DE AMSTERDAMMER, WEEEBLAD VOOR NEDERLAND. NCK 809 Uit Dr. G-A.NNEF's Studeerkamer Dr. GANNEF. (Het auteursrecht voor den inhoud van deze bladzijde wordt verzekerd volgens de wet van 28 Juni 18S1 (Staatsblad No. 124). De Panama-wasch. Een slechte speculatie. »Die beroerde sportkar in de gang, 't is goed Om je nek te breken!" bromde Wecker, terwijl fajj de huiskamer binnen hinkte en met een pjjnlyk gezicht zijn scheen begon te wrijven. «Wat! Ben je er weer over gevallen? En pas eergisteren ook al!" riep zijn zuster op verongelijkten toon. »0ch! dat ellendige ding staat me altijd in den Weg!" pruttelde Wecker. »Allebei mijn beenen itten vol blauwe plekken!" Wecker, die ongetrouwd was, woonde alleen met zijn ongehuwde zuster, die de huishouding bestierde; een sportkar was diensvolgens in hun Woning een overbodig iets. Zijn vriend Sluwing die hem had bewogen het karretje in betaling Voor geleend geld over te nemen, had beloofd het terstond terug te zullen koopen, zoodra hij zich weer gemakkelijk bewegen kon. Maar zes maanden waren voorbijgegaan en Sluwing had in dien tijd gelegenheid gevonden om zich »te bewegen", zoo vrij zelfs, dat hij spoorloos ver dwenen was. tot groote spijt van zijn talrijke schuldeischers. »Ik begrijp niet, waarom je het nare ding hier houdt," zeide zijn zuster vinnig. >'t Is een Sta-in-den-weg voor niemendal!" »Wat inoet ik er anders mee doen, Boortje?" Vroeg Wecker bedeesd. »Wat je er mee doen moet ? Wel! verkoopen, natuurlijk; zooals ik je honderd maal heb aan geraden," klonk het antwoord. »'t Is een beetje roestig geworden van 't staan; maar als je het Oppoetst en die schreeuwend roode wielen over schildert, groen bijvoorbeeld, zal er gemakkelijk een liefhebber voor te vinden zijn." Ja, dat was nog zoo dom niet, meende Wecker. Daarom kocht hij een busje ripolin en bracht een paar avonden zoek met de wielen groen te schilderen en het ijzerwerk blank te schuren. »Zoo! nu ziet het karretje er waarachtig netjes uit, vind ik," zeide hij, trotsch op zijn werk. »Ik zal Basman vragen, het eens te komen zien. Hy neemt het bepaald, want hij was juist van zins er een voor zijn jongens te koopen." Allons, maak wat voort. Wie is aan de beurt ? /ouden we wel water genoeg hebben voor al dien vullen boel: De erfoom, naar Carau d'Aclie. Waai-ile .Ver/'! Kom *i/oedi(i mijn laatstett -t'rht niet 'meer :<jn. Uw liefh. Oum OSÉSIME. -. Maandag. G. Vrijdag. 3. Dinsdag. 7. Zaterdag. 4. Woensdag. 8. Zondag, »'k Mag het lijden," zei Doortje. »'k /al blij zijn, als het onnutte meubel weg is." ^Apropos", merkte Wecker den volgenden Maandagmorgen terloops aan, Basman zou van middag naar de sportkar komen kijken en daarom heb ik hem maar meteen ten eten gevraagd. Maai bij is nogal een lekkerbek, weetje? /org dus dat je iets extra's op tafel hebt en laat een paar flesschen van Kroeser's besten Bordeaux halen." Doortje was een uitstekende gastvrouw entoen haar broeder tegen halfzes niet Basman verschoon, had zij een keurig dineetje klaar. Basman at met smaak, voor twee, en vond den wijn heerlijk. Kr was slechts n omstandigheid, die de harmonie van het feest verstoorde. De dienstbode, die de soep opbracht, prijkte met een lange strook zwfrte hechtpluister op haar wang. ;>Wat nu, Mijntje een ongeluk gehad?" vroeg Wecker. »Ja, meheer," antwoordde Mijntje in tranen uitbarstend. Toen ik naar de slijterij op don hoek ging om den wijn, ben ik op een koolstronk uitgegleden en de rlesschen vielen op straat en ik kreeg een snee van een glasscherf in mijn wang. 't Spijt me erg, meheer, van wegens de onkosten, want ik heb twee andere flesschcn moeten halen; maar ik kon het gerust niet helpen," snikte zij met haar boezelaar voor de oogen. Doortje keek alsof zij de meid had willen verslinden en Wecker verslikte zich bijna aan een stuk aardappel, terwijl Basman een geweldige hoestbui kreeg die hem twee vestkrioopen kostte. Maar zonder dat ongeval mee te reke nen liep het maal prachtig van stapel. Toen het dessert genut tigd was, presenteerde We.cker zijn vriend een sigaar en stelde hem voor, de sportkar eens te gaan bezichtigen. Basman zei dat het spotgoedkoop was en dat 't hem alle machtig speet, het wagentje niet te kunnen koopen; hij zocht er een met roode wielen. Wecker zei inwendig iets erg profaans. ,7.p, zouden gemakkelijk rood te schilderen zijn," verklaarde hij vervolgen?. Maar Basman was het niet met hem eens. Kood O]) groen houdt niet." beweerde bij. [n een week tijds zou al de verf er afgebarston zijn en dan was het heele ding geen cent waard." Ziende dat hij er niet toe was over te halen, deed \\ oeker ,'i)sol het hem volkomen onverschillig was en stapte van het onderworp af. Bar-man, die blijkbaar nog geen trek had om op te stappen, stelde daarna een partijtje tri ktralïvoor, en Wecker. die erg ongelukkig spoelde, verloor een gulden tachtig. Toen liasman naar huis was gegaan, rekenden broeder en zuster samen op en kwamen tot de slotsom, dat het avondje Inin ruim dertien gulden had gekost, met inbegrip van de vier ilessclien wijn. /ij zeiden niet veel, maar Doortje ging naar de keuken en zeide Mijntje tegen de volgende maand den dienst op. Den volgenden dag vertelde Wecker, dat hij zijn zwager Breul de sportkar ter overname had geotfreerd. De kleur der wielen kwam er niet bij hem op aan en hij zou eerstdaags eens komen kijken. Breul kwam kijken. Maar toevallig had het dien avond sterk geijzeld, waardoor hij ongelukkig op de stoep uitgleed en zijn enkel verstuikte. Wecker was verplicht een chirurgijn te halen. Deze omstandigheid maakte het natuurlijk on- ( mogelijk de sportkar op het tapijt te nadat Breul's voet verbonden was, m hem in een vigelant t'huis bronnen. Aangezien herkende de kar niet meer. D« spaken der wielen waren in alle richtingen verdraaid en verbogen; een der hoornen was stuk en een gedeelte van i het achterbankje verbrijzeld. | Negentij,' centen vrucht," zeide de besteller. Wecker betaalde werktui.u'C'iijk: en sleepte hot wrak van de kar in de gang. Op dit oogenldik trad Doortje, die een paar :> brengen en l boodschappen bad gedaan, de deur in. loest Wecker >/t Lamme dinir is terug !" bromde Wecker nijdig. Dat merk ik," antwoordde zijn zuster ironisch, Breul er niet van repte, den koetsier te betalen, j den beschadigden toestand ziende. ,llet heeft je moest Wecker met hem afrekenen on dat kostte i tot nu toe zoowat twintig gulden gekost. Wat hem met de visite van den chirurgijn, drie gulden. ./ou je niet denken dat bet heter was het vod tot brandhout te slaan?" vroeg Doortje sarcas tisch, dat zal op den duur 't goedkoopst zijn." Maar gelukkig las Wecker den volgenden mor gen toevallig een advertentie ir. de courant van iemand, die een gebruikte sportkar vroeg. Hij reflecteerde erop en nam na eenig over <>n weerschrijven genoegen met een bod van twaalf gulden. te betalen na ontvangst en goodhevinding der kar; levering franco op zicht met optie van retourzending indien de kar niet beviel. Hij e\pediëerde hot voertuigje naar liet adres van den steller der advertentie, die in Leeuwarden woonde. en hij en Doortje gevoelden zich. alsof er een steen van hun hart viel, toen de sta-in-den-weg het huis uitging. Kr verliep een weck, maar er kwam geen geld. Twee weken, evenmin. Wecker schreef naar Leeuwarden en kreeg in antwoord op zijn brief ilit: Mijnheer! De sportkar is in goede orde hier aangekomen, maar beantwoordt in gecnen deele aan de beschrijving, die u er van gat', liet is een leelijk model en erg ouderwetscli; er zijn zelfs geen sp.itborden en gnttaporcha banden aan. Daarenboven zijn de groene wielen bepaald af zichtelijk. Fk denk er in de verste verte niet aan, den wagen te koopen en zend hem u nog heden terug." Dienzelfden avond arriveerde bij. Wecker ging zelf naar de deur om hem in te nemen. Hij wou je er nu nog mee doen?" j »'k Weet 't niet ik denk dat ik den bei steller terug zal roepen en 't hem cadeau geven," i zeide hij wanhopig. ; 't Is het beste wat je doen kunt ik deeil het bepaald," verklaarde Doortje. De goederenkar was nog niet weg; Wecker holde een eind de straat in en schreeuwde den besteller achterna. De man kwam terug en laadde de noodlottige sportkar op zijn rug. l »Dankie, meneer," zei hij griiinekend. >'t Is een j oud beestje, maar ik zal er u wel van ontlasten." ( Hij sprak zóó neerbuigend, dat Wecker gej voelde, dat de man hem een grooten dienst beI wees. Daarom gat' hij hem i>og een kwartje fooi ! en zei: ziedaar, vriendlief; wel verplicht voor | je moeite." j (loddank, het ellendige vod is eindelijk weg!" l riep hij, de deur sluitend, .'t Kostte negentig cent j vracht en een kwartje, maar dat is ook het aller laatste geweest !" ?jWat?.'" riep Doortje verbaasd. Je wilt toch niet zejiccon, datje die betaald hebt? Dat is ook" niet leep ! Toen je zag hoe beschadigd het was, had je immers moeten weigeren hot aan to nemen. Die een gulden vijftien had je ten minste kunnen uitwinnen. ?Ezel !" riep Wcckor, woedend met zijn vuist op do tafel slaande; daar heb ik geen oogcnblik. aan gedacht!' De resultaten van het Anievikaansch protectionisme. BKOF.DKU JONATHAN: Machtig j CLEVKLAND: /ou je denken? ;oed beschermd, hè? BKOKDKU T.IXATHAX: Allemachtig! waar is het lammetje? CLEVKLANII: Stommeling, zie je dat nou pas?