DB AMSTIBBAMMEB, WEEKBLAD TOOR NEDERLAND. Uit I>r. GrAJSnSTEFs Studeerkamer. (Het auteursrecht voor den inhoud van deze bladzijde wordt verzekerd Mrs. Britamiia e» de jonge Khedive. wet van 28 Juni 1881 (Staatsblad No. 124), De verkiezing te Leeuwarden. *-?*?* VMrs. BBITTANNIA : »Amuseer je maar, Hoogheid ! Maar straks Iaat ik een doos nieuwe soldaten 'voor je uitpakken; daarmee moet je voorzichtig zijn !" Het huis uitgespeeld. Het huis naast dat van Fak had bijna zes maanden leeggestaan, toen er op zekeren dag een nieuwe huurder introk. Het was een dikke oude 'heer met een bril op; Tak zag met een enkelen Mik, dat het een Duitscher was, zelfs vóór dat llQ zijn naam, Gozzlestein, gehoord had. Herr Gozzlestein was ongetrouwd of weduwnaar; ' hij hield geen andere bedienden er op na, dan een Oude huishoudster, die buitengewoon doof was, en ?ïhet huiswerk zelf deed, met een paar maa! in 4e week een schoonmaakster. :?' Den avond na de komst van mijnheer Gozzlestein , «ftt Fak op zijn gemak zijn kopje thee te drinken, .toen plotseling een reeks van opschrikkende, kra: kende geluiden zich in het naaste huis hooreii deed. *Dat dacht ik al," merkte Fak op en zette «jjn kopje neer. Dat doen alle Duitschers. Hij begint pas." -? »Wat bedoel je, Daniël?" vroeg juffrouw lak. Wat is het?" »Een trombone. Niet meer dan ik verwachtte. Hij is aan 't stemmen," zeide Fak. Nu gaat hij aan den gang. Daar heb je het." Herr Gozzlestein was inderdaad aan den gang. Hij speelde een stukje, dat Fak nooit vroeger gehoord had. Een hard stukje, en hij speelde het uit alle macht. Een lang stukje ook, en hij blies het maar al door, alsof er geen eind aan komen ion, of alsof er ergens wel een eind was, maar hij er om heen draaide zonder het te kunnen vin den. Het was al te erg; het maakte zenuwachtig. //Het zou iemand gek maken." Fak stond eindelijk woest op, en klopte met de pook op den muur. Maar Herr Gozzlestein nam daar peen notitie van. Misschien meende hij, dat, Fak bedoelde, zijn mu ziek te applaudisseeren. In elk geval hij ging door met het stukje, alsof hij er pleizier in had, en Fak ging door met kloppen, al harder en harder, tot hij een plek in den muur maakte. Toen bea-ou hij op een ander punt, maar het hielp niet. Het eenige waarop liij indruk maakte was de muur. Herr Gozzlestein bleef ongeveer een uur bezig; toen hield hij met een juichend triomfantelijke fanfare plotseling op, alsof hij onverwachts toch het einde gevonden had. Maar nu begon hij een ander stukje, dat veel op het eerste leek, alleen wat langer. //Onbeschaamde hond!" raasde Fak, en ging weer aan den gang tegen zijn muur. ./Hij doet alsof hij 't niet hoort. Stuur er eens heen en vraag hem, het wat zachtjes te doen. Neen, dat wil ik niet. Al is hij misschien een vreemdeling, hij moest toch begrijpen wat, op den muur klopj pen beteekent. Als hij denkt dat hij mij zoo zonder meer kan ergeren, zal hij zien dat hij zich vergist heeft." Misschien zal hij het niet iederen avond doen," zei juffrouw Fak vertroostend. Toch deed hij het wel. Geregeld iederen avond, als Fak aan zijn thee zat, barstte hij los en het hielp niets of Fak al op den muur timmerde. Het scheen hem aan te moedigen. Twee candidaten, die uit vrijen gaan. Ik zal hem ziju revanche geven," zei Fak, toen hij den vierden ochtend naar zijn kantoor ging; //.je zult het zien." En toen hij 's avonds thuis kwam, bracht hij een cornet ;\ piston mee. Die heb ik geleend", zei hij, eu als hij van avond begint, zal ik hem tracteeren". Zoodra Herr Gozzlestein begon te stemmen, ging Fafc zoo dicht mogelijk bij den muur zitten, en blies krachtig op de cornet ;'i piston. Maar er kwam niets uit behalve een akelig gesuis, dat, men niet verder dan de kamer hooren kon. Toch hield hij vol, en bleef blazen, een half uur lang, terwijl hij iedere minuut woester werd ; man r einde lijk bevindende dat het onhoorbaar gefluister al de inspanning niet waard was, greep hij de pook weer en bracht den avond als gewoonlijk door. .Vaar hij was niet verslagen: hij leende een harmonica eu bracht die den volgenden avond mee. Cornet a piston spelen", zeide hij, is een handigheid ; maar uit een harmonica geluid krijgen kan iedereen." En hij kreeg er geluid uit. Hij kon er niets op spelen, maar zoodra Herr Gozzlestein begon, ging hij bij rieu muur zitten, zette zijn vingers op zooveel noten als hij kou, en haalde zulke vrecselijke dissonanten eruit, dat zijn eigen tanden er van knarsten. Juffrouw Fak kon het niet uithou den ; het was te veel voor haar zenuwen, zij ging naar bed. De meid vroeg of ze een avondje uit mocht gaan ; de poes liep de kamer uit. Maar Fak hield vol. Hij maakte zulk een ge weld, dat hij de trombone van zijn buurm'au niet kon hooren, van tijd tot, tijd pauseenl: hij eveu, om te hooren of Gozzlestein ook opgehouden had. Maar Gozzlestein hield niet, op, voordat de twee gewone uren afgeloopen waren : eu toen hij op gehouden had, bleef Fak uit ergernis nog eeii half uurtje bezig. Hij heeft 'net niet willen opgeven," mom pelde hij, maar ik wil wedden dat, hij de helft van dun tijd zich zelf niet heeft kunnen hooren spelen." En toch, toen Fak den volgenden morgen uit ging, stond Herr Gozzlestein voor ziju raam, en knikte vriendelijk tegen hem, alsof ze bezig waren aan een soort van vriendschappelijken wedijver tot wederzijdsche verbetering. Dat maakte Fak nog razender. Hij hield het voor een bespotting. Blijk baar was de harmonica niet kras genoeg ; hij be Portretteu uit het album yan Cornelius Herz (met eigenhandige bijschriften van Herz). sloot iets krassers aan te schaffen, 's avonds bracht hij twee vrienden mee, een met een cornet a piston, de ander met een bas. Zij speelden tegen Gozzle steiüop in een hclsch concert ; ieder van de vrien den speelde een ander wijsje, en Fak speelde op de harmonica een fantasie zonder therna. Toch mislukte het. Den volgenden morgen glim lachte Gozzlestein weer even opgewekt en vrien delijk uit zijn raam naar Fak, alsof hij iu't geheel niet overwonnen was. Maar je neemt me niet beet !'" prevelde Fak. Als hij de volle maat moet hebbeu, dan zullen we er voor zorgen." Toen maakte hij onder zijne vrienden een com plotje, eu organiseerde een orkest van acht executanten. Daarbij was de cornet ;\ piston, de bas, de harmonica, dan een fluit en fagot, een flageolet, een postillouiioorn en een Turksche trom. Fak nam zelf de Tnrksche trom ; hij vond dat dit grooter opluchting gaf aan zijn gemoed. Op den openingsavond begonnen zij op het oogenblik, dat ook Herr Gozzlesteiüvan wal stak. Juffrouw Fak ging terstond naar den zolder eu stak haar hoofd ouder het kussen iu het meidenkamertje. De meid kwam binnen om haar dienst op te zeggen, maar Fak kon haar niet verstaan; toen siug zij, zouder hut, te vragen, een avondje uit. De kat liep weg alsof zij dol was geworden, en is nooit terug gekomen. Den tweeden avond ging juffrouw Fak den avond bij hare moeder doorbrengen; de meid ging ook uit. De buurman aan den anderen kant ha merde tegen den muur tot hij er bijna een gat in geslagen had, eu kwam toen aan de voordeur kloppen. Twee menscheu die aan den overkant ; woonden, kwamen de straat over en hielpen hem kloppen. Zij wilden Fak met de politie dreigen,. ' maar konden geen gehoor krijgen; do klopper gaf niets tegen de kapel van Fak. Den morgen daarna zei juffrouw Fak, dat het schande was; de heele buurt had hit er over. Zij verzocht Fak' haar toe te staan, de meid naar de ; huishoudster van mijnheer Goz/.lesteiu te sturen, om te zien, of dat iets helpen kon. Dat helpt niet", zcicle Fiik beslist. Ik ken dat soort stuurkoppige lui. Maar doe zoo als je verkiest, " 's Avonds was hij toch nieuwsgierig of het ge beurd was. Ik heb Kaatje gestuurd" zei juffrouw Fak zenuwachtig, en zij heeft de oude huishoudster gesproken, die zoo doof is. Ze had je bijna niet hooren spelen, en zeide dat het haar niet hinderde. Kaatje vroeg toen wat mijnheer Gozzlestein er van vond. En ze zei, dat je je daarvoor niet i geneeren moest, omdat het, hem in 't geheel niet hinderen kan." ./Iu 't geheel niet hinderen: \Vatr" ./Omdat hij nog veel doover is dan zij." Fak gaf het op i hij huurde een huis in een. andere buurt. Hij was er uitgespeeld. In den Panama-tijd. Madame: »Stumper! Terwijl jij een armzalige tienduizend francs kreegt, streken de anderen honderdduizenden op !"