De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1892 25 december pagina 7

25 december 1892 – pagina 7

Dit is een ingescande tekst.

No. 809 DE AMSTERDAMMER, WEEEBLAD VOOR NEDERLAND. De Amsterdamsche beurs en de Eendracht. IL'i'rio'ins: Zou l zoo vriendelijk willen zijn niet mij mee te gaan V Mrj. Efiidmelit: Denkt U dat ze mij de deur iiicl zullen uitgooien. . Mw/trius: Zeker, II doet immers niet aan politiek. Julius Pruttelman Broinineijer. Dat we een be roerden tijd beleven heb ik, geloof ik. al eens meer gezegd Maar het is en dat kan niet na drukkelijk en dik wijls genoeg gezegd worden onze eigen schuld. Outc bij wijze van spreken, want de mijne is het niet. "Luisterde de wereld naar mij, dan was er zoo goed als niets te doen. En waarom luis tert ze niet V Een voudig omdat de meeste menschen die bezadigdheid en.rus tigheid missen, die mij, als man van zaken, onderscheidt. .Sta je in je bedrijf en handel op een stevige basis, is er degelijkheid in je aifaires 011 ben je zelf (Ie soliditeit in persoon, dan maak je geen drukte waar het niet noudig is; in plaats van het hoog-te woord te voeren, begeef je je in deftigheid naar de pilaar van de lieurs bij welke je thuis hoort en wacht daar de lui af om je orders te geven. E:i zoo doe je ook op het kantoor en in je huis, in de heele samenleving; je gedraagt je met die waardig heid, die ingetogenheid, die distinctie, dat superieure in je manieren, kortom je ver toont al die qualiteiten, welke de bewijzen zijn van een niet te schokken zelfrespect. Maar waar vindt je tegenwoordig die kalme stevigheid, dat pittige en kernachtige in de persoonlijkheid, waarvan ik in alle beschei? denheid mij zelf, Gorl zij dank, een exempel mag noemen ? J)e heele wereld is kwik. 't Is al den drom mel gevoeligheid, je kunt: niet naai' de lui wijzen of zij vliegen op, en als zij maar een kleurtje zien of een geurlje ruiken zijn -ze al buiten westen. Daar heb je mijn vriend Charles, hij loopt door het Vondelpark naar ,' zijn bureau, ziet; de sneeuw en hij raakt er zoo van in de war, dat hij een paar uur later op de I'ijpanmarkl, in plaats van iets nieuws te vertellen, in de krant gaat, zotten, dat de sneeuw wit is en een ochtendwandelingeljehem zoo heeft, opgefriseht. Een paar dagen later i zil hij aileon in /.ijn kamer, zijn kachel wordt ! aangemaakt met reddmgsleger-hou! jes, hij i ruikt pik en teer. deuki aan visscherspiiiken. en hij is voor werken o:ige-eliiiu. Ik weet hè!" toevallig heel secuur, wantdion /elfden avond kwam hij mij ophouden, en zei. ISiommeijer. j-.1 bent voorverioden jaar /.o.ner na:ir Scheveningi-n geweest, en je vrouwen T:iérè<o klaagden nog al eens. dat je dezen zomer daar geen tijd voor liad gehad, maar :ui weel ik iets. Je kunt je schadeloos Mollen. Kn op een nobele wij-*. Laai je kachel- aanleggen met reddiiigslegerhouljes: aun die vu.irmaivcr.-; is een tooi lucht, en niets worki /.m- ,-uggi-stief' als een geurl|e. .ie denk: onwillekeurig dat je weer aan hel ,-irand beul. j-e ziet de duinen voor je, je hoort de zee bruisen, je kamer krijgt een hori/.on en j..- sluurt een muntje naar /.it>tilii<li<ilir>iil uuur i 'i i'i)t<ni''n Dat scheen wel onzin, maar er /.ai ioe'u iets in dal mij aan het denken br.ichi. Ik zei bij me/elf: als de numschen nu ai zoo zijn, dat je erop m o L-L letten nul welk soort van houijes ze hun kachel luien aanleggen, zou er dan van de maatschappij nog wol ieis terecht kunnen' komen V Op me'.isehen met zulke gevoelige zenuwen zal je nooit kunnen rekenen. Vuu de teerlucht worden zij b. v. als Cnarles barmhartig, maar wie /.al zeggen of'ze van Ylang-Ylang niet. wreedaardig of wel lustig worden 'l Xietwaar, alles wordt dan toevallig, alle regel, alle vastheid is or uit. Wat zou nu, om maar eens iemand te noe men, die Tindiil geroken hebben, vóór hij zijn pen opnam om een adres aan de Tweede Kamer over de werkeloozen te schrijven? Iets zeer bijzonders, want anders doeje zulke gekke dingen niet. Minder dan duivelsdrek dat hem aan een hel herinnerde kan het niet geweest zijn. O.n een nog al stevigen vent zoo'n inpulsie te geven, lieb je zeker iets krassers nnodig dan pek, teer of creosoot. Van al die militaire adre-sen lag de verklaring genoeg voorhanden. Daarvoor was het vol doende, dat hij eens lont geroken had, maar na. voor di-! nieuwe dwaasheid, moet er heel lels anders hem in den neus y.ijn gekomen, als ten minste het stelsel van zijn vriend t luirles opgaat. .Maar mei dal al raken wij de kluts kwijt. Wuanoe dient dal gelief hebber in welda digheid? Je hoorl van niets anders dan philanirojiio, l:et l i.; k l wel alsof het een atl'aire i- geworden, r/V aifaire van den AmsterdamsciK-n lianJel. Dat is kindervoeding, wecZenverpieging, brood- en soepuildeeling. liefdadigheid naar vermogen, ziekenverple ging, werkverschaffing, zorg voor dakloo/en, hel sliciden van iiit>i>anüingspluutseii v.-i ir den muidoun man, met deze soort van dingen gaar, je beste krachten verloren. Wil je wel geloovoii, als onze groolelui dat werk eens staakten en ze legden zich toe op reëelen handel, dal. zi) de ilundelsKade al lang vol booten en zeilschepen luidden gekregen eu ze voor honderden Werk hadden gevonden. D.e liefdadigheid is verspilling van kapitaal en van kracal - maar in onzon zenuwachiigen tijd ziet, zoo goed als niemand dat in. Schaf ze ;,f, totaal al', dat. is mijn raad en je zult zien hoe Amsterdam weer tot bloei komt. Doe als onze voorouders, en zeg: die niet werkt zal ook niet eten; als je hun geen eten geeft, maken zij wel dat zij aan den ko^l komen. .Maar wie vraagt daar nu naar! De honger is een scherpsmjdeiid zwaard en. het is ge lukkig dat dat zoo is, want zonder een zwaard achter hun body zouden de meesten immers niets anders doen dan luiwammeesen. lin wat is nu het geval? Amsterdam wordt een eldorado voor de arrue lui. Wil je een lekker leventje, zeggen ze in de provincie, ga dan naar Amsterdam, daar leit een bedje voor je gespreid, daar staat een potje voor je te vuur, ilaar hebben ze de kleeren voor je klaar en je krijgt nog bedeeling genoeg om een borreltje te koopen. Ja zuo is het en zoo wordt het met den dag meer. Want nu is het al zoo ver gekomen, dat ze zelfs de lui die 's nachts onder de brug, op stoep of bij de politie logeeren, een nachtverblijf willen ver schaffen, zooals het heet, dat menschwaardig is. Maar ik zou wel eens willen weten, wat zoo'n schavuit waard is, die niet zoo veel oppassendheid heelt aan den dag gelegd, dat hij met een het Ie broek rondloopt. Schei uit met je milddadigheid, en bewaar, alweer als je voorgeslacht, je duiten tot je dood gaat. Sticht aan, als je geen erven hebt, een hotje of zoo iets, daar kan je in den hemel nog pleizier van hebben en je bederft hier op aarde den boel niet. Maar, jawel, dat is aan een doovemansdeur geklopt. Als mannen alleen reeds van de geur van de reddingelegershoutjes een bui van lietdadigheid krrjgen, spreekt het van zelf dat de boel in het Honderd loopt, en moet je maar dankbaar zijn als je zelf resoluut genoeg bent om de duim op net zundgat te houden. En dat ben, ik tot dusver nog. " minimi imimii iiuni iiiimmmiiiiiiiilt De laatste der Mohikaueii. Verleden week werd door den t-igaro het gerucht verspreid, dat zich te Parijs een eer lijk man bevond. Dat dit gerucht niet aan stonds geloofd werd, zal ieder begrijpen, die den Figaro en de Eransche eerlijkheid kent. Evenwel, andere bladen kwamen uit goede bronnen en van welingelichte zijden mededeehngen doen, dat het gerucht weldra be vestigd zou kunnen worden. l'Upmion noemde zeil's de plaats waar men het individu kou bezichtigen. Eiken middag tusschen n en drie uur kon men hem in de llue des Bons Enfants zien en wel in het Cafédes trangers. Wanneer men de voorzaal doorging, endoor een deurraampje keek, kon men het wonder lijk wezen beschouwen, terwijl het een worst oppeuzelde. kerst twijfelde men nog aan de waarheid van het gerucht en meende 'men o, die slechte argwaan dat het een streek van deu waard was, om klandisie te krijgen, ken re porter van (c ,^o/r bocd den man echter een hoog honorarium aan, indien hij een artikel voor zijn bind wilde schrijven, over de Fransche onoinkoopbaarheid, doch dit aanbod werd door den zonderling afgeslagen, met de medc.üeelii'g, dat dit met zijn karakter nk-t strookte. ,Men verbetlde hel zich, een man met een ..karakter!'' Dagelijks verdrongen zich honderden l-'ranschen om het. laatste lid van het bijna uitgestorven geslacht te zieu. Zij n roep ging door het gansene land; uitde provincie irokken duizenden naar ljarijs om zich met eigen oogen van het bestaan van het unicum te oveituigen. De velletjes van de^ worst, die hij at, deden opgeld, ze werden zóó hoog in prijs dat elk kamerlid drie vaische eedeii voor n velletje deed. Een Amerikaansch impresario wilde den man eugageeren, toen een verschrikkelijke ontdekkingword gedaan. I'aul Deroulède kwam, na nauwlettend onderzoek, lot de overtuiging, dat de eerlijke man l)nit.-u:ke worst at, en e heer Drumont bemerkte zelf', dat de worst door een Joodscheii slager was gestopt. Lle ontroering werd algemeen. L)e .vader landsliefde van het grooie l'Yansche volk verloochende zich echter gelukkig ook nu niet on de zonderling werd over de grenzen gezet. '/ï-w is Frankrijk gelukkig van zijn laatsten eerlijken man bevrijd ! Bladvulling. Eene spiritislengeschiedenis. In.Missouri had een ij\erig spinu^t zijn vrouw door den dood verloren, niuar dit verhinderde Jiein met door mhUiel vau eeu medium de betrekkingen met haar te onderhouden, ledere week bracht hyl medium de wensehen der vrouw uu liet hemelsdie gebied naar de aarde ovei'. l]ei>t moest zij van Haren man geld bobben voor een nieuw \ut engelencojtiULiii, natuurlijk alles van de tijuste storten, zooals dat in den hemel past; toen weerhouden vleugels, wat tamelijk d uur was. Voor-uitstapjes" moot de trouwe echtgenoot nu en dan zakgeld sturen, ook het rcpareeren van liet engelengewu.ad e u het bijverguklen van de vleugels kostte eon hoop geld. Ue liravo echtgenoot h;ul u;m zijn vrouw zahger reod> oenige malen door liet medium laten zeegen, dut ze zien een beetje bekrimpen moest, j als dit mot de gewoonten in den hemel kou over eenkomen. Kimleiijk echter kreeg hij er genoeg van, en vooral zijn familie werd tiet wat te grol, toen zij hoorden, dat de man al voor :i- a -IIJOU dollars door het medium wan afgezet, /ij dedou onderzoek, waar het geld gebleven was, -'n veruameu dat alles ten name van het medium'>p du bank gedeponeerd was. De budrogene ^;.is uu eu dai komt niet veel voor van het ?si'vruisiao, genezen.

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl