\\. AJaar dra ,.a! lenti^'s hemi-lblainv De bloemen op n\v g,'af iloen bloeienDe voog ei, in dev hoornen kroon Hun liedren. als n\\ lied /oo schoon. Doen rond nw ]'n^i[daals vloeien. Maar als. bij d'ecrslui /onne.>tn.al .Der JJH'.LIV lenU'. \\eer de la;il Dn' voo::len. lic!' en leider. /al si roemen o\et' bo-eh e< \ eld .Kn le\ en. !n~t en 'iel'de in> hll. Dan keer, gij, N'laiiniM-h.- naehle-aal ! .\ ie!, naa1.' n\v \ lisind "en \^ i der. Vaar.»,-! ! lt"-t in den di.,ul.-!:iap /aeiil. ^\ ii h b'ii Lij n\\- ^raf de \\ :ie!,' : L'\\ ' ;:eesl /iel op (,lis ne'.u i' : C'; hoort ,ni- rouwende al'-i-heiil -khlehi : \ aai"i\ el, rn^l /aehl! !;':! - ,|.l , I\A!.EI U'. M.1 i' Reclames 40 cents per regel. Speciale inrichting voor Schoenen naar maat, i.i gips afdruksel voor gevoelige, pijnlijke, gebrekkige voeten, knobbels, etc. etc. ANTON HUF J r., K'.df.erslrant 200. Br. J.YEGEK'* Oritf. Norm. Woliirlikeleii, K. F EUSCHLE-SENGiiR, Kalrerainw t 157, Aiitftcï'lum, Eenige specialiteit in deze artikelen in Xedcrland