No. 770 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. ?dig trouwen, een echt voornaam huwelijk in den ?styl van de achttiende eeuw. Reeds in de wieg was Henriette met een achtjarigen graaf d'Auray verloofd. Zy' had sedert dien tyd haar bruidegom nooit gezien, dit was volgens de begrippen van den Parijschen hoogen adel destijds niet noodig. Binnen eenige weken moest het huwely'k plaats hebben. Maar gravin de Saint-Ange had tot voorwaarde gesteld, dat haar kind na het huwelijk nog een jaar by de nonnen zou blyven; zij was immers nauwelijks zestien jaar en nog te teer voor de stormen van het leven. Daar ben ik, daar ben ik!" klonk het plotse'ling juichend door de openspringende vleugeldeu ren, en vrooly'k sprong Henriette de moeder om den hals, kuste en omhelsde haar, rukte zich we der los, vloog haren broeder in de armen, lief koosde dan weer de moeder, dan weer den broe?der, lachte luid en vrooly'k na iederen kus, deed vraag op vraag, gaf op iedere terstond het ant woord, huppelde en tjilpte daar tusschen door, als een vogeltje, dat van het naderend onweer geen vermoeden heeft. Eenige seconden lang was alle smart vergeten. Hector bewonderde zy'ne zuster, wat was zij groot geworden! Niet waar? zoo groot als jy', broertje!" Nu, zoo groot niet." Toch wel!" En zy' plaatsten zich met de rug gen tegen elkander, om te meten, en schertsend lachte zij hem over zijn schouder uit of zy niet .gelijk had; het scheelde geen vinger breed. Moe der moest het bevestigen. Ach, de gepijnigde vrouw wist niet wat zij by de kinderpraatjes moest zeg.gen. Toen zij echter beiden vóór zich zag staan, de dochter, een flink opgegroeid meisje, voor haar leeftyd verbazend ontwikkeld, de zoon, fijn en tenger, maar op de dochter merkwaardig gelij kend, dezelfde oogen, dezelfde kleur der wangen, alleen alles eenigzins hoekiger en niet zoo fijn van vormen ging haar plotseling een gedachte door het hoofd, een gedachte van redding. Ja, dat was de eenige veilige schuilplaats voor den vervolgde! Maar spoedig, want iedere minuut ver grootte het gevaar, spoedig naar boven met de koöers van Henriette! Het rytuig niet laten uit spannen, men had het dadelijk weder noodig! Snel en niet lang gevraagd! De moeder had thans geen tyd, op de verwonderde vragen van Henriette antwoord te geven. Later zou zy haar allef ver klaren. Nu was het er om te doen, spoedig te ?vertrekken, spoedig, spoedig... Ongeveer een uur later verschenen de speur honden der politie, aan welke kardinaal Dubois «en zyner vertrouwden had meegegeven; zij door snuffelden het geheele gebouw, keken in alle hoekjes en gaatjes rond, en vonden niets. De gra vin echter was bij de huiszoeking in 't geheel niet aanwezig, want zij bevond zich op hetzelfde -uur met hare dochter Henriette in de Abbayeaux-Bois, in den salon der abdis de la Trémouille, ?en beval het meisje aan de zorgen van de oude dame aan. Henriette Beatrix Félicité, geboren 1706, doch ter van den overleden graat de SiintAnge," zeide de abdis, terwijl zy de papieren van de nieuwe kweekeling doorzag. Alles in orde ... ik heb den graaf zeer goed gekend... de kleine lykt sprekend op hem... Oe wilt dus bij ons bly'ven, mijn kind? Dat is goed... Het komt me ?ook voor, dat onze leiding u geen kwaad zal doen ... Saint-Cyr, ik ken dat... burgerlijk, provinciaal, geen beschaving en geen chic ... Het geen wy van daar krijgen, is alles eenigzins linksch en stijf... zooals gy, mijne lieve Henriette... Henriette heet ge, niet waar? Dat is goed... Ziet n, mevrouw de grarin, met de twintig dui zend francs, die u voor de kleine jaarlijks stort, kan nog al wat tot stand gebracht worden. Zy zal een dansmeester noodig hebben, wij geven haar den grooten Duprévan de opera. Thévenard van het Théatre Francais moet haar houding en Schaakspel. 3de Jaargang. 27 Maart 1892. Redacteur RUD. J. LOMAN te Londen. Adres: Mira Lodge, Deronda Road, Herne Hill, Londen. S. E. Verzoeke alle mededeelingen deze rubriek betreffende, aan bovenstaand adres te richten. No. 129. Zwart 11 stukken. abcdefgh Wit (11 stukken] geeft in 2 zetten mat. CORRESPONDENTIEWEDSTRIJD. (Adres: Haarl. Houttuinen 143, Amsterdam.) Vijfde zet van Zwart. 1 O 3 4 5 6 7 8 9 10 D P L P L L L D P A f7 c6 aa b4 b6 b4 a5 f6 f6 d6 1 L * :'L i P L B (17 (?5 d6 ca fc4: aa c5 fa f6 d7 C có .L (16 d6 D L a5 P ed4: L e7 1) b6 gf3: L P P P D <?& ed4:P f6 a6 f6 L b6 d6 a5 c4: f(17 P L D P E cd4 : D da; d6 ip d6 f5 g* ca e7 P P T> L d6 'L f6 F f6 (16 a5 c5 c5 e4 f6 a5 a5 a6 Van E., te Zw. Dubbd schaak wordt ook in deze notatie aangeduid door ff. Van een der deelnemers ontvingen wij geene zetten. Wij hebben hem uu uitgenoodigd, die per briefbevalligheid leeren. Zangles ontvangt zij van Cochereau, hij zingt goddelijk. Dat alles zal haar goed doen..! Is zij altijd zoo schuw en schuch ter?... Toch zeker ook wel eens een beetje,on deugend, ongemanierd, schalksch, niet? Dat is goed." En het gewichtigste vergeet ik bijna," riep zij uit, de kleine moet toch trouwen. Bin nen zes weken, geloof ik?" Ik wenschte het huwelijk uit te stellen," mengde de gravin er eenigzins verlegen tus schen in. Uitstellen? Waarom dan?" Ocb," vervolgde de gravin licht blozend, zij is zoo jong ... zoo teer ... hij zelf zou het ook beter vinden ..." Hij? uw schoonzoon?" Ik meen, hy .: . zij ... mijne dochter ..." Ach wat!" voegde de abdis er tusschen in. Uw dochter blijft immers nog een jaar bij ons!. .. zoo teer!.... sta eens rechtop, kleine meid! Nu, wat een taille! groot, lang!.... Figuur, hm, mid delmatig.... Neen, gravin, niet uitstellen! Wij laten haar zoo spoedig mogelyk trouwen. De bruiloft zal in het klooster plaats hebben, mijne pensionnaires verheugen er zich reeds op.... Zij spelen bij deze gelegenheid Athalie van Racine.... En 't is waar, de rol van den hoogepriester is nog onbezet. Die krijgt uwe dochter. Ge zult wel goed den hoogepriester spelen, niet waar, kleine?... Wees maar geheel onbezorgd, lieve gravin, vertrouw maar op God en op mij! Henriette is nergens beter bezorgd dan by ons." De nieuwe kweekeling verwierf spoedig de tympathie van hare medeleerlingen. Zij was steeds zoo zacht, zoo bescheiden, zoo dienstwillig, wel wat overdreven schuchter, en het was in 't oog loopend, dat zij aan de spelen in den kloostertuin, waarbij het soms recht dol en uitgelaten toe ging, nooit wilde meedoen. Dat waren juist de gevolgen '.ai de eenigszins styve opvoeding van Saint-Cyr. De meisjes maakten zich dikwijls ge noeg vroolijk over de zonderlinge bewegingen, de linksche gedwongen houding van hare gezellin. Zij deed alles anders als de anderen, kon niet elegant loopen, niet staan, niet zitten zooals een jonge dame, was tot in het belachelijke schuw, terughoudend, en kon soms met armen en beenen al heel rare bewegingen maken. Moest men dan niet lachen!? Doch zy wilden haar geen verdriet doen en wanneer zy hunne vroolijkheid aan haar botgevierd hadden, verdrongen zij zich ook wel rondom haar, om haar door liefkoozingen ver giffenis te vragen. Dan moest men echter zien, hoe zij door haar werden afgeweerd. Eene onbe grijpelijke drift kwam dan bij haar op, en het schuwe meisje werd plotseling een wrevelige stijfkop, waarvoor de anderen bijna bevreesd waren. Gewoonlyk riepen zij Thérése de Roncy erbij, op dat deze allen wrok verjoeg. Zij was de eenige, die de nieuwe kweekeling in alles vermocht te beheerschen. Tusschen beiden had zich een innige verhouding gevormd, zij voelden zich met elkander verbonden door eene vriendschap, die aan verliefd heid grensde. Zulke pensionaatsvriendschappen komen meer voor, waarin een schijnsel van onbe wuste zinnelijkheid schemert, heftig en onschul dig, gemengd met jaloezie en zelfopoffering; tus schen Thérése en Henriette baarde zij dan ook geen verwondering. Zij was warmer, glooiender van de zijde van Thérèse. Henriette behield ook hier haar terughoudendheid, hetgeen dan fot kleine tooneeltjes van pruilen en verzoenen aanleiding gaf. Eens kwam het zelfs tot een ernstigen twist. In een onweersnacht, toen de donder onheilspellend door de kloostergangen klonk, werd er aan de deur van Henriette's kamer geklopt. Het was Thérése. Zij was bevreesd en wilde den nacht bij haar vriendin doorbrengen. Deze echter opende niet. TWrèse klopte, smeekte, weende, werd boos vergeefs, Henriette opende niet: het paste niet, zeide zij, het was tegen de huisverordening, kortom, zij wilde niet. Van toen af was de kaart aan zijne tegenspelers mede te doelen. Drin gend verzoeken wij dezen deelnemer, door dergelijk verzuim den geregelden gang van den wedstrijd toch niet in gevaar te brengen. H. J. d. H. Heeren deelnemers aan den probleemwedstrijd, uitgeschreven door den Ncd. schaakbond, worden herinnerd dat de uiterlyke termijn van inzending is 31 Maart e.k. De problemen moeten gezonden worden aan den heer J. F. Heemskerk, Oosteinde, 's Hage. UIT DE SCHAAKWERELD. De uitslag van den eersten h !i-houdelijkon wed strijd der Heldersche schaakvereeniging is als volgt: Ie klasse Ie prijs Faure (G uit 7), 2e prijs van Voornveld (5 uit 7), 3e prijs Heersma (4 uit 7), ie prijs Berkhout (3'.> uit 7). Tweede klasse Ie prijs Marijt 16 uit 8), 3e prijs Seheltema (G uit 8), de Boer (5 uit 8). Derde klasse Ie prijs Kikkert (4 uit 5), o prijs Bussing (4 uit 5). De vcreeniging telt thiins 28 leden en, naar men ons verzekert, is de ambitie steeds toenemende. Op de clubavonden komen gewoonlijk 22 a 24 leden bijeen. In 't Cafó de la liégonce wordt thans oen wedstrijd gehouden, waaraan alle eerste l'Krijselio schakers, behalve Kosenthal, d ee'nemen, o. a. A r nous de Kivière, Taubenhaus, C'lerc, Max Kann, Sittenfeld, oetz, Weismann en Janvoski. Voor wyj ter perse gaan ontvangen wij uit Zwolle 't verblijdende bericht, dat ook aldaar een schaak club is opgericht, die Dinsdag 15 Maart geopend werd. De volgende wreek /al te Londen tusschen de Ludgate Circus ' en de ..Metropolitan" schaakclubs een wedstrijd gehouden worden, waaraan 75 spelers van weerskanten deelnemen De president dei' Uritish Ohess Club te Londen, de heer Georg Newnes M. P., heeft ,£20 uitgeloofd voor een match tusschen Lasker, Mason en liird. Zeventiende matcbpartij. EVANSGAMBIET. Wit. Zwart. Tschigorine. Steinitz. l e4 e5 4 1>4 L b4: 2 P i'3 P 06 5 c3 L ar> 3 L «4 L. c5 (14 (16 L si vriendschap bekoeld, doch Thérèse raakte buiten zichzelve toen het met het huwelijk van 'Hen riette ernst zou worden. Het was de gravin de Saint-Ange gelukt, het huwelijk eenige weken uit te stellen, maar de vader van den bruidegom, markies d'Auray, drong aan op spoedige afdoe ning der zaak. Hy had voor zijn zoon een regi ment gekocht, waarvan deze terstond het com mando moest overnemen. Had de dienst hem een maal in z\jn macht, dan kon hy geen ty'd meer voor trouwen over hebben. De gravin verzon nieuwe uitvluchten, gat voor ziek te zyn, liet Henriette ook eene lichte ongesteldheid hebben, zoodat de oude markies ten laatste ernstig boos werd. Dat eeuwig rekken van een lang uitgemaakte zaak werd beleedigend voor zy'ne familie. Hoe nu? Het was immers toch maar alleen om een vorm te doen. Op die manier beschouwde ook de jonge graaf d'Auray de geheele huwelijksgeschiedenis en dit was overeenkomstig de beschouwingen van zyn tijd en van zyn stand. Zijne bruid had hy in het spreekvertrek van het klooster eenige bezoeken gebracht, niet om te zien, hoe zij er uitzag, of zij mooi of leelijk was, of zy hem beviel of niet, dit alles was slechts bijzaak, maar ook alleen om de voorgeschreven plichten van weivoegelijkheid te vervullen. Ook de gebruikelijke bruidsgeschenken had hij reeds overhandigd. Zy waren prachtig, het geheele klooster bewonderde de kostbare stoffen, de heerlijke edelsteenen, de onvergelykelijke kant, en alleen Henriette had onverschillige blikken voor al de schatten. Aan het huwelyk stond thans echter niets meer in den weg. De gravin wilde het in alle stilte laten voltrekken, de markies zette echter ook ditmaal zyn wil door: vacantie voor alle kweekelingen, feestmaal, con cert, tooneelstuk door de jonge dilettanten, een dansje ten slofte, pretmaken zonder eind. Na de laatste gavotte maakte graaf d'Auray voor zijne jonge vrouw eene diepe buiging en verliet de abdij, terwijl Henriette, van de gelukwenschen der vriendinnen vergezeld, zich naar haar kamer terugtrok. * * * Spoedig daarop stierf kardinaal Dubois. Zijn dood beduidde voor Hector de Saint Ange volko men gratie. De commissaris van politie verkreeg deze zonder veel moeite van den Re gent en haastte zich, de moeder van den graaf de goede tyding persoonlyk over te brengen. Eenige nieuwsgierigheid was daaronder verborgen. Gaarne zou hy vernomen hebben, waar de jonge man zich eigenlijk verborgen had gehouden. Een gerucht wilde weten, dat hij over den Oceaan ontvlucht was, naar het nieuwe wonderland Louisiana. Bijzonder waarschijnlijk klonk het intusschen niet. De beroemde speurhonden der politie hadden nog nooit zulk een slechten reuk gehad. Waar kon hij toch zitten, de onzichtbare? Zy'ne moeder verzocht, daarover te mogen zwy'gen. Maar denzelfden dag nog haalde zij hare dochter uit het klooster terug, eenige uren later kwam ook Hector aan 't licht, en nu klonk weder lui.le vroolijkheid in het oude paleis der graven de Saint-Ange, en door de deftige vertrekken weer galmde het zilveren lachen van eene vroolijke meisjesstem, klonken de jubelkreten van een ge lukkigen jongen man. Het geheele huis was er jong door; Den volgenden dag echter stond de gravin op nieuw voor de abdis, zichtbaar verlegen, want zij had haar eene vertrouwelijke mededeeling te doen en wist niet, hoe zij de zaak voor den dag moest brengen. Of men steeds over Henriette tevreden was geweest, stamelde zij, of haar gedrag nooit tot berisping had aanleiding gegeven. Nooit!" riep de oude dame. Het meisje is een engel...- alleen nog niet geheel hare beschroomd heid te boven, te schuw U hadt haar langer bij ons moeten laten blijven.... overigens een engel, zeg ik u, een engel!" 8 D a4 L f3: Dit houden wij voor beter dan a6, zooals in de 15de partij geschiedde. 9 gf3: cd 4: 10 cd4: a6 11 L da P e7 Hiermede offert zwart een stuk op. 12 L c6:t P c6: 13 d5 b5 14 D a3 P d4 Zwart heeft alles prach tig berekend. 15 D :i5: D f6 16 D aS! De correcte voortzet ting. IJ P c3 dan P f3: f 17 K g2, (17 K hl, D h4 18 K «2, D g4 f 19 K hl, P 1)4 en wint) P h4 j IS Kg3, D f3 f 19 K L4:, ho en matin eenige zetten. 16 .... P (;2.' /wart vergist zich hier deerlijk, hij had met 1,4 een sterk spel gekregen. Bijv. aldus : b4 17 D bal (17 D 1)4:, P f3 f en zwart zet mat, zooals in de vorige noot) P f 3 : f 18 K g2, P h4 f enz. 17 D d3, dan P f3: f 18 K g2, P hef 19 K-h3, P g6 of D al: 17 D d3 18 1) e2! 19 L b2 20 L al: 21 K hl 22 T gl Veel beter 23 P d2 24 D d3 25 T g3 26 K g2 27 el'5: 28 P e4 29 P g5 30 D e3! 31 1) efif 32 L £7: f! 33 D e7 t 34 P e6 35 hg3: 36 D eS 37 ab3: 3S g4 P al: 0-0 D h6 T acS f5 T f7 \\&8 T e7. D h5 1)4 a5 D h4 a4 T b8 T bf8 T ia: K h8 K g-?: K «-6 D S3: T 1'8 1)3 ab3: T e5 39 D gSf Opgegeven. Achttiende partij. ZüKEETORT's OPENING. Wit. Zwart. Steinitz. Tschigorine. l l» f S f5 5» 0-0 D c5 Hierdoor gaat de partij 10 P d4 P g6 in de Hoil. verdediging 11 1) (-2! over. Dreigt 12 P b.). 2 (14 e« 11 .... P c8 3 (4 P 1'6 12 f4 4 P ('3 L e7 Noodzakelijk, omzwart's .-, (|5; f-pion tegen te houden. Deze pion is de béte- 12 ... L f6 noir in deze verdediging, 13 L e3 L d7 hij oefent een geweldigen IJ. L 1'2 P e7 druk op 't zwarte spel L d4: 15 Ld4:, c5 16 uit. _ L f2, P fO zou den ge5 .... 6(15: vaarlijken zet e4 verhin6 Pd5: 0-0 derd hebben. 7 g;{ d6 15 T acl! L d4: 8 L g2 P bd7 16 L d4: ca Het doet me genoegen dat te hooren," stot terde de gravin, ik heb u eene bekentenis te doen myne dochter.... of hetgeen hier voor my'ne dochter doorging?was niet my'ne doch ter. ..." Wat dan?" My'n zoon!" barstte de gravin los. Jezus, Maria en Jozef I" riep de oude dame en sloeg ontzet de handen ineen. Reeds lag de gravin echter aan hare voeten, smeekte met op geheven handen om vergiffenis en vertelde haar alles, het duel, het doodsgevaar van haar zoon, hare wanhoop, de terugkomst harer dochter,'en hoe haar, toen zij het meisje zag, plotseling de gedachte door den hemel was ingegeven, haar dochter naar eene tante in de provincie te zen den, en in haar plaats haar zoon in het jonge| damesgesticht te plaatsen; aldus had zij hem het leven gered. Dat is goed" riep de abdis en trok de gravin aan haar hart. Ja, moederliefde kan alles... Veel ten minste, want alles nog niet... Een meisje hebt u toch niet van hem gemaakt... Vandaar dus het wonderlijke gedrag van deze ongewone kweekeling!? Ik moet lachen" en de wakkere vrouw lachte werkelijk, zoo dat zy zich de zy'den moest vasthouden.... plotseling echter verstomde zy' te midden der vrooly'kheid, met eene uitdrukking van schrik op het gezicht maar daar valt me iets in, het huwelyk!... De jonge man is toch getrouwd!... O, wat moet dan daarvan worden 't" Dit juist wilde de gravin, daarom was zy ge komen. Eigenlijk," vervolgde de oude dame, wanneer ik juist overleg, zou het het beste zyn, dat u de zaken liet, zooals zy' zyn... dat wil zeggen, graaf d'Auray is met Henriette de Saint-Ange ge huwd; goed, het bly'ft daarbij, en de jonge man zal er wel niets tegen hebben, dat wy hem eene andere Henriette toezenden, dan die hy bij het huwelyk gezien heeft; in de trouwakte behoeft geen letter veranderd te worden ... Wat dunkt u?... Maar neen, u hebt gelijk, dat gaat niet! De twee zyn immers toch om zoo te zeggen in 't geheel niet getrouwd, en de jonge d'Auray... ja, die is getrouwd en heeft nu toch geen vrouw! Maar dat is vreeselijk!... Weet u wat? Gaat u naar den aartsbisschop!... Neen, doe dat lie ver niet! Ik ken hem, hy is geen man van de wereld, hij is een dweper, hij zou razen en wee. klagen en een helsch lawaai maken, .terwy'l w\j toch de lastige zaak zoo stil mogelyk moeten houden... Ik heb het! Ja, lieve gravin, ik kan u niet helpen, ge moet u terstond reisvaardig maken... ge moet naar Rome, naar den Paus l Waarom zijt ge ook zulk eene lieve, goede moe der? Ik moet u nog eens kussen... En houdt u je goed stil, dat zeg ik u, anders... Adieu!" Eenige weken later knielde de gravin de SaintAnge voor den Heiligen Vader, wien zij een brief der abdis had ter hand gesteld. Op den pauselijken zetel zat destijds Innocentius XIII; een edeldenkende, goedhartige priester, toegevend voor menschelijke zwakheden, wanneer zij aan geen onreine hartstochten ontvloeiden, voor alle goede gevoelens i oegankelijk. Over het bewuste geval schudde bij echter het hoofd. De moederliefde was een schoone beweegreden, zij verontschul digde veel. Maar de kerk was misleid, en de overtreding kon niet geheel ongeboet blijven. Ziet ge, lieve dochter,'1 zeide de Heilige Vader, gestraft moet er worden... Wy zullen de boete ook aan u niet kunnen kwytschelden. Het geval is meer voorgekomen, niet waar?" zeide by tot een kardinaal-kamerheer. Wat gebeurde er toen met den goddelooze?" Hij werd levend verbrand!" antwoordde de Monsignore. Er ontstond een onaangename pauze. Nu," merkte Z Heiligheid op, zoo ver zullen wij niet gaan... hoogstens verbranden wy een 17 dc6 L c6 b cO: was sterker. 18 e4 D d7 19 P d5 P d5: 20 cd5: L 165 21 T f;} P c72 22 T c3 P a6 23 T ce3 T feS 24 T e6! P c7f Een zeer vergeeflijke fout! gG wordt weerlegd door 25 g4 en de oogen schijnlijk beate verdedi ging D c7 wordt door de volgende mooie combi natie te niet gedaan D f7 25 D b3, L d7 2öD b7:, P c7 27 T cl, P eü: 28 deG:, L efi : 29 T c7 en wint. 25 D f5: P e6: 26 de6: D e7 27 D ba: T ac8 28 D b7 : T c7 29 D e4 T ecS 30 L c3 T c4 31 D d3 a5 32 T dl » a7t 33 K hl T c4-c7 34 I) d6: h5 35 L c4 Hier had wit in 6 zet ten mat kunnen zetten. 35 D d8f, K h7! 36 L e4f, gfi 37 L g6 : f, K gG: 38 D gaf, K h7 39 Dh5:f, K g8, 4JD h 8 schaaknnt. 35 .... T e8 36 D e5 T c5 37 T (15 T do: 38 L d5: T e7 35) D g7:t Opgegeven. Overzicht van den Engehchen bondswedstrijd.gehouden te Londen 7?18 Maart 1892. . -1 E. Likker J. Ma-oii 0 K. J. Lnmaii ; D 11. E. IJirrt ', 1 c. ii. i.cv.K-k ! ;. K. F. IVnton 1 » F. J. !.<?'.? ' (l _ {^ ^ 1 : 0 0 } l 2 3 " i i 0 .i i i ;!;.?. i ? 'S -^ r : -_E T- , - 0; f? _;H],r-i ~ " i 1 1: 1 1.2 ; ' 2 1 1 1 ; o i - i i ; 1 1 o i i o :?j 1 1 1 ii o n l- ; i 1 ' 1 ? ?g ^ i ^ ? 1 1 1 0 i s i a' r - ,3 5 i 5 t.i |Ji'| rt : ^ l ^ ' H i 1 1 '« 0 1:1 :7f 1 ! 1 ? 1 7 1 1 i'« 11') '<>J : i i 'si 1 0 d »} M. .TasnuKi'ort^iy i O j O ! (l j O l j o l i l o ; l l .S_ L. van Vliet l O O ' d j l . j| j J O tl ! l i J ;*JJ^Murtimer ~ ij|i O j O ''Öj j 0.1 (l?i_0 J_'3j II' llunilir.il , (P ; O (l j (l : O |0 l Ji II l :?l \S_ ~~Ö". H. i)~"(iössip j (l ', O j 6 j J ; O I O . l , O , S i O ' '2} Eerste prijs ? 360 Em. Lasker van Berlijn, tweede prijs ?240 Jas. Mason, derde prijs (?120) Eud. J. Loman, vierde prijs (?60) H. E. Bird en C. D. Locock gezamenlijk.