11 * DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 832 Uit Dr. GAjNJSTEF's Studeerkamer. (Het auteursrecht voor den inhoud van deze bladzijde wordt verzekerd volgens de wet van 28 Juni 1881 (Staatsblad No. 124). Een historisch finale. De Home-Rule-trein. y (Ontbinding van den Rijksdag, 6 Mei 1893). (Lustige Blatter). (Moonshine). >Gaat naar huis, de komedie is uit." (Bajazsi, opera van Leoncavallo). Een aardige page. Het was mama's idee. Onze broer Jacob werd meerderjarig en het was onmogelijk dat zonder een dinertje te laten voorbijgaan; de Bloembergen had den de uitnoodiging aangenomen (de heer Bloemberg is in de ?Linge-watermaatschappij en daardoor natuurlijk heel gezien in onzen kring) en ma was er dus erg op gesteld, dat alles goed zou zijn. rEüniets, lieve," zeide ze tot papa, //geeft zulk een goed aanzien, zulk een je ne sais quoi, als livrei ttn tafel." «Geen livrei ia den stal zelfs," antwoordde pa met een luiden lach. Natuurlijk lachte niemand. Niemand lacht ooit om pa's aardigheden. Ik denk niet dat iemand dat kan. >at noemen van den stal, ofschoon ik niet weet vadrom die eigenlijk genoemd werd," zei mama atrens, brengt mij in eens op het punt. We heb ben Elip, die op den pony paste, toen wij er nog een hadden, en hij is zoo handig met de schoenen n messen waarom zou hij Donderdag niet tsfeldienen." »0, laat hem maar dienen in ieder geval," zei pa; »waarom niet? Dat is zijn beroep." «Maar ik meen tafeldienen in livrei!" «Onzin, Carolinal" riep papa. //Je moet dan extra belasting betalen, zoo goed als of 't een schooriteen of een poedel was. En dan nog, waar moet de livrei vandaan komen?" ^Natuurlijk, lieve man," riep mama uit, bedoel ik niet volle livrei geen pluche broek en kuiten ea zoo dat zou onzinnig zijn. Ik dacht alleen maar aan Flip als page. Alleen als page. Denk maar eens dat mama ook een page hield. Ik geloof dat ik dat wel eens heb verteld." //Dat zou ik denken," zei papa. //Je familiege schiedenis is tamelijk wel saamgevat in die ne page." //Zool" riep mama gepiqueerd. //In ieder geval kan mijn familiegeschiedenis zich beroemen op n page, wat meer is dan die vanjoukant, alsertenminste niemand van jelui als zoodanig optrad. Maar laten wij niet kibbelen. Ik herhaal dat mijn lieve mama een page hield, tot haar dood, en ik heb gelukkig de livrei bewaard. Waarom zou Flip nu niet voor een avond in die livrei kunnen bedienen ?" //Zou de livrei hem passen?" vroeg papa. Lieve man, livrei past altijd iedereen. Daar wordt ze op gemaakt." Het was duidelijk dat papa zijn bezwaren had, maar hij sprak ze niet uit. Waarlijk, hij dacht ver der niet meer aan de zaak, totdat hij op den avond van het diner, iets vroeeer dan anders, thuis kwam om zich te kleeden en Flip in de gang op de bank zag zitten met een stuk papier in zijn hand. Flip keek erg ongelukkig, maar verroerde zich niet. //Wat doe je hier, jongen?" vroeg papa. Voordat hij kon antwoorden verscheen mama in de deur van den salon, en wenkte papa om binnen te komen. i-t* : ^ //De zaak is," zei ze, //de livrei past nogal, heel precies. Flip kan ze dragen, maar ik denk niet dat het veilig voor hem zou zija er mee te gaan zitten; daarom heb ik hem gezegd, een uurtje te gaan zitten voordat hij ze aantrekt en de namen van de gasten te bestudeeren, dan heeft hij van avond niet te gaan uitrusten." //Verstandige vrouw," zei pa. //Ik hoop dat het succes zal hebben." De splitsing der Duitsch-vrijzinnige party. (Lustige Sluiter). afzonderlijk marcheeren De nieuwe leuze: en gezamenlijk slag leveren. De Grand Old Man (woedend, uit het venster, tot de conducteurs Chamberlain en Balfour): »En noem je dat een sneltrein? !!" Er kon geen twijfel meer bestaan over liet succes wat betrof de wijze waarop Flip in de livrei kroop. liet pak flesohgroen met ecu rij kuoopen paste ontegenzeggelijk wat precies. De broek was niet zoolang als wel weusclielijk was; maar een paar van pa's laarzen, die nog al hoog waren, gaven iets huzaarachtigs en kranigs aan Flip's beenen. liet buis was het waagstuk, liet ging met knoopen dicht, dat was een geluk. Als er in den loop van den avond, een paar kuoopen af mochten springen als van een kiakkebus, dat, zei Mama, zou niets hinderen als maar niemand werd geraakt, liet ergste was dat het een neiging be zat om laag aan den hals te zijn en haast nog meer neiging om hoog aan liet midde! te zijn en ook was er een niet wenschelijkc trekking van de manchetten naar de ellebogen toe. Deze gebreken echter wer den vernuftig verborgen. Een van pa's breedste boorden en een stijve stropdas deden Flip's rooden kop haast aardig uitkomen. Een paar touwtjes die buis en broek verbonden, voorkwamen een al te wijde gaping, terwijl een paar papieren man chetten en witte katoenen handschoenen met lange toppen bestemd waren om het oog af te leiden van de kortheid der mouwen naar de kwistigheid van het linnen en de indrukwekkende grootte der handschoenen. Papa grinnikte toen hij Flip zoo zag uitgedost, en waagde het Flip te vergelijken met een romanpagina, enkel witte rand, maar mama fronste liaar wenkbrauwen streug,en spoedig kwam de eerste gast. Het stond heel aardig een pago te hebben, die de gasten aankondigde, eri ah Flip de namen een beetje door elkander haspelde, ir i j wisten loch wie hij meende. En werkelijk, aan tafel bracht hij het er heel goed af, verwisselde de borden heel na tuurlijk, alleen zou liet beter geweest zijn als hij zijn duimen niet zoo ver in de saus had gestoken, want saus loopt nu eenmaal in katoenen hand schoenen. Behalve het feit dat de akelige Bloem bergen stil pret hadden, iedereu keer als zij Flip in zijn geheel zagen, waren wij allen voldaan over mama's proef, en zoo kwamen wij zegevierend tot aan het wild. Toen was er een kleine tusseher.poos. Sara, die ook bediende, kwam binnen, warm en verlegen. Ze begon de borden te verwisselen. //Waar is Flip?" vroeg mama. Het was een zeer natuurlijke, maar heel ondoor dachte vraag. Sara werd vuurrood. Toen zei ze, in een hoor baar gefluister: /?Ja mevrouw, hij vergat het, en " Wel?" //Hij is gaan zitten !" Het moeilijk onderdrukt gegichel dat langs do tafel ging, toonde dat de gasten raadden wat er gebeurd was. Toen die domme papa zijn servet in den mond stopte en zich tot purper wordens toe smoorde, wisten zij dat er iets achter zat. Al hun vermoedens werden bevestigd door het feit dat Flip niet meer aan tafel verscheen. iiiiiniiEiimiilltiiiillinillilillii lllllilliniimiuniimimiiiiMmiimiiiiiiMMiiimiilliiiiiiiiiiilillMlllliiiliiiiMi Bluffen kan wel eens kostbaarder worden dan men bedoelde. Ken slager uit den omtrek van Meerane zat in een herberg en trof er een beroepsgenoot. De buitenslager stelde een partijtje zes-en-zestig voor om vier glazen Beiersch; dit werd echter door den ander geweigerd, met de opmerking, dat zijn middelen hem dat niet ver oorloofden. »Ja, de Meeraners schijnen geen geld te hebben," zei deze in »iidele" stemming. Hierop haalde hij een gjldbeurs voor den dag, haalde er een vijftig-markbillet uit, vouwde hot tot een tidibus en stak met de grootste kalmte zijn sigaar ermede aan. De gasten keken verbaasd toe, en allen meenden dat de slager gek gewor den was. 'J'oen de 1/uitenslager later het gelag betaalde. telde hij zijn banknoten. Hij was nog in het bezit van zes stuks reclamebilletten in den vorm van vijftig-mark-billetten, die hij zich voor zulke aardigheden had aangeschaft; het eonige echte billet, de opbrengst van verkocht vleesch, had hij ^verbrand. _?_? Een dame, die baar lijfrente komt halen aan het nieuwe kantoor van de levensverzekering: »,Ta, jelui moogt je adres veranderen zoo dikwijls als je wilt; ik hel) iemand die je in't oog houdt. Mij nemen ze niet beet !" 0{) zijn plaats gezet. (Punch'). (Sonnettendichter, kunstcriticus, impressieschrijver, Lawn-ten), mevrouw Bey de Hant, ik zit nu al twintig minuten op iets De heer VHKI.I;K(;AAI'I) BOJIJIK/MN. nisser, Fin-de-Siècle afgod, enz.) O, te denken, om tegen u te zeggen. Mevrouw Bi-:v 1.1: UAXT (opgeruimd) Laat u niet storen, mijnbeer Bommezijn, denk nog wat door, ik praat in dien tijd nog wat met Professor Brein,