No. 728 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. hoogste boomen wappert de driekleur. Ter markt draait een paardekensmolen gezwind, en in eene danstent ronkt en kreunt het orgel. Menschen komen toe uit de naburige dorpen en gehuch ten ; de kiezers van 't arrondissement. Enkelen zijn met vrouw en kroost, 't Zijn welstellende pachters, in den vollen glans hunner waardig heid, met de handen' in de broekzakken, fier hunne ronde, pretentieuse buiken vooruit stekend, ?waar ze wandelen met stijgen tred; 't zijn magere boerkens, met gekromden rug en lastigen hoest de Vlaatnsche boer is gauw naa/r de knoppen die bedeesd en verdoken tusschen hunne ouderen in welstand rondsluipen. Och! die luikens winnen genoeg om te kiezen en te weinig om te leven; ze betalen aan de schatki-t de verlangde som, derhalve mogen ze mee hel pen beslissen wie het best de belangen der in woners zal weten te verdedigen waar 't past. De kpappe onderwijzers onzer gemeenteschool, onze dokter, onze secretaris zijn g"ene kiezers: deze betalen niet genoeg, maar hunne plaats is gelukkiglijk ingenomen door den hondenkoop man, den kuiper en den suikerij brander, die gel dig hunne stem mogen uitbrengen. Vóór 't stadhuis heerscht het grootste gewoel. In de herbergkamer, vol biergeur en tabakrook, geven de kandidaten hunne laatste raadgevingen, aeelen links en rechts handdrukken uit, en trach ten elkander zooveel kiezers mogelijk te ontfut selen. Ze beloven den lichtgeloovigen boer gouden bergen, noodigen den twijfelaar uit een glas mee te pakken, of wel draaien hem eene fijne Bol?landsche in de vereelte hand. Och, op zoo'n dagen rookt iedereen sigaren, onhandig en onbedreven meer dan een beetje, 't Is met het oog op hun lekkeren geur, dat onze vriend, Schele Bernard, verklaart dat x,yn neus per koets rijdt. Baas Ree uit den tabakwinkel staat op den dorpel zijner deur. De man is ook kiezer, en vraagt, in conscientie, aan zijne waardige MieDoka voor wien hij moet stemmen. Ah l daar ?komt juist de baron Vlamrae, een der kandidaten, den winkel binnen ; Ree ontvangt den man met deftige welwillendheid; Mie-Doka wordt rood tot achter de ooren en zoodanig treft heur het edel bezoek dat ze, puur van a-euzie, een zak snuif laat vallen. De baron is zeer gedienstig en verhaast zich den zak op te rapen : voor eene stem zou mijnheer de baron wel meer doen. In krachtige taal belooft baas Kee voor deu baron te stemmen. »Een woord blijft een woord," roept on'e vriend den kandidaat ach terna, die tien kilo's van den besten Harlebeke b-steld heeft en nu het magazijn ver laat. Maar kijk, nauw is ons heerschap eenige stappen verder, of ook de tweeda kandidaat, Monsieur Marelaere, komt baas Ree eens eventj s ?den goeden dag zeggen en vernemen, hoe 't met den man gaat. Nadat de bezoeker zich heeft overtuigd dat alles, Goddank! wel is en Kee onvoorwasrdelijk voor hem zal stemmen, kommandeert hij op zijne beurt een vijftal kilots zwaren Appelterre en gaat dan weer voort. Baas Ree wrijft zich de handen en lacht schelmachtig zijne beminde vrouw tegen Eenige stonden later vinden wij den baron terug bij den paardekensmolen. Hij laat de kin deren der kiezers rijden, zooveel ze maar willen, op zijne kosten, tot groot genoegen en vreugd der onrlers en tot meerder profijt voor de edele kandidatuur. De kleinen roepen luide Leve Mijn heer de Baron.' terwijl deze vriendelijk knikt, rechts en links, en met de hand groet om wel te doen zien dat hij eigenlijk de bedoelde mijn heer de baron is. Alle burgers moeten voor zoo'n braden heer stemmen, die de kinderen zijner kiezers laat rijden op de paardekensmolen ! Kandidaat twee is op de Markt aan 't peroreeren tusschen een groep boeren, die hem met open mond staan te bezien of hij de toren van Babel was, of iets dergelijks. De anne man dampt van 'tzwett; hij vindt voor elkeen eene mooie belofte en schrijft met bezorgdheid een aantal Schaakspel 3de Jaargang. 7 Juni 1891. Redacteur: RUD. LOMAN, te Londen. Adres : Mira Lodge, 49 Deronda Road, llerne Hill, Londen (S. E.) Verzoeke alle mededeelingen de schaakrubriek betreffende aan bovenstaand adres te richten. Probleem no. 77 van Frank Healey. Z WART 7 stukken. g c ? d e WIT 12 stukken. Wit geeft in 3 zotten mat. Oplossing van No. 7G (Mackenzie). l T.c7, dc-5 : 2 I1.fi f! enz. K.o5 : 2 D.c2 K.d3 2 D.c2 -I(.?2 2 I).b2 f Daar 't eindspel van (.'eister (/ie vorig nummer) eenigszins onduidelijk is opgegeven, laten wij den stand hier nogmaals volgen : Wit: Ko2, T.al, P.f2, pionnen b2 en c7. Zwart: K.ha, T.M, ]? a5, pionnen a7, bO, gf, en hG en wit behaalt in weinige zetten een beslissend voor deel. De oplossing' is de moeite van 't zoeken ten volle waard. Goede oplossingen van no. 7(3 van F. A. Termos namen ia zijn zakboekje, spreekt iedereen be schermend en vleiend aau en zal niemand verwaarloozen. Daar gaat de stemming aan den gang. Boeren en burgers stroomen de gemeentezaal binnen ... Wél heeft de politiekommissaris aan den ingang voortdurend Hou l Hou! te _roepen en met zijnen gevreesden stok te dreigen,' de menschenmassa rolt voorwaarts gelijk de verbolgen stroom naar den huilenden waterval. Orde wordt gevraagd en eindelijk verkregen. De griffier leest, door den neus, de wet af, en roept vervolgens een voor een de stemreehtigen ten heiligen plicht. Het spel gaat maar traagzaam vooruit; alleen de nwusstem van den giifiier, of somtijds eene verwenschiug achter de schutsels, wanneer inkt of papier onhandelbaar zijn, storen de algemeene suite. De bus is gfsloten, in de zaal zijn nog enkel de stemopnerners. Uit de herberg worden brood met hesp en suikerbier naar boveu gedragen, ter versterking van een viertal menschelijke krach ten, vertegenwoordigd door gezegde stemopnemers. De uitslag luidt: »Mijnheer de baron is gekozen !" Vóór het stadhuis staan de kiezers te wach ten. Schele Bernard springt ineens de pui van 't gebouw af, met gevaar zicu de beenen te breken, en loopt op een drafken naar 't Gvuden Zuileken, waar hij met de uitbundigste teekens van ple zier aanlandt en deu baron het grOote meuws meedeelt. Bernard verwacht een vijfï'rankstuk en steekt werktuigelijk de hand vooruit, doch de geko.'.ene laat hem enkel een glas bier bestellen aan den toog. 's Jongens enthousiasme daalt beneden nul, en volgens geloofwaardige getuigen on.tvalt hem het striemende woord btoektr. Mijnheer de baron verwaardigt zich buiten te komen. Een boer werpt zijne pet omhoog, dau nog een en dau nog eeu, tot er eiutlelijtc tien boeren hunne pet in de hoogte gooien en roe pen : Vivat mijnheer ' de Biron .' Verders blijft het tamelijk kalm. Kenigs onverschrokken pachters dringen tot bij den verschen staats man door en schudden hem de hand. De druk ker-opsteller onier gazet, die de politieke schoe nen van den baron gepoetst heeft langs binnen en buiten, doet de omstaanders plaats maken, eu is Vol attentie voor zij jen doorluchtigen vriend Deze buigt sierlijk eu glimlachend : nn, dat kost hem toch niets en getuigt van eeue goede opvoeding. De kleinen omringen juichend deu overwin naar, en schreeuwen verblijd : We g-inn morgen rijjen.' we yuan morgen rijjen .' doch de baron gaat zijnen weg voort, met den burgemeester, die hem ter tafel heeft geuoodigd, eu stoort zich weinig aan deze kiuderhjke manifestatie. .De gebuisde Marelaere is er stillekens van door gedropen, eu gaat, met eenige Vrienden, zijn verdriet smoren in een aantal gluz-u bruqsclt. En toch geeft tij zich niet verloren, en hij zal dien baron van hier eu daar eens op zijne plaats zetten, alles op tijd en stond (Uent en Brugge zijn niet op eeu dag gebouwd), maar al tijd zeker, nooit zal hij den duim leggen voor dien fijnen mijnheer. In afwachting dier groote dingen is de man bezig met zich een fel stuk in den kraag te pompen. 't Muziek! 't Muziek! wordt er geroepen, buiten. De fanfaren komen spelend de markt opgemarcheerd. Ze blazen in hunune speeltuigen, de gasten, gelijk Vulkaan in zijne srnids; het vuur dtr overtuiging eu der inspan ning doet hunne kaken blozen. Het volk trekt mee, de opwekkende tonen weergalmen door de breede straat. Gekomen voor de deur van 't burgemeestershuis houdt het korps stil, eu valt eene krachtige Brubancanne aan. Mijnheer de baron is zoo beleefd voor het venster te komen groeten, terwijl hij in haast den mond afveegt met het tafeistrvet, dat om zijuen huls geknoopt is. Bij dit vertoon breekt de geestdrift los, nu Wit. R J. Loman. l e-i e<! 2 (VI d5 :) P.C:; r.f<; 4 e.) Z wart. Mr. Jasnagrodski. 5 M ' <?;, (5 dc5: L.,-:,: VIHII- sterlier houden v,-i j l'.cü, waarUotterdam; C. T. van Ham, Gorredijk; II. te's Bosch, W. Albregts, Amsterdam, Schaakclub lovpliy'1, Kaatsheuvel. Yan no. 75 P. W. van Doorn, Hoorn ; J. Ahas, Amsterdam en E. V. Amsteidain. Van no 74 van J. H. Zaayer te Leiden. CüIïllESPONDEXTIE. J. H. Z:\ayer te Leiden, l'w laatste oplossing v>~ns foutief. "Wij verzoeken u om versehooning over on/.o nalatigheid uw goode, oplossing van no 7-1 niet in j ons laatste nummer te vernielden. Oplossingen dienen uiterlijk Dinsdagvoonniddag verzuilden te worden. C. T. van II. te (i. Wij bedoelden de ei'rrespondentie-partij die u van p!a,n waart dezen winter te ! ondernemen, Zoodra wij ruimte hebben publieceren wij de partij met G. ISri'JTAL VNDSCH NIEUWS. Steinitz en Tschigorin zullen in December as. op Cuba een groote match (voor een minimum som van j f 5000) samen spelen. l>e schaakclub te Havana draagt al de onkosten en wedt 2UUO dollars op St.einit/. Deze match zal zeker de belangrijkste schaakgt.beurten!.-? van 't jaar 181)1 zijn. In de Cityelub te Londen spelen Oamille Moriau on l! J. Loman een match voor 't ('hampionship'' der club. Du eerste, partij werd dooi' den lieer Jloriau. j gewonnen en de tweede door den redaeh ur. ! Den uitslag der beslissende partij declen wij in ons volgend nummer mede. De prijs bestaat in een zill veren ecro-bokaal benevens een geldprijs van /' ti;j. Er waien iS deelnemers. FIÏAXSCIIE VERDEDIGING, onlangs te Londen gespoeld om ecu uiïgeloofden prijs. gaan hoeden en petten met samenhang naar hoog. Doch wanneer de huisknecht komt mel den, dat alleen de spelende leden een glas mogen komen profïieeren, bekoelt de ijver alweer. De gelukkige blazers trekken de poort binnen, door allerlei gebaren hun inzicht kenbaar makend, zich eens warmpjes te goed te zullen doen. Na eene poos rollen ze weer naar buiten, met hun speeltuig onder den arm, vertoonende een bijzonder moedeloos uiterlijk en geheel gesteld om te lijden. «Ga-je niet een Brabanc mneke geven ?" vraagt een grappenmaker. »Met zoo'n 'pré-fentant en vijf cent kun j'overal een glas bier krijgen," antwoordt de muziekbestuurder. De fanfaren keeren naar huis zonder het minste airke af te blazen. Met valavous vertrekt mijnheer de baron naar zijn kasteel, doch niemand doet hem uitgeleide, zelfs spant het volk zijne paarden niet uit. Mijn heer de baron kent zijne wereld niet. HKB.MAX BO<;AEIU>, Brussel, Mei 1891. DE BEZETEN KATTEN. Padre Mateo Verdugo was de eerwaardige priester, die belast was met de zorg voor eenen zending=post onder de Indianen in de nabijheid. van de kust van Californië. De post is nu eene grootsche ruïne, maar zestig jaren geleden was Padre Mateo een man, die het druk had. Oo een morgen, dat de koster een dutje deed, zat Padre Mateo buiten zijne deur met een groot boek op zijne knieën. De priester was bijna in slaap gevallen, toen hij het geluid van bloote voeten hoorde, en opziende bemerkte hij een paar donkerkleurige jongens, die een nest jonge katjes naar de baai droegen. Wat! Wat!'1 riep de padre, zijne oogen uit wrijvende. Wil je die arme katjes ter dood brengen?" Ja, vader," antwoordde een der kleine Indiaantjes. Maar waarom?" vroeg de priester. Er zijn er te veel, vader," antwoordde het Indiaantje, terwijl hij met zijn grooten teen in het zand groef. Maar wacht even! die mooie diertjes! Zij hebben het daglicht nog niet aanschouwd. Gaef ze aan in j!'' riep de goedhartige priester. Zij zullen niet sterven, want ik wil zelf voor ze zor gen. Zijn ze niet lief, mijn waarde Guadeloupe. Doe eens evon uwe oogen open!" Wanneer de koster de gevolgen had kunnen voorzien, zou hij tegenwerpingen hebben gemaakt, voordat de hartstocht van den priester grooter werd; maar, daar hij slaperig en zelfzuchtig was, ging Guadelonpe weer op zijn gsinak zitten om nog een dutje te doen. Twee jaar Jater waren Padre Mateo's katten de plaag van des kosters k-ven. Moet ik," dacht hij, steeds onwilliger wordend, ik, die zeventig jaar oud ben en het spit in mijn rug heb moet ik, behalve het altaar afstoü'en, en vier zware klokken luiden, en het huis van den pa stoor in orde houden moet ik ook nog de ge hoorzame dienaar zijn van diemauwende katten?" Wanneer hij niet bang geweest was voor de verwijten van den pastoor, zon hij zonder gewe tensbezwaar de schepsels vermoord hebben. Maar de katten groeiden en bloeiden en de liefde van den pastoor nam steeds toe, en Guadeloupe kreeg vaker dan ooit een standje. Gij steenen hart!'' placht de priester uit te roepen; wilt gij hen laten verhongeren ? Ik weet zeker dat ge vandaag geen melk hebt ge geven aan Carmina's pasgeboren katjes, (.(ij zult boete, doen voor mve onrechtvaardigheid." ..Maar, uwe Heerlijkheid", bracht de koster daar, uiterst nederig, tegen in. Er was geen melk over, nada£ ik er van had gegeven aan het zieke kimijt» van de Inrtiaansche vrouw, die ver leden week is gestorven. De katjes kunnen toch wel wachten." .S .... föL l';) l 22 Kei en T. al 1) D.hli !'.('() is werkeloos gesteld. 10 P.l.'i LeT 'M ???? J'.c.r> 11 g4! P.c5 21 T.g4 <14 12 gir>: P.d.Vr '^ i'-"4 L;.e4: l.'i c M: T.f5: a:J Tol: 1 ]t ,|') ]> |)4 Alle ottercombinaties ^ f;l ^ J'-e' K.hS T.g8 D.C<S L fs j, ,,7 D b;") V ' dan tijdrerlies leidt en ?" ???? imlirivt als de oorzaak 2-1 T.gl van 't verlies beschouwd '20 T.cg-l kan worden. 20 D. h.") !?"> K. e-i L.d7 '27 Df'7 Ui P.'H! -_>.S LhO! Ilegin eener goed hè- yj) Jj 5 rekende combinatie. _ ;j( , jj,; l'j ???? 'l''*7 Xw'lrf k"" vfi''-'1' !?>? -l -<'(l ding niet wee r-ta.in van /«?art kon den pion (,p pjn, mem-ooi' uit te gaan natuurlijk niet nemen en loopt daardoor m den wegens ISeb. val. 18 P.cO: L.cO: ;;i D gO : ! D.lr2:f l!' l'<'-(i: T. i 8 ;!2 K.?:!. Opgegeven. 20 T.agl De eenige zet 'om 't Op T. ligt zou kunnen mat Ie dekken i.^ 'l' ai's, voliren: dl '11 D. g;!, wit wint dan door ;j;j e7. ?vvijze heeft dit voordeel, ' l'.«.-l dat/.ij de iu den regel ver- S L.d.'i velende Fransche partij Steinitz speelt hier een meer levendig karak- p f;;. wij h.milen Ld:! ter verleent; oi de aan- .?.ut,.,- vom. bl.u,,. tl:l.n. val sohde is, staat zeer wij Oj, 1My Cl,n ...,,,,.,. te bezien. _ t, genspe! vóór zwart heb'1 ???? I.iU ben gevonden. gespeeld gedurende, den herfst en winter 181K)?!ll. Xukertort's opening. Wit. /wart. TabonutM'hikuiï, ISauer. Gatschina. "Weenen. l P.f.i d;> plaateen der Ivoiihigin in 2 dl CO di' gc-loten partij meestal ,'i p,-; L.di; nadeehg is. 4 el clj ~i ???? *?"> Dit bcx.orgt zwart een Noudig em el te vergedrongen spel. 't Doel hinderen. va.n dezen zet is vroi.g 8 i.g:>.; ot Iaat e"> te spelen en E>-n voorbarige i:mval den d pion dor.r cl] gi> die tot niet- da:i tij-lverdekl te houden. lies l.'idi. s.'j wa« veel 5 P/-!! l1 (17 beier. G L.dl-i P.e7 8 .... PJO 7 D.tó !) fl 7c."i gevolgd dom- bl In plaats van alles vast had o]) den duur meer te zetten en op remise druk uitgeoefend. De on- te spelen, had wit beter dervin ling heelt ons ge- gedaan e"n aanval in te lecrd oat 't vroege ver- leiden »o den iv !ninguine Wachten!" stoof de padre op, mauwen zq niet van honger op 't oogenblik 'f Hunne kreten snyden mij door 't hart I Hoe kan ik ze aan uw zorg overlaten, en acht lange dagen weggaan ? En toch moet ik gaan." Bij deze woorden herleefde de hoop in het booze hart van Guadeloupe. Gaat gij vertrekken, eerwaarde vader?" vroeg hij onderworpen. Moet gij mij werkelijk acht dagen alleen laten?" Ja, zoo is het", antwoordde de priester treu rig. Ik moet gaan. Ik heb bevel gekregen rap port uit te brengen aan mijn superieur te San Louis Rey, en die reis zal acht dagen duren. Maar hoe kan ik gaan? De Indianen kunnen het best alleen stellen, natuurlijk maar wat, vraag ik je, gij houten hart, wat zal er met myne katten gebeuren?!" Toen Padre Mateo den volgenden dag langzaam den weg at'sukkelde, kwam er een duivelsche glim lach op het gelaat van den boosaardigen koster. liet liep tegen den middag. Igna'ius, de oudste en magerste en hongerigste der katten, was reeds binnengekomen, en snuffelde rond om te onder zoeken of het eten al gekookt werd. Ik zal je loeren, leeüjkert!" mompelde de kos ter woest, terwijl hij bezig was vuur aan te leg gen. In zal je wel leeren om me te zitten aan staren, terwijl ik werk, totdat mijn lichaam beeft van vermoeidheid!" Toen het eten gereed was, ging Guadeloupe naar de deur. Kurn, Carlotta, lieverfje! Kom, mijn beste Pedro! Kom, Carlos!" riep hij op teederen toon. Kom gauw binnen, want uw eten staat te wachten! Gauw wat, allemaal!" Toen de katten allen bij elkaar waren, deed Guadeloupe de deur stevig dicht en snelde naar de kapel. Van het altaar nam hij het grootste crucilix, en, dit in zijn linkerhand dragende, en een lange, buigzame zweep in de andere, kwam hij in het huis van den priester terug. Het crucifix voor zich uit houdende, kwam de koster de kamer binnen, waar al de katten ver gaderd waren. Xu, ellendelingen! beesten, mon sters!" riep hij uit en elk woord was vergezeld van een zweepslag schurken', monsters! on dankbare dieren! Daar heb je je loon!" De verbaasde beesten sprongen van hunne plaatsen en renden als dol duor het kleine vertrek, maar zij konden niet buiten het bereik van Guadeloupe's zweep komen. Hij sloeg naar links en rechts, steeds het cruciüx voor zich houdend, tot dat op het laatst vermoeidheid hem de zweep deed nederle^gen. Driemaal per dag werd dit tooneel herhaald, totdat de diereu op het zien van het crucifix wild opsprongen eu trachtten te ontvluchtten. Op eea avond kwam den Padre Mateo thuis en werd hartelijk verwelkomd door den snooden koster. Den volgeuden morgen kwam de koster den priester roepen voor het ontbijt. Waar zijn de katten?" vroeg Padre Mateo. GuaJaloupe haalde met eenen trenrigen blik zijne schouders op. zeggende: Spreek niet over ze, eerwaarde \ader!" Maar ik moet mijn katten hebben." Lwe Heeriijkheid, ik ben bang dat men u bedrogen heelt." NVaar zijn mijn katten?" Xn, goed, ik zal ze roepen, eerwaarde vader, maar laat mij eerst iets vertellen. Ik vrees, dat de schepsels geen gewone katten zijn; waarom gedroegen zij zich anders zoo vreemd tijdens uwe aiwezigheid?" Onzin;" schreeuwde de pastoor. Roep myne katten ?'' Maar wacht toch even, eerwaarde vader. Zooals U Eerwaarde weet, is het mijn plicht, eiken Donderdag de kandelaars en de heilige kruisbeelden op het altaar schoon te maken. U Eerwaarde herinnert zich wel, dat het altijd mijne gewoonte is ze buiten, in de lucht te brengen, zoodat de stof het altaarkleed niet kan bederven. En wat zal l Eerwaarde nu wel denkeu, wanneer vleugel (cögevolgd door b-J en alj. il .... P.e4 10 L.e4: fe4: 11 L.iV2 h(j ld I'.hii P.t'5 I'S g:i Niet zoo krachtig als O-U U, gevolgd djor g-i. Ui .... L.d7 14 a4 . U?O Hoewel eenigszins gewaAgd, toch kwam g5 hier sterk in aanmerking; z\vart dreigl daarna met effect gij : te- .-p len, ge volgd door L'.h-lï, resp. ]'.dl: l.'i 0 0 L. c i Om <len aanval c."), ge volgd door i, i en b j m tijds te ontwiikun. O P.dl ' 0.5! Een prachtige conceptie, 17 te:"): P.dl: 18 'f. (8: f edi:, Tfl : v l:i K ft :, K.h:i: i- au Iv.gl. D.fs, enz. 16 ... I U'S; L.h.S: L.elj D.f."> 'I'.l D.gO'. h")! l ii ecU: ?l» PK ?21 (.Ti ?ÜT.a,'? :>:'> L c:'. ?M D.e-J Zwart hcefi zeer juist eerst D gv> gespeeld alvo rens zijn h peul vooruit te brengen, wit had an ders met h;J kunnen ant woorden. b5 ten einde een attaque op deu Koninginnevleugel voor te bereiden. ?^ .... Mi! Een fijne zet, die alg 't ware deu doorslag geef t. b4 bca: 27 bcö: T.b8 ! /wart bestookt den vij and thans van allo kanten. 2« h.'i 28 T.al (om T bl te verhinderen) zou zijn ge volgd door T.b3! 2» .... T.blf W K.g'2 L.g5 :}.) L.ttf 30 L.gj:. D.gS: drei gende D.cl, gevolgd door D.gl t ?'10 .... a5 .'11 D.düL.e3: ;)2 D.e.-J: T.b4 ?i:j D.dd Df< .'U g4 D.gG! ^7oorbereiding^zet tot een mooie combinatie. Zwart kon zijn toren niet opotferen. ('i'.a5: 'i) T.a5:, D.f.'i f 3üK ft, e3 37 D e2 en wit wintj. .'ia go D.f5 .'!() h4 T.aó:!! Een volkomen correct oftV r. dat een mooi ge speelde partij prachtig besluit. -,',-t I'.a5: D.fSf :>,8 K gl :!S K.fl, e", :!!' D.e2, L.h3 f 40 K.el. D.g.'i, H K.dl (gedwongen) ef2: en pion wordt Koilingia op il. 38 .... e") Wit geeft op.