De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1891 12 juli pagina 5

12 juli 1891 – pagina 5

Dit is een ingescande tekst.

No. 733 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. ?aan Amsterdams vriendschap werd gehecht, van den invloed, dien men daar aan de Amsterdamsche regenten op den gang van zaken in de republiek toekende. Want het was geene eenvoudige be leefdheid, die daarmede de grootvorstin van Europa's steden bewezen werd, noch enkel een be wijs van de sympathie, die Friedrich Wilhelm voor ons vaderland, waar hij vier jaren lang zijne opvoeding genoten had (1034 1038)gevoelde. Het was een daad van staatkundige beteekenn -en daarom mag de hoof istad des Keurvorsten brief in hare archieven bewaren als een toeken van hare vroegere grootheid en onbetwiste macht. Speciaal voor de eigenmachtig naar hunne meening in het belang des lands optredende regenten onzer Amstelstad, die geen voorstanders ?van het oorlogzuchtig streven van de met groote veldheerstalenten begaafde vorsten uit het huis van Oranje waren, kon de schoonzoon van Frederik Hendrik, de zwager vaa Prins Willem II kwalijk groote persoonlijke vriendschap ge voelen. Waar het pas gaf mochten de burge meesters onzer veste met bijkans koninklijke eer bewijzen de Oranjeforsten en hunne betrekkin gen binnen hunne muren en straks in de heer lijke zalen van hun raadhuis ontvangen, onder het huldigen van den vorm weken zij in niets ? af van de regelen, die een eens aangenomen be leid hun gesteld had. In het Stadhuis van Am sterdam zetelden de ware vredevorsten van Eu ropa. In den strijd hoopten Oranje zoowel als Brandenburg machtig te worden en de gelegen heid te vinden grooter luNter bij te zetten aan hun huis. De vaderlandsche geschiedenis is daar ?om te bewijzen, dat dit hier te lande menigmaal aanleiding tot botsing heeft gegeven, door eeu ?tegenstand waarvan de ziel zat in het kapitool ?door Huygens als het achtste wereldwonder be dongen. Gansch niet onder gunstige omstandigheden had de jeugdige Friedrich Wilhelm den troon zijns vaders beklommen (1640). Een groot deel zijner Staten bezat hij niet als onafhankelijk -heerscher of, gelijk men met een aan het iniddel?eeuwsche leenrecht ontleenden term zeide, als zonnelten, maar bezwaard met den band van leenmanschap zoowel van den Duitschen keizer ?als van d^n koning van Polen, beide katholieke vorsten, terwijl de Brandenburgers sedert langen ?tijd de zaak oer hervorming waren toegedaan. In den strijd om de opperheerschappij in zijne ?erflanden hal de keurvorst behoefte aan bondfenooten. Hij vond er een in den Zwedenkoning, ie met ongeëvenaarde stoutmoedigheid de poolsche leenen van de Ojstzeelanden had bemach tigd en nu des Brandenburgers leenheer gewor den was, voor korten tij i slechts, want van de omstandigheden maakte de keurvorst weldra be hendig gebruik om zich van dien hinderlijken band te bevrijden. Machtiger invloed zou hem ?echter In het onafhankelijk bezit dier staten moeten handhaven. Geen wonder, dat hij streefde ?naar een bondgenootschap met de Kepubliek der Vereenigde Nederlanden, wier regenten met leede oogen de onrustige toestanden in de Oostzeestreken aanzagen en, om der wille van hunnen bloeienden oosterschen handel, niets liever be geerden dan een bevestigden staat v au zaken. De Keurvorst en de Republiek hadden elkaar noodig. Uit Holland meende hij hulptroepen en .geldelijken steun te kunnen trekken krachtens de bepalingen van eene ontworpen alliantie, welke in 1055 voornamelijk door Anasterdam's aan drang tot stand kwam, maar meer nog kon hij .zich voorstellen van de interventie der Staten zijne bondgenooten in te voorzien zijode diplo matieke verwikkelingen, die van den kant van Polen, van Zweden, van Moscoviëzich zouden opdoen. Van hunne zijde hadden de Staten na de beruchte navigatie acte, waarmede Cromwell onzen handel dacht te treffen, en ook werkelijk gevoelig getroffen heeft, de behoefte gevoeld aan «ene nadere aansluiting bij de Noordsche rijken en wegens »het Groot credit dat hooghgemelte Schaakspel. ^de Jaargang. 12 Juli 1891. Eedacteur: RUD. LOMAN, te Londen. Adres: Mira Lodge, 49 Deronda Road, Herne HUI, Londen (S. E.) Verzoeke alle mededeelingen de schaakrubriek 'betreffende aan bovenstaand adres te richten. Probleem n°. 82 van Sam Loyd te New-York. Een oude, onlangs geheel omgewerkte, compo sitie van den Amerikaanschen meester. ZWART 8 stukken. ede t' g h WIT 7 stukken. Wit geeft in 3 zetten mat. Shinkman zegt van dit probleem: Hetzelfde idee heb ik dikwijls in andere problemen aange troffen, maar nooit zoo verborgen als in de nieuwe bewerking van 't fraaie Loydsche probleem." Oplossing van No. 80 (A.. F. Mackenz.ie). l T.b7!, K.e5: 2 D.e4:f, enz. K.do 2 .bHf ad lib. 3 D. T (13 2 D.(17 v enz. oreiige varianten gemakkelijk. Goede oplossingen van schaakclub Morphy1', W. Albregts, C. T. v. Ham, F. A. Tormos, J. H. Zaaijer (Leiden). Van NO*. 79 van F. A Term is en J. H. Zaaijer. Churfurst in 't Ryck ende 't ontzag, dat hy ver mits syne trafiquerende steden aen de Oostzee heeft'1 wenschten Ho. Mo. ook den Brandenburger tot hunnen bondgenoot. Voor het evenwel tot het verbond kwam deed de keurvorst, die wel begreep, dat op het Amsterdamsche raadhuis zijne beste vrienden zaten, der regeering het vereerende voorstel, om als peters van zijn zoon op te treden. Door deze onderscheiding meende hij de burgemeesters der machtige koopstad nog vaster aan zijn zaak en aan zijn persoon te ver binden. Hij liet hun door eenen expresselijk daartoe afgevaardigden gezant den brief over handigen, welke den 17 April 10."5 in den Raad ter tafel werd gebracht en de volgende resolutie uitlokte: Gelesen wesende een missnve van Hooghge melte Syne Cbeurfurstelijcke Doorluchtigheyt geschreven den 3en Martii Ao. 1055 ende aen den Heeren Burgermeesteren al'oier overgelevert by den raedtsheer Wayman, daartoe expresselyck gecommitteert, daerby Sy aen desen rsedt noti ficeert, dat het Godt Almachtig halde gelieft, door 't geluckig geleggen van Syne Vorstelycke gemaelinne, Syne lüustre familie te vermeerde ren met een jonge chetu-prince, ende aenbiedt het peten-chap: Is hetselve eenstemmelyck om verscheydene redenen geaccepteert ende geresolveert, dat men voor een pillegaef daerovei aen Syne Cheurfurstelycke Doorluchtigheyt zal doen behandigen een rentebrieff van duyseat guldens jaerlycx ten lyve van Hooggemelten cheurprins ten aste van dese Stadt besloten in een gouden doos van soodanigen gewight ende figuren als de Heeren Burgermeesteren na hare vryheyt sullen oordeelen bequaem te weien, die midts deseu tot het efi'ectueeren vantgene voorsz is worden versocht ende geauthoriseert. (Skt volgt). VOOR DAMES. Helene Vacarescu,. De prinses van Wales. Op Windsor Castte. Kn goochelkunstje. De moeder van Helene Vacarescu, omtrent wier huwelijksplannen met prins Ferdinand, den Rumeenschen troonsopvolger, wij het een en ander meldden, is thans te Parijs, en heeft aan een reporter van den Gaulois gehoor verleend. De oude dame zegt: Ik ben zeer verwonderd geweest, van de plannen te hooren. Helene schreef mij, dat zij zich zeer gelukkig gevoelde; ik meende dat dit geluk daarin bestond, dat zij bij de koningin was, omdat zij deze letterlijk aanbidt. Wat ik later uit Boekarest vernomen heb, komt in 't geheel niet overeen niet wat uw bladsn melden. Er is gezegd, dat de koning myne dochter weer naar Rome heeft g-izonden; dit is niet waar, zij is nog bij den koning en de koningin te Stnaïa,, en zal met hen op reis gaan. Ik zal hen gezamenlük ontmoeten, en daar ook met den jongen prins kennis maken. Zou de afwezigheid zijn hartstocht voor uwe dochter niet verminderen? Volstrekt niet. Ik heb een brief van hem aan een vriend te Parijs gelezen. Hij is nu ziek, en zegt dat hij zal sterven, als zij hem zijn geluk niet gunnen. Madame Vacarescu beschreef nu aan den reporter het afscheid der beide jongelieden, en was daarbij tot tranen bewogen. Het had plaats aan den voet van een beeld der H. Maagd; de prins weende en zwoer, dat hij Helene zou veroveren of sterven. Wat den koning betreft, deze zou, volgens Mad. Vacarescu, in 't geheel niet tegen het huwelijk geweest zijn, en er zelf met de hofdame over gesproken hebben. De oppositie tegen het huwe lijk komt enkel uit. jaloezie voort", zeide zij. Zij gaat uit van menschen die ook dochters hebben, Van de problemen No. 57 tot en met 80 (eerste halfjaar 1891) hebben vrij van onze vier voornaamste oplossers 't volgende aantal correcte oplossingen ont vangen. C. T. v. Ham van Gorredijk spant de kroon met 20 (!j oplossingen, dan komen F. A. Termos van Rotterdam met 18, W. v. H. te Delft met 16 en W. Albregts van Amsteidam met 11 goede oplossingen. De inzendingen van laatstgenoemde dateeren van af probleem No. 65. De Amsterd. werkman P. J. Cohen zendt ons Jt vol gende probleem in 3 zetten. Wit. K.e5, T.g5, I'.bl on hO.L.iU, pionnen b2, t-3, hi. Zwart. K.h8, P.g3 en h3, L. ei, pionnen b3, d3, o7, ge, b5 en h7. CORRESPONDENTIE. W. v. H. te D. 2 T.el:?, L.h5! en 2 .... .fö? 3 D.eS? ! 2 L.bl was dus volkomen jnist. BUITENLANDSCH NIEUWS. De stand van den wedstrijd te J, o iden was Maan dagavond C Juli aldus: wou. verloor. won, verloor. Loman G l Fenton '2< 3 4:'._. van Vliet 5 l Go-'sip 2 !j -t j Mortimer 4 '.-> l 'g Tiiisley 2 -i Bird 4 3 2\, Lee " H3 4 ' ., Muller 2 'o 3'; Jas-nagrodsky l 5 Twee buitengewoon mooie partijen, onlangs te Neurenberg gespeeld. Fransche verdediging. Wit. Zwart. Dr. Tarrasch. Max Ivürsclmer. l e4 e(! Er dreigde 15 J'.cC. :, 2 d4 do 15 P.g5 L.d7 p .<i2 16 D.C-J h*; Iet.-> nieuws! 17 L.U7 j K.frf! 'i .... P.f'tJ K.h8 18 P. 17 -t-, l'.hT: 4 C5 l' fd7 ls I>.u7:t, K.fS 1(1 D.li.s-i-, 5 L d:i O d! 7 P.e2 8 P.f3 !> c-i'6: 10 0?0 11 dc5: 12 Ped4 1H D.e2 p"c6 1M'7 t. K-1'7 221'.d(i:en/. ,,'. 18 f4! Tc7 ?,!?'" in bi 20 T.ael K.ds2i T c 7 D-d8 en voor deze eene positie zouden wenschen, als thans aan de mijne wordt aangeboden." De reporter vermeldt daarna, dat Madame Vacarescu, die hij bij eene vriendin in de rue d'Amsterdam heeft ontmoet, geen idee had, dat zij voor een blad geïnterviewd werd. Dit lijkt wel een beetje op misbruik van vertrouwen. De dame zou den volgenden dag naar Carlsbad ver trekken ; men zal haar daar zeker wel een exem plaar nazenden. * * * Bij het proces Gordon-Cumming is de naam van de prinses van Wales bijna in 't geheel niet ge noemd. Zij is dan ook in het tegenwoordig leven van haren, man weinig betrokken, en houdt zich met haar gezin en hare afzonderlijke wereldsche genoegens bezig ; wanneer het noodig is, komen echter de prins en prinses samen, hunne verhou ding is zeer behoorlijk. Het huwelijk van den prins van Wales met Alexandra van Denemarken berustte, als men Miss Lucy Lillie in Lippiruot's Magazine (naar men beweert een der vele schrijvende prinsessen van het Engelsche hof) gelooven mag, in den be ginne op hartstochtelijke liefde. Koningin Victoria, die eigenlijk van otids den Duitschen Bond als haar ware vaderland beschouwde, had voor den prins aan een der toenmalige miniatuurhoven eene aanstaande uitgekozen, een van de honderd jonge prinsessen, streng opgevoed, strikt op de etiquette. toekomstige goede huismoeders van een overfalrijk kroost. De prins had er niet veel tegen; hij had geen preferentie, hij zag in iedere bruid alleen de aanstaande politieke partner, en was wel van plan zijn amusementen te zoeken waar hij ze vinden kon, thuis of buitenshuis. Op een middag was hij met een vier of vijftal jeugdige leden der Engelsche aristocratie, en men tprak over plannen en toestanden. Een jong kolonel vertelde, dat hij op het punt was geënga geerd te worden met een jong meisje, waarvan hij het portret liet zien, een slecht portret, uit de kindsheid van de kunst, maar van een heel mooi mei-ge, aantrekkelijk door eenvoud, distinctie en goeden smaak. Zij was uiterst eenvoudig gekleed, in 't wit, met een zwart fluweeltje om den hals; haar haar was achterover gestreken en haar oogen en mond hadden iets lachends en helders, dat den prins bekoorde. Wie is dat allerliefste landmeisje?'' zeide de prins getroffen. De kolonel had zijne instructiën en zeide: Het is niet mijne aanstaande, maar de doch ter van den kroonprins van Denemarken." De prins nam het portret mede en zag toeval lig" eenige dagen later in een salon een uit muntend portret van dezelfde prinses, dat hem geheel overwon. Van het huwelijksplan met den Duitschen Bond wilde hij niet meer weten, en weldra waren er betrekkingen aangeknoopt met de familie van Kopenhagen. Hetgeen de zende lingen van den prins, en dezen zeken het meeste trof, was de patriarchale eenvoud die er heerschte (en er in vergelijking met het Engelschen hof nog heerscht); de prinses begon, zoodra het huwelijk bepaald was, zelf aan het naaiwerk voor haar trousseau. De feesten die het huwelijk vergezelden, en de ontvangst in Engeland, konden terstond de jonge vorstin een denkbeeld geven van de weelde, waar aan zij zich zou moeten gewennen. Zij behield er, evenals hare zuster Dagmar, thans keizerin van Rusland, den smaak voor rijke toiletten van die beide kenmerkt. De prins kocht kort na zijn hu welijk het kasteel Sandringhara, in Xorfoik, dat niet prachtiger gemeubileerd is dan de kasteelen der groote Engelsche families, maar reeds spoedig het huishouden van koningin Victoria, die met het klimmen der jaren steeds zuiniger werd, in de schaduw stelde. Op Sandringham worden gedurende het seizoen voortdurend gasten gevraagd, bij seriëen, evenals op andere Engelsche kasteelen. De datum van Twee paardenspel in de naband. Wit. Zwart. Eckart. Dr. Tarrasch. l e4 e5 15 T.fl D.gG 2 P.f3 P.c6 16 L.c2 Lc 3 L.c4 P.i'6 17 K.h8 4 P.c3? P.e4:! Er dreigde L.h3. 5 0?0 17 .... L.g4! Dit is waarschijnlijk be- 18 D.el D.h5 ter dan 5 P.c-t: of L.i7:t. 1<> L.e4 : L e2 f> .... L.e? 20 L.c6: '.eG 6 P.e4: (15 21 L d? T.hG 7 L.b5 de4: 23 U3 15 8 P.er>: D.d5 23 d4 Lf;i! i) P.cG: bcG: 24 K.h2 L.dG t l» L.a4? 25 K.gl D.h.3: /wak gespeeld. L.e2 ECn magniiiiiue slot! was de cenige zet. 26 D eG f K b8 10 .... 0-0 .r.eó: 27 ghij: enz. 11 T.el L.c5! 27 gh:i: T.h3: dreigende D.(M. En'mat volgt in 2 zetten. 12 L.L.3 D.fö28 D.gS t ' K.gS -. l-'5 D.e2 L.a6! -jj) ad lib T hit 14 C.4 TaeS Consultatie-partij, dezer dagen bij Simpson te Londen gespeeld. Fransche verdediging. Wit. Zwart. Bird en Lee en amateur. Tiuslev. l el eG oi-litor mi:! i..l.'7-'iat hria't 2 (14 (15 spel spoedig dei-I veriie;> ]>;??} p {(', en. rtteinit/, dir'!.? partij 4 L'.i;5 Lo7 analyseerde, gaf I. aó r i E. i ,',? : L-t(): 21 P.cb:! L.eb: 22 L.dl ]'.ln: i ?£', D.h7: hu'5; \ Hierop annonceerde wit i mat in S zetten. i (e-i l i P.eG:, bcG: V, ^4 I) b« j! enz ^:' }??£ lb !r-03 l U Wij laten aan .Ion lezer j ik'ïP'-f J '* ''n».-, ovel' do overige zelten 14 L.eJ D ao te vill(ie?. 11 P.!j5t . () ( ) ' t Ivoint ons vnor il;it l)G f' i""p'<?> w.'er>(a,ui «w: .. i^« :ff f ;'""' r,;iïV;T^pn",a " »-'>-" * M tinschcn Fritz en .Maxun L'Ig->: D.C( (Ni-uroiburg lSS;;j. Ma- 16 P.e4'. '. =on beantwoordde .S hl Een ander schitteren J vertrek en aankomst staat in de invitatie; men mag niet bedanken. In principe heeft men den morgen, tot het diner, vrij ; maar dikwijls vraagt de prinses den een of ander der gasten, den mor gen in haar salon te komen doorbrengen, en ook dit is een bevel. De oude gewoonte, dat een onder daan geen stoel mocht worden aangeboden, is in onbruik geraakt, maar men vertrekt niet vóór dat de prinses het teeken heeft gegeven. Zij weet dit op zeer kiesche wijze te doen, zonder het air te hebben iemand weg te zenden, hetgeen voor menigeen toch altijd iets kwetsends heeft, zelis als men weet dat het etiquette is. In den namiddag inviteert de prinses eenigen der gasten om mee te gaan wandelen, rijden of varen; twee minuten vóór het vertrek moet men in den ontvangsalon byeen zijn. Om acht uur (soms om negen uur) is er diner, iederen dag gala, zoo plechtig als een officieele hofmaaltijd. Eerst als de prinses met hare doch ters naar den salon gaan, is de etiquette wat vrijgeviger geworden; de dames volgen haav, eenige heeren komen spoedig mede, terwijl de prins met de anderen naar de rookkamer en de biljartzaal gaat. Ia den salon der prinses speelt men dan piano, en soms zelfs waagt men er een dansje. Miss Lucy Lillie spreekt niet van baccara. Vaak gaat de prinses den een of ander der ken nissen opzoeken, gelijk men ook in de Brieven van princes Alice vermeld vindt. Dit mag echter nooit geschieden zonder dat er vooruit bericht van gezonden is, volgens het oude ceremonieel, en van deze gewoonte wordt onder geen voor wendsel afgeweken. Evenzoo verbiedt de etiquette ieder aan wien de prins en de prinses een bezoek brengen, in denzellden salon een ander bezoeker te laten binnenkomen. Men kon het onlangs in de Memoires van Mad. Trebelli opmerken; Wan neer de koningin mij een bezoek brengt, fungeert mijn man als lakei en dient de thee." Daar het bezoek de zangeres geldt, zou haar man niet er bij mogen zijn, tenzij als bediende. De prinses van Wales is zeer gereserveerd; zjj heeft den lust weerstaan, waaraan bijna al haar Engelsche familieleden hebben toegegeven, mémoires en dagboeken te doen verschijnen. In haar woer den is zij even voorzichtig en in haar daden niet minder; er is geen enkele onvoorzichtigheid, geen enkel bon-mot van haar bekend, en ook geen enkele anecdote over haar. * 9ffe £ Het gala-diner, door koningin Victoria ter eere van den keizer en de keizerin van Duitschland gegeven, is buitengewoon schitterend geweest. Er waren 150 couverts, een getal dat nog zelden ge zien was. De Gothische St. George's Hall, in Windsor-Castle, is 200 voet lang en 34 voet breed; langs den wand hangen de wapenschilden van al de ridders van den Kouseband; het naar tafel gaan der Majesteiten, door de gasten gevolgd en voor afgegaan door den ceremoniemeester was een grootsch gezicht. Aan het eene einde der zaal was een buffet vol historisch gouden en zil veren vaatwerk; aan het andere einde een der gelijk butt'iit, niet allerlei wonderlijke kostbaar heden, uit de schatkamer der Kroon, voor deze gelegenheid uitgestald. Onder deze behoort een gouden tijgerkop van natuurlijke grootte, die 50 kilo weegt, met oogen, tanden en oogtanden van zuiver kristal, die te eringapatuam is buit ge maakt; voorts een pauw geheel met jviweelen be dekt, zoo kostbaar, dat men hem eerst een paar minuten vóór het verschijnen der Majesteiten op het buft'et durft zetten, en een parasol van juweelen, die als symbool van het keizerschap over Indiëbeschouwd wordt. Hieromheen waren de verschoten zijden banieren uit den Indischen oor log geschikt, een zeer decoratieve omlijsting. De tafel was bijna tot lastig wordens bedekt met het vermaarde gouden servies, dat op drie millioen pond sterling wordt getaxeerd, en waarvan sedert den dood van den prins-gemaal zelden meer dan dertig of veertig stukken te gelijk zijn voor den dag gehaald Gouden candelabres met honP.4: D.hÖf T.d8 d4 T.g7: D.g7: T.d5 T.d8 L.c8 offer. Wij herinneren ons 21 .... in lang niet zulk een 22 D.(14: mooie partij gezien te 23 K bl hebben. ^* T)'pr 16 .... K.h7 y^ A ', Op deze volgt mat in '' *: ' , 2 zetten. ^°'§' '? T 17 P.fGf. gfG: '27 D-e4 18 efti: Df8 28 T.dhl 10 h5 T.gö2» T.a3 20 gGt Kh8 ;^0 'r-a7: 2j JJf4' En wit non. 'tüveri, 01 rr7v T t 7 ' 00 f"-T--:- ^''L' Pa['^y lS -ii t? ' J * '. ' ? ? Jo ' ' ' l D.g7:en zwart staat beter. Schotsche partij, gespeeld op den onlangs gehouden clubmatch. Wit M. Zwart 8. Amst, Schaakclub. Amst. Schaakgenootschap. l el p5 bijna altijd goed, wanneer ^, j' f;j p (.(j de zw. looper niet naar .,j t!4 eiil' ^ 'ilin ó'''l:l" Ol ' andere 4 l'.lU: 1'fG aekkra''d P Jïka" 5 P.cG: bc6: nV""''. . P.gi <; i,d:; L.cr,v n j ;, a> -15T 'fl v" 'l '"'""' Xl""''S 01" illJn lo°Per 1 ''-'4 .' een terugtuciit te openen Wit had hier o. i. aldus in,hen vut met 12 l'.ai in l voordeel kunnen aiU)L.i,t vervolgen. komun. 7 e",, l'.dj (1) e? -j.j u;j y s u U u,z.' > l>.gl, gt'. p;; verzivala den K.l»-u :' J"1'1''', ?'-b'^b' vleu^l «,-weldig. Veel '1U- re" 'ï't'' '''I! '"' llL'tC': Wi"'" yVWL'erit 12 T ? - (il' gelijk spel. S P.C.", o?o 12 _ _ p_er, ?' o - o T e8! \\\ L.o;")-. T .en; (irlieel IHIV..I. ei^tem- J.J J) ,]2 L.C6 ining niet ili.Mtr nu-, ver- -j - I\ hl v i) h l ' kondigde ,??!?,.,?. jj. w( L" x'v:lrt v'"-!

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl