DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. het Vaderland van 30 October jl. en in het Müair Blad n». 20 van 31 October jl., terwijl de lezing van die beoordeelingen ten zeerste wordt aanbevolen), grijpen ook wij naar pen en papier, maar omdat die brochure den militairen stand in het algemeen veel onrecht aandoet, voelen ook wij ons geroepen in dit blad onze meening daarover te uiten. De waarde toch van een geschrift, waarin met -zooveel heilig vuur de slechtheid van het kader, de gemeenheid van het kazerneleven enz beweerd, en de verderfelijke invloed, welke beiden op den dienstplichtige uitoefenen, met zulke scherpe kleuren geschetst worden, dient, wegens het groote belang dat de geheele natie daarbij heeft, veel en veelzijdig te worden besproken. Ware toch alles wat de schrijver verhaalt in den militairen stand regel, wie zou dan niet huiveren om zijn jongen soldaat te doen worden ; wie het niet verafschuwen om zijn zoon in zulk een centrum te plaatsen; wie zou niet tegen den persoonlijken dienstplicht stemmen, ten einde daardoor, zooveel als in hem is, te verhoeden ?dat zijn kind gevaar loopt moreel vermoord te worden (zie bldz. 30). Gelukkig kunnen wij den angst van u, ouders van Nederland, door de feiten van den oud?milieien wellicht diep geroerd en geschokt, grootendeels tot bedaren brengen. De schrijver is namelijk eenzijdig en daardoor partijdig, de wijl hij slechts enkele op zichzelf staande, voor ?den militairen stand, het soldaten- en kazerne leven min of meer onteerende feiten opsomt. Aangenomen zelfs, dat die allen op de meest onpartijdige wijze zijn verhaald, waaromtrent nog veel te zeggen en te Tragen valt, geven zij daarom nog geen waar beeld van het geheel. Omdat in de burgermaatschappij door enkele gewetenlooze schurken, schandelijke, onmenschelijke handelingen worden gepleegd, die alle andere natuurgenooten met af-ichuw vervullen, is daarom de geheele burgermaatschappij, zijn daarom alle menschen zoo slecht en geineen als die uitzonderingen ? Dat sommige loielingen bijv. zich reeds lieder lijk en dierlijk gedragen, kan toch onmogelijk aan den invloed van het soldaten- en kazerne leven worden toegeschreven ! Had de schrijver als titel van zijn hartstoch telijk geschrift, de vraag gesteld : Zijn er xoo ?, ?en daarop door den inhoud geantwoord, *óó x,yn er. dan zouden wij hem misschien niet kunnen tegenspreken; alhoewel verschillende der door hem mfdege ieelde feiten, voor iemand die met de militaire toestanden bekend is, toch zeer vreemd en soms zelfs onbegrijpelijk voorkomen. Zoo het verhaal onder »V. Genegerd" (ge plaagd) op bliz. l (j en verder, waarop dan ook in het Mil.tnir Blad No. 20 (bldz. 158 tweede kolom en bldz 159 eerste kolom) zeer juist ge wezen wordt. Had de schrijver kalm en bezadigd er op ge wezen ; dat het soldatenleven in het algemeen -en het kazernele -en in het bijzonder door allerlei doelmatige middelen moet verbeterd worden ; dat het noodig is, dat ook de woning van den sol daat hem een gezellig, rustig en aangenaam ver blijf aanbiedt ; dat eene goede rechtvaardige be handeling van den mindere door den meerdere (van af den laagsten rang) steeds de bijzondere aandacht van hooger geplaatsten moet trekken ; dat er in de kazerne een flinke doch fatsoenlijke en geen ruwe, gemeene toon moet heersenen; dat vooral het afkeurenswaardige vloeken enz. rnoet worden tegengegaan ; dat men bij de be noeming van het kader, wat de geschiktheid daartoe in alle opzichten betreft, strenge ei-chen dient te stellen enz.; wij hadden geheel met hem ingestemd. Dat de »O u d Milicien" schreef zooals hij doei, moeten wij afkeuren. Hij was «enzHdig en komt dientengevolge tot verkeerde gevolgtrekkingen. Hij had hetzelfde kunnen verhalen, als Lij nu deed, mits er door hem op Schaakspel. 3d« Jaargang. 17 Mei 1891. Redacteur: RUD. LOMAN, te Londen. Adres : Mira Lodge, 49 Deronda Road, Herne Hill, Londen (S. E.) Verzoeke alle mededeelingen de schaakrubriek betreffende aan bovenstaand adres te richten. Probleem no. 74 van Gebr. II. en E. Bettman, te Cincinnaü. ZWART O stukken. a ede f g h WIT 9 stukken. Wit geeft in 2 zetten mat. Oplossing van Nu. 13 1. P.h3, c:5 2 D.c4 y enz. K.cü2 D.c4 met varianten Goede oplossingen van 3. ten Himos (Delft). C. . van Ham (Gorredijk), \\. Albregts (Amsterdam) en schaakclub Morphy" (Kaatsheuvel). Van de .schaak studie van E. Venhuizen (.Vmsterdam). CORRESPONDENTIE. L. H. D. te G. Vriendelijk bedankt voor toezendin gen. Voor een bespreking der partijen is liet nog te vroeg De meeste uwer partijen zijn te zwak tegengespeeld om opgenomen te worden. J. Steegstra te Druten. Gaarne zullen wij met uwe ontdekkingen kennis maken, 't Geen u schrijft komt gewezen ware, dat al die gemeenheden, welke hij meedeelt, geen regel maar gelukkig uitzon deringen zijn; doch dat zelfs zulke uitzonderin gen niet mogen plaats vinden. Hij deed als de operateur, die, om geen zachte chirurg te schijnen, een veel te diepe en te breede wond maakte, den lijder daardoor meer pijn ver oorzaakte dan noodig was, en een ander, bij wien dezelfde operatie moest geschieden, er van afschrikte haar te ondergaan. Hij deed verkeerd door uitzonderingen te generaliseeren en daardoor een onwaar en schrikwekkend beeld te schetsen van het lot dat de dienstplichtigen als soldaat wacht. En om hetgeen wij hierboven zeiden, te be wijzen, doen wij een beroep op alle ouders, wier zonen vrijwillig bij een regiment gingen dienen, zich ontwikkelden, in graad opklommen en den officiersrang bereikten. "Wij vragen in gemoede wat was als regel de ondervinding van die ouders? namelijk: waren die zosen moreel termoord of beter en ook moreel sterker geworden, om den levensstrijd, dien ieder wacht, te aanvaarden ? Ook roepen wij niet n oud-milicien, maar alle oud-miiiciens op om te verklaren, of zij in en ? oor de vervuiling van den militairen dienstplicht moreel vermoord zijn? Met de volkomen zekerheid, dat dit bij geen enkele, zelfs onder de bestaande toestanden het geval had behoeven te zijn, wachten wij hun antwoord af. Wij zijn er zeker van, dat duizenden zullen verklaren: Wij waren dom en otibeltolfien; in den militairen dienst zijn wij ontwikkeld, zelf standig en flink geworden. Wij waren slordig en vuil; in de kazerne heeft men ons geleerd ordelijk en zindelijk te zijn. Wij maakten wel eens misbruik van sterken drank; als milicien werden wij door onze meerderen hierover oudtrhouden, daarvoor gestraft en wij hebbeu die kwade neiging overwonnen en zijn uu welvarende huisvaders. De »0ud Milicien," verhaalt zeer afkeurens waardige uitzonderingen van het soldatenleven, ten einde te bewerken dat daarin verbetering worde gebracht, doch hij streeft zijn doe! voorbij, want zijn geschrift en de wijze hoe alles wordt voorgedragen, kan ook veel kwaad stichten, door velen tegen eene goede regi.-ling van den krijgs dienst (persoonlijke dienstplicht en algemeeue weerplicht} te stemmen. Dit te voorkomen of tegen te gaan en met den 8. in te stemmen, dat het kazerneleven verbeterd en eeu behoorlijke levenstoon tegen en onder de sol-laten steeds en meer aangekweekt moet worden, was het d .el dezer bespreking van zijn geschrift; moge het bereikt worden! (Wegens gebrek aan plaatsruimte is dit artikel eenige<. tijd blijven liggi-n. Red.) LUKE'S I'KOFKl'lli. Naar E. HKHWI, Geef uw meesteres, ik meen de jonge mevrouw, maar nog heden den briet, Lore, en breng mij het antwoord ja, dat zeide hij, mevrouw, en daarbij zag hij me zoo treurig aan, zoo treurig aan, zoo treurig, met zijn mooie bruine oogen;.... weet u mevronwtje, ik gelooi' dat er zoo iets van een traan in was, jawel, dien knappen mijn heer verliezen wo, dat zult u zien, dien verliezen wc" en hoofdschuddend ging Lore naar de keuken. Nu Sophietjo," zeide de oude vriendelijke mevrouw Kubens tot hare dochter, dio peinzend voor zich keek en nog altijd den brief, door de oude dienstbode binnengebracht, ongeopend in de hand hield, nu Sophietji!, ben je dan in 't geheel niet nieuwsgierig V Waarom doe je dan den brief niet open, die de onde Lore tot een profeten gemaakt heeft, wat kan de giïiliar dan toch zoo gewichtigs to correspoadeeren hebben 'i Nu, mijn kind, mag ik het eens hooren?" ons eenigszins vreemd voor, vooral met 't oog op 't t \vee-paardenspcl. E. Venhuizen to A. Uw opmerking is ons niet recht duidelijk, zwart kan immers geen pion verzetten. COUUESPOXDENTIE WEDSTHIJDEN. Gro ingen lloogczaiid. lloogezand Groningen. 12 D.bé12 I\bd2 L.e 13 L.d2 D.b2: 13 P.b3 L bG 14. L.böL.dV 11 T.el D.-17 15 0?0 Groningen. Winschoten. 11 a3 0-0-0 12 ]).e7: Le7: 13 T.g2: ha 14 gS m:np;xLAXDscii NIEUWS. I n de match tusschrn ('ron IJardeleben en Th. von Scheve heeft ieder der spelers 4.'-2' v.ins'punteu behaald; de match is daarna onbeslist verklaard. In ons volgend nummer hierover meer. Volgens het KngelscSio srhaakadi'e>lK>ek van 1801 bestaan in Lonüori alleen i>i seha.'Uclubs, behalve 24 eaie's waar veel geschaakt wordt. De uitslag der maK/bes tuv:c'ien de .'i grootste Londensche schtiakcUibs (zie weekblad van l!) April jl.) deelen wij in een volgen;! nuaimer mode. De redacteur de/.er rubriek speelt aan hut eerste bord voor de City club. COUnHSl'ONHHNTIKl'AUTIJ. Scliotsche partij. Wit. Zwart II. J. IJiakc, Southamptori. l e-i ef> a i'.f.-s r.ci; 3 dl cd-i: 4 l'dl: Lc.r> P.i'li honden wij voor iets beter. r> L.c:; !>.« Dit vnii'gtii'lig nir iirengen der Koningin, waar toe zw.irt. in dezen variant gedwongen is,! leef t gruote b-'zwaren. (i c3 P.?e7 7 r>.d2 Het eerst door Louis 1^ od.">: l'.bl 1'iUilsen in praktijk ge- Sp'.'olt zwart L i'3 of j bracht(Neurenbergl8b3j. L.g-1 dan moet wit, indien Ol' T;.dl: S .-.VI:, <1> 11 P.e j, L.el', (de4:? 10 d") ! enz.l JU 1'3, o-o o II j c5. D gii 12 i'.a4, K enz. | H l'.bf) L.e3: j !> De.'!: o?o l 10 l' c.7 'ï. 1)8 l H l'.d.'>: I'd5: Sophie had intusschen den brief gelezen en liet, zichtbaar ontroerd, de hand neerglijden. Moeder, de brief is even goed voor u als voor my ; Marwitz deelt ons mede, dat hij met den eersten van de volgende maand zijn kamer bij ons moet verlaten en hiervandaan zal gaan, mij komt het volstrekt niet onverwacht, moeder, sedert eenige weken is hij zeer veranderd; bijna vreesde ik reeds, dat hij ziek geworden zou zijn hier, leest u maar zelf, moedertje." Mevrouw Rubens zette haar bril op, maar hier over heen keek ze bezorgd naar Sophie's liefelijk gelaat, dat wel is waar niet meer in de eerste frischheid der jeugd straalde, maar nog altijd een oneindige bekoorlijkheid bezat, en waarop goed heid en verstand hun stempel hadden gedrukt. Zij had zich langzaam bij de tafel neergezet; de teedere handon hielden zich bezig met een horduurwerkje, maar ver dwaalden de gedachten af en als verschrikt zag zij op, toen de moe der haar den brief teruggaf en haar verzocht, den jongen man naar de reden van zijn vertrek te vragen; of weet je wat, kind", vervolgde zij, het zou nog beter zijn, als je verloofde, de dokter, het met hem bespreekt; bij, op zijne een voudige, vriendelijke wijze, zal dat het best kun nen doen. Misschien kan het verschil nog uit den weg geruimd worden; niet gaarne zou ik den jongen man willen verliezen, ik kan het u nu wel zeggen, sedert je goede man, onze Koenraad, van ons werd weggenomen, heb ik van niemand zoo veel gehouden, als vanMarwitz jammer, jammer..." De jonge weduwe zweeg nog altijd. Moedertje, moedertje, bent u thuis?'' klonk nu een frissche stem, ah, dat is goed, goeden dag, goeden dag, grootmama, ach moedertje, kunt u me niet eens aan mijn sommen helpen, zie eens, hoe ver schrikkelijk moeielijk ze zijn, mat a; en w en dat moet men er uit krijgen: het is al te dwaas! Ik hen al binnen bij mijnheer Marwitz geweest, maar met hem is niets aan te vangen, vandaag heb ik al heelemaal niets uit hem kunnen krij gen : wat is die veranderd, moedertje; . .. zie toch eens x en n en. .. ." Wacht toch, Hans, tot van avond mijnheer de dokter, je lieve nieuwe papa komt, die zal je wel belpen." Ach die'1 meende Hans, blijkbaar niet zeer op dat vooruitzicht gesteld, mijnheer de dokter, ik wil zeggen, papa" -?vaster drukte hij zich te,ren moeder aan, die een innigen kus op zijn br ,inen kruilebol drukte, papa heeft nooit tijd, om zich met mij te bemoeien, die wil zich altijd maar geleerd met u bezig houden en dan bent u nooit de hoofdpersoon, zooals anders, als mijn heer de grifier bij ons is daarbij is altijd mijn heer de dokter zelf de hoofdpersoon, die wil mij geen som vcormaken, neen moedertje, dat doet hij niet." Korn mijn jongen, p-obeer het maar eens alleen; wij zullen dan wel zien. of het niet goed is ge gaan, werk maar vlijtig, Hans!" F,n peinzend keken moeders oogen hem n^. Deed zij den zwarcn stap, zonder lief Ie voor de (weedcn maal te trouwen, niet ora hemV Wilde zij het vurig beminde kind, het eenig erfdeel van haar dierbaren, zoo vroeg gestorven man, niet in den persoon van den algemeen vereerden dokter F alk, een voortreff'elijkcn opvoeder geven V Kon zij niet, zooals al hare bloedverwanten en vrienden het beweerden, den hemel op hare knieën dan ken, dat deze man haar uit den onbemiddelden toestand, waarin zij sedert don dood van haar echtgenoot verkeerde, redden eu tot een aange naam leven voeren wilde? Mocht zij hierop aan merken, dat hij oud, dikwijls ziek, rnet vele las tige eigenaardigheden van een oud vrijgezel bedeeld was '.; Zou het niet een onverantwoordelijke daad gowuest zijn jegei.s hare oude moeder, wie zij in andere omstandigheden den levensavond tot een aar.^cnamcn zon hebben kunnen maken V Zoo hadden, zij allen gesproken, en zoo had ook haar verstand gesproken, daarentegen klopte het hij voorzichtig speelt, zijn T.dc3: U T.i-3:, D e3 : f voordeel behouden. 25K.a2,D.e] gevolgd door l'! cl)4: T.c2 en zwart winti. Een uitvoerige nnalyse '2'!.... L.ri3: van liezen variant der y.'f L.d.'i: Schots,.-!!.- partij Uiin men T,ylt i?,,,ft thans een gevinden in hi t Septi ml,ei - wonnen upel. nummer der Si.-hai'hzei- ->-^ D f2i Ilï>.c3 T*bt Ir |,'-(U "r1'1]2' 15 K dl Dl-J: ",-! - i' r ,,.,,,., , . , i t di D.e.> 'l' !'|U .lj-^T Op 1X1,3 wint wit aldus: 11 K..c2 l.acH-f 2,s p(1 Kevolgd dooiIN K.1,2 L.ei! 'r.,-3. o,,k D.c7 helpt li' dl! zwart evenmin. D.c7 2S Dr. Eliehsig gi-oi't in l'.l,5, D.c5 -|- 29 T.c3 en bet l<uilM-hi> hai.dboek wint. de volgi nde v,,or!zetting 28 a") ! h5 aan: til dl), T. c 3 2(1 d7, ?><?} K a'' D ('7 D.Hl v 21 i',-3. T,,'3: en fj,, ,ia4 -' ;^V;h!;!;f o;;^,;:^;: :;' !;??* v--1"; \ te verbetering toe. \\^ ,',?':J '*'?"( '\vij ^evcndeviM.rkêm- -^ 'J'.dfl h-i" aan T.el 'M P.a3. 'l'.dl 35 T.Ui ! ! 21 D.<??_>. T.b-l : : ?>> K.a2, Veel beier dan 35 T.;.-!: 23 'ïr l. ,',23 D.a4:'.J, T.l'7:v. D 17: 'JU T.fi:v, Lelv 2! K.bl'zwart z.-t K.17: gevolgd duur g-1. m 2 z-iicn m;d , 2'... 35... D.!i5 b5 met L'/'ed >;>el vonr ^i\ [t.<\\ <: | /''v;'!.t,- , . 37 T.fl?ff. Opgegeven ~°' -a:>- -i)-fl)V De gehe,dep,-iltij iso.i. '-'l i'-c.'i i'.(13 nnl.cr,^» lijU ,ii>,i'r Mr. 22 i)d:i:! J;laku gespeeld. <.ied\vic;gen. (D. ??'!:'!, SrüOTSCÏIK l'AltTU oücs in S.mpson's Divan te Londen gespoeld. ROT. i.nim'.y. O C, Muller. l cl e;> 3de noot vorige parlij. ?> l'.t.'l l'.clj 7 ilt; 3 l! i e,11 : Dit i-; b"fer dan L bC 4 p (|1- L ('5 vaarop met ven-, deel ge.-, ]_,.;> ],j,; sehiedt ]>.a:i;^ini!ir voor (i e 3 7 l'.c'J in haar binnenste: neen, neen, neen," en het arme hart riep luid daartusschen: Maar zonder liefde, zonder liefde!'' of, vroeg het weder, ge voelt ge toch liefde, is het lang verdoofd ge waande gevoel weer levendig te voorschyn geko men?" Wat was dat dan, dat haar magnetisch tot den man trok, die sedert maanden onder haar dak met haar vertoefde, wiens ondoorgrondelijke, bruine oogen haar dikwijls zoo verlangend aange staard hadden, die haar de nieuwste schatten der litteratuur eigen gemaakt, en die slechts treffende zorgen voor de oude moeder, slechts vriendelijke woorden voor den wilden knaap had! Dwaze gedachten verwijdert u , maar al tijd kwamen ze weder te voorschyn, altijd opnieuw bestormden ze de jonge vrouw; het hart, het weer spannige, moest tot zwijgen gebracht worden; de moeder had gelijk, en de bloedverwanten ook, en dan was zij de geachte doktersvrouw Falk, en be hoefde niet meer de nachturen te hulp te roepen, om de fijne borduursels af te maken, die toch maar zoo gering betaald werden. Dan werd zij de bruid van den dokter eii in weinige weken zou het huwelijk voltrokken worden. Op dien Zondagmorgen, toen ze haar woord had gegeven, had ze het zelf aan den jongen vriend willen zeggen, welke verandering in het leven haar ?wachtte; hij kwam aan het gemeenschappelyk ontbijt maar hoe beefde zijne hand, hoe werd hij bleek als een doode, toen zij de beteekenisvolle woorden uitsprak. Toen begreep zij, wat in zijn hart en wat in haar hart omging: .?en toch, met welk een wreedheid woelde ze van dat oogenblik af in de eigen wond, en schilderde zich haar liefdeloos leven af, alleen gewijd aan plicht besef en verzorging, zonder den moed te hebben terug te treden. Sedert lang was het borduurwerk aan hare handen ontvallen, en het was donker in de kamer geworden; de oude Dore kwam met de brandende lamp en zag hoofdschuddend op hare jonge meesteres neer; o hoe gaarne had z\j geweten, wat er in den onheilspellenden briet' gestaan had; zij vermoedde terstond dat het iets ontzettend treurigs moest geweest zijn; eerst die goede mijnheer de griffier zoo bedroefd, en nu de jonge weduwe ook; moest eene gelukkige bruid er zoo uitzien ? Driemaal had ze reeds den ballon van de lamp afgeveegd en de pit opgedraaid, nu scheen de lamp zoo treurig; daar sloeg het ook reeds zeven vtur .... Mijn God," riep mevrouw Sophie, waar is Hans toch, werkt hij dan nog, Lore, ga toch eens naar hem zien." Wel, mevrouwtje, Hans is reeds lang in zijne kamer; hij weende zoo bitter, hij kon de x niet van de n onderscheiden; dat hoorde mijnheer de griiüer, toen ging hij dadelijk naar ons ventje en nu zitten die beiden bij elkander als ouie vrien den ; kom u maar mee en kijk door de glazen j deur." j Mevrouw Sophie stond gewillig op en volgde | de vlugge oude. Zachtjes gingen ze de gaag ; door, waarin een helderder lichtstraal uit Hansjes | kamer viel; behoedzaam naderde Sophie, den i adem inhoudende, en met beide handen op het kloppende hart gedrukt, staarde ze op het tooneel, dat voor haar lag. Dicht tegen zijn ouden vriend aangeschoven, zat Hans, met blijmoe dig oog den blik naar hem gericht. Juist scheen het n or^lijk vraagstuk opgelost te zijn en dankbaar sloeg de knaap zijne armen om den hals van den vriendelijken helper. Maar onstuimig trok deze het kind tot zich en bedekte zijn gelaat met innige kussen. Houd je dan veel van me?" hoorde Sophie den griffier vragen. O, zoo veel," zeide de knaap, eerst komt mama, dan u, neen eerst grootmama, maar dan toch zeker u". Stil was mevrouw Sophie binnengetreden, ont steld liet Marwitz den knaap los en stond ontrocnl voor de schoone mevrouw. Kn wat zal papa daarvan zeggen," vroeg deze 12 L.c2 L.efi 14 P.fSf 13 o o l'.o7-gG! 15 K.g2? De wolken beginnen 15 Iv.hl ware beter gezich allengs boven Hhuufd weest. l f) l G K.h.'i: 17 gf4: 18 K.g'2 l'J K 13: L.hSf r.t'4t D.hlf D.h-J.-t van den witten koning samen te trekken. 't Slot van dit spel is zeer vermakelijk en gees tig in de hoogste mate. 14 g3V Een angstzet. Volgens belofte laten wij hier een partij volgen van den pas gestorven schaker J. II. 13auer te Weeiien. De partij werd gespeeld op het con gres te Frankfort in 1.S87; de overledene was toen 25 jaar en won den eersten prijs in het llaupttuniiei" on daarmede het recht om in het vervolg aan het Meisterturnier" deel te nemen. (,KWEIGERD KOXIXGIXXE-GAMI3IET. Zwart. J. II. Bauer. 11 15 T.cl: l (i T.c2 17 T.e2 18 L (4 f.) K f2 Volgens /ukertort en 20 lit',4 : Siriiutz doet. z\var! beter, -j l ]).cl na e.'i, dit paard up e ir j'laat^en. T !'.o> c5 T.c8 L dl! 22 L.bl 23 I'.ef) 21 L c2 dc4b. l'd cl D.a5f D.a2 ; bel:' l'.dV-fG D.b3 l' hl P.d3f Voortreffelijk ge:-peel<l! x'n volgt eeu prachtig burne aangewend. Zie l*- D.c^ s 'j' d il L.d.'i In T.e2 Van r u i, ilei zijn < Hl....' 11 l'.g-'iV hf)! 12 hl V L.p3: D;t bezorgt wil. t\v<-c z\\vd.ke pi(,nnen nl. op e'l en (3. 'l;', i^'i: D.c7 14 l'.h.'j E"n gedwongen zet. liet witte spel kan van geheele parlij door opge dit punt af als verloren sloten geweest; don armen bochirawd worden. 7,wart gevangene word; nu zelfs begint thans vol ambitie in zijn kooi geen rust zijn verwoestinyswerk. gegund! 25 J'd3: 2ti K.gl 27 L.b3: 28 L.cl : 2!) L.d2 30 h.cl 31 L.c2 ? 32 L.g4 : Opgegeven. De witte toren is da r.o4f cd3:! T.clït de2 : o-o Tc8 T c2 hg4 :