Historisch Archief 1877-1940
DE JLMSTERÖAMMEK, WEEKBLAD YOÖR NEBEKLAND.
Na. 737
K
'
C '
i'r
ftt Met gezin aangewezen, hebben onze zusferen
«ich een weg willen banen naar het licht, een rol
in de maatschappij willen vervullen; en het zachte
schcöterdonker van eigen haardstede versmaad om
*ï«W" te worden. Iets", laat mij liever vragen
W**?"
Hoeveel schoons ook het verleden bevat, het
zou eBn dwaasheid zijn van geen heden te willen
weten, opzettelijk de oogen te sluiten voor de
wchen der toekomst; maar waanzinnig is het
eflne wijziging te brengen in do bestaande orde
via zaken, wanneer die verandering Achteruitgang
heet, wanneer daardoor wordt gebroken met het
geluk der stervelingen, en men moge zeggen wat
rtSfl wil, de vrouw, die hare roeping als vrouw
Miskent, om den man na of voorbij te streven,
Kent niet gelukkig wezen."
Het slot is: Maar nog eens: de moeder vermag
dit (haar dochter tot een gelukkige vrouw op te
Voeden) alleen door de kracht van het Geloof."
Tdsschen deze twee uitersten in echter, is er een
Stórdig mengelmoes van wereldwijsheid en
kieschbeiiï, >an werkelijk practische waarschuwingen en
overdreven scrupules, vrij heldere inzichten
omtïnt gewenschte fierheid van karakter,
zelfbewustz\jn, goedhartigheid, en van zonderling nuffige
idees omtrent hetgeen past of niet. Bij voorbeeld:
Als ik dochters had, gingen ze nooit uit
logeer«n^ tenzij ik zelve ze vergezelde," Ik zou,
Z«Bs buiten, mijn dochters nooit alleen laten
wancfBlen, tenzij in de onmiddellijke nabijheid van het
tuis, en dan nog alleen in een afgesloten tuin."
Dit is zeker iets Belgisch, waar Nederlandsche
ir»eisjes en Nederlandsche moeders om lachen zul
len; daarentegen zijn er tal van goede wenken,
ftls: De moeder moet waken tegen humeurtjes'';
een jong meisje moet altijd goedgeluimd wezen,
of althans hare prikkelbaarheid Dooit toonen",
Eene moeder moet altoos de particuliere lessen
7tó hare kinderen bijwonen"; Leer goed brieven
schreven1'; Leer meer en beter dan alles vreemde
fftteii", Kinderen geven zich rekenschap van alles
WAt om hen heen voorvalt, dus laat u geen enkel
?WOOrd ontsnappen dat hun kieschheid, hun gevoel,
hun waarde kan kwetsen", enz.
Meer nog dan in bepaalde voorschriften, is
«t in den toon van het geheele boekje iets, waar
uit blijkt, dat het ernstige van het onderwerp de
schrijfster ter harte gaat; alleen zou men vreezen
<f«t het kind, door haar opgevoed, wat veel gemis
fcou toonen aan onafhankelijkheid, vrijmoedigheid,
fierheid en energie, en wel dame", maar te weinig
vrouw" zou zijn.
* #
*
Deze week is in Portugal het eerste doctoraat
in de medicijnen door eene dame verkregen; en
dat wel terwijl daar te lande de vrouw van het
openbare leven zoo goed als uitgesloten was. Te
Lissabon heeft nu eene dame, na de studiën der
universiteit gevolgd te hebben en twee jaren als
assistent aan het hospitaal aldaar to hebben ge
praktiseerd, haar welverdiend diploma verkregen.
Zij heet Amalia Cardia; de promotie had met
groote plechtigheid plaats. Hare dissertatie had
tot onderwerp hysterische koortsen", en werd
seer geprezen. De koningin, dona Amelia, nam er
de opdracht van aan, en ontving den eersten
vrouwelijken doctor in haar land in audiëntie;
waarbij zy zich zeer vriendelijk met haar
onderliïeld. De mannelijke medestudenten van de senora
Dr. Cardia brachten haar eene ovatie.
^ E-e.
t Allerlei.
Eene boete. Voor ongeveer 70 jaar speelde een
knaap op het kerkhof te Angerburg en sloeg uit
onvoorzichtigheid een vensterglas in de kerk stuk.
Uit den knaap is een grijsaard geworden, een
welgesteld koopman te Berlijn. Toen hij zijn einde
voelde naderen, herinnerde hij zich zijne kinds
heid en die gebroken ruit. Eenige dagen geleden
heeft nu, zooals Berlijnsche bladen vermelden, de
kerk te Angerburg van de rechtbank te Berlijn
de tijding bekomen, dat koopman K. te Berlijn,
die in Januari van dit jaar gestorven is, als
boete voor een ruit, die door hem in het
achtervenster va» de kerk is gebroken", haar 300 mark
vermaakt heeft.
Een zonderlinge aanvraag tot echtscheiding is
te Chicago, the city of divorces, aanhangig ge
maakt en, zonderling genoeg, niet toegewezen
geworeen Tusschen billijkheid en gestreng recht
kunnen de ieiten de beslissing aangeven. In de
betrekkingen tusschen den aanvrager en zijn
vrouw, ook aanvraagster, was sinds lang een ver- l
koeling ontstaan. Maar een aanleiding tot de j
gewenschte echtscheiding kan men nog niet vinden.
Toen gebeurde er op een avond iets bijzonder».
De man trad een donkere kamer zijner woning
binnen, zag er de sihouette eener vrouwengestalte
(het was zijne vrouw) naderde haar en kuste haar,
meenende dat het zijne vrouw's zuster was."
De vrouw liet de kussen toe on beantwoordde
ze zelfs, meenende dat het haar man's broeder
was." Zoo kusten en koosden zij tien minuten in j
donker, tot beiden de vergissing bemerkten, en |
een stormachtig tooneel volgde. Hij herkende zijn |
vrouw, ij herkende haar man on terwijl het eene j
woord het andere uitlokte, bleek het. dat beiden
een ander bedoeld hadden.
Op grond van deze kussen nu, aan het ver
keerde en toch aan het goede adres terechtge
komen, vroegen beiden echtscheiding. Maar de
rechtbank stond haar niet toe, omdat tot slot j
van rekening alleen de man zijn vrouw ge
kust had, en zij hem. Het eenig resultaat was
een vroolijke morgen voor de rechters, advocaten en
getuigen, en wellicht een niet vriendelijke verhou
ding tusschen de beide zusters en de beide broeders.
Amerikaansche courantenstijl. Ilermann Raster,
de onlangs gestorven redacteur der Illinois
Staatszeitunij, hield den ouden echt-Amerikaanschen
courantenstijl in eere. Bij de verkiezingen voor
het district plaatste hij eens met reusachtige let
ters aan het hoofd van zijn courant het volgende:
Heeft kolonel Buttler zilveren lepels gestolen?
Neen, dat gelooven wij niet, want dat is hem te
gering. Maar dat hij tienduizend dollars uit de
stadskas gestolen heeft, dat gelooven wij wel.''
Raster was een der weinige journalisten, welke
vorst Bismarck in den tijd van zijne oppermacht
ontving; zelfs op een Pinksteravond gaf hij hem
audiëntie. Zelfs de Russische gezant moest wegens
Raster antichambre maken. Bismarck sprak met
hem echt Amcrikaansch vrij uit." Maar hoe
hebt u," zei Raster, in zulk een reactionnairen
maatregel kunnen toestemmen V" Ja, wat moet
ik dan doen, als de oude heer me een deuntje
voorhuilt 'i Maar dat blijft onder ons gentlemen."
Raster'd vrouw was eene geborene Oppenheim.
Eens sciireei Raster niets dan: wegens het
Puriiufeest kan de lilinots Staatszntuiii) morgen
niet uitkomen."
Een tramweg-conducteur. Uit Weenen wordt
van 23 dezer door de Presse bericht: Op kamer
No. VA van liet algemeen ziekenhuis is
hedenvoorraiddag de conducteur der
tramweg-maatmaatschappij, die Dinsdag verongelukt is, genaamd
Erwin Freiherr Frey van Scfcöiisteii:, geboren te
Budapest, ongehuwd, in den ouderdom van 57 jaar
aan de gevolgen der bekomen kwetsuren overleden.
Op bevel van het openbaar ministerie werd het
lijk van den man, die zich als patiënt onder den
naam Erwin Schimsteiu liet inschrijven, toe ge
rechtelijke lijkschouwing in de doodenkamer van
het gasthuis gebracht. De laatste woorden, die
hij nog kon spreken, waren aan een zieken ka
meraad gericht en luidden: h>ic transit gloria
mundi ik sterf als conducteur en had ais schat
rijk man en baron kunnen eindigen, ala het beest
in mij niet zoo'n spektakel gemaakt had". De over
ledene was de laatste mannelijke spruit van een
oud-adelijk geslacht. Nadat hij zijn vermogen ver
kwist had, kwam hij in dienst van de
tramwegmaatschappij, waaraan hij mat tijdelijke stakingen
tot aan zijn dood verbonden bleef.
Een ijdel politieagent. Uit Chicago schrijft inen:
Thomas Birmingham was vroeger ais politieagent
aan den hoek van de Madison en Clarkstraten ge
posteerd. Hij was ee:i model, mooi en correct:
toen dan ook de beeldhouwer Gelert een model
noodig had voor zijn standbeeld van den politic
agent op Hayniarket, verzocht hij Thomas Bir
mingham, te poseeren. Dit. geschiedde en liet is
een mooi standbeeld geworden. Thomas Birming
ham intusjchen wist nu zoo te intrigeeren dat
met ruilingen en verwisselingen, hij den post vlak
bij het standbeeld kreeg, en dus zich z^lf kon
bewonderen en doen baworideren. Xu echter een
nieuwe regeling hem een ander 'district heeft
inbedeeld, beeft lüj zich deze verongelijking niet
willen laten aanleunen; althans bij is nog niet op
zijn post verschenen en nu van de lijst geschrapt.
Albert Millaud drijft in Fif,uro den spot rnet
de russomanie, die sedert de feesten van
Kroonstad te Parijs weer aangewakkerd is. Hij voor
spelt dat het Engelsch, tot dusverre in de taal
der societézooveel opgenomen, nu plaats zalma
ken voor het Russisch. Men zal nu niet wier zeg
gen : Kom op mijn //re o'doek met sandwiches"
maar: op mijn anmoic'ir met kariifir.'' In plaats
van : de mail-coacli is inges annen, of uw
dogcttrt met uw yruotn wacht u." zal het liecten : de
telega is aangespannen, en de troikn rnet den
moujik wacht u." Hetgeen men cottages heet, zal
men izhah noemen ; en voor l>ilt zal men het vee)
sympathieker nku$e gebruiken. Men zal niet meer
zeggen : ik heb geen penny meer," maar geen
roebel en geen kopck." Voor hot verouderde mij
dear komt uatouseltka in de plaats; maar n
ding zal blijven: lapcr/ide All/ion, en Sainie liiissic.
Het nietiioe wu^en ran den Duitsuhcn
(Jeneraulpostmeester. Zooals de Nationtdzcitiiwj bericht,
heeft do heer von Stcphan eenigen tijd geleden een
nieuff goslachtswapen gekregen. Dit vervalt in drie
deelen en een middctischild ; links op een wit veld
bevindt zich de aardbol, rechts op een zwart do
gele posthoorn, op het roode iniddenschild iu
natuurlijke kleur een anker, het zinnebeeld van
de scheepvaart. Daar boven op een gouden vak
ziet ineii uit wolken, het zinnebeeld van den
atstand, twee handen te voorschijn steken, die elkaar
grijpen. De helmversiering is rijk. Uit den helm,
met vijfpuntige kroon er op, reikt een arm hemel
waarts, en do krachtig gebalde vuist omsluit blik
semstralen, voorstelling van de electriciteit. Het
lint onder het wapen bevat het motto: Fest!"
Het wapen geeft door zijr.e kunstige symboliek
alle daden en verdiensten van den
generaal-postmeester aan. Zijn aan het rijk gewijde arbeid
is door de kleuren voorgesteld. <ie verbonden
handen herinneren aan het stichten van de inter
nationale post-unie.
Op het oogenblik spreekt men te Monto-Carlo
over niets anders, dan over het geluk van een
Engelsch gast, den beer Well;;. In nauwelijks
drie dagen is bet hem gelukt, de som van (),00()
pond s*erling aan de specltaicl te winnen. Dinsdag
ging Wells aan de roulette tafel zittenen speelde
rnet succes elf uren achtereen, tot aan liet .sluiten
der zaal, zonder voedsel te gebruiken. De beide
volgende dagen werden door oven groot geluk
begunstigd, bij stond na de drie dagou als een
rijk man van de speeltafel op. De bank heeit
ook niet veel kans om baar geld ten g te krijgen,
want Wells was zoo voorzichtig zijn winst lederen
dag naar Engeland te zenden.
De fieuernnl. Op den da? der ontvangst van de
Eransche vlnot voor Kron.stadt, deed zich, VOD v
erhaalt de Wiener Alliici/ieinc /<''ituriii, de volgende
vroolijke episode voor. Baron F., van zijn beroep
makelaar en directeur van eene stoombootmaat
schappij, die de vriendelijkheid'' had. op twee
van bare stoombooten kijklustig publiek voor
tien roebels de persoon tot de aankomst van
het Eransche eskader naar de rede van Kroiistadt
te vervoeren, bad zijn eigen persoon tot .Ie/u ver
hevene fechtvaart in een prachtige, door i<em zelf
verzonnen fantasie-uniform gestoki'ii. in di'ze
uniform vertoonde hij zich naast don kapitein op
de komniandobrng van liet stoom-ciiip aan do pas
sagiers, die over deze merkwaardig») maskerade
zeer verbaasd toekeken. Van dit IIOOL'O standpunt
uit wendde hij zich ook toen het FiMn.-rlie
eskader naderde, in de Russische taal met liet
\erzoek tot het publiek, tegelijk Riet hem de dier
bare gasten met ecu luid: Vive la Franco!
Urrah !" te begroeten, eene uitnooditriiig. die hem
terstond van do gemterpelleerden liet ant.voord
bezorgde, dat zij hunne plaatsen ieder met tien
roebels betaald, hadden eu zelf wisten, wat zij te
doen of te late» hadden.
De directeur wendde zich nu ijlings tot den
cbet vfïn het medegebrachte rnuziekkorps. Ik
verzoek u, mijnheer Zimmermann, de Murseillaise
te spelen . .." waren de eenige woorden, ie nog
duidelijk te verstaan waren, waut dit verzoek werd
natuurlijk terstond opgevolgd. Daarmede was
eenige tijd verstreken, de Erarifechen waren voor
auker gekomen en ook het adrniraalschip Marengo
was op zijn standplaats aangekomen, daar werd
van bet tien-roebel stoomschip een elegante boot
neergelaten, eiie met rood laken bekleed was, de
directeur in de mooie uniform benevens twee
zijner zoons klommen erin, en als een pijl schoot
| de boot, door krachtige matrozenarmen geroeid,
naar de aanlegtrap vaii den Marengo. Wie kan
dat zijn V" dachten de Eranschen. Waarschijnlijk
een hoog Russisch officier, een generaal!" Terstond
kwam de wacht in bet geweer en onder trom
geroffel beklom, met voorkomendheid begroet,
de genoemde het admiraalschip. Toen echter
de schijnbare generaal" een pakket vrijkaarten
voor zijne stoombootlijri voor de F'ransche gasten
uit den zak haalde eu den heeren overreikte, trok
ijlings de wacht weder af en terstond daarop
stuurde de afgever der vrijkaarten met een
eenigszins verlegen blik naar zijn stoous:hip terug.
Dezer dagen werden 4^'J postduiven van Tours
naar Bonalle, in het departement Maine-et-Loire,
gezenien, per trein, en daar opgelaten, voor een
l wedstrijd. Tot groote verwondering van de
eigej naars kwamen er maar veertig naar Tours terug,
en zoo zwak en uitgeput, dat zij zelfs bun huizen
niet konden weervinden; ze werden hier en daar
opgevangen en thuis gebracht. Het feit was zoo
ongewoon, dat men een onderzoek instelde, en
nu bleek dat de trein, waarin de duiven te Tours
geplaatst waren, aan het station Port-Roulet eene
lading zwarte bessen bad ingenomen, die in
denzeilden bagagewagen met de duiven gebracht
waren. De duiven iiadden zich dikgegeteu aan de
bessen, eu alleen degenen die betrekkelijk matig
geweest waren, hadden, toen zij vrij kwamen, du
kracht oni weer op te vliegen.
Twee kleine meisjes komen van de prijsuitdeeling,
de eeno met kransen en boeken beladen, de andere
met ledige handen.
Aan de deur der school zegt deze laatste;
Leen me er een;.... voor op straat.
Ingezonden.
HILDEBRAND EX VAN MAUR1K.
In uw blad met zijn duidelijk uitgesproken
afj keer van kleingeestigheid, mag zelfs de letterkun
dige verdienste van een der hoofdredacteuren vrij
uit besproken worden.
Er is in uw vorig nummer door den criticus
A. J. terloops een parallel getrokken tusschen de
auteurs Nicolaats Boots en Justus van Maurik
Junior. Indien her \vaar is (eu ik geloof dat bet
waar is) dat elke vergelijking mank gaat zal
dan de Heer van Maurik niet het kortste been
moeten zijn V Justus van Maurik is een schrijver
a la Ilildebrmid", dreigt een van die ouwaro
waarheden te worden, welke wel door vake herhaling
in het hoofd van een volk kunnen worden
ingehamcrd. Ik heb liet menigmaal gelezen, eens zelfs
bij den lieer Schimmel; ook menigmaal gehoord,
niaar ik heb er nooit iets van kunnen begrijpen.
Wat verbindt die twee schrijvers? Misschien een
enkelen keer het milieu, waarin liun schetsen spe
len het kleinburgerlijk godsdienstig gezin; maar
waar zal ik beginnen als ik moet aantoonen dat
Hildebrand en van Maurik twee totaal geheel en
! al verschillende iiienscben z jn '( Alen doet met het
zeggen wezenlijk beiden onrecht. Het boste ern
stige sfuk van van Maurik mist nog het rijne
sdjl[ gevoel, dat ons trcfi; in onverschillig welk
stukvan Beets, en het meest humoristische van Beots
doet ons niet zoo onbezorgd en rond-uit lachen
' als hot ffiiüst-kotiii'chc van v. Maurik.
Wilt ge soms Mie de I'orster naast Keesje of
naast Barend ttellen, ot' misschien naast Kees, den
schipperskiiecht, of \vieu zal ik anders noemen V
j Eu daarontegon ??Jaclit ge om den angst va:i
j vader Bnvundam niet makkelijker dan om do
verlegeiihoid vai> don gebrildeii l'ieier S!a;<tokius'.J
Er zit tegenwoordig etn verlaagde noteering
van de Camera" in <io lucht. Let op b. v. dat
A. J. van de oude" Camera spreekt. Men zou,
na al het mooie, dat in de laatste zes jaren is
voortgebracht, bet boek haast geen a'osohiten
maattslaf durven aanleggen, uit vrees, .lat er niets
van overblijft. 11 faut juger les cents d'après leur
date. Zoo moeten wij on/e voroering bepleiten.
Gelooft ge niet, dat van menig bewonderd pro
duct der laatste jaren desgolijks zal moeten wor
den getuigd V Dat men zijn o;;rbiedvi:rkoeling vcor
de Camera'' dus niet te ver Ulo gaan en baar
met .,Burgerluidjes" gelijk stelle, Bects is aristo
craat, van .Maurik democraat. Dit verschil is on
der elk opzicht door te voeren.... Keu jong ante-ar
het'I'r eens don lieer van Maurik de huid
vol.gesdioldmi. Dit kwam niet iu pas. \Vant do Heer
van .Maurik had geen pretensies. Is dit niet mooi
genoeg'.-' Wie doet het hem na, ona volk met zes
iris:-c h r, onderhoudende, dikwijls vroulijke boeken
te verrijken':' --- Maar die niet gevoelt, dat
llildebrand een lijncr bewcrktuigd men-ch is, dat
z;ju sr'oeis en zijn ernst beido ecu dii'jK'ren grond
hebben; ik durf niet tu schrijven, wat ik > a:i
M>jnli/'i'r de ll'^lurtcu/'.'
Vergun mij een p:iar woorden naar aanleiding
MUI de .,aameekening sehiliierkirist'', over de
leven-.^eheU van Vincent van (!<>gh door Emile
Jlernard. Ik v, ei mij verplicht op te komen tegen
eeiio mijas inziens 01 juiste voors'elüag welke e
heer V. van die levon~-,rhcts ge-t ft. Hij zegt:
/,'?(> [f eze waiihop'.ge zoeker, die iiooil
iel-d< l'iiiiüofs maakte, buiten zijn .^ehuM duur
rioniiiiigen ul.s eeu uniek i-c.hikler vf.'onjr.-K'Ul. .Men
kan niet /.eggen dat door zijn vr'ti.d tien jongen
schilder ernard die fout begaan werd''. Dus
Beniiird vit'dt dat Vincent iwii uniek schilder is.
Fnkt-le aanhalingen uit zijn schrijven zullen.
d-uukt mij, liet tegendeel bewijzen.
»Eu uu indceis poiutilléil avait peint Asnièreg,
puis par barres compléiaentaires des nature» mortes
emr'autres les facieux Livres Jauzjes" qu'il
exposa aux Indépendanta en 1888 mais
seuiement a Arles il s'affirraa daas une techüique
peraonells tres picturale citons: Ie Khóne, Ie
Semeur, La Berceuse, les liviers, les Vignes."
De titer Beruard vindt deze stukken dus wel
degelijk definitief.
»(iuelqu' incomplete que semble une oeuvre
prise ii part par la quautitéVincent s'affirme
tres complexe son egale turbulence vitale lui
crée une uuitéqui il la longue ledémonfje
tresquilibró, tiès logique, tifes cor.scient". Dat is
niet de wanhopige zoeker" van den heer V.
»(J.u'ou s'exalte devaut les bibliques inoi.-sons
au crépuscuie, dont les gerbes lourdes d'épis
s'étagent en moutagnes, dont les lames ondoient
comme des tendarda ti'or rju'on s'attriste
devaut les cyprèi sombres aiosi que des laucea
aimantéfs fixaut les astrea a leur poiute
Puis qu'ou iêve tous ces boaquets de fletus qui
comme des toiles tombées scintillfnt sur les
bords paisibles de ce fleuve qui coule saus ride
au pied des collines en douleur baiguant des
cabants que les saules euvoilent, et apros ces
inotkms succesoives (ju'on lise dans les yeux de
ses portrüits la confession des existeuces tristes
ou conteutes, bouues ou siuistres. Alors on sera
sur JM voie de comprendre Vincent et de
l'aduiirer."
F^n mocht de heer V. mij nu nog antwoorden:
ik vind nergens letterlijk staau, dat Bernard Vin
cent eeu g.oot schilder viudt duu voeg ik
hieraan toe hetgeen Beriiard schreef iu eeu brief
gedateerd Asnièren Maart 1891.
ȟdilon Redou, Huysmaua et moi nous
occupons acliveuient pour orgauistr uue expositiou
des oeuvres de Vincent pour qu'ou tache
en Erance quel artiste sédeux f-t extraordinaire
fut mou atüi tres aitnéVincent."
Het was ongelukkig dat de heer V. iu ziju
zoekeu i>a;tr iemand die zijn opinie omtrent
Viucent dtelde, juist terecht moest komen bij eeu
van Viiiceut's grootste bewonderaars.
J. G.
Het is duidelijk dat wat in de gewraakte
Aanteekenir.g gen-breven werd, in hoofdzaak door den
schrijver van dit briefje niet verstaan is. Zooals
de intelligente lozer begrepen heelt, vond ik, en
dit naar aanleiding van hetgeen over Van Gogh
bier en daar geschreven werd, gelegenheid tot het
maken van een ftlgemeene opmerking, deze :
dat bij het oordeeleu over schilderijen tegenwoor
dig al te vaak de intentie met het beieikte wordt
verward. Ik merk dat c-lken dag meer.
Den inzender, of laat mij zeggen de inzendster,
daarentegen, raakt deze kwestie weinig. Haar is
kennelijk de eenige vraag: wordt Van Gogh een
gtoot schilder genoemd of niet. Ongeveer zooals;
iemand die nooit iets voor muziek gevoeld heeft,
maar die iemand in zijn familie krijgt die aan
muziek doet, en nu alleen wil dat dit een genie
in de muziek genoemd zal worden.
Dit vooruit hebben van een oordeel, zonder
eenig op zich zeli staand vermogen tot oordeelen,
i is wel de biindste soort van vooroordeel. Zoo
j hoorde ik een moeder uit het volle eens zeggen :
die mijn zoon. niet liefheeft, dien baat ik. Met
die moetier zou men over het karakter van haar
zoon met weinig vrucht gepraat hebben.
Het gemak, waarmede in dit briefje met het
woord dus is omgesprongen bewijst dat de inzend
ster van kritische aangelegenheden weinig begrijpt.
en zoo in staat is min of meer over de woorden
heen te lezen. Met te zeggen dat een schilder
na onzekerheid van middelen later tot een per
soonlijke techniak is gekomen, heeft geen ernstig
schrijver nog ooit als van zelf sprekend willen
zeggen, dat de schilder met die techniek dus
definitieve dingen maakte. In hot algemeen zijn
! de citaten van hetgeen Barnard over zijn
gestorj ven vriend bet warmst schreef, absoluut niet»
! zf-ggu:id tegen hetgeen ik wilde doen voelen. Ik
beweerde ook nergens dat een van Vincent's
grootste bewoi.dci'aars" het juist met mij te.is was.
ik zuidözijn artikelïje, waarin do gevoelens voor
den in aspiraties verwanten vriend duidelijk uit
komen, niet zonder voldoening gelezen te hebben,
omdat fiij niet zoo hinderlijk, wat ik noewi, de
intentie en het bereikte verwart, en omdat ik uit
hof geen hij over Van Goglt's edotiingou zegt, iets
geleerd heb.
En nu zal ik hier niets meer zoggen over
een kwestie die gestuwd wordt, tot iets wat den
lezers van het Weekblad weinig' imemsseeren
kan, de vra'ig namelijk of Van Gogb nu een
j{i'o»t schilder güweejt is. En het zou dan ook
beter zijn van Je enkele vereerders van deze, ik
blijf er bij, i:; elk geval interessante figuur.
in pla'it.s van als Irjogste ressort zich op een per
«lot onbekende autoriteit als Bornard te beroe
pen om wanneer zij gaarne zie.i zouden dat
onze lamlgcnooten van Van Gogh een idee had
den, hier een tentoonstelling te organiseeren van
zijn makkelijk bij elkaar te vinden werk. Ik kan
ver| zekeren dat daarmede o. a. bewezen zou worden boe
l belachelijk du trinmfante slotzin is van bovenstaand
! inge-/.or.:ion stuk, en hoe weinig ik, verondersteld
dat. ik zoo iets wenschie, zon behoeven te zoeken
naar personen die mijne opinie over Van Gogli
i in 'hoofdzaak doelen.
i Willen, durven of kunnen die vereerders dat
J niet. dan blijf', eigenlijk elk in tiet openbaar wil
len laten geinen van hunno bizoiulere meening.
! onnozelheid of slapheid te noemen.
i " J. V.
i ..
' Reclames
40 cents psr regel.
De meest uitgebreide en monst prijswaardig^
j sortcori'ig zwt.rte eu gekleurd.; Zijde voor
! C'rtTuMES eu ARXEEULN'GEX vindt mou in hèt
! filacjazijn ,.Keiz8rsl]cf",
; ilr:na S C H A D K & O L i) M X K O T T,
\'n'.it-CMnd>ji; ./''o, Anisti:i'd<:i.':.
'i >!< K>F'IJl.>KI'Or.I' vtif.
j Itr. JAEó'I.'lt's Oi-Lj. .Vorm. Wolimikeii'H,
i K. F. 0£USCHLE-B£Ji3£R,
Kalct'r*Tr«.ut ICn, A^iucni-nn.
j Etuige specialiteit ia Jeze artikelen iii Kouerlacd
