De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1891 6 september pagina 6

6 september 1891 – pagina 6

Dit is een ingescande tekst.

DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD TOOR NEDERLAND. No. 741 hebien, -alleen om san de slavernij der onkunde te ontkomen; een van deze verhalen vinden wij Mder uitgewerkt in deu Correxpondant terug. Het gekit de geleerde" Ramabai. .Bjamabai's vader was een geleerd en rechtvaar dig Brahmaan; hij was overtuigd, dat de vrouw küi .denken en leeren, als men haar niet dom en opgesloten houdt. Hij leerde zijn eigen jonge vrouw Sanskriet, en onderhield zich met haar over de onderwerpen zijner studie. Toen hij een zoon en een dochter had gekregen, nam hij de oplei ding van den zoon voor zijne rekening, en liet het wui zijtie vrouw over, het dochtertje Ramabai optetóden. Dit alles had hem reeds met zijne familie en Z\jne dorpsgecooten in oneenigbeid gebracht; hij bad agn huis moeten verlaten en bouwde eene hut in de jungle by eene bron, waar hij van vruch ten en rijst leefde. Maar zelfs hiervan wist men hem te berooven en hij moest met zijn gezin Ewerven van dorp tot dorp, onderweg steeds oaderwyzend en van aalmoezen levend. Hij werd blind en stkrf, zijne vrouw kort daarna; de zoon ging z\jn3 weegp, en Ramabai bleef over, alleen op de wereld, arm, zonder dak, zestien jaar oud, en reeds omdat zij nog niet getrouwd was, aan 4e verachting prijs gegeven. Maar zij was moedig, zij 4cende zooveel als een Brahmaan, Sanskrief, den sleutel van alle wetenschap, en het meerendeel der lerende talen van Indië. Zij hield dan voordrach ten evenals haar vader, en reisde rond, verba zing wekkende door hare denkbeelden omtrent ondervijs voor de vrouw, protesteer ende tegen de huwelijken van kinderen in de wieg, tegen het kloosterteven der vrouw, tegen allerlei misbrui ken. Wes zij wat vroeger gekomen, men had haar gesteenigd of levend begraven, maar het was reeds in 1874, onder bescherming der Engelsche wetten. Zij reisde en kwam eindelijk te Calcutta. Daar ging zij eerst recht aan het studeeren. In zes maanden deed zij het examen voor de vereenigde wetgeleerden, pandits, der stad. Ramabai werd een wonder genoemd, kreeg den titel van Sarawasti en werd ten huwelijk gevraagd door een geleerd en vrijzinnig Bengalees, Medhavi. Ook deae echter verloor door dit huwelijk zijne caste; zelfs zyn broeder mocht hem niet meer schrijven, en toen hij na weinige maanden achterbleef, was Ramabai weduwe en paria, arm en veracht. Tot overmaat van ramp kreeg zij eene dochter; nu zag men wel dat ook de hemel tegen haar was, en de landgenooten wel gelijk hadden in hun haat en hun verachtirg. De Engelsche wereld te Calcutta nam Ramabai onder hare bescherming, en zij trok weer, preekende, het land door. Te Bombay stichtte zij eene vereeniging om de opvoeding der vrouw in Iridi te bevorderen. In 1881 diende zij bij de regeering een verzoekschrift in tot het oprichten van me dische 6cbol&n voor vrouwen; in de zenana's" toch wordt geen man toegelaten, en de helft dus der Hindoesche bevolking is geheel van weten schappelijke medische hulp verstoken. In 1883 stak Ramabai het donkere water" over en kwam naar Londen; zij ging er tot het Christendom over. Thans is zij 33 jaar oud; voor «ene Hindoe-vrouw is dat de hooge grijsheid, voor h'aar is het. ondanks lijden en ontberingen, de leeftyd van rijpe kracht en schoonheid. Gehuld in den witten sjaal der weduwen, heeft zij in Engeland lezingen gehouden, van hare dochter vergezeld, en geld verzameld tot het oprichten van een asyl voor kinderen, die reeds weduwen zgn en dan aan allerlei slavernij en ellende bloot gesteld worden. Na hare Engelsche reis is zij n*ar Amerika gegaan en heeft daar vier jaar lang rondgereisd, met hetzelfde doel. Eindelijk, in 1890, is zy iii Indiëteruggekomen en heeft er het be doelde huis gesticht, Shardu Zadan (huis der we tenschap), waar zij iiitussclien, zoo sterk is het vooroordeel, nog slechts een twintigtal kind weduwen heeft vereenigd. Toch heeft Ramabai alle voorzorgen genomen; iedere vrouw maakt haar eigen voedsel klaar, orn hare caste niet te verliezen, niet de minste rechtstreeksche poging tot bekeering wordt gedaan, alleen wordt er onderricht gegeven en vrijheid van spreken en deuken. * * Ten tijde van Raaiabais grootste ellende en vernedering, toen zij als weduwe, veracht en ver- ! afschuwd, was achtergebleven, was er n e vrouw } die haar steeds bleef ondersteunen en zooveel aan hftar deed als zij kon. Anibandai Joshee was van eene aanzienlijke Mahrattische familie, die in de omstreken van Poonah dorpen en paleizen bezat, en met de Engelsche regeering op goeden voet ! leefde. Zelfs was een neef van Anibandai, Gopal j Joshee, ofschoon van de trotsche Mahratten afkom stig, in Engelsche betrekking, en toen zij, vijf jaar oud, met hem trouwde, vond hij goed, dat zijne vrouw Sanskriet en Eiigelscb leerde. Anabandai werd in 187<S moeder, en haar kindje stierf. Zij schreef dit toe aan getuis aan geneeskundige hulp, en sedert dien tijd was het haar vaste denkbeeld dat de vrouwen en kinderen niet langer daarvan verstoken mochten zijn. Zij zelf wilde in du me dicijnen studeeren. j Gopal Joshee gat' haar verlof raar Amerika te j gaan, om daar baar studiën te maken. In 18sO ; deed zij te Phüadelphia met glans haar examen ! en keerde met haar doktcrseliploma naar VoorIndiëterug. Ongelukkig had do studio liaan- te i sterk aangepakt, zij stierf het volgend jaar aan eene longontsteking; maar haar voorbeeld maakte, diepen indruk, en de Engelsehe rogeering is op dit oogenblik druk bezig, de studie van vrouwe- j lijke artsen, zoowel Engelsche als liiudoesehe, voor ; Indië, aantemoedigen. j l tl da Bslglsc'uo (J/troui^/se geeft ele journalist Victo-r de la Hosbayo eigenaardige onthullingen omtrent de kleine rivierkreeften, ('trtcis-sc-:, die zulk een belangrijke rol in de i-ransche keuken ; spelen. Men kent den po t u ye hinr/nc ait.c tc/vnWs, j het begin van fijne, soupers, en den monoloog van l Coquelin: J'allais raanger des crevisses ' En cabinet particulier, Sedert vijfentwintig jaar" schrijft de !a Hesbavv is het verbruik van kreeften te Parijs, te Brussel, ! en ongeveer oven!, op overdreven, onzinnige vijs [ toegenomen. Do onvermoeide jacht die er op j gemaakt is, heeft de diereu i:i ele Fraiuche beken j zoo .goed als opgeruimd. Er zijn er nog w.el in de Ardennen, maar alleen in de streken waar men geen spoorwegen vindt, want deze voeren alles weg. De inboorlingen overigens geven niet om kreeft er. Jelui eet zeker kreeften naar hartelust?" vroeg ik aan een diens! meisje uit die streek. Ze lachte hartelijk. Mijnheer", antwoordde zij minachtend, bij ons rapen ze dat vuile goed niet op.'' Toen de Fransche kreeften op waren, is men ze in Duitschland gaan zoeken. Maar binnen twintig jaar is Duitschland ook uitgeput geweest, althans zoo goed als. Men moest ze nu nog van verder halen en wendde zich tot Poler, tot Rus land, waar er massa's zijn, en bet volk ze ook niet eet. Vandaar komt nu alles voor de Parijsche en Brusselsche tafel. Maar, ofschoon ze met snel treinen worden aangevoerd, ze lijden er toch te veel var.. De kreeften zijn vraatzuchtig en lijden honger, ze worden opeengepakt in slecht geluchte kisten of manden ; als ze aankomen zijn er ver scheidene dood en de overige niet veel beter. Het zieke beest is onder weg mageren vuil geworder, en wat men aan de lekkerbekken opdiseht, zijn niet veel meer dan kreettengeraamter. De slimme restaurateurs maken ze dan ook maar liefst (> la Bordiluise klaar; de heet e saus is alles, en al zoog men kreeften van gutta-pereha op diezelfde wijs klaargemaakt uit, de smaak zou niet anders zijn. Ook de doode kreeften worden nog gebruikt, als zij niet al te ver heen zijn. Men discht ze op als garnituur" voor tong u la Nürmcuide, voor kalfskop en tortue, en ook deze gaan soms nog wel a la Bordelaisc. Nu is er intusschen iets nieuws ingericht in België, en dit belooft een groote toekomst. Het water van de Maas is uil muntend voor kreeften (het Ileïtel de Suède te Luik is trouwens bekend voor zijn cr. wVscs' a la Liéi/coisi) en men houdt er nu in de buurt van Namen weirisstères of bondifi op na, waar de aangevoerde kreeften weer bijkomen, vet worden en frihch afgeleverd kunnen worden, liet zijn groote vischkaren van eikenhout, vol gaten, waar het stroomende water steeds doorheenloopt; de kreeften zijn dus in de rivier en toch gevangen. Het groote bezwaar is, ze te voo den, want zij eten veel. De meeste eigenaars ge ven hun wortelen; het beste voedsel zijn gewone visscher, alleen is dat duur, omdat zij er zulk een groote hoeveelheid van aan kunnen, eii om dat zij, als zij honger hebbei), elkander opeten, hetgeen al te schadelijk is. Ten slotte geeft de la Hesbaye de eenige goeie" manier om kreeften te koken. Vooreerst moot men hun niet, zooais vele keukenmeiden door. den staart afnemen; want dan lijdt bet dier, en ieder dier dat geleden beeft, smaakt minder goed. Men moet (voor vijftig kraefljes) in een grooten ijzeren pot wat water en wat azijn doen, van ieder :yt bierglas vol. Daarbij een paar uien, wat peterselie, zout, en veel gemalen zwarte peper. Het deksel van den ijzeren pot moet goed sluiten. Men zet hem dan, gesloten, op een sterk vuur. Zoodra het \ocht kookt, lieht uien even het deksel op, werpt er haastig de kreeftjcs in, en sluit bet terstond weer. De kreef'jes stikken on middellijk van den azijndamp en lijden niet:--. Men laat ze een kwartier koken, en schudt van tijd tot tijd, zonder het dfksel eraf te nemer. Dit is het Belgisch recept, en het goede. I u het Casino in een der Frat.sche badplaatsen werd eene collecte gehouden ten voordee'lo van eene reddingmaatschappij, en de vrouw van een journalist kwam met dn bus bij oen recalcitrant Kngelschman, die weigerde. Ik heb reeds gegeven", zeide bij. De jongo vrouw iiieïd aan. Eindelijk haalde do Engelï-chusan een goudstuk uit zijn zak. Ziedaar, mevrouw, maar het is alleen voor uw mooie oogen. De j.'iigo vrouw bloosde, maar liet zich niet afschrikken, en hield hem nogmaals de bus \oor. Als dat zoo is... ik heb er twee, mijnheer.' zeide zij. En de Kngelschman. aldus geestig terecht gezet, ten aanhoor') van iedereen, was wel gedwongen b.inue mine i mauvais jeu te maken en met tuig een goudstuk boete te doen. E?e. AllerleiDo Uti'cdttsclie ('ütii'uiit van Zondag .'!() Augus tus bevat het volgende betrekkelijk den redacteur onzer scha;-.krubriek, den heer lïudolpli J. Loiuan: Sedert eenige jaren r.ecmt deze schaakspeler in Nederland den fster. en in hut buitenland een zeer hoogen rang in. 'x's.s Mnntlilij, het bekende Engelsche. sehaaktijdschrift, wijdt du gi/hueio Au gustus atlevering aan de, bespreking van xiju verdiur.ster. liet volgende nemen wij uu.'t ingenomen heid daaruit ovor: lïudolpli Lu:nan werd jreboreu den ! l i K-tob;:!1 ISb'l en is de zuo:i van ur. Lomar,. p.:-o:'essi'r \\.\\\ de Amsterdamse/hèuiuversiieir. Jlei /ijn fi.rschen schedel, gebogen wenkbrauwen, ziolvollen blik, massieven haardos, denkende uitdrukking vuu het gelaat-, gi-jidard u:i-i /:eke;'e ov. rei-rik-üiie;,.!,.! trekker, lieriiinert. hij onmiddellijk a.t:, ikvt'ioveii. En i;idt:rd;ia.i is h;j ee;i nu:s;e;ii \\i'i :;)v?<? brteekenis. Sehar.iv en muziek gaan v;'"U! Miu.ei: en de hoor I.oinan is een ve/l.:i<'iak!i.' i , [;e \A>\ ue ;o r.iüneiisnioitiiïg. i K;t >uïs (,p zestii'! jarigen U'iiVijd, <\\ !e:.s bij aan het eor.servati'ire t>' !."ij zig :iiu-:"c.'k .-',[.i>... i\ii , dat hj iio '.?er-.ie br'-i! s. U'.i \'tiii )ir; .-rha:L\.--;i'.'i zicli eigc'i i-.iaakti. ; ;ia irr.ia'e Mj nu ir in h. L wezon der zaak doordrong. ?>,'???;?{ hij h:itt.-t',''-hteivjlxcr voreeraor. /';j;i \TLJU uren hesfee.i.1-j bi,, a:M i!o ,>;a.!ie der t^-eLin^ei', v.el be.-.! il'--!!,!.! dut o:,i voort te ;ii)uv/ü!i ee;i gm:do gr,i::dsla^ si/eii.; \,rei-ehte is. H;n> ^iiüstig stak h-j iliis iv>;d^ 0,1 /.<j \ jeugdige.i leeftijd ><,,' Ijij 'HL-C me. reuJe;1! .i-; r ':ie h. iidaagschüioi^eliedon, die door geiiu:; -..:e!it -<'. dreven, aan ile (-'ipei-vlakti^ blijven en li.i.i^^ti-;..verwachten dat een gunstige vind hun v.m /id! al'c konrïis zal toewaaien -- aiiu^enouiou i.o:.; dat zij kennis noodig achtdii, .Na oen degelijke voorii.'-'reidii'g a.m iiet Le'pzi^er ei;!iserv'tto:i'e, verti\t'< !. j nat.r :\eu!e:i o. i aa:i Jo mu/riek atadei-ue aldaar ijvj .studl'":; t o voltooien. Hier werd hij gevormd tot wat hij uu ie: een toonkunstenaar van hoogen rang. Duch ook gedurende zijn Sjarig verblijf in Keulen, te milden zijner ernstige studiën, vergat bij bet schaakspel niet. Integendeel; Keulen met zijn talrijke schaak spelers van naam, bood hem een vruchtbaar veld, Zijn omgang met mannen als Kockelkorr, Leffmann, Kist en vele anderen hield den lust tot grondige beoefening in hem levendig en wtrkte uitermate gunstig op zijn verdere ontwikkeling In lï-,83 vertrok hij naar Londen en vestigde zich in die stad voor goed, toen hem de betrekking van or ganist aan de Hollandsche kerk werd opgedragen. Hij is daar zeer gezien en treedt in talrijke in richtingen als docent in de muziek op. Ze'ió veel wat zijn maatschappelijke positie betreft. Wat hij in zijn privaten omgang is, weet ieder die het ge noegen bad een avondje in zijn gezelschap door te brengen. Van alle markten is hij thuis. Hij teekent u bijv. uit, en sprekend gelijkend ook, tijdens gij argeloos een gesprek met hem voer', terwijl bij, om u genoegen te doen, u altijd een paar jaar jonger maakt dan gij inderdaad zijt. Dit wijst op een uitgebreide kennis van de menschelijke zwak heden. Hij is bovendien miraiker en humorist bij uitnemendheid, en als gij, waar ter wereld ook, een gullen lach hoort weerklinken, kunt gij er zeker van zijn dat Loinan bezig is iets te ver tellen. Gedurende 10 jaren heeft hij op al de tournooien aan welke hij deelnam, prijzen behaald, meestal 1ste. Zijn laatste overwinningen waren: 1890 's Graveuhage 1ste prijs. 1890 Londen, wintertoun.ooi 1ste prijs. 1891 ielem, championship van de Uiiy of Lon den chess club 1ste prijs. 189f Utrecht, 1ste prijs. Terwijl hij, het laatste niet het minste, nog onlangs den Istcn prijs won in het Divan tournooi" te Londen. Men voorspelt algemeen dat hij binnen weinig jaren aan het hoofd der schaakwereld zal staan. Zijn stijl is wetenschappelijk, zouder droog te zijn; in midden- en eindspel is hij doorgaans schitte rend ; i!i»ar schiet zijn vernuft vonken en gevoelt hij zich recht in zijn element. Doch reken er niet op elat zijn speeUche geest eïa oogenblik de dege lijkheid uit het oog verliest geen idee ! Hij wil schitteren en ven.uftig zijn doch ep uw kosten. Het Journal de Iir>t:eellcx tcbrijfr: Hit St Thomas en <S'f. Lueusifilde in Xnlcrlnnd. De leden van het gihlf, met een aantal vreemlingen, die den 5 sten veijaardag van ele St. Lucasschool te Gent hebben bijgewoond, hebben j de vorige weck een reisje door Nederland gemaakt. j Onder de reisgenooleii bevonden/ich baron de U thune en de leden van het bestuur van het gilde, een vijftigtal ledi-n en eene delegatie van het i Engelsehe St. Georges- en St. Lucas gilde waar] onder de beeren Stuart Mil', alderman van Lon den, Jameis \Vealc, conservator van het museum te South-Kensingtem, (/reen en Wooi'. Zij zijn eetst naar Breda gegaan, waar de beeren Joseph de la Court en Van Hal, leden van de provinciale Staten, het gilde hebben ontvangen e:i met hen ele traaie O. L. Vrouwenkcik hebben bezocht, thans eleior de Hervormden gebruikt, en ele Katholieke eatheelraal, het merkwaardige! moelerne gebouw, door den heer (Ji'ypers gesi'ehf. Dinsdag zijn zij naar 's llertogenbosch vertrokker. N uiat men hier in het bijzonder du yt. i Janskerk beschouwd had, het grootste keikgebouw j dat Je Middeleeuwen in Hoiland hebben voort gebracht, hebben de reinigers zich naar lleeswijek begeven en aldaar het ruime kasteel en de prachtige verzamelingen van baron van den Boi gaerde van Heesivijek bezoekt. Woensdagmorgen heeft het -rilde 's Hertogen; boseh veriale/i e.-i zich naar Nijmegen begeven, de oude Romeinsehe stad Noviouiaguin. De kerk, die tegenwoordig aan de Protestanten toebehoor', i van St. Stephanus. bevat ele merkwaardige grai'I steile vnn Anna Catherina ele U-mrbun. gravin van Gelder, lier is een zeer interessant monument, (iie ^t. tephanuskeik met haar vijt'hoekig portaal, elat aan de Kn;;elsehe p.u-talen herinnert. ] Na eene zeer vriendelijke oïiieieele ontvangst : op het stadhuis bij den burgemeester van Nijj megor), hebben de reizigers de beide Romen sehe overblijfselen bezocht, die tegenwoordig in het j stadhuis beswaani werden . De dag van Donderdag werd niet minder goed besteed: 's morgens een bezoek aan i treelit »ewijd. om de verschillende gtTeloruieorde keikeu | te bestndeerer, eertijds duur du kathoiiiken ge bouwd, evenals de mode-rne kerk Sf.. \\iilibrord, het huis van paus Adriaan VI en het merkwaardige! aartsbisschoppelijk museum, geheel aan kunstvoor werpen uit de Middeleeuwen gewijd. Na ele;i middag, uitsta],ju pi r stotuuschip naar J.itfaas, welk krrsps l door den (K-keu va;i het llolhiudich j uil-ie vuu St. ernii'phns t-n S'. I.ucas, d< u lieer IIa-.iic.ciim. be.-tuurd v.ordt, die deze: plaats met tieid, he-.-i't begiftigd. Vrijdagmorgen beeft een u:fsr;-;|;it; naar Am sterdam, waar du musea koninklijk gehuisvest zijn. ir; een jt.Jle',-^ ilooi' ue;i urrlij.eet l 'ivpflsgoho.-iWi'. hè; /ilvere"; leest v.iu het g;ble \va.;\i'dh; 'ue' V.n.dei ;;:?;>. h'-'bben de i.;?'.-. i z:ch i'i vi-r vo'-r',e::ie..s il.' \;,];;oudè. jiircu tenu' t-.- komen. oi:i xie'i v.'\??- . e versterken doof i:-e-u !':''K'<!ei!ijk;i ,-'':-. /'i;i;i:s e;;; '/Uu' het gild;.- Y;Ui St. j'iioma.s e:i wereld nog niet rijp is. Aldus meldt de Nawnj Wrevtja. Bij de Leipziger mis komen altoos weer allerlei nieuwe vermakelijkheden te voorschijn, liefst zoo. dat de bezoekers er wat van mee naar buis kunnen nemen. Er waren ditmaal een massa quaesties" van ijzerdraad, schijnbaar onoplosbaar, als de vexir'-sleutelring-, de trouwring in de klem", de duivelsklem", de wedrenring en wedren sleutel", de sport-vexir", eene vexir-schaar', een vexir"-kurketrekker, enz. Ook vexir reclames zijn erbij. De winkelka&tklopper fopt iederen voorbijganger. Het is een figuurtje als een danely gekleed, 50 centimeter hcog, en door een uurwerk in beweging gebracht; om de paar minuten klopt hij tegen het raam, en dwingt daardoor menig voorbijganger om te keeren en te blijven kijken. Iets dergelijks is de automatische groeter, die voor ieder die de deur opent, den hoed afneemt,, Het plaatje, chromo-relief, wordt met een paar schroeven aan de deur bevestigd ; Let mechanisme bestaat uit een (ouw'je. Nieuwe geduld puzzle's zijn het eieren sorteeren, het geduldmes en de dwaaltuin. Als nieuw speel goed gelden de parachute-man, de klauter-August en het perpetuum mobile; als nuttig werktuig wordt aanbevolen de coupéschrik", (een kleine machine die papa" en mama" schreeuwt), en de schreeuwende doekspeld, die met een piependen bal in verband staat. Uit Budapest wordt een Salomo's rechtspraak meegedeeld, dezer dagen door een Hongaarscb kantonrechter gegeven. Te Gyoma, een landstadje, kwamen do Nazareners-, de aanhangers eener zeer ge< xalteerde, maar niet onzedelijke sccte, bij den kantonrechter en vroegen hem, een der hunnen, die zich Messias voelde, en daartoe demr den hemel was voorbestemd, naar Christus' voorbeeld te mogen kruisigen. De kantonrechter dr.cht een oogenblik na, en zeiele toer.: Vriender, ik wil uw godsdienstige gevoelens geen gewelel aandoen, en wanneer uw Messias zich wil laten kruisigen, elan heb ik er niets tegen: maar ont houdt dit: wanneer hij niet na drie dagen weer opstaat, dan laat ik u allen gezamenlijk en afzon derlijk ophangen." De Nazareners bedachten zich toen nog eens. Naar aanleiding eler brar.ddiscussiëu in den Raad. wordt oi> gewezen ep Eberhardt's brandblusciimiddel," ^genei aal-agent de heer Albert Vogt). en op vourtreü'elijkc resultaten die dit middel heeft opgeleverd bij proefnemingen der brai.dweor in de meeste groote steden van Europa. waarom het dan ook door deze bijna overal wordt gebruikt. Het mideler' schrijft men bezit niet alleen een sterk blusschende kracht, maar alles wat er mee in aanraking komt wordt onmiddelliuk onbrandbaar,'1 De bestuurders van het Nederlandsen Gasthuis voor behoeftige en minvermogende ooglijders, ge vestigd te Utrecht, hebben bet twee en-dertigste jaarlijksi h verslag omirent den toestand van de vereeniging en bet gasthuis doen verschijnen. Het aantal verpleegden bedroeg dit jaar ;>f>88; er zijn thai s drie geneesheeren, de heeren 11. Snellen jr.. dr. II. J. Kessler en T. Verwiy mede belast; ele geneesheer-dii eeteur is pre f. dr. H. Si.ellen, (iie het zeer uitvoerig en belangwekkend verslag uit bracht. Ingezonden. Schc/'enii>ne»j '27 Augustus Ibltl. '/.: t r </éee7t/c l{i.i!<tct ie. Wi'liiclit herinnert n zich, elat een \\i jaar geleden in uw, door mij overigens zeer gewaar deerd Weekblad, een bericht vooiLwam, waarin werd medegedeeld, dat uit een verslag, uitgebracht door de. Isaiübard OiVun. o. a. omtrent ele-n le\er, eiuur van droi.kaard.--, matige gtbi lukers en geheel onthouder-, gebleken w'a^, elat dronkaards do lang ste, mi\ houder-i de kortste, ievej skatis haddtn. V eind ik op /.ichzelf dit ber;e;t',t ju een serieus' blad als het uwe, zonder eenige toe voeging, zeer iiiispbiat.vt. dubbel speet het. niij, niet de teye:,spiaak, hierdoor o. a. ia do \'<ili;.:rr LIH! uiigelukt. een e>i meerdere weken later in uw blad opgeno men te zien. Daar dit bericht, oor-proi.kchjk Nl>. in the Laiidi voorkomende, ook door auelerc bladen werd overgendmen. stelde men dr. Uwen met dit telt in kern.is. Zeer aangenaam xoudo het m:j i;u zijn, ter v. ille der «aarboui, in uw blad mede ie douluii, iia( : l/r. 's.-iin;;ard O wou op het jongste congres voor hyi'ièi.e te Lemdeii, in de zitting van l.'i Augiistua il., in sclj'Tpe bewoo.'dingan luüktc liet nu.-lam!.', dat bi paaKledijk in het belarg van de;i drai.khaiiiU-! -einaakt wordt van zekere cijfer-, UTViit ii' et-u 'tooi' hem i'it:;eliraeht. veislng, waar uit geheel te;; onivchfo was al'-ieleid (,';o;i; ^li.cii it IIHS l^:e;i 1,1 »st erronei us'y dedueei.) dut matig'.1 'i'n:i '.!'«?</ i'in.-liii. liet is beken.!, dj,t gnuil Ti.istoi mei /ij:.e th'-erb en talrijke ve! e< rders be iiiii-.ji'. ii.it -iii'ijii"J roebels had givrr.i, tot hem o:.i raad ?;; \veiid. wat zij met ;':-? heilt dei- som i.i' -.'--t t'.u.-i . ilaar zij niet meer -.iau :i'-'( M i; )? l r;>elu-IïM.iju' /.Iel; /-jK e noodlg h-a-.i. i irdiif ',",>!>.tüi. dii" iege.i bet geld is, ried t-orspronkelijk. de ?Jü'nD'i rneliels eenvoudig te \erbrA'ieicr. Ten si.;tie i.-eii".?-:' :I"eg hij zijne aanhaiiistet- voor, ze uii.i ee; 'g* \vi-I-doei..ie '.lay.ies te Mo-.keu e! s-, Iioi;!;e ; i::: -,vi--te:\ b'iie1'. wat er .net zu;'\ geld U ;u . '. ' \.i",gei'-. <;.;;; hij, V0'-i' 'rticns ii''0i;i.-''K'.ri de Koslanies i O cents p«r re i ie MI, vs'. lo! ;:rli;\.I Ie e-i mee>t }l";i??^i':l:l;' iiLic s.irtei't'hi'.r <-.\v..rte en g\.kl.'.'urde Zij-lo V!"T CO^'i'1'.MES ei; GAuNE:-Ili.ll\Gl^N vindt meu in hut [?^"qnzijii Ksizershcf ", li.iua S C H A D !?'. & t; L D E N K O T T. K. F. O L-i Jc^e artiLdcu in NeJcfiai:c.

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl