De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1893 14 mei pagina 4

14 mei 1893 – pagina 4

Dit is een ingescande tekst.

DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. Na 829 - hun dagelijksch reclame-apparaat zien, valt het ons in den beginne nauwelijks op, dat de klanten daarop vandaag niet reageeren, maar door de verschillende kerkcentra veel sterker worden aangetrokken en zich van alle zijden daarheen begeven. Precies tot Zaterdagavond twaalf uur blgven de chef en het personeel in den winkel, om een ieder tijA te laten zich van het noodige te voorzien. Eerst twaalf uur later heeft men den tjjd, werken van barmhartigheid te doen, een opperwezen te aanbidden en vol demoed zijn slechtheid te bekennen. De Amerikaan doet dit met dezelfde grondigheid en accuratesse als al zijn andere dagelijksche bezigheden. Tijd is hem steeds geld waard, maar des Zondags is hij er heel gul mee en wijdt hij zich uitsluitend aan innerlijke beschouwingen. Nauwelijks is liet ontbijt gebruikt, of hij gaat naar de kerk, die des mid dags om l uur verlaten wordt. Na de lunch leidt zijn godsvrucht en pieteit hem naar het kerkhof. Dan een korte wandeling en snel naar huis, haastig gegeten, om tegen half acht opnieuw tot ongeveer negen uur naar de kerk te gaan. Dan is het zondenregister voor de volgende week schoon. Wij willen de uitwerking van zoo'n zielenwasch ook onderzoeken en spoeden ons naar gindsch oude Presbyterianen-kerkje dat de pre sident met zijn mooie gemalin vandaag ten eer sten male bezoekt, sedert h\j voor den tweeden keer tot hoofd van den staat gekozen is. Uit het wei nig aanzienlijke gebouw klinken ons reeds vrome gezangen te gemoet, hoewel wij, het Europeesch gebruik volgend, een half uur te vroeg kwamen; spoedig vernemen wij echter, dat deze door de leerlingen der zondagschool, die in de verdie ping gelijkvloers wordt gehouden, werden aan geheven. Wij begeven ons naar de eerste ver dieping en betreden de eigentlijke bidzaal. Zij is ruim, met dikke, het geluid der schreden .dempende tapijten belegd, verwarmd evenals alle Amerikaansche kerken, maar zonder eenig versiersel. Een achttal boogvensters, die van bo ven opengetrokken kunnen worden, wanneer het in de zaal benauwd wordt, laten een zee van licht naar binnen. Tegenover den ingang is de muur met hout bekleed, waarvan in het midden drie spitsbogen gevormd worden, waarboven met groote letters de volgende woorden prijken : »Holy, tioly, Jioly Lord, Almighty God." Hiervoor be vindt zich een estrade met drie bekleede, hooge stoelen en een lezenaar met het oude en nieuwe testament. Links en rechts staan op tafeltjes twee kandelabers, elk met zeven gaskaarsen en drie gloeilichtjes, die met de lustres tusschen de ra men en de in het plafond aangebrachte klokvormige reflectoren voor de verlichting bij avond zorgen. Zonder gedruisch vult de kerk zich allengs; de plaatsen worden aangewezen en ingenomen, en juist begon het orgel te preludeeren, toen de gemalin van den president, door hem gevolgd, de kerk betrad. Deze twee menschen vormen een scherp con trast. Mrs. Cleveland is een jonge, mooie, impo sante verschijning. Het frissche gezicht boeit en trekt aan door het mooie, hooge voorhoofd, de donkere oogen, den tijngevormden neus, een energieken mond, waaraan echter een lachende trek en de zachte, ronde kin een bijna kinderIgke liefelijkheid verleenen. Het publiek begroette haar en den haar volgenden echtgenoot slechts met verheugde blikken, doch zonder eenig ander ceremonieel. De president, die den vorigen dag zjjn 56sten verjaardag gevierd had, is een van de weinige Amerikanen, die het verder dan tot een deftig embonpoint gebracht hebben; een respec tabel voorhoofd dat de weinige nog overgebleven haren geheel schijnt te willen verjagen, kroont een gelaat vol bonhomie en dat niets verraadt van de flinkheid en energie, waarmede hij zich tegen de zwermen van sollicitanten naar allerlei betrekkingen weet te verweren. Ondanks de vele staatszorgen die hem kwellen, innerlijk en uiterlijk volkomen kalm, stapt Grover 1 Cleveland naar zijn familiestoel, die midden tus schen de anderen staat en hij zou geheel onder de hem omringenden verdwijnen, wanneer zijn stralend voorhoofd niet ook voor hen, die achter hem zaten, zichtbaar bleef. Moeilijker is het, den predikant in het oog te houden; hij is zoo klein, dat zijn dier-physionomie zelden zichtbaar wordt; wanneer hij zit, dan is hij geheel achter de tafel verborgen en als hij staat, steekt elke voor ons zittende dameshoed boven hem uit. En slechts wanneer deze zich vooroverbuigen zien wij den voormaligen leeraar van Mrs. Cleveland. Slechts zij kon den prachtigen ruiker rozen ge zonden hebben, die aan den rechterkant van den lezenaar staat. Na het preludium van het orgel volgt een koorzang, een hymne voor vier mannenstemmen, dan treedt de assistentpredikant naar voren. Op zijn aanmaning, »let us pray" kn ielen allen neer. buigen het hoofd op de gevouwen handen en blijven zoo lig gen, tot het Amen wordt uitgesproken. Dan volgt volgens het programma liet zingen van psalmen door de geheele gemeente. Ieder bezoeker van de kerk krijgt namelijk bij zijn binnentreden een gedrukte opgave van de volgorde van den dienst, waarop o. a. de nummers en beginwoorden der te zingen psalmen zijn aangegeven. In elke fcank vindt men in een open kastje de gezang boeken en daarnaast een vakje met visite kaartjes en enveloppen en een van een behoorlijke punt voorzien potlood, welks eminent nut men eerst later leert inzien. Deze kaartjes toch zijn niet zoo onschuldig als zij er van achter uitzien; zij noodigen den kerkganger uit de voor cijfers opengelaten plaats met een ronde som in te vul len en haar dan door toevoeging van naam, adres en termijn van betaling in een cheque te ver anderen. Op de couvertjes zijn de adressen der kerk en van verschillende weldadigheidsvereenigingen gedrukt; wanneer men de cheque of een paar banknoten daarin gestoken heeft, -wordt de naam van de instelling, die men wil bedenken, onderschrapt, en op de keerzijde naam en adres van den schenker geschreven. Al spoedig gaan de eollectanten met diepe, glad gepolitoerde houten schalen rond, om deze gaven en allerlei Amerikaansch geld in ontvangst te nemen en allengs zien wij de kaartjes op deze schalen zich ophoopen. Een eenvoudige preek, die zelfs den Duitschen keizer niet te lang ge duurd zou hebben, en een gebed besloten de godsdienstoefening, die totdat het amen was uit gesproken, door den president en zyn gade werd bijgewoond. Stil en zonder eenig ceremo nieel, evenals zij gekomen waren, gingen zij heen, en een gemakkelijk gesloten rijtuig, door twee stevige zwarte paarden getrokken en door niet minder zwarte mannen bestuurd, bracht hen spoedig thuis bij »Baby Rutli'', het tweejarig dochtertje, dat »naar men zegt" niet meer zoo heel lang alleen zal blijven. Voorloopig echter is »Baby Rutli" het schootkindje van alle Ame rikanen en hunne echtgenooten; in geen kinder kamer ontbreekt een pop met haar eerwaarden naam en bijna alle insignes, gedragen bij gelegen heid van de installatie van den president, waren versierd met »Baby Rutli"-imitaties, meestal een klein, nietig poppetje, dat, uit een bloemkelk te voorschijn komend, de armpjes jubelend in de hoogte steekt. vo AMB S . Drawing-room. Tyrisch purper. Kiesrecht voor de vrouw. Ue dahlia in den brmdsbouquet. ILmdr-ch-jenen. Bloemen tn boeken in zieken huizen. Op de drawing-room, dezer dagen door koningin Victoria gehouden, hadden drie stijlen bijna even veel vertegenwoordigsters: Empire, zeer getrouwnagevolgd; Watteau, geadapteerd; en 18ÜO, vrij getrouw, ofschoon daar de vereischte hofsleep eigenlijk in 't geheel niet bij past. Opmerkelijk was de verandering in het décolleté, de neiging tot breed, laag décolleté, met breede berthes en ver uitkomende schouders; van de hooge corsages, aan >>leeftijd en zwakte" toegestaan en waarvoor speciale permissie moet gevraagd worden, maken maar weinige dames gebruik. De kleuren-bontheid, alleen een weinig getemperd door de debu tantes in 't wit, werd ditmaal nog verhoogd dooi de vele changeant fluweelen en changeant zij-.len, waarmede de bloemen en borduursels in harmonie, dus in verschillende tinten gekozen waren; de her togin van Edinburgh droeg bij voorbeeld chan geant mauve en rose satijn, geborduurd niet guirlandes van bladen en rehrf, genuanceerd heliotrope en rose; maar daarbij op het corsage gedrapeerd fluweel, heliotrope en groen, waar mede dezelfde nuances harmonieerden. Ook de combinaties groen en geel, groen en oranje, blauw en geel kwamen herhaaldelijk voor, en zelfs vindt men vermeld Lady Hill: bleekWuwïc en geel brokaat, met sleep van groen moire, ge voerd met geel satijn. Gedistingeerder, maar minder in 't oog vallend, schijnen de kleuren van Lady Koster: brokaat in de verschillende nuances van de oesterschelp, gegarneerd met oude kant, sleep van dahlia fluweel, bouijuet van orchideeën. De »Victoria shower", de vorm van bouquet die verleden jaar in de mode kwam, vindt men slechts bij enkele toiletten vermeld; waarschijn lijk heeft men hem lastig gevonden en is tot de gewone, gemakkelijker draagbare bouquetten terug gekeerd. In overeenstemming met de richting JS30 in de mode hadden vele dames in plaats van c'-n breeden rand aan de truïne de cour, de garneering in drie smallere randen verdeeld. * * Te Weenen is een stuk antieke purperstof ontdekt, van de beroemde Tyrische of Egyptische purperstof, waarvan alle oude schrijvers den lof verkondigen. Onder de Egyptische oudheden in het kunsthistorische hofmuseum werd door een jong professor, dr. Krall, eenigen tijd geleden een stuk linnenstof uit hot honderdpoortige Thebe opgemerkt, 31 centimeter lang en !) centi meter breed, die hij voor het oude purper hield. Er was een donker decor, als netwerk, over heen, en een citroengele streep met hieroglyphenschrift vermeldde, dat de drager een opperpriester van Ammon moet geweest zijn, Zihir, de zoon van Nos-Min. Prof. Krall liet nu in Italiëonder zoekingen doen met purperslakken en verkreeg dezelfde kleur die het weefsel heeft; door verge lijking is nu ook uitgewezen, dat eenige restjes verf, in het musenm te Napels bewaard, tot dezelfde nuance behooren. Wonderlijk genoeg staat in al de lange berich ten, die er over gegeven worden, niet vermeld met welke tegenwoordig bekende nuance het beroemde purper overeenkomt. In de porceleinfabriek te Meissen b.v. noemt men purper een soort Pompeji-rood; in den modehandel zijn er mis schien honderd nuances, van bruinrood tot amarant, door marron, grenat, karmozijn, soll'erino, paars, robijn, fuchsia en alle wijnrooden heen, die voor purper worden versleten: werkelijk interressant zou liet zijn, deze allen even met het echte historische purper van de Ptolomaeën en de Caesars te vergelijken. In de oudheid zelve trouwens vindt men gesproken van purpe ren viooltjes en purperen rozen, purperen haren en de purperen zee, purperen wangen on zelfs den?purperen regenboog, men zou hieruit bijna opmaken, dat voor hen de eigenlijke nuance reeds even onzeker was als voor ons. De dames T. v. Campen-Doesburg. Haarlemmer Ilouttuinen 4la, W. Drukker, Sarphatipark (il, Th. P. .H. Schook-Haver, 2de Jan Steenstraat SU, C. M. Beijllonse-Poyra, J. F. E. v. DuivenbodeZeiss, A. Kot-Blees en D. G. Stokvis hebben het plan, eene vereeniging op te richten, welke zich ten doel stelt om, evenals enkele vereonigingen in Engeland, zicb te beijveren voor bet kiesrecht der vrouw; in de eerste plaats voor datgene wat thans reeds onder het bereik ligt, en als einddoel te streven naar parlementair kies recht. Zij hebben eene circulaire verspreid, met het verzoek aan het adres van een der drie eerste ondergeteekenden te berichten, of men geneigd zou zijn het plan te helpen verwezenlijken. Zij wy'zen er met nadruk op, dat zij volstrekt niet bedoelen zelf het plan ten uitvoer te leggen, doch slechts bij vorming van een comitéals lid wenschen toe te treden. »Behoort de dahlia in een bruidsbouquet ?" De quaestie leidde dezer dagen tot een proces, dat voor de rechtbank te Konitz, in Posen, be handeld werd. Een onderwijzer, die trouwen zou, bestelde bij een tuinier een bruidsbouquet, men bepaalde den prijs op 7 mark. Het was in het najaar ; rozen en camelia's waren schaarsch on duur; de tuinman verving ze door witte dahlia's. Dit wekte echter de hooge ontevreden heid van de bruid en hare bloedverwanten ; men stuurde met verontwaardiging den bouquet terug en maakte den bruigom heftige verwijten. De bouquet was een beleediging. De bruigom, in den beginne een weinig overbluft, weigerde nu ook den bouquet te betalen en de tuinier bracht zijn eisch bij de rechtbank. De onderwij zer bracht eenige deskundigen als getuigen, en den tuinier werd zijn eisch ontzegd. Hij was hiermede echter niet tevreden, maar kwam in hooger beroep, liet deskundigen uit een andere plaats komen ; tot zijne beschaming echter moes ten dezen met de deskundigen van den bruigom samengebracht tot de conclusie komen : dahlia's (georgines) behooren niet in een bruidsbouquet. De tuinman had aan kosten van de beide instantién, mot al die experts, de som van 300 mark te l etalen. In Engeland spreken de dames er druk over, evenals de heeren reeds veel doen, in den zomer de handschoenen af te schatten, zoowel in do stad als buiten, en ze alleen voor deftige vi sites te bewaren. In Frankrijk is het bericht, met de andere Engelsche modeberichten, door eenigen met geestdrift ontvangen; toch is het te betwijfelen of de mode daar opgang zal maken ; men hecht er zeer aan blanke handen, en de zomerspelen, lawn-tennis, golf, etc. zijn er ook niet zoo algemeen als onder de Engelsche meisjes. De Vereeniging tot verspreiding van bloemen, vruchten en lectuur in de ziekenhuizen hier ter stede, heeft haar elfde jaarverslag doen verschij nen, liet is vol dank voor de vriendelijke zendsters van bloemen en vruchten (vijftien bezitsters van buitenplaatsen en zeven bloemistenfirma's), aan de schenkers van boeken en aan al do onbeken den, die steeds couranten en tijdschriften in de bussen wei-pen. Eenige bussen zijn afgenomen, en de daaruit gewoonlijk geoogste exemplaren ver vangen door eenige, geregeld van de redacties verkregen; die aan de stations, aan Torensluis en Leidscheplein echter bleven behouden. Het Kinderziekenhuis werd van de bedeeling uitge sloten, omdat er reeds zooveel belangstelling voor is; bedacht worden dus voortaan lünnen enUuitengasthuis, Armenhuis, Besjeshuis en Israëlitisch Ziekenhuis. De groote posten op het budget blij ven : bloemen en vruchten, bezorgloon en ook inbinden en kaften, omdat de boeken, zooveel gelezen, ook veel te lijden hebben; voor zen dingen van icderen aard, zoowel als voor bij dragen in geld houdt dus de vereeniging zich aanbevolen. Het is niet noodig er op te wijzen, hoe gemakkelijk een vriendelijke hand hier wel doen kan, en haar gaven zenden waar ze liet dank baarst worden aangenomen en het meest troosten kunnen; er is niet veel verbeelding noodig om zich de zieken voor te stellen, in de lange een zame uren van langzame beterschap met begeerte naar bloemen en boeken, de boden van de bui tenwereld, uitkijkend. Het bestuur bestaat dit jaar uit: Dames-patronessen : mevr. Gunning-Ramaer, mevr. Pierson-Waller, mevr. Schouwenburg-de Marez Oijens, mevr. Wendelaar-Bonga. Heeren adviseurs: de heeren II. J. de Marez Oijens en J. H. van Keghen. Eere-presidente : mevr. Del pratHeynvaan. Dames werkende leden: mej. II. Chr. van Hoorn, presidente; mej. C. Tilanus, secreta resse; mej. C. van Eeghen, penningmeesteresse; mej. K. J. Tilanus, vice-secretaresse; mej. E. l'oissevnin; mevr. Dirksen-van Eeghen; mej. E. Matthes: mej. M. ter Meulen; mej. W. van Notten; mej. E. Philips; mej. J. Pierson; mej. J. Portielje; mej. X. Tutein Nolthenius en mej. Kohnstamm. Bloemon worden aangenomen Donderdag» bij de dames van Keghen, Ileerengracht No. 405, en mej. E. Tilanus, Ileerengracht No. 40(i; Vrijdags bij mej. van Hoorn, Ileerengracht No. 52'.! en mej. Lefébure, Hinnen-Gasthuis, foor twaalf uwr. E?e. LLERLEI J$ ^ a ^^ Omtrent de paarden van Wind'Lj* «. ^ sor, omtrent al de lievelingshon** * "? den van koningin Victoria, deeldou wij het een en ander mede; tot de lievelingen der koningin behoeren ook eenige ezels. Als de koningin eenigen tijd in Italiëof in Frankrijk gaat doorbrengen, kan zij hare ministers missen, maar haren Jacquet niet. Hij gaat altoos mee. .lacquot is, volgens de bijbelsche uitdrukking geduldig en sterk." Zijn witte neusgaten, zijn heldere oogen met een grijzen kring erom heen, geven iets bijzonders aan zijn kop, en zijn staart met knoopon erin, als een gymnastiektouw, wordt als een zonderlinge en onverklaarbare speling der natuur beschouwd. J.xquot trekt den kleinen panier, dien de koningin zelf stuurt. Hij is lui en zorgvuldig; het duurt ultoos een tijd eer hij draven wil, en zoodra het niet meer noodig is, houdt hij op; maar zoo is het de koningin naar den zin. Heel anders was vroeger Jenny; zij was vlug en gewillig; maar haar tijd is voorbij, zij is over de vijfentwintig en zoo dik geworden, dat circusrijderessen op haar, als op het breede zadel, zouden kunnen dansen, Men zou in haar niet meer de elegante witte ezelin herkennen, die zoo grootsch er op was, het rijtuigje van de koningin te trekken. De derde ezel, Te wrik, is niet van den dienst ontheven om zyn leeftijd, maar om zijn schoon heid. Toen de prachtige witte ezel, dien generaal Wolseley uit Egypte meegebracht had, voor de eerste keer op een landbouwtentoonstelling ver scheen, ging er een kreet van bewondering uit de menigte op. Het was misschien niet heel beleefd van Wolseley, den naam van den volgzamen Khedive aan een ezel te geven, maar er is geen aanmerking op gemaakt. Het beest is prachtig, groot en toch elegant, met groote melancholieke oogen. Zijn geheele houding, waardig, majestueus als een Oostersch pacba, onderscheidde hem ter stond van de jolige ezelinnen en dartele jonge ezeltjes, die hem omgeven. Tewh'k heeft ook een zoon gehad, maar deze is niet mooi, hij wordt voor tuinwerk gebruikt. De Kloosterkeuken van Wörishofen. Een practisch kookboek in den geest van Kneipp, onder de leiding van den IIoogEerwaarden Heer pastoor Kneipp, samengesteld door eenige Zusters van hetDominikanerklooster te Wörishofen. Wanneer lezeressen of lezers, die gaarne een goede keuken hebben, vernemen dat een kookboek saamgesteld is onder leiding van den beroemden pastoor Kneipp, zal hun waarschijnlijk de ge dachte door het hoofd gaan aan waterkuren voedende, maar slappe koffie en zullen ze mis schien denken in bovenstaand boek geen andere recepten te vinden dan die voor »watergruwel" en »magere soepen". Niets is minder waar; de «Kloosterkeuken van Wörishofen" is in staat den grootsten lekkerbek te voldoen, daar ze beschikt over ongeveer 40 verschillende soepen, tallooze wijzen om vleeschen, groenten en aardappelen te bereiden en bovendien meer dan 200 recepten voor meelspijzen, taarten en tusschengereehten geeft. Allen dames, die er op gesteld zijn haar receptenschat te verrijken, kunnen wij aanraden, het boekje in zeer handig formaat zich aan te schaffen. Van een fashionabel huwelijk te Xew-York wordt bericht: AVilliam George Robert graaf Gravin is den 18en April in Grace Church te NewYork met miss Cornelia Martin getrouwd. Graaf Gravin heeft een inkomen van 400.000 dollars 's jaars, maar miss Martin's vader is vele malen miïlionnair. Waarvoor de dames zich echter bijzonder interesseerden, was de omstandigheid dat de bruid in een »oude japon" zou trouwen, althans in een gedragen .japon. Toen namelijk eenige weken geleden de familie Martin uit En geland kwam, brachten mevrouw en de dochters een menigte elegante toiletten mee, maar de heer Martin wilde geen douane betalen en verklaarde dat al de toiletten gedragen waren. Onder deze ook het bruidskleed, en de New-Yorksche so ciety vond het nu heel erg, dat miss Martin, om de schatkist te bestelen, in een «vuile ' japon zou trouwen. Voor de kerk was zulk eene menigte, meest vrouwen, verzameld, dat de politie nau welijks een plaats voor de bruid om uit het rij tuig te komen, kon openhouden. Maar toen bet trouwen gedaan was en men weder in de rijtui gen zou stappen, was er geen houden aan. Door een zijdeur had men in de kerk weten te komen, en hier werd het een gedrang en gevecht, waarbij vele vrouwen haar hoedon verloren en vele kleeren gescheurd en afgetrapt werden. De politie was machteloos en de bruiloftsgasten en familie kon den nauwelijks heelhuids de kerk uitkomen. De pachter van het buffet in een der grootste concertgebouwen van New-Vork erkent een in nig verband tusschen muziek en maag. »0p de avonden, als het orkest vooral Wagner speelt, schenk ik vijfmaal zooveel Lagerbier als anders. Op de Mendelssohn-avonden koopt niemand broodjes met ham, en daar ik aan deze S5 per cent verdien, houd ik niet van Mendelssohn. Johan Strauss is de componist, die den wijn doet stroomen. De mensch voelt zich prettig, als hij naar pen wals van Strauss luistert, en hij bestelt terstond een flesch champagne." De Michigan Central Compagny heeft met het oog op de »world's fair" te Chicago een uitgebreiden en zeer fraai en reidsgids, met tal van illustraties en inlichtingen doen verschijnen, in verschillende talen; wij zagen een Duitsche en een Fransche. De afbeeldingen geven de voor naamste gebouwen van de tentoonstelling; de kaarten en vogelvlucht-perspectievon toonen aan. hoe de Micliigan Central de beste lijn is om een bezoek aan de Niagara-valley met dat aan de tentoonstelling te combineeren: de steden XewYork en Boston schijnen niet ver uit de route te liggen. Tal van kleine opstellen, -van NewYork naar de Niagara". -van de Niagara naar Chicago", raadgevingen aan den reiziger", een lijst der vertrekuren naar Oost en West, -Chicago", *Cook's agentschap ', een >woninggids voor Ghicago", enz. zijn er aan toegevoegd. Onder de ingezonden voorwerpen, die te Chi cago opgang maken, behooren ook de kanonnen van Krupp. De reusachtige stukken, die door Krupp in zijn eigen paviljoen zijn opgesteld, vormen voor de Amerikanen zelf een der »sensations" van de Worlds Fair. Kr staan zelfs ver zen over in de bladen van Chicago. Men verneemt dat Krupp, uit dankbaarheid voor die sym pathie, of omdat hij de transportkosten berekend heeft, liet grootste der tentoongestelde kanonnen aan de stad Chicago zal ten geschenke geven. Er zal in llyde Park een fort voorgebouwd worden, om het op te plaatsen. -Als ze nu nog een erf vijand haddon, waren ze een groote militaire mo gendheid," schrijft men aan de Frankfurter.

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl