De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1891 3 mei pagina 2

3 mei 1891 – pagina 2

Dit is een ingescande tekst.

K r, ; DE AMSTERDAMMER, "WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. Na. 723 t, J» !,tf doende berekend waren voor hun taak, maar het geheel «toot niet zoo goed als de Poppenfee. ?c vind het overigens jammer, dat dit Weenerge»elschap reeds vertrokken is. Er heerschte een rustige Cremüflilichkeit >üzijn voorstellingen, die een, bemek tot een prettig uitstapje maakte buiten de erasfige grenzen van de zwaargedachte kunst uitingen elders vertoond. Van de tooneelgezelschappen hier ter stede is dat van de heeren Van Lier in den PlantageSchouwburg wel het achterlijkste. De oudste artisten zjjn in hnn tijd blijven stilstaan en de jongeren zijn er Ln verplaatst achteruit. Zoo zag inen er onlangs Schuldig, zoo ziet men er nu Mmrdock, de ditrentemmer spelen op een toon als vroeger gewild was in Menschewltaat en bsrcrum, in de AtpenTaming, enz., enz. Er zijn nog ruaar wefange toeschouwers die dat weten te ivaardeeren; z\j huizen op de hoogere rangen en j:üchen liet toe en dat komt ook uit. Die hoogere rangen zijn ook b\j dezen tijd ten achter. Zij deden hun kunstsuaak op bij oudere tooneelbezoekers, die weten tfi <verfialen van Veltman van het Leidsche plein, en gaan hem zien in zijn kracht nog als vcrraaier." Het stuk Mardock de dierentemmer is in zijn «oort ook weder echt. Het draait om een zoek geraakt kind, en brengt ons te midden van een kolonie gedeporteerden in Louisiana. In die koloate scaijnt het vermakelijk toe te gaan. De neroord-ielden bewegen zich zeer vrij. Mirdock, de wröordoelde, beeft ze!fs verlof om in een maskfiradepikje rond te loopen, zeker dateerende uit dan tyd toen hij nog voor zijn menagerie de boeren, burgers en buitenlui uitnoodigde binnen te komen. Mij dankt een acteur als Veltman moest niet daarin zjjn figuur zoeken nadruk te geven. De acteur, die het meest natuurlijk zijn rol Eftgde, was bij deze vertooning de heer L. Lagenan als gouverneur der kolonie. Jammer genoeg paart deze heer aan zijn dictie volstrekt geen Actie. Zyn hand komt niet van zijn degenknop, en toch was er in de scènes met mevr. Ellenberger gelegenheid genoeg tot handeling. Het spijt ruij het te moeten zeggen, maar de voorstellingen wwi flit Hollandsche tooneelgezelschap vond ik in den laatsten tijd bijzonder taai. FR. MUZIEK IN DE HOOFDSTAD. De vroeg invallende Paaschdagcn zijn oorzaak geweest dat Bach's Matthiius-Passion donr de afdeeling van Toonkunst alhier eerst tegen de Pinksterdagen wordt opgevoerd. Mogen sommigen dit ?wat laat vinden, zoo komt het mij toch voor, dat ?een meesterwerk ten allen tijde kan worden uit gevoerd en dat werken die, hetzij uit de kerk, hetzij uit de opera, naar de concertzaal worden ?overgebracht, alleen uit een muzikaal oogpunt moeten worden beschouwd. Ik moet er dan ook de opmerking aan vastknoopen, dat al wat naar decoratief zweemt in de concertzaal misplaatst is; en ik beschouw het rouw toilet van de dames en heeren medewerkenden min of meer als decoratie. Was alles er mede in ?overeenstemming dan zou dit den indruk zeker ?zeer verhoogen, doch de planten aan weerszijden yan het orkest geplaatst, gaven do zaal een i'eestelpr en vrooüjk aanzien en de aankondiging: Afdeelings-Muziekfeest, dio voor iedere uitvoering ?van deze Zargvereeniging a's titel gekozen wordt, 8 e.-eneens in strijd met dit rouwbetoon. "Waarom dan niet de zaal of het orkest met Tonwfloers versierd ? In zulke zaken is, dunkt mij, het : Alles, of Jfieïs van bracht. Het is echter langzamerhand overal waar de IPftSfie-muziek of' Eeqiiiems uitgevoerd worden, als gewoonte aangenomen aldus te handelen, en daar ik niet wijzer wil zijn dan alle mogelijke muziekbesturen en muziekdirecteuren geef' ik mijn geToelen alleen ais opmerking. Voor de uitvoering van dit werk was een be langrijk koor bjjeen gebracht. De soli waren in handen van de dames: Pia von Sicherer, Panty Funck, en de heeren: Carl Dierich. Job. MesBchaert en F. H. van Duinen. De heer Kes voer de de eerste violen van het eerste strijkorkest aan en speelde den viool-solo in de alt aria: Erbarme dich; de heer Dan. de Lange begeleidde da recitatieven op het klavier, de heer de Pauw vervulde de orgelpartij, en het geheel werd, zoo als gewoonlijk, door den heer Röatgen geleid. Het was een verblijdend verschijnsel, dat kun stenaars die zulk eene belangrijke positie in onze stad innemen als .de heeren De Lange en Kes aan deze uitvoering deelnamen. Dergelijke feiten leidon tot meerdere aaneensluiting en onderlinge waardeering, en dit komt de kunst in de hoogste mate ten goede. Moge dikwijls dit voorbeeld na volging vinden. Het is een feit, :',at de kunstenaars en muziek liefhebbers in onze stad met voel enthousiasme voor hunne vereeniging bezield zijn. Zonder enthousiasme wordt in de kunst niets verkregen, zegt Schumani). Enthousiasme leidt tot strijd. Ook die moet er zijn. Wanneer echter dia strijd tot versnippering van krachten leidt, is hij te betreuren, en daarom bob ik inet zooveel voldoening het bovenstaande vermeld. Ik roep dan. ook allen die hot met de kunst wel meenen. toe: Blijft uwe ?richting en uwe ver eeniging met hart en ziel getrouw, maar helpt, steunt en waardeert elkander zooveel mogelijk. Gij zult er u allen wel bij bevinden. Daar de lezer niet zal verwacht hebben dat ik op deze wijze de passie preek", verlaat ik dit min of meer glibberig pal, en ga tot de bespre king van de uitvoering van Uach's heerlijk mees terwerk over. Het orkest bestond uit twee strijkorkesten, hou ten blaasinstrumenten en orgel. Of nu alles zoo was ingericht, als Bach het zich gedacht heefr, durf ik niet beslissen. Hier eri daar kwam het mij voor, dat aan het orgel een te groot aandeel was gegeven. Had men dit niet gedaan dan zouden sommige momenten in.i. grootscher uitwerking gehad hebben. Mej. Pia von Sicherer heeft aan ieder hoorder weer ten zeerste voldaan Hoewel bet timbre van hare stem ru juist niet geheel in overeenstemming is met het karakter van gewijde muziek, weet zij door hare groote muzikaliteit en zeggingskracht ieder onder den gewenschtan indruk te brengen. Mevr. Kiinck vermag dit niet. Ik acht haar talent te onrijp, hare rhythir.iekte onzeker en hare muzikale opvatting te onvolkomen, om zulk eene belangrijke partij in dit grootscho werk to ve.vnlUn. De heer Dierich (tenor) heeft de zeer moeieüjke en hoogliggende partij tot het laatst toe met. vol harding, duidelijke declamatie en ge-oefen du s'om gezongen. Meer afwisseling ware hi-T en daar gewcnseht. Ook vond ik, dat bij den overging van | tie verhalende recitatieven naar iiie geiJcoItui^waarin \ hij meer uitdrukking moest brengen, een ie. ^ronto vtrlaiigzaming van tempo aanwendde, ho;g.:en do soberheid van den stijl in den wr-g stond. Des heeren Messchacrt's interpre!a'ie van Jezns is bekend. Nobel en waardig stelt hij deze ii.;u'ir stoods voor. Mot zijne opvatting van het, eerste gedoolte kan ik mij niet geheel vcreoii^en. Daar waar l Jezus met. zijne discipelen spreekt on hi;n tot berusting vermaant, was zijne voordracht te gevoe lig. Met een andere opvalt!r.g zou jnibt het ge; deelte waar Jezus alleen is in don hoi' vau (!-<;! hseraanéen een oogenblik den moed dreigt (e verliezen, bsnevens daar waar hij ultrui-jit: Eli, Eli! ikwr de togensteuiiïg au;; gnioter ii;druk ge maakt hebben. Heerlijk schoon zong bij hof laatste recitatief van Joseph : Am Altend da C.H kulde war. De heer Van Duinen vervulde do kleinere par tijen van IIooTopi-iest'ïr, Tu.li*1. Petrus 0:1 Pih't'is. Ifet zijn moest korte fva-'^n van twee of' vii-r ni.v TTOUW als met bloed bevlekt. De vreemdelingen waren opgestaan. »We hadden beter moeten opletten, (jeorge," zei ?de een, »hoewel, hij heeft er niets mee gcTvonnen, boven noch beneden kun bij weg. k moet u excuus vragen, Sir," zei hij tot Mr. S wee t, »dat we u storen moesten, maar liet kon niet anders. Mijn naam is Barken, John Barken, detective. Kom George, we zullen eens naar den schelm gaan zien, ik vraag u nogmaals excuus, beeren en dames." Het gansche gezelschap drong de agenten achterna naar beneden. Jn.de vestibule vond men den braven Bonifacius gebonden op den grond liggen, bewaakt door drie mannen, waarvan een het bloed zocht te stelpen, dat uit zijn sterk gezwollen neus liep. »Laat hem maar opstaan," zei Mr. Barken ?tot de mannen, «maar pas op, hij is een sluwe vogel en tweeduizend dollars waard." »Maar zoudt ge me willen verklaren, wat er met dezen man gebeurd i=, d ie van avond ?mijn gast was," vroeg Mr. Sweet. »Uw gast?" vroeg Barken en lachte luid, waarmee zijn collega instemde. >Dan moogt u voortaan wel voorzichtiger in uw keus zijn. Ik zal het u in het kort even uitleg gen. Deze man hoe heet hij bij u?" »Tscha-Che-Tsu." zei Ellen bevend. »Neen, Bonifacius," schreeuwde Frecl, die niet door de gasten heen kon dringen. »Nu, dat is ook hetzelfde," zei de detec tive, »als de rechter hem onder zijn. eigen naam wil laten hangen, moet bij maar zien hoe hij er aan komt, want sedert zes jaar ?voert hij de verschillendste namen en maakt alks van zich wat hij maar wil. Ja, je bent een knap acteur, mijn jongen, maar doe dien onzin nu maar af, de verf kan je straks wel afwassch.cn." Bij deze woorden nikte hij den gevangene de zwarte pruik af, 'waardoor een hoofd te voorschijn kwam met zeer kort geknipt, lichtblond haar. »Voor zeven jaar kwam hij uit Ierland, zeker ook niet om veel goeds, en ging nu eens voor een Indiaan, dan weer voor een bekeerden neger door. In het, /uiden heeft hij vf'-rtien dagen doorgebracht bij een ouden geeste lijke, en hem daarna bestolen en vermoord." Domino Bretford werd bij deze woorden zoo wit als zijn onberispelijk overhemd. » Als bekeerde Indiaan is hij bij een farmer gekomen en heeft hem 's nachts overvalleo, maar de farmer was oen stevige knaap en heeft, hem als herinnering een aardig lifteeken in zijn nek nagelaten. De kwant, hier, was echter nog gevaarlijker, want eeni"?en tiid later heeft hij den farmer toch ?'-,.,.-.. J , vermoord, Sinds jaren zipi we hem reeas op het spoor, en voor cenigen tijd viel het: mij op dat twee Teren en een Chinees een wassehcrij hielden, want, Ieren geven zich zelden af met Chineezen, wanneer ze pas hier zijn. Cisteren viel ons een van zijn compagnons, die stomdronkcn was, in '.an cien en hield zulke vreemde praatjes tegen een Chinees, die voor een kiciniaheid ook op het bureau was, on dien do dronken KT voor onzen vriend hier scheen te houden, dat ik opmerkzaam werd. Toen hij nuchter was, vertelde ik hem het, een en ander wat hij losgelaten had in zijn roes en zei hem flat ik alles wist. De kerel viel door do ben en verhaalde me hoc ze plan hadden ge mankt u van nacht te bestelen, Mr. Sweef. Ik wist nu dat ik mijn man in den val had en hier hebben we hem dan nok. Laat ons maar eens even je merkteeken zien,'' zei de gemoedelijke detective, en daar de knoopen van liet buis van Bonifacius niet spoedig genoeg loslieten, nam hij bedaard zijn mes en sneed daarmee buis en hemd op den rug open, zoodat een diep rood litleeken zichtbaar werd, waarop Ellen eens gewezen had, als op een teeken van menschenmin en zelfopoffering. »Alles in orde, mijn jongen", ging Mr. Barken voort, »aan den hoek staat een ten, die hij van tijd tot tijd te zingen had, en dit is waarlijk geen gemakkelijke taak. Men heeft geen gelegenheid op dreef te komea of warm te worden. p zeer conscier.cieuse wijze heeft de heer Van Duinen zijne partij vertolkt. De hier en daar moeielijke intonatie en rythmiek was hij goed meester, en ook wat voordracht aangaat was er veel te prijzen. Alleen had ik de frasen van den Hoogepriester minder week gewenscht. De scherpe aanklacht kwam niet genoeg uit. Ook had ik mij by l'etrus driemaal herhaald: Ich kenne den Menschen nicht, eene meer hartstochtelijke stijging godachl. Deze .zanger- dilettant heeft eene zeer tchoone stem en toont ernstig te studeercn. Wat de samenstelling vau het, koor aangaat, moet ik verklaren dat het tweede koor te zwak tegenover het eerste was. Dit kwam vooral in e tweede afdeeling uit. Hij hot koor: Siml JJlitxe uiid Dontier Outwmkelde het echter voldoenden i kiank. Dit gedeelte slaagde als geheel zeer goed. in muzikaal opzicht valt er veel te prijzen, daar men kon bemerken, dat een degehjK kun stenaar aan de spits stond. Jn technisch opzicht, vooraf wat de uetaüs aangaat, ontbrak nog wel ecu cu ander. De attaques waren nog al eens onzeker, ook werden e«ii eükelo maal verkeerde noten gezongen. Do onrust bij uitvoerders en dirigent komt ge woonlijk uit een gevoel vau onzekerheid voort; ik meende, uit hetgeen ik hoorde, tusschen de regels door te lezen: Wij hopen dat aües zonder ongelukken zal afloopen. JN;a de pauze heerbchte echter bij dirigent en uitvoerders meer rust en zelfvertrouwen. Niettegenstaande deze opmerkingen heeft het muzikale gehalte en do artistieke opvatting niet nagelaten een machtigen indruk te makeu; duch het spreekt van zetf dat die indruk bij volkomcner uitvoering nog groottchor zou geweest zijn. Ook het orkest (dat zeer ongunstig geplaatst was «J. aan do beide uiteinden, terwijl iiec koor iu het midden stond) was vooral bij de begelei ding van de soli zeer ongelijk en kwamon meest achteraan ; ook schoon liet mij toe dat de heer Köntgeii zijhe opvatting niet genoeg prijs gaf voor dio van de solUior/, hof.geen (Je eenheid niet be vorderde. S<;hoo:<e momenten, o.a. de Oboë-Solo met orgel, stonden daar echter tegenover. De heer Ken beert met zijn solo voor viool grooteii indruk gemaakt. Mot r;obelen toon en warme voordracht droeg bij dien voor. De heer D« Lange toonde bij de U'.'guMding van de recita tieven, dat een muüikaal en denkend kunstenaar zeits aan de droge kort afgebroken accoorilen zie,! en leven vermag te geven, terwijl de orgeipartij bij don het-r De Pauw in bekende goude iianden was en aan liet geheel een vasten grond slag gaf. A'a dit oordeel, iets minder uitvoer!:?, reeds in het iJ.iyiilad i'ttu ^oMrluinl, te hebben ueerger-chroven, werd mij vau bevoegde z:jdo medege deeld dat niottoyeiista'ii'.de vcie momenten b>rer en anders h.'ifMcii ku::rien zijt', dyne uitvoering echter gn>oteu vooruitgang getuoad heeft bij die van de vorige :-ai/oe:;Cn. Ik kon Uit niet beoor.loeien of vermelden, om dat ik toen uo;; niet te Amsterdam woonde., doch ach!: het bil ijïvau deze mcdcdccii'iiy thans ge bruik te maken. DÏX'.iil. Opera sluit hare deuren tot September, docli ia h-'ó l'aieis voor Vo:k-,v!'|t zal a. s. X.iterdag ijjnoit's Opera. Charinfie (Juriiay ivoriien op gevoerd (onder leiding van de:i componist) door ee:i Vlaamscb pera-g<:/.ela<;bap. Ook de Wygat-rvernoiiiging geeft spoedig haar laatste concert (fraamenion tat; U(i"ccn'.ii.umoruiifi) er. dau zal hut boUi.'grijkste vau liet iunzika;e saizoen we) voerbij zijn. FERD. HEEOLD. Den 28 Januari was het honderd jaar geleden dat Ferd. Ilérold, die ia de geschiedenis van de Fransche dramatische kuu.st zulk een eigenaar dige en belangrijke plaats inneemt, te Parjjs werd geboren. Natuurlijk worden bij zulke gelegeubeden de herinneringen aan greote mannen weer e»ns opgefrischt en zoo hebben ook Duitsehe t n Fransche bladen kortere en langere ar tikelen aan den componist van »Zampa" en »Lg Préaux clercs" gewijd. Het lileek mij tevens uit de artikelen die raij onder de oogen kwamen, dat de mee>te berichtpovers riitt beke d waren met al Hérold's opera's. /',oo vind ik bovendien nergens nv-lding geinaakt MÏII de werken, door de familie Hérold na den dood vs'n den componist uitgfgeven, waa'ocder zich ook bekroonde cMiipo-itiëu bevinden, ok het anikei van Ei. Hansliek in ('e A'cue Freie I'i-exsi is orivolh'dig, hetgeen mij te meer verwondcrt, oindüt deze begaafde muziekg^leerde steeds h".oir.-t interes-au f e en zaakkutidige arti kelen schrr;f'r. Ken stulrje levensbeschrijving laat ik thans aan de op-ommitu; vnn zijne werken voorafgaan. Hérold stamde van eene kuitstenaarsfaniilie van J.'lui'sch* afkomst uit rlen Elsasz af. Zijn vader wiiS leerlin» vau Phil. Km. Bach. Hij het bij zijn dood i.itt gtroeg middtlen na orn i,Jjn zoon Ferdinaiid in de crelegenhtid te stellen zich aau <ie toonkunst., waarvoor hij groote passie koesterde, te wijden. Hérold's moeder kreeg den ir.\>l et-ne compositie van den twaalfjarigen knnap nnn G'étry te l.'ilen zieD, die zijne g.oote hegasf Iheid, door alle fouten heen, dadelijk herketide. Op l(i-jarigen leeftijd kwam bij op het Co; servatoire eo wfrd voor compositie de leer ling van Méhul, tlie zich zeer voor hem ititeressferue. Hérold was toeit res-ds een groot pianist en degelijk violist. Bekroond zijnde met den Prix de Rome girg t'ij naar Home en later naar Xiip«.:l-<, aïvvaar hij een grooten triomf vierde met de opvoe ing van zijne opera: La Jeunespe de Htnri J V. Uéi-olil had ie! ter geen vrede met zijn vet blijf in Italiët n ging, hoewel hij bijna zonder geld was, naar Weetieu. In de grootste armoede ku'nrn hij daar aan, doch werd door Siditri in besc'-eriniiig genomen en dus kon hij zich ongestoord aan zijn studiën v.ijden. Spoedig begon hij echter naar Italiëterug te verlanirMi. Op zijn reis daarneen hield hij zich te ^lunchen op, waar hij \Vebcr ee;ïpianoconcert en een duo met chirinet vau eigeu composHie lioo'de uitvoeren. Hij ??.ond VV'eber's spel brillant dee.h smakel'o-, en vooral het duo zeer ver-elend. i Luier werd hii echter eeu groot bewonderaar van : den componist van Freisc iitz. Hpocdi/ tnik Mj nt'.ar furijs, waar hij aan de itsiü'tnn cfie Opera ?. au Mevr. (Jata'aT:i koorrepei tiienr er, iicci'.inpiujUi'trur werd. Deze opera ging | i-poedig te niet tii iér^id ducht er weer over te i <:.-;;in rriz.pu, toon B'.i.i-liicu, die in die dagen lij| oende was, hem verzoi ht f ene. opera, Charits de \ F«i..<-<' g!.-!i«ami!, voor heru al' te w»,rken. Mee j vreugik' nam hij dit icu.bod a-',n en a;dns volj tooi'i, luid dit \svrk ;ds {gelegenheidsstuk veel Ricc?s. Iri 1S17 werden twee nieuwe opera's van j lit-roM opgevoerd en wel Les HosièrBS en L':-s Cloclioite-ï. Ook vfrsclifUKU zes balletten van zijne | hat-d, iv'uürra'i La Fdle iiifd gardes en Li Som1 nautbiile VillügO'.'ise bet im-ftte succes hadden. Tiiaïj!- lateu de biognipii'-n onmiddellijk de \ opvoering vïin n^\ï:\vie" itj 18-Jd volgen. IK viud ! echter in de aiu;idi;ïi van de Parijsche pt-ra ea i Ot)-r;i C-.)/»if(!i'j g!-'f:.)i!st;i;ee'(l, d.;t iu (ie 0-roote (Jperüden h«teri ^^plxmbt-r 182.'! iIero!d-> opera >>i^isti:é'!;<:'' wt-rd uitgevoerd, en in de Ope"a l Coüdque den 'J-l^ten Apr I !S_M Le Koi Kené. Btide,1. had ten echter ge.^ii uoetnenswaard succes. ! ;C>!;iritt" hnd i'en zeer gro >t succes, h >8>vel ook j dit 'Vcrk no^ id-t rijp genoe nd kou wurdeii. Mi t is (.ipui-'iktriMk, d'ii b'.jna al ds b n'fnge| noeüi'ie op-j'!','s i;t Duiisciihind eüvooral in mooie cquipage te wachten. Je moogt vrij ioopen, m;;;ir bij de minste domheid, die jo begaat- " en J)ij \vecs veelbetekenend op een kleinen revolver, Bonit'acius wist wel dat hij bij de minste poging tol ontvluchting als, een dol ie hond neergeschoten zou wor den. ?>\V"acht nog een oogenbük", zei de onlsUlde heer (les huizes, ~,linit me n toch be danken dat ge ziilk een groot gevaar van mij en mijn familie hebt afgewend, waarvan <k: gevolgen niet te berekenen waren". i ;.Ja, heel prettig zou de zaak niet afgeloopen zijn, want- hij is een gevaarlijke knaap. .Kom, mijn jongen, het komt er nu toch niet meer op aan. Je moet je soep nu toch op! eten en hoeft je niet te geneeren. Hoe hadt je wel gedacht de zaak aan te vatten?" >MYs. Sweef", sprak de pseudo-Chinees, die zeer goed wist dal hij toch verloren was j en wiens afgebroken spreekwijze, die hem eigen was, hom goed had geholpen zijn rol vol Ie houden, -Mi-s. Sweei, vervelende oude kletskous, Miss Ellen, kleine, domme gans, zou ze niets hebban gedaan, maar Mr. Swoet en die verdomde bengel "' Uonifucius voleindigde niet, maar sloot i zijn zin met een afsehuwelijken grijns, wa:irop Fred moest worden tegengehouden, die mei den Chinees wou gaan boksen. - : Mr. Barken'', sprak Mr. Swcel, »ge hobu een vreeselijken aanval op ons eigenj dom en ons leven verhinderd en ire kunt er verzekerd van zijn dat Mrs. S wet t en ik niet, zuilen nalaten u op de ecu of andere wijze onze dankoaarheid te betuigen". i j.-tfecn dank'', antwoordde de detective, ?de knaap betaalt voor zich zelf, want er j is een aardige prijs op zijn hoofd gesteld. ? Maar n plezier kunt, ge ma toch weldoen ! mr. Sweet. Ik heb thuis een kleinen jongen, i die dol op muziek is en den geheelen dag i op een oude, valsche viool krast, als ik nu van u een goede tegen redelijken prijs zou kunnen koonon, zoudt u hem en de ooren van de heele buurt een groot plezier doen". Kom morden in mijn magazijn," zei mr. Sweet, tien agent geroerd de hand drukkend, yen zoek het beste instrument uit dat ik heb ; maar dat, is slechts een kleinigheid, ik en mijn vrouw...' Mr. Sweet, werd door een luid gejammer in zijne rede gestoord en toen hij zich omkoenie, zag hij hoe verscheidene heeren uit het gezelschap Ix-zig waren zijn vrouw op te richten, terwijl e-enige dames luidkeels om water riep'-'ii, want Mr?. Sweet was in on macht, gevallen en zag er in haar schijnbaar met bloed bevlekt kleed, afschuwelijk uit. Ongeveer vier maanden na dezen gedenkwaanüiren avond vond de bruiloft van Ellen met IJiil plaats. Het feest werd in alle stilte ccvierd, want Mr?. Sweet was nog allijd lij dend. Domino lirefford, die opzettelijk vau Florida was gekomen om het huwelijk in te zegenen, be.-prsk in zijn rede de verdiensten der bruid en wat zij voor de gemeente ge daan had, maar het bekeer!ngswork van den vromen Bonifacius sioeg hij over. Hef jonge paar begaf zich op hun huwe lijksreis' cji op een dag, dat ze iu Philadelp'hia waren, bracht de kellner hun oen brief. Hij kwam van Fred en was in opgeruimder! toon geschreven, behalve waar de schrijver over hel proces van den valschen Bonifacius beo-on Ie spreken. »I)o schandelijkste schurkensireek evenwel, dien hij begaan heeft/' schroef Fred, --is in het geheel niet behan deld geworden voor de rechtbank. Denk eens, alle pos,zege1 s die ik van hem gekregen heb waren verv-alscht, vodden, die geen penny waard zijn." Weinige weken daarna werd Ellens Chinees opgehangen.

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl