DE A.MSTEBD-AMMEE, WEEKB;L.AD VOOR NED>E.R:LJLND. No. 84! Uit Dr. GAIsTMEF^s Studeerkamer. (Set auteursrecht voor den inhoud van deze bladzijde wordt verzekerd volgens de wet van 28 Juni 1881 (Staatsblad No. 124), i'J 1 werkstaking in de kolenmijnen. (Punch). Ja, ouwe heer, als wij niet werken kan U uw handen niet warmen. Een handig agent. Een paar maanden geleden meldde ik mij aan op het prachtig bureau van De Kist en de Wieg, begrafenisfonds en levensverzekering-maatschappij tegelijk, en verzocht om een onderhoud met den directeur. »Hoe is uw naam en wat verlangt u?'1 vroeg een melancholiek-uitziend jongman, die aan een vroolijk werkje bezig was, het inschrijven van opgaven van overlijden, 140 stuks in een uur. »Ik kom naar aanleiding van een advertentie om een actief levensverzekering-agent van inne mend uiterlijk en op de hoogte van zaken doen," antwoordde ik, ,,en mijn naam is Samuel Eortnnaat." Jan Jansen, overleden; Willem Willemseu, over leden ; Pieternella Pietersen, overleden," mompelde de droevige jongman verstrooid. ,/Hoe zei u dat uw naam was, mijnheer?" «?Samuel Fortunaat," herhaalde ik, een beetje ongeduldig. . Samuel Fortunaat, overleden? o pardon, U komt voor dat agentschap. Ga even zitten, en ik zal zien of de directeur gelegenheid heeft." Hij zette een presse-papier op een pakket bladen in een omslag, getiteld //sterfte aan de influenza 1892," de droefgeestige jonge man vloog door eene deur met groen saai en koperen spijkers ver sierd, verscheen een oogenblik later weer. en wenkte mij naar binnen. U wenscht dus agent te worden van onze groote maatschappij, mijnheer Fortunaat?" zeide de Directeur, mijn geheele persoon kritisch samen vattend in een gouden bril. //Kunt u praten?" ,0, ja! heel goed. Mijn grootvader was doof en kindsch, maar toen ik achttien jaar ik bedoel achttien maanden . oud was, kon ik al heel dui delijk mij verstaanbaar maken!" antwoordde ik verlegen. U schijnt mijn bedoeling niet te vatten," zeide de directeur, ongeduldig op zijn schrijftafel tikkend met een pijp lak. //Ik heb geen tijd om te luiste ren naar een opsomming van uw grootvaders kwa len en evenmin naar een verhaal omtrent uw eigen kinderlijke ervaring. Kunt u vloeiend spreken, kunt u uitweiden over de onzekerheid van het leven; de vreeselijke mogelijkheid van een plotselingen dood; gruwelijke gevolgen van vrouw en kinderen over te laten aan de genade van een meedoogenlooze, zelfzuchtige wereld? Hebt u de macht om ongevallen, ellende en rampen aan on verzekerden voor te stellen in de meest hartver scheurende en bloedstollende vormen? Kunt gij de verschrikkelijkheden van een werkhuis beschrij ven of van broodeloozen weduwstaat en honger lijdende kinderen ? . . . Kunt gij een tooneel schilderen, waarin een jonge, bekoorlijke vrouw ronddwaalt door de verblinden de sneeuwjacht en brood bedelt aan de deuren van Len, die eens haar vrienden en gasten waren ?" »Ik kan vrij aardig iets nateekenen, maar ik denk niet dat ik een weduwe in een sneeuwstorm kan schilderen, al was het om mijn leven te doen," ant woordde ik. Dan begrijpt u mij verkeerd," zei de directeur knorrig. Ik sprak van een schildering met woorden, Lotgenooten in het leed. (Ulk). Heel natuurlijk, dat die twee niet op goeden voet met elkaar kunnen verlseeren. een welsprekende beschrijving van een ijzingwek kende ramp, zoo als een gewone levendige ver beelding in staat is elk oogenblik te scheppen; een geestvolle voordracht over ...." O, dat kan ik," onderbrak ik snel. //Ik kan voordragen //de Rijn" van Borger en Als 't kindje binnenkomt", vertaald van Victor Hugo, en de Burgerdammer visschers" van Ten Kate." Wat ter wereld heeft //de Rijn" van Borger te maken met een levensverzekerina-maatschappij," | bulderde de directeur woedend. Waarom vertelt u niet dat je kunt opzeggen Jantje zag eens prui| men hangen" of Boven op den stoomtram zat een 1 krokodil." De Durgerdammer visscher zou misschien nog eenig effect maken opeen oimoozeleu schipper: maar het is hier geen zeeverzekering-maatschappij." Het spijt mij erg, dat ik u zoo kwaad heb ge maakt, mijnheer, maar ik begin nu in te zien wat u meent en ik denk dat ik juist, de geschikte persoon voor de open plaats ben," zeide ik vol vertrouwen. «Wel, u bent zeker een heel origineel heer en ik zal u voor een week op proef aannemen, alleen tegen provisie," zeide de directeur. Als u geschikt blijkt, zal ik u nemen op het gewone salaris, acht tien gulden per week." Ik dankte den directeur hartelijk voor liet prachtig vooruitzicht dat hij mij gaf, en vertrok door de groen saaien deur, geheel in de wolken over de mogelijkheden, die mij als verzekerings-ageut wachtten. Een half uur na mijn aanstelling begon ik mijn bezigheden in den winkel van een welgezeten sla ger in een der buitenwijken. Goeden morgen, mijnheer Bout. Het is erg ongezond wetr in dezen tijd van het jaar. Ik kom daar vier begrafenissen in net zooveel minuten tegen", begon ik plechtig. Ja, ja, treurig, heel treurig," zei de slager, met een tevreden uitdrukking op zijn gelaat een lams boutje doorsnijdende. Waarmee kan ik u dienen ? Een lekker biefstukje. kalfsrib of een lamscarbonade ?" Neen, dankje, ik ben een klant van Kuoers in de straat hierbij," antwoordde ik. Ik kwam bij u, om u te vragen of u verzekerd waart. Je kunt ieder oogenblik komen te sterven en uw weduwe zou moeten bedelen; verbeeld je, je kinderen schreien de om brood !" Mijnheer Bout's gelaat werd purper van woede. Pak je weg, jij grauwe rammelende vogelver schrikker ! of er zal deze week nog een begrafenis hier in de buurt zijn!" bulderde hij. Mijn vrouw zou bedelen, hr? Ik kan ieder oogenblik sterven, zóó, kan ik ? Wat een onbeschaamdheid; wij zul len eens zien wie van ons tweeën het eerst er onder door gaat!" En hij vloog op mij af, zijn mes zwaaiende als een Indiaan op het oorlogspad. Ik merkte dat redeneering hier overbodig was en mij uit den winkel pakkende, vluchtte ik haas tig de straat op, gevolgd door een hakmes, een hakhlok en een groot been. Er is een beetje gevaar bij deze zaak; het moet lastig zijn voor zwakke zenuwen", zeide ik tot mij zelf, terwijl ik het zweet van mijn voor hoofd veegde. Ik zal nu mijn vriend Smit eens op gaan zoeken, van wieri ik weet dat hij onverzekerd is en hem de levenskwestie in een geheel origineel licht voorstellen." Ik kwam binnen. Smit was thuis en ontving mij heel hartelijk. Ik breng goed nituws voor je, oude jongen" begon ik. Hoe zou je liet vinden als er eens ecu 12000 gulden voor je familie kwam?" Hij sprong op van zij u stoel en drukte mij warm de beide handen. Eindelijk, de hemel zij gedankt, ein lelijk," fluis terde hij, met eeu stem vol ontroering. Mijn beste, goede, oude vriend, hoe vriendelijk is het van je om mij dit heerlijke nieuws te brengen ! Ik dacht, dat de oude paai onsterfelijk was !" Toen, voor ik hem kon weerhouden, vloog hij naar het ondcreiud van de tra]) en riep de vol gende onbehoorlijke woorden tot ziju vrouw : Lueretia, mijnheer Fortunaat heeft ons een heerlijk nieuws gebracht. Je arme neef Rokker is ten laatste van ons heengegaan en heeft ons 12000 gulden nagelaten. Arme, oude vrek! Hoera ! Hoera !""' Hou je mond, Smit!" riep ik woest. //Er heeft een verschrikkelijk misverstand plaats. Je neef Rokker is levend en gezond. Ik zag hem nog van morgen". De Amerikaansche Zilvercrisis. (Judge). Een barmhartige Samaritaan gevraagd ! Uncle Sam (in een paniek): Help ! help ! ik breek mijn nek ! </Wat meen je dan, van die 12000 gulden ?" krijschte Smit, terwijl een gil van wanhoop langs de trap naar beneden vaa de bovenverdieping volgde. Eenvoudig dit'' legde ik haastig uit (want de wilde uitdrukking op het gelaat van mijn vriend voorspelde niets goeds) //eenvoudig dit, oude jongen: Ik ben agent van de Levensverzekering Maat schappij De kist en de wieg en als je nu een polis woudt nemen van 12000 gulden, dan zou die som uitbetaald worden aan je lieve vrouw wanneer jij " //Wanneer ik kwam te sterven !" viel Smit mij met vreeselijke kalmte in de rede, Zoo heb ik alleen maar dood te gaan om aan 12000 gulden te komen ? Dat is goed nieuws, inderdaad! Wat zal mijn beste vrouw verheugd zijn ! Het is zeker de ge makkelijkste manier, die ik ooit gehoord heb, om een aardig fortuintje te krijgen !" En zenuwachtig lachend haalde mijn vriend de pook uit den haard en gesticuleerde tegen een portret in olieverf van ziju langlevenden neef. Vergeef het mij, beste kerel; ik dacht niet dat je mijn goed nieuws zoo zoudt opvatten," zeide ik troostend. //Ik zal het je vergeven op n voorwaarde en slechts op een," zeide Smid plechtig. Ge moet dadelijk naar mijn neef Rokker gaan en hem over reden, neen dwingen, een polis te sluiten voor Een eigen tuin. (Seraps). Mijnheer Bakker (van No. 2) : Ik geloof dat 'r te Scheveningen meer dan vol is, onpleizierig druk. Enfin ! 't is er altijd goed genoeg voor menschen, die uit een stoffige, benauwde stad komen, om eens op te frisschen, maar als je zelf een eigen tuin hebt achter je huis, dan denk je niet eens aan Scheveningen .... Juffrouw Smits (van No. 3): Dat zeg ik met uwé, meneer Bakker. 12000 gulden bij uw maatschappij, ten onzen behoeve!" Maar de premie zal bij zijn leeftijd reusachtig zijn !" merkte ik op. Dat zijn de voorwaarden welke ik verlang dat zullen nagekomen worden, voordat eeu hernieuwing van onze vriendschap kan plaats hebben. Totdat ik die polis behoorlijk gcteekend en gezegeld be zit, zijn wij vreemden en vijanden. Ga." Ik ging dadelijk naar Smits neef, Rokker. Ik vertelde hem dat hij een heel oud man was en dat het een wonder zou zijn indien hij nog drie maanden leefde. Ik legde hem uit dat mijn vriend Smidt een paar duizend gulden hard noodig had, en dat hij altijd ziju zalige nagedachtenis zou eeren indien hij nog 12000 gulden voegde bij het geen Rokker reeds besloten had hem na te laten. Rokker weigerde naar mij te luisteren. Ik be proefde hem te dwingen zich te verzekeren. Hij hitste zijn houd op mij aan en beval den knecht mij de trappen af te gooien, welk bevel de man met onnoodige woestheid opvolgde. Ik moest in een aapje naar huis toe. Ik heb mijn aanstelling als levensverzekeringagent afgezegd en ga naar Australiëvoor veran dering van lucht. Ik denk niet dat ik afscheid ga nemen van dien ondankbaren kerel Smit. Een leepe Olifant. (Triboulet). Mr. DiTfv, om oen gewillig oor bij don koning van Siam te vinden, vermomde zich als witte olifant. (Mcii gelieve op te merken dat hij geheel ongewapend is).