No. 762 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. Tien jonge meisjes kwamen aanloopen, en reik ten er naar. Ik juffrouw! ik! ik!" Hier, Lucie, jij bent de netste. Jy mag hem maken, maar pas er goed op, de japon moet on berispelijk z\jn, geen kerfje in het satijn." Het werkstertje bloosde van genoegen. Het is voor een net zoo groot als jij." Ik zal mijn best doen, juffrouw", zei Lucie. Zij ging met het stuk satijn naar haar plaats. Altgd een buitenkansje voor jou !" riepen de anderen. Hoe kan het nu oMt blijken of wij ze «ven goed maken, als we er nooit een te maken tr\jgen?" Lucie antwoordde niet, deed een groot wit boezelaar voor, witte mouwen aan, en legde op ?de werktafel een groot stuk ueteldoek, om het satijn te sparen. Rondom haar werd gemompeld: ze is ?grootsch! waarom wil ze zoo graag trouwjaponnen maken? 't Is lastig, 't is besmettelijk, je moet er laat voor opblyven." En dan, het brengt ongeluk aan; wie trouw japonnen maakt, trouwt niet, of wel pas zeven jaar later." En jij, die wat graag een huishoudentje zou hebben," zei een ander. Lucie keek op. Dat heb ik nooit gezegd!" Neen, maar dat is wel te zien? Je gaat altoos kijken in de kerk als er getrouwd wordt...." Trouwen gaat zoo gemakkelijk niet/' zei Lucie. Dat hangt er van af, hoeveel pretentie je maakt! Maar jy zoudt niet den eerste den beste nemen; je bent zoo grootsch ..." Wou je me dat laten nahouden?" zei Lucie, terwijl ze met een glimlachje aan 't werk gingMaar in zich zelve mompelde zij zachter: Maar waarom ook niet.... grootsch?" * * * Twee dagen gingen voorbij, al piekende. Lucie zat in stilte te werken, de handen onder de bouillonnés en de strooken point d'Angleterre begraven, en genoegen vindend in het kraken der stof onder de naald en het glinsteren onder de lamp. Zeker een mooi meisje, die bruid." Er was een spiegel op het atelier, en zij kon zich er in zien,bleeke lippen, een tenger kleurloos gezichtje, ziekelijk en zonder gratie, alleen met twee mooie zwarte oogen. Och, ik ben te lealijk, dan dat hij ooit van mij houden zou, en toch..." En de oogen even sluitend zag zij dien glim lach weer, die haar sedert twee jaren iederen ochtend verkwikte, die halve groet van eene hand vol ringen, die zwarte knevel, dat heldere vriende lijke oog, waarnaar zij 's morgens al uitkeek, op den hoek van de rue de la Paix, voor een juwe lierswinkel. Hij is te mooi, te rijk voor mij, natuurlijk, en toch... wie weet?" En zij wond zich op met een kinderdroom, met den koningszoon die het herderinnetje trouwt. En waarom zou dan die juwelier niet een naai stertje trouwen?... Eensklaps hoorde zij roepen: Hoe is het met de japon, Lucie? Haast je wat, de dame is beneden." Nog een paar steken, een zoompje, juffrouw, en u kunt hem krijgen." Zij was bang geweest, dat men hem haar zou afnemen. Zij keek rechts en links, iedereen was aan 't werk. Toen boog zij het hoofd ter zijde, en trok zich dan achter, uit de krulletjes in haar nek, een haar uit, een lijn haartje, midden in den nek, daar waar zij, uit de praatjes dor anderen, ??wel wist dat kussen gegeven worden. Toen zij het haar tvmchen den nagel van den duim en dien van den wijsvinger had, zoo teer en krullig, zoo dun dat de kleur niet te onderscheiden was. scheen zij zich even te schamen en keek, de hand in de plooien van het satijn gestoken, om te zien of niemand op haar lette. Maar niemand keek op. Vroolijk en voorzichtig schoof zy nu het haar in het zoompje, rekte het er glad in, maakte voor het haar e>n satijnen kistje, en toen het er netjes in zat, naaide zij de eindjes vast met een ijver en vuur, dat hare vingers over de stof schenen te vliegen. Nu," zeide zij, als het waar is, dat het geluk aanbrengt, een haar in een trouwjapon te hebben, dan ben ik zeker dat hij mij zal liefhebben." * * * 's Avonds was de japon, die s morgens aange past was, klaar, en kon afgeleverd worden. Je moet me het pleizier doen en haar zelf gaan thuisbrengen," zeide de première". Het is in je weg; de knecht heeft veel boodschappen, dus hij komt zeker laat thuis. De dame wacht er op. En je weet, daar wordt gewoonlijk een fooitje voor gegeven." Lucie zette haar hoed op, deed vroolijk haar manteltje om, speldde de japon ia een witten doek en verliet het atelier. Wie haar zoo vlug had zien loopen, zou ge zegd hebben, dat zij niets droeg; van genot sprong zij over het trottoir met de japon op haar arm en dacht er aan, dat mirgen haar hair, achter de bruid aan, over de tapijten en loopers door de kerk zou sleepen. Arm haartje, haar van een leelijk meisje l Het zou, in zijn zoompje, de plechtig heid meemaken! In zijn witte gevangenis, zou het door de gaatjes den bruigom zien, de geluk kige ouders, de twintig kaarsen, de bloemen in stapels achter het altaar rijzend, het zou het or gel hooren, de bruid zou, om het te sparen, als zij knielde, haar japon een weinig opnemen... Ik ben er al!" zei zij opeens. Zij ging binnen. Het portaal was vol bloemen. Het was zeker de soirés ter gelegenheid van het teekenen van het huwelijkscontract. Een knecht kwam haar opendoen en liet haar in een kleinen salon vol bloemen en licht. De juffrouw komt bij je; of je een oogenblik wil wachten." En de bruid kwam, huppelend, in een rose japon en vol verrukking. Laat eens kijken, laat eens kijken!" Lucie spreidde op de canapéden sleep uit en S het corsage met oranjebloesem. Het bruidje klapte in de handen. Kom eens kijken, Louis; 't is toch voor jou, dat ze me mooi maken!" i Lucie keek haar aan .... De bruid was niet mooier dan zij, maar de uitdrukking van geluk maakte haar stralend en bekoorlijk. Kom eens mee, kom eens kijken!" Louis kwam binnen, zag beleefd de twee meis jes aan, en terwy'l de werkster het hoofd boog over de japon, om de plooien een duwtje te geven, keerde het bruidje zich om, en zei zacut: Ik moet het meisje wat geven..." Louis had het gehoord; en kwam haastig vooruit. Zeker niet; dat moet ik doen. Asjeblieft, jufje." En bij de deur haalde hij een muntstuk uit zijn vestzak. Lucie keek op. Zij herkende den juwelier. Zij herkende zelfs zijn glimlach, zijn vriendelijken winkeliersglitnlach, waarin zij zich iederen morgen zoo vergist had. Asjeblieft, juffrouw. Tot ziens." De deur ging achter haar dicht; Lucie bleef onbeweeglijk staan en dacht er niet aan, de trap af te gaan. Haar beide handen drukte zij op de borst. Het doet zeer..." zeide zij. Door de beweging was haar hand opengegaan i en het vijffrancstuk viel van de trappen, de eene j verdieping voor, de andere na. j 't Is waar," zeide zij droevig, ze hadden gelijk; ik was te grootsch." KLANKEN ALS KLEUREN. Proeve van Verklaring door W. OTTO. Dat zal ik je trachten uit te leggen," zei my'n medische vriend, met al ket gewicht van iemand, die overtuigd is, dat een wetenschappelijk ant woord op de gedane vraag boven mijn horizon zou gaan, en ik kan het je al niet duidelijker maken dan door de vergelijking, die jaren geleden reeds gemaakt en sinds dien tijd tallooze malen herhaald is. De gelukkige inval is dus niet van mij, zooals je allicht denken zoudt, omdat die juist valt binnen de grenzen van je vakkennis. Het is alleen een toeval, dat ik het jou onbe kende aan het bekende kan vastknoopen. Je moet je dan dat zenuwstelsel hierover liep de vraag voorstellen als een uitgebreid telegraafnet. Geen vlek, geen dorp, geen gehuchtje is overgeslagen. Overal, in n woord, zyn kantoren, die van iedere gewaarwording, van iedere impressie, dadelijk bericht zenden naar het hoofdkantoor, het groote centraalbureau, de hersenen, waar zij allen worden opgenomen en aan den geadres1 seerde, ons eigen lieve ik, worden afgeleverd. Als je wat ziet, proeft, ruikt, hoort of voelt, dan zijn dat allemaal overgeseinde gewaarwordingen. Als ik je b.v. op de teenen trap, gaat er dadelijk een dépêche naar het hoofdkantoor om je met de veroorzaakte pijn in kennis te stellen. Wordt nu zoo'n zenuw op een bepaalde plaats en onder zekere omstandigheden doorgesneden, dan kan het bericht niet passeeren, en zoo zou het moge lijk worden, dat ik je op de teenen trap, zonder dat je er iets van merkte, omdat er dan storing is tusscheu het kantoor van afzending en het centraalbureau. Je ziet dus, dat de vergelijking van zenuwen met telegraafdraden heel scherp zinnig gevonden en heel duidelijk is." Heel mooi," zei ik, en vooral die storingen gaan alleraardigst op. Maar een draad kan niet alleen breken, hij kan ook met een ander in contact komen, waardoor een telegram, op den eenen draad geseind, op den anderen overloopt, wat meestal tot misverstand en allerlei verwarring aanleiding geeft, zooals je wel begrijpen kunt. Stel je eens voor", zei ik schertsend, dat derge lijke contacten ook bij de zenuwen plaats vonden, dan zou je toch deerlijk van de wijs raken, want een telegram van js oor, een geluid dus, zou als van je oog komend, dus als kennisgeving van een kleur-impressie het hoofdkantoor bereiken. Wat je ziet, zou je meenen te hooren; wat je voelde, zou je zien, en wat je hoorde, zou je proeven. Daar zou geen sterveling meer uit wijs kunnen worden." Mijn vriend lachte om dien d wazen inval, zooals hij het noemde, en maakte toen, ernstiger ge worden, de zeer juiste opmerking, dat men een vergelijking nooit tot haar uiterste consequentie mag doorvoeren. Stel je gerust", zei hij, als we de zenuwen met telegraafdraden vergelijken, dan wil dat nog niet zeggen, dat ze aan dezelfde storingen onderhevig zijn, en van zenuw-contacten, zooals jij je die voorstelt, heb ik nog nooit ge hoord." Maar ik wel van verschijnselen, die alleen door het aannemen van dergelijke zenuw contacten te verklaren zouden zijn. Luister. Al de jongere schrijvers, die er zich op beroemen een nieuwe kunst voor te staan en dan ook al het oude, alles wat vóór hen geweest is, met een minachtend schouderophalen bejegenen, beweren, dat zij, in hun zooveel fijner waarnemingsvermogen de ver schillende geluiden niet alleen hooren maar als kleuren zien. Ook andere impressies komen tot hen in kleuren en een van hen verhaalt zelfs, dat de indruk, dien een boek op hem heeft ge maakt, hem in een kleur of in een mengeling van kleuren voor oogen staat." Dat is geen wonder, en daarbij behoeft men nog niet aan zenuw contacten te denken; het is mij zelf wel gebeurd, dat het my' by het lezen groen en geel voor de oogen werd. Groen en geel voor de oogen worden in de beteekenis gebruikt van duizelig worden, verbysterd geraken. Met dat eigenaardig gebruik van de kleuren in onze taal dienen wy bij het bespreken van die kleur-, impressies rekening te houden. De kleuren spelen in onze spreekwazen een groote rol. Nu eens ge bruiken wy ze in haar eigenlijke beteekenis, dan weer dienen zij ons tot zinnebeelden. Zwart is rouw, droefheid. We spreken ook van iemand, die een zwart gezicht zet; van iemands zwarte gedachten, in tegenstelling van wit, dat de be teekenis heeft van reinheid, onbesmetheid in de eerste plaats, maar ook blijheid, geluk, onschuldige vreugde beteekent. Zoo zegt Vondel in zy'n Lykkrans voor mijn Dochtertje": De felle Doot, die nu gheen wit magh aien Verschoont de grijze liên. en in zijn Altaergeheymenissen" roept hij uit: o, driemaal wiftedagl terwijl hij in zy'n Harpoen" iemand wit, d. i. gelukkig roemt, omdat hjj d'arghernissen" vermeed. Er zijn juffertjes, die van lichtzinnigheid verdacht worden, omdat ze zoo ivitjes lachen. Iemand wordt van drift of schrik zoo wit als een doek, en dat is zeer ongezond voor menschen, die reeds zoo wit zy'n als een duif. In de Schrift staat rood als scharlaken, van zonden gesproken, tegenover het wit gewasschene; aan de speeltafel staat rood tegenover zwart, en in de politiek gaan roode republikeinen en zwarte internationalen dikwijls hand aan hand. Iemand, die een blauwen Maandag bij een vak is, weet er nog niet veel van, is eigenlyk nog groen. Die zy'n groene bruiloft viert, offert aan het blauwe, d. i. het ideale, en laat alles, wat hem aan dj blauwe scheen, die hij vroeger eens heeft geloopen, herinnert, maar blauw, blauw,W»ax een vermenging van geel, oranje en rood voor ons gevoel te zwak is om. den gloed der zon te vertolken, nemen wjj onze toevlucht tot de metalen als middel tot vergelijking, en wij spreken van de gouden stralen der zon en van het zilverlicht der maan, ja, de sterren worden diamanten, op het donker-azure hemelkleed met milde hand uitgestrooid. Hier hebben wij alleen het oog op het uitwendig voor komen. Maar ook de waarde dient ons tot ver gelijking in: spreken is zilver, zwijgen is goud. Een hart van goud is een edel, rein, innig goed hart en een zilveren stem is welluidend en klankvol. En zoo zou je, al zoekende en sn ff Blende nog wel meer kunnen vinden. Maar ge oeg om te bewijzen, dat de kleuren in onze spreekwijzen zijn opgenomen, en niemand zal, dunkt mij, dwaas genoeg zijn om te gelooven, dat ik bij de uit drukking: hij is nog groen," of hij is een roode", iets anders meen dan: hij weet er nog niet veel van, hij komt pas kijken, of hij is een radicaal van de ergste soort. Aan kleur als kleur wordt hier volstrekt niet gedacht. Men moet van goeden wille zijn.'' Juist. Al die uitdrukkingen hebben in onze taal het burgerrecht verkregen, en iedereen verstaat ze. Maar niet als zoodanig wenschen de nieuwere schrijvers die kleuren te gebruiken, neen, bij hen is het noemen van een kleur het middel om een impressie te vertolken, niet van wat zij hebben ge. zien, maar van wat zy' bobben geh«ord. Ze vertellen niet meer, zij beschrijven niet meer, maar in na volging van het classicaal bestuur, doende wat des SCHAAKSPEL. 311» Jaargang.Redacteur RUD. J. LOMAN. Mira Lodge, Deronda E(ad, Ilerne Hill, Londen. S. E. Verzoeke alle mededeelingen deze rubriek betreffende, aan nevensgaand adres te richten. No. 121. Zwart 7 stukken. a b c d e f g h Wit 4 stukken. Wit geeft in 3 zetten mat. Heeren abonné's die aan den oplossings-wcdstrijd van 1892 wenschen deel te nemen, wordt hierbij herinnerd dat de oplossingen der Januari-problemen op Maandag 8 Febr. aan din redacteur te Londen moeten worden verzonden. De verzending heeft steeds iederen tweidenMaan dag van elke maand plaats; dit geldt voor 't geheele jaar. De redacteur looft de volgende prijzen uit: Een complete jaaigaog (1892) van Deutsche Scliach Zeitimg", Düutsches Wochensehach", Cliess Monthly'', British Chess Magazine" en van Plantiju's geïl lustreerd Maandblad voor Nederland.'' CORRESPONDENTIE. S. v. G. te 'a Hage. Alles in goede ordo ontvangen. Uw zwager had helaas n winstpunt te weinig om voor een prijs in aanmerking te komen. Een volgend keer beter. A. v V. te Den Helder, 115 en 116 moet zijn: 117 en 118. U behoeft ons nn alleen nog de oplossingen van 120, 121 en 122 op 9 I'ubr. te doen toekomen. Doe uw best eens in Den Helder voor onzen Ned. bond, een afd. aldaar zou zeer gewenscht zijn. L. H. D. te G. Uw medewerking verheugt ons zeer. De nieuwe schikking zal u stellig beter bevallen. Dr. P. te U. Hartelijk gelukgewenscht! CORRESPONDENTIEWEDSTRIJD. Wegens 't uittreden van den heer Kapteijn, wiens plaats door den heer Deelman uit Groningen wordt ingenomen, is een kleine verschikking noodzakelijk. De heer Geverding's plaats in groep B wordt door ?den heer Doelman ingenomen, die van den heer Vink in groep C door den heer GeTerding, van den heer Faber door den heer Vink en van den heer Kapteijn j door den heer Faber. Wij hopen dat dit de eerste en de laatste maal zal zijn dat wij h. h. deelnemers j met de opschuiving moeten lastig vallen. Eefste zet van zwart in den len Nederlandscben Correspondentie-wedstrijd. Groep A. l 2 3 i 5 6 7 8 9 10 c5 ea e5 e5 e5 e5 e5 e5 e5 e5 Groep D. Elzas Severijn Severijn Vink Vink Faure Vuurmans Faure Elzas Vuurmans Groep B. l Groep C. Hoes eöfiuese e6 eG Gevcrding e5 e5 Gantvoort e5 eB Ciecolino e5 eöGantvoort e5 e5 Huese e5 eöCiccolini e5 B6 Peet d5 e5 Geverding eG e'/Peet e5 Groep F. e 5 eG Speet Den Hertog Muntjewei ff .Deelman Speet Muntjewerff Deelman Den Hertog Hoes Groep E. v. d. Meulen Bauer Faber Steegstra Bauer Brandsma v. d. Meulen Steegstra l 2 3 4 5 C 7 8 9 10 eo e5 e5 d5 e5 e5 e5 e5 Faber eG Bi-andsma UIT DE SCHAAKWERELD. In Berlijn zal binnenkort een match om 500 Mark gespeeld worden tusschen Dr B. Lasker, broeder van Em. Lasker) en den Russischen matador S Alapin uit Petersburg. Op een thans in gang zijnd tnurnooi, waai'aan alle sterke Berlijiische spelers deel nemen, o. a. von Bardeleben, llolliinder, Walbrodt, von Scheve, Schallopp, Harmonist, ('aro on Kanneforth, is Dr. Lasker zoo goed als zeker van den eer- | sten prijs. Do heer Kanneforth schroef onlangs aan don redacteur der Cbe.ss montbly" in oen artikel over Berlijnsche Schaaktoestandon, dat indien dooi de sterke spelers uit hun midden een tot eerste kampioen van Berlijn moest gekozen worden, onge twijfeld nagenoeg allen voor dr Lasker zouden stem men. Enkelen stellen hem zelfs boven dr. Tarrasch, j (?ter Meisterspieler ven Xüniberg'') wiens stijl niet l van eenzijdigheid is vrij te ploitcn. Mocht dit laatste i werkelijk 't geval zijn dan zal de Rus 't hard te ver antwoorden hebben. De heer Ilichard Mangelsdorf (oud redacteur der j Illustrierte Zeitung) verhaalt in de Deutsche Schachzeitung de volgende treffende herinnering aan een bezoek van den overleden moester Louis Paulsen te Leipzig. InNov. 18G3 verscheen in 't CaféNational,'t mid delpunt van 't toenmalige Leipziger schaakleven, een vreemdeling, die aanstonds aan een tafeltje plaats nam waar men bezig was een tournooipartij te ana lyseeren. Er ontstond spoedig een levendige dis- l cussie over de waarde van een zet, welke de vreemde met 't diepste stilzwijgen Aanhoorde. Eert t toen | men hem er om vroeg gaf hij zijn rncening over den | zet te kennen. Zijn oordeel was zoo scherp en juist dat ik, die den vreemde in stilte had gadegeslagen, don aanwezigen als mijn opinie meedeelde dat de on bekende niemand anders dan Louis Paulsen kon zijn. Men hechtte eerst weinig geloof hieraan, maar den volgenden dag bleek 't dat ik gelijk had. Toen nn in Januari van 18G4 Paulsen weder 't CaféNational bezocht, werd hij verzocht oenige blindeliugspartijen ten beste te geven. Hij was hiertoe bereid en de geïmproviseerde séanoe nam aanstonds een begin. Ik sloeg met Lepge en Hirschbach (twee bekende, sinds lang overleden, Leipziger schakers) een door Paulsen gegeven Evansgambiet gade. De partij stond voor den blindspele spoedig zoo mooi, dat de tegenstander gorust kon opgeven. Tot algemeejie verbazing kondigde Panlsen, op 't kritieke oogenblik den voor de hand liggenden zot niet aan, maar verzonk in een lang gepeins. Toen Hirschbach mij zijn verwo dering te ken nen gaf dat Paulsen voor 't vinden van zulk een gemakkelijken zet zoo lang noodig had, zeide ik hem : Heb maar geduld, Paulsen kondigt oen mat aan," waarop Hirschbach ongeduldig antwoordde: Ach was, da ist gar kein Mat drin!" Na zich ongeveer 20 minuten bedacht te hebben, weerklonk 't: Wit zet in 11 zetten matl" Op mijn verzoek stuurde Paulsen mij den volgenden dag voor do ,.I(instrierte Zeitung" een uitvoerige analyse der tallooze varianten ? die tot 't mat voeren. Aan 't slot zijnor analyse schr-ef bij de woorden Abor ich habe kein Schachbrett dabei bcnützt." Do partij die wij hier laten ; volgen, is wellicht 't schitterendste voorbeeld van i Paulsen's vlug, zeker en voel omvattend combinatie- j vermogen." EVAXSGAMB1ET. Wit. L. Paulsen. l e4 e5 a P f « P H» 3 I, <-4 I, <«5 4 1)4 L b4: 5 (>J L (??"> G o-o P m H. Zwart. Schneider. 8 O 10 11 12 (14 c(14: cd4: L b(> (15 »U4: I) K: I) al: en wit kondigt in 11 zetten mat aan. De moeste varianten zijn echter minder dan 11 zetten. Zelfs zeor geoefende schakers zullen, met bord en stukken voor zich, langen tijd noodig bobben om zich van de beste verdedigingen van /wart een idee te vormen. De lezers zullen, door zelf de oplossing te zoeken, 't best een begrip kunnen maken van 'tgeeu j er in die 20 minuten in 't hoofd van den blindspeler moet iijn omgegaan. De heer Mangelsdorf deelt nog mede, dat in de hoedenfabriek van Haugk te Leipzig de maat van Paulsen's schedel als eeo rariteit in eea album bewaard wordt. DE HAVANA MATCH. St'initz wint een prachtige partij. Dat Steinitz' spel minder vrij van fouten is dan vrotger, blijkt ten duidelijkste uit de dagehjksche kabelberichtcn. Hoe dit zij, zooveel is zeker, dat zijn combinatievermogen en de daarmede gepaard, gaande verbeeldingskracht, door Jt klimmen der jaren geen schade hebben geleden. Ieder die deze partg overspeelt, zal met genoegen zien dat Steinitz als matchspeler er een geheel anderen stijl op nahoudt dan die welken hij in zijn boeken als de eenige ware verkondigt. Stand der match op 27 Jan. Tschigorin 4, Steinitz 3 remises 4. Vierde matchpartij. SPAANSCHE PARTIJ. \Vit. Zwart. Steinitz. Tschigorin. l e4 e5 15 P d5: D d5: '> » * 't » iTK 16 L b3 D c6 *** *- *? ^^ ^^ -t ?? T\ .1 T 1 ?* n -m t ?£ ff l ' I' e- L *17 3 1. l>o P ib 18 L e3 K hs * d;J (1(i 19 0-0-OseJiiiiikmat. 5 C';5 g*> Wit draagt zorg dat ' (J P bd'- L g7 zijn spel volledig ontwik7 P l'l 0-0 keld is voor hij tot den. 8 L a4 P d7 aanval overgaat. Indien zwart niet in 15) . .. T ae8 tijds zijn pionnen in 't 20 1) fl! centrum vooruit brengt, Steinitz ziet reeds de door P e,7, cG en do, mogelijkheid van T h7:. krijgt, wit door 0?0?0 't Xu volgende slot is steeds gelegenheid tot meesterlijk. een aanval op den door 20 .... a5 gG verzwakten K-vleugel. ->^ (]4. ed4' <» T o:5 P cr> 22 P (14: L d4:' 10 L c2 P eö2;5 T ,14: L d4: 31 J'+! P e7 24 T Ii7:! K h7: 12 hö«l» 20 1) hit K s~t Telnat T e8 en P f8 26 L ll(5f K f6 Inkt ons boter. 27 D Il4f K e Jf 5J:' PÏV 2SD^t Seeftop. Van de h.h. Gantvoort, Ciecoliiii en v. d. Meulen hebben wij (Woensdag 5 uur) nog niets ontvangen. Om geen stoornis te weeg te brengen hebben wij hen in allo partijen e5 laten spelen. Wij richten aan alle deelnemers 't beleefde verzoek uit consideratie voor hun medespelers, hunne zetten nooit later dim '3 Maandags te versturen.