Historisch Archief 1877-1940
llieliöorenieliijDEIMSTEBDAMMEafEEKBLAB
iiiiniiMiMimmiMiHiitimm
Jhr. Mr. Y. de Stuers en de Maat
schappij tot Bevordering der
Bouwkunst.
In het Bouwkundig Weekblad van 26 Novem
ber komt onder dezen titel het volgend opstel
voor:
»Tot nu toe hebben wij gemeend, ons niet te moe
ten mengen in het twistgeschrijf der heeren Mr. X.
de Roever en Jhr. Mr. Victor de Stuers, en was
het ons voornemen, om op de laatst verschenen
brochure, waarin ook onze Maatschappij door
Jhr. Mr. Victor de Stuers op de bekende weer
zinwekkende manier wordt aangevallen en met
invectieven en beleedigingen overladen, het stil
zwijgen te bewaren, -ware het niet, dat door
eeuige leden bij ons werd aangedrongen op eene
wederlegging van de in die brochure voorkomende
onware beschuldigingen en onjuiste voorstelling
van feiten, onze Maatschappij rakende.
Het kan ook zijn nut hebben, dat alle leden
der Maatschappij goed doordrongen worden van
het standpunt, dat de Referendaris der Afdeeling
Kunsten en Wetenschappen tegenover onze Maat
schappij meent te mogen innemen. Dit wordt
o. a. zeer eigenaardig gekenschetst door hetgeen
wij hier laten volgen, en wat zich de Maatschappij
en hare tegenwoordige Bestuurders meer bepaald
hebben aan te trekken, ('//ie genoemde brochure,
getiteld: »Mr. N. de Roever en de Minister
Heemskerk", bladz. 29.)
>;Men mag overigens wel de vraagstellen: In
dien men nog een derde voorlichtings-commissie
had noodig geacht, op welken grond wordt dan
zoo maar stoutweg beweerd, dat juist de Maat
schappij tot Bevordering der Bouwkunst geroepen
ware geweest een oordeel over de ontwerpen uit
te spreken 'i Is die Maatschappij daartoe ge
schikt 'l Haar doel is de bouwkunst te bevorderen
en zij bestaat uit een groot aantal personen, die
ad ?5 lid kunnen worden, van welke het meeren
deel eenvoudige timmerlieden en piasteraars zijn,
en onder welke slechts zeer weinig bekwame
architecten aangetroffen worden. De Maatschappij
is alles behalve geschikt om als Jury op te
treden." 1)
En verder, in een noot:
»0ok thans nog heerscht er soms onder de
leiders van do Maatschappij een geest, die deze
vereeniging in het oog van eerlijke lieden com
promitteert. Ik zal daarvan een staaltje aanhalen.
Toen het Gemeentebestuur van 's Gravenhage de
Vierschaar van het Raadhuis wenschte te
restaureeren, meende het verstandig te doen zich om
advies te wenden tot het Bestuur der Maat
schappij, waarvan liet een rapport en een ontwerp
ontving. Met een en ander in kennis gekomen,
bevond ik dat dit ontwerp alleszins afkeuring
verdiende en ik zond deswege een adres aan den
Gemeenteraad. Het gevolg was dat het ontwerp
der Maatschappij ter zijde werd gelegd en een
nieuw plan geheel in overeensteemming met mijne
denkbeelden vastgesteld. Hoe meent men dat liet
Bouwkundig Weekblad, ^orgaan der Maatschappij",
dit feit aan zijne lezers mededeelde V In het num
mer van 9 Januari 1892 is het rapport van het
Gemeentebestuur overgedrukt, waarvan de strek
king is overeenkomstig mijne zienswijze tot
\erwerping van het advies van wege de Maatschappij
verstrekt. Aan het slot heeft de Redactie van
het Weekblad deze zinsnede durven afdrukken :
»Uit deze korte beschrijving blijkt, dat de inrich
ting zal plaats hebben in den geest van het
advies door de Commissie uit het Bestuur der
Maatschappij tot bevordering der Bouwkunst
voorgesteld."
Onbeschaamder liegen is niet mogelijk. Wie is
daarvoor verantwoordelijk '! De redactie bestaat
uit de heeren Dr. P. J. H. Cuypers, Prof. K.
Gugel, J. R. de Kruyft', C, Muysken, G. Brouwer J r.
en C. T. J. Louis Rieber.
Doch naar ik vernam, vergadert de redactie
sinds een paar jaren niet meer. Dr. Cuypers
verzekerde mij en ik geloof hem gaarne
dat hij aan het feit geheel onschuldig is. Op
merkelijk is het dat de leugenachtige opmerking
herhaald wordt in de Geschiedenis der Maat
schappij, onlangs geschreven door haren Secretaris
C. T. J. Louis Rieber."
Wat de beschuldiging betreft an
onbeschaamden logen, verklaren wij:
dat B. en W. van 's Gravenhage aanvankelijk
aan de ambtenaren der Gemeente hadden opge
dragen, een ontwerp te maken voor ecne restau
ratie van de Vierschaar, en dat zij daarna het
advies hebben gevraagd van de Maatschappij,
Dit advies werd gevolgd in do teekeningnn, die
naar aanleiding daarvan door de ambtenaren der
Gemeente werden gemaakt en waarnaar het werk
zou worden aanbesteed. Ingevolge een schrijven
van Jhr. Mr. de Stuers aan den Raad zijn. toen
in die teekeningen wijzigingen gebracht, i)
liet advies vanwege de Maatschappij werd ge
volgd; immers: de hoofdmomenten van de voor
genomen inrichting zijn: l", de lambriseering;
i!", de schouw, en ii". de deur.
ad l", de lambriseering door het Bestuur voor
gesteld, moge door het behoud van de deur
eenigermato in hoogte en bizonderheden gewij
zigd worden : het denkbeeld of' voorstel blijft.
ad 2". had het Bestuur voorgesteld een schouw
te plaatsen tegenover de Vierschaar; de
raveelingen in de zolderingen toch wijzen op het
vroeger bestaan hebben van eene
stookgelegen1) Deze aaanhaling heeft betrekking op het
gevoelen van Mr. N. de Roever, dat het Bestuur
der Maatschappij als Jury hï.d kunnen optreden
over de ontwerpen van het Rijks-Museum.
2) Jhr. Mr. de Stuers, wiens advies niet was
gevraagd, heeft de teekeningen der ambtenaren
eerst gezien bij den fabriekant, waar zij voor
prijsopgave toen berustten, en maakte naar aan
leiding daarvan zijne bezwaren bij den Raad
kenbaar.
heid. Maar d^oor den bepaald uitgesproken wensch
van het Dagelijksch Bestuur, om voor den portier
een te verwarmen tochtvrije ruimte te hebben,
werd op de toelichtende teekeningen (die
geen andere strekking hadden, dan om de be
doeling van het advies in hoofdzaak te verdui
delijken) behalve de schouw, bovendien een
portiersloge aangegeven.
(Jok van de schouw zal het denkbeeld belichaamd
worden.
ad 3". de bestaande deur zou eerst vervallen,
naar aanleiding van de gestelde voorwaarde, dat
daar ter plaatso de hoofd toegang tot het raad
huis moest komen, en die deur dan praktische
bezwaren aan de circulatie zou kunnen opleveren.
Wanneer die bezwaren niet wogen, kou de deur
behouden blijven: dus adviseerde het Bestuur.
Het behoud van de deur is dus niet in strijd
met het advies van het Bestuur.
Een en ander kan blijken uit het Gemeente
blad van 's Gravenbage. Wanneer nu de redactie
van het Bouwkundig Weekblad in dit geval
op verlangen van het Bestuur heeft vermeld,
dat de restauratie (of juister : de inrichting) ge
schiedt in den geest van het advies, door het
Bestuur der Maatschappij gegeven, dan had zij
hiertoe, zonder zich in de oogen van eerlijke l/eden
te compromitteeren, het miste recht. Immers, de
wijzigingen door Jhr. de Stuers voorgesteld, raak
ten geenszins de hoofdzaak, doch betroffen slechts
bijzaken ; die zeker van nog minder belang zijn
te achten, in verhouding tot de afwijking van
de voorafgegane denkbeelden, waarin door het
advies van het Bestuur der Maatschappij ver
andering is gebracht.
Wat de insinuatie betreft, dat de redactie van
het Bouwkundig Weekblad sinds een paar iaren
niet meer vergadert, wenschen wij op te merken:
l", dat de redactie vergadert wanneer en zoo
dikwijls zij dit noodig acht, en bovendien alle
stukken van belang bij de leden der redactie
circuleeren ; li:'. dat in iKill h. \. redactie-ver
gaderingen zijn gehouden op ,'!() Juli en 1-1
October, waarvoor ook, evenals altijd, het lid Dr.
l'. J. II. Cuypers werd geconvoceerd, maar dat
die niet door hem werden bijgewoond, zooals
blijkt uit een schrijven namens hem, van '2'.) Juli
IWIl, en uit een door hem persoonlijk
oudorteekend schrijven van 14 October 1H91. Onjuist,
ot in den schrijftrant van den heer Referendaris
overgezet: onbeschaamd gelogen is dus de be
wering, dat de redactie sinds euu paar jaren
niet meer vergadert;
Verder verklaren wij, dat de Maatschappij niet
meer dan een zestigtal onder haar bijna KOU
leden heeft, die slechts /' T> contributie betalen,
knnstlievende leden, zonder stemrecht. Ku aan
gezien dus de kunstlievende leden op den gang
van zaken niet den minsten invloed uitoefenen,
is zoowel de bewering, dat do Maatschappij be
staat uit een groot aantal personen, die ad /' ;">
lid kunnen worden, als do hieruit gemaakte ge
maakte gevolgtrekking onjuist, ot', volgens de
schrijfwijze van den lieer Referendaris, een on
beschaamde leugen.
Ten slotto achten wij ons verplicht tot de
verklaring, dat op soortgelijke vertroiiwharo
niededeelingon en eerlijke aanvallen, die in 't vervolg
door den heer Referendaris Jhr. Mr. Victor de
Stuors met dezelfde verregaande aanmatiging on
in denzelfden onbeschaafde!! toon tegen het
Bestuur, de redactie of onze Maatschappij mochten
worden gedaan, voortaan door ons het stilzwijgen
zal worden bewaard.
De leden van de redactie Het Hestuur der
Madtfan het Jiouwkundiy wltapjiij tot Bevordering
Weekblad: der Bouwkunst:
E. GriiKi.. O Mi VSKK.X, Voorzitter.
J. R. UK KurvKi''. .1. R. pi: KKKVIT,
C. MTYSKKX. Viee- Voorzitter,
(.'. T. J. Lnris RiKiii'.K. J.U'ui: I'1. KLLNKIIA.MKK.
X.I5. De beide overige ( Penningmeester.
leden dor redactie heb- A- A- 15":KAA1'"
ben verklaard zich met
dit schrijven niet te
kunnen vereenigen.
Enr.uu) Crvi'Kus.
F. H. VAN MAI.SK.N.
I). K. C. Kxrrm,.
.1. Vi:iiiiKi i, DZN.
I. 11. J. VAN LrxTiaiux.
C. T. J. Loris Rir.itiu:,
Secretaris.
uimimiiittiiiiimiiiiitiiiiimiiiiuiitttumiiutiiiiiiiiijuiimimiiiiiimiiiiuii
iiimiiiiMMimimimmm
Maden. -- Moffen. Spinnewielen.
Csechischc cersierueleii.
jVurtiiiuwhineK.
Bij de opvoering van Oscar Wilde's drama
De Waaier (Lady Winder mere's fnn) dooi' de
! Kon. Ver. liet Xederlaiulsch Tooneol", maakten
miso-en-scène on costumes geen gering deel der
aantrekkelijkheid uit. liet baleostuum van mevr.
l'anwels-van lüeno, -- in overeenstemming mot do
persoon die zij voorstelt, opzichtig en excentriek
gekozen, - was van witte zijde met broedo
strepen van roodo bloemen. De, stropen waren
voor do voorbanen schuin genomen, in t midden
naar elkaar toeloopend, voor don sleep recht, voor
het corsage zoo dat zij er een figuur vormden;
do groote dofmouwen waren van rood fluweel;
het hoogo kapsel van rosachtig luuvr; de sortie
een wijde maiitoau-Empire van cluuigeant zijde,
roso-gris-porle, mot dubbelen kraag van wit
bout. Een smaakvol on eigei'.a;u'tlig toevoegsel
tot het costuum waren twee sluiers van witte
kant, van voren aan beide zijden van hot d
colletéafhangend, tot den zoom van de japon; zij
hadden oen dubbele werking, maakten het rood
en wit minder hard en daardoor smaakvoller, en
gaven aan het costuum zijn cachet van dozen
winter. Deze jjluiers toch, oen zeer ver
zachte vorm van het Einpiro-overkleed, waar
men nog niet aan wil, vindt men trp allerlei
nieuwe costumen. Bij de reprise van Daudot's
Sanho, de vorige week, droeg mllo Réjaite, - die
in smaal' en oorspronkelijkheid van costuvneering
evenals in slankheid Sarah Bernhardt evenaart,
een coatuum van zwart cachemir met gitten, zwart
tiuweelen mouwen, en dezelfde afhangende stre
pen van kant met gitten van de schouders tot den
voorzoom van het kleed. Eene poging in dien
zin zijn de nieuwe garnituren: twee motieven van
kralen en kant met lang afhangende gitten franje,
die aan beide zijden vóór op het corsage be
vestigd worden, twee strepen bont of borduursel,
met lange franje eraan, die men als bretels
bretels die niets dragen op ieder costuum
toepast.
%
* #
In den mof is dezen winter de mode zeer
verschillend. Verleden jaar was de grootere mof'
voorspeld ; men ziet ze ook wel, maar in groote
concurrentie met de fantasiemoffen. Te Parijs
draagt men nog met voorliefde het Russisch
model, dat wil zeggen met twee kappen of man
chetten er aan, die om den pols opstaan; aan
de bonten moffen kan men deze kappen bij
zachter weer naar verkiezing naar binnen stekon,
aan de fantasiemotfen van fluweel of gewatteerde
zijde minder, om het kreuken.
De fantasiemotfen zijn betrekkelijk klein; men
ireemt ze liefst van de stof van het costuum, en
daar men ze zelf gemakkelijk van een
overgegeschoten lapje maken kan, is bet gemakkelijk,
er bij ieder toilet een te hebben. Men watteert
hem of voert hem met dons, bekleedt dit met een
lapje gekleurde zijde, in harmonie met de klem-,
en garneert hem met al wat men wil, wat kant,
een paar veeren, een bosje viooltjes met, ijzel
er op, een takje sneeuwklokjes, een takje hulst
met zijn roode bessen, een vogelkop, of een
voudig een rluwoelen strik met oen brochje, een
motiefje van gitten pampilles. .Men kan zoo een
aardige afwisseling maken in zijn kleine collectie
moffen.
Men kan den mof wat weelderiger maken ; er
worden zelfs breede afhangende kanten aan ge
dragen, die tot op de knie vallen ; men maakt
hem wel geheel van lusjes tlnweclen rubmi-eoiiti'tf,
van kleine t'/temHe-krullctjos, van tlinveolen
loovertjes, van niches van lint of iiitgorafelde
zijde in genuanceerde kleuren ; van pailleiten
glinsterend in al do kleuren vanden regenboog;
van changeant Iluweel, zwart on mauve ; van
kostbare zijden bloomen, verscholen in do plooien
der zijden niches; van kant. met gekleurd lint
er door gehaald.
Wat do voering betreft, hot is geraden haar
niet te donker te nemen ; op de lichte hand
schoenen die gedragen worden, kan do donkere
zijde afgeven : de mooie lichte snrnh's, die men
nog eens vernieuwen kan, zijn er als 't ware
voor gemaakt. Sommigen maken binnen in of
buiten op den mof een zakje, mot oen elastiekje
gesloten, voor povtemoimaie ot' zakdoekje; men
moet dan te moer oppassen, dat men zijn mof'
niet, zooals nog al vaak schijnt te gebeuren, in
winkels, trams, kerk of concertzaal' hr.it liggen.
Do:dikke mof-cordelières zijn afgeschaft; aan
een onzichtbaar dun koordje kan hij wol ge
dragen worden.
* *
Als eerstvolgende modeklour is rose aange
wezen, en niet het bleeke, verschoten rose van
de laatste jaren, maar sprekend rose, als van
sommige rozen en oioanders. V oor visitesdraagtnion
reeds rose laken met zwarte veeren; als
avondtoilet rose fluweel mot sabolbont. Ook elegante
mantels worden van rose laken of fluweel ge
maakt on mot bont of gouden passeniont
gegarneeril. Ook donkerrood is in gunst, ofschoon
marineblauw en Russisch groen nog niet afgedaan
hebben.
* *
*
Onlangs vernamen wij, dat eene jonge onder
wijzeres in handwerken uit Amsterdam bezig was
spinnen to loeren, om aan leerlingen, die bet
wenschten, hierin te kunnen onderwijs geven.
In Kngeland is hot op dit oogonhlik een
modehandwerk; een oud spinnewiel is het modern
ste meubelstuk in een eleganten salon. Heilige
dames hebhen hot alleen als bibolot en sieraad.
andere ook hebben inderdaad de moeite genomen
er spinnen voor te loeren. De meeste groote
handwerkwinkels te Londen zenden op verlan
gen onderwijzeressen uit om er les in te geven.
De ladies weten wel, dat een spinnende jonge
dame oen der schilderachtigste prentjes is die men
zien kan, en beweren dat er ook iets
zenuwenbodaronds in het kalme gesnor van het spinne
wiel is. In het noorden van Kngeland is hot
trouwens niet zoo geheel uit de mode geraakt
als bij de dames op het vaste land.
Do spinnewielen brengen op dit oogenhlik
hooge prijzen op; ze worden voor rekening van
de antiquaren overal opgekocht. In do vestibule
van een hotel in het noorden van Italiëtrokken,
een paar maand on geletien, een paar
spinnemvielon do aandacht van een paar aanzienlijke
bezoeksters. '/M zaten vol spinnewebben, en
waron ontwijfelbaar echt. Xijn ze, to koop V"
werd er gevraagd, en het antwoord \vas: ze
zijn verkocht en moeten naar Kngeland opge
stuurd worden."
Do Russische modo heeft in Parijs al weerzoo
wat afgedaan ; althans in het I'alais-Royal, do
passages on do avenue do la l'aix kan men do
nieuwste bijouterieën, hot gekleurde email met
do gekleurde stoenen iu Moseovitisch model ge
monteerd, al weder zion verdwijnen. Kr komt iets
anders .voor in plaats, hot olieemsoh en ('zechisch.
De kleuren zijn groen, wit en rood ; het wit parel
tjes, hot groen en rose edelstoonen; een bordje
erbij wijst aan: lüjouterie nationale tchèiiue."
In broches, gespen, armbanden vindt men hierbij
heel oorsponkeiijke modellen, altoos mot de drie
i kleuren. Vrangt men aan de draagsters, vanwaar
i die bijzondere voorwerpen komen, dan zullen
zij allicht antwoorden : ^waar het land ligt, weet
ik niet precies, maar men beweert dat er nn on
dan: vivo hi Franco! geroepen wordt."
?>:?
* *
Fancy-fairs en bazars voor weldadige doel
einden zijn weer overal aan den gang. Te Londen
l werd dezer dagen ton voordeele van eeno
godsdienstige school oen gecostumeerdo bazar
gehouden, in den vorm van een fancy-fair in
het oude Egypte." De te koop geboden voor
werpen bestonden echter niet uitsluitend in
Egyptische voortbrengselen; de opbrengst was ruim
ll),\XH) gulden.
* *
=K
Eon van de huwelijksgeschenken welke Miss
WilHng onlangs, ter gelegenheid van haar
huwelijk met den heer Astor in Xew-York, ge
kregen heeft, bestond uit oene haar door hare
grootmoeder gegeven echte Singer-naaimachine.
Do machine op zich zelve was van de onder de
benaming A'ibrating Shuttle" bekende nieuwste
constructie der Shiger-Maatschappij, doch rijk
verzilverd, terwijl het onderstel uit verguld ge
smeed ijzer was gemaakt. De tafel van de machine
bestaat uit een praehtigcn marmeren plaat, waarin
door middel van kleine steentjes en kristallen,
het monogram der jonggehuwden ingelegd is,
door oen krans van rozen en andere versieringen
in mozaïek omgeven. De kast en schuifladen zijn
van ebbenhout en rijkelijk niet goud, zilver, paarle
moer en ivoor iu don vorm van bloemen inge
legd en versierd. Deze machine heeft l^.lSKO dol
lars of TI K M l gulden gekost.
IIMIHIIIIIHIIIIIII
De Hongaarsche narkose. Aan de me
dische faculteit van do uni\orsiteit te Budapest
hadden den Inden dezer groote ongeregeldheden
plaats. Aanleiding hiertoe gut' pon voorval, dat
iltMi vongen dag op de chirurgische cliniek van
professor Kovac.s w.'is gebeurd. Van professor
Kovacs is bekend, dat hij als vijand van il e
narcose 't Helst zonder deze opereert. Wanneer
de patiënten dan bij de operatie schreeuwen,
huilen en /.ich onbehoorlijk gedragen, heeft hij
de gewoonte, naar men beweert, hun oorvijgen
uit te deiden, de patiënten af te ranselen en te
zeggen: dat is de llougaarsche narcose." Nu
kwam in de ambulance een zieke d::';ter uit
de provincie, en professor Kovacs zeide hem, dat
hij eene operatic! aan den hals moest ondergaan.
Toen de zieke daarop vroeg, of de operatie dan
bepaald noodzakelijk was, antwoordde do pro
fessor, dat de operatie juist niet noodzakelijk
was, maar dat de patiënt zich onder do
!iegrat'oiiisveropnigiiigen der stad er maar eene
moest uitzoeken, ook zou hij oen groote keuze
\an lijkwagens en kerkhoven hebben. Dit ge
zegde tegenover een lijder verbitterde de aanwe
zige studenten zoo zeer, dat zij in knor tinten
on sisten. Op deze demonstratie riep profes
sor Kovacs den studenten toe: Hij het
rigorosum (liet straloxainen) zien we elkander weer."
liet bericht van dit voorval verspreidde zich
over de geheolo universiteit en toen professor
kovacs in de gehoorzaal kwam, was deze prop
vol met studenten, die den professor met storm
achtig pereat-geroop ontvingen. Professor Kovacs
herhaalde zijn woorden van den vorigen dag en
voegde er bij, dat de studenten bij liet
rigorosum" het pereat wel niet zouden herhalen.
l'aarop begonnen de studenten te schreeuwen, te
stampen en rumoer te maken, waarmede zij on
geveer 2u minuten lang voortgingen. Kerst toen
<le professor zich mot zijn assistenten naar de
operatietafel begaf, om te werken, hield het
rumoer eindelijk op.
De geestige schouwburg-intendant Xareschkin
te Petersburg was iu de jaren 1S10-- f>0 de ver
klaarde gunsteling van den Russischen keizer.
Maar ondanks ile grootmoedigheid van zijn
Maecenas verkeerde bij onophoudelijk in geld
verlegenheid. Kens had Xaresclikin eene collectie
van zijn buns-nutx uitgegeven on don bundel aan
zijn begunstiger gewijd. De keizer liet hierop
een boek \ervaardigen, welks bladen uit bil
jetten van 100O roebel bestonden on liet dit
boek aan Xareschkin overreiken. -Xu, hoe be
valt u mijn werk?" vroeg de czaar den volgenden
dag aan tafel aan zijn gunsteling, toen het ge
sprok over diens collectie auecdoteii liep. Tiet
interesseert me zoo zeer'', was het antwoord,
dat ik het volgende deel nauwelijks kan af
wachten.'' Do keizer glimlachte on den volgenden
dag ontving de intendant nogmaals zulk een
kostbaar boek, op welks rugtitel de
boteokenisvolle woorden stonden: Tweede en laatste deel.
De klok van Uglitsch. Toen de
czarewitsch Dmitrij. den zoon van l wan den Wreode,
in het jaar lf>;il. in de stad l'glitsch op bevel
van c/aar lioi'is Godunow vermoord werd, gaf
een klok van den Kremlin aldaar het teeken tot
de daad. Deze klok werd later naar Tobolsk in
Siberiëgezonden, waar /ij ten eeuwigen dage" in
ballingschap moest vertoeven. De goede burgers
van l'glitsch wilden echter hun historische klok
wel gaarne weder terug bobben en na veel smeek
schriften werd het verbannings-docreet over de
klok, die, zonder het te willen, zooveel onheil
had gesticht, in ilit jaar opgeheven. Er waren
sedert precies 'ÜIH jaar verloopen, en met groote
praal hield de verbannen klok" gedurende dozen
zomer haar intrek in de stad l glitsch. Xu pu
bliceert Adrianow in den -JLixlorliciie bode" een
opstel, waarin hij verwijst, dat hot volstrekt niet
de ware historische klok is, die onder zulke
grooto plechtigheden was teruggebracht. In To
bolsk had men deze in den Sophiatoren opge
hangen en op grond van een opschrift was aan
genomen, dat het do klok" was, die den moord
ingeluid had. Adrianow betoogt nu, dat dit
opschrift eerst in het einde der Sde eeuw werd
aangebracht en dat de echte klok reeds in het
jaar ItilJD, bij gelegenheid van oen grooten brand,
die bijna geheel Tobolsk in de asch legde, ge
smolten was. Dit wordt, door akten, die op dezen
brand betrekking hebben, volkomen bewezen. Do
vreugd o der l'glitschors over het wedervorkrijgon
van hun klok was dus voorbarig geweest.