DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 836 Uit Dr. GA.NNEF's Studeerkamer. (Het auteursrecht voor den inhoud van deze bladzijde wordt verzekerd vdgens de wet van 28 Juni 1881 (Staatsblad No. 124). Uit den goeden ouden tijd. (facsimile eener oude gravure.) '<O '&yinoutou'6r. Jaüvja£so(m^fltmjt><Mr crowoer Us'trtforv JOURS' dwcvidrv dans wtraJlltó d& Lau Ttrré' eb corwibff- ia, dfteukes efww-ïrpu,v^y>af ufbMcutrb TortntLur i*!Jit> dhr» ccrdlcr. cetia atbrurzóU' rruLchjfvul f&wtarub biu£ utJmaJjlvouJloes ' . ? fimdL&s efrjans r.i . .. dies - cbiuta/Lb btu£ . cétft' 1^16 tlLt: n]ct/ ajujM/ie/ wertti, dans ,Jb-jJ tas j llsfirü, pos-la* Lus nuste ? ja/VS Leur ccuffer (c/file^ Ce/cLu 'iLs trousjMb touA c& atd* n&st^w^ ptrdtia ifif órajids- ' lts Cwcj&s i^s Owjijyib L&f rA 'un-aj^urrrus en- kj^uffasijb Us £ti ? ~ltt Ctffies e ftanntsjt L-ajoarice. ctf^nc.oimr taS p> - Cercltf ils'MÓJbliMcnJi. L'ordrt', en- GIMU/U. Coti*s Uj l&j CvcL ifó OIVL rvo&dL&s tourf tctf Lwn^f Eerbiedig opgedragen aan Z. Exc. den Minister van Financiën. zijn haar, beproefde andere pagina's en was juist zeer verdiept, toen er weer gescheld werd. Het was een juffrouw. Ze had de advertentie in den Patriot gezien en kwam om de kamers te zien. //Wij hebben den Patriot binnen, juffrouw," zei Polter nu twijfelend. //Zondt u mij ook even de advertentie willen wijzen? Wij kunnen ze niet vinden." Zij zeide dat ze het met alle soorten van genoe gen wilde doen, en Polter bracht haar in de huis kamer. Maar de man had den Patriot over de geheele tafel uitgespreid en wilde het niet opgeven, omdat hij midden in een kolom was. Hij werd bepaald boos en zei dat hij zeker wist dat het er in stond, en dat hij het wel zou vinden en niemand noodig had om hem te helpen. Laat mij maar alleen zoeken," zei hij kregel. /, Je maakt me in de war als je mij niet alleen laat. Ik herken eenige van deze advertenties. Ik kom er al al dichter bij. In vijf minuten heb ik het." Intusschen ging juffrouw Polter met de bezoek ster naar boven om de kamers te zien. Toen zij boven was, werd er weer gescheld. Het was een dame me< haar man, die een wit vest droeg. Ze hadden beide de advertentie in den Patriot geleden. Polter vroeg hen dan ook om binnen te komen en hem de advertentie te wijzen. De dame wist niet zeker of ze het zou kunnen vinden, maar haar man wist precies waar hij zijn vinger er op zou zetten. Toen hij dit wilde doen, was de andere man echter woest verdiept in een nieuwe kolom en wilde het blad niet uit zijn handen geven. Hij zei, dat hij geen hulp noodig had; hij wist waar het stond en zou het wel vinden als ze hem zijn gang lieten gaan. Maar de echtgenoot in het witte vest was er bepaald op gesteld om er zijn vinger op te zetten. Hij gluurde over den schouder van den man, wandelde om de tafel en vond eindelijk de pagina die hij zocht; toen zette hij er zijn vin ger midden op en sprak kalm: ;/Hier hebben wij het." Maar toeu hij ouder zijn vinger keek, zag hij dat liij liet niet had en hij zocht van beneden naar boven en begon er moe en knorrig uit te zien, toeu zijn vrouw, die hem hielp, op de eerste pagina wees. //Wel, kijk eens !" riep ze, dat is de courant van verleden week." De andere man keek ook om het te zien en kreeg bijna een stuip. Eerst hield hij koppig vol, dat 'het, van deze week was, toeu keerde hij zich tot Polter en wilde weten, wat dit spelletje bcteekeudc; toen greep hij plotseling zijn hoed en rende de kamer uit, zeggende dat hij geen kamers zou huren in een particulier gekkenhuis zoolang hij er iets aan kou doen. Het \vas juffrouw Polters schuld, Polter besteedde de rest van den avond en een groot deel van den Zondag met haar dit te bewijzen. Het bleek dat de Patriot vaiv de vorige week de geheele week op de tafel in de voorkamer had gelegen en toen de nieuwe Patriot kwam, had juffrouw Polter die op de canapégegooid. Toen Polter binnenkwam zag hij alleen die op de tafel lag en hield die voor het goede nummer. Onder deze omstandigheden ging hij dus's Maan dags de achttien stuivers niet afhalen. Hij nam integendeel een grooten omweg naar zijn kantoor om het bureel niet voorbij te komen, uit vrees dat er iemand van de redactie hem zou herkennen en hem aanspreken. Polter's advertentie. Polter had een paar mooie kamers op zijne tweede verdieping, die hij ongemeubeld wilde verhuren; daarom stelde hij een advertentie op, die op haar manier een kunstwerk was, bracht die naar het bureau van de Noord-Westerkwartiersche Patriot en betaalde voor drie keer plaatsing. Het stuk was waard meer dan drie keer gepubliceerd te worden om de letterkundige verdienste alleen. Polter voelde dat zelf, maar de redacteur was geen litterair man en zou het zelfs niet n keer geplaatst hebben als Polter er niet voor had betaald. Toen Polter Zaterdags thuis kwam, den dag dat de courant uitkwam, vroeg hij of de Patriot al was gekomen. «O ja", zeide juffrouw Polter. //De jongen bracht het blad een paar minuten geleden. Ik heb het in de voorkamer gelegd." Polter ging naar de voorkamer en bracht de Patriot mede naar de huiskamer. Toen ging hij zitten en zocht naar de advertentie, maar hij vond haar niet. Hij begon boven aan het eerste blad en liep de geheele advertentiekolom door, op zijn minst een half dozijn malen. //Hier staat het niet," zeide hij, ik zou wel eens willen weten wat dat beteekent. Ik heb voor uit betaald en quitantie ontvangen. Ik heb tegen den klerk gezegd, toen ik hem verleden Maandag de advertentie gaf: //Is het in tijds voor deze week ?" en hij zei: //Ja". Ik geloof dat hij vond dat het nog eer te vroeg was. En nu is het er niet in." Weet je het wel zeker?" waagde zijn vrouw op te merken. «Zeker':"' riep Polter boos. Toea spreidde hij de courant over de tafel uit, begon aan het einde en ging van achteren naar voren al de advertenties langs. Maar ze was er niet. Zij verdeelden het blad en juffrouw Polter doorliep de eene helft, terwijl hij de andere bestudeerde, maar zij konden haar niet vinden. //Wij zullen er een weck huur door verliezen," raasde Polter. ,/Als het er in ge staan had, konden wij de kamers tegen Maandag verhuurd hebben. Waar is de inkt? Ik wil zoo uiet met me laten spelen. Geef me een velletje papier. Ik zal de advertentie terug nemen." Hij ging zitten en schreef een vinnigeu brief aan den Patriot: Mijnheer. Verleden Maandag heb ik voor een advertentie betaald met de stellige afspraak dat vandaag in uw blad zou komen. Ze staat er niet in. Ik verlang geen uitleg en neem geen ver ontschuldigingen aan. Ik kan zulk een verwaarloozing niet uitstaan, en zulk een slordige admi nistratie niet begunstigen. Weest u dus zoo goed de achttien stuivers die ik er voor heb betaald terug te geven en de advertentie niet te plaatsen. Ik zal nu in het vervolg mijne advertenties aan de Noord-Westerkitartiersche Cosmopoliet sturen. Dw. j B. J. POLIEll. j P.S. De achttien stuivers zal ik Maandag op ? mijn weg naar het kantoor komen aanhalen. { Hij bracht den brief dadelijk naar de post en j een paar uur later kwam er een man om de ka- . mers te zien. j »IIoe wist ge dat ik kamers had ?" vroeg Pol ter, achterdochtig. De man keek verschrikt. Hij voelde in zijn zak ken, en bracht een nitknipsel van een courant te voorschijn. //Ik zag de advertentie in den Patriot st:iau," zei hij, en reikte die Polter over. Polter las het stukje. Het was zijn eigen adver tentie, netjes gedrukt, zonder drukfouten, en geen woord veranderd, waaruit bleek hoe de redacteur over den stijl gedacht moest hebben, liet was vleiend, maar Polter was slim; hij was niet zoo gemakkelijk te misleiden door op zijn ijdelheid te ) werken. Dadelijk kreeg hij een vreeselijk vermoe- j den. Waarschijnlijk had de redacteur zijn brief j ontvangen of het vergeten van de advertentie op- j gemerkt en die nu op een stukje papier laten af- i drukken en er dezen man mee heen gezonden, ; alsof hij het uit de courant had geknipt en clade- l lijk naar de kamers kwam zien. Maar zoo gemak- j kelijk was Polter niet te vangen. \ //O! Hebt u dit uit de Patriot gekuipt," merkte ? hij op. ,/Ja, mijnheer." j Ik heb den Patriot binnen. Zou.it u mij willen wijzen waar de advertentie ergens staat? Ik kan ; haar maar niet vinden." i De man had er niets tegen, en Polter nam hom ' mee naar de huiskamer en legde den l'iitriot voor j hem op tafel. l Hij slo;g hem open, liep met zijn vingers f langs de kolommen op de derde pagina, was ver- l baasd toen hij verder zocht, ging weer met zijn ' vinger terug door de kolommen, met groote bc- '\ langstelling, en merkte op dat het grappig was. l ///?«'/ grappig," zei Polter sarcastisch. Toen ! krabde de man zich achter het oor. streek door \ Weg met Cléinenceau ! (Triboulet.) Hoe Dóroulèdo en Millevoye Clómenceau is den hoeren niet meegevallen !) van zijn voetstuk trachten te trekken. ^Ilet karrcweitje