Historisch Archief 1877-1940
DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND.
No. 836
Uit Dr. GA.NNEF's Studeerkamer.
(Het auteursrecht voor den inhoud van deze bladzijde wordt verzekerd vdgens de wet van 28 Juni 1881 (Staatsblad No. 124).
Uit den goeden ouden tijd.
(facsimile eener oude gravure.)
'<O '&yinoutou'6r. Jaüvja£so(m^fltmjt><Mr crowoer Us'trtforv JOURS' dwcvidrv dans wtraJlltó d& Lau Ttrré' eb corwibff- ia,
dfteukes efww-ïrpu,v^y>af ufbMcutrb TortntLur i*!Jit> dhr» ccrdlcr. cetia atbrurzóU' rruLchjfvul f&wtarub biu£ utJmaJjlvouJloes
' .
? fimdL&s efrjans
r.i
.
.. dies
- cbiuta/Lb btu£
. cétft' 1^16 tlLt: n]ct/ ajujM/ie/ wertti, dans
,Jb-jJ tas
j llsfirü, pos-la* Lus nuste ? ja/VS Leur ccuffer (c/file^
Ce/cLu 'iLs trousjMb touA c& atd* n&st^w^ ptrdtia
ifif órajids- '
lts Cwcj&s i^s Owjijyib L&f rA 'un-aj^urrrus en- kj^uffasijb Us £ti
? ~ltt Ctffies e ftanntsjt L-ajoarice. ctf^nc.oimr taS p>
- Cercltf ils'MÓJbliMcnJi. L'ordrt', en- GIMU/U. Coti*s Uj
l&j CvcL ifó OIVL rvo&dL&s tourf tctf Lwn^f
Eerbiedig opgedragen aan Z. Exc. den Minister van Financiën.
zijn haar, beproefde andere pagina's en was juist
zeer verdiept, toen er weer gescheld werd. Het was
een juffrouw. Ze had de advertentie in den Patriot
gezien en kwam om de kamers te zien.
//Wij hebben den Patriot binnen, juffrouw," zei
Polter nu twijfelend. //Zondt u mij ook even de
advertentie willen wijzen? Wij kunnen ze niet
vinden."
Zij zeide dat ze het met alle soorten van genoe
gen wilde doen, en Polter bracht haar in de huis
kamer. Maar de man had den Patriot over de
geheele tafel uitgespreid en wilde het niet opgeven,
omdat hij midden in een kolom was. Hij werd
bepaald boos en zei dat hij zeker wist dat het er
in stond, en dat hij het wel zou vinden en niemand
noodig had om hem te helpen.
Laat mij maar alleen zoeken," zei hij kregel.
/, Je maakt me in de war als je mij niet alleen laat.
Ik herken eenige van deze advertenties. Ik kom
er al al dichter bij. In vijf minuten heb ik het."
Intusschen ging juffrouw Polter met de bezoek
ster naar boven om de kamers te zien. Toen zij
boven was, werd er weer gescheld. Het was een
dame me< haar man, die een wit vest droeg. Ze
hadden beide de advertentie in den Patriot geleden.
Polter vroeg hen dan ook om binnen te komen en
hem de advertentie te wijzen. De dame wist niet
zeker of ze het zou kunnen vinden, maar haar
man wist precies waar hij zijn vinger er op zou
zetten. Toen hij dit wilde doen, was de andere man
echter woest verdiept in een nieuwe kolom en
wilde het blad niet uit zijn handen geven. Hij
zei, dat hij geen hulp noodig had; hij wist waar
het stond en zou het wel vinden als ze hem zijn
gang lieten gaan. Maar de echtgenoot in het witte
vest was er bepaald op gesteld om er zijn vinger
op te zetten. Hij gluurde over den schouder van
den man, wandelde om de tafel en vond eindelijk
de pagina die hij zocht; toen zette hij er zijn vin
ger midden op en sprak kalm:
;/Hier hebben wij het."
Maar toeu hij ouder zijn vinger keek, zag hij
dat liij liet niet had en hij zocht van beneden naar
boven en begon er moe en knorrig uit te zien,
toeu zijn vrouw, die hem hielp, op de eerste pagina
wees.
//Wel, kijk eens !" riep ze, dat is de courant
van verleden week."
De andere man keek ook om het te zien en
kreeg bijna een stuip. Eerst hield hij koppig vol,
dat 'het, van deze week was, toeu keerde hij zich
tot Polter en wilde weten, wat dit spelletje
bcteekeudc; toen greep hij plotseling zijn hoed en
rende de kamer uit, zeggende dat hij geen kamers
zou huren in een particulier gekkenhuis zoolang
hij er iets aan kou doen.
Het \vas juffrouw Polters schuld, Polter besteedde
de rest van den avond en een groot deel van den
Zondag met haar dit te bewijzen. Het bleek dat
de Patriot vaiv de vorige week de geheele week
op de tafel in de voorkamer had gelegen en toen
de nieuwe Patriot kwam, had juffrouw Polter die
op de canapégegooid. Toen Polter binnenkwam
zag hij alleen die op de tafel lag en hield die voor
het goede nummer.
Onder deze omstandigheden ging hij dus's Maan
dags de achttien stuivers niet afhalen. Hij nam
integendeel een grooten omweg naar zijn kantoor
om het bureel niet voorbij te komen, uit vrees dat
er iemand van de redactie hem zou herkennen en
hem aanspreken.
Polter's advertentie.
Polter had een paar mooie kamers op zijne tweede
verdieping, die hij ongemeubeld wilde verhuren;
daarom stelde hij een advertentie op, die op haar
manier een kunstwerk was, bracht die naar het
bureau van de Noord-Westerkwartiersche Patriot
en betaalde voor drie keer plaatsing. Het stuk was
waard meer dan drie keer gepubliceerd te worden
om de letterkundige verdienste alleen. Polter voelde
dat zelf, maar de redacteur was geen litterair man
en zou het zelfs niet n keer geplaatst hebben
als Polter er niet voor had betaald.
Toen Polter Zaterdags thuis kwam, den dag dat
de courant uitkwam, vroeg hij of de Patriot al
was gekomen.
«O ja", zeide juffrouw Polter. //De jongen bracht
het blad een paar minuten geleden. Ik heb het in
de voorkamer gelegd."
Polter ging naar de voorkamer en bracht de
Patriot mede naar de huiskamer. Toen ging hij
zitten en zocht naar de advertentie, maar hij vond
haar niet. Hij begon boven aan het eerste blad en
liep de geheele advertentiekolom door, op zijn
minst een half dozijn malen.
//Hier staat het niet," zeide hij, ik zou wel
eens willen weten wat dat beteekent. Ik heb voor
uit betaald en quitantie ontvangen. Ik heb tegen
den klerk gezegd, toen ik hem verleden Maandag
de advertentie gaf: //Is het in tijds voor deze week ?"
en hij zei: //Ja". Ik geloof dat hij vond dat het
nog eer te vroeg was. En nu is het er niet in."
Weet je het wel zeker?" waagde zijn vrouw
op te merken.
«Zeker':"' riep Polter boos. Toea spreidde hij
de courant over de tafel uit, begon aan het einde
en ging van achteren naar voren al de advertenties
langs. Maar ze was er niet. Zij verdeelden het
blad en juffrouw Polter doorliep de eene helft,
terwijl hij de andere bestudeerde, maar zij konden
haar niet vinden. //Wij zullen er een weck huur
door verliezen," raasde Polter. ,/Als het er in ge
staan had, konden wij de kamers tegen Maandag
verhuurd hebben. Waar is de inkt? Ik wil zoo
uiet met me laten spelen. Geef me een velletje
papier. Ik zal de advertentie terug nemen."
Hij ging zitten en schreef een vinnigeu brief aan
den Patriot:
Mijnheer. Verleden Maandag heb ik voor een
advertentie betaald met de stellige afspraak dat
vandaag in uw blad zou komen. Ze staat er
niet in. Ik verlang geen uitleg en neem geen ver
ontschuldigingen aan. Ik kan zulk een
verwaarloozing niet uitstaan, en zulk een slordige admi
nistratie niet begunstigen. Weest u dus zoo goed
de achttien stuivers die ik er voor heb betaald
terug te geven en de advertentie niet te plaatsen.
Ik zal nu in het vervolg mijne advertenties aan
de Noord-Westerkitartiersche Cosmopoliet sturen.
Dw. j
B. J. POLIEll. j
P.S. De achttien stuivers zal ik Maandag op ?
mijn weg naar het kantoor komen aanhalen. {
Hij bracht den brief dadelijk naar de post en j
een paar uur later kwam er een man om de ka- .
mers te zien. j
»IIoe wist ge dat ik kamers had ?" vroeg Pol
ter, achterdochtig.
De man keek verschrikt. Hij voelde in zijn zak
ken, en bracht een nitknipsel van een courant te
voorschijn.
//Ik zag de advertentie in den Patriot st:iau,"
zei hij, en reikte die Polter over.
Polter las het stukje. Het was zijn eigen adver
tentie, netjes gedrukt, zonder drukfouten, en geen
woord veranderd, waaruit bleek hoe de redacteur
over den stijl gedacht moest hebben, liet was
vleiend, maar Polter was slim; hij was niet zoo
gemakkelijk te misleiden door op zijn ijdelheid te )
werken. Dadelijk kreeg hij een vreeselijk vermoe- j
den. Waarschijnlijk had de redacteur zijn brief j
ontvangen of het vergeten van de advertentie op- j
gemerkt en die nu op een stukje papier laten af- i
drukken en er dezen man mee heen gezonden, ;
alsof hij het uit de courant had geknipt en clade- l
lijk naar de kamers kwam zien. Maar zoo gemak- j
kelijk was Polter niet te vangen. \
//O! Hebt u dit uit de Patriot gekuipt," merkte ?
hij op.
,/Ja, mijnheer." j
Ik heb den Patriot binnen. Zou.it u mij willen
wijzen waar de advertentie ergens staat? Ik kan ;
haar maar niet vinden." i
De man had er niets tegen, en Polter nam hom '
mee naar de huiskamer en legde den l'iitriot voor j
hem op tafel. l
Hij slo;g hem open, liep met zijn vingers f
langs de kolommen op de derde pagina, was ver- l
baasd toen hij verder zocht, ging weer met zijn '
vinger terug door de kolommen, met groote bc- '\
langstelling, en merkte op dat het grappig was. l
///?«'/ grappig," zei Polter sarcastisch. Toen !
krabde de man zich achter het oor. streek door \
Weg met Cléinenceau !
(Triboulet.)
Hoe Dóroulèdo en Millevoye Clómenceau
is den hoeren niet meegevallen !)
van zijn voetstuk trachten te trekken. ^Ilet karrcweitje