DE AMSTEKDAMMEK 1801 WEEKBLAD VOOE NEDERLAND Ieder nommer bevat een Plaat, Onder Redactie van J. DE KOO en JUSTÜS VAN MAÜRIK Jr. Het auteursrecht voor den inhoud van dit Blad wordt verzekerd overeenkomstig de wet van 28 Juni 1881 (Staatsblad No. 124). Verschijnt eiken Zaterdagavond. Uitgevers: VAN HOLKEMA & WARENDORF, te Amsterdam. Singel bij de Vijzelstraat 542. Zondag 16 Augustus. Abonnement per 3 maanden ?1.50, fir. p. post f 1.65 Voor Indiëper jaar . maUB12. Afzonderlijke Nummers aan de Kiosken verkrijgbaar .... 0.12' Advertentiën van 1?5 regels ?1.10, elke regel meer . . . , 0.20 Reclames per regel _ 0.40 Bericht aan onze Abonnés. De Peljrriitoclit te WaarMfl, naar ERIK BöGH bewerkt door C. HONIGH. Met 33 Illustratiën door den schil der CARL LARSSON, la verschenen en de bestelde exemplaren i)fn verzonden. Voor «bonnes dte nog niet bestelden, blijft de Inteekenlng opengesteld. Aan ledere bestelling1 moet net bedrag van 5O Cents worden toegevoegd. Aan ome abonnés bnlten Amsterdam wordt de premie toegezonden na ont vangst van een postwlssel ad 6O Cents. VAN HOLKEMA & WARENDORF, Amsterdam, Singel b, d. Vijzelstraat 81». I H B O O D: VAN VEERE EN VAN NABIJ. FEUIL LETON: In den coupé, naar Léon de Tinseau. KUNST EN LETTEREN: Het tooneel te Am sterdam, door H. J. M. Aanteekeningen Schil. derkunst, door V. Katholieke Letteren, door Jan F. M. Sterck. Gedachtenwisseling over Letterkunde, door A. J. VARIA. SCHAAK SPEL. Het doode bosch. door Cornelie Huygens. Zondagavondbiieenkomsten voor het volk. Een jaar met de melaalschen in Siberië. Voor Dames, door E-e. ALLERLEI. RE CLAMES PEN- EN POTLOODKRASSEN. ADVERTENTIËN. BIJVOEGSEL: Bekende tijdgenooten, G. H. Breitner. Van verre en van nabjj. Dinsdag werd door de keizerlijk Russische regeering een ukase uitgevaardigd, waarin de uitvoer van rogge, roggemeel en zemelen naar het buitenland tot nader bevel ver boden is. Het verbod is van toepassing voor de havens aan de Baltische zee, de zee van Azof en de Zwarte zee en voor de geheele westergrens van het Russische Rijk en treedt den 27en Augustus naar onze tijdreke ning in werking. Dit bevel was te verwachten, na de on gunstige berichten over den oogst in verschil lende deelen van het Russische Rijk. Het Feuilleton. IN DEN COUPÉ. NAAR LÉON DE TINSEAU. Barones Sabine de Moncley, die, zooals men weldra zien zal, op het punt staat haar naam voor de tweede maal te verwisselen, is een der liefste en mooiste weeuwtjes die ik ken. Van den eersten dag van haar rouw af, heeft ze zich zoo gedragen dat niemand de minste aanmerking op haar wettige droef heid kon maken. Zonder een dwaas vertoon van haar rouw te maken, gaf ze niemand het recht te denken, dat onder het zwarte krip een vroolijker tintje verscholen kon zijn. Zonder eenig gerucht verliet ze in de eerste dagen van April van dit jaar haar woning in de rue de la Bienfaisance, waar sinds den dood van haar echtgenoot, geen man nelijk bezoeker over den drempel was ge treden, en een week van nasporingenen veel fooien heeft het mij gekost om uit te vorschen dat zij vertrokken was naar: Villa »des Sycomores" te Chantilly. Den eersten Mei daaropvolgend zag men een kleine buitenplaats te Chantilly, op be hoorlijken afstand van de »Sycomores", een engelsch wagentje met poney, een rijpaard, een bull-terrier, eenige koffers en de eigenaar van dat alles met twee bedienden hun intrek nemen. De eigenaar, een tamelijk knappe man van dertig jaar omstreeks, was ik zelf. Ik moet hier zeggen dat ik veel durfde wagen om zonder vergunning, zonder eenig recht, zonder eenig motief hoegenaamd, be halve het motief mijner liefde, mijner diepe en vurige liefde, zoo dicht in de nabijheid van Sabine te gaan wonen. Maar, wat wil men; die niets waagt, niets wint. En bovenwas in Rusland noodzakelijk gebleken alle pogingen in het werk te stellen, om de meest bedreigde gedeelten voor hongersnood te be veiligen. Eerst werden, bij besluit van den minister voor binnenlandsche zaken, de spoor wegtarieven verlaagd voor het vervoer van graan, om daardoor het overbrengen naar de streken waar nood heerscht te vergemakkelijke. Daarna volgde de last aan de geweste lijke besturen om op de graanmarkten aankoopen te doen van zooveel koren als noodig geacht wordt voor de behoeften der inwoners en voor het bebouwen van het land. De Nowosti wist mede te deelen, dat reeds 15 millioen Roebels besteed zijn om, voor de behoeften der noodlijdende bevolking, graan aan te koopen. En eindelijk werd het verbod uitgevaardigd om granen naar andere landen uit te voeren. Hoewel deze maatregelen zeker in het wel begrepen belang zijn van de bevolking in die gedeelten van Rusland, waar de oogst tot bijzonder slechte verwachtingen aanlei ding geeft, wordt daarmede bijna geheel Europa zwaar getroffen. In de eerste helft van het jaar 1891 toch werden uit Rusland uitgevoerd ongeveer 68,5 millioen puds ') tarwe en wel: naar Nederland .... 9.580.904 p. naar Engeland .... 23.756.934 » naar Duitschland . . . 11.730.940 » naar Italië9.638.183 » naar Frankrijk 7.746.872 » naar België5.913.876 » Aan rogge werd uitgevoerd bijna 33 milli oen puds en wel: naar Nederland .... 11.906.102 p. naar Duitschland , . . 19.149.341 » naar België1.750.588 » Van de rogge, die uit Rusland in Neder land wordt ingevoerd is het grootste ge deelte voor eigen gebruik bestemd; slechts een betrekkelijk klein deel wordt opnieuw, meerendeels naar Duitschland uitgevoerd. In de eerste helft van dit jaar bedroeg de geheele uitvoer van Nederland naar Duitsch land 115,927 centenaars rogge, waarbij zich naar officieele gegevens 6.551 centenaars Russisch graan bevonden. De Russische graanmarkt voorziet dus, zooals uit de enkele hier medegedeelde cijfers blijkt, in de behoeften van bijna geheel dien wat offerde ik op ? De opening van den Salon, den Grand-Prix, eenige bals, gecostumeerd of niet, wat beteekende dat alles bij zulk een nabuurschap gedurende vijf geluk zalige maanden? Ik ken mannen die dat alles hebben opgeofferd, zeeën doorkruist, vermogens verspild om in wilde, afgelegen landen genoegens te zoeken die niet zooveel waarde hebben, als n uur in gezelschap van Sabine. Haar allerliefste toorn, toen ik haar een visite maakte, den eersten dag van mijn verblijf, was reeds een zoete belooning. Niettegenstaande haar booze maniertjes zag zag ik toch, dat zij getroffen was, en ik geloof niet dat een verliefde ooit zooveel genot heeft ondervonden, toen hem de deur werd gewezen, als ik. Zij nam er overigens wel den tijd voor en joeg mij niet de straat op vóór ze een boetpredicatie had uitgespro ken, die ik zeer nederig en geduldig aan hoorde, af en toe haar zachtzinnig in de rede vallend, om ze des te langer te doen duren, tot ze eindigde met de woorden : »En nu zult ge me plezier doen, dadelijk naar Parijs terug te keeren. Binnen een uur ver trekt de trein." »Een uur!" antwoordde ik schroomvallig, »dat is niet lang om twee paarden, een hond, een rijtuig en twee bedienden in te schepen en een huurcontract te verbre ken !'' »Wat zegt u?" hernam zij. »Eea huur contract? Hebt u je dat veroorloofd? Ga heen, mijnheer. Een huurcontract, wat een vermetelheid ! En waar woont u, als ik vra gen mag?" »O, vreeselijk ver," haastte ik mij te zeg gen : »aan het andere eind van het bosch. Ik geloof dat ik wel bijna een uur geloopen heb voor ik hier was." Een uur was wat grof gezegd, maar vijf minuten waren het toch wel. »Och, mijn hemel!" sprak zij tragisch, waaraan is een vrouw alleen niet blootge steld! Zoudt u dat misschien ook gedaan Europa. Door de keizerlijke ukase is thans die markt gesloten en heeft de geheele uit voer plotseling opgehouden. Het gebrek, dat ontstaan zal door deze sluiting, kan op geen enkele wijze worden aangevuld. De toevoer uit Scandinaviëtoch zal, nu ook voor dit land de aanvoer uit Rusland is gesloten, niet veel meer te beteekenen hebben, omdat het aanwezige graan daar voor de behoefte der eigen bevolking noodig is. Wel wordt thans uit Amerika hulp ver wacht, maar het staat te bezien in hoeverre de daar aanwezige en voor uitvoer beschik bare voorraad strekken zal, om aan de vraag voor de Europeesche graanmarkten te voldoen. Wolff's bureau heeft uit Washington over de vooruitzichten van den oogst ?"oor Augus tus de volgende mededeelingen gedaan: »De stand der tarwe bedraagt 908/io, die der zomertarwe 955/io en die der zomerrogge 82'Vio. Voor tarwe zal de oogst laat en on gunstig zijn, als tenminste in Augustus het weer niet beter wordt. De gemiddelde oogst zal toch de gewone hoeveelheid wel ople veren. De zomertarwe heeft zich, behalve in den staat Washington, overal nogal ver beterd." Nu is het best mogelijk, dat de oogst in Ame rika veel beter uitvalt, dan ditbericht van Wolff wil doen gelooven. Vroeger ontvangen mededeelingen doen zelfs een ongemeen gunstige opbrengst, vooral van den tarwe-oogst ver wachten. Die opbrengst bedroeg in de laatste jaren: in en in in 1880 in 1881 in 1882 in 1883 in 1884 in 1885 in 1886 in 1887 in 1888 1889 1890 499.000.000 bushels -) 383.000.000 » 504.000.000 421.000.000 » 513.000.000 357.000.000 457,000.000 456.000.000 416.000.000 » 490.000.000 » 399.000.000 Voor dit jaar wordt de oogst geraamd op 520 a 550 millioen bushels, waarvan onge veer 150 a 190 millioen bushels voor uitvoer beschikbaar zullen zijn. Dit is het grootste uitvoercijfer wat ooit door de Vereenigde Staten bereikt is. De grootste tot nu toe hebben als mijn man nog leefde? Wanneer ik bedenk dat hij u als zijn besten vriend beschouwde, die lieve Antoine !" Ik lispelde zeer zacht: »Daar heeft hij ook nimmer berouw van gehad. En we kunnen immers samen over hem spreken." »Nooit!" »We kunnen ook over iets anders spreken, over ons zelf bijvoorbeeld, dat zou ik nog aardiger vinden." Deze woorden wekten haar toom zoozeer op, dat ik geruirnen tijd noodig had om haar te kalmeeren. Vervolgens liet zij mij. niet vertrekken, alvorens ik plechtig gezworen had, geen voet meer over haar drempel te zetten. Ik behoef' waarschijnlijk niet te zeg gen, dat ik een half' uur gedrongen moest worden, vóór ik dien eed doen wou, een eed, dien ik reeds den volgenden dag brak en daarna zoo dikwijls mogelijk. De maanden, die volgden, ga ik met stil zwijgen voorbij en bepaal mij er toe, te zeggen dat er geen pleizieriger lot is dan het lot van een ongelukkigen minnaar, zooals ik. Sabine had een allerliefste manier om uit haar zachte blauwe oogen blikken op mij te slaan, die mij moesten doorboren zoodra ik de houding aannam, alsof ik aan haar voe ten wou vallen en ik moet /eggen dat ik dat, ondanks haar blikken, bij iedere visite wel tien keer deed. Of' ik zei: »dat als de w H voor de daad kon gelden, de afgestorvene tegenwoordig wel jaloersch kon zijn op zijn besten vriend, daar ik zijn vrouw van den eersten dag af, dat ik haar zag, had lief gehad." »Geeii woord meer!" riep ze streng. :>Je verraadt de vriendschap van dien armen Antoine !" En haar mollig, blank handje sloot zoo onbarmhartig mijn mond, dat, als ik mijn zin had gedaan, ik van den ochtend tot avond Antoine's vriendschap verraden had, als de laagste der verraders. Denzelfden dag dat ze haar rouw aflegde maakte ik van de gelegenheid gebruik om bekende tarwe-uitvoer was die van het jaar 1884 1885, en deze bedroeg 133 millioen bushels. Maar hoe voordeelig de oogst ook moge zijn, en hoe groot ook de uitvoer de min dere opbrengst van den oogst in alle deelen van Europa wordt daarmede in lange niet vergoed. De totaal-opbrengt van den oogst over de geheele aarde bedroeg, naar eene opgave in de Cincinnati Price-Current in de jaren: 1886: 2090 millioen bushels 1887: 2797 1888: 2044 » » 1889: 1965 » » en 1890: 2059 » » Voor het jaar 1891 wordt die opbrengst op 2035 millioen bushels geraamd, uit deze opgaven blijkt dat alleen het jaar 1889 een mindere opbrengst opleverde. Doch in dat jaar was de toestand eenigszins anders dan nu. Toen was er een vrij groote voorraad overjarige tarwe; en thans, na den strengen en langdurigen winter van 1890 en der laten oogst van de voorjaars-granen is de voorraad bijna opgeteerd. De Cincinnati Price-Gurrent schat het tekort voor de consumptie dan ook voor dit jaar op ongeveer 65 millioen bushels. Welke hoogte onder deze omstandigheden de brood-prijzen zullen bereiken, is niet te berekenen. Zoolang de tarwe-uitvoer uit Rusland niet is verboden, is er voor het overige Europa geen direct gevaar voor hongersnood; wel zullen de broodprijzen stijgen en kan het noodzakelijk worden tarwebrood te verkiezen boven roggebrood, o^dat het laatste duurder zal worden dan het eerste. Maar dan zal het tevens noodzakelijk worden, om tarwe in groote hoeveelheden uit Rusland in te voe ren, ten einde daardoor zoo goed mogelijk het verbroken evenwicht te herstellen. Voor de landen, waar geen invoerrechten op de granen worden geheven, is het moge lijk zich bijtijds op de wereldmarkt van den noodigen voorraad te voorzien. Uit Amerika zijn reeds zulke groote bezendingen tarwe naar Europa verzonden, als nog nooit over den Atlantischen Oceaan vervoerd werden. Engeland en Frankrijk, die beiden de in mij allereerst candidaat te stellen als opvol ger van den armen Antoine. Dien avond het was een avond in Juni, waarop de acacia's gebruik maken van hun macht om iemand met haar duivelschen geur te be dwelmen legde zij niet haar handje op mijn mond, maar strekte het naar het schel. koord uit. Voor de eerste keer dreigde Sa bine niet, maar handelde. Ik was op het punt om de deur uitgezet te worden door" baar personeel, dat dezen avond alleen be stond uit een oude vrouw, die haar min was geweest, en die ik omver zou geworpen heb ben, alleen door naar haar te blazen. Maar ik begreep dat er bij deze wending niet te schertsen viel. Ik nam mijn hoed en vertrok vóór de oude Nanette mij in mijn kraag kon pakken. Toen de aanbrak, had ik nog geen oog gesloten, niet dat mijn toestand mij zoo wanhopig toescheen, want ik had sinds lang geleerd in de oogen van Sabine te lezen, maar den ganschen nacht had ik bij mezelf herhaald: »Als dat aardige kleine hotel in tle avenue Friedland nu nog maar niet ver kocht wordt, 't Is als geknipt voor ons beiden." Toen September aanbrak, de laatste maand van mijn huurtijd, was ik niet veel verder. Ik werd niet meer weggejaagd, als ik van mijn candidatuur sprak, maar er werd een afge trokken gezichtje gezet en op de onschul digste manier over iets anders gesproken. Ik gaf echter aan het schelkoonlde voorkcur,want ik begreep dat Sabine deze gedachte moest hebben : »Lieve vriend, je mishaagt me niet, integendeel. Maar in mijn eenzaamheid te Chantilly heb ik weinig van mijn weduwstaat kunnen genieten. Laat me eerst onder vinden of' ze zoo pikant is, als gezegd wordt. Binnen twee of drie jaar spreken we nader over uw aanzoek." Maar in twee of drie jaar zou Sabine, lief'en bevallig als zij was, al den tijd hebben een verzameling van aanbidders aan te leggen en aanbidders om de vrouw die men trouwen