DE AMSTBRDAMMEE, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. Na. 797 Te Par^s is byna plotseling een man gestorTen, die een paar jaren in eene eigenaardige wereld een beroemdheid was. Hij heette Leonidas en was een Griek. Hij was »essayeur" in een der aanzienlijkste modezaken in de Rue de la Paix; onder zijn oog werden aan de mondaines en de demi-mondaines de japonnen aangepast, en de elegantsten waren in verrukking over zijn gaven. Als met feeënvingers verschikte hij plooien, hechtte linten aan, knipte stukken af, drapeerde fluweel, gaas en zijde, zoo dat niets vlugger, gracieuser, gedistingeerder was dan zijn scheppingen. Evenals Worth zelf onder het Tweede Keizerrijk, peinsde hij tien seconden over het karakter der schoonheid van zijn be zoeksters, en raadde welk costuum onder de nieuwste vindingen daar juist bij passen zou. En als hij ze had aangekleed als mooie beweeg bare poppen, riep hij stralend uit: »Que vous tes chic (hij sprak uit sic)! Que vous tes zentille comme ja!" en de cliënte vertrok, zeker van haar succes in de wereld. Men maakte queue voor de deur van zij n klei nen werksalon; de dankbare cliënten overstelp ten hem rnet cadeaux; een mand champagne, een kistje havana's, een horlogeketting, een dia manten doekspeld waren welsprekende bewijzen van hare erkentelijkheid. Leonidas de «essayeur" is, evenals zijn voor vader bij de Thermopylae, op het slagveld gesneu veld. In den Vaudevi'lle was hij bezig de laatste hand te leggen aan het toilet eener gevierde actrice; het publiek werd ongeduldig en stampte. De werksters staken spelden en naaiden plooien vast onder zijn directie. Het was in de kleine loge stikkend warm; Leonidas verslond maar ijs en sorbets. Twee dagen later was hij dood; hij was zes-en-twintig jaar oud. * * In plaats van wit linnen of katoen voor onder goed wordt in den laatsten tijd te Parijs, ook in de trousseaux welke de lingerie-winkels van t\jd tot tijd ter bezichtiging stellen, iets nieuws ingevoerd, namelyk wit zijden gaas, met bonte zyden draden er door, en omzoomd met echte Valenciennes. Hiervan maakt men alle ondergoed. alles in dezelfde tint; het is wel doorschijnend, maar niet te koel, want. zijden gaas verwarmt beter dan linnen. Een nieuw kleedingstuk in dit genre is de liseuse, een korte matinee met wijde mouwen, die met twee lange einden van de stof vastgestrikt wordt. Onder de weefsels voor den winter ziet men heel veel Schotsch, zoowel in zijde en fluweel als in wol; over 't geheel zijn de patronen veel smaakvoller dan die van het vroegere Schotsch; de strepen zijn van zeer ongelijke breedte en tint, en gelukkiger bij elkaar gekozen. Toch verwondert het ons telkens weer, als Schotsche patronen te Parijs in den smaak kunnen vallen. Hetzij men de ruiten recht of schuin neemt, hetzij men ze strak trekt of in plooien laat han gen, zij schijnen ons altoos met de gratie van de lichaamsvormen te strijden. Een der kostbaarste waaiers heeft Adeline Patti. Hij bestaat uit n enkel blad, waarop bijna alle soevereinen van Europa een woord geschreven hebben. De keizer en keizerin van Oostenrijk gaven alleen hun handteekening; de Czaar voegde bij de zijne: »Niets geeft zooveel rust, als uw zang;" keizer Wilhelm: »Aan de nachtegaal van alle jaargetijden." Koningin Victoria: «Spreekt koning Lear de waarheid, wanneer hij zegt: Eeno liefelijke stem is eene kostbare gift voor eene vrouw, dan zijt gij, lieve Adeline, de rijkste aller vrouwen." Koningin Christina van Spanje: -Aan de Spaansche Patti eene koningin, die er trotsch op is, haar tot hare onderdanen te rekenen." De koningin van Belgiëschreef er de eerste maten van II Bacio op; de woorden: «Koningin van tien zang, ik reik u de hand" zijn van Thiers, tijdons hij president der republiek was. * * * Kaar aanleiding van Sarah Bernhardts bezoek is de naam van haar groote mededingster, de Italiaansche Eleonora Duse, genoemd. Deze op volgster van Ristori heeft te Weenen buitenge woon succes gehad, en de Italianen bewonderen haar afgodisch. Zij is tenger, zeer zenuwachtig en bewegelijk, maar zeer innemend; een gevolg van de bewegelijkheid van haar gelaat is hot, dat geen van haar portretten gelijkt. La Duse heeft iets kinderlijk gracieus, iets bijzonder friseh en jeugdigs; haar zwarte oogen zijn de innemendste die men zich denken kan. Eleonora is 33 jaar oud; zij was op haar zesde jaar al op de planken en hoeft droevige ervarin gen van het tooneelleven. »Ik heb tien jaren van mijn leven zoo gewerkt, dat het onmogelijk is meer te werken, en alles scheen vergeefs en /onder vooruitzichten." Eindelijk kwam do triomf: Eleonora's leermeester was haar grootvader ge weest; zij denkt er aan een kostbaar monument op zijn graf te zetten. Zij wil intusschen niet met haastige kunstreizen snel fortuin maken; maar het leven kalm genieten en zich langzaam ontwikkelen, zij zal dus telkens slechts zes maan den optreden en dan zes maanden vacantie nemen. E?2. Het buikspreken. Naar aanleiding van hetgeval van een buikspreker, die zich dezer dagen onder een locomotief wierp, omdat het ambacht geen brood meer gaf, brengt een Belgisch blad de grootheid en het verval van de buikspreekkunst ter sprake. Zooals men weet spreekt de «buikspreker" niet met den buik of de maag» en zijn gave is ook niet, gelijk de ouden meenden, van goddelijken of duivelschen oorsprong; het is geheel een werk van oefening, alleen een sterke borst is er voor noodig. De binnenstem wordt niet gevormd door het inademen, zooals men gemeend heeft, maar door het smoren der stem als zij uit het strot tenhoofd komt. De keelopening, die bijna ge heel gesloten is, wanneer de stem aldus gesmoord wordt, drijft de lucht naar de longen terug en laat er maar een klein gedeelte van door, juist genoeg om gearticuleerde klanken te vormen. De buikspreker vormt dan evenals andere inenschen, zijn woorden door uitademing. De eerste bekende buikspreker heette Eurycles, maar men is geneigd te gelooven dat de oude sibyllen al haar gezag ook aan het buik spreken verschuldigd waren. De woorden kwa men uit het diepst van hare borst zonder dat men hare lippen zag bewegen of haar mond opengaan, juist als bij de buikspreker. Als later Sint Chrysostomus en Oecumenius de buiksprekers als goddelijke mensclien be schouwen, met de kunst van voorspellen begaafd, als de reiziger Francais Léry door schrik bevan gen schijnt als hij een scène van godsdienstige buiksprekerij beschrijft, zien wij daarentegen de eerste Christenen de buiksprekers veroordeelen als bezetenen en de inquisiteurs hen als vrienden van den duivel behandelen. Zij'verbrandden er eenigen van, maar gewoonlijk was gevangenis of verban ning hun voldoende. De dertiende eeuw was een goede tijd voor de buiksprekers; eenigen maakten fortuin, zooals de kamerdienaar van Frans I, Louis Brabant, die eene rijke burgeres van Parijs wist over te halen hem haar dochter ten huwelijk te geven, en een bankier uit Lyon te dwingen haar een huwelijksgift te schenken. Tegen hetzelfde tijdstip zag de Italiaansche professor Gelius Rhodiginus eene vrouw, uit wier buik men de stem van den Booze hoorde. Deze stem was zeer piepend; toch, wanneer hij (dat is te zeggen: de duivel) het wilde, was zij zeer duidelijk en verstaanbaar. Deze duivel heette Cincinnatus. Hij gaf bewonderenswaardige antwoorden omtrent de dingen van het verleden; maar wanneer men hem naar de toekomst vroeg, was hij de grootste leugenaar der wereld en hij openbaarde somtijds zijn onwetendheid door een soort van gemompel voort te brengen, een onzeker gemor, een gerucht, waaruit men niets kon be grijpen. ugène Pasquier, die minder aan demons ge looft, spreekt, in zijn Recherches KUT In France. van een grappenmaker, genaamd Constantin, die in het buikspreken uitmuntte. Ku eens meende men een nachtegaal te hooren en dan weer een ezel: daarna waren het vier of vijt vechtende, huilende en jankende bonden. Hij zette een kam in zijn mond en speelde op den hoorn. Maar het was vooral verwonderlijk dat hij somtijds met een stem sprak die hij zoodanig in zijn maag hield besloten, dat als hij dicht bij u was eu u riep, men meende dat het een stem van verre was." De zeventiende eeuw was vruchtbaar aan buik sprekers. In Holland trok een oude vrouw van drie en zeventig jaar, Barbara Jacobi, de nieuwsgierige menigte naar het oudeliedenhuis te Amsterdam. »Wannoer de bezoekers er zijn, gaat zij bij een bedje zitten, waarvan zij de gordijnen wrgsohu;!; en vangt een gesprek aan met een zekeren Joachim. Men hoorde dan dien Joiichim", ver telt dokter Van Dale, ial naar zij tot hem sprak, nu eens huilen en dan weer lachen; somtijds stiet hij klaagtonen uit, deed uitroepingen, lachte, somtijds begon hij to zingen, en dat alles zoo kunstig en aardig, dat er nooit hapering of op onthoud was." De groot-inquisiteur Olóastcr vertelt in zijn jeugd te Lissabon een zekere Cecilia gezion te hebben, die hetzij uit haar ellebogen, hetzij uit haar buik, hetzij uit welk deel van haar lichaam ook, een piepende stem haalde, welke, als men | haar gelooven wilde, die van don overleden I'edro Joan was. Deze stem antwoordde oumiddelijk op allo vragen, maar zij besloot hare zinnen onver anderlijk met een beroep op de liefdadigheid van de edelmoedige mensclien ten gunste van Oecilia. Deze bijzonder practisclie buikspivekstor werd naar de Antilles verbannen. De nieuwere tijden bieden ter onzer bewonde ring aan: Saint-Gille, baron do Mengar. ('omte en Kitz-James. Zij hel/ben erfgenamen nagelaten, maar aan deze niet de gunst der incnij.tr. Het buikspreken wekt geen nieuwsgierigheid meer; j de buiksprekers van beroep lijden gebrek en de laatste vertegenwoordiger van deze verdwijnende kunst,' Bouchat, do man met de pop. hint zicli overrijden dooi- een locomotief. Alles gaat voorbij en all es verveelt. Boulanger en de oorzaken van zijn dood. Vrijdag was het een jaar, dat generaal oulanger zich doodgeschoten heeti. De (rnulnia publiceert naar aanleiding hiervan onderden titel waarom generaal Boulangor zich doodgeschoten heeft 't" een reeks van brieven en docuiiieiiieii om de ware motieven van zijn zelfmoord ii; het liclii te stellen. Veel nieuws zal men uit deze publicatie niet vernemen, wier voornaamste doel is, do meenniL' te weerleggen, volgens welke de generaal uit twijfel aan zijn politieke toekomst ol uit geidverlegenlieid een eind aan zijn leven heett ge maakt. Als eigenlijke redenen, die hem den vinger naar den haan van den revolver gevoerd hebben. worden aangegeven : de smart over den nood der geliefde vrouw en de omstandigheid, dat geen zijner politieke vrienden gedurende die kritieke periode in zijne nabijheid was. om hem uit (leze smart op te weidien. Alleen zijn bijzon dere vrienden vertoefden destijds in zijne woning. en in plaats van hem van de smart om .Madame Bonnemain los te scheuren, hielpen xij deze ver ergeren. Ken van hen had een stap gedaan, waarvan hij een goede uitwerking hoopte op den generaal. Hij had een Jozuitenpater. die destijds te Brussel vertoefde, gelegenheid gegeven, Bonlaniror te bezoeken en hem geestelijken troost te bieden. De generaal ontving den geestelijke met de groot ste voorkomendheid. Toen de pater echter op do eigenlijke reden van zijn bezoek wilde komen, viel Botilangerhem met de korte vraag in de rede: Hebt u ooiteene vrouwverloren, die u hebt aangebeden?'' De geestelijke zweeg zeer getroffen. XH dan." ver volgde de generaal, »laten we er dus niet meer over spreken; sproken we over iets anders!" Als bewijs, dat Boulanger nog kort voor zijn dood in geen geval zijn zaak voor verloren hield, wordt een brief meegedeeld, dien hij van uit Jersey aan Bois-Glavy geadresseerd had. Wat den nancieelen toestand van den generaal aangaat, hierover moet een brief van zijn vriend Dutens opheldering geven, die eveneens aan Bois-Glavy geadresseerd, en drie maanden na den zelfmoord gedateerd is. Dutens constateert allereerst eveneens, dat Boulanger geen zijner verwachtingen had opgegeven en dat hij is blijven gelooven aan zijne populariteit bij dat groote gedeelte der natie dat het ver lies van Elzas-Lotharingen niet als defini tief beschouwt, en dientengevolge met de Re geering bij hare pogingen van toenadering tot Duitschland, niet wil medegaan, maar Boulanger als den apostel der revanche beschouwde. Zijn vertrouwen in de toekomst werd door een aantal zijner vrienden gedeeld. Onder dezen bevonden zich eonige rijke mannen, die in den wensch hem de onafhankelijkheid te veizekeren en hom de middelen tot propaganda te verleenen, hem sedert lang een subsidie uitbetaalden, een soort van civiele lijst. Kooit heeft de generaal echter do namen van deze vrienden tegenover een derde genoemd. Zoo was hij dus in de gelegenheid, op grooten voet te blijven leven en mevrouw Bonneinaire ontzegde zieh volstrekt niet die weelde, die voor haar, als een geraffineerde en verwende Parisienne, eene levensbehoefte was.Dathij geen contant geld heeft achtergelaten, vindt, volgens opgave vaa den briefschrijver, daarin zijne verklaring, dat de generaal op zijn zelfmoord sedert lang plan had gehad, en al wat hij van de hem uitbetaalde subsidiön had overgehouden, kort te voren aan de gevers teruggezonden had. Kooit echter heeft hij aldus verzekert ten minste de heer Dutens zich uit de inkomsten van me vrouw de Bonnemain laten onderhouden. Cavalleria rusticana. Uit Milaan wordt van 18 dezer geschreven: Giovanni Agheda is een arme drommel van een slakkenzoeker, maar in geheel Sassari, zijn geboortestad, heeft men toch groot respect voor hem. Dat dateert nog uit den tijd toen Agheda te Rome bij de bersaglieri diende. Agheda was een goed soldaat, maar eens deed hij bij het exercoeren iets niet naar den zin van ziju onderofficier. ,>Dat gespuis van Sassaresen zijn toch de domsten van allen!" schreeuwde de onderofficier tegen den soldaat, en gaf hem tegelijk oen schop, Agheda, buiten zich zelf van woode over de beleodiging en mishandeling, liet het geweer zinken en stiet de bajonet >net alle kracht den onderofficier in de borst. De krijgsraad veroordeelde Agheda met bet oog op de uit daging tot 3 jaar gevangenisstraf. Kadat hij zijn straftijd uitgezeten had, koerde hij naar Sassari terug. Zijn avontuur onder dienst had hem de hoogachting van alle Sassaresen doen ververven on zoo gebeurde hot ook, dat hij een huwelijk boven zijn stand sloot. Maria Grazia Cnriga, die hij naar zijn woning voerde, was niet alleen mooi on beschaafd, maar zij bracht baar man ook een huisje op don Corso Trinita modo ton huwelijk. In don beginne ging alles, goed. Agheda zwierf van den vroegen morgeii tot den lat< n avond op do steenachtige braaklanden van Sardiniërond en zocht slakken, on zijn jonge vrouw bezorgde bedrijvig hot huishouden. Maar weldra veranderde lust tooneel. Maria vond liet vervelend, den geheelen dag alleen te zijn en bovendien door haar onbeschaafdon man niet begrepen te worden. Zij knoopte eono liefdesbotrekking mot Salvatore Maniiu, oen jong student, aan. Agheda bemerkte niets van het verraad zijner vrouw. Op den dag van Maria Geboorte ging hij, zooals alle dagen, bij het krieken van den morgen op zijn worlc uit. Maria Grazia echter begaf zich dos namiddags mot haar minnaar naar L'sini, waar het Moeder-Godsfecst mot groote voorstellingen on volksvermaken gevierd wordt. In hunne zalig heid verzuimden zij geheel, op den behoorlijken tijd aan terugkeer te denken. Agheda kwam echter op den gewonen tijd vóór zijne woning aan en was zeer verbaasd, toon hij deze gesloten vond. Waar is mijn vrouw toch?" vroeg liij aan eene buurvrouw. Waar zon zou zo zijn? Ze is mot haar minnaar naar het feest to l'sini ge gaan." Agheda zeide geen woord, l lij wierp tien zak mot de verzamelde slakken vóór do huis deur neer 0:1 ging lang/aam op weg naar l'sini. Onderweg steeg bom echter het bloed naar het hoofd. Degenen, die hem ontmoetten, weken schuw tor zijde on vertolden later, dat hij met zijn lang mos in de hand als een krankzinnige over don groeten weg gesneld was. Dicht bij l'sini ziet hij zijne vrouw en haren minnaar. Zij kwamen daar arm in arm, vroolijk en schert send aan. Agheda verborg zich achter een boom. on toon zij dicht bij hem waren, trad hij plot seling te voorschijn. Met ij/eren vuist groep hij den jongen man aan en stiet hem het mes mid den in het hart. Maria Grazia vluchtte schreeu wend weg onbeproefde oen nabijzijndon uummiur klimmen om zich daarachter te verborgen. iaat' men had haai' spoedig ingehaald. Hij ar \an don muur at', zoodat zij op straat . Vergeet' mij. mijn Giovanni." smeekte zij vergeef mij !" Maar Agheda begroef zonder 'ng zijn mes tot aan het heft in haar . . distereii heeft Aghoda zich in handen justitie gestold, nadat hij een week lang doel in de omgeving van Sassari rondgehiid. Zijn vrienden lieten hem ter ooro Trattoria dol bnon cavallo" oen kleinen gereedmaken, en vergezelden hem daarna .' gevangenis, waaruit hom zonder twijfel de uitspraak tier gezworenen zeer spoedig weder zal bevrijden. Hondennamen. Uit Glogau wordt aan de Berliner Volkszeitunc/ bericht, dat een piepjong hiitonantje in de Jesuitonstrasse aldaar aanhoudend zijn hond mot don naam Civilist" roept, liet Glogauer publiek, dat toch ook met zijn belasting er tot; bijdraagt, dat deze militaire hondenlief hebber oen naar evenredigheid vrij hoog trakte ment trekt, vat deze benaming zoo op. alsof de jonge heer door den gekozen naam zijne onuit sprekelijke verachting voor hot burgerlijk canaille wil uitdrukken. Een blad aldaar betreurt het zelfs, dat de beleedigde -civilisten" geene gelegenheid hebben om den luitenant aan te kla gen ; in tegenstelling met den gewezen hofprediker Stëcker, die eens iemand aangeklaagd heeft omdat deze zijn hond met den naam «Stöcker" betitelde. De Volkszeitung vindt, dat de Glogaucrs de zaak verkeerd opvatten, en merkt aan: »Wij nemen aan, dat de hond van mijnheer den luite nant een zeer schrandere, flinke hond is. Vele hondenliefhebbers beweren, dat er honden zijn, die verstandiger zijn dan hun meesters. Al is dat nu ook in dit geval onmogelijk, omdat deze «Civilist" in elk geval nooit een vaandrigs- of ofticiersexamen zou kunnen doen, zal toch nie mand opzettelijk zijn hond, dien hij liefheeft en waardeert, vernederen, en wel het minst doet dit een luitenant tegenover de burgers, integendeel. Voor ons is het in 't geheel niet twijfelachtig, of de jonge Glogauer officier wil zijn hond door toevoeging van den naam «Civilist" zijn oprechte hulde en vercering betuigen. liet is niet juist geniaal verzonnen, omdat de zaak allicht ver keerd begrepen kan wordtin, maar de jeugd van den hondeneigenaar verontschuldigt deze kleine onhandigheid." Het aantal studenten aan de Duitsche universiteiten. De Frcmltfurter Zeituwg schrijft: Aan al de universiteiten van het rijk studeerden in het vorige zomer semester met inbegrip van al de bezoekers 31,55(5 studenten. De meesten heeft sedert vele jaren Berlijn, namelijk G'JTU (met inbegrip van 2(123 niet ingeschreven toehoorders en studenten aan andere inrich tingen van onderwijs) ; zelfs München (3574) heeft Leipzig, dat in de jaren 1870?1880 de grootste universiteit was, ingehaald, het heeft thans ,'5211. Daarna volgen Halle met 154(5, Bonn 1482, Würzburg 1403, Freiburg i. B. 187G, Tubingen 1G51, Heidelberg 1292, Breslau 1289, Er langen 1117, Marburg 957, Straatsburg 055. Greifswald 832, Göttingen 793, Jena 705, K ningsberg 701, Kiel, (53J, Gieszen 593. Munster (aca demie) 432, Rostock 39G. Kaar aanleiding van ons berichtje in het vorige nummer omtrent -drie kostbare postzegels", is het de moeite waard de aandacht te vestigen op de JVedei landsche vereeniying van postzegelverza melaar?, die, in '1884 opgericht, bij Kon. hesluit van l(i Juni '92 do jongste wijziging van haar statuten zag goedkeuren. De vereeniging staat met de groote buitenland sche vereonigiiigen van denzelfden aard, als Internationalor Philatelischor Verein te Dresden en de Sociótéfran<;aise de timbrologie te Parijs als correspondeerende vereeniging in voortdurende verbinding, zij telt ongeveer 300 loden en geeft een maandblad uit, dat in Kedeiiand als Nederlandsch tijdschrift voor Post3e(ielkwnde,\nl-'rai\\<rijk als Le timbre verschijnt. Secretaris-penning meester is de heer E. M. Vis, Parkweg G8, te Amsterdam. Een interessant document werd dezer dagen door don directeur van hot koninklijk Pruisisch huisarchief ontdekt en in d o verzameling van stukken voor de geschiedenis van do Pruisischen staat opge nomen. Hot is do oudste extratijding" die van een Pruisisch slagveld werd afgezonden; dit ;nieuwtje" betreft den slag van Eehrbellin in KJ/5. Fijne merken. Een kostbaren schat aan wijnen, zooals er op don ganschon aardbol geen moer voorkomt, bevat de kolder van hot slot te Biobrich. Do groothertog van Luxemburg, hertogvan Kassan, en zijne voorvaderen bobben hier de edelste merken van do lüjnstroek laten verzamelen. Tot in het jaar 170(1 reikt de ouderdom van deze wijnen. Op don Ilochhoimer uit het jaar 17<H> volgen Stoinberger uit do jaren 1811 tot 1873: als verdere paarlen van don kolder zijn Marcobrunnor uit do jaren 1822 tot I,s(i8 on Riidesheimer uit do jaren 1*C>1, 18(15 on 18(58 te vermelden. De eerste plaats onder al deze kostbare wijnen noemt, boe uitmuntend ieder op zich zelf ook is, volgens do verzekering van deskundigen do Kiideshoimer van 18151 in, die met don Hochheimer uit 1859 en den Sternberger uit 18G2 oen trio van onvorgolijkolijkon glans vormt. De gezamenlijke waarde der wijnon wordt op 2 millioen mark geschat. Kon gedeelte der kabinotswijnon wordt thans op llosschon getapt. hot overige gedeelte moet nog vorder als oen soort wijnmusoum" in de vaten in don slot kelder blijven. Volgons de Neio- YorJcer Ilandelsseitunc/ verzon onlangs in hot nijvere stadje Wildesbarre in den staat Pounsylvania do rechter Kicholls eone nieuwe straf, liet gold twee onverbeterlijke dronkaards. John l uderwood on Lewis (iildorich. Do gewone straf zon geweest zijn 3(> dagen correctioneel. maar hij veranderde dit in n uur kerkbezoek, en liet terstond de twee schuldigen, (hot was Zon dag -l September, 's morgens om uur) naar do naaste 1'rosbyteriaansche kerk brengen, waar juist een vroom apostel tier geheel-onthouders bezig was met zijn vurig-waterige rode do Wildesbarrors van don drank to bekoeron. Door twee gerechtsdionaars begeleid, moesten do beide dronkaards do rede aanhooren, en waren er zoo door ge troffen, dat zij terstond na do preek de gelofte allegden en zich teetntallers verklaarden. Hoelang zij die gelofte houden zullen is nog te bezien. 40 cents per regel. immiiiiiimmii Magazijn Keizershof", Dagelijksche ontvangst van Nouveautés. Uitgebreide keuze in Zijde, Japonstoö'en en Mantels. Volledige sorteering elegante KinderCostumes. SCHADE & OLDEKKOTT.