DB AMSTERDAMMER, WEEKBLAD YOOB NEDERLAND. Na. 821 Uit Dr. GAJSTNEF's Studeerkamer. (Het auteursrecht voor den inhoud van deze bladzijde wordt verzekerd volgens de wet van 28 Juni 1881 (Staatsblad No. 124). voorgenomen annexatie van Hawaiïdoor de Vereenigde Staten. """=' TlfcAl Pe onttroonde Koningin LILIUOKALANI: «Yankee, Yankee! geef me mijn Sandwich weer!" (Lustige Sluiter) Wat Triboulet afgeluisterd heeft. (In bet Kabinet van denFranschen minister president, place Beauvau. Een groen kamerechut om een bureau Empire. De heer Ribot zit voor zijn bu reau en kijkt naar den zol der.) RIBOT. Niets; iiog niets! Toch heb ik order ge geven dat ze me onmiddeliik den uitslag van de stemming zouden melden, 't Is doo dend, dat wachten. Lodewijk de Veertiende Was daar goed voor; maar ik, Ribot! ^EEST BODE (komt binnen) Mijnheer de pre sident, daar is een deputatie, die een paar minuten gehoor vraagt. RIBOT. Een deputatie! Drommels, ik word populair; laat binnenkomen. DÉdeputatie komt binnen, een der leden neemt het woord. Mijnheer de president, uit naam van de vakvereeniging der pijpenkpppensnyders, heb ik de eer u een bewijs van onze hulde en bewondering aan te bieden. (BH biedt hem een prachtige meerschuimen pijp «w, waarvan de kop Ribot op de tribune voor stelt}. RIBOT (gevleid) Dank, heeren, deze hulde Steekt u tot eer en bewijst mij, hoe popu.... (j&r wordt aan den telephoon gescheld; hij springt O») Pardon! Dadelijk ben ik weer tot uw dienst! Allo! Allo I (Eene stem in den telephoon). Mijnheer Ribot daar? Ik ben Loze. Gisterenavond ifl Arton in den Moulin-Rouge gezien. Moet "ik hem laten arresteeren? RIBOT (woedend). Ja! (tot de deputatie). ren, ik wil u niet langer ophouden. Een depêche uit Dahomey verplicht mij. u weg te zenden. Weest zoo goed, aan uw vakveree niging wel mijn dank te betuigen. (De deputatie vertrekt). EEN BODE. (Komt binnen). Mijnheer Rouvier. RIBOT. Mooi! zonder dien was het spel niet compleet! ROUVIBR. Té! Vé! Je bent alleen? (niezend) warm is 't hier niet. (ff;}' doet cfe ramen dicht) Couquin de boun sort! Het vriest hier! RIBOT (kregel). Ja, ik heb het opengezet om mijn jas te kunnen aantrekken, 't Is hier zoo klein. ROUVIER. En jij bent zoo groot! (Groeier komt binnen) Vé, wat een knappe man! RIBOT. Dat is nu het, prestige van de Republiek. Beste Crozier, waar drommel laat je toch je jassen maken? CROZIER (beschroomd). Ze zijn van La Belle Jardinicre; confectie, 35 francs het stuk. RIBOT. Verbazend. Hij zit u als geschilderd. (tot Rouvier). Overigens, zonder zijn jas is hij niets, (geschel aan de telephoon.) (Vliegt er op af) Allo ! (Een stem.) Duizend excuses; 't was Rouvier, die in den MouliiiDe schaduw/ijde der beleefdheid. Rouge gezien is. (tot Rouvier). Nu, jij gaatje gang! Drommels, vent, jij komt in den MoulinRouge ? (ROUVIER blozend.) Men doet wat men kan. Ik moet je spreken. (Orozier vertrekt.) Mijn vriend, ik ben bang voor Ferry; als hij ge kozen wordt, wie weet of hij dan zijn neus niet in mijn zaken zal willen steken ? En dan is het met jou ook gedaan. (Jlibot trekt een ge zicht) De Senaat zal dan je drankwet ver werpen, waarop je begrooting steunt, en dan gaan we naar de voorloopige twaalfden, naar den val, Ferry aan het bewind, kamerontbinding.. . . (Er wordt aan den telepltoon tjfscheld). RIBOT (opvliegend) Allo ! Allo ! EENE STEM. Ik ben het, Loze,... Arton was gisteren avcnd in Ba-ta-clan ! Moet ik hem laten arresteerf n ? RIBOT. Ja. (tot Rouvier) Wat een gezeur! ROUVIER. Zeg eens, president, wat vertellen de rapporten van de prefecten over mij ? RIBOT (schaterend). Ah! die is goed. (Geschel; hij vliegt op). Allo ! Allo ! EENE STEM. Pardon, 't was Arton niet; het was Rouvier. RIBOT Ah zoo, je bent gisteren avond ook al in Ba-ta-elan geweest? (Rouvier blootst). Foei! zoo'n losbol I (Geschel aan den telephoon). Dank je, 'k heb er genoeg van, luister maar zelf naar al je avontuurtjes. (Rouvier luistert). ROUVIER. Zeg eens, Ribot, nu gaat het jou toch aan. (Ribot komt aan den toestel). EENE STEM. Ferry gekozen; honderd stem men meerderheid. Tableau. Ribot valt en kraakt zijn portefeuille. ROUVIER. Hij is gekozen; ik zal hem gauw te dejeuneeren vragen. Waddington's afscheid. MUS. BHITTAXNIA: »0 Kichard, o m on roy! wie zal mijn steun nu wezen, Geen, zelf geen Engelschman, had mij zóó lief' voor dezen." (Iribowlet). MlllllllimilllMIMIflItllllMIIIIIIIIIMIIIIIIIIIMIMItllllllllltllllllllllHIIIIIIIIIIIIII Allerlei. Een Fransch soldaat zat op een heuvel te kij ken naar het garnizoenstadje beneden hem. Zijn paard stond dicht bij hem vastgemaakt te grazen; de man rookte kalm en keek van tijd tot tijd naar het kazerneplein van het stadje en naar een dikken officieel en brief, dien hij in de hand hield. Een kameraad kwam \oorbij en vroeg: »IIoe zit je hier zoo ? »Ik heb hier den brief van gratie van den President voor onzen vriend Ernest, die van morgen moet doodgeschoten worden." »Maar waarom vlieg je dan niet met dien brief naar de stad, zoo hard als je paard loopen kan V" O neon," riep de ander uit, eenigszins ver ontwaardigd. sKijk maar, er is nog haast geen levende ziel op het plein te zien, het vuurpeloton is nog niet eens bijeengeroepen, ,1e zoudt toch niet willen, dat ik het dramatiscli effect miste van een verschijnen op het laatste oogenblik?" De schilder Füseli ontving eens bezoek van eene oude dame, die eindeloos kon doorpraten, Zij rammelde voort, zonder dat hij er een woord tusschen kon krijgen. Eindelijk moest zij even pauseeren om op adem te komen, en hij voegde haar haastig toe: We hebben vandaag kalfsvleesch en rapen gegeten! Wat een zonderlinge opmerking, mijnheer Füseli! zeide de oude dame. Nu, het is even belangrijk als iets van het geen u het laatste uur gezegd hebt. Nog eens de boksende kaugeroe. De heer GLAI>STOXE in zijn jongste rol. (Lustige Blatter).