DE AMSTERDAMMER, WEEEBLAD Y00R NEDERLAND. No. 721 «v v ,-J . tW kweelen en hnn veeren glad te stryken de slangen kunnen van tijd tot tijd zich en oprezen, en het volk overtuigen, - «Wt er somtijds aan schijnt te twijfelen, dat zij v;' letCBdfe schepselen zijn." mflen, zooals welbekend is, zijn dikwijls ge. eefA om te dansen bij viool, fluit, of tromen zelfe om een straatorgel te draaien. In 'laatste geval kijken ze, zooals bij de muziek Sfrdwwrt. buitengewoon ernstig. Maar een verstandi» houd vindt een harmonium nog ergerlijker, ^E«n schrijver vertelt van een hond een gekruist ras tusschen een Schotschen das en een Skye-terrier die bij een harmonium kwam zit ten en dan oogenschijnlijk tot op een zeker punt VMi de muziek genoot. Maar als er een schelle noot door het folterinstrument werd voortgebracht, slak h\j zijn neus hoog in de lucht, in een hoek van ongeveer veertig graden, rekte zijn lichaam in eea rechte lyn van de neusgaten tot den staart uit en en herhaalde dezelfde noot op eene ma nier, die z^jn ongenoegen te kennen gaf, en zette baar zoolang voort als de speler deed. De artist geeft het gewoonlijk inderdaad het eerst op. Katten hebben, zooals menigmaal verteld is, weinig natuurlijken smaak voor muziek, maar dien smaak kunnen ze door opvoeding verkrijgen. Een zekere huiskat, ofschoon, toen ze jong was, onverschillig voor muziek, begon er van te houden, en gtng geregeld na de thee naar den piano. Hier vatte zij, post op een stoel, en luisterde aandachtig gedurende het geheele stuk. Als het ophield ging zjj slapen, maar niet als de piano open was ge laten, want in dat geval sprong poes terstond op de toetsen en speelde een eigen stukje, waarbij ! te een buitengewone ingenomenheid voor de hooge noten-toonde,en telkens eenigzins schrikte bij delage bas tonen, als het gebeurde dat ze deze een extrakrachtigen stoot gaf." Muizen integendeel, houden veel van muziek. Koeien natuurlijk ook, zooals men door den Bang de» Vaohes weet. Maar de Engelsche koe houdt bijzonder veel, naar het schijnt, van de guitaar. Op een uitstapje van zeven of acht dilottantmusici in een boot, met guitaren, merkte een van ons eene bijzonder muzikale koe op. Dit dier, een kleine roomkleurige Alderney, zoogde haar kalf. vergezeld van een dozijn andere koeien, in een ?wélde, die glooiend naar de kant der afliep. Tel kens als wij een kromming van de rivier omdraai den, zingende en spelende op de maat onzer riem slagen, en de weide in het gezicht kwam, daar ?waren we- zeker de witte koe te zien, die tot aan de schouders in het water stond, waar ze inge gaan was om ons te gemoet te komen, haar nek uit strekkend en liaar druipenden neus naar onze boot gekeerd houdend. Als we aan den kant van de weide aankwamen, hield zij ons bij, langs den oever wandelend, haar genot te kennen gevende door gebaren, waartoe men geene verstandige koe in staat zou geacht hebhen. Zij liep, sprong, rolde op haar rug, ging op de achtorpooten staan, sloeg ze dan in de lucht, gelijk een springend paard, stortte zich nu eens in het water om OM naderbij te kunnen komen en huppelde dan weg als een spelend katje. ... Na deze dolle bokke. sprongen keerde zij altijd naar haar kalt' terug, vooraf ons groetend met een langgerekt klagend gebulk, bijwijze van vaarwel." De laatste anecdote van den heer Wkymper, hem door een vriend medegedeeld, betreft een vogel, waarvan niemand zou verwachten dat hij müzikalen smaak zou toonen: Op eene oude boerderij in Wiltshire, werden ganzen in den boomgaard gehouden, en de gent ging altijd de keuken binnen, waarvan de deur gewoonlijk in den zomer openstond. De oude vogel was de algemeene lieveling en maakte daar gebruik van. Eens op een' dag speelde de zuster van den hoevenaar piano in eene kamer naast de keuken, tóen zij voelde, dat haar iets aanraakte, en om kijkende, den gent ontdekte, die met zijn kop op haar knie rustte, en raet groote aandacht luisterde. Toen de muziek afgeloopen was, spreidde hij zijne vleugels uit, kakelde zacht, en liep weg, maar toen het spel weder begon, keerde Torn - zoo heette hij naar zijn oude plaats bij de piano terug en men kon hem er riet toe krijgen, weg te gaan voordat de muziek ophield. Van dien tijd af deed, zoo dikwijls er muziek in huis was, de gent zijn best tot het gezelschap te behooren. Men kon niet opmerken, dat hij de voorkeur gaf aan een bijzon dere wijs, maar hij nam niet de minste notitie van het dorps-muziekcorps, dat toch onder zijne instrumenten een trommel van grooten omvang had, die door een krachtigeu molen;.ar geslagen werd." De Kopenhagener Politiken, die omtrent liet Russische hof heel goed ingelicht is, ontvangt van zijn correspondent te St. Petersburg een verhaaltje, dat te Berlijn moet gebeurd zijn, maar karakter istiek is voor toestanden in Rusland. Verleden jaar gaf, gelijk men weet, kei/er Alexander aan den keizer voor Duitschlaml een prach tig driespan Russische hengsten ten geschenken, voor eene troika" gespannen; de drie dieren waren van uitmuntende qualiteit, liet tuig was naar Russische wijze rijk rnet lijn zilver versierd. Er was zelis een Russisch koetsier bij. een echte Morkoriet, met langen baard, de baret met pau wenveeren versierd; met nauwlettende zors: hield hij steeds span, tuig en slede in den keurigsten toestand. Vooral wijdde hij zijn studie aan het zilverwerk, hij wist dat zijn keizer ?Ju.ono roebels daarvoor betaald had, het moest dan ook vroeg en laat door de stalknechts gepoetst worden. Op zekeren dag was er extra-poeti-eri van het zilver, en ais gewoonlijk stond de Moskoviet erbij, om het toezicht te houden. Plotseling uitte hij den kreet: llayvo tebo hostpodi! (Geloofd zij God)'1 en maakte verscheidene malen het iet-ken des kruises. Tranen biggelden langs zijn Itinyen baard Zijn scherp oog had namelijk ontdekt dat het zilver gele vlekken begon te krijgen, dus niet voor zilver, maar voor koper had zijn keizer de '20,000 roebels uitgegeven! Deze ontdekking, die hem zoo plotseling aan het dierbaar vaderland met zijn toestanden herinnerde, had hem die tranen ontlokt. De stalbedienden waren over het teit eerst ver wonderd, maar toen herinnerde me.i zich wel couranten-berichten omtrent de merkwaardige dingen die in Rusland gebeuren kunnen, en hoe zilver koper kan worden, en begon oei st tersluiks en toen luid met het geval te lachen. De opperstalmeester werd geroepen en toen men hein de gele vlekken toonde, zeide hij niets dan: hm, hm! glimlachte en maakte rapport van dit geval. Verder verhaalt men dat Keizer Wilhelm zelf na het rapport in de stal is gekomen, het tuig be keken heeft en zich later tegenover den gezant Schouwaloff en generaal Werden eene spottende opmerking erover veroorloofd heeft. Toen deze beide heeren kort daarop naar St. Petersburg terugkeerden, kwam de zaak den Czaar ter oore. Nu vond onlangs in het personeel van 's keizers stallen eene verandering plaats, die veel opzien baarde; generaal Martinoff, die tien jaren aan het hoofd had gestaan, werd plotseling van zijn post ontheven. Of werkelijk dit ontslag met het tuig der troika-hengsten in verband stond, weet men niet, te meer omdat generaal Martinoff na zijn ontslag nog senator en lid van den geheimen raad is geworden. BAHNL'M. Barnum, de bekende reclame-koning the 'cutest showman of America", dezer dagen overleden, wae de leepste, handigste jpellebaas die ooit bestond en toch werd bij nmaal beetgenomen, door een Yankee die tegelijk met hem in een barbierswinkel was. 't Geval was nl. zoo: Barnum kwam in groote haast een barbierswinkel binnen en vond alle plaatsen bezet, daarom wendde hij zich tot iemand, die er nog al goedig uitzag en vroeg: Zou u mij uw beurt willen afstaan, dan wil ik gaarne alles voor u betalen; ik moet haas tig met den trein weg" Zonder te antwoorden stond de Yankee op en liet zijn plaats aan Bar num over. Deze liet zich scheren en zei vóór hij vertrok tot den barbier: Ik betaal alles voor dien heer." Toen Barnum eenige dagen later weer in dio winkel kwam, overhandigde de barbier-winkelier hem een nota van ongeveer '20 dollars voorhand schoenen, eau-de-cologne, haarborstels, zeep, pommade en pariumeriën, die door dien lieer" waren aangekocht, nadat hij zich had laten scheren, haarsnijden en shampoeneeren. Glimlachend be taalde Barnum en vroeg: Weet ge ook waar ilio heer woont V' - Zeker f' was 't antwoord, hier dicht bij;" de barbier gaf 't adres op. De reclame koning ging er heen, trof den man aau dio hem zoo had beetgenomen en zei: Ik ben blij dat u mijn aan bod hebt aangenomen en u niet bij schoren en haarsnijden alleen bepaalde, maar nu zou ik u nog willen vragen of u er iets oj' tegen zou heb ben u voor mijn rekening te laten photografeeren, een dozijn portretten is ter uwer beschikking; wil u V" Zeker; dadelijk!'' Phineas T. bracht hem naar een photograafen een week later hing in alle platen-, boek-, siga ren- en firankwinkels her portret van dien hoer, met het duidelijke onderschrift: Dit is de man dio Barnum beet beeft gehad". Duizendo exem plaren werden verkocht, want iedereen wildo het portret hebben va.n den man, die leeper was dan the sraartest of Yankees." De O dollars waren in ougeloofelijk korten tijd honderdvoudig terugverdiend. Bij de volkstelling die dezer dagen in Enge land gehouden wordt, komt de excentriciteit der Engelschen en de onhandelbaarheid van eenige oude aristocraten weer voor den dag. Lord James Douglas heeft op de vraag die hem gesteld werd: Wat is uwo vrouw?" geantwoord: ,. Srraatvcegsier en gek". En uw zoon':'' Schoenpoctser, geboren in het donkerste Afrika." De chef deitelling hoeft deze aardigheden niet aardig willen vinden, en den lord voor den rechter gedaagd. Lady Douglas on de bedienden moeten nu getuigen omtrent hot straatvegon, hot schoenpoetsen, en het gckzijü; het maximum deistraf intusschen is eene boete van vijf pond. Sir Brydgct Henniker i.s ook gedagvaard. Ilij had geantwoord ; Mijne vrouw, mijne drie kin deren en ik wor.cn. lieden r> April, ondor bot dak van ons huis: ik beschouw allo andc-re vra gen als ongepast, ik weiger er op te antwoorden en verbied al mijne bedienden dit to dom." Aan de scholen van hoogor onderwijs in Diiitso iland is door het ministerie van eoredionst oou zonderlinge verordening bohei.d gemaakt. So.ioK eenigen tijd worden stukjes gom-ciastiok verkocht met oen stempel, die het porti ot van don Keizer draagt Hot gebruik- va;; deze stukjes gon>-eiustiok is nu don jt\ mr.asiasten verbounn. omdat (o Byzantium) hot gebruik van die stukjes ..aan de knapen aanleiding zon kunren geven om de beeltenis dor keizers te VL-rvringon on dus ie misvormen." Ingezonden. ANTWOORD AAX Mie. M. W. K. TKFA'B. Mijnlicir i! i li'< </' i <-!,nr.' j Vergun rnij enkele opinerl.iügon r,»;\r a.mieirling .-:iu reu ingozou 'o.i snik vau mr. M. W. l1'. l Treub in uw laatste i.nrem'-r. Iu de X/entre (l>'i;< van 'l April j'. sihie :!: do schel lv\oor !cn en bc'iiiei::i':i:e'i in ili-ni mur Allen gelijk niet bet schoblen < i; invige-i u'j o- ;; twist tusschen onbcvcha:!!'icn. on cc vir .ohtmaking in andere blaam met 'Ie peo-oonhjkhe 'en iti eeno discus-ie. ni-.-ehen iu-i iuuit'ion. l Bei te, /. ide ik, zijn on; (ii-voiir vi-u ue bolre'.ii ronswaur 'ige uu.roe!.' en i'iu-'Jt-oiui-ti ? ipi:ni;h-b: j van negentig petc-'in va:i hè:, beschaaf!e pu' -ii-. : j zoowel als van bet onbesch.-,:i:'iv »m i-eu v-r :ei digle of bestreden zaak te sehei i,-n van do i>.-rsonen. die baar ver !o iijcn of b o l-ijlen. Weinig dacht ik tooi;. >l.i! uu-. Yicuii zóó *pordig eon zóó treurig voorbede! \nu t', i e, oiiiiiuch: zou blijken te zijn. l YVaiH wat is er gebou'-'. '.' In daUeli'le artikel bal ik hot g f v: a:. ir i ee-i aantal beweringen v;.o hem ie wter<M>-i;e;ï; K! zeggen, dat zijn 'kritiek van hei soeiaiisme door gebrek aan wijsgeerig iuxu-iit een oujuï.-le krij tiek was van bijzaken ui de hoofdtaak o;,i-e| sprokeu liet. Dit schijnt zijn toom to hel,Oen gaaude ge maakt. Misschien ook, dat een onbestemd gevoel van onmacht om mijne opmerkingen te weerleggeu hem nog meer prikkelde. In ieder geval; de dijk zijner zelf beheërsching (of was het slechts een smalle zomerkade?) wordt doorbroken door. een stortvloed vau tegeu mij gerichte persoonlijke schimpscheuten. Ec deze schimpscheuten schrijfc hij neer en laat, bij drukken in uw weekblad. Zoo volfeomen verlaat den heer Treub daarbij alle bezinning, dat hij niet alleen het gevoel voor eigen waardigheid verliest, maar zelfs bij een po ging, die bij doet om tegen n der vele door mij gemaakte opmerkingen te argumenteeren, geheel vergeet, tegen welke bewering die opmer king gericht was en welke portee zij had. Nu is hrt natuurlijk geenzins mijn voornemen de persoonlijkheden van deu heer Treub uitvoerig te bespreken of' met gelijke munt te belalen. De moreele persoonlijkheid vau den beer Treub wetisch ik zelf zooveel mogelijk onbesproken te laten om mij uitsluitend bezig te houden met de bespreking vau die óéne zaak, waarover hij ten minste tracht te argumenteeren. Niet rnet het doel om eeu discu-sie te beginiien met den heer Treub. Dat zou waarschijnlijk slechts aanleiding gevea tot nieuwe dijkbreukcn eu ni uwe overstrooiiingfn. Maar omdat de gebeele geschie denis vau dit scbijn-dispuut zielkundig niet on belangrijk i». Mijn opmerking dan, waartegen de lieer Treub argumenten tracht aan te voeren, was deze: dat de meerwaarde-theorie van Marx ueerkomt op de stelling, dat de arbe der recht heeft op de volle opbrengst van ziju arbeid verminderd met het bij de productie verbruikte; en dat dit was eeu moreele stelling, waartegen men slechts kon argumenteeren door een beroep op andere elemeuleu vau bet moreele gevoel vau socialisten en niet-socialisten. Dat het er dus biets toe deed, of' Marx de begrippen gebruiks- en iiiilwaarde, die hij gebruikt had voor de f'.rmuleering zijner meerwaarde-theorie, al of niet bepaald had in overeenstemming met zijn eigen systeem of met de werkelijkheid. Eu dat derhalve bet betoog van den heer Treub, dat de door Marx gegeven bepaling van ruilwaarde in volkomen strijd was met de werkelijkheid, tot niets diende. Wanneer (ie heer Treub dit had willen legen spreken, bad bij óf moeten aaiitoonen, dat de door mij neergeschreven stelling de hoof.izaak der meerwaarde-theorie niet juist uitdrukte, óf' (gesteld dat dit bij de gegeven fbrmulceriiig, waarin gesproken werd van rei-lit lieblini <>/> mo gelijk was) moeten b-wijzen, dut deze stelling geen itniri-cle stelling is. Hij doet echter geeu vau bei Ie. Wat hij dan wel doet V Ja, dit is het merkwaardigste van de ge-cbicdenis. Hij gaat argumenteereu tegen de hoven ge noemde stelling zelf'. Tegen om stelling die ik niet ver.lediiid hal. Die -//,- als niel-socialist zelfs zon wenschin te bestrijden, maar bestrijden met hetere argumenlen dan meu tot nu toe gewoon i is te gebruiken. Ik ben nl van oorekel, dat het hoog lijd wordt het socialisme te beschouwen i als een ernstig verschijnsel, hoog tijd dus om j zich bij /ijri bostrij-'ing niet langer tevreden te stollen mei. enkele groote wooideu en groote be| weringen, die den toets van een nauwkeurig ou'ier/.oek niet turnen door-laan. Dit houd ik voor j bevordering, niet voor best Tijding vau bel socia| lismo eu hicrugen verzet ik mij. l Door zijn bestrijding der mn-iwaarde-theorie j volgens de daarvan door mij gegeven f-jrmuleelirig redeneert, dus de heer Treub niet te,ni-n mij i maar togen M -rx en de sociaii-to;:. fvi hij doel ] dit (al piote-teerende. dal de besiredon stelling' gi-eii nuirceie stelling i-1 ir,( t moreele :irgumeul(-ii j door een bnroee, op het abstracte- alirnisino op ! do moreele, neiging om te dooi;, u at hot jihiem. en j welzijn scha uit. Immers door (en aanla! argu mei.ten, die alle hierop neerkomen, dat er bij al'schaiJh g (h r kapiiaalienle niet huurer gespaard d. i. nieuw kapitaal ^evormu /'Mi knneen wor den, ttacht hi| aan te toonen. (Jni óe/.e atschafling na'ieelii; /ou zijn voor do maa">ehappij. /oo poogt hij Ie werken op hol monde gevoel van socialisten en niet sooiali-len, liet "was voor mij < en "ware vorras>:;iir to ? bemerken, (lat de heer 'l'ieub ZI'M s, oe.iii; vt-randeiim: bracht in zijne door mij al'^et,eu'do wii/o van arcurnonti e.'OU iPgo-n de nu envaanlc| the >r:e (n xóo sjofdig .-ijn M^iiaie:it>'n gi-ig /ocke'.i ie (ene richting, waan,! ik gvzeg'l b:ui. ('at !,ij ze behoorde ie zooi.ei:. Aari den an deren k;iiit tvunvi-l vorivondi ;-,!?> l,et mij niet, dat het hom voorloopig mooielijl; viel /ich ' in ' die richting te bewegen on dat door de a'"gn ; inenten, (iie, bij nu aanvoert, nog loei \eel te beteekenoii he'.iben. Te;: (e:sio z'iu beroep op een moreele ndginsr, die zoo weinisr invloed j tieef't op de mon^o^eiijkt- d.i(ien c!< lel ab-traoto al-. .Iniisnie: hoe «wak no:; ! !hi te-n i'.\eedo. \va^rom /.?m iet onmogelijk- /ijr;, (hit in de toekomst een 1 arbeider, (lie. (io Vollo oj'-iooiv.-^-L van /ijn arb^iii i'l.- loon ouiviuigt. .-paiir-io \ai, i;-it loon, i v.-n goe-1 ais een kapuali.-t te,:env\''r,-'r'!ii' s]iaai-l \'a;i 7,i;ii lento'.1 ICn ais dr nii'ireii'i-. :~. da:i !;an oo'sc.:e vermoerderiüj- van ka:-H ai n'ii'ikou tred i.oii'lcri met de i'ieiiaiiii- tier b("-i>l;;i:ig : '-o. !, Tinnen -/ii dii' L-e;;!;-1 lii hei'',,-,-,; ;,a!l verdedigd had, de vraag of het mij evenwel ge-noegen doet, wanneer mij tegen van daag over een jaar als wanneer mij tfgen morgen een. lekker diner wordt aangeboden. Mijn antwoord daarop is, dat het eerste mij meer genoegen, doet, wanneer ik tegen morgen reeds een andeie invitatie heb. En eindelijk beweert hij, dat niet de door mij gegeven formuleering der meerwaarden-theorie een moreele stelling is, maar de bewering, dat de kapitaalrerjte moet tomen aan de gemeen schap en niet aan bijzondere personen. Dit is zeer zeker ook een moreele stelling eu wel een iroreele stelling, die veel gemwkkelijker te weerlegg er is. Zij wordt on door Marx on door den. heer Treub met de eerste verward, maar is naar mijne meening de uildrukkiug vau een geheel ander socialisme, dat afzonderlijk bestreden. moet worden. Meu ziet bet ; de door mr. Treub aangevoerde argumenten hebbeu ook nu nog niet veel te beteekenen. Dit behoeft hem echter niet te ontmoedigen. Alle begin is moeielijk. Hij heef'c iu ieder geval een Hinken stap in de goede richting gedaan. Bij ernstigen arbeid zal bet hem ongetwijfeld geluk ken over eenigejaren tegen de rneerwaarde-lheorie en tegen de moreele stelling, waariu zij volgens mijne meening geconcentreerd is, heel wat dege lijker argu mem en aan te voeren daii bij tot nu toe gedaan beeft. Mocht dit ooit gebeuren, dan zal het mij, iu weerwil van al bet aangename, dat er is iu een dergeliiken persoonlijken aanval, als de heer Treub op mij gedaan heeft, altijd eeu groote vol doening zijn oen stoot tot die onttvikkeliug ge geven te hebben. U beleefd verzoekende mijnheer de redacteur, bovenstaande opmerkingen in uw weekblad te plaatsen, heb ik de eer te zijn uw dienstw. dienaar, D. F. JKLCEKSMA. Rotfm, 18-12 -i?01. Zeer geachte lieer van Milligen ! Met de moest mogelijke sympathie las ik in uw jongste kritiek Muziek in de Hoofdstad" van l:i April 11. (ie volgende gedenkwaardige woorden . _/',V bet/iiiiii'ii ,:i<:!i lrekene.ii, /t' certoonen wat tttij <i''nt>t f/eu dfn / dftt 'tent in.cn fti.t i'ti'lnoxe' tduin iKiciitt jiijvdiy als rtronderd zul beschouwd Mij dm. kt dat zijn uitdrukkingen dio beharti ging' verdienen, opdat wij eindelijk eens bevrijd worden van irtvocringc.'i. waarbij of hot geheele klavier van rechts naar links of de viool van ondertot boven maar- voortdurend in beslag genomen worden, on waarbij alles voorkomt behalve.... muziek. Ik hoop dar> ook dat dergelijke kunstenniakerijen van lieverlede binnen de studeerkamer /uilen blijven on verbannen worden uit de Concert zaal. Maar .... daartoe kan hot publiek veel bij dragon. Wanneer hot namelijk den kunstenaar dooi- onver:;! andi LI applaus voortdurend blijft aanmoodigon om in do verkeerde richting te gaan, dan /.u'lcii wij nimmer verlo.it worden van dat gene war door u zoo to onrechte wordt gelaaid. Want do virtuoos zcgf ; men a|'p!au'liifecrt, itiei: vindt 't dus mooi. laat ons voortgaan!" Maar warmeer men er eenmaal voor durft uit komen dat men dio muzikale acrobaten-toeren toch eigenlijk niet mooi vindt, dan voorzeker zal cccn vir'unos hot publiek moor iu spanning dur ven houden niet zijn tours (5e Foreo. dok u'-lodt' ik inderdaad niet, dat h'jt publiek, met zijn daverend applaus volkomen waar is. Wie toch, tenzij zelf oen gro.KÜs; geschoold violist, kan naar \vaaruo dio niooiolijko stukken beoordcelen : Men {ipp'aiidi?oert maar. ja. omdat dat MI cenm.s.-i.l er bij hooit. Waarlno Inch dat onverstandig misleiden \an woerska;'.(eii '/ (iaat ei- dan bovendien van do leeraren der mnxlek ook nng oon Nvaarschnwondêstom uit a?n de \irtiiMsen om dergelijke mooiolijkhcdon noch ii'strnnietilaa!, noch vocaal hovor i.iot in de Comvrtzü»! 10 brengen, welnu dan zal ianu'/iim'M'iiuud du tijd aanbreken, dat wij oen uitvoerin,',' venaïeii voldaan en gesticht, gesterkt en veit'r-i*c!i!-. en i.iot zooals i,n vaak. niet de onvcrkwikkolnko gewaarwording: Zon hij hot halen ': ,la (hi.i'hink 't liep goed van stapel!" Wna>-lijk dat mag de indruk niet ziju, dien lanziok maken moot. Ik horhrsal dus mijn volle sMiipath;-' mot uwe aangehaalde woorden en ver ? li'l i' hoogachtend. Woieitelo lieer, ('l'!:!, d w. e -n-i"; v-or Schoenen naar ii'.b-e.'isel voer gevouiige, pijn:V..ij^ voet-ia, knobbels. ANTOK HUF j r., de ro-iueenten vau vi rbi n]i->u:oe:ieren be-i-i'.-irde ; (i-.ni kun!;eii /r, ulo, nog i.u-t \vcrkt-o. o-, c:.;!!,-', tli.ios e-,rs«ierhi -Liiieii worde!: door l'i.:< otebi- 0:1 '/.'] dio iii-'i, meer werkon !ovt u vau !i-".i !.".i zo Moe..er beliben :n :-|)-!;ird ; daüzi.;i) i-i:iu-:e.iv' even <;,:('?[ :Js th:,'^ !?;;; vjt ;i ;i'!ï' r. ? ji ,re'i be. ' !;:!?: ;,Ki;ir om !;:!],',:ih-i-.i.i S r uil! K ó: i) L 1) K X K O T T. i i< > H-'l H.Jkli l '< >'J' vsi.. 'i'tf. .S A K N K i.!*- Oi-ig. ?isiiuu V.olarüii De evr.'io i-, een aaninei uinjr \\\'< icn brid' i vau ?.!aix. Dil:nop :i:-twoot.-i ,].:_ (j.;i hrt i:.ij li/i/i/i even oi!:!0::orlool'! voorli"ii,l oui testi ij,:ou ui'! cilaton als Kiet i^er-ooniijkiie- -o. Do tweede i-, ziju i ;;iiic! kin:.- o er bei grooie jïowicbl van ii,-!i i:;vioe'l v.i'i 'i-:-!: lii-l op (Io küpHaa'reiite. ] lij dor; na.u- aa^.lei'ii'ig <iaarva.n oven al-of ik ae :i!'-c!;aii:'iy ut'r kMiiiaairento A L'i M ^O;-; TE L L E. Leidschcstraat EO U: U) !?:.-:. ('<>.\1-'1-:CTI<)X>. (J'ltvnv: '?:,, (!ü..ieiiv.-le ,1A .('ijl.' J-IT.S ou :Vi'< li-'i;K>. v lor liet uah-toaiiiic Seizoen. Cmiii,: fnir/niin:. RL'TTKX VINCKNT.