No. 772 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. ?gerde, dezen af te staan, Hertog Johan Frederik trok in het jaar 1671 met gewapende macht tegen Brunswijk op, maakte zich van het grootste gedeelte der voorwerpen meester «n verzond deze naar Hannover, waar z\j tot het begin van deze eeuw zonder gevaar zyn kunnen bhjven. Ia het jaar 1803 dreigde de Fransche invasie. De schat werd zoo snel moge lijk ingepakt en naar Engeland vervoerd, van waar hy, zeer beschadigd, naar zyn vroegeren plaats van bestemming teruggebracht werd. In het jaar 1866 wilden de Pruisen zich van den schat meester maken, maar zij vonden dezen niet. Trouwe dienaars van koning George hadden hem in een voor vreemden bijna ontoegankelijke schuilplaats bewaard en daaruit is hij na het vermogenstractaat van 29 September 1867, volgens hetwelk de schat als persoonlyk eigendom van koning George erkend werd, voor den dag gehaald en vervolgens naar Weenen vervoerd. In de donkere kel ders van het slot te Schönbrunn lagen de prach tige kunstwerken anderhalf jaar lang, waarop koning George ze aan het Oostenrüksch museum voor een onbepaalden t\jd ter bezichtiging afstond. De Welfenschat aan den Stubenring bevat 82 kostbare sukken. Het aanzienlijkste onderdezeis het groote koepel-reliquiar". Dit is een reli?quiën-kast, in den vorm van een Byzantijnsche kerk met vele koepels. Langen tyd hield men deze reliquiënkast voor de eenige in hare soort. Die van prins Soltykoff in South KensingtonMuseum kan er eenigzins mede vergeleken wor den. Hoe hoog de waarde van den schat der Welfen wel is, is moeilijk te bepalen, in elk ge val zal hij millioenen waard z\jn. Naar men zegt ' moet hy binnenkort naar het hertogelijk slot te ?Gmunden worden overgebracht. Veiling Albert Wolff. De volgende week Woensdag wordt in het hotel Drouot een begin gemaakt met de veiling van de schilderijen, bron zen beelden, meubels en boeken van Albert Wolff. De ijver, waarmede de kriticus van den Figaro zoolang kunstschatten van allerlei soort trachtte te verkrijgen, is bekend, de verkoop van zijne nalatenschap is daarom voor de kunstlievende Parijsche wereld een ware gebeurtenis. Onder de schilderijen bevinden zich werken van BastienLepage, Bernc-Bellecour, Barillot, Boudin, de Baramont, J. L. Brown, Cabanel, Carolus Duran, Dagnan-Bouveret, Duez, Feyen-Perrin, Guillemet, Gervex, Heilbuth, Jongkind, Henry Monnier, de Xeufville, Puvis de Chavannes, Eochegrosse, A. Stevens, Van Marcke, Weber enz., onder de beeldhouwwerken die van Caïn, Dalou, Franceschi, ? Carpeaux, Chapu, Frémiet, A. Millet, SaintMarceaux, Suchelet de Vasselot enz. Het Théa^e d'Art te Parijs heeft weer ene voorstelling gegeven, ditmaal niet met symboli sche geuren en kleuren. Vertoond werden: een pièce sotérique", Les Nocesde Sathan, in verzen van Jules Bois, waarin, naar de dichter op het programma uitlegt, de mysteriën van Eleusis ver nieuwd worden; eene gedialogiseerde bewerking van den eersten zang der Ilias in vier tableaux, de Verdeeling van den buit, de Pest en de Toorn van Akhilleus, de Verschijning van Thetis en de Olympus; en eindelijk twee bedrijven van Vertinqetorix van Edouard Schuré, waarover men (zegt Jules Lemaitre) niet oordeelen kon omdat ze zoo slecht gespeeld werden. Eene circulaire, onderteekend door aanzien lijke Fransche componisten, Gounod, Massenet, Ambroise Thomas en anderen, is vooral in En geland verspreid, met het doel, bijdragen te vra gen voor een monument voor den onlangs over leden componist Henri Litolff, wiens graf te Colombes bij Parijs is. Het monument zal ont worpen worden door den uitstekenden beeldhou wer Lucien Pallez. De schryvers der circulaire herinneren er aan, dat de componist van geboorte Schaakspel. 3d« Jaargang. 10 April 1892. Redacteur RUD. J. LOMAN te Londen. Adres: Mira' Lodge, Deronda Road, Herne Hul, Londen. S. E. Verzoeke alle mededeelingen deze rubriek betreffende, aan bovenstaand adres te richten. No. 131. Zwart 7 stukken. abc. defgh Wit (10 stukken) geelt in 2 zetten mat. CORRESPONDENTIE WEDSTRIJD. (Adres: Haarl. Ilouttuinen 143, Amsterdam.) Zesde zet van /wart. A j U i C l ba I 68 L c5: ?2 P d4 |P e5: go 3 ed4:P g4 i h6 4 D (16 P e6 d6 5 P f6 P 65: P f6 6 L e7 ed4:D e7 7 (16 8 P e 9 d5 10 0-0 L P e5: P ed4:D L e5 L fe4: e7 f5 f6 D E b5 L b4 L b4fL e7 P ge7 h6 c6 h6 67 f6 T. e6 I1 (16 ii6 (15 c5 L c6 do 0-0 e7: Pbd7 dc6: ' 65 d6 d6 een Engelschman was en dat z^jn laatste opsra aan Shakespeare's Ring Lear ontleend was. In Free Ewssia van Maart 1892 komt van de hand van Robert Spence Watson de volgende be schouwing voor over het werk van George Kenran: Leven en lyden der ballingen in Siberië." Men wist tot nu toe weinig of niets van het Russische verbannings»sy3teem en nu is er een stroom van licht op gevallen. Zij, die Stepniak's Rusland onder de czars" hadden gelezen en bekend waren met de barbaarsche behandeling der politieke gevangenen in Rusland zelf, waren voorbereid op. vreeseJijke onthullingen, als het schandelijke ballingensysteem voor het publiek zou openliggen. In Kennan's boek nu worden feiten onthuld, die onmogelyk aan twijfel onderworpen kunnen worden. Nu de bij gedeelten in de Century verschenen artikelen vereenigd zijn, kan men beter over hun belangrijkheid en waarde oordeelen en ieder lezer zal de fraaie beschrijvingen waardeeren van een uitgestrekt land dat nog bijna onbekend is. Zeker zal eens de dag komen, dat leden der Alpenclub op de groote bergreeks van den Altaïbeslag zullen leggen. Maar wat dit boek enig in zyn soort maakt, is de beschrijving van het verban ningssysteem, vooral zooals het wordt toegepast op politieke misdadigers. Nergens kan men zulk een kalm en toch zoo verschrikkelijk vonnis lezen over het slechtste bestuur, dat de 19de eeuw te aanschouwen geeft. Het geheele systeem is slecht. Er is niets goeds aan, zelfs als men het toepast op echte misdadi gers. Wat iemand ook moge hebben misdreven, het algemeene gevoelen moet zich verzetten tegen het langzame martelen van een man of eene vrouw, tot ze krankzinnig of dood zijn. Maar indien die marteling als straf wordt opgelegd aan iemand, die ouder verdenking valt bij een regeering van spionnen, dan moeten wij eeuwen teruggaan in de herinnering, om iets dergelijks aan te treffen. De heer Kennan laat weinig onaangeroerd. Hij bezoekt de politieke ballingen in de afgelegen goud- en zilvermijnen op de Chineesche grens; hij ontmoet ze in allerlei verschillende plaatsen; hij deelt de door den czar goedgekeurde voorschriften mee, die zóó kunnen worden uitgelegd, dat de ballingen aanhoudend worden gemarteld; beschrijft hunne manier van leven, geeft allerlei voorbeelden van de misdadige dwaasheid der administratieve autoriteiten en sciildert de droevige geschiedenis van hen, die in elk beschaafd land eene eervolle plaats zouden hebben ingenomen onder de kundigste, beste burgers van het land, maar die ver oordeeld zijn een ellendig bestaan voort te sleepen. Als het rechtstreeksch doel der russische regeering was, hen, die zij voor onbetrouwbaar" houdt, tot zelfmoord of krankzinnigheid te voeren, kon ze geen anderen weg inslaan, om het te bereiken. Ka de czar weet dit. Hij heeft zelf de maat regelen goedgekeurd, die het leven zijner slacht offers beneerscheri, en rapporten als die van den gouverneur-generaal van Ojst-Siberië, generaal Anuchin, tevens door Kennan meegedeeld, nemen allen twijfel aan zijne bekendheid met de treurige toestanden weg. Alle zelfopoffering en edele toewijding, die ir. de Russische revolutionnaire beweging zijn op te merken, heeft George Kennan beter dan iemand begrepen en gevoeld. Hij mag trotsch zijn op zijnen arbeid. Zelf heeft hij soms met levensge vaar al het verborgene doorzocht, dat er schuilt achter de ergste tirannie, in dezen tijd aan schouwd, en elkeen, die de vrijheid liefheeft, ziet op hem als op een wakker strijder in eene goede zaak. Deze boekdeelen zullen door velen worden ter hand genomen en ze zijn dat waard. Niemand zal ze openen, of hij zal wenschen, ze van het begin tot het eind te lezen." De Eedacteur stelt voor, de prijswinners' der G Eif/e.n Haard bevatte in de Maart-nummers o.a.: het vervolg van Aleide Ploegers door Louise 13 H , artikelen over Alcxander Ver Huell door Jer. de Vries, Indische schetsen door Pryamanah, Het reddingswezen in Nederland door M. C. van Doorn, Prof. de Wal door A. A. de Pinto, Mevr. de Vries door L. Simonsz; en als illustratiën portretten van Alexander Ver Huell, W. Roelols, J A. B. Stroebel, Prof. Mr. S. de Wal, Mevr. Sophie de Vries; een aantal platen uit Ver Huell's portefeuille, Red: dingsbooten, Kermisvreugd naar David Teniers Jr., platen uit Comenius' Vestïbulum rerum, etc. Naar wij vernemen zal binnen kort bij den uitgever L. J. Veen te Amsterdam verschijnen: Extase, een boek van geluk, door Louis Couperus. Het nieuwste nommer van Warendorfs Novel len-Bibliotheek bevat Amsterdamsche luidjes door Justus van Maurik, Het is een dubbel deeltje en kost dus 20 cent. UIT HET BOEK DER MENSCHELIJKE DWAASHEID. Dat was in mijn tijd anders, och hemeltje lief..." en wat daar dan verder vo'gt in de boetpredikatie, die een ieder wel eens zal ge hoord hebben van zijn grootmoeder over de ver dorvenheid, de zucht tot opschik, het opdirken" enz. van den tegenwoordigen tijd in vergelijking met de zedigheid en den roerenden eenvoud in den tijd toen zij nog een jong meisje was! Als men die oude luidjes zoo hoort en daarbij bedenkt dat hun grootjes precies hetzelfde klaag den, dan zou men gauw gelooven dat we werke lijk bezig zijn al maller en maller'' te worden en dat dus inderdaad ook het paradijs van een voud en degelijkheid achter in plaats van voor ons ligt. Ik heb eerlijk gesproken over het alge meen niet heel veel fiducie in dien goeien ouên tijd" en meen dat het ook op het gebied der menschelijke koketterie niet aangaat het voor te stellen alsof het in andere beschavingstijdperken en in vroegere tijden zooveel beter was dan thans, 't Mocht wat! Hoe verder we teruggaan in de geschiedenis der beschaving, hoe maller en onnatuurlijker dingen we juist te zien krijgen. Velen zijn gewoon zich de min beschaafde volken voor te stellen als een soort typen van eenvoud en natuurlijkheid, maar dat lijkt er niets naar; zij worden vooral niet minder dan wij gekweld door den duivel der behaagzucht en geven daarbij zulke dolle dingen te aanschouwen dat het be paald onderhoudend en interessant tevens is dit hoofdstuk uit het groote boek der menschelijke dwaasheid eens op te slaan. Wij zullen dan zien ?dat aan dat opdirken" een algemeen-mensche lijke begeerte ten grondslag ligt, de begeerte om mooi te schyjnen en er stellig nu en dan over verbaasd staan, hoe onaesthetisch, onsmakelijk, onpraktisch juist het gros van de menschen daarbij altijd is te werk gegaan en voor een groot deel nog te werk gaat. Talrijk .zijn de vormen waarin de menschelijke koketterie zich openbaart. De meest primitieve phase vinden we in het verven en tatouaeren van het menschelijk lichaam; in een tijdperk, dat volgens sommigen reeds van meer bescha ving zou getuigen, ging men het lichaam zelf ! vervormen; weer later ging de mensen zich lang zamerhand kleeden en begon hij te koketteeren door uitioendige sieraden, terwijl in onzen tijd de koketterie zich, in hoofdzaak althans, nog slechts openbaart in den vorm en kleur der kleederen. Het verven en tatoueeren vindt men bij de minst beschaafde volken, het meest algemeen in Australië. De Australische dandy verft zich roode en witte strepen over borst en beenen, kleurt zijn kroeskop vuurrood, smeert bovendien het overige gedeelte van zijn lichaam dikwijls nog in met een soort pommade van rooden oker en loopt zoo te geuren met een behaagzucht, waar de pedanterie van menig Haagsen heertje do moest naiove bescheidenheid bij is. Andere groepen na afloop van den C. W. te doen kampen om de beide prijzen, uitgeloofd resp. voor de best gespeelde partij en de brillantste combinatie. Hij wil echter de deelnemers over de wenschehjkheiil dezer wijziging laten beslissen. Ik verzoek mijn me despelers dua, op hunne eerstvolgende briefkaart mij hun oordeel te willen kenbaar maken. Den deelnemer, die mij zijne zetten in K 'l en K10 niet toezond, heb ik uitgenoodigd, die zijn tegenspe lers per briefkaart te willen meedeelen. Hopen we, dat dit de laatste onregelmatigheid is in het opgeven der zetten! H J. d..H. TWEEDE PKIJS,, ILLUSTRATED AMEKICAN." 't Volgende probleem in 2 zetten is van den werk man P. J. Cohen te Amsterdam. Wit. K hé. D dl, T h5 en hu, P ei en f'5, L (12, p d3, g2, ge' en h2. Zwart. K f4, D e8, T e7 en g8, l' e3 en f l, L b5 en dl, p c3, el, f'2 en g3. C01UIESPON DENTIE. Dr. P. te U. S uur ons s.v.p. Sportblad van April. W. A. l', te B. Uw voorstel, notatie betreffende, lijkt ons zeel' praktisch. Dank voor gelukwenschen. J. F. H. te 's-Hago. Vriendelijk bedankt voor brieven. OVEKZIC1IT VAX 'T MEESTEHTOUKXOOI TE LONDEN. 28 Maart. Lasker?Bird, Hiciliaarisch, Laster won. Blaokburne?Gunsberg, Spaansch, lihu-kburne won. 29 Maart. Gunsberg?Lasker, 2 IVd^pel. remise. Bird }Iason, Bird's opening, .Mason \\ori. 30 Maart. Mason - Gunsberg, onregelmatig, Gunsberg won. Lasker?Blackburne 4 Prdspel, Lasker won. 31 Maart. Gunsberg?Bird, Stanton's verdediging, Bird won Blackburne - Mason, Prugambiet (normaal verde diging), B. won. l April. Mason?Lasker, Spaanscli, remise. j Ijird Bhu-kburne. l'Vom's gambiet, Blackburne won. i 2 April Bird?Lasker, onregelmatig, Lasker won. Gunsberg Blackburne, Giuoco-piano, Blackburne won. ?i April. Lasker?Gunsberg. l'ransch. Lasker won. Mason?l»ird, Stannton's verdediging, Mason won. 5 April. Blackbuniü- Lasker, \Veeucr partij, Lasker won. Gunoberg?Mison, onregelmai'g, Mason won. Stand, l.itnl.'i'r /! uit , te spelen met Mascn. BlackliKi lic i uit <;, te spelen met Mason en Bird. Mason .ï"n uil fi, te spelen niet Blackburne en Lasker. (iiinalterij J .< uit 7, te spelen met Bird. Bi ril l uit (S, te spelen met Gunsberg en Blackbnrne. GEWEIGERD KONINGINNE GAMBIET. Engeische Bondswedstrijd. Wit. L Van Vliet. «14 < 3 P f3 4 63 5 P c3 P f6 L d6 Zwart. Em. Lasker. (i L (12 P bd7 7 L e2 P 64 8 1) 62 De laatste 3/ellen van wit zijn bijzonder zwak en doelloos; 't consebewoners van Australiëtatoueeren zich door met een scherp voorwerp figuren in hun huid te prikken waar dan kleurstof in wordt gebracht, Zoowel mannen als vrouwen takelen zich zoo toe, doch vooral de mannen; wat de vrouwen betreft, ze tatoueeren zich minder, maar de duivel der koketterie verliest daar niets by, want zij verven zich destemeer en overdekken zich het lichaam, vooral de kuit en nog een ander dik gedeelte, met de gekste teekeningen, die ze dol graag en met de meeste ijdelheid vertoonen aan ieder, die er maar naar wil kijken. Tot welke martelingen ook de zoogenaamd eenvoudige stammen reeds worden gebracht door de modezucht, blijkt vooral ook uit de griezelige" ma nier waarop de Eskimo's gewoon zijn zich te tatoueeren: ze teekenen namelijk eerst de figuren op hun lichaam en volgen dan de lijnen daarvan door onder de opperhuid een naald en draad door te halen gedrenkt in zwartsel en traan! Wie echter eens recht sc/uMerachtige vrouwen wil zien, moet naar Afrika gaan; daar zal men er vinden waarvan geen plekje onb"eschilderd is! De Hottentotsche. schoenen b.v. smeren haar lichaam in met vet en strooien daar dan rood poeder over heen, terwijl ze voor de variatie daar bij hoofd en hals soms groen maken! Bij andere stammen maken de dames het haar blauw met indigo en tegelijk haar tanden, handen, voeten en nagels vuurrood! De vrouwen van Nyff spannen in dit opzicht stellig de kroon, die moe ten veel weg hebben van een wandelend schilderpalet: ze verven haar en wenkbrauwen indigoblauw, de oogharen koolzwart, haar lippen geel en haar tanden en voeten rood. Dit wordt daar ginds beschouwd als het snoezigste toiletje" dat men zich denken kan, als het nee plus ultra van chic. Men is trouwens in heel de onbeschaafde we reld dol op kleuren, vooral op rood ') en de blankheid van vel waarop de Europeanen zoo trotsch zijn, verwekt slechts medelijden en ver achting, soms vrees. Zoo sprak een dienaar van den koning van Cochin China met de grootste minachting van de vrouw van den Engelschen ambassadeur, die tanden had zoo wit als van een hond en een huid zoo rose als de bloemen!" O, heiligschennende eenvoud! Overigens schijnt zich aan de gewoonte van zich te verven in sommige streken (b.v. ZuidAmerika) een uiting van het schaamtegevoel en ook van klassenverschil te hebben vastgeknoopt. Beide seksen schamen zich als ze zich ongeverfd moeten vertoonen en men zegt daar van een diep beklagenswaardige: hij heeft niet eens de middelen om de helft van zijn lichaam te verven !" De mode van tatoueeren en verven is onge twijfeld een trek die aan alle primitieve volken gemeen is; zelfs onze historische voorvaderen waren er niet vrij van. Volgens Herodotus on derscheidden in Thraciöde edelen zich van het volk door hun lichaam te verven. De Celten en Illyiiërs tatoueerden zich blauw en zwart en volgens de Romeinsche geschiedschrijvers verfden zich de Britten, Grieken en Germanen blauw. Ook de Romsinsche soldaten tatoueerden zich de huid en nog in onze dagen is het tatoueeren, beperkt tot enkele figuren op den arm, zeer in zwang in het leger, bij de marine en bij de be volking onzer gevangenissen, terwijl het verven ??is 't geen zonde en schande ! ? nog maar al te veel voorkomt bii de beaumonde van onze hoog beschaafde wereldsteden! Al het voorgaande is echter nog maar een heel onschuldige vorm van koketterie vergeleken bij de koketterie -van het vervormen en vermin ken des lichaams, waarvan de voetjes der Chineesche schoonen een aan ieder bekend voorbeeld opleveren. Maar niet alleen de menschelijke voet, neen bijna elk lichaamsdeel is van allerlei afschuwe lijke kokette gewoonten het slachtoffer geworden. TWEEl'AARDESSFEL IN DE NAIIAND. Wintertournooi Amst. Schaakclub. Wit. Zwart. H. J. d^n Hertog. W. lïII. Meiners. 4 c4 «5 S D d4: P f 5 2 P f 3 P «'6 10V<i,d'Ul9Telt>Le7 3 I?c4 P f «) J) DC5 f P e7 4 0-0 10 P (-3 e(i l Beter is 4 P g5, d5 5 edó:, P a-t C L b5 f, cG 7 dcG:. bcG : 8 L c2, liG 'J P f3, e4 10 P ea, D c7 11 f4, L du 12 dl, 0-0 enz. . Tl n 1 ? + .... l 6± : 5 (14 ? De beste ontwikkeling i^ 5 P c3, een geliefkoosde zet van Mason. 5 ... P d(i! od4 : ('Tel, dj 7 L d5', D d5: 8 P cii, D Ii5 (of DiiSi'U'ei:, L oTenz =--7 I' ril ? ' t L H^ ? . Sterker is 7 T el t, L e7 8 P g.'j, fü(0-0 'l) T) h-V) 9 D b5|, g6 10 D h«, fgö: 11 1) g7, T fS 12 D h": enz. 7 ... P <U:.' Beter lijkt ons L e7 en 0 0. De zet in dril tekst bevordert de ontwikke ling van 't witte spel. Zeer zwak gespeeld. dG WHS oneindig veel beter. 11 P e4 (15 12 P d«t K (17 13 P f7: 1) c7 14 1) o7:-|- K o7: 15 P hS: L i>6 i 1(> L f4 t K d7 17 T :idl Hiei- kwam sterk in aan merking 17 T fel: drei gende Teü: en T el t waardoor wil een stuk in 't voordeel blijft. IS 64 L (Ki 1') c(15: cJ5: 20 L du: K d(5: 21 L <15: L (15: 22 P 17 f K c5 en wit won na eenige verdere zetten do partij. In ons volgend num mer verschijnt de 2e foncourspartij tusschen de zelfde spelers. quentc spel van zwart steekt daarbij zeer gun stig af. De redacteur der Field" merkte onlangs terecht op, dat in Lasker's epel de beste eigen schappen van Steinitz en Zukertort vereenigd zijn. Lasker is o. i. de eenige speler, die 't tegen Stei nitz zou kunnen opne men. Zijn spel is, zooals de lezer zelf zal zien, veel minder eenzijdig dan dat van Tsehigorine, Tarrasch of Weiss. 8 .... f3 i) 0-0 0-0 10 L el D fG 11 P (12 Dh6 1-2 f4 P dfG 13 P df3: di'4: 14 L jr3 L d7 15 T adl K h8 IC T (12 T IcS 17 c5 18 b4 10 b5 20 L b5: 22 T e2 ' 23 h3 Prachtig g 24 T e3: 25 P d4: 20 I) b2 £>7 ril ,1 1 i-J l I il L 28 L f2 2!) T (14: 30 D b7: 31 D aO 32 D a5: 33 z3 34 T e4: 35 T 14 30 K h2 37 £4 Opgegeven. L e7 u5 L bol P g4 e5! P e3: espeeld! ed4: L c5: I) f6 rti il C L (14: D d4: T abS D d6 D f4: D ff J) 16 T dl f I) c6 D hl f MEESTER-TOURN001 VIERPAARDENSPEL. Wit. Em. Lasker. I e4 e5 a p re p ««G S P c3 P f« 4 L 1)5 (10 5 (13 L e7 6 Ii3 0-0 7 L e3 P e8 S g4 a6 <?> L a4 L e(i 10 P e2 g6 1 1 P «-3 P «? 7 12 63 1)5 13 L b3 «15 14 K h(> I) (17 15 I) 62 (14 16 L 6(5: J) 6(i: 17 0-0 T fd8 Zwart. J. II. Blackburne. 18 T fel T (17 1!) 6(14: P (14: 21 f4' eö' 22 e5! T (15 23 T el - L h4 ' 24 1) f3 L g3: 25 1) s3: f 5 26 6f6: e.p D 16: 27 D «-2 D (16 'JS T e7! P e6 30 I) (15: T 68 ' 31 1'5 1) h4 32 T eö: I> g-3 f 34 K s-: T eV: 35 feO: OitffCïcveii.