No. 844 DE AMSTERDAMMER. WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. A De leus der toekomst". (Proktariërs van die landen vereenigt u). MARX: Mijn vlag, proletariërs, moogt gij nog niet voeren. iiiiMiiiiimMiiiiiimiMiiiimiiini iiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiii Snuifjes. Als ik de schrijver van Van Dag tot Dag ?was, zou ik op het zakelijk briefje van den heer Braakensiek niet nog zulk een lang en verward stuk hebben laten volgen, maar eenvoudig hebben erkend: Mijnheer Braaken siek, ik had uw prent niet goed bekeken, heb me dientengevolge vergaloppeerd en deed werkelijk er verkeerd aan door het voor te stellen als bestond er eenig verband van oorzaak en gevolg tusschen uwe teekening en het tumult op het Frederiksplein. Ik heb mijn toevlucht tot deze advocaten-handigheid genomen, omdat een krantenschrijver altijd gelijk moet hebben, maar nu ik zie dat dit uij' toch niet helpt, eindig ik liever met u vergiffenis te vragen, dan met nog meer inkt te verbruiken, (lat geen ander effect kan hebben, dan dat het papier er zwart van wordt, terwijl ik zelf er toch niet blanker van word. En dan zou Braakensiek hem van harte vergeven hebben, dat weet ik zeker. Misschien doet hij uit medelijden en in de hoop van niet genoodzaakt te worden nog zoo'n derde opstelletje te moeten lezen, het toch wel. "Ons aller vriend" is zoo'n goede vent. Weet u wel wat er gebeurt als u een plaat «aankijkt'' ? vroeg ik aan een mijner kennis sen. Daar de man niet tot de allersnuggersten behoorde, en ik er toch op gesteld was, dat hij het goed zou vatten, las ik hem voor uit het tweede artikel «Politieke Prenten": Gij »kijkt aan'' en »de dus gewekte idee of eerste gewaarwording rijpt in de hersenen, /ij die de prent aankeken, zijn zich bewust van zekere intellectueele spanning, welke zij voort bracht. Men noemt dat denken." Idee gewaarwording hersenen be wust zijn intellectueele spanning riep de man uit, houd nu maar op met dien onzin en zeg eenvoudig: als ik een plaat zie, kijk ik wat zo beteckent. liet is opmerkelijk hoe menschen, die geen iilosofisehen ondergrond hebben, zelfs van de simpelste analyse onzer hersenwerkzaamheid niets snappen. Zoo ben ik er zeker van dat die goede kennis van me met zijn mond vol tanden zou staan, als hij moest zeggen wat de intellectueele spanning is, die in de hersenen een gewaarwording doet rijpen. Ge lukkig intusschen dat er nog anderen zijnen daaronder van die supra-subtiele geesten ! * »Zijn goede bedoeling om alleen zich te richten tot ontwikkelden, helpt een geestig teekenaar niet! Als hij met een spuit Vecht water op de menigte spuit, zou hij evengoed kunnen zeggen: »ik bedoel alleen gevacci neerde meerderjarigen, die een zekeren welstand genieten, met dezen waterstraal te treffen. Maar iedereen in die menigte zou niettemin van water druipen." Dit beeld noem ik met takt gekozen. Het is juist en toepasselijk. Maar als er nu onder die menigte zich een eend bevond, men bedenke: daar zijn zooveel soorten van eenden! ? dan zou die toch niet nat worden. Om een eend te doen druipen, heeft de Oceaan geen water genoeg. * * Ik heb in de krant gelezen, dat minister Pierson per staatsspoor naar Dieren is gereisd. Ik heb mezelf' afgevraagd, waarom dit vertrek per staatsspoor zoo uitdrukkelijk werd ver meld. Was het om te doen uitkomen, dat onze minister van financiën niet meer per trek schuit of per diligence reist, of wilde men tusschen de regels laten lezen, dat hij zijn tocht wel per fiets had kunnen doen ? Ik ben nu nieuwsgierig te vernemen, hoe Pierson van Dieren weer terugkomt. Als dat is langs den IJsel naar Kampen en van daar over de Zuiderzee, zit er bepaald wat achter. Wij zullen zien. * * * De Cobui'gers schijnen maar half in_ hun schik te zijn, omdat ze nu een hertog krijgen, die een geboren Engelschman is. Ze zouden liever n geslacht verder zijn gegaan, dan hadden ze ten minste een Pruisisch luitenantje gehad. Het is wel hard voor de Coburgers. Maar is het niet een beetje de schuld van hun eigen vorstenhuis, dat overal uit regeeren gaat? Er zitten tegenwoordig heele of' halve Ooburgers op de tronen van Engeland, van België, van Portugal, van Bulgarije. Wie zoo mild is in het leveren van monarchen voor den uitvoer, kan zich niet beklagen, als hem voor huiselijk gebruik niets meer overblijft.